พบรักกับโอปป้าหน้านิ่งที่เกาหลี
ตั้งกระทู้ใหม่
คือเราเนี่ยเรียนเอกภาษาเกาหลีแล้วมันจะมีแลกเปลี่ยนไปที่ xxx 7 วัน คือมันต้องเสียเงินบ้างแต่เราก็ไปนะ 555 เป็นครั้งแรกที่ไปเกาหลีจะได้ไปเจอ "โอปป้า" บ้างไรงี้ 55555 โอเคเราก็ตกลงแม่ก็ให้ไป เราเริ่มออกเดินทางตอน ตี 3หรือเท่าไรนี้แหละคะของวันอังคารและไปถึงเกาหลีประมาณเช้าของวันพุธแต่จำไม่ได้กี่โมง พอไปถึงเกาหลีพวกเราก็ต้องเตรียมตัวกันเลือกเพื่อนที่จะไปพักบ้านเขา 7 วันนี้ที่อยู่เกาหลีเราไปเจอเพื่อนเกาหลีคนนี้นางเป็น ผู้หญิงที่ตัวเท่าเราขาวเเก้มอมชมพูมาก แต่ตาจะตี่ๆหน่อย ก็น่ารักสไตล์เกาหลีละคะ ถือว่าน่ารักทีเดียว นางชื่อว่า ฮยุนจี (นามสมมุติคะ) แต่เราเรียกนางว่า ยุนจี นางรู้จักกับเราวันแรกก็สนิทกะเรามาก คือยางเป็นคนโอเคเลยทีเดียว ยุนจีและคนอื่นๆก็พาเด็กที่มาไปเที่ยวชม ศึกษาเกี่ยวกับเกาหลี ขอข้ามตอนเลยนะคะเพราะก็ชมกันถึงเย็น [แต่ขอบอกโอปป้าบ้างคนนี้ หล่อสุดๆอะ ] อีกอย่างเราเป็นคนชอบคนหน้าตี๋ๆด้วย แต่ไม่ใช่ตี่มากนะ งั้นชั่งเหอะ 55555 ต่อๆตกเย็นเราก็แยกย้ายไปพักตามบ้านเพื่อนของเรา เราไปพักบ้าน ฮุนจี คือเราเจอพ่อแม่นางคือน่ารักมากแต่บ้านนางคือ ไม่เล็กไม่ใหญ่มาก แต่อบอุ่นอะบอกเลย แล้วฮุนจี ก็บอกนางมีพี่ชายแท้ๆคนหนึ่งชื่อ ฮุนกี คือแบบเราก็คิดว่าไม่น่าหล่อหรอกคงเป็นแบบโอปป้าคนอื่นเพราะน้องก็หน้าตาออกธรรมดา เราเลยเฉยๆ ไม่ได้คิดไร จนตกเย็น พี่ฮุนกีกลับมาเราก็กำลังนั่งคุยเล่นสอนภาษาไทยให้กับฮุนจี พอเราเห็นพี่ฮุนกีเท่านั้น โอ้มายก็อตตต!!! หล่ออะไรเบอร์นี้คะ คือแบบ หล่อ สูง 180+ ขาว ตี๋ ดัดฟัน คือเราแบบอึ้งสตั๊นไป 5 วิจ้า <คำพูดที่เขียนคือพุดภาาาเกาหลีแล้วเอามาแปลไทยให้เรียบร้อยคะ จะได้อ่านแบบฟินเฟ่อ~~ทุกคำที่เราพุดหรือใครพูดภาาาเกาหลีหมดคะ> คือพี่ฮุนกีแกเป็นคนนิ่งๆ จะมองคนด้วยตา เหมือนหยิ่งเลยหละ
ฮุนจี : โอ้โอปป้าหวัดดี (ทักทายตามภาษาน้องพี่)
แล้วคือพี่แกมองหน้าเรา คง งง อีนี้เป็นใครวะ 55555
พอเราพูดพี่ฮุนกี ก็ทำหน้านิ่งใส แล้วมองหน้า คือเราก็ไม่ได้ตั้งใจจะไปสบตาพี่เขานะแต่เหงยหน้าขึ้นมาพอดี เราเลยรีบหลบตาพี่เขา พี่แกไม่ตอบเหว้ย แกเดินไปเลย คือตรู งง - _ - แล้วจะมองหน้าตรูทำพรือล้าวว 55555 แต่เราก็ไม่ได้คิดไรนะพี่เพื่อนไร้งี้
ต่อๆ พอตกเย็น พ่อแม่ฮุนจีฮุนจีและเรา ก็นั่งกินข้าว แต่ขาดคนเดียวคือพี่ ฮุนกี เพราฮุนจีบอกว่าแกชอบไปปั่นจักรยานเล่นตอนค่ำๆสไตล์หนุ่มเกาหลีเขาอะเนอะ พอกินข้าวอะไรเสร็จเราก็ขึ้นห้องกับฮุนจีบ้านฮุนจีไม่มีห้องสำรองเราเลยได้นอนห้องเดียวกับฮุนจี เราก็เลยลองถามๆเรื่องพี่ฮุนกี ฮุนจีเล่าให้ฟังว่า พี่ฮุนกีไม่ชอบมีความรัก เหมือนแกเคยโดนทิ้งมาก่อน เราก็แอบคิดในใจนะว่า หล่อสะขนาดนี้จะ นก ได้ไงฟร่ะ เป็นไปด้ายยยย ?"&:; แล้วเราก็เข้านอนกัน
วันที่ 2
เราตื่นเช้ามาเราก็ไปมหาลัยพร้อมกับพ่อแม่ฮุนจีและฮุนจี แต่เราไม่ได้เจอพี่ฮุนกีนะเพราะพี่แกตื่นสาย อีกอย่างพ่อแม่ฮุนจีไปทำงานเช้าด้วย พอถึง โรงเรียน ยาวมาถึงช่วงพัก เราก็เดินอยู่กับฮุนจี ก็มีโอปป้าผู้หนึ่ง (เราขอแทนชื่อมันว่า A) ฮาฮา เข้ามาคุยกับเราเชิงจะขอไลน์เรา แต่เราอึกๆอักๆไง งง แล้วที่พลี๊ก มากจ้า ( คือพี่แฮกีนี่แกอยู่มหาลัยเดียวกับฮุนจี ก็เทียบกับไทยแกอยู่ประมาณปี 3 ) เราแกจะชอบขับจักรยานใส่หูฟังคือโลกส่วนตัวจะสูงไปไหนจ๊ะ !!?? 555 ขณะที่เรายืนคุยกับโอปป้า A นั้นฮุนจีบอกเราว่าอย่าไปยุ่งกับมัน เราว่าฮุนจีน่าจะรุ้อะไรสักอย่างเราเลยเชื่อเพื่อน มันก้ตื้ดเราเรากะฮุนจีก็เดินหนี โชคเข้าข้างกูจร๊ะ!!! พี่ฮุนกีขับจะกรยานมาพอดี ฮุนจีเห็นเลยเรียกพี่ฉุนดีหยุด
พี่ฮุนกี : ว่าไงย๊าแสบ !! มีไรขว้างทำไมพี่จะไปเรียน เสียเวลา #คือพี่เขากำลังจะออกตัวแต่ฮุนจีก็พูดว่า
ฮุนจี : โอปป้าดูสินายคนนี้มาตื้อ พราว เดินตามตลอดเลย ~ ทันใดนั้นพี่ฮุนกีหันควับเลยจ้า หันไปมองหน้าคนนั้น โอปป้า A นั้นด้วยสายตาพิฆาต โอ้มายก็อตน่ากลัวมากกก !!! +++ ทีนี้อีโอปป้า A วิ่งหนีไปเลยจ้า แล้วพี่ฮุนกีก็จองหน้าเราเราก็หลบหน้า เราพี่ฮุนกี ก็พูดว่า
ฮุนกี : ไปเล่นกับเขาละสิ !!! พร้อมกันทำหน้าเฟยใส่ แบบหน้าอธิบายไม่ถูก จะหมั่นไส้ก็ไม่เชิง 5555 จะดูถูกก็ไม่ใช่ แล้วแกก็ขับจักยานไปเลยจ้า แบบนี้ก็ได้หรอ คือเรา สตั๊นมากอะ ฮุนจีเลยพูดกับเราว่า
ฮุนจี : พราว คือพี่เราเป็นคนปากแข็งแต่ใจอ่อนนะไม่เสียใจใช่ไหม
เรา : เเล้วเราจะเสียใจทำไมกัน (แต่ในใจคือ นอย ไม่ได้ทำแต่โดนด่า)
ฮุนจี : พี่เราก็เป็นแบบนี้แหละ ทนๆหน่อยนะเขาไม่ค่อยชอบยุ่งกับใครหรอก ขนาดพ่อแม่เขายังไม่ค่อยคุยด้วยเลย
เรา : ฮุนจีเราไม่ได้คิดอะไรจริงๆ
พอตกเย็นเรากลับบ้าน กินข้าวแล้วก็ขึ้นนอน เรากำลังนั่งเล่นกับฮุนจีอยู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู ก็อกๆ
ฮุนจี : ใครคะ (แม่ก็ตอบมาว่า แม่เอง) คือแม่เอานมขึ้นมาให้เราสองคนกิน ฮุนจีนางก็ยกมาเก็บแล้วปิดประตู นางก็นอนเล่นดูหนังกินนม แล้วก็หลับไป เหลือเรานั่งอยู่คนเดียว ก็มีเสียงคนมาเคาะประตูอีก ก็อกๆๆๆๆ เรานึกว่าแม่อีกอย่างฮุนจีหลับเเล้วเราเลยไปเปิด พร่ามมมม !!! พี่ฮุนกีจ้า นางถือ มูสบลูเบอรี่มา 2 กระป๋อง คือเราเหว๋อไปเลยอะ นางก็ถามว่า
พี่ฮุนกี : ฮุนจีละ. ( หน้านิ่งโครต นายมันร้ายย )
เรา : อ่อฮุนจีหลับแล้วคะ ( เราก็ตอบแบบไม่กล้าสบตานาง )
พี่ฮุนกี : หรอ งั้นฝากนี้ให้ฮุนจีหน่อย (พร้อมกับยื่นมูสบลูเบอรี่มา 1 กระป๋อง )
เรา : คะรับรับแล้วเราก็รีบปิด กำลังจะปิดเลย พี่ฮุนกีดันประตูเข้ามา คือเราตกใจมาก
พี่ฮุนกี : อะ ( ยืนให้เราอีกอัน ) เรางงเลย พี่แกบอก "เอาไปกิน"
เรา : ขอบคุณคะ ปิดได้ยังคะ (อมยิ้มหน่อยๆ เอ๋อไปเลยอะตรู)
พี่ฮุนกี : อืม ( พร้อมกับทำหน้านิ่ม )
พอตอนเช้าวันที่ 3
เราก็ลงมานั่งกินข้าว โต๊ะกินข้าวบ้านนี้มีเก้าอี้แค่ 4 ก็พอดีคนในครอลครัวเขาแล้ววันนี้พี่ฮุนกีนาง-ตื่นเช้าจ้าเราเลยไม่มีที่นั่งเราเลยบอกกับพ่อแม่ฮุนจีว่า
เรา : ไม่เป็นไรคะ เดวเราไปหาไรทานที่มหาลัยเอง เรารอได้คะ เราก็พูดกับฮุนจีว่า " ฮุนจีเรานั่งรอตรงนี้นะ โซฟาหน้าโทรทัศน์
ฮุนจี : โอเค ทนได้ใช่ไหม (คือนางใส่ใจเรามาก ให้เราเต็ม 100 เลย )
เรา : ฮึ้ยได้ดิ ทำไมจะไม่ได้ ~~ เราก็ตกลงกันเสร็จเราก็นั่งรอเงียบๆ
พี่ฮุนกีเดินลงมามองหน้าเราแล้วก็เดินไป เราก็เชยๆ (แต่แอบคิดเรื่องเมื่อวานเนอะ ฮุนจีเล่าให้ฟังว่าปกติพี่ฮุนกีจะต้องกินมูสกับฮุนจีทุกวันตั้งแต่เด็กแล้ว คือเมื่อวันก่อนฮุนจีไม่ได้กินเลยไปโวยวายกันพี่ฮุนกี เมื่อวานแกเลยซื้อมาให้ *ไม่น่าเชื่อว่านางจะมีมุมอ่อนโยนรักน้อง น่ารักอะ* แต่เราก็ไม่ได้คิดชอบพี่เขาอะไรนะ แค่ปลื้มปริ่ม แต่คิดในใจ สงสัยเขาไม่-และเอามาให้-ไงอีโง่พราวให้-เป็นเพื่อนน้องเขา 5555 เลิกมโนคะ 3 4 แยก ) เราก้นั่งคิดไปสักพักพี่ฮุนกีนางลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วทำคิ้วขมวดจ้า ทุกคนในโต๊ะมองหน้ากันจ้า เราก็เลย มองนาง แล้วนางเดินออกไปข้างนอก สักพักเดินเข้ามาพร้อม เก้าอี้พับ แล้วนางก็เอามากาง แต่ทำไมรู้ไหมจ้า นางกางข้างเก้าอี้นางจ้า เรา งงไปเลย !!! แล้วนางก็เดินมาหาเราแล้วบอกว่า
พี่ฮุนกี : กินข้าวที่บ้านนี้แหละ จะไปกินทำไมที่มหาลัยเปลืองเงิน ~ พร้อมกับลากเราไปเลยจ้า งง จ้า งงฝุดๆได้ยินได้ไงหว้าาา
พอมาถึงโต๊ะเราก็นั่ง คนในโต๊ะคือ อมยิ้มกันหมดเลย เรางงเลยคะ
พี่ฮุนกี : กินเข้าไปสะจะได้โตๆ ตัวก็เล็กจะตายิ่งตัวเท่าลูกหมา #คือห่วงตรูหรือไรไหนบอก (พร้อมกับใช้ตะเกียบตีบมาใส่จานเรา แต่หน้านางนิ่งน้าจ้า นิ่งมากพูดไร้ความรู้สึก เฮ้ยูยูมีต่อมความรุ้สึกไหม 5555 )
เราได้แต่ งง แล้วก็กินไป
พอไปถึง มหาลัย นางไม่ยอมมารถกับเรากับฉุนดีนะนางปั่นจักรยานตามมา เราก็เดินเล่นไปกับยุนจีเลื่อยๆ ผงะจ้า!!! เจออีโอปป้า A เรางงเลย จ้าโลกกลมหรือ-ตามกู 5555
โอปป้า A : เอิ่ม....... ยืนโทรสับมาจะขอไลน์ #เอาเงียบทำไมคะคือตรูรอฟัง-อยู่คะอีโอปป้า A มันก็มองไปทางด้านหลังเรา เราเลยหันไปดู พร่ามมมม!!! อีพี่ยุนกีนางยืนชี้หน้าอีโอปป้า A อีนี้เดินลิ่วเลยจ้า บลาๆ หันมาอีโอปป้า A หายไปแล้วจ้า งง เบย (คือเค้าไม่ได้เป็นไรกับตรูอย่าพึ่งไป พรีสส โอปป้า 5555 ) > คือตรูมาเพื่อดูโอปป้าปะอีพี่ฮุนกี อดไป 1 คนแล้วจ้าโอปป้าฉัน < มีความอ้อนวอนสูงมาก พี่ฮุนกีเดินมาอย่างหน้ามุ้ยเลย เราเลยกำลังจะเดินกลับ แต่อีพี่ฮุนกีนางเดินมาจับมือแล้วถามว่า
พี่ฮุนกี : มันทำไรไหม (คิ้วขมวดเลยจ้า)
เรา : ไม่คะไม่ได้ทำอะไร ( ทำหน้าตอแหลมตอแหลมไปอีก )
พี่ฮุนกี : ดีแล้ว ฮุนจีกับเธอตั้งแต่วันนี้ไปไปไหนมาไหนไปกับฉันนะ (เสียงเข้มมากมายจ้า เรื่องไรตรูจะยอมแต่ยังไงคะ ตรูก็ต้องยอมไหมละ T_T) แต่ไม่เป็นไรคะแค่อีก 4 วัน { ยืนเป็นไก่ตาแตกไปเลยคะ } ฿คิดดูขนาดฮุนจีเป็นน้องนางฮุนจียังไม่อยากให้นางมาอยู่ด้วยทั้งวันน่าลำคานแค่ไหนคิดดู !!! แต่ไม่เป็นไรอยู่กับ ผช หล่อๆดีไปอี๊กกกกก
เรา ฮุนจี : คะ พร้อมกับทำหน้าเศร้า TT
(ถ้ามีคนรอจะมาต่อนะคะ จุบุ จุบุ)
natty_n45
6 มิ.ย. 60 เวลา 21:46 น.
8,515
views
20 ความคิดเห็น
รอค่ะรอ
ต่อคะ
(ข้ามตอนมาเลยนะคะเพราะพี่ฮุนกีก็ปั่นจักรยานไปจอดแล้วก็เรียน)เราก็นั่งบราๆๆๆ เรียนรู้ไปทุกๆๆๆเรื่อง และรอพี่ฮุนกีเรียนด้วย เพราะห้องอยู่ห่างกัน 3 ห้อง พอเราศึกษาอะไรเรียบร้อย เราก็ไปนั่งรอพี่ฮุนกีหน้าห้อง (วันนี้ทางอาจารย์ไม่มีทริปให้ออกไปศึกษาข้างนอกเพราะเขาให้ศึกษาดูงานที่มหาลัยแล้วคือเรากับฮุนจีมีความขี้เกียจเลยให้เพื่อนไปแทนก็เราเลยลาอาจารย์บอกว่าปวดหัวนิดหน่อยอาจารย์ก็ให้มาพัก บราๆ ) เราเลยต้องนั่งรอนายโอปป้าขี้ดุจนเมื่อยยยยย โอ๊ยปวดขาข้า ><” ฮุนจีมันขี้เกียจรอวันนี้วันเกิดเพื่อนนางฮุนจีเลยขอไปกินปิ้งย่างเนื้อกับเพื่อนสนิทของนางในมหาลัย คือมันบอกให้เรารอกลับบ้านพร้อมพี่ฮุนกี (ไม่ใช่มันไม่ชวนเรานะแต่เราไม่ค่อยเข้ากับเพื่อนฮุนจีเท่าไร 555 ไม่สวยก็ต้องหลบให้เขานะค้าบบบบ) เราก็นั่งรอคนเดียวเล่นเกมส์ในโทรศัพท์เพราะเล่นอินเตอร์เน็ตไม่ได้ไม่มีเน็ต ฮาฮา อย่าขำเค้าน้า 5555 พี่ฮุนกีแกก็มองออกมาแกก็คง งง ฮุนจีหายไปไหน พอพี่ฮุนกีเรียนเสร็จนางก็เดินออกมาพร้อมกับหน้าที่สงสัยจร้า ตายๆตรูจะบอกพี่เขายังไง (คือก่อนจะบอก-ควรกล้าคุยกับเขาก่อนไหมอีพราว 555 ) พี่ฮุนกีก็ถามว่า
พี่ฮุนกี : ฮุนจีละ ???
เรา : อ่อคือไปฉลองวันเกิดเพื่อนคะ (พร้อมกับก้มหน้า) แล้วคือเราเหงยหน้าขึ้นมาพี่ฮุนกีทำหน้าดุเราก้มหน้าแทบจะมุดพื้นดินเลยจ้า แต่นางอมยิ้มเดินตามหลังเราจ้า แล้วเราหยุดแล้วก็หันไปกะทันหัน พี่ฮุนกีหยุดหน้าเราโคกกับอกพี่เขาเลยคือจะเดินติดไปไหนจ้า นางก็เลยถอยหลัง แล้วทำคิ้วขมวดใส่ เราเห็นแบบนั้นกำลังหันกลับแล้วเราก็หันมาอีกรอบ (รวบรวมสมาธิ 555)
เรา : พี่ฮุนกีคะ ถ้าพี่ปั่นจักรยานกลับเดี๋ยวพราวนั่งรถไฟฟ้ากลับก็ได้คะ (คือในใจ นั่งไงวะ นั่งไม่เป็นพูดไปก่อนไปตายเอาดาบหน้า 555)
พี่ฮุนกี : งั้นหรอ ก็ดีสิ (พร้อมทำหน้านิ่ง)
เราสตั๊นไปเลยจ้า จะคับแคบไรเบอร์นี้ให้ไปด้วยหน่อยก็ไม่ได้ เราก็ยืนตรงตัวสั่นเลยไม่ได้กลัวนะแต่เกร็ง 555 แล้วนางก็พูดว่า
พี่ฮุนกี : ฉันจะจอดจักรยานไว้ที่มหาลัยนี้แหละ (หน้านิ่งพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆในเวลาเดียวกัน นี้มันเสือยิ้มยากนี่หว้า) เราตายคะหมายความว่าไงต้องถาม
เรา : หมายความว่าไงคะ
พี่ฮุนกี : กลับกับเธอไง ฉันรู้ว่าเธอกลับไปเป็นหรอก โง่แบบนี้ (ก็จริงเก่งภาษาไม่ใช่จะเก่งขึ้นรถไฟฟ้านิบ้าปะ เรียนภาษานะเฟ้ย ไม่ได้เรียนสายรถไฟฟ้า บักห่า !!!)
เราเดินหันหลังกลับอย่าง งง เลยจ้า นางด่าเราโง่ เอ๋อ-ไปเต็มๆจ้า เต็มๆหน้าเลยเจ็บไม่เจ็บโดนด่าว่าโง่ ภาษาเกาหลี 555555
ตอนเดินมาเลื่อยๆเพื่อไปสถานีรถไฟฟ้า เราก็ส่องโอปป้าไปเลื่อยๆจ้า โอ้โห้แม่เจ้าโอปป้าเมืองนี้หล่อชิบ แบบแต่งตัวน้อยแต่เยอะอะ หล่ออะเท่จุง เรามองจนเหลียวหลังเลยอะหันคอมองเลยงี้แหละผู้หญิงอย่างเรา 555 แต่เราลืมไปคะว่ามีเสือเดินตามหลัง (เบะปากมองบน แปร๊บบบ!!!) อีพี่ฮุนกีเดินขึ้นมาเลยจ้ามาเดินเทียบข้างเรา เราปี๊ด!! ขึ้นสมองเลยจ้าคือมองกำลังเข้าได้เข้าเข็มเลย
พี่ฮุนกี : ชอบหรอแบบพวกนั้นอะ
เรา : ก็ชอบหมดละ พร้อมกับทำตาหลี่เอามือสองข้ามขึ้นมาเท้าคางไว้นึกว่าตัวเองน่ารักไง555 (เราใช้เป็นภาษาพูดธรรมดาอะ)
พี่ฮุนกี : เบะปากจ้า !! สนิทกับฉันแล้วหรอถึงพูดธรรมดากับฉัน ???
เราเลยตีทำหน้ามึนเลยจ้า
เรา : ขอโทษคะ พร้อมกับก้มขอโทษ
นางก็เดินไปปล่อยให่เราก้มโค้งขอโทษอยู่คนเดียว คือคนก็มองเราก็อายเลยวิ่งตามไป เดินไปเลื่อยๆ เราก็เลยตั้งสินใจถามว่า
เรา : พี่ฮันกีพราวขอเรียนพี่ว่า โอปป้าได้ไหมคะ ??? (พร้อมกับทำหน้าใสใส อย่าด่าได้ไหมเถอะพรีสสสส )
พี่ฮันกี : หยุดแล้วหันมา !!! อืมมมม….
คือไรงะ เราก็พยักหน้าแล้วเดินต่อไป เราเดินช้ากว่าพี่แกเพราะพี่แกขายาวหรือเราขาสั้น เราคิดในใจ ฮันจีนะปล่อยเราไว้กับเสือหน้านิ่งแบบนี้ได้ไงไม่รู้นิสัยพี่ตัวเอง ค่อยดูเหอะกลับไทยจะเลิกคบ 555 เครียดแค้นมากมาย
ข้ามตอนมาเลยเนอะ พอมาถึงที่สถานี พี่ฮันนีใจดีออกค่ารถให้บัตรทรูมันนี่เราแต่เหมือนพึ่งซื้อใหม่ คือจะซื้อให้เราหรือจะซื้อไว้เองแต่ของตัวเองก็เติมได้ไม่ใช่หรอ งง จ้า เราก็เออๆออๆไปของฟรี 5555 คือรถไฟฟ้าคนเยอะมากเราได้นั่งแต่พี่ฮุนกีต้องยืนแล้วคือนางยืนข้างหน้าเราหน้าเราจะชิดกับท้องนาง **เน้นว่าท้องนะคะ 555 คือแบบท้องยังหล่อ ++ เฮ้ยคือพราวอย่าบ้า ผช คะ ใครเป็นแฟนตาพี่ฮุนกีคนนี้สงสัยต้องเงียบทั้งชีวิต ++ เราก็นั่งเฉยๆเลื่อยพอดีมาป้าคนแกมากแล้วแหละแกขึ้นมาเราเลยลุกให้แกนั่งเราเลยต้องยืน ข้างพี่ฮุนจีฟินไปอีกส์สสส >< แล้วประมาณว่าเรายืนหันหน้าออกให้ป้าแกแต่พี่ฮุนกียืนหันหน้าเข้า แบบหันคนละทางแล้วพี่แกเหมือนเห็นคน ผช ยืนหลัง ผญ แล้วจะจับถูกเนื้อต้องตัวไรประมาณนี้อะ แกเห็นมันกำลังเดินมาทางเรา คือตอนนี้ฟินไปอีกทั้งๆที่พี่ฮันกีไม่เต็มใจหนูก็จะฟิน คือนางจับที่ไหล่เราดึงเราด้วยแขนขวาเข้ามาในอ้อมแขนนางแต่แบบดีนะตรู นมไม่เม่มมม เลยไม่โดน55555 นางหันไปมองหน้า ผช คนนั้นคือจ้องเอาเรื่องะ อึ้งไปจ้า ผช คนนั้นเลยเดินหนีไปเลยจ้า ไร้วี้แวว 5555 จากนั้นนางก็ปล่อยเรา เราคิดในใจ (ทำไมรีบไปจัง ไม่ยืนนานๆจะได้อยู่ในอ้อมกอดพี่ฮุนกีนานๆ) นางกันมาแล้วพูดว่า
พี่ฮันกี : อ่อ ขอโทดที มือไปโดนอะ (พร้อมทำหน้านิ่ง มีเลศนัย)
เรา : อ่อคะ ไม่เป็นไรคะ (พร้อมกับอมยิ้ม-ไปอีกคร้า…><)
พอลงรถไฟฟ้า มันเป็นเนินสูงๆลงยาก ลงไปก็หัวขม่ำปากแตกอะ แต่เราเป็นคนดื้อๆไงเลยกระโดดลงไป แม่เจ้า หน้าทิ่มดีนะที่พี่ฮันนางก็ยืนมือมารับเรา รอดตายจ้า ความดี +1 ไปอีก เขินจ้า
เรา : ขอบคุณคะโอปป้า (พร้อมยิ้มแหยะๆ)
ฮุนกี : ซุ่มซ่ามน่ารำคาน เซอร์ซ่า ( T_T )
เรา : (เราเงียบ คือเรากลั้นน้ำตามากอะ จะร้องไห้โดนด่า มารอบนี้ตั้งใจอยากมีความสุขทำไมต้องเจอเรื่องอะไรแบบนี้ T_T)
เราก็เดินเงียบจนมาถึงบ้าน พอถึงบ้านเราก็ขึ้นห้องของฮุนจีเลย พี่ฮุนกีแกก็คงรู้แหละ เขาเลยเฉยๆ (เฉยไปอีกจ้า) เรานอนกระโดดขึ้นที่นอนนอนน้ำตาไหลเลยจ้า แค่นี้ทำผิดมากเลยหรอถึงกับต้องด่า **เป็นผู้หญิงบอกช้ำง่ายคะ 55555 สักพักมีเสียงเคาะประตู เรานึกว่าฮุนจีเพราะดูน่าฬิกาก็ดึกพอสมควร เราเลยวิ่งไปเปิดพร้อมกับตาแดงๆ เปิดปุ๊บ เจอจ้า !!!!!เจอพี่ฮุนกี !?!!?
***ถ้ามีคนรอเดวมาต่อนะคะ***
รอค่าๆๆ
รอค่ะมาอัพด่วน
พอเปิดประตูนางเห็นเราตาแดง น้ำตาคลอ นางอึ้งๆอะ นางมองหน้านิ่งๆแล้วทำท่าหันหลังเราก็ก้มจะปิด เหงยมาอีกทีนางคว้าเราไปกอด >< กอดเราแน่นเลยจ้า นางคงรู้สึกผิดจริงๆอะ ไม่ใช่เราฟินนะ เราร้องไห้เยอะกว่าเดิมอีก ไม่รู้ทำไม (แบบพอมีคนปลอบก็จะร้อง แต่ความรู้สึก-จะรู้ไหมว่าคนที่ปรอบคือคนที่ทำให้เสียใจ T_T ) นางก็จับเราออกและย่อตัวให้หน้าตรงกับหน้าเรา แล้วพูกกับเราว่า
พี่ฮุนกี : ยัยเซอร์เป็นอะไรไป พร้อมกับเอามือกอดอกตัวเอง (งึ้ย !!! นี่-เสีอตลอดเลยนะ ทำดีให้หน่อยก็ไม่ได้ )
เรา : ปาดน้ำตา !!@@ “ ไม่ได้เป็นไรสะหน่อยคะ ใครว่าเป็นไรละคะ “ ปากแข็งไปอีก
พี่ฮุนกี : งั้นหรอ (พร้อมกับเบะปาก) และพูดต่อว่า “ วน พ่อแม่กลับดึก ฮุนจีกลับดึกกินเลี้ยงอยู่บ้านเพื่อน ไปตลาดXXX (เป็นตลาดของกินบราๆ ประมาณนี้)กับฉันไหมละ อย่าคิดว่าฉันจะชวนไปเดท ฉันหิวข้าวข้าวไม่มี “
เรา : คะ !? พร้อมกับทำหน้านิ่งๆใครอยากจะเที่ยวด้วยละ หิวเหมือนกันโว๊ย เราเลยพูดต่อว่า “ งั้นขอแต่งตัวก่อนนะคะ “
พี่ฮุนกี : อืมมม…. พร้อมกับเดินจากไป
คือเรามีชุดหนึ่งเป็นชุดสีชมพู น่ารักมากอะ เราซื้อมาตั้งใจจะใส่วันที่มีความสุขที่สุดแต่ดันต้องมาใส่ไปกะตาบ้าเพราะไม่มีชุดใส่สวยๆ (แต่เราเป็นคนไม่ชอบแต่งหน้าชอบหน้าสดทาครีมบำรุงแค่นั้นจบ )
เราเดินลงมาแต่งตัวสวยหน้าใสๆจ้า ผมลอนนิดๆ แต่เจอสายตาพิฆาต
พี่ฮุนจี : เบะปาก พร้อมถาม “ทำไมไม่แต่งหน้าอะเหมือนคนอื่นๆอะ หน้าเหมือนเต้าหู้อะ ใครจะไปกล้าเดินด้วย “
คือ มีอคติกับเรามากใช่ปะ !!!!
เรา : ไม่เป็นไรคะ เดวแยกกันไปเดินดีกว่าคะ (ทำหน้าไม่จอย)
ฮุนกีนางก็เดินออกไป เราก็เดินตามไป นางเดินไปไม่ไกลมาก แต่เราก็งง คือแต่งตัวสวยจะให้เดินไปหรอ พอถึงนางเปิดประตูรถค่อย ทำหน้านิ่งใส่ เราอึ้ง!!! เลยจ้า นางก็มีรถยนนี่ทำไมปั่นแต่จักรยาน เราเอื้อมมือจะดึงประตูแล้วจะปิดเองนางจับไวแล้วมองหน้านิ่งๆเราเลยปล่อยจ้า >>เราคิดในใจอย่าดีกว่าเดวซวย5555<< คือเรานั่งเงียบไปตลอดทางเลยจ้า ขก พูดหรือเขิลวะ งงตัวเอง พอถึงตลาด XXX โอ้มายก็อต คนแน่นเวอร์ คือเราเป็นคนกินเยอะเฟ่อ กินได้ตลอดทางอะจริงไม่รู้สึกอิ่มเลยแหละปกติแล้ว แต่วันนี้เราตรูอิ่มตั้งแต่ยังไม่เห็นของกินเลยจ้าเห็นอีพี่ฮุนกีนางลำไยหน้าคะ 555555….
เรา : เดวแยกกันเดินก็ได้คะ
พี่ฮุนกี : หะ ?? (หน้าอย่างนิ่ง) เดินเป็นหรอ
เรา : ( เออเห็นตรูโง่หรอคะ ภาษาเกาหลีอ่านออกคะ ) “ถูกคะ งั้นเดวเรามาเจอกันตรงจุดนี้นะคะ”
พี่ฮุนกีนางพยักหน้าแล้วก็ยืนเกาะอกมองเราเราทำไรไม่ถูกเลยหันหลังแล้วรีบเดินอย่างไว แต่!!!!! รู้สึกเหมือนมีพลังงานบางอย่างเดินตามมา เราเลยตัดสินใจหันไปดู อ้ากกกกส์ !!! พี่ฮุนกีนางเดินมาจ้า คือเราเป็นคนหงุดหงิดง่าย เราคิดในใจ (หืมบอกว่าแยกก็แยกดิ ) พร้อมกับทำหน้าไม่จอยใส่นาง
พี่ฮุนกี : แค่จะตามมากินข้าวด้วยแค่นี้เป็นอะไรมากปะ >>หน้านิ่งจุง เก๊ากลัวววว<<
เรา : ป่าวคะ จะกินร้านไหนหรอคะ ร้านนี้เลยไหม เราก็ชี้ไปทางร้านตรงซ้ายเป็นพวกหมูย่างเกาหลี
พี่ฮุนกี : ใครขอความคิดเห็น ?? //อึ้งไปเลยจ้า//
เรา : อ่อคะ พร้อมทำหน้านิ่งเดินก้มหน้า
นางเดินดิ่วๆเดินไปข้างซ้ายเราก็เดินตามพอเหงยหน้าขึ้นมาเอ้า ก็ร้านที่ชี้แล้วจะว่าทำไมฟ่ะ เราก็ไม่สั่งนางก็สั่งบราๆๆ แต่ด้วยความที่เราเกร็งด้วยโมโหด้วยเลยกินน้อย
พี่ฮุนกี : ตัวก็เล็กกินก็น้อย เบะปาก!!
เราก็เลยมองหน้านาง และก็ก้มกินพอเช็คบิล
เรา : เดวหนูช่วยจ่ายนะคะพี่ฮุนกี
พี่ฮุนกี : ไม่ต้องอะ
เรา : ไม่เป็นไรคะ
พี่ฮุนกีมองหน้าเรา คือเราโอเคอัตโนมัติเลยจ้า
พอถึงบ้านต่างคนก็ต่างขึ้นนอน
พอวันที่ 4
ตอนเช้าเราไปมหาลัย เราก็ยังชิวอยู่นะแบบเหลือเวลาอีกตั้ง 3 ฮาฮา แต่ 3 วันนี้มันแปบเดียวจริงๆนะ T_T แต่เรายังเชย
เราก็มหาลัยพร้อมฮุนจีพี่ฮุนกีนั่งรถ คือ ไม่ได้คุยกะพี่ฮุนกีเลยเพราะมีพ่อแม่อยู่ด้วยเลยไม่กล้าคุย พอเลิกเรียนเราเลยไปรอพี่ฮุนกีที่เดิมกับฮุนจี วันนี้นางดูสดใสเดินออกมาจากห้อง
พี่ฮุนกี : เอ้อ วน.ฮุนจีกลับไปก่อนนะคือพี่มีธุระต้องไปกับพราวอะ
ฮุนกีนางหันควับมาทางเราพร้อมกับมองหน้าเรา
เรา : !!ทำหน้างง!! คือไรคะ??
ฮุนจี : ไปไหนอะ ไปด้วยดิ
พี่ฮุนกี : ไม่ได้อะ กลับไปก่อนเดวพี่ก็ตามกลับไป
ฮุนจีนางหันไปเจอเพื่อนนางจ้านางเลยไปริ่วๆเลย ?? ทิ้งระเบิดไว้ที่ตรูอีกแล้วสินะ !!!
เรา : ธุระไหนคะ ??? พราวไม่เห็นทราบเลยคะ
พี่ฮุนกี : เลิกถาม แล้วตามมาเหอะ
เราก็ตามไปขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินไปด้วย คือดีได้อยู่ไกลนางกลิ่นตัสหอมเวอร์วังอลังการ 55555555 **อยากจะกลืนกินเธอท้งตัวไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น** 5555
มาห้างคะ คือห้างดีมากบริการทุกอย่างดีเวอร์เร่อค่ามาก 555 แล้วนางก็พาเดินไปที่โรงหนัง งื้อ!!! อย่าบอกนะว่าพามาดูหนัง !! เราจะกล้าดูไหมบอกตรงๆ
รู้ไหมนางซื้อตั๋วหนังแนวอะไร แนวแบบตลกเฮฮาอะ
เดี๋ยว พน มาต่อให้นะคะต่อยาวๆเลยคะ
รอค่าาาา
ณ ที่ในโรงหนัง ซึ่งเงียบสนิดไร้เสียง คนที่นี้มีมารยาทจริงๆเลย
เราก็นั่งข้างพี่ฮุนกี แถวกลางๆหน่อย เราก็ทำไรไม่ถูกเพราะไม่ใช่ประเทศไทย 555 เราได้แต่ทำตามพี่ฮุนกี คือเราเห็นนางขำเวลาหนังมันตลกแล้วน่ารักอะ คือแบบขำจริงจัง หลุดไปอีก 555 (เสือมีมุมนี้ง่ะ!! ดี๊ย์ไปอีก) แล้วคือข้างเรามันเป็นที่ว่างนั่งได้เป็นหลายคนอะเราก็นั่งดูไปเลื่อยๆ มีโอปป้ามานั่งข้างเราคือหล่ออะ สูงขาเรียวสูง หล่อกว่าพี่ฮุนกีก็คนนี้อะ รักเลย เขาก็ถามเรา เป็นภาษาเกาหลีนะคะ ว่า เราจะแทนเขาว่า อปหล่อ…
อปหล่อ : คุณเป็นคนไทยหรอ
เรา : คะ ฉันเป็นคนไทย แต่ !!! (สายตาอันพิฆาต พี่ฮุนกี!!! สายตานี้สามารถที่จะฆ่าเราได้เลย 5555) เราไม่สนคะ ผช งานดีเราก็คุยต่อ
อปหล่อ : คุณมาอยู่นี้ได้หลายวันแล้วหรอ
เรา : ได้ 4 วันแล้วคะ ฉันจะมาอยู่แค่ 7 วันฉันเป็นมาแลกเปลี่ยนคะ (พร้อมกับหันไปดูพี่ฮุนกี นางมองเราพอเราหันไปนางแกล้งหันไปดูหลังทำหน้าตึง ดึงหน้าไปอีกกกกส์)
อปหล่อ : อืมมมมมมม ….. (ทำท่าเกาหัว เขิลๆใส่เรา )
เรา : (เราก็เขิลวนไปสิคะรอไร) !!!! “คะ มีอะไรหรือป่าวคะ”
อปหล่อ : ถ้าผมจะขอไลน์ คุณจะรังเกียจไหมถ้าเราจะรู้จัก (อีนี่เขิลวนไปคะ หมายถึงเราอะตัวบิดเลย งานดีจริมๆรู้หน้าที่)
เรา : ไม่รังเกียจคะไม่เลยคะดีใจด้วยซ้ำ ++ เรากำลังเอาโทรสับที่เขายืนให้มากดแต่ !!! มีมืออันไม่พึ่งประสงค์มาดึงโทรสับแล้วเอาไปกดไลน์ตัวเอง แล้วส่งโทรสับคืนให้ อปหล่อ คนคนนั้นก็คือ พี่ฮุนกี นางเอาโทรสับโอบป้าไปแอดไลน์นาง พร่ามมม!!
เรางงเลยจ้า จากนั้นนางยืนขึ้นเรากลัวระเบิดจะลง เราเลยหลบตา นางดึงแขนเราให้ยืนจากนั้นให้เราสลับที่กับนางเพราะที่ของนางไม่มีใครนั่งติด เว้นไปประมาณ 2 ที่มั่งนะที่จำได้ 5555
แล้วนางก็ไปนั่งข้าง อปหล่อ จากนั้นจากที่โลกเราสดใสกลายเป็นอึดอัดทำไรไม่ถูก นางนั่งเงียบไม่ขำ ไม่คุย แม้คนจะขำแต่นางก็ไม่ขำ (เรารู้สึกเหมือนโดนภูเขาทับ หนักใจ คงต้องเป็นภูเขาฟูจิเลยแหละร้อนใจมาก กลัวโดนด่าก็กลัวอยากได้โอปป้าก็อยาก T_T)
เรารีบเดินออกมาเลยพี่ฮุนกีก็เดินตามหลังเรา อย่างนิ่งอะบอกเลย !! อปหล่อ ก็เดินตามหลังมาด้วย พร้อมกับโบกมือทักทายเรา เราก็เอๆอ่อๆไป คือ-อย่าตามมาได้ไหมระเบิดไม่ลงที่-หรอกอี อปหล่อ ลงที่กูนี่แหละ เกลียด-คะ อปหล่อ 55 !! // นี่ขนาดเป็นแค่พี่น้องนะ ยังขนาดนุถ้าเป็นแฟนจะขนาดไหน ( คือเราคิดในใจ ลำบสกใจมาก ใจเต้บ ตุ๊บๆๆๆ รู้ถึงความรู้สึกเพลง จังหวะหัวใจเลย ตลกล่ะ 55 ) วินาทีนี้จะตลกไม่ได้ ต่อๆ พี่ฮุนกีนางเดินอย่างนั่งไปรถแต่เดินนำเรานะเราก็เดินตามอย่างสงบและเสงี่ยมเจรียมตัว 555 รู้ตัวว่าทำอะไรผิด (คือใจคอจะไม่เลี้ยงข้าวเลยชะ เอ่อ กรู้ไม่กินก็ได้ ชิ !! งอล ) พอถึงรถเราเห็นพี่ฮูนกีนั่งรอแล้วเราเลยรีบวิ่งไปเปิดข้างหลังแล้วนั่งพี่ฮุนกีมองเราผ่านกระจก คือมองด้วยสายตาน่ากลัว
พี่ฮุนกี : ทำไมไม่นั่งหน้า !!!
เรา : นั่งหลังก็ได้คะ สะดวกดีคะ
พี่ฮุนกี : มันไม่สะดวกมากหรอที่นั่งข้างหน้า ทีคุยกับนายนั่นไม่เห็นจะปฏิเสธแบบนี้เลย (พร้อมกับทำหน้านิ่ง ตาแดงหน้าแดง นางคงโกรธเราแหละ !! แต่เดี๋ยว โกรธเราเพื่อ นี่เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ )
เรา : ง่วงแล้วคะ กลับกันเถอะคะ พน ต้องไปมหาลัยแต่เช้า
พี่ฮุนกี : (นั่งนิ่ง) มองผ่านกระจก แล้วกวาดลูกตาไปที่นั่งข้างหน้า เราเลยจำใจต้องลงรถแล้วไปนั่งข้างหน้า เราแอบคิดนะว่า (คือเราทำไมต้องยอมแพ้พี่ฮุนกีอยู่เลื่อย แพ้ตลอดทั้งที่แค่เป็นพี่น้องกัน) เราก็ไปนั่งหน้าคะ พี่ฮุนกีนางก็ออกรถ เราไม่คุยกะนางเลยจ้า เรานั่งหันหน้าออกทางหน้าต่างมองทาง พอถึงบ้านเราก็ลงรถแล้วก็เดินมาเลย พี่ฮุนกีนางนางเดินตามมาอย่างไว เราก็เดินอย่างไว จนนางจะโดนมาว่า
พี่ฮุนกี : หยุดได้ยัง ??
เรา : เออคือตรูผิด !! ( เราก็หยุดแล้วก็หันไปทำหน้าซึม )
พี่ฮุนกียื่นกระเป๋ามาให้เรา อะนี่ลืมกระเป๋า พอเรายื่นมือหยิบนางดึงไวเราก็พยายามดึงมาก็ไม่ออกเราเลยมองหน้านาง นางยืนมองหน้าเราคือมองแบบไม่ยิ้มมองหน้านิ่งเราก็ทำหน้านิ่ง ใต้ตาแดง เรานี่เศร้าขึ้นมาทันทีเลย (ตานางกลมตานางแบ๋วแต่ในตาเศร้ามาก T_T) จากนั้นพี่ฮุนกีก็ปล่อยกระเปาให้เราเรารีบวิ่งเข้าบ้านเลยขึ้นไปข้างบน อาบน้ำนอนเพราะฮุนจีหลับแล้ว
( Ep หน้าจะรู้ความจริวแล้วน๊า !! )
Ep5
วันที่ 5 เราไม่ได้เจอพี่ฮุนกีเลยไม่ได้ไปไหนมาไหนเลยมั่วแต่ไปทำกิจกรรมไปดูนู้นดูนี้ พี่ฮุนกีนางก็กลับดึกตื่นสายเพราะเรียนหนัก (เจอกับแค่ผ่านๆเชยๆ อยู่บ้านเดียวกันใช่ว่าจะเจอกันทุกวันนะจ๊ะ ) วันนี้เป็นวันที่ 6 วันที่สุดท้ายที่เราจะได้อยู่เกาหลี 555 เพราะ พน วันที่ 7 กลับไทยประมาณเที่ยงๆบ่ายๆ เราก็เรียนตามปกติ แต่วันนี้ฮุนจีไม่สบาย (ทำไมต้องมาไม่สบายด้วย เป็นห่วงนะ U ถ้าฉันกลับไทยนี่) เราก็ไป มหาลัยดีนะที่พ่อแม่ฮุนจีไปส่ง พี่ฮุนกีหรอ ไม่ต้องรอนางหรอก นู้นนางไปสาย เราก็ไปเลิกเรียนแม่ฮุนจีบอกให้เรารอกลับพร้อมพี่ฮุนกีเพราะ วันนี้พี่ฮุนกีนางเอารถเก๋งมา เราเลยบอก “ได้คะ” ทั้งที่ก็ยังไม่ได้คุยกะพี่ฮุนกีเลยช่วงนี้ พอเลิก วันนี้เลิกเร็วเพราะต้องไปเก็บของ เราก็ไปรอพี่ฮุนกี นางเสร้จนางเดินออกมาหน้านางก็แบบผงะ!! นิดหน่อยเจอเรานั่งรอ
พี่ฮุนกี : ฮุนจีละ
เรา : ฮุนจีไม่สบายคะ ( ขนาดน้องตัวเองยังไม่รู้อีกว่าเป็นอะไร )
พี่ฮุนกี : หรอ ฉันก็นึกว่าเป็นไม่เยอะ
เรา : คะ เป็นเยอะอยู่คะ จากนั้นนางพยักหน้า แล้วเดินไปที่ จอดรถ ขึ้นรถเราก็นั่งเงียบคะ
พอถึงบ้านก็แยกย้ายกันขึ้นนอน เพราะ พน เราต้องกลับไทยแล้ว บราๆเย้ๆคิดถึง mom มากมายยย
วันนี้เช้าวันที่ 7 เรากินข้าวเสร้จ แล้วก็ทำการขอบคุณพ่อคุณแม่ฮุนจี ลาฮุนจี แต่เดี๋ยวฮุนจีก็ไปหาเราที่ไทย เลยไม่เสียใจใยใยเลย จากนั้นพ่อแม่ฮุนจีก็ให้พี่ฮุนกีไปส่งเรา เพราะฮุนจีไม่สบายเลยรอส่งอยู่บ้าน พอมาที่ที่จอดรถ เราจะโทรบอกฮุนจีว่าเราทำทุกอย่างเสร้จแล้วกำลังจะกลับแล้ว แต่โทรสับเราใช้ไม่ได้เราเลยตัดสินใจยืมพี่ฮุนกี
เรา : พี่ฮุนกีคะขอยืมโทรสับโทรหาฮุนกีหน่อยคะ
พี่ฮุนกีมองหน้าเราพร้อมยืนโทรสับให้เรา แล้วก็ขึ้นรถไปแล้วก็ยืนอยู่นอกรถหาเบอร์ฮุนกี แต่ดันเผลอมือไปโดนแกลรี่ โอโห้ !! เราแบบสตั๊นมาอะ รู้เราเต็มเครื่องพี่ฮุนกีเลย เรางงอะ (สงสัยนางคงลืมว่ามีรูปเรา คงไม่เอ๊ะใจหรอกนึกว่าเราโทรแปบเดียว)เรามีความสงสัยเลยดูไปเลื่อยๆ จนเจอโน้ต โน้ตหนึ่งเขียนว่า
“ฉันรักเด็กคนนี้ เด็กคนที่เป็นเพื่อนของน้องสาวฉัน ฉันไม่เคยที่จะใจดีกับเขาเลยสักครั้งหนึ่ง ฉันโกรธตัวเอง ฉันค่อยห่วง ค่อยดูแลเขาอยู่ไกลๆ ฉันทำทุกอย่างเพื่อหวังว่าเขาจะมีความสุขที่สุดในเกาหลี” เราน้ำตาคลอเลย เราเปิดประตูรถไป
เรามองหน้าพี่ฮุนกี พี่ฮุนกีก็มองหน้าเรา เรายืนโทรสับคืนนางนางรับเราดึงแล้วก็พูดว่า
เรา: ทำไมพี่ไม่บอกหนู T_T เราร้องไห้เลยจ้า
พี่ฮุนกี : เห็นแล้วใช่ไหม พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอก
เรา : น้ำตาไหล T-T ทำไมพี่ไม่รีบบอกหนู(เสียงเราสั่นเลย) มันสายไปแล้วนะพี่ฮุนกี หนูก็ต้องกลับไทยแล้ว
พี่ฮุนกีตาแดงหน้าแดงขึ้นมาเลย
พี่ฮุนกี : ก็พี่รู้ไงว่าพราวต้องกลับไทย พี่ไม่อยากสร้างความสัมพันธ์พี่รู้ว่า 7 วันมันแปบเดียวถ้า บอกไปพี่ก็ต้องเจ็บพราวก็ต้องเจ็บเวลาพราวกลับไทย พราวมาทำให้พี่รู้สึกดีแล้วก็จากไป นี้เป็นครั้งแรกที่พี่รู้สึกดีแต่พี่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนมองอยู่ห่างๆ (น้ำตาพี่ฮุนกีคลอเบ้าเลย T-T เสียงพี่ฮุนกีสั่นมาก )
เรา : พราวก็เจ็บ ตอนนี้มันสายมากแล้วมันสายจริงๆ เรารักกันไม่ได้เราอยู่ไกลกันมาก T_T T_T T_T
พี่ฮุนกีดึงเราไปกอด
พี่ฮุนกี : พี่ไม่เคยโกรธพราวเลยนะเวลาพราวดื้อหรือหงุดหงิดใส่พี่ พี่ขอโทษที่ดูแลพราวไม่ได้ดีพอสมควร พี่ขอโทษที่หงุดหงิดพาลว่าพราวตลอดทำให้พราวต้องเสียใจ
เรา : ไม่เป็นไรคะพี่ฮุนกี พราวไม่โกรธพราวยกโทษให้พี่พี่ทำดีที่สุดแล้ว
พี่ฮุนกี : ปะ พี่ฮุนกีปาดน้ำตาให้เรา “ พี่ไปส่ง” (พี่ฮุนกีก็ขับรถไป ที่มหาลัย )
พอเราลงรถ เดินเงียบมากตลอดทาง นึกถึงความหลัง ตลอด 6 วันวันแรกที่เจอพี่ฮุนกี พอเรากำลังจะขึ้นรถไปสนามบิน เขาก็ให้ลาเพื่อนๆ แต่เราอยู่กับพี่ฮุนกี
เรา : พราวต้องไปแล้วนะ ดูแลพ่อแม่และฮุนจีด้วยนะคะ สวัสดีคะ
พี่ฮุนกี : ครับ พี่จะรอนะพราว (เสียงสั่นมาก)
เรา : พราว ……..เงียบแล้วกอดพี่ฮุนกีเลย “ดูแลตัวเองดีๆนะคนดีของพราวห้ามร้องไห้และเครียดนะถ้ามีโอกาสพราวจะกลับมาใหม่ รอพราวนะ” T-T ร้องเลยจ้า
พี่ฮุนกี : ดูแลตัวเองดีๆนะพราว พี่เป็นห่วงพราวมากๆนะ จากนั้นพี่ฮุนกีเอามือมาลูบหัวเรา (เสียงสั่นมาก)
จากนั้นเราก็เดินขึ้นรถตาพี่ฮุนจีแดงมาก เราก็ร้องไห้เหมือนกัน พอรถออกเรามองพี่ฮุนกีสุดสายตาสุดทาง พี่ฮุนกีก็ยืนมองเราจนรถไป T-T
(พราวกลับไทยมาแล้วนะคะ อย่าพึ่งเลิกติดตามกันไปไหนนะคะเพราะว่า ep ต่อไปมี ฟินเฟ่อ แน่นอนคร่า )
ลุ้นมากค่าาา
รอๆต่อไปค้ะ ชอบบบ
จะมาต่ออีกมั้ยคะ หรือตาอเสร็จแล้ว?? หาดูได้ที่ไหนเอ่ย??? คือร้องไห้หนักมากกก ฮือออออ ToT โอ้ยยยย~
มาต่อแล้วค่า
ขอโทษนะค่ะทุกคนๆ พอดีเมลล์โดนแฮก พยายามเข้า Dek-D หลายรอบเข้าไม่ได้ ตอนนี้เข้าได้แล้วค่พ
เรามาย้อนกลับไปกันนะค่ะ
Ep6
ตลอดที่เรานั่งบนเครื่องบิน ไม่มีวินาทีไหนเลยที่ไม่คิดถึงพี่ฮุนกี >>ฉันรักเค๊าๆๆๆ<< แต่เขา รักฉันหรือป่าว ??? นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ถ้าฉันรู้ความจริงว่าเขาไม่ได้รักฉัน ฉันคงแย่แน่ๆ
~~ถึงประเทศไทย~~
เราขึ้นรถกลับถึงบ้านกอดป๊ากอดม๊าแล้วเราก็ชึ้นห้อง
ตึ๊งงง!?!?
เสียงอะไรหน่ะ
ฮุนจี: "ถึงประเทศไทยหรือยัง"
แต่เรายังไม่ตอบฮุนจีอะ เราขอบอกพี่ฮุนกีเป็นคนแรก
เข้าข้อความพี่ "ฮุนกี"
เรา:" หนูถึงประเทศไทยแล้วนะค่ะ"
.....
แต่ที่ผิดหวังคือ พี่ฮุนกีไม่ตอบเราเลย 3 ชม.แล้ว เราไม่มีแรงทำอะไรเลย
เอ๊ะ!!!หรือพี่ฮุนกีจะโกรธที่เรากลับไทย...แต่ก็ไม่ได้นะ รักกันก็ต้องเข้าใจกันสิ
ตึ๊งงง!?!??!!??!?!?!?!?!?!?
กระโดดคว้าโทรสับอย่างไวจ้า
ฮุนจี : "พราวเป็นอะไรหรือป่าวไม่ตอบฉัน"
เฮ้อออออ เราก็หลงดีใจ รอผู้ชายตั้งนานแสนนานทำไมเขาไม่ตอบ
เรา :"ฉันขอโทษนะฮุนจี ฉันกำลังยุ่งมากๆเลยไม่ได้ตอบเธอ"
ฮุนจี : "อ่าวหรอ!! ฉันขอโทษที่รบกวนเธอ"
เรา:"ไม่เป็นไร missyou สุดๆ"
ฮุนจี : "เหมือนกันนะพราว"
ทีนี้เราตีเนียนเลยจ้า ถามถึงคบ้าที่ทำให้เรารอ
เรา:"เอิ่มมมมม....."
ฮุนจี :"????"
เรา : "พี่ฮุนกีหละ"
ฮุนจี: "อ่อ..ออกไปกับพี่เฮจิน"
เรา : "เพื่อนหรอ...ออกไปด้วยกันครั้งแรกหรอ???"
ฮุนจี:" ฉันต้องไปแล้วนะ"
"มากกว่าเพื่อน...แต่ไม่ใช่แฟน"
"มีเรื่องเล่าให้ฟังเยอะ ไปข้างนอกก่อนเดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้ฟังนะพราว"
"ออกไปบ่อยครั้ง"
เรา :"อ่อ ... รีบกลับนะ จะรอ"
เราสงสัยมากๆ มันหมายความว่ายังไง ep ต่อไปเศร้าหน่อยน๊าาา
รออ่านอยู่นะคะ ㅠㅠ
รออ่านน้ะค้ะสนุกมากเลย อยากมีโมเม้นแบบนี้อ555
รออยู่น๊า
รอออน้าาๆ
รออ่านอยู่นะค้าาาๆ~
รออ่านยุนะคะ
แอดดด เล่าต่อเถอะพลีสสส หน่องอยากอ่านมากกก️
รออยู่นะคะ
รออยู่นร้าาา
จะไม่มา แล้วหรอคะ TT อยากอ่านต่ออ
งื้ออออออ ไรท์อยากอ่านต่อรออยู่นะคะ.
จะไม่มาแล้วหรอคะะ
ไม่ต่อหรอคะจะสิ้นปีเเล้วนะ
อยากอ่านแล้วทำไมไม่ตาอวักทีอะแง่ๆๆๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?