ทำไม พวกพี่ๆฺโดนรีไทร์ ได้อะครับ
ตั้งกระทู้ใหม่
วอนพี่ๆเพื่อนๆผู้รู้เฉลยปมนี้ ที่คาใจหลายๆคนให้ทราบทีคับ
การเดินทางคือการเรียนรู้
13 มิ.ย. 60 เวลา 19:11 น.
20,487
views
16 ความคิดเห็น
มหาลัยพี่
เกรดรวม1.80-1.99 รวม4ครั้งรีไทร์
เกรดรวม 1.50-1.79 รวม2ครั้ง รีไทร์
ต่ำกว่า1.50 รีไทร์ทันที
ปัจจัยที่ทำให้รีไทร์หลักๆคือติด F เยอะ หรือได้เกรดD เป็นส่วนใหญ่
เเต่ละมหาลัยเรียนยากง่ายไม่เท่ากัน ยิ่งม.ที่คนเก่งอยู่มากจะได้เกรดยากโอกาศไทร์จะสูง เพื่อนที่ไทร์จากม.พี่บางคนไปเรียนอีกม.นึงได้เกียรตินิยมเฉยเลย
นอกความยากง่ายในการเรียนเเล้วอีกปัจจัยนึงคือไม่ตั้งใจเรียนครับ
ถ้าเกรดDวิชาหลักมีสิทธฺ์โดนไทร์ไหม
การไทร์ก็กำหนดจากเกรดนั่นแหละของ มธ. เกณฑ์การโดนไทร์คือ
1.จบปีหนึ่งเกรดไม่ถึง 1.5
2.เกรดต่ำกว่า 2.0 ต่อเนื่อง 3 เทอม (ไม่รวมซัมเมอร์)
ระดับมหาวิทยาลัยมันดูเหมือนอิสระมากขึ้นน่ะ เวลาเรียนแบบบรรยายมันลดลงเมื่อเทียบกับมัธยม แต่หนังสือที่"จำเป็น"ต้องอ่านมันเพิ่มขึ้น เช่น เรียนประวัติศาสตร์ในคลาสบรรยายจะเป็นการบรรยายเชิงวิเคราะห์เลย ถ้าไม่อ่านประวัติศาสตร์คร่าว ๆ ของยุคที่เรียนก่อนเข้าห้อง อาจจะตามไม่ทันตอนอาจารย์บรรยายเลยไม่เข้าใจวิชาเกรดออกมาเลยไม่ดี
นอกจากนี้วิชาที่ผมเคยเรียนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เช็คชื่อแม้ในระเบียบจะต้องมีเวลาเรียน 80% ขึ้นไปถึงมีสิทธิสอบก็เถอะ เพราะการเช็คชื่อมันเสียเวลาเรียนน่ะ และถือว่ามีความรับผิดชอบกันแล้ว นอกจากนี้ก็มีวิธีแบบอ้อม ๆ เช่น อาจารย์บางคนที่อาจจะใช้การมีควิส(สอบย่อย)แบบสุ่มเพื่อสร้างแรงจูงใจในการมาแทนการเช็คชื่อซัก 3-4 ครั้งต่อเทอม คนที่มาแล้วตั้งใจเรียนก็ตอบได้ไม่ยาก คนที่มานั่งเฉย ๆ ก็ตอบไม่ได้ คนไม่มาก็ไม่ได้ตอบ พอระบบเช็คชื่อเป็นแบบนี้ก็ไม่น่าแปลกที่จะมีบางคนที่ทั้งเทอมโผล่มาเข้าคลาสแค่ 2-3 ครั้ง ส่วนใหญ่คนที่เป็นแบบนี้ก็มักจะทำข้อสอบไม่ได้ (ส่วนใหญ่นะ มีบ้างส่วนน้อยมาก ๆ ที่อาจไม่มาเพราะติดทำงานติดธุระแต่ก็ฝากเพื่อนอัดเสียงและตั้งใจเรียนตั้งใจอ่าน) บางคนยิ่งแล้วใหญ่นอกจากจะไม่มารายงานการบ้านก็ยังไม่ตามอีก โต ๆ กันแล้วอาจารย์เลยไม่มานั่งตามงานอีกแบบนี้คะแนนก็หายหมด
ถ้าถามว่าพวกไม่เก่งเท่านั้นหรือปล่าวที่โดนไทร์ เข้ามาด้วยโครงการเรียนดีโดนไทร์ก็มีครับ เพราะมันมาได้จากหลายปัญหา ทั้งปัญหาเรื่องความรับผิดชอบ ปัญหาความถนัดในวิชา ปัญหาพลังใจในการเรียนให้จบ หมดแรงใจกลางทางดื้อ ๆ ก็มี
ม.ที่พี่เรียน กำหนดเกรด
ต่ำกว่า 1.5 โดนไทร์
1.51-1.75 ติดโปรต่ำ (โปรต่ำ 2 ครั้งไทร์)
1.76 - 1.99 ติดโปรสูง (โปรสูง 4 ครั้งไทร์)
ถ้าติดเอฟตัวเดิม 3 ครั้ง ไทร์
ส่วนใหญ่ที่จะโดนไทร์ ก็เกรดไม่ถึง ซึ่งก็มาจากการที่ไม่ตั้งใจเรียน ขาดความรับผิดชอบกันมากกว่า ถ้าเป็นวิชาไม่เช็คชื่อ คลาสหนึ่ง 200 คน เข้าเรียนจริงๆ มีไม่ถึง 100 คน ยิ่งปลายเทอม เหลือไม่ถึง 50 คน บางคลาสเช็คชื่อ โดยการสุ่มควิซ ไม่เข้า คะแนนก็หาย มาบ้างไม่มาบ้างก็ทำไม่ได้
มหาลัย อาจารย์ไม่ตามงาน มีอย่างมาก แค่ให้เช็คงานว่าส่งครบหรือยัง แต่ถ้าไม่อยากส่ง อ.ก็ไม่ได้สนใจอะไร
ถ้าฟลุ๊คติดคณะที่ไม่ชอบ หรือติดมหาลัยดังๆ ทั้งที่คะแนนติดลบหลายพันก็ควรระวังเหมือนกันนะครับ เพราะพวกที่เรียนมีแต่คนเก่งๆ ต้องปรับตัวให้ทัน
ให้น้องพยายามเกาะกลุ่มกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันไว้นะครับ อย่าให้คะแนนเรากับเพื่อนๆห่างกันเกินไป รับรองว่าน้องจะไม่มีทางรีไทร์แน่นอน
โง่จ่ะ เราโง่เอง เลยโดนรี นั้นล่ะคือปัญหาของเรา จบปิ้ง!
ปิ่น เดอะ สตาร์ ร้องเพลงโคตรเพราะ โทษที บางมหาลัย คนโดนรีไทร์เพราะคนทั้งประเทศลงความเห็นว่าไม่ได้ไปต่อ ก็มี
จริงๆมันมาจากเราติดนิสัยม.ปลาย ที่ไม่อ่านหนังสือ สอบได้คะแนนแย่ๆแต่ดันผ่าน เพราะมีคะแนนนู้นนี้ เข้าเรียน การบ้าน จิตพิสัย ข้อสอบก็ไม่ได้ยากเกินไปเพราะครูจะโดนด่า ไม่ผานก็มีครูมาตามไปสอบแก้ง่ายๆ เราเลยไม่เครียด ยิ่งเข้ามาใหม่ๆ มหาลัยเนี่ยสนุก ไปนู้นไปนี้ เข้าเรียนบ้างไม่เข้าบ้าง ตื่นสาย ไปท้ายชม. เพราะไม่ใครมาบังคับ รู้ตัวอีกทีสอบกลางเทอมแล้ว สารพัดวิชาให้อ่าน ปรากฎคะแนนสอบต่ำมีน บางคนต่ำสุดๆเพราะแทบไม่ไปเรียน หนังสืออ่านไม่ทัน แต่มองโลกแง่ดีจากม.ปลายไม่น่าจะเป็นอะไรมั้ง กัดฟันเรียนต่อ จนถึงสอบไฟนอล เจอความจริงปะทะหน้า (ปกติไฟนอลยากกว่ามิดเทอม ยิ่งเทอมไหนมีนมิดเทอมสูงๆ ไฟนอลโหดสัส) นั่งลุ้นรอตัดเกรด คิดว่าอาจารย์น่าจะใจดีเหมือนครู พอเกรดออกปุ๊ป F,D,C รัวๆ มาแบบมึนๆ
อยากจะบอกว่าปีหนึ่งคือปีที่ต้องทำให้ดี ตั้งใจ จะได้ไม่เหนื่อย ไม่ใช่ปีแห่งการเที่ยวเตร่ จะสนุกสนานหรือเที่ยวได้ แต่ต้องรับผิดชอบตัวเอง เพราะอุดมศึกษาคือเรียนไปทำงานจริง ทุกอย่างที่เรียนคือต้องนำไปใช้จริงๆ ไม่ใช่เข้ามาเล่นๆ
เรียนแล้วไม่ใช่และไม่เหมาะกับตัวเอง ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองถนัด หรือ ชอบ
เราก็เป็นคนนึงที่เคยโดนรีไทร์นะ เราเกรดไม่ถึงเกณฑ์ ต่ำกว่า1.50 ได้D ติดFติดI เยอะ เราไม่ได้เป็นคนเรียนแย่นะ เป็นเด็กเนิร์ด เป็นคนตั้งใจเรียนด้วยซ้ำ ช่วงนั้นมันเป็นช่วงปรับตัวจากระบบโรงเรียนที่เคยเจอมาตลอดกับระบบมหาวิทยาลัยที่ยังไม่เคยเจอ เราเรียนมหาวิทยาลัยของรัฐ ไหนจะรับน้อง ไหนจะกิจกรรมต่างๆอีก พ่อกับแม่ก็เรียนมหาวิทยาลัยเปิด ไม่เคยเจอสังคมแบบเรา แนะนำอะไรเราไม่ได้ แล้วโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้นะ เราติดมหาวิทยาลัยที่ไม่มีเพื่อนโรงเรียนเก่าเลย(จริงๆเราตั้งใจเลือกเองแหละ ตอนนั้นเบื่อเพื่อนบางคนที่โรงเรียนเก่า) แล้วเพื่อนใหม่ก็คือเพื่อนที่เรียนมัธยมด้วยกันมาก่อนแล้ว แบบยกห้องกันเข้ามาไรแบบนี้ ทำให้เหมือนเราเข้ากับพวกนั้นไม่ได้(เราเป็นคนที่สนิทกับใครยากน่ะ) เหมือนมันไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคมด้วยส่วนนึง ถามว่าเข้ารับน้องมั้ย ก็เข้าแค่บางวันนะ บางวันก็โดด กิจกรรมก็เข้าบ้างไม่เข้าบ้าง บอกแล้วว่าเราคือเด็กเนิร์ด เรียนอย่างเดียวจริงๆ ซึ่งมหาวิทยาลัยรัฐเดี๋ยวนี้ไม่มีเรียนอย่างเดียว ต้องเข้าสังคม เข้ากิจกรรมด้วย แต่เราเป็นคนไม่เข้าไง หน่วยกิจกิจกรรมก็เลยไม่มี ส่วนคณะที่เราเข้าก็เป็นคณะที่เราชอบนะ ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่มันพอไปเรียนจริงๆแล้ว มันไม่ใช่ ไม่ถนัด เราเลยตัดสินใจซิ่ว เพราะเรียนไปก็ไม่ได้อยู่แล้ว ไหนเรื่องกิจกรรม เรื่องเพื่อนอีก ตอนแรกเราจะซิ่วไปม.เอกชน แต่พ่อเราไม่ยอม พอดีม.เดิมเรานี่แหละเค้าเปิดรับภาคพิเศษ เราลองเรียนภาคพิเศษดู เปลี่ยนแนว เปลี่ยนสาขาไปโดยสิ้นเชิง แต่สาขาที่เราเลือกไม่ใช่ในสิ่งที่เราชอบหรอกแต่เราถนัด แล้วเราก็จบจากสาขานี้ล่ะ เกรดสวยด้วย(3.00) ภาคพิเศษที่เราเรียนมันเป็นภาคพิเศษจริงๆ สำหรับคนที่ทำงานแล้วมาเรียนกัน(หรือเรียกอีกอย่างว่าภาคค่ำนั่นแหละ) เพื่อนร่วมรุ่นเราส่วนใหญ่อายุมากกว่าเราทั้งนั้น ภาคพิเศษที่ม.เรานี่ มันแตกต่างจากภาคปกติที่เราเคยเรียนมากกกกกกกก มันเป็นอิสระจริงๆ เพราะเรียนกับคนที่ทำงานแล้วไง ไม่มีบังคับกิจกรรม ไม่มีรับน้อง มีเรียนอย่างเดียวจริงๆ ส่วนเรื่องตามงาน ก็คล้ายๆกับภาคปกตินั่นแหละ คือคุณต้องรับผิดชอบเอาเอง แต่เพราะว่าเรียนภาคพิเศษเวลาที่เรียนมันน้อยกว่าภาคปกติ แล้วคนก็เรียนน้อยกว่าด้วย ตามส่งงานได้สะดวกกว่า(สาขาที่เรามันเป็นทางสายสังคมด้วยไง มันภาคปฎิบัติมันไม่ค่อยมีเท่าไหร่) แล้วอีกอย่างเราเองก็เข้ากับเพื่อนร่วมรุ่นได้มากกว่าด้วย เพื่อนร่วมรุ่นใส่ใจเรามากกว่าเพื่อนภาคปกติ คอยถาม คอยตาม คอยมาคุยกับเรา
คนที่อ่านคห.นี้ อาจจะเข้าใจว่าเราเป็นพวกเข้าสังคมไม่ได้ เป็นพวกไม่มีเพื่อนรึเปล่า เราเข้าสังคมได้นะ แต่่อาจเป็นเพราะว่าเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง คือเราชอบอยู่คนเดียว ถามว่ามีเพื่อนมั้ยก็มี แต่เราไม่ใช่คนที่ไปกับใครคุย2-3ชม.แล้วสนิทกันเลย กว่าเราจะสนิทหรือเป็นเพื่อนกับใครสักคนมันนานมากกกกก ใช่เวลาเทอมนึงหรือเกือบปีก็มี ทำให้มันเข้าสังคมภาคปกติของม.เราไม่ได้ไง คือเหมือนทุกคนเข้ารับน้องมากันหมด แล้วสนิทกันเหมือนเป็นเพื่อนกันมา3ปีแล้วไรงี้ ซึ่งมันไม่ใช่สไตล์เราไง กับเพื่อนภาคพิเศษก็ใช่ว่าเราจะสนิทกับทุกคนเลยนะ กว่าจะสนิทกันได้ก็ปาเข้าเทอม2แล้วเหมือนกัน แต่โชคดีที่ว่าภาคพิเศษนี่ไม่มีการบังคับอะไรเลยไง(เราเป็นคนไม่ชอบการบังคับถ้ามีการบังคับเราแอนตี้ทันที) มันอิสระจริงๆ ยกเว้นบังคับเข้าเรียน ซึ่งมันก็ไม่ได้เป็นปัญหาของเราอยู่แล้ว พวกภาคปฏิบัติ พวกโปรเจกต์ ก็ไม่มีในปี1-2 พอขึ้นปี3-4ไปแล้วถึงมี แล้วพอปี3-4เราก็สนิทกับเพื่อนแล้ว เรื่องพวกนี้ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับเราแล้ว
พี่เคยโดยไทร์มาค่ะ ไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิตว่าเราจะโดน ตอนนั้นก็เสียใจมาก แต่ว่าก็ต้องทำใจนั่นแหล่ะค่ะน้อง ที่พี่โดนไทร์ก็เพราะว่าพี่อาจจะติดกิจกรรม ไม่ตั้งใจเรียน ปรับตัวไม่ทันกับการเรียนบ้าง แต่พี่ได้ F ตัวเดียวค่ะนั่นก็คือวิชากิจกรรม แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นส่วนมากที่ทำให้พี่ไทร์หรอกค่ะ พี่บอกเลยนะคะว่าตัวสำคัญที่สุดที่เราประมาทคือ D ค่ะ อย่าคิดว่ายังไม่ติด F เลยยัง ok แต่พี่ได้ D เยอะนี่แหล่ะค่ะพี่เลยโดนไทร์ แล้วที่สำคัญนะคะ เวลาน้องลงเรียนตัวฟรีนี่ ต้องมั่นใจแน่ๆนะคะว่ามันจะไม่ฉุดเกรดเรา พี่เห็นคนโดนฉุดจนได้ F ได้ D เพราะประมาทเยอะล้ว บางวิชามันก็ยากไปเมื่อเรามาเรียนรวมกับวิชาเอกของเราทำให้เราไม่สามารถทำทั้งสองวิชาให้ดีได้ถ้าน้องไม่เก่งพอไม่ขยันพอ ยังไงก็ขอให้น้องสู้ๆนะคะ
อาจารย์ควร ให้ c ขึ้น เพราะ นักศึกษาเรียนเสียตัง
มาเรียนเพื่อจบ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?