มีประสบการณ์แปลกๆมาเล่าให้ฟังค่ะ....

[coffee is me]

   เราเป็นคนที่มีอาการประสาทหลอนเวลาไม่สบายมากๆตั้งแต่เล็กๆแล้วค่ะ(หลายคนก็เป็นใช่มะ) เราไม่รู้ว่าทุกคนเจอแบบเรารึป่าวนะคะ.. แต่ทุกครั้งที่เราไม่ค่อยสบายหลายครั้งที่เวลาหัวจุ่มหมอนแล้วหลับไปเนี่ย
เราจะเจอฝันอะไรแปลกๆค่ะ... ไม่รู้เรียกฝันดีไหม ความรู้สึกคืออึดอัด อึดอัดมากกกกกๆๆๆๆ ระแวง กังวลอะไรก็ไม่รู้
เรามักจะยืนอยู่ในที่ๆเป็นสีขาวไปหมดอ่ะ ทางเดินไกลสุดลูกหูลูกตา มีควันสีดำรอบตัวเต็มไปหมด เราเดินไปเรื่อยๆ เดินไปสักพักมันก็มีอะไรบางอย่างดึงเราให้ล้มตัวลง ลุกขึ้นไม่ได้ แล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีแต่สีขาวๆเนี่ย มีตะขออันใหญ่ที่แขวนคอเราได้อ่ะ ยื่นลงมาตรงหน้า แล้วก็จะมีก้อนกลมๆสีดำๆใหญ่ๆมากๆคล้ายก้อนไหมพรมกลมๆ ซึ่งก้อนมันใหญ่แบบทับตัวเราแบนได้ มันล่วงลงมา เราน้ำตาไหลค่ะในฝัน สักพักก้อนนั้นยังไม่ทันถึงตัวเรา มันก็หดเหลือก้อนเท่าตูดมดอ่ะค่ะ แล้วก็มาจ่อตรงตา เส้นไหมพรมถูกตัดเป็นความยาวเท่ายางวงค่ะ แล้วเรากลัวเส้นไหมพรมที่ถูกตัดมากก คือตอนนั้นลุกได้แล้ววิ่งหนี วิ่งจนเหนื่อยก็จะเจอเหตุการณ์เดิมๆ มีบางอย่างฉุดเราให้ล้มแล้วก็เหตุการณ์เดิมค่ะ...
 
   ที่นี้เนี่ยคือเรื่องที่จะเล่าจริงๆ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอีกครั้งค่ะ หลังจากที่ไม่ได้ป่วยเป็นเวลาปีนึงมั้ง หรือนานกว่านี้ แต่ครั้งนี้มันแบบแอดวานซ์มากค่ะ55555 เพราะที่เคยเป็นมันจะเป็นฝัน แต่ครั้งนี้มาอยู่ในบ้านเราเลย เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อน(ประมาณ4-5เดือนก่อน) ช่วงนั้นใกล้ปิดเทอมเราต้องรีบส่งงานให้ครบ ปั่นงานนู่นนี่นั่นบวกกับอากาศช่วงนั้นที่เป็นฝนละมั้งคะ? จำไม่ได้ตอนนั้นป่วยเพราะอะไร น้ำมูกไหลเยอะมากตลอดเวลา วันนั้นเรากลับบ้านมาเหนื่อยๆค่ะเพราะวิ่งส่งงาน วิ่งแก้งาน กลับมาถึงเล่นโทรศัพน์สักพักหนังตาเริ่มหย่อน เราดูเวลาในมือถือตอนนั้นใกล้4โมงเย็น เราก็ว่างีบสักพักค่อยตื่นมาอาบน้ำแล้วนอนต่อละกัน แล้วเราก็ก็หลับไปเลย เราไม่ได้ฝันอะไรอย่างว่าค่ะ แต่เราตื่นมาเพราะหิวน้ำประมาณ1ทุ่มกว่าๆ ตื่นนี่คือตื่นเลยนะคะ สติครบ อยู่ในโลกมนุษย์ แม่กลับมาแล้วส่วนพ่อทำโอทีต่อ เราเดินไปที่ตู้เย็น (ตู้เย็นห่างกลับโต๊ะกินข้าวหนึ่งเมตรตู้เย็นห่างจากโต๊ะธรรมดาสองเมตรค่ะ โต๊ะกินข้าวอยู่ทางซ้ายของตู้เย็นทางขวาเป็นโต๊ะธรรมดาค่ะ) เราเปิดตู้เย็นซึ่งหางตาเราเห็นแม่นั่งปอกมะม่วงอยู่ทางขวา เราไม่ได้สนใจเพราะกะว่ากินน้ำเสร็จแล้วจะได้ไปอาบน้ำ พอดื่มน้ำแล้วก็ปิดตู้เย็น หันมาทางขวาแม่ไม่ได้นั่งตรงนั้นแล้ว เราก็ไม่ได้ใส่ใจ กะจะเดินไปเอาผ้าขนหนูซึ่งอยู่ในห้องแต่งตัวถัดจากโต๊ะที่แม่เคยนั่ง เดินไปใกล้จะถึงห้องแต่งตัวแล้วมีลมพัดเข้าหน้าค่ะเราก็ตกใจแต่ก็จะเดินต่อ แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือตู้เสื้อผ้าทุกตู้ที่อยู่ในห้องมันเอามากำๆรวมกันเป็นก้อนใหญ่มากๆค่ะ เหมือนเอาดินน้ำมันมาปั้นรวมกันอ่ะค่ะ แม่ยืนอยู่ข้างๆก้อนใหญ่ๆมองเราเขม็งเลยค่ะ เรากำลังจะเดินถอยหลังแต่ขาเรามันขยับไม่ได้ เรารีบยกมือไปข้างหน้าค่ะ เพราะแม่ยกก้อนนั้นขึ้นมาแล้วทำท่าจะเขวี้ยงใส่เรา ตอนนั้นจำได้ว่าตะโกนว่า"เอาไว้ตรงนั้นแหละ!! เอาวางไว้ตรงนั้นแหละ!!!!" จู่ๆขาเราพาเดินไปข้างหน้า แล้วเราก็วิ่งไปข้างหน้าเฉยเลยค่ะ พอวิ่งเข้าไปมันเหมือนเรากำลังฟิวชั่นกับก้อนตู้พวกนั้นช้าๆ เราเห็นแม่วิ่งมาจากโต๊ะกินข้าวเลยหันไปมองข้างหลังค่ะว่าแม่ยังอยู่ในห้องแต่งตัวรึเปล่า แต่เราไม่เห็นแม่ที่จ้องเราเขม็งแล้วค่ะ แม่ที่วิ่งมาจากโต๊ะกินข้าวคือวิ่งมากอดเราไว้ เพราะเราแบบสะบัดแขนแรงมากๆเพราะกลัวค่ะ แม่บอก"เป็นอะไรลูก!! ใจเย็นๆ!!!" สักพักสติเริ่มกลับมาน้ำตาคลอเบ้าค่ะกลัวมากตอนนั้น ระแวงไปหมดเลย แม่จับเรามานั่งเก้าอี้ข้างๆพี่เราที่เล่นคอมอยู่ค่ะ แม่เอานมเปรี้ยวมาให้กินบอกว่า"กินลูก เผื่อหิว" ตอนนั้นคือเราไม่ยอมกิน กลัวและระแวงมาก เราไม่รู้ความรู้สึกนั้นเรียกว่าอะไร จนแม่เอานมเปรี้ยวมาจ่อตรงปากเรานั่นแหละเราเลยยอมกินแต่ก็ยังไม่เลิกระแวงสักที เราพยายามควบคุมสติตัวเองค่ะ คือบอกตัวเองในใจว่า"เราหลอน.. เราหลอน.." เราเริ่มมีสติจริงๆแล้ว เรานั่งนิ่งๆนั่งก้มหน้า พยายามไม่มองไปทางขวาซึ่งเป็นห้องแต่งตัวมืดๆ จนแม่เดินออกมาจากห้องครัวเลยถามแม่ว่าเมื่อกี้หนูเป็นอะไร แม่บอกเราว่าแม่นั่งกินข้าวอยู่กับพี่เราตรงโต๊ะกินข้าว แม่เห็นเราเดินออกมากินน้ำตรงตู้เย็น เห็นเราชะงักตอนเปิดตู้เย็นเหมือนตกใจอะไรสักอย่าง(เราคิดเลยตรูชะงักตอนไหนวะ) เราเริ่มแปลกใจเลยถามแม่ว่า "แม่ได้มานั่งปลอกมะม่วงตรงโต๊ะนี้มั้ยอ่ะ?(ชี้ไปที่โต๊ะธรรมดา)" แม่บอกว่าไม่นะ แม่นั่งกินข้าวตลอด ไม่ได้ไปนั่งทำอะไรโต๊ะนั้นเลย ตอนนั้นคือขนลุกมากๆอ่ะแล้วที่เห็นคืออะไร? แล้วแม่ก็บอกว่าพอเห็นเราสะดุ้งแม่ก็เอะใจแต่่ก็หันไปกินข้าวต่อ จนได้ยินเราตะโกนว่า "เอาไว้ตรงนั้นแหละ!! เอาวางไว้ตรงนั้นแหละ!!!" แม่หันมาเพราะตกใจ แล้วก็เห็นเราวิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัว แล้วสะบัดแขนไปมา เหมือนต่อสู้กับอะไรสักอย่าง(ขำตัวเอง555) แล้วแม่ก็ก็วิ่งไปหาเรานั่นแหละค่ะ    ที่เราเล่าตั้งแต่ตื่นนอนคือเรามีสตินะคะ(แต่เราก็จำไม่ได้สักทีว่าตอนเปิดตู้เย็นเราชะงักตอนไหน?) จนลมวูบเข้าหน้านั่นแหละเลยเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น เห็นภาพหลอนต่างๆนาๆ พอเล่าเสร็จแม่เราเลยไปอาบน้ำเราก็นั่งนิ่งๆ นั่งนึกว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นวะ? 


นั่นแหละค่ะ เราอธิบายไม่ถูกว่ามันแปลกยังไง แต่มันน่ากลัวตรงที่เราทำทุกอย่างด้วยสติครึ่งหลับครึ่ง
มันเรียกว่าละเมอรึเปล่านะ5555555555555555555 เราเครียดเพราะต้องส่งงานให้ครบค่ะตอนนั้นTT
ปล.เรื่องที่เล่าเป็นเรื่องจริงนะคะ เราเจอแบบนี้จริงๆ เลยอยากถามว่ามีใครเคยเป็นแบบเรามั่ง???
หรือเราเป็นอยู่คนเดียววะ55555555555555555555555555555555555555555555

Comments

[`SubHine]

เธอมาเม้นของเรา คราวนี้เรามาเม้นของเธอ เราคิดเราไม่ได้หลอนนะ แต่เราคิดว่าเธออาจจิตปรุงแต่ง

[coffee is me]

นั่นสิเนอะ5555