สงสัยว่าตัวเองมีอาการทางจิต?
ตั้งกระทู้ใหม่
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าจขกท.เนี่ยเขียนนิยายอยู่เรื่องนึง จะว่าเขียนก็เรียกได้ไม่เต็มปากเท่าไหร่เพราะเพิ่งจะเขียนได้ไม่นานเอง -ความสงสัยมันก็เกิดขึ้นตรงนี้แหละ เราอ่านนิยายตัวเองแล้วติดอะ รู้สึกเหมือนหลงตัวเองยังไงก็ไม่รู้ ช่วงแรกๆก็มีเห่อยอดวิว ยอดเฟบนะ แต่หลังๆมานี้เราไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ วิวก็อยู่หลักสิบเกือบร้อยอะ(เพราะดองไว้นาน)แต่ก็ยังพอมีคนตามอ่านอยู่ แล้วเรานึกอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้อยู่ๆก็เข้าไปอ่านนิยายตัวเอง อ่านๆไปแล้วติด ทั้งๆที่เราเขียนมันเองแท้ๆ สำนวนก็สำนวนเรา พล็อตก็พล็อตเรา เรารู้เรื่องทุกอย่างทุกตอนแต่ทำไมถึงหลงนิยายตัวเองล่ะ?
เราเลยสงสัยว่าเราเป็นโรคทางจิตรึเปล่า อาการแบบนี้มันปกติมั๊ย? ที่ตั้งกระทู้นี่ก็ไม่ได้รู้สึกเครียดอะไรนะ(แต่แอบกังวลเล็กๆ) มันอดไม่ได้จริงๆ ที่จะสงสัยตัวเอง
เลยอยากรู้ว่านักเขียนในนี้เป็นเหมือนเรารึเปล่า ถ้าเป็นเราก็จะได้สบายใจขึ้นหน่อย ว่าอย่างน้อยๆนักเขียนเขาก็เป็นกัน
หลงนิยายตัวเอง
18 ก.ย. 60 เวลา 13:56 น.
494
views
8 ความคิดเห็น
ปกติมั้งคะ ผลงานเราเราก็ต้องหวงแหน แล้วก็รักเป็นธรรมดาอะ พอผ่านไปสักพักมันก็คงจะค่อย ๆ เพลาลงมาเองนะ...พูดได้ไม่เต็มปากแฮะ เราก็ชอบของเราเหมือนกัน จะมีคนอ่านหรือไม่อ่านก็ไม่รู้อะ แต่ว่าเราอ่านของเราซ้ำเพราะว่าจะแก้ให้มันดี ๆ ๆ ขึ้นนะ ไม่ได้อ่านแล้วติดขนาดนั้นแฮะ แต่ยัังไงก็คิดว่าไม่น่าถึงขั้นโรคจิตหรอกค่ะ
ถ้าชอบถ้ารักของตัวเองก็ถือว่าดีแล้วล่ะ จะได้พยายามพัฒนาให้ดียิ่งๆขึ้นไปไง ^^
เราก็กลัวว่าตัวเองจะเพี้ยนไง คือไม่คิดว่าจะมีอาการแบบนี้เลย แต่ก็จริงอย่างที่คุณบอกของๆเราเราก็รักก็ชอบอะเนอะ
เอ้ย เราก็เป็นนะ 5555 แบบอินกับเนื้อเรื่องที่แต่งมากๆ ไม่ได้มโนว่าเป็นตัวเอง แต่รู้สึกอินดราม่าตามพระนางเฉยเลย บางทีก็อารมณ์ไปดีไปด้วย แย่อะ
yes มีเพื่อนแล้วอ่ะ
ผมก็คล้าย ๆ ครับ
ผมคิดว่า นิยายของผมสนุกกว่าของคนอื่น มีเสน่ห์กว่า น่าติดตามกว่า จะต้องเป็นตำนานประจำเว็บ จะต้องถูกกล่าวขานไปอีกร้อยปี
ครับ คุณไม่ได้ผิดปกติอะไรหรอก แค่คุณรักในนิยายตัวเองแค่นั้น
แต่ให้ระวัง การรักนิยายตัวเอง มักจะมาพร้อมกับดวงตาที่มืดบอด มองไม่เห็นจุดบกพร่อง หรือข้อที่ต้องปรับปรุง
และมันแทบจะหัวใจสลาย หรือโกรธจนของขึ้น เมื่อมีคนมาบอกว่านิยายของคุณว่า "ธรรมดา"
ดังนั้น รักแต่พอดี ดีกว่าเนอะ
เจ็บปวดจริงๆ นั่นแหละถ้ามีคนมาบอกอย่างนั้นจริงๆ เราก็อินก็หลงของเราอะ แต่ไม่ใช่จะมองไม่เห็นข้อผิดพลาดไปซะทั้งหมดหรอกนะ แต่เราคิดว่าข้อผิดพลาดพวกนั้นเป็นจุดที่ยังพัฒนาต่อไปได้อีก (เข้าข้างตัวเองอีกอ่ะ)
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคร้าบบบ
เคยเหมือนกันนะคะ นั่งอ่านนิยายตัวเองก็จิ้นเอง ขำเอง เขินเอง 5555
โหวว ตัวเทอ ถ้าอินกับงานตัวเองขนาดนี้มันก็ต้องเขินต้องอินอะเนอะ แสดงว่าเขียนดีแน่เลย
ไม่รู้ว่าจขกท.หลง/ติดนิยายตัวเองขนาดไหนเลยบอกไม่ได้ว่าแบบนี้เรียกว่าผิดปกติรึเปล่า แต่เราเองก็เคยกลับไปอ่านนิยายตัวเองแล้วรู้สึกไม่อยากเลิกอ่านเหมือนกันค่ะ รู้สึกว่ามัน อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ น่ะค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเลิกทำทุกอย่างเพื่อมานั่งอ่านนิยายตัวเอง
ปล. นิยายที่ว่านี่เขียนจบมานานยังคะ บางทีถ้านานแล้วเราอาจจะลืมรายละเอียดอะไรไป เลยรู้สึกเหมือนอ่านนิยายคนอื่นที่เราไม่รู้เนื้อเรื่องทุกอย่างมั้งคะ
สารภาพเลยว่า ไม่ได้อาการหนักขนาดสละเวลามานั่งอ่านนิยายตัวเอง แต่มันจะเป็นแบบเริ่มอ่านแล้วอยากอ่านต่อไปอีกตอน ซึ่งก็ไม่มีไงเพราะยังเขียนไม่จบเลยอะ ตอนนี้ก็ยังลงในเว็บอยู่ ซึ่งว่ากันตามจริงแนวที่เขียนอยู่นี่ก็ไม่ใช่แนวตลาดอะ คนอ่านของเราค่อนข้างมีแนวทางแปลกหน่อย(ทางเดียวกับเราเองแหละ)
งั้นก็ไม่ได้แปลกอะไรหรอกค่ะ แค่ติดอ่านแล้วติดพันเฉยๆ เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรทำให้เราเมามันกับนิยายตัวเอง แต่จากที่ตัวเองก็อ่านแล้วอินกับนิยายตัวเองเหมือนกับจขกท. เราเข้าใจว่าบางทีอาจจะเป็นไปได้ว่าเราสนุกกับการเขียนนิยายเรื่องนั้นมากๆ เพราะงั้นเวลากลับมาอ่านอีกรอบก็เลยอิน อ่านแล้วสนุก อะไรประมาณนั้นน่ะค่ะ
ไหนๆ แล้วก็เปลี่ยนความอยากอ่านตอนต่อไปของตัวเองให้เป็นแรงฮึดเขียนตอนต่อไปเลยสิคะ อิอิ
คร้าบบบบ ยังไงก็จะเขียนต่อไปด้วยน้ำตาและเลือด เอ้ย ด้วยความหลงนิยายตัวเองต่อไป เอ่อ... แก้แล้วก็ยังเหมือนเดิมอะ 55
ปัจจุบันเราก็เป็นอยู่นะ โดยเฉพาะตัวผู้ในนิยายที่วางไว้เยอะเหลือเกิน เยอะจนอยากกระโดดถีบนางเอกออกจะเรื่องแล้วเข้าไปตั้งฮาเร็มเสียเอง ฮ่าาาา
55 ฮาเร็มเลยสิรออารายยย ของเราเฉลี่ยแล้วผู้สองหญิงหนึ่ง กับอีกครึ่ง(?) ฮ่า ไม่น่าจะได้ฮาเร็มนะ
งั้นผมแนะนำให้คุณลองหานักสับนิยายมาสับนิยายคุณ เผื่อเขาสามารถมองเห็นจุดที่คุณมองข้ามไป จากความหลงนิยายตัวเอง ลองโดนสับสักสี่ห้าคน ถ้าแนวทางการวิจารณ์ไปทางลบเหมือนกัน ก็แสดงว่าคุณต้องหยุดการมโนในความหลงใหลแล้ว หาข้อแก้ไขต่อไป
ถ้าผลวิจารณ์ออกมาเป็นบวกก็ขอให้คุณเดินเล่นบนเส้นทางต่อไป
ปล.ขอตัวไปแก้นิยายที่โดนนักสับที่แสนโหดร้ายสับไป ต่อล่ะครับ
กำลังรอคิวโดนสับอยู่ หวังว่าจะได้เดินบนเส้นทางนี้อย่างราบรื่น ฮ่าๆ
ขอหลงบ้างไรบ้างเรื่องแรกนี่หว้า
ปกติค่ะ เพราะเขียนเองต่างกับอ่านของคนอื่น
คนเราย่อมต้องเขียนในสิ่งที่เราชอบอยู่แล้ว ไม่มากก็น้อยค่ะ เช่น ใส่นิสัย หน้าตา ฯลฯ ที่เราชอบลงไปในตัวละคร ทำให้เราหลงรักตัวละครของตัวเองมากกว่าที่คนอื่นเขียนค่ะ ^ ^
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?