ขอทราบสำนักพิมพ์มีชื่อที่รับผลงานแรกของนักเขียนใหม่ และจ่ายค่างานแบบไม่ขายขาด เพื่อให้เราไม่เสียสิทธิ์ของต้นฉบับไปหากมีการทำละคร หรืออื่นๆ

เข้ามาปักหมุดรอนะครับ แน่ใจว่ามีอะไรดีๆ ให้ดูเยอะ

สนใจหัวข้อนี้เหมือนกัน รออ่านนะคะ

ขอกล่าวถึงสำนักพิมพ์เราพิมพ์งานนะคะ

สถาพรบุ๊คส์

จะมีเอกสารสัญญาถือสิทธิ์ในลิขสิทธิ์งานวรรณกรรม ส่วนแบ่งรายได้ขอไม่กล่าวถึงนะคะ มีเอกสารสัญญาสองฉบับ ฉบับละ 2 ชุด คือ ลิขสิทธิ์งานวรรณกรรมตีพิมพ์ และลิขสิทธิ์งานวรรณกรรมอิเล็กทรอนิกส์ หากมีเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ในรูปแบบอื่นๆ จะมีรายละเอียดระบุไว้ในสัญญาอยู่แล้ว เราขอพูดถึงเฉพาะที่ทำเป็นหนังสือและอีบุ๊คนะคะ

สำนักพิมพ์รักคุณ

สัญญาไม่ขายขาด ระยะเวลาของสัญญาประมาณ 2 ปี สัญญาคล้ายกับของสำนักพิมพ์ใหญ่หลายๆ ที่ค่ะ

ส่วนรูปแบบอื่นๆ ขอพูดโดยรวมเท่าที่เคยได้ยินมาก็แล้วกันนะคะ ยกตัวอย่างการทำละคร เหมือนว่าต้องมีการตกลงโดยความยินยอมของนักเขียนค่ะ นักเขียนยังมีสิทธิ์ในลิขสิทธิ์ในส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องกับที่ทำสัญญาไปค่ะ

------------

สำหรับสำนักพิมพ์อื่น รอนักเขียนท่านอื่นมาเพิ่มเติมค่ะ

ขอปักหมุดรออ่านด้วยคน เพราะตัวเองก็เคยไปสอบถามตามสำนักพิมพ์ แต่ส่วนใหญ่กว่า 95 % ไม่ยอมเผยสัญญาหรือค่าตอบแทนให้เราอ่านก่อนตัดสินใจส่งงานไปให้พิจารณา หรือไม่ก็เปิดเผย แต่เปิดเผยแบบก้ำกึ่งหรือน้อยนิด น่าเบื่อ เสียเวลาไปตั้งหลายเดือนกับคำว่า ส่งงานมาให้เราตรวจดูก่อน แล้วเรื่องสัญญาค่อยมาตกลงกัน รอ... รอคอแค่คำว่า "ผ่าน" หรือ "ไม่ผ่าน" ฮือๆ....

เท่าที่เคยถามสำนักพิมพ์ ปองรัก สถาพร JS

ละคร นักเขียนมีสิทธิ์ในลิขสิทธิ์

ไม่เกี่ยวข้องกับสัญญาหนังสือที่ทำไปค่ะ

รอด้วยค่ะ

ขอออกความเห็นเกี่ยวกับการขายขาดนะคะ การขายขาดไม่ใช่เรื่องเสียหายขนาดนั้น ทั้งนี้แล้วแต่มุมมองและความดังของนักเขียนด้วย บางครั้งนักเขียนโนเนมไม่เป็นที่รู้จัก ผลงานยังไม่เข้าตาสนพ.ใหญ่ๆ การได้สนพ.สักแห่งรับตีพิมพ์โดยการเหมาจ่ายครั้งเดียว (แบบที่เรียกกันว่าขายขาด) ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นทางเลือกที่เลวร้าย เท่าที่ดูจากสนพ.ที่จ่ายลักษณะนี้ ก็เห็นให้ราคากันที่หลักหมื่นต้นๆ จนถึงสามหมื่น (อาจมากน้อยกว่านี้ก็ได้ แต่ขอตอบเท่าที่เห็น) ในขณะที่นักเขียนทำขายเอง อาจทำรายได้ไม่ถึงด้วยซ้ำหากไม่มีแฟนคลับจำนวนมากพอที่จะอุดหนุน

สมัยนี้หนังสือนิยายเต็มท้องตลาด นิยายที่ตีพิมพ์กับสนพ.ใหญ่ๆก็ใช่ว่าจะได้พิมพ์ซ้ำทุกเล่ม ถึงแม้ว่าในสัญญาของสนพ.ใหญ่มักจ่ายเป็นเปอร์เซนต์ แต่ถ้าไม่มีพิมพ์ซ้ำมันก็ไม่ต่างจากขายขาดเพราะนักเขียนได้ค่าต้นฉบับครั้งแรกเพียงครั้งเดียวเหมือนกัน ต่างกันตรงที่ว่าสนพ. ที่จ่ายเป็นเปอร์เซนต์ มักตีพิมพ์ด้วยยอดพิมพ์ที่ค่อนข้างสูงเพราะเป็นสนพ.ใหญ่ ทำให้ค่าตอบแทนก้อนแรกที่นักเขียนได้รับจากสนพ. มักจะได้เยอะกว่าที่ได้รับจากสนพ.ที่ขายขาด (ส่วนใหญ่จะเป็นสนพ.เล็กๆ หรือเปิดใหม่)

ส่วนเรื่องที่กังวลว่า ผลงานดีงามจนพิมพ์ซ้ำเป็นสิบๆ เที่ยวหรือมีช่องขอซื้อไปละคร แล้วนักเขียนจะเสียสิทธิ์นั้น ขอให้คิดดูว่าถ้าผลงานเขียนชิ้นนั้นดีเลิศขนาดนั้น สนพ.ใหญ่ก็คงรับพิจารณาแต่แรกแล้ว จริงไหม

ถ้าหากคุณไม่มีทางเลือกในการเสนอผลงานแล้ว เช่น เสนอสนพ.ใหญ่แล้วเขาไม่พิจารณาผลงานของคุณ ทำเองก็ไม่มีเงินทุนมากพอ หรือหากมีเงินทุุนแต่ไม่มีชื่อเสียงพอที่จะทำให้มีคนจองหนังสือหรือโหลดอีบุ๊กของคุณจนได้เป็นหลักหมื่น ระบบการจ่ายแบบเหมาจ่ายก็ไม่ได้เสียหายตรงไหน บางทีอาจดีกว่าเขียนแล้วไปขายอีบุ๊กที่ได้ยอดโหลดต่ำเตี้ย ครั้นจะนำไปเสนอสนพ. ส่วนใหญ่เขาก็ไม่รับแล้วเพราะถือว่าผลงานนั้นเคยจัดจำหน่ายมาแล้ว

นอกจากนี้การมีผลงานตีพิมพ์ ก็เป็นการสร้างโปรไฟล์ให้กับตัวนักเขียนเองด้วยว่าเคยมีผลงานอะไรมาก่อนด้วย