มาอวยพระเอก/นางเอก (หรือใครก็ได้) ในนิยายของคุณกันเถอะค่ะ!!

งั้นเราขอมาเจิมเลยแล้วกันเนอะ!

นาคินทร์ พระเอกในนิยายเรื่องล่าสุดของเรา เราอยากจะบอกว่าเป็น 'เด็กที่โคตรจะรุกแบบออกนอกหน้าเลย'

งั้น...ลองมาดูกัน

“...พี่ผมขอดูเวลาหน่อยได้ไหม”

“อือ...แป๊บนะ” แล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะดูเวลาให้เขา แต่แล้วเขาก็แย่งโทรศัพท์ฉันไปเลย

“เอ๊ะ! พี่ ผมบอกว่าอยากดูเวลาอ่ะ ไม่ได้บอกให้พี่บอกผมว่าเวลาเท่าไหร่สักหน่อย...” พอว่าจบเขาก็ทำแก้มยุ้ยต่ออีกพร้อมกับจิ้มที่โทรศัพท์ฉันไม่หยุด นี่อยากจะถามว่าเขาทำแก้มยุ้ยทำไม...ไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วถ้าฉันพูดออกไปได้ฉันอยากจะบอกกับเขาว่า...ทีหลังห้ามทำท่าทางงอน ออดอ้อน ออเซาะ แบบนั้นอีกนะเพราะถึงแม้ฉันจะไม่ชอบผู้ชายที่อายุน้อยกว่าแต่ฉันก็สามารถใจสั่นได้นะ โอ๊ย! เขาเป็นเด็กผู้ชายที่น่ากลัวที่สุดเลย...

“นี่...นายทำอะไรเนี่ย...ทำไมนานจังเลย” จากนั้นเขาก็จิ้มอีกสองถามทีก่อนจะตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

“ฮ่าๆๆ ผมได้เบอร์พี่แล้ว”

"-เด็กบ้า!!"

สวยโหดโคตรอำมหิต ทรราชในตำนาน ชื่อเล่าขานนับพันปี

พระเอกซึนแล้วน่ารัก

ไม่ผมทำไม่ได้ ผมไปอาจสปอยเนื้อเรื่องได้(เพราะตัวอวยยังไม่ออก) แต่ว่าระดับผมถ้าไม่โลลิมันก็ต้องแนวราชินีเท่านั้น!!!!(ก็คนมันชอบ)

นิยายเรื่องล่าสุด พระเอกเป็นหมอ ชื่อ ภาสกร

หล่อ แสนดี รักคนไข้ เสียสละเพื่อส่วนรวม ครบเครื่องบุ๋นบู๊ และเจ้าชู้เบา ๆ กับนางเอกคนเดียว

หน้าจืดเหมือนเต้าหู้ทอดลืมใส่น้ำจิ้ม

อกแบนที่สุดในเรื่อง

ทำอาหารกากอย่างเหลือเชื่อ แม้แต่หม่าม้าก็ยังทำออกมาให้ไม่อร่อยได้

แต่ตำแหน่งเป็นราชินี ยิงปืนได้ไกลชนิดทำสถิติ วางแผนการรบได้ ขับเครื่องบิน รถยนต์ รถถัง เรือดำน้ำได้หมด

อย่าให้จับอาหารก็พอ....

แป๊บนะคะ อวยใครดี เลือกไม่ถูก ถถถถ

เอาเป็นคนนี้ละกัน

คมเข้มมีเสน่ห์ ตาสวยเหลือจะเอ่ย เสียงเพราะสะกดใจ ตำนานตลอดกาล ตายแทนเพื่อนได้ เด็ดขาดมาดมั่น หาแม่ของลูกไม่ได้เพราะรักอิสระเกินไป ยึดคติรักๆใคร่ๆคือกินเด็กเป็นอมตะ กินผู้ใหญ่เป็นนิจนิรันดร์

..อวยเรื่องคนอื่นได้ไหม คือชอบมากก ชอบแบบหลงหัวปักหัวปำเลยล่ะ >___<

'สดายุ เจตวิรุฬห์' หรือ ทัต ที่อ่านออกเสียงได้ว่าที่รัก (#ผิด) เป็นคนร่าเริง ชอบแกล้งคนอื่น ยิ้มง่าย ไม่เคยโกรธ ไม่เคยโมโห แล้วก็ใจเย็น พูดจาสุภาพ อีกทั้งยังฉลาดจนน่าหมั่นไส้ มีอาชีพเป็นโจรขโมยหัวใจ เอ้ย เป็นนักโจรกรรมที่เก่งระดับต้น ๆ ขององค์กร แต่เป็นโรคบกพร่องทางเวทที่ทำให้ต้องนอนคืนละ 7 ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ

โดยภาพรวมคือเป็นหัวขโมยขี้เล่น ขี้เซา ขี้แกล้ง แต่ไม่ขี้เก๊ก เป็นห่วงคนอื่นก่อนตัวเอง ชอบพูดจาแซวชาวบ้านด้วยท่าทีน่ารักและเป็นปริศนา ทำตัวล่องลอยดั่งสายลมที่เหมือนอยู่ใกล้แต่ก็จับต้องไม่ค่อยได้เลย

ปล.แอบใส่ชื่อเรื่องตรงนี้ละกัน

อวยใครดีอ่า ถ้านางเอกล่ะก็ ตรง ๆ เกรียน ๆ ชอบคิดหรือพูดแขวะคนอื่น (เบาๆ) แต่ก็เป็นความจริง มั้ง อธิบายไม่ถูกอ่า

มีหลายทีเลยขี้เกียจหาอ่า เอาว่าประมาณนี้แล้วกันค่ะ

-ตอนนางไปหาหมาของพระเอก เพื่อนก็บ่นว่า ไม่ชอบพระเอกแต่ไปหาหมาของเขาเนี่ยนะ 5555

“วันนี้ฝึกอะไรมาเอ่ย” ฟ้านั่งลงแล้วยื่นมือไปแหย่เจ้าหมาตัวกลม เจ้าสุนัขน้อยตรงหน้าแลบลิ้นแฮ่ก ๆ หายใจตามประสาหมา กระพรวนขนาดใหญ่พิเศษสองลูกที่ติดบนปลอกคอส่งเสียงดังกรุ๊งกริ๊งทำให้เด็กสาวต้องขมวดคิ้ว เธอจำได้ว่าเธอเอาออกไปแล้วลูกหนึ่งเพราะรู้สึกรำคาญตา แถมเสียงดังขนาดนี้ก็ไม่รู้ว่าทัศกรกลัวจะหาหมาของตัวเองไม่เจอหรืออย่างไร

-อันล่างนี้สปอยล์งะ ถ้ามีนักอ่านเข้ามาล่ะก็...สคิปนะ สคิป 55 อันนี้ตอนจะออกภารกิจ อุตส่าห์แสดงความเป็นห่วงพระเอก...

“จำได้แล้วจะทำใช่ไหม ถ้านายตายไป ฉันจะไปขอให้อาธานกักวิญญาณแล้วเอาไปผนึกไว้ในร่างวิญญู” ฟ้าขู่ และคำขู่ของเธอก็ทำให้คนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด ทัศกรขมวดคิ้ว

“ฮะ?” เด็กหนุ่มอ้ำอึ้งไปเล็กน้อยทบทวนสิ่งที่ฟ้าพูด แต่แล้วก็คลี่ยิ้มขึ้นมาอย่างขบขัน นี่คือห่วงเขาหรืออะไร “นี่มุกตลกเหรอ?” คนจะไปเสี่ยงตายอดแซวขึ้นมาไม่ได้

ส่วนพระเอกนี่ไม่รู้จะอวยอะไรง่ะ แบบ ตอนแรกไม่เอาเพื่อน ไม่อยากให้ใครยุ่ง พูดจากไม่ดี ไม่สนใจชาวโลก ทั้งหมดเพราะความจำเป็น ก็จริง ๆ แล้วเป็นคนพูดน้อย ตรง บางทีก็แอบเอ๋อ 555 ซึนมาก และมีออร่าลัคติดลบ คนใกล้ตัวซวย 5555

><

ลูกชายสุดที่รักของเรา จากเรื่องเจ้าชายหิมะ เนื่องจากเราเป็นคนชอบพระเอกมาดนิ่ง ๆ พูดน้อย ใจเด็ดกล้าหาญ เสียสละ ที่สำคัญต้องหวงตัววววววว ด้วย เราชอบมากกกกก เราจึงเขียนเขาขึ้นมา เป็นแนวแฟนตาซีผจญภัย พระเอกกับนางเอกจะพูดกันคนละภาษา แต่ก็เข้าใจกันได้ ^__^

ตอนนี้เขียนไป 18 ตอนแล้วจ้า

"จากการตั้งใจมา ฆ่า แต่กลับต้องกลายเป็นผู้ปกป้อง"

หนุ่มแว่น ฉลาดแกมโกง เจ้าเล่ห์ ขี้งก ขี้แกล้งแต่พอน่ารัก ชอบศิลปะกับโบราณสถาน รักนางเอกนะแต่ไม่แสดงออก หล่อลงพุงแซมด้วยผมหงอกตามมาตรฐานชายวัยกลางคน วางตัวให้คนอ่านเกลียดแต่สรุปว่าทุกคนเกลียดเขาไม่ลง

.....เขาคือพ่อนางเอก!

คนนี้อวยจริงๆนะเออไม่ได้พูดเล่น คาแรกเตอร์จุดเริ่มต้นของเรื่องเลยค่ะ

พระเอกเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดในโลก!

นางเอกเป็นสาวผมชมพูแต่งตัวสไตล์โกธิคที่น่ารักที่สุดในโลกโจรสลัด!

คอนเซ็ปเรื่อง...ฟิควันพีชที่มีโคแก่กินหญ้าอ่อน เหอๆๆๆๆๆๆ

เป็นตัวชงที่ใกล้จะเด่นกว่าพระเอก

เรื่องของตัวเองไม่สนใจ เรื่องหัวใจของเพื่อนสำคัญกว่า

สนุกกับการหาคู่ให้ชาวบ้านได้ทุกที่ทุกเวลา

แถมมีนักอ่านบอกว่า น่าจะเรียกเขาว่าปากของพระเอกมากกว่าด้วยค่ะ

อดีตผู้กล้าที่มีชื่อว่า เอเย่น ลอง ชา

เป็นบุคคลที่เราชอบแต่ไม่อวยขั้นสุด(ไม่งั้นจบเร็ว)

เป็นโลลิค่อนที่เข้าขั้นโรคจิต มีเด็กผู้หญิงน่ารักๆอยู่ใกล้ตัวมากถึง5คน แต่ยังไม่ได้***สักคน

เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเอาการ รวย มีความสามารถ เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ

แต่ก็อย่างว่านะ...เสียอย่างเดียว เป็นโรคจิต

บางครั้งก็แอบแต่งncลงสมุดเกี่ยวกับฮาเร็มโลลิของเอเย่นเค้า...

//เลือดกําเดาไหลแป๊ป แค่จินตนาการก็รู้สึกถึงความสุดยอดได้เลยนะเนี่ย

นางเอก เบอร์ 1 : เป็นคนที่จะเรียกว่าอำมหิตมั้ยก็อำมหิต แต่มีเหตุผลให้อำมหิต เป็นคนที่ชะตากรรมน่าสงสารมากๆ ทั้งเกิดมาอัปลักษณ์ ตอนเป็นเด็กโดนคนข่มขืนแบบเอาผ้าคลุมหน้า+รัดคอ โดนชาวบ้านปาหินไส่เพราะขี้เหร่ ฆ่าคนเป็นผักปลา ฆ่าลูกของคนรักเพื่อสังเวยแลกกับความงาม ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อให้ตนเองคู่ควรกับคนที่แอบรัก (หลงรักพี่สาวในไส้)

นางเอก เบอร์ 2 : สวยมาก สวยที่สุดในปฐพี ใจดี อ่อนโยน บริสุทธิ์ มีพลังน้ำแข็งอีก รักและเอ็นดูน้องสาวมากแม้ว่าน้องจะอัปลักษณ์น่ารังเกียจ รักกระทั่งยอมเสียสละแต่งงานกับคนที่น้องไม่ได้รักแทน

แต่สุดท้ายก็รักกันนะ...แต่จะจบยังไงสิ ฮือ

เราชอบทั้งสองตัวละครนี้มากเลยค่ะ คนนึงบริสุทธิ์และอีกคนอำมหิต เหมือนตัวแทนสีขาวและดำ (ขาวและดำในที่นี้คือเป็นเหมือนตัวแทนที่พระเจ้าปั้นมาให้เกิดบนโลกมนุษย์อะค่ะ รูปลักษณ์แบบปีศาจกับนางฟ้าเลย แต่เจือกให้มาเกิดเป็นพี่น้องกัน)

ดวงตาสีคราม แววตาอำมหิต แม้ถูกเข้าใจผิด แต่กล้าหาญยิ่งกว่าผู้ใด ตัวเอกหญิง

วันนี้ไม่อาจหวนคืน ลืมตาตื่นสักครา ยามที่ฟ้าไร้จันทรา ตัวข้ายังกลับคืน

คนแรก (ที่จริงไม่ใช่คนหรอก)

คุณน้องกระต่ายขาวตาสีแดง ที่ยอมทิ้งเรือนหอ ทิ้งกระต่ายสาวที่ตัวเองรักกลับมาหาพี่ชรัย (ที่เป็นมังกร) เพียงเพราะว่า อยากจะใช้ชีวิตแสนสั้นของตัวเองอยู่เคียงข้างพี่ให้เป็นความทรงจำที่เมื่อไรที่พี่ชายได้นึกถึงก็สามารถยิ้มออกมาได้ถึงช่วงเวลาที่ได้มีความสุขร่วมกัน

คนที่สอง (ก็ไม่ใช่คนอีกเช่นกัน)

ลูกมังกรแห่งความมืด แรมซีย์ ที่รักแรกพบคุณครูตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกัน แล้วก็ขยันอ้อยคุณครูมาตลอด แต่...หนูยังอยู่อนุบาลเองนะลูก!

ป.ล. พี่ชายกับคุณครูเป็นคนเดียวกัน

จากเรื่อง อนุบาลมังกรน้อย

มาอวยนุ้งเอ็ดด

เอ็ดการ์ด เดอ ก็อตเนส พระเอกหนึ่งเดียวในเรื่อง ในความคิดของเอ็ดการ์ดเอง เขาคือคนที่เก่งกาจที่สุด หน้าตาดีที่สุด เป็นคนที่มีนิสัยจิตใจดีที่สุด สง่างามที่สุด เป็นหัวหน้าที่ดีที่สุด .....บลาๆๆ นั่นก็เป็นเรื่องที่พระเอกคิดเอาเองอะนะ

ควาจริงนังเอ็ดมันชั่วว นางร้ายกาจ ไม่สนโลกและร้องเพลงเพี้ยน

#นิยายไร้สาระเรื่องหนึ่ง

ฟิ้วววว โป๊กก!! >> หืม..รองเท้าใครหายหรือเปล่า เหมือนจะเป็นของเด็กผู้ชายอะ มารับคืนได้เน้อ :)

สูง หล่อ ขาว ตี๋ มีรถขับ โทรศัพท์ถ่ายรูปได้

สายเปย์มากด้วยนะบอกเลออ ครุคริ