แฉ 10 เบื้องหลัง !! ทำไมนิยายไม่ค่อยมีใครเม้นท์

[จอมมารสีเทา]

สวัสดีครับ ช่วงนี้พบกันบ่อยนะกับ ไรท์เตอร์ จอมมารสีเทา
วันนี้ข้ามีเรื่องราวที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังความมืดมิดที่ข้าได้สัมผัส ความลับที่มีเพียงข้าและลูกสมุนบางตนเท่านั้นที่ครอบครอง จะมาเปิดเผยให้แก่ผู้คนเพื่อแผ่ขยายความมืดมิดไปทั่วทั้งอาณาจักรบอร์ดนักเขียนแห่งนี้
 

ถ้าพวกเจ้าพร้อมแล้ว.. ตามข้ามาที่ข้อแรกกันเลย

[ สาส์นจากจอมมาร ] ข้อมูลในกระทู้มีทั้งส่วนที่เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ทั้งจากกระทู้อื่นๆ ประกอบกับที่เคยรวบรวมข้อมูลมาครับ ถ้าคลาดเคลื่อนยังไงต้องขออภัย

1. ไม่รู้ว่าจะเม้นท์อะไรดี

    เอาจริงๆอันนี้มันก็แล้วแต่คนล่ะนะครับ การที่คนอ่านไม่คอมเม้นท์ไม่ได้บ่งบอกถึงความไม่สนุก หรือน่าเบื่อเสมอไป บางคนอ่านแล้วชอบมาก สนุกนะเรื่องนี้ แต่ไม่รู้จะพิมอะไรลงช่องคอมเม้นท์เนี่ยสิ จะให้บอกเหรอว่า วู้วว !! ชอบสุดๆไปเลย.. (มันก็ดูเสแสร้งเกินไป) จะให้บอกเหรอว่า เฮ้ย !! โคตรสนุกเลยอ่ะ.. (เอ.. แต่ข้างบนเค้าก็เมนท์ไปแล้ว) โถ่เว้ย !! นางเอกเมื่อไหร่จะถอดเขาสักทีฟระ (กลัวสปอย ไม่เอาละกัน) จนจบเอวังด้วยการไม่เม้นท์..



2. เนื้อเรื่องยังไม่โดนใจพอ
    ลองนึกถึงนิยายบางเรื่องที่เนื้อเรื่องเอื่อยเฉื่อย ไม่มีความตื่นเต้นเอาซะเลย ไม่มีสิ่งที่จะดึงรั้งให้คนอ่านเดินผ่านเรื่องราว พล็อตมาเป็นรางรถไฟเหาะแบบเส้นตรง A ถึง B ไม่มีความคดเคี้ยว ไม่มีความแหกโค้ง หรือสารพัดตีลังกาให้คุณตื่นเต้น เป็นคุณจะคอมเม้นท์นิยายนั้นมั้ย ? ไม่สิ คุณจะขึ้นรถไฟเหาะรางนี้มั้ยดีกว่า


3. ธรรมชาติของคนอ่าน
    ลองนึกถึงเวลาเราอ่านนิยายเรื่องนึงที่มีจำนวนตอนประมาณ 20-30 ตอน แล้วมันสนุกมาก พักอ่านไม่ได้เลย เป็นคุณจะทำยังไงระหว่าง อ่านแล้วพักเม้นทุกตอน? หรือ อ่านรวดเดียวจบแล้วค่อยเม้นท์ ? บางทีเค้าอาจจะอยากเมนท์ใจจะขาดแล้วก็ได้ แต่มันผิดธรรมชาติทั่วไปของคนอ่านครับ เพราะอย่าลืมว่ายุคเราเปลี่ยนผ่านจากหนังสือนิยายเป็นเล่ม มาสู่ระบบออนไลน์กันมากขึ้น แต่ไม่ได้หมายความว่าธรรมชาติคนอ่านจะเปลี่ยนตามไปด้วย


4. เจอป้ายไล่คนอ่าน
    เคยเจอกันแน่นอน นิยายที่เปิดเข้าไปดูหน้าแรกแล้วประกาศกร้าวว่า อ่านแล้วเมนท์ด้วย !! ไม่เมนท์ไม่ต้องเข้ามาอ่าน !! ไม่ต้อนรับนักอ่านเงา !! เป็นคุณเห็นแบบนี้คงอยากจะปิดนิยายทันที ย้ายสำมะโนครัวหนีไปเรื่องอื่น อย่าว่าแต่จะเมนท์รึเปล่าเลยครับ


5. ยังไม่ถึงช่วงพีคอยากเม้นท์
    เนื้อเรื่องยังไม่ถึงจุดพีค หรือยังไม่เข้าด้ายเข้าเข็มนั่นเอง จุดเนื้อเรื่องตรงนั้นมันยังไม่ลุ้นพอจะเกิดความอินเนอร์ขึ้นในหัวคนอ่าน ซึ่งทุกคนจะมีระดับก่อนจะถึงจุดอินเนอร์นี้ไม่เท่ากันครับ แน่นอนว่า ผู้หญิงจะอินเนอร์อะไรได้เร็วกว่าผู้ชายหลายเท่าตัว (ฉะนั้นถ้าแต่งแนวที่ผู้หญิงชอบมักจะได้คอมเม้นท์เยอะกว่า)


6. เจอพล็อตยอดนิยม
    ลองนึกถึงนิยายบางเรื่องที่เนื้อเรื่องแทบจะถอดแบบออกมาจากสูตรสำเร็จ และเริ่มมีกันเกลื่อนตลาด เดาทางได้ตั้งแต่ต้นจนจบ ถ้าเทียบให้เข้าใจง่าย ก็คงไม่ต่างอะไรกับธุรกิจเปิดร้านกาแฟที่มีกันเกลื่อนในกรุงเทพ ที่ไม่ได้มีความ unique จากร้านอื่นเลย ลูกค้าก็มีทางเลือกค่อนข้างเยอะว่าจะเข้าร้านไหนเพราะมันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ เป็นคุณล่ะ ถ้าเจอนิยายแบบนี้ คุณคิดว่าจะหาความ unique ได้มากพอจะคอมเม้นท์หรือเปล่า ?


7. ไม่ใช่แนวที่คนอยากเม้นท์
    ง่ายๆเลยครับข้อนี้ อย่าไปเอาจำนวนคอมเม้นท์ของนิยายรักหวานแหวว มาเทียบกับนิยายแฟนตาซี หรือ ไซไฟ มันอาจจะคือธรรมชาติของเนื้อเรื่องแนวนั้นว่าจะเรียกคะแนนให้คนอยากแสดงความคิดเห็นมากน้อยแค่ไหน ตัวอย่างง่ายๆก็ ละครไทยในทีวีหลังข่าว บางฉากดราม่าเข้มข้นจนเราเผลอหลุดปากลุ้นไปด้วยเลยใช่มั้ย แต่ถ้าเป็นหนังสารคดี คุณจะคอมเม้นอะไรหว่า.. อ่า.. ลองนึกไปก่อนนะ


8. จริตส่วนบุคคล
    นานาจิตตัง คนอ่านทุกคนไม่จำเป็นต้องนิสัยเหมือนกัน บางคนอาจมีความจิ้นเป็นสกิล passive อยู่แล้ว การคอมเม้นท์คงไม่ใช่เรื่องยากเย็นสำหรับเขา ในขณะที่บางคนอาจจะเป็นธรรมชาติของเขาที่ไม่ชอบมานั่งพิมพ์คอมเม้นท์ หรือชื่นชมอะไรแค่ภายในใจ ก็เป็นได้


9. ตอนนิยายยังน้อยอยู่
    คนอ่านอยากจะดูแนวโน้มหลายๆตอนก่อนจะเผลอคอมเม้นท์อะไรปล่อยไก่ออกไป และกลัวว่าถ้าคอมเม้นท์ไป คนเขียนอาจจะออกมาชี้แจงอะไรน่าเบื่อๆให้ฟัง เช่น เดี๋ยวตอนหน้าจะมีอย่างงู้นอย่างงี้ รอไปก่อนนะ ใจเย็นสิ.. เพิ่งลงไม่กี่ตอนเอง << ความย้อนแย้งนี่มันอะไร 555+


10. ชอบอ่ะ แต่ขี้เกียจเม้นท์
    ข้อนี้คงไม่ต้องอธิบายเพิ่มนะ รู้กันๆ 555+ ได้ยอดวิวก็คุ้มละจ้า

 

และ สุดท้ายนี้อยากฝากข้อคิดไว้ครับ

คุ้มแล้วรึครับ ?

ที่เอาใจของเราไปใส่กับเรื่องนานาจิตตัง อย่างคอมเม้นท์จากคนอ่าน
ถามตัวเองหรือยัง ? ว่าความสุขจริงๆของคุณคืออะไร
การที่มีคนมาชื่นชม? กลุ่มแฟนคลับติดตาม? การที่มียอดคอมเม้นเยอะๆ? หรือ การได้ลงมือแต่งนิยายที่เรารัก ?
เรารักมันจริงๆ หรือแค่รักเพราะอยากให้รัก ?
เมื่อคุณถลำลึกในคำว่า "ความคาดหวัง" จนติดอยู่ในห้วงวังวนที่คอยกัดกินพลังใจของคุณได้อย่างร้ายกาจ คำนิยามใหม่ได้เกิดขึ้น "ความผิดหวัง" ในสิ่งที่คุณไม่ได้ คุณจะนึกโทษตัวเองต่างๆนาๆ เนื้อเรื่องของฉันไม่ดีพอหรอ?.. ฉันคงเป็นนักเขียนดีๆกับเค้าไม่ได้หรอก.. ทำไมนิยายเราไม่มีคอมเม้นท์เยอะๆเหมือนคนอื่น..
ความสุขในสิ่งที่คุณเคยบอกว่ารักที่สุด กลับสูญสลายไป
เพราะคุณนั้นถูก ความคาดหวัง เข้าครอบงำ

จนลืมไปว่า

อะไรคือ

...

ความสุขที่แท้จริงของคุณ ?


จบบริบูรณ์





มาสู้ไปด้วยกันครับ :D และมีความสุขในสิ่งที่เราทำ

ใครมีความคิดเห็นเพิ่มเติมจาก 10 ข้อนี้
เชิญแสดงความคิดเห็นกันได้ที่ด้านล่างเลยครับ

ไรท์เตอร์ จอมมารสีเทา
ผู้แต่งนิยาย : Two World Chronicles / ปาฏิหาริย์พิภพสองโลก
นิยายแฟนตาซีแนวโลกเวทมนตร์ ผสมโลกวิทยาศาสตร์ ครับ ลองเข้าไปชมกันได้




 

Comments

[มัณทนา]

เกลียดข้อ 4 มาก

เรากับนักอ่านบางคนเป็นนักอ่านเงานี่มีความผิดร้ายแรงมากขนาดนี้เลยเหรอคะ

ต่อให้เป็นแนวที่เราถูกจริตหรือชอบอ่านขนาดไหน

เราก็จะไม่เหยียบเข้าไปอ่านค่ะ

[bosskung ch:2014:]

เกลียดคนประเภทข้อสี่เหรอครับ?

ถ้าเช่นนั้นมาจับมือกัน เพราะเราเข้าใจท่าน...

[Nich Love Carmel]

เป็นบทความที่ดีมากเลยค่ะ นักเขียนบางคนน้อยใจที่ไม่มีใครมาคอมเม้น คิดฟุ้งซานไปต่างๆนาๆว่านิยายเราไม่สนุก บลาๆอีกมากมาย แต่ความจริงแล้วคนเราก็มีหลายแบบหลายประเภท หลายเหตุผลที่จะเม้นไม่เม้นแตกต่างกันออกไป // ถ้าใครคิดน้อยใจได้มาอ่านกระทู้นี้คงได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่าง

[Lzayoi_Nanami]

เป็นอะไรที่ทนไม่ได้นะ โดนไล่เนี่ยถึงจะลอยๆ ก็เถอะ

อยากไล่นัก ได้~~ ไม่อ่านละ เชอะ -^-

[แมวที่เดินผ่านมา]

ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนะคะ

กระทู้นี้เหมือนมานั่งอยู่กลางใจเราเลย โดยเฉพาะช่วงที่พบเห็นกระทู้โอดครวญยอดคอมเมนท์ ยอดวิว เราปลอบจนเลิกปลอบแล้ว เพราะมีกระทู้แนวนี้ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดทุกวัน ทุกครั้งที่เห็นกระทู้โอดครวญ เราคิดในใจทุกครั้งจริงๆว่า

ทุกวันนี้คุณเขียนนิยายเพื่ออะไร

เขียนเพราะรักเพราะมีความสุขที่ได้เขียน

เขียนเพราะอยากแบ่งปันความรักกับใครสักคนที่แวะผ่านเข้ามา

หรือเขียนเพราะต้องการเป็นคนที่ถูกรัก

แค่ก็ปฏิเสธได้ยากเพราะทุกคน มีความหวังลึกๆที่จะประสบความสำเร็จ ได้เป็นที่หนึ่งในสิ่งที่เราลงทุนลงแรงไป ไม่มีใครอยากลงแล้วไม่ได้อะไรกลับมาหรอกใช่ไหม?

เราจะจัดการอย่างไรดีกับความคิดความหวังตรงนี้ให้มันอยู่พอดี ไม่ให้มากเกินไป จนเกิดเป็นความคาดหวังที่ก้าวกระโดด มองความเป็นจริงว่าฝีมือเราระดับไหน ยอมรับให้ได้ว่าเรายังอ่อนแอ เป็นแรงผลักดันให้เราพัฒนาฝีมือ เราคาดหวังคอมเมนท์ได้ แต่อย่าคาดหวังจนหลงระเริง บางทีคอมเมนท์ก็เป็นเหมิอนเพื่อน มีน้อยแค่เน้นคุณภาพ รักษาคนจำนวนน้อยนิดที่ผ่านเข้ามา อย่าให้เขาเพียงผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

เป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกท่านนะคะ

[::Spy::]

"5. ยังไม่ถึงช่วงพีคอยากเม้นท์" <<< อันนี้จริง เขียนเองเจอกับตัวเอง... 4 ตอนแรกยังเดินเรื่องเรื่อยๆ ไม่มีคนเม้น พอเราระเบิดลงตอนที่ 5 เท่านั้นแหละ....คนอ่านคอมเม้นต์กันจะกระจุยกระจาย (ว่าคนเขียนใจร้าย 555+)

[Moηo Necяosis❅]

เมื่อก่อนไม่รู้และไม่เข้าใจคนอ่าน แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะ คนอ่านเขาก็มีเหตุผลเหมือนกับคนเขียนนั่นแหละ อ่านแล้วไม่คอมเม้นท์ไม่เป็นไร ขอแค่ชอบหรืออ่านก็พอใจแล้ว 555 // ขอบคุณสำหรับบทความค่ะ ^^

[MBC Lazy]

ส่วนใหญ่ไม่กล้าเม้นเคยม้นติเรื่องคำผิดเเล้วมีนักอ่านบางท่านบอกว่า "มาเเต่งเองเลยไหม" ในขณะที่ผู้เขียนมาบอกว่าชอบที่มีคนติเพราะจะปรับปรุงตัวเอง สรุปคือ ที่ไม่คอมเม้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะนักอ่านบางท่านเนี่ยละค่ะ

[bosskung ch:2014:]

ส่วนเราน่ะเหรอ...แรกๆก็แต่งแค่เอาสนุก แต่พอมีเมนต์แรกโพล่มา จำได้ว่าตอนนั้นแบบ เฮ้ย!? นิยายเขียนเล่นเราก็มีคนมาอ่านมาเมนต์ได้ด้วย!

จากนั้นเราก็นั่งรอเมนต์ของแฟนคลับคนนั้นมาตลอด คิดอยู่ในใจ ว่าแค่เค้าเข้ามาอ่านอยู่ทุกตอนนั่นก็บุญโขแล้ว

แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่กำลังเริ่มเขียนใหม่หมดเซต(ดันลบเรื่องเก่าทิ้งไปแล้วT^T)เค้าก็หายไป หายแบบไม่มาอ่าน ไม่เมนต์ ไม่กดติดตามเหมือนทีเคยคุยกันไว้ สรุปเพราะเค้าหานิยายเราไม่เจอ กับเค้าลืมกดติดตามครับ 5555+

จะไม่เป็นห่วงจนประสาทกินอีกแล้วคร้าบบบบ ห่วงจนดูเหมือนแฟน 555 ล้อเล่นครับ!

เราชอบให้คนมาเมนต์ เพราะเราชอบนั่งตอบเมนต์แล้วรอคุยกับคนอ่านผ่านจุดนั้น แต่จะไม่เมนต์ก็ได้ ขออย่างเดียวคือ ช่วยอยู่อ่านกันไปจนจบได้ม้ายยยยย~*คุกเข่าลงนอนกราบ*

ปัจจุบันมีแค่สองคนขาประจำที่มาเมนต์บ่อยๆ(ทุกตอนติดต่อกันไป)

แต่ตอนนี้ก็คุยกันคึกคักมาเลย

ตอบคอมเมนต์วนกันไปแค่สามคนก็พอแล้ว

แค่นี้ก็สนุกแล้ว~

(และปัจจุบันนิยายก็ดูดีและประสบความสำเร็จ

เมื่อเทียบยอดวิว/จำนวนตอน/ช่วงเวลาแล้ว

พบว่าดีกว่าเวอร์ชั่นที่แล้วเยอะเลย)

และเพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจ

เราจึงไปนั่งอ่านนิยายของพวกเค้าด้วย

ถึงของคนหนึ่งจะเป็นฟิควายที่ไม่เข้ากับ

เราเลยสักนิด แต่เราก็จะอ่าน

เพราะเราจะรอดูความซวยของนายเอกว่าไรต์เค้าจะแกล้งอะไรกันอีกไงล่ะ หึๆๆๆๆ

ขนลุกตัวเองแปบนะ

[bosskung ch:2014:]

เขียนนิยายไปเรื่อยๆ....ก็เหมือนปลดปล่อยอาการจิตของตัวเองไปเรื่อยๆ หึๆๆๆๆๆ

ทั้งๆที่เราก็เขียนนิยายธรรมดา ไม่ดาร์กหรือโรคจิตอะไรเท่าไหร่ ทำไมกันนะ?

[recoilprar]

ขอบคุณมากนะคะสำหรับบทความดีๆ

สำหรับเราการไม่มีคอมเมนท์คือความท้าทายอย่างหนึ่งค่ะ

ว่าเราจะสามารถทำอะไรให้เขาเมนท์งานเราให้ได้ จะได้แอคทีฟตัวเองไปในตัวด้วย แต่ก็ไม่ทำลายพลอตที่ตัวเองสร้างมา ตัวไหนตายคือตาย แต่ลองเพิ่มเทคนิค ฉาก ประโยค พอมีเมนท์มาแล้วรู้สึกคอมคลีทเลยค่ะ

[Mintza_chang]

ใช่เลยกระทู้นี้โดนใจมาก เราก็เป็นนักเขียนคนนึงนะที่ก็บอกว่าถ้าผิดพลาดตรงไหนก็คอมเม้นท์บอกกันด้วย เราไม่ได้ต้องการยอดคอมเม้นท์เพราะเรามาแต่งให้เขาอ่านไม่ใช่มาต้องการการคอมเม้นท์ แต่บางคนคือเราไม่เข้าใจแบบต้องบอกในหน้านิยายว่าอ่านแล้วต้องเม้นท์ ไม่เม้นท์ไม่ต้องอ่านหรือไม่รับนักอ่านเงา บอกเลยถึงเราไม่ใช่นักอ่านเงาเราก็ถอยอ่ะ ไม่อ่านแล้วเรื่องนี้

[NegativeWoman4]

นี่ก็เป็นคนที่ไม่ค่อยเม้นเหมือนกันค่ะ คือบางทีไม่รู้จะเม้นอะไรดี แต่ถ้าออกเล่มก็ตามซื้อซะส่วนมากนะคะ

[เดวา ดาวี่]

ของเรานี่มีคนเข้ามากดอ่านก็ดีใจล่ะ หรือไม่มีใครอ่าน ก็ไม่เป็นไร เขียนเพื่อปลดปล่อยความคิดและจินตนาการของตัวเองก็พอล่ะ 5555 ...

[ป่องโย่]

ส่วนมากเราเป็นข้อแรกแหละ 555 (แต่เอาจริงๆแล้วเราชอบอ่านแบบเป็นกระดาษมากกว่า เพราะมันสามารถต่อไปได้เรื่อยๆเลย)

เราก็ไม่เคยแต่งนิยายหรอก ปกติก็วาดรูปเล่นเฉยๆ แรกๆก็ลงรูปไว้เป็นที่ระทึก แต่พอมีคนมาเม้นไม่ก็มาไลท์ เราโคตรจะดีใจเลย เพราะงั้นเราก็เลยคาดหวังกับการมีใครสักคนมาไลท์รูปมากๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็ลงแค่เล่นๆเเท้ๆ เราก็กลัวว่าเราจะคาดหวังกับเรื่องพวกนี้มากเกินไปน่ะ สุดท้ายพอลงรูปทีไรรู้สึกคาดหวังว่าจะได้ไลท์เยอะทุกที ทำให้พอลงรูปแล้วไม่มีใครมาไลท์ ก็รู้สึกหมดกำลังใจเลยแหละ - -" //จะว่าไปเราเคยคุยกับนักวาดคนหนึ่งในทวิตด้วย ถึงจะคุยด้วยกันไม่มาก แต่เรารู้สึกสนิทกับเขานะ เราตามเขาตั้งแต่คนติดตามยังไม่ถึงหลักสิบเลย เราก็คุยกับเขาบ้าง ไปเม้นเขาบ้าง ก็ดูจะไม่มีอะไร พอห่างกันไปพักใหญ่ๆ อยู่ดีเราก็หลุดจากการเป็นผู้ติดตามเขาเฉย(แน่นอนเขาก็เลิกติดตามเราด้วย แต่อันนี้ไม่ค่อยใส่ใจหรอก 555) พอเราไปหาทวิตเขาเจอก็กดติดตามใหม่ เพราะตอนนั้นยังงงๆอยู่ แล้วเขาก็เปลี่ยนทวิตใหม่ เราก็ไปติดตามเขาเช่นกัน (เขาก็กดติดตามเรากลับเหมือนกัน) ก็คุยกันได้นิดหน่อยในทวิตใหม่ พอห่างอีก เราก็หลุดจากการเป็นผู้ติดตามเขาอีก เขาก็กดยกเลิกการติดตามเราเช่นกัน แถมเขาก็ล็อคทวิตด้วย เราส่งคำขอไปเขาก็ไม่รับ เราก็กดยกเลิกส่งคำข้อไป เราก็ทำได้แค่ไปส่อง ไม่กดชอบกดรีรูปข้อเขา เพราะมีครั้งหนึ่งกดไปเขาก็กลับมาล็อคอีก (;w; แล้วหลังจากนั้น ไม่นาน เขาคนนั้นก็หายไปจากทวิตถาวร....//ไม่ใช่อะไรหรอก เขาชอบคู่เดียวกับเราที่เเสนหายากพอดีน่ะ 5555

--------------------------------

รู้สึกหลังๆไม่เกี่ยว(ฮา) .///.

[wilaiwan]

-อยากจะบอกว่าธรรมชาติของคนอ่านนี้มใช่เลย ถ้าเรื่องไหนมีหลานตอนแล้วพึ่งเข้ามาอ่านก็จะอ่านไปจนถึงตอนล่าสุดก่อนถึงจะเม้น แบบอารมณ์มันค้างอยากอ่านมห้จบก่อนแล้วค่อยเม้นทีเดียว

-ไม่รู้จะเม้นอะไรอันนี้เพราะปกติจะอ่านนิยายเล่มบ่อยด้วยมั้ง นักเขียนคนไหนที่รู้ว่าเขาต้องตีพิมพ์แน่นอนก็จะเข้าไปอ่านดูนิดๆหน่อยๆพอชอบก็จะรอรูปเล่ม เลยไม่รู้จะเม้นอะไรดี(แอบโรคจิตนิดๆเพราะชอบสัมผัสกระดาษ ชอบกลิ่นของหนังสือ เลยชอบการจับหนังสือมากกว่ามาจับโทรศัพท์หรืออุปกรณ์อื่นๆ)

[FaRnG ;]]

คือเห็นไรท์แต่ละคนบอกไม่ชอบนักอ่านเงา เราก็พยายามคอมเม้น แต่บางทีมันก็นึกไม่ออกว่าจะเม้นอะไรดี ฮืออออออออออออ เราไม่ได้เงานะ TT

[cute-ghost]

นั่นไง เม้นบนๆ พูดไปหมดแล้ว

จะบอกว่าชอบการใช้ gif มากค่ะ 555

[djangloei]

ตรงเป๊ะเลยค่ะ เม้นท์ด้านบนเขียนไปหมดเเล้วกับไม่รู้จะเขียนอะไร 555

[Liar_392]

ปกติเราจะไม่บอกให้คนอ่านเม้นเพราะบางทีขนาดเราเองยังรำคาญนัปประสาอะไรกับคนอื่น

เห็นยอดเฟ็ยก็ใจชื้นละว่า เอายังมีอีกหลายคนนะที่รออ่านเรื่องของเราอยู่ ถึงเขาจะอยู่เงียบๆ

ซึ่งปกติเราก็อยู่เงียบๆด้วยเหมือนกัน ได้แต่ขอบคุณกับตอบคนที่เม้นให้เรา ส่วนแค่มีคนเฟบ.ก็ดีใจแล้ว