(ระบาย)เวลาคนเข้ามาอ่านนิยายน้อยแล้วรู้สึกยังไง
ตั้งกระทู้ใหม่
tea time
28 มิ.ย. 60 เวลา 15:44 น.
2,819
views
38 ความคิดเห็น
เราก็เงียบเหมือนกันนTT
เล่นเอาเพลียใจเลยยTT_______TT
เมื่อท่านยังเป็นนักอ่านเงาเช่นกัน ผมก็ไม่รู้จะให้ความคิดเห็นเช่นไรครับ บางทีอาจต้องเริ่มจากการที่ท่านลองออกจากเงาและเม้นท์ให้ท่านอื่นก่อนดูบ้าง บางทีท่านอาจได้ผลรับตอบกลับมาในแบบเดียวกัน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ใจเขาใจเราครับ ผมบอกได้เท่านี้
ไม่ก็ต้องแต่งนิยายให้สนุกโคตร โดนใจตลาดมากจนคนยอมเม้นท์ออกมาเอง ซึ่งก็มีสองแบบคือ ไหลตามกระแสนิยายช่วงนี้ ไม่ก็ต้องแต่งให้สุดยอดในทางของตัวเองให้ได้
ก็มีแป้ว ๆ นะคะ เรื่องเมนท์ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าวิวเพิ่มทีละนิดก็อุ่นใจ แต่ก็มีความรู้สึกเหมือน จขกท ค่ะ
ฮ่าๆๆ แต่ก็แต่งต่อไปนะ คิดว่าเรื่องที่เราแต่งอาจยังไม่ถึงจุดที่คนอ่านอยากเมนท์ก็เป็นได้
ไม่มีคนอ่าน หรือคนอ่านน้อยยังพอว่า แต่ยอดแฟนคลับลดลงนี่เศร้ามาก...
โครตน้อยใจอะจริงๆ5555555
คือเราก็เข้าใจว่าทำไมไม่เม้นเคยเป็น นักอ่านเงา แต่พอเรามาแต่งนิยายเองแล้วคนเม้นน้อยเราก็เออ เข้าคนเขียนตั้งแต่นั้นมาก็เม้นเล็กๆน้อยๆ5555555
สรุปคือ น้อยใจที่นักอ่านไม่เข้าใจเราฮื่อออ
แล้วก็คุณก็ลองคิดดูว่าเวลาคุณไปอ่านนิยายของนักเขียนท่านอื่น อะไรทำให้คุณอยากจะเม้น เราบังคับให้นักอ่านเม้นไม่ได้หรอกค่ะ แต่เราทำให้นักอ่านอยากเม้นได้
ขออนุญาติแนะนำนะค่ะ ถ้าอัพบ่อยๆ อัพเป็นเวลา ก็จะมีคนมาอ่านเองค่ะ 1ใน100ของคนที่มาอ่านก็น่าจะมีคนเม้นบ้างละค่ะ
เราเป็นมือใหม่ คนจะอ่านน้อยหรือไม่เม้นก็ไม่แปลกค่ะ ถ้าทำแล้วมีความสุขก็ทำค่ะ ไม่คิดไรมาก สู้ๆเนาะ
เห็นด้วยงับ จากสถิติของเราคนที่เม้นมีแค่ 1 หรือ 2 เปอร์เซนต์ของเงาทั้งหมดเท่านั้นแหละ แถมเป็นหน้าเดิมๆด้วย
ผมก็ใช้วิธีนี้เช่นกัน โชคดีแต่ละตอนของผมสั้นมาก เทียบได้สามตอนเท่ากับคนอื่นตอนนึง
ตอนแรกไม่ติดอะไรกะเขาเลย คนอ่านแทบไม่มี แฟนคลับแทบไม่ขยับ
แต่พอเอาที่สต้อกมาลงโดยประกาศลงไปว่าจะลงวันละสามเวลาโดยแจ้งเวลาลงไว้ด้วย
จากนั้นวิวเพิ่ม มีแฟนคลับเพิ่งพุ่งพรวด
แล้วค่อย ๆ ไต่จากที่ 50 ใน ร้อยมา 20 จนได้ที่สุดคือที่ 5 ใน 100 แล้วก็วนเวียน 1 - 20 สลับไปมา
มันก็มีท้อแท้บ้างเป็นธรรมดาอะครับ แต่ถึงยังไงก็อยากให้พยายามต่อไปนะ
ขอบคุณค่ะ
พยายามต่อไปครับ เป็นเรื่องปกติเหล่าเทพๆในเว็บนี้ก็ผ่านกันมาทั้งนั้น
มันค่อนข้างใช้เวลา คนอ่านก็เหมือนเราๆที่ไปอ่านเรื่องคนอื่น เรื่องไหนไม่สนุกก็ปล่อยผ่านไป ธรรมชาติของคนมันก็เป็นแบบนี้
เราก็มีแต่ต้องแต่งเรื่องให้สนุกต่อไป ค่อยๆพัฒนาตนเอง หากมากพอจนทำให้ใครบางคนรู้สึกสนุกได้ เขาเหล่านั้นก็จะเกิดความคิดที่อยากให้กำลังใจเราเองครับ
แต่ผมไม่การันตีว่าจะเป็นคอมเม้นต์(ฮา)
มีแต่ต้องก้าวต่อไปครับ ถ้าไม่หมดใจรักตอนนี้ยังไงอนาคตยังไงก็เกิดคอมเม้นต์อย่างแน่นอน
(ทำไมคอมเม้นต์มันดูเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้?)
ขอบคุณค่ะ
จิตตกค่ะ
คิดว่าเรื่องของตัวเองสนุกม้ากมาก เขียนก็ดี๊ดี แต่แค่ยอดวิวนี่ยังไม่ขยับอย่างที่หวังเลย
ที่แย่สุดคือ ไม่รู้จะแก้ยังไงนี่แล
เฮ้อ...
แวะมาให้กำลังใจ เราอ่านงานคุณอยู่นะคะ
เย้ ๆ นึกว่าเลิกอ่านไปแล้ว
อ่าา เราก็คนอ่านปานกลาง ไม่มากไม่น้อย แต่ก็มีคนที่ติดตามอยู่
คิดในแง่ดี ช่วงที่ยังไม่มีคนติดตามเหนียวแน่น เราจะฝึกเขียนยังไงก็ได้
เราว่างานช่วงนี้เป็นช่วงที่เราได้เป็นตัวของตัวเองที่สุดนะคะ
เจ็บและชินไปเองค่ะ
ตอนนี้ยังสนุกกับการเขียนอยู่ก็เขียนไปเรื่อยๆค่ะ เหนื่อยเมื่อไรก็ค่อยว่ากัน
รู้สึกแย่ เขียนมาเป็น10ตอนแล้ว ยอดวิวอ่านยังไม่ถึง 100เลย สงสัยมันคงไม่ถูกใจ แต่เราก็พยายามเขียนให้ดีที่สุด จะเอาให้จบตามพล๊อตที่วางไว้ให้ได้
ถ้าแต่งจบแล้ว ยังกระแสไม่ดีเหมือนเดิม คงพิจารณาอนาคตอีกที
เอ่อ... เราแอบไปส่องเรื่องของคุณมาเล็กน้อย
เราอยากจะบอกว่า ชื่อเรื่องก็มีผลต่อการกดเข้ามาอ่านของนักอ่านเหมือนกันค่ะ ซึ่งอันนี้เราก็บอกไม่ได้ว่าต้องตั้งชื่อยังไงให้ดึงดูดคนอ่าน เพราะเรายังไม่สามารถ แต่ในฐานะนักอ่าน อยากจะบอกว่าชื่อเรื่องที่คุณใช้มันไม่ค่อยดึงดูดคนอ่าน
อย่างชื่อเรื่องเรา พอดึงดูดได้ไม้คะ ชื่อคำสาปฑูตสวรรค์
อิอิ โปรโมทนิยายตัวเองที่ใกล้จะจบ
อย่ายอมแพ้! คิดแค่นั้นจริงๆครับ ต่อให้มีคนอ่านแค่หนึ่งคนแล้วมันจะทำไม อัพสักล้านตอนมันก็ถึงล้านวิวได้เหมือนกัน!!! สู้ๆนะค้าบ ^_^
เค้นพลังไซย่าออกมา หาแนวตัวเองให้ได้ ถ้ามันสนุกก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคนอ่านค่ะ
แค่รู้สึกว่ายังไม่ดีพอ...แถมเรายังจะหน้าด้านแต่งต่อไป!!
555 เข้าใจครับ ใครเป็นนักเขียนแรกเริ่มก็อย่างนี้แหละ ขึ้น อยู่กับเราจริงจังกับนิยายเราแค่ไหน ถ้าง่ายๆ ผ่านๆ ก็ปล่อยไว้แบบนั้น ถ้าเอาจริง ต้องปรับปรุง รู้จุดผิดจุดด้อยของนิยายตัวเองให้ได้ครับ ผมก็กำลังทำอย่างหลังอยู่ เพราะจริงจัง เราไม่ได้มีชื่อเสียงที่นักอ่านจะมาอ่านทันทีเมื่อลงนิยาย ดังนั้นเราต้องเคี่ยวกับตัวเองมากๆ เพราะนิยายหลายเรื่องที่นักอ่านเข้าไป มักจะอ่านแค่ตอนแรกๆ 1-2 ตอน ถ้าไม่เจออะไรให้ชวนลุ้น ติดตาม จะถอยออกทันที แม้เนื้อหาอีกนิดจะสนุกก็เถอะ แต่นึกอ่านเขาไม่รู้ด้วย สังเกตครับ นิยายที่ชื่อเรื่องเป็นพล็อตเรื่อง สั้นๆ ง่ายๆ บอกให้คนอ่านรู้ว่าเกี่ยวกับอะไร เปิดเรื่องมายังไงคนก็ยังตามตอนต่อไป เรียกว่าเป็นความรู้สึกอยากติดตาม...ตามธรรมชาติ
เช่นพล็อตเรื่องเกี่ยวกับสิ่งลึกลับ ผี คนอ่านก็รู้อยู่แล้วว่า มันต้องมีผีและชั้นเชิงการดำเนินเรื่องแน่ ต้องอ่านต่อไป
เช่นพล็อตเกี่ยวกับซอมบี้ คนอ่านก็รู้แน่ว่าต้องมี ใครตายใครรอด เอาตัวรอดยังไง จุดจบจะเป็นยังไง
ถ้าพล็อตเรื่องของเราไม่เข้าข่ายดึงคนอ่านให้ติดตามด้วยความรู้สึก ก็ยากครับ (ซึ่งผมก็กำลังเป็น)
อย่างน้อยก็ยังมีคนเข้าไปอ่านและรอนะคะ สู้ต่อไปค่ะ
อย่าเพิ่งเศร้าไปนะคะ...อย่างนิยายของเราเองเป็นแฟนฟิคที่เฉพาะกลุ่มมากๆ คนอ่านส่วนใหญ่จะต้องรู้จักสักคนไม่นางเอกก็พระเอก โชคดีที่ตอนนี้มีนักอ่านขาประจำที่คอยคอมเม้นท์ให้ตลอดเลย และมีนักอ่านท่านอื่นมาเม้นท์ให้ประปราย...
แต่...ก่อนหน้านั้นนี่ กว่าจะได้คอมเม้นท์แรกนั้นยาวนานมากจริงๆค่ะ แต่เราก็ถือซะว่า เราอยากจะเขียนเรื่องนี้ต่อไป อยากให้เหล่าตัวละครได้โลดแล่นกันไปเรื่อยๆ และถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้เรื่องของเราได้ทำให้ใครก็ตามที่เข้ามาอ่านรู้สึกสนุกบ้างสักนิดก็ยังดี...เราก็เลยยังคงตั้งใจแต่ง ตรวจ และตั้งใจอัพให้ตรงเวลาเท่าที่จะทำได้ค่ะ
สำหรับในตอนนี้นะคะ คอมเม้นท์คือกำลังใจ ยอดfav.คือสิ่งหล่อเลี้ยง แต่ยอดวิวคือสิ่งที่สะท้อนภาพทุกอย่าง...มันอาจจะมีบ้างที่อาทิตย์นี้ทุกอย่างเพิ่ม แต่อีกอาทิตย์นึงแทบจะนิ่งไปหมดทุกอย่าง...แต่มันก็เป็นเรื่องปกติค่ะ เราแค่ทำของเราให้ดีที่สุดก็พอแล้วเนอะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
เศร้าค่ะ จนตอนนี้เลิกแต่งไปแล้วค่ะ ไม่มีพรสวรรค์ด้วย 555
ตอนแรกก็เป็นนักอ่านเงา แต่พอแต่งเอง เฮ้ย!! เข้าใจเลย
ตอนนี้ไปอ่านของใครก็ต้องคอมเมนต์แล้ว เข้าในใจความรู้สึก
ใจแป้วค่ะ แต่ปลอบใจว่าอ่านน้อยไม่เป็นไรขอแค่ตอนขายมีคนซื้อก็พอใจแล้ว
ท้อแท้สิจ๊ะ หมดกำลังใจจนลงไปกลิ้งหลุนๆ กับพื้น ชกหมอน แล้วก็กินช็อคโกแลตเค้กทั้งปอนด์แก้เครียดเลย(อันหลังนี่หิวนะ5555) พอรู้สึกท้อแท้จนพอใจก็ลุกขึ้นมาใหม่ ถอนหายใจทีหนึ่งแล้วก็ลุกขึ้นมาแต่งต่อ พอคนอ่านน้อยจนรู้สึกท้ออีกก็ลงไปดิ้นๆ แล้วก็ลุกขึ้นมาแต่งต่ออีก
ก็อย่างที่มีคนเคยบอกว่า ท้อได้แต่อย่าถอย นั่นแหละ คห.จะงอลและนอยส์จนพอใจ แล้วก็ลุกเดินหน้าต่อ ตราบใดที่ยังไม่หยุดเดิน สักวันมันต้องถึงจุดหมายแน่นนอน!
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?