แฉ 10 เบื้องหลัง !! ทำไมนิยายไม่ค่อยมีใครเม้นท์

เกลียดข้อ 4 มาก

เรากับนักอ่านบางคนเป็นนักอ่านเงานี่มีความผิดร้ายแรงมากขนาดนี้เลยเหรอคะ

ต่อให้เป็นแนวที่เราถูกจริตหรือชอบอ่านขนาดไหน

เราก็จะไม่เหยียบเข้าไปอ่านค่ะ

เป็นบทความที่ดีมากเลยค่ะ นักเขียนบางคนน้อยใจที่ไม่มีใครมาคอมเม้น คิดฟุ้งซานไปต่างๆนาๆว่านิยายเราไม่สนุก บลาๆอีกมากมาย แต่ความจริงแล้วคนเราก็มีหลายแบบหลายประเภท หลายเหตุผลที่จะเม้นไม่เม้นแตกต่างกันออกไป // ถ้าใครคิดน้อยใจได้มาอ่านกระทู้นี้คงได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่าง

เป็นอะไรที่ทนไม่ได้นะ โดนไล่เนี่ยถึงจะลอยๆ ก็เถอะ

อยากไล่นัก ได้~~ ไม่อ่านละ เชอะ -^-

ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนะคะ

กระทู้นี้เหมือนมานั่งอยู่กลางใจเราเลย โดยเฉพาะช่วงที่พบเห็นกระทู้โอดครวญยอดคอมเมนท์ ยอดวิว เราปลอบจนเลิกปลอบแล้ว เพราะมีกระทู้แนวนี้ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดทุกวัน ทุกครั้งที่เห็นกระทู้โอดครวญ เราคิดในใจทุกครั้งจริงๆว่า

ทุกวันนี้คุณเขียนนิยายเพื่ออะไร

เขียนเพราะรักเพราะมีความสุขที่ได้เขียน

เขียนเพราะอยากแบ่งปันความรักกับใครสักคนที่แวะผ่านเข้ามา

หรือเขียนเพราะต้องการเป็นคนที่ถูกรัก

แค่ก็ปฏิเสธได้ยากเพราะทุกคน มีความหวังลึกๆที่จะประสบความสำเร็จ ได้เป็นที่หนึ่งในสิ่งที่เราลงทุนลงแรงไป ไม่มีใครอยากลงแล้วไม่ได้อะไรกลับมาหรอกใช่ไหม?

เราจะจัดการอย่างไรดีกับความคิดความหวังตรงนี้ให้มันอยู่พอดี ไม่ให้มากเกินไป จนเกิดเป็นความคาดหวังที่ก้าวกระโดด มองความเป็นจริงว่าฝีมือเราระดับไหน ยอมรับให้ได้ว่าเรายังอ่อนแอ เป็นแรงผลักดันให้เราพัฒนาฝีมือ เราคาดหวังคอมเมนท์ได้ แต่อย่าคาดหวังจนหลงระเริง บางทีคอมเมนท์ก็เป็นเหมิอนเพื่อน มีน้อยแค่เน้นคุณภาพ รักษาคนจำนวนน้อยนิดที่ผ่านเข้ามา อย่าให้เขาเพียงผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

เป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกท่านนะคะ

"5. ยังไม่ถึงช่วงพีคอยากเม้นท์" <<< อันนี้จริง เขียนเองเจอกับตัวเอง... 4 ตอนแรกยังเดินเรื่องเรื่อยๆ ไม่มีคนเม้น พอเราระเบิดลงตอนที่ 5 เท่านั้นแหละ....คนอ่านคอมเม้นต์กันจะกระจุยกระจาย (ว่าคนเขียนใจร้าย 555+)

เมื่อก่อนไม่รู้และไม่เข้าใจคนอ่าน แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะ คนอ่านเขาก็มีเหตุผลเหมือนกับคนเขียนนั่นแหละ อ่านแล้วไม่คอมเม้นท์ไม่เป็นไร ขอแค่ชอบหรืออ่านก็พอใจแล้ว 555 // ขอบคุณสำหรับบทความค่ะ ^^

ส่วนใหญ่ไม่กล้าเม้นเคยม้นติเรื่องคำผิดเเล้วมีนักอ่านบางท่านบอกว่า "มาเเต่งเองเลยไหม" ในขณะที่ผู้เขียนมาบอกว่าชอบที่มีคนติเพราะจะปรับปรุงตัวเอง สรุปคือ ที่ไม่คอมเม้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะนักอ่านบางท่านเนี่ยละค่ะ

ส่วนเราน่ะเหรอ...แรกๆก็แต่งแค่เอาสนุก แต่พอมีเมนต์แรกโพล่มา จำได้ว่าตอนนั้นแบบ เฮ้ย!? นิยายเขียนเล่นเราก็มีคนมาอ่านมาเมนต์ได้ด้วย!

จากนั้นเราก็นั่งรอเมนต์ของแฟนคลับคนนั้นมาตลอด คิดอยู่ในใจ ว่าแค่เค้าเข้ามาอ่านอยู่ทุกตอนนั่นก็บุญโขแล้ว

แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่กำลังเริ่มเขียนใหม่หมดเซต(ดันลบเรื่องเก่าทิ้งไปแล้วT^T)เค้าก็หายไป หายแบบไม่มาอ่าน ไม่เมนต์ ไม่กดติดตามเหมือนทีเคยคุยกันไว้ สรุปเพราะเค้าหานิยายเราไม่เจอ กับเค้าลืมกดติดตามครับ 5555+

จะไม่เป็นห่วงจนประสาทกินอีกแล้วคร้าบบบบ ห่วงจนดูเหมือนแฟน 555 ล้อเล่นครับ!

เราชอบให้คนมาเมนต์ เพราะเราชอบนั่งตอบเมนต์แล้วรอคุยกับคนอ่านผ่านจุดนั้น แต่จะไม่เมนต์ก็ได้ ขออย่างเดียวคือ ช่วยอยู่อ่านกันไปจนจบได้ม้ายยยยย~*คุกเข่าลงนอนกราบ*

ปัจจุบันมีแค่สองคนขาประจำที่มาเมนต์บ่อยๆ(ทุกตอนติดต่อกันไป)

แต่ตอนนี้ก็คุยกันคึกคักมาเลย

ตอบคอมเมนต์วนกันไปแค่สามคนก็พอแล้ว

แค่นี้ก็สนุกแล้ว~

(และปัจจุบันนิยายก็ดูดีและประสบความสำเร็จ

เมื่อเทียบยอดวิว/จำนวนตอน/ช่วงเวลาแล้ว

พบว่าดีกว่าเวอร์ชั่นที่แล้วเยอะเลย)

และเพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจ

เราจึงไปนั่งอ่านนิยายของพวกเค้าด้วย

ถึงของคนหนึ่งจะเป็นฟิควายที่ไม่เข้ากับ

เราเลยสักนิด แต่เราก็จะอ่าน

เพราะเราจะรอดูความซวยของนายเอกว่าไรต์เค้าจะแกล้งอะไรกันอีกไงล่ะ หึๆๆๆๆ

ขนลุกตัวเองแปบนะ

ขอบคุณมากนะคะสำหรับบทความดีๆ

สำหรับเราการไม่มีคอมเมนท์คือความท้าทายอย่างหนึ่งค่ะ

ว่าเราจะสามารถทำอะไรให้เขาเมนท์งานเราให้ได้ จะได้แอคทีฟตัวเองไปในตัวด้วย แต่ก็ไม่ทำลายพลอตที่ตัวเองสร้างมา ตัวไหนตายคือตาย แต่ลองเพิ่มเทคนิค ฉาก ประโยค พอมีเมนท์มาแล้วรู้สึกคอมคลีทเลยค่ะ

ใช่เลยกระทู้นี้โดนใจมาก เราก็เป็นนักเขียนคนนึงนะที่ก็บอกว่าถ้าผิดพลาดตรงไหนก็คอมเม้นท์บอกกันด้วย เราไม่ได้ต้องการยอดคอมเม้นท์เพราะเรามาแต่งให้เขาอ่านไม่ใช่มาต้องการการคอมเม้นท์ แต่บางคนคือเราไม่เข้าใจแบบต้องบอกในหน้านิยายว่าอ่านแล้วต้องเม้นท์ ไม่เม้นท์ไม่ต้องอ่านหรือไม่รับนักอ่านเงา บอกเลยถึงเราไม่ใช่นักอ่านเงาเราก็ถอยอ่ะ ไม่อ่านแล้วเรื่องนี้

นี่ก็เป็นคนที่ไม่ค่อยเม้นเหมือนกันค่ะ คือบางทีไม่รู้จะเม้นอะไรดี แต่ถ้าออกเล่มก็ตามซื้อซะส่วนมากนะคะ

ของเรานี่มีคนเข้ามากดอ่านก็ดีใจล่ะ หรือไม่มีใครอ่าน ก็ไม่เป็นไร เขียนเพื่อปลดปล่อยความคิดและจินตนาการของตัวเองก็พอล่ะ 5555 ...

ส่วนมากเราเป็นข้อแรกแหละ 555 (แต่เอาจริงๆแล้วเราชอบอ่านแบบเป็นกระดาษมากกว่า เพราะมันสามารถต่อไปได้เรื่อยๆเลย)

เราก็ไม่เคยแต่งนิยายหรอก ปกติก็วาดรูปเล่นเฉยๆ แรกๆก็ลงรูปไว้เป็นที่ระทึก แต่พอมีคนมาเม้นไม่ก็มาไลท์ เราโคตรจะดีใจเลย เพราะงั้นเราก็เลยคาดหวังกับการมีใครสักคนมาไลท์รูปมากๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็ลงแค่เล่นๆเเท้ๆ เราก็กลัวว่าเราจะคาดหวังกับเรื่องพวกนี้มากเกินไปน่ะ สุดท้ายพอลงรูปทีไรรู้สึกคาดหวังว่าจะได้ไลท์เยอะทุกที ทำให้พอลงรูปแล้วไม่มีใครมาไลท์ ก็รู้สึกหมดกำลังใจเลยแหละ - -" //จะว่าไปเราเคยคุยกับนักวาดคนหนึ่งในทวิตด้วย ถึงจะคุยด้วยกันไม่มาก แต่เรารู้สึกสนิทกับเขานะ เราตามเขาตั้งแต่คนติดตามยังไม่ถึงหลักสิบเลย เราก็คุยกับเขาบ้าง ไปเม้นเขาบ้าง ก็ดูจะไม่มีอะไร พอห่างกันไปพักใหญ่ๆ อยู่ดีเราก็หลุดจากการเป็นผู้ติดตามเขาเฉย(แน่นอนเขาก็เลิกติดตามเราด้วย แต่อันนี้ไม่ค่อยใส่ใจหรอก 555) พอเราไปหาทวิตเขาเจอก็กดติดตามใหม่ เพราะตอนนั้นยังงงๆอยู่ แล้วเขาก็เปลี่ยนทวิตใหม่ เราก็ไปติดตามเขาเช่นกัน (เขาก็กดติดตามเรากลับเหมือนกัน) ก็คุยกันได้นิดหน่อยในทวิตใหม่ พอห่างอีก เราก็หลุดจากการเป็นผู้ติดตามเขาอีก เขาก็กดยกเลิกการติดตามเราเช่นกัน แถมเขาก็ล็อคทวิตด้วย เราส่งคำขอไปเขาก็ไม่รับ เราก็กดยกเลิกส่งคำข้อไป เราก็ทำได้แค่ไปส่อง ไม่กดชอบกดรีรูปข้อเขา เพราะมีครั้งหนึ่งกดไปเขาก็กลับมาล็อคอีก (;w; แล้วหลังจากนั้น ไม่นาน เขาคนนั้นก็หายไปจากทวิตถาวร....//ไม่ใช่อะไรหรอก เขาชอบคู่เดียวกับเราที่เเสนหายากพอดีน่ะ 5555

--------------------------------

รู้สึกหลังๆไม่เกี่ยว(ฮา) .///.

-อยากจะบอกว่าธรรมชาติของคนอ่านนี้มใช่เลย ถ้าเรื่องไหนมีหลานตอนแล้วพึ่งเข้ามาอ่านก็จะอ่านไปจนถึงตอนล่าสุดก่อนถึงจะเม้น แบบอารมณ์มันค้างอยากอ่านมห้จบก่อนแล้วค่อยเม้นทีเดียว

-ไม่รู้จะเม้นอะไรอันนี้เพราะปกติจะอ่านนิยายเล่มบ่อยด้วยมั้ง นักเขียนคนไหนที่รู้ว่าเขาต้องตีพิมพ์แน่นอนก็จะเข้าไปอ่านดูนิดๆหน่อยๆพอชอบก็จะรอรูปเล่ม เลยไม่รู้จะเม้นอะไรดี(แอบโรคจิตนิดๆเพราะชอบสัมผัสกระดาษ ชอบกลิ่นของหนังสือ เลยชอบการจับหนังสือมากกว่ามาจับโทรศัพท์หรืออุปกรณ์อื่นๆ)

คือเห็นไรท์แต่ละคนบอกไม่ชอบนักอ่านเงา เราก็พยายามคอมเม้น แต่บางทีมันก็นึกไม่ออกว่าจะเม้นอะไรดี ฮืออออออออออออ เราไม่ได้เงานะ TT

นั่นไง เม้นบนๆ พูดไปหมดแล้ว

จะบอกว่าชอบการใช้ gif มากค่ะ 555

ตรงเป๊ะเลยค่ะ เม้นท์ด้านบนเขียนไปหมดเเล้วกับไม่รู้จะเขียนอะไร 555

ปกติเราจะไม่บอกให้คนอ่านเม้นเพราะบางทีขนาดเราเองยังรำคาญนัปประสาอะไรกับคนอื่น

เห็นยอดเฟ็ยก็ใจชื้นละว่า เอายังมีอีกหลายคนนะที่รออ่านเรื่องของเราอยู่ ถึงเขาจะอยู่เงียบๆ

ซึ่งปกติเราก็อยู่เงียบๆด้วยเหมือนกัน ได้แต่ขอบคุณกับตอบคนที่เม้นให้เรา ส่วนแค่มีคนเฟบ.ก็ดีใจแล้ว

เหตุผลข้อที่ 11 คือ. ไม่มั่นใจในความเปราะบางทางอารมณ์ของคนเขียน ยิ่งเป็นมือใหม่หัดเขียน จะคอมเมนต์ที...คิดแล้วคิดอีก นึกไปนึกมา กว่า90% ไม่วิจารณ์ดีกว่า แม้จะด้วยความปรารถนาดี แต่ถ้ามันไปทำลายบรรยากาศ รวมทั้งขวัญและกำลังใจของคนเขียน ก็ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อะไร

ในฐานะคนอ่าน ก็อยากจะบอกว่า ใครใคร่เขียน...เขียน ใครใคร่อ่าน...อ่าน ส่วนการติชมวิพากษ์วิจารณ์ อย่าเอามาเป็นอารมณ์เลย ฟังหูไว้หู เป็นดีที่สุด และบางครั้ง no comment นั้นเป็นเสียงสะท้อนที่หนักแน่นจริงใจ ยิ่งกว่าคอมเมนต์ใดๆ

ยกให้ขอ6 เกิดเป็นนางร้าย นี้เนอะมากอ่ะ เอาจริงๆเนื้อเรื่องมันก็คล้ายกันจนแบบ.. ไม่รุ้สิ 555

เป็นคนนึงที่เคยถูกนักเขียนท่านอื่น(เพื่อนกันนอกโซเชี่ยลเนี่ยแหละ ) มาอวดยอดคอมเม้นท์ คือแบบเร่ก็เป็นคนนึงนะที่อยากให้มีคนคอมเม้นท์แต่แบบเราต้องเข้าใจในฐานะที่ตัวเองก็เป็นนักอ่านเช่นกัน เราต้องมองในมุมมองของคนอ่านคือบางคนชอบแต่ไม่ค่อยเม้น (เราเนี่ยแหละ) เว้นแต่ชอบสุดๆๆๆๆๆ ถึงจะกล้าบางทีคืออายที่จะเม้น หรืออาจจะขี้เกียจเฉยๆก็ได้ ฮ่าๆๆๆ จริงๆเม้นเดียวก็ทำเราแทบคลั่ง! คือมีกำลังใจในการทำต่อ เม้นหนึ่งเม้น ฟังแล้วอาจจะดูน้อยแต่มันก็สร้างความสุขเล็กๆให้นักเขียนอย่างเรามีกำลังใจทำต่อ อย่าใส่เรื่องจำนวนคอมเม้นมากเกินไปจนลืมความสนุกในการเขียน นั่นแหละคือผู้ชนะที่แท้จริง \\\\~\\\\ ทุกครั้งที่อ่านคอมเม้นมันทำให้เรามีกำลังใจเขียนต่อฉะนั้นอย่ายอมแพ้กันนะคะสู้ๆ

ขอเพิ่มข้อที่ 12 ชอบอัพหลอกทุกวันจนเด้งขึ้นหน้าแรกของหมวดตลอดเวลา 24 ชั่วโมง

ทำให้แฟนคลับที่ติดตามเข้าใจผิดคิดว่าตอนใหม่มาแล้ว แต่พอเข้าไปดูก็พบว่าเป็นการอัพหลอก

จึงพากันถอน Fav. เลิกติดตาม นอกจากนี้ยังเปิดเรื่องใหม่ในชื่อเดียวกันไว้ตามหมวดอื่นๆด้วย

เหตุเกิด ณ หมวดแฟนตาซี

ขอบคุณมากๆค่ะ กระทู้นี้ทำให้มีแรงฮึดสู้จริงๆ!!

ยอมรับว่าถึงจะแต่งแล้วมีความสุขแต่ก็ยังรอคอมเมนต์อยู่ค่ะ ^^'

คอมเมนต์แรกที่ได้คือ 'ปรับตัวหนังสือให้ใหญ่ขึ้นหน่อยนะสาวน้อย' แบบนี้มันก็เป็นแรงกระตุ้นดีค่ะ แต่ก็แอบน้อยใจ นึกว่าจะคอมเมนต์เกี่ยวกับนิยาย ^^' (มีความหน้าแตก) ฮ่าๆๆ! ^^'

แล้วพอมาเจอกระทู้นี้ นี่คือแบบ!....โดนมาก! ต่อจากนี้ก็มีกำลังใจมากขึ้นแล้วค่ะ! ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆจริงๆค่ะ!

ทุกคนเองก็สู้ๆนะคะ! ^^'

เราก็อยากให้คนมาเม้นบ้างนะ แต่ตัวเองอ่านคนอื่นก็ไม่ค่อยเม้นเหมือนกัน

เลยสงสัยว่ากรรมตามสนองตัวเองอยู่นะคะ

รักที่จะเขียนจินตนาการของเราออกมาเป็นตัวหนังสือและก็ไม่พยายามตั้งความหวังไว้ว่าจะมีคนอ่านมากน้อยแค่ไหนหรือมีคนมาเม้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพอมีคนมาเม้นคือดีใจมากถึงมากที่สุด

ชอบข้อสุดท้ายที่สุดละข้อ10 เหมือนมานั่งอ่านในใจเรา เวลาไม่มีคอมเม้นเราจะคิดเสมอว่าที่เรามาอัพนิยายทุกวันนี้เพราะอะไร หากเราไม่มีใจรักจริงๆเราก็คงไม่อัพ แค่ได้เห็นยอดวิวที่เข้ามาอ่านก็ถือว่าโอเคมากแล้ว ส่วนข้อ4ก็ไม่ชอบเหมือนกัน บางคนนิยายน่าติดตามมากๆ แต่กดเข้าไปอ่านละตัดพ้อว่าไม่มีคอมเม้น แถมไล่คนอ่านที่เป็นนักอ่านเงาอีก เรากดออกเลยค่ะ ไม่ติดตามไม่อ่าน รู้สึกว่าทัศนคติของไรท์อาจไม่แมทกะเรา เขาอาจมีเรื่องแย่ๆเยอะให้คิด แต่เราไม่อยากให้เขาคิดอีกเลยไม่เม้นไม่อ่าน ตามจริงเราเป็นทั้งนักเขียนและนักอ่านเงา นิยายที่กดติดตามส่วนใหญ่ไม่ค่อยเม้นมาก ก็คงอย่างที่กระทู้บอกไปหมดละ เหมือนมานั่งอ่านในใจเราเลยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ

บางที no comment อาจจะหมายถึง เราพอใจแล้ว ไม่ต้องติอะไร (แบบเรา) สำหรับเรา การมีคนอ่าน คือ มีคนรับรู้ถึงผลงานของเรา อีก 1 ตน ก็พอใจแล้ว ^^

ขอเพิ่มเติมจากความเห็นของเราอีกซักข้อ คือ มันเป็นเพราะระบบ!! สารภาพว่าเป็นเม้นยากคนนึง พอมาแต่งเองแล้วรับรู้ถึงความรู้สึกเมื่อไม่มีใครเม้นเลย ก็เม้นเยอะขึ้น แต่ก็ไม่มากนัก เคยเจอครั้งนึงชอบๆๆๆๆ ชอบมากกกก เม้นรัวๆ พิมพ์รัวๆ ไม่เคยอ่านอะไรแล้วรู้สึกอยากเม้นขนาดนี้มาก่อน แต่พอกดแสดงความเห็นปุ๊ปมันเป็นบ้าบออะไรก็ไม่รู้ค่ะ(อยากใช้คำแรงกว่านี้แต่พิมพ์ไม่ได้55555) สุดท้ายกดแล้วกดอีก ขึ้นอะไรไม่รู้ สุดท้ายหายเฉย แล้ว อ้าว ที่ฉันตั้งใจเม้นไปนั้นละ? หายไปไหน? ไม่เห็นมีเลย เม้นเดียวในรอบเดือนของฉัน?

เลิกๆอารมณ์เสีย พาลทำให้ไม่อยากเม้นเลยจ้า

เจอแบบไม่เม้นทไม่อัพ ไม่เม้นท์ไม่รู้จะอัพทำไม

บางทีเเสดงความเห็นปล่อยไก่ คนเขียนบอกพวกเม้นท์ตอนที่แล้วหายไปไหนหมด ไม่กลับมาเม้นทแล้วเหรอ จ้าาาาา บายจ้าบาย

ความรู้สึกตอนเจอ ไม่ต้อนรับนักอ่านเงา....

ฉันจะปั่นวิวเเกให้ดู555//หัวเราะชั่วร้าย

แค่อันแรกๆ ไม่รู้จะเม้นอะไรมันก็ถูกแล้ว....

ถ้าแต่งจบ เดี๋ยวคนอ่านเขาก็จะเม้นเองว่าชอบหรือไม่ชอบ เราคิดแบบนี้ ทุกวันนี้เลยพยายามลงให้จบค่ะ แต่คอมเม้นก็เพิ่มขึ้นตามกาลเวลาล่ะนะ=_=

ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนะครับ^^

เอาอีกข้อของผมสิครับ

แบบไม่เมนท? เพราะไม่ได้อ่าน มัวแต่อัดนิยายของตัวเองให้จบ (ของผมใกล้ละ) แค่เขียนให้ทันคนอ่านก็หูตูบละ

กะว่าแต่งจบจะพักตามอ่านที่ปักหมุดเอาไว้ คราวนี้จะตามเมนท์แก้แค้นพวกแกบ้าง ฮ่าๆๆๆ