สอบถามนักเขียนนิยายแบบ 20 ตอนขึ้นไป มีวิธีไหนเพิ่มความยาวเนื้อหานิยายได้บ้าง

ป.ล. เคยอ่านผ่านตามาหลายเรื่อง ปรากฎว่าที่ยาวเป็นเพราะน้ำเยอะ คือเป็นฉากที่ไม่มีผลให้เรื่องเดินหน้า พอตัดน้ำทิ้ง เนื้อเรื่องไม่ยาวมากเหมือนกัน

เออ รายละเอียดเรื่องงานทั้งของพระเอก นางเอก และตัวประกอบค่ะ

รายละเอียดเรื่องเรียนของนางเอกและผองเพื่อน (อันนี้แนวกุ๊กกิ๊กมหาวิทยาลัย)

และอื่นๆอีกมากมาย ตอนแรกนึกว่าไม่ถึง 50 ตอน พอเขียนแล้ว อ้า... 300 กว่าตอนค่ะ แต่ละตอนไม่ยาวมากนะคะ ประมาณ 4500-5500 อักษระ

ลิงค์นิยายค่ะ หวนคืนสู่แผ่นดิน

ของเราเรื่องที่เพิ่งจบไปก็ 49 ตอนค่ะ ที่เยอะคิดว่าน่าจะเพราะมีตัวละครหลักเยอะด้วย (มีคู่พระนาง เเล้วก็ตัวละครรองอีก 4 คน) เเล้วก็เเนวที่เราเขียนเป็นเเนวผจญภัยค่ะ เนื้อหามันเลยค่อนข้างยาวหน่อยเพราะว่าต้องรอให้ตัวละครเดินทางผ่านไปถึงเมืองนู้นเมืองนี้ อะไรเเบบนี้อ่ะค่ะ

เรื่องล่าสุดเราก็ว่าจะเขียนได้ไม่ยาวเท่าไหร่ แต่ไปๆ มาก็ 46 ตอนแล้ว แต่เป็นตอนสั้นๆ นับรวมกันแบบ a4 อักษรอังสนา 14 ก็ราวๆ 200 กว่าหน้าแล้วค่ะ ไม่คิดเหมือนกันว่าจะยาวขนาดนี้ ปกติเขียนแค่ 100 กว่าหน้าก็หมดแรงแล้ว นี่คือยังไม่จบสมบูรณ์ด้วย

การเพิ่มเนื้อหา ถ้าเน้นในเรื่องของฉากก็น่าจะเพิ่มได้เยอะอยู่ค่ะ

สำหรับนักเขียนคนอื่นเป็นยังไงเราก็ไม่รู้ แต่ของตัวเองคือ วางปมทิ้งไว้เยอะ ทั้งเรื่องเงิน ระเบิด รักสี่เศร้า น้องสาวจอมจุ้น แถมยังมีปัญหาเรื่องงานต้องตามแก้อีก คาดว่าตอนจบคงคิดบทสรุปจนปวดหัวแน่ๆค่ะ

// แก้ปมวนไป

ตอนนี้ลงไปแล้ว 54 ตอน ประมาณ 240 หน้า A4 เกือบๆ หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นคำ

กำลังจะจบเล่มแรกค่ะ นิยายเรามี 3 ภาค จะจบภาคแรกอีกประมาณ 5-6 ตอน

เราเขียนแนวแฟนตาซี พล็อตเรื่องค่อนข้างยาว ปมก็เยอะมาก (จนแก้ไม่ไหว 555)

และเป็นเรื่องที่มีปริศนาเยอะเลยทำให้ยาวค่ะ พล็อตใหญ่ ตัวละครเยอะ

ตอนนี้อยากเขียนอะไรสั้นๆ 20 ตอนจบบ้าง เพราะเหนื่อยค่ะ 5555

ถ้ามันสั้น มันก็สมควรจะสั้นครับ

ความสั้นมาพร้อมกับความเข้มข้น

ถ้าเราฝืนยืดมันออก มันจะทำให้น่าเบื่อมีแต่น้ำครับ

แต่ถ้าอยากให้ยาว แนะนำทำมันตั้งแต่เริ่มวางพล็อตเลยครับ ไอเดียบางไอเดีย จะมีขนาดใหญ่โตกว่าปกติ และแม้จะใหญ่โต มันก็ยังเข้มข้นไม่จืดลงแต่อย่างใด จึงแนะนำว่า ทำตั้งแต่นิยายเริ่มนับ 0 จะดีที่สุดครับ

ส่วนตัวเคยขยายให้นิยายยาวไปเรื่อย ๆ ได้ถึง 300 กว่าตอน แต่ก็พบว่ายอดวิวลดลงต่อเนื่องโดยเฉพาะตอนท้าย ๆ แสดงถึงความเบื่อหน่ายของคนอ่าน สุดท้ายก็ดองไป เพราะไม่คุ้มค่ากับเวลาและแรงสมองที่ให้กับมัน พล็อตหลักไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ น่าเสียดายจริง ๆ ถ้ารู้เร็วกว่านี้ จะเดินเรื่องแต่พล็อตหลักไปเลย

ผมจึงอยากแนะนำโดยความคิดส่วนตัวว่า นิยายควรมีแต่พล็อตที่สำคัญ พล็อตย่อย พล็อตน้ำ ควรตัดออกไปให้หมด ให้สนุกในความยาวของตัวมันเอง จะจบแค่ไม่กี่ร้อยหน้าก็ต้องจบครับ ยืดไปมีแต่จะเสียเปล่า ไปเร่ิ่มเอากับเรื่องใหม่ดีกว่า

นิยายรักหวานแววของเรา 23 ตอน รวมบทส่งท้ายแล้วก็ตอนพิเศษค่ะ

ที่ยาวเพราะ ปมเยอะ แถมเราเป็นสายบรรยายด้วยค่ะ เขียนจบเกือบสองร้อยหน้า หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นกว่าคำเหมือนกัน ตอนเขียนก็สนุกแหละค่ะ พอมารีไรท์แล้วแบบ... ฮือออ~

ถ้ามันถึงตรงที่ควรจบก็ควรจบได้แล้วค่ะเพราะถ้าฝืนขยายมันจะทำให้หมดสนุก สิ่งสำคัญของนิยายไม่ใช่จำนวนตอนเยอะแต่เป็นจำนวนตอนที่พอดีต่างหาก

ของเราเป็นนิยายคนละแนวกับของจขกท.คิดว่าไม่น่าจะเอามาอ้างอิงได้ค่ะ

เพราะนิยายที่เราเขียนเราเขียนเป็นบทๆโดยนางเอกของเราเป็นคนให้คำปรึกษากับลูกค้าซึ่งแต่ละบทจะเป็นลูกค้าคนละคนกัน และลูกค้าแต่ละคนมีเรื่องราวชีวิตเป็นของตัวเองดังนั้นขึ้นบทใหม่ก็เหมือนกับเปิดเรื่องใหม่กลายๆอยู่แล้ว เราพยายามคอนโทรลให้แต่ละบทมีตอนหลัก+ตอนพิเศษไม่ให้เกิน10ตอนค่ะ คนที่อ่านนิยายเรื่องของเราก็ไม่ได้บ่นกันนะว่าแต่ละบทรวบรัดเกินไป

ล่าสุดของเราจบที่ 34 ตอน ราวๆ 290 หน้าได้ค่ะ ไม่สั้นไม่ยาว เป็นนิยายรักนะคะ อยู่ในพล็อตทุกตอนค่ะ ไม่ออกทะเล (กลัวกลับฝั่งไม่ถูก ฮา)

ส่วนตัวคิดว่าจขกท.ไม่ต้องกังวลเรื่องความยาวเลยค่ะ เราว่าไม่ส่งผลต่อความสนุกนะ

ของเราถ้าให้ยาวกว่านี้ก็ทำไม่ได้แล้ว สั้นกว่านี้ก็ไม่ได้เช่นกัน เราคิดว่าพอดีที่ตรงนี้ <3

บางคนเขียนสั้น แต่ได้ใจความ เลือกใช้คำถูก จับใจคนอ่านมากกว่ายาวๆ ก็มีนะคะ

ถ้าเรื่องกลมกล่อม เนื้อเรื่องครบ เก็บปมได้หมด สื่อความรู้สึกตัวละครได้ดี คนอ่านอิน เราว่าไม่จำเป็นต้องเพิ่มเลยค่ะ

แต่ถ้าจขกท.ไม่มั่นใจลองทิ้งไว้สัก 2-3 อาทิตย์ แล้วค่อยอ่านตั้งแต่แรกใหม่อีกรอบดีไหมคะ เผื่อเจอฉากที่เราข้ามเร็วไป สคริปความรู้สึกตัวละครจนอ่านแล้วไม่อิน หรือมีตรงไหนที่ขยี้ได้มากกว่านี้อีกไหม

เพิ่มแต่อะไรที่ควรเพิ่มดีกว่านะคะ กลัวว่าฝืนยัดเข้าไปจะกลายเป็นเวิ่นเว้อแทน Orz

สู้ๆ ค่า <3

ขยายสเกลเรื่องให้ใหญ่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ เท่าที่มันจะไม่ใหญ่เกินไปจนน่าเบื่อ

สำหรับผมเป็นประเภทเนื้อเรื่องหนัก ถึงจะใส่แต่เนื้อไม่เติมน้ำก็คิดว่าน่าจะจบไม่ต่ำกว่า 100 ตอน

เท่าที่ประมาณในตอนนี้นะครับ ถ้ารีไรท์ให้เนื้อเรื่องกระชับขึ้นก็น่าจะจบได้ใน 80 ตอน

(ไม่รวมพวกตอนเสริมที่มาเสริมให้เนื้อเรื่องหลักแน่นขึ้นอีก)

ซึ่งตอนนี้เขียนตอนหลักไปแล้ว 32 ตอน หลังรีไรท์แล้วก็น่าจะเหลือราวๆ 27 ตอนได้

ไม่เคยเขียนเรื่องรักด้วย คิดว่านิยายรัก จะสั้นก็คงเป็นเรื่องปกติ ส่วนตัวเราเขียนแฟนตาซี สเกลมันใหญ่ ก็ยาวไปตาม ๆ กัน นี่ก็เขียนยาว ยังไม่หลุดพล็อตนะ แต่รู้สึกว่าที่มันยาวขนาดนี้เพราะติดบรรยายเวิ่นเว้อ น้ำเยอะเหมือนกรุงเทพฯ ตอนนี้ 55555 อยากตบตัวเอง 12 ที รู้ว่าควรแก้ แต่แก้ไม่ได้สักที

นิยายเราจบที่มากกว่า 20 ตอนค่ะ สองเรื่องแรก 22 ตอนจบ ส่วนเรื่องที่ลงอยู่ตอนนี้จะจบที่ตอนที่ 50 ค่ะ (รีไรต์แล้วตัดตอนไป 1 ตอนเพราะเผลอสปอยล์เรื่องข้างหลัง 5555) เราเอาลงเวิร์ดแยกเป็นตอนๆ เลยไม่รู้ว่ารวมแล้วกี่เอสี่ แต่ที่แน่ๆ คือเคยปริ้นท์ออกมาแล้วใช้กระดาษเกือบครึ่งรีมน่ะค่ะ ที่ยาวก็เพราะว่านิยายเราเป็นแนวเน้นสืบสวนประมาณ 90% ก็เลยต้องยาวนิดนึงเพื่อที่จะได้เก็บรายละเอียดไปทีละเล็กละน้อย ถ้าขมวดปมเร็วมากเกินไปมันก็จะเหมือนกับทำแฟ้มสรุปคดีมากกว่า แล้วในเรื่องเราเองมันมีปมสำคัญ 2 อย่าง ทั้งปมคดีที่สืบและปมของตัวละครสำคัญที่จู่ๆ ก็โผล่เข้ามาช่วยทำคดีในทีมสืบสวน เรื่องมันก็เลยยืดออกไปอีกน่ะค่ะ

สำหรับความยาวนิยายนี่ เราว่ามันขึ้นกับประเภทนิยายแล้วก็พลอตที่เขียนค่ะ คือนิยายบางประเภทไม่ได้เอื้อให้เขียนยาวๆ อยู่แล้ว อย่างนิยายที่เน้นเรื่องความรัก เราคิดว่ามันไม่ควรยาวมากน่ะค่ะ คือเราอ่านเราก็หวังจะเห็นตัวละครลงเอยกันใช่ไหมคะ ถ้าอ่านไปหลายสิบหลายร้อยตอน พี่แกไม่ลงเอยกันซักที แบบเดี๋ยวคนนู้นมีปัญหาคนนี้มีปัญหา มันก็คงน่าเบื่อจนอยากเลิกอ่านน่ะค่ะ พลอตเองก็เหมือนกัน ถ้ามันมีพลอตมีประเด็นแค่นั้น การไปยืดเรื่องออกไปมันก็มีแต่ทำให้เรื่องเต็มไปด้วยน้ำ อ่านแล้วไม่ทันไรก็เบื่อแล้วล่ะค่ะ เพราะงั้นถ้ามันจบเพราะตัวมันเองก็ควรจะปล่อยได้แบบนั้นค่ะ

เราแต่งนิยายแฟนตาซี ได้ 29 ตอนค่ะ จริงๆถือว่าน้อยสพหรับแนวนี้ ว่าจะเพิ่มเนื้อหาอยู่เหมือนกัน สำหรับวิธี เท่าที่เรานึกออกก็จะมี...

1. เพิ่มปม

2. เพิ่มเติมเกี่ยวกับภูมิหลังของตัวละคร จุดนี้จะทำใก้คาร์แรกเตอร์ของเราสมจริงมากขึ้นด้วยค่ะ

3. เพิ่มบทสนทนา พวกจุดผ่อนคลายที่จะทำให้ไม่เครียดกับปมมากเกินไป แต่ระวังจะเยอะไปจนกลายเป็นมีน้ำมากดว่าเนื้อนะคะ

4. เพิ่มความสัมพันธ์ของตัวละครเสริมต่างๆ

น่าจะประมาณนี้แหละค่ะ สู้ๆนะคะ อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ^^

เราเขียน 31 ตอนแล้วค่ะ แล้วกะตัดจบที่ 35 ตอน เขียนแนวรักดราม่า ของนักดนตรีแนวอินดี้ร็อคที่พบรักกับแฟนเพลงที่คอยตามติดชีวิตของเขาเอง

5 ตอนแรก - พูดเรื่องความเป็นมา ให้ดูความแตกต่างของชีวิตพระเอกและนางเอก ที่เค้าเฝ้าคอยดูแลกันแบบเงียบๆในโลกของตัวเอง ให้เห็นภาพว่าพระเอกเป็นใคร อยู่ในสิ่งแวดล้อมสังคมไหน และนางเอกเป็นใคร อยู่ในสิ่งแวดล้อมแนวไหน จนตอนที่ 5 พระเอกตัดสินใจที่จะไม่ติดตามชื่นชมนางเอกอยู่แต่ในโลกของตัวเองอีกแล้ว เลยมาตามหานางเอก แล้วได้เจอกัน

ตอนที่ 6-12 พอคู่พระ-นางได้เจอกัน ก็ถ่ายทอดเอาไว้ว่าการที่เค้าลืมชีวิตของพวกเขาและทำตัวเป็นแฟนกันหนึ่งอาทิตย์มันช่างแสนสุขและหอมหวานมากแค่ไหน ก่อนจะพบกับความเป็นจริง ว่าความรักคร้่งนี้ไม่น่าจะมีทางเป็นไปได้ ระหว่างตอนเราจะเล่าเรื่องแบบมุมมองของตัวละครนั้นๆ ทิ้งปมไว้ให้คิดมากมายว่าตัวละครแต่ละตัวทำอะไรกันอยู่ แล้วให้ลองเดาว่าทำแบบนี้ไปทำไม

ตอนที่ 12-ปัจจุบัน

เป็นพล็อตเรื่องในทามไลน์ปัจจุบันว่าพระเอกต้องฝ่าฟันอุปสรรคอะไรบ้าง มีปมตลอดอะค่ะ เป็นเนื้อเรื่องจริงๆของเรื่องนี้

12 ตอนแรกเราแต่งไว้ปูทางให้คนอินว่าพระเอกรู้สึกแอบรักนางเอกจริงๆ ถึงได้ยอมทิ้งงานมาตามหาและใช้ชีวิตอยู่กับนางเอกหนึ่งอาทิตย์

แต่เราวางพล็อตไว้ก่อนจะเขียนลงเป็นตอนจริงๆ พล็อตมันมีมิติของตัวละครแต่ละตัวให้ค่อยๆเล่าเยอะมาก เลยต้องเล่าๆดีและเล่าในส่วนที่สำคัญกับการเดินเรื่องจริงๆ จะว่าน้ำก็คงมีบ้าง เพราะน้ำที่เราให้อ่านนี่แหละเป็นเหตุผลและผลกระทบในการกระทำ การตัดสินใจของตัวละครแต่ละตัวในเรื่องของเราค่ะ

เราคิดว่าอยู่ที่รายละเอียดของเนื้อเรื่องและสไตล์ของนักเขียนแต่ละคนค่ะ บางคนจะมีพล็อตหลัก และพล็อตรอง หรือไม่ก็ตัวละครแยกย่อยที่สามารถต่อยอดออกไปได้อีก

นอกจากนั้นบางคนก็ปูให้เนื้อหาเป็นเรื่องระยะยาวแต่แรกอยู่แล้ว เช่น แนวผจญภัยที่พระเอกต้องค่อยๆเรียนรู้เก็บประสบการณ์จากเหตุการณ์ต่างๆไปเรื่อยๆจนค่อยๆเก่งจนปราบบอสได้ไรงี้ แต่ทั้งนี้ เรื่องยาวทุกเรื่องที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่าสนุก ล้วนเป็นเรื่องยาวที่มีการวางพล็อต และปูบทที่แน่นอนตั้งแต่ต้นค่ะ ไม่ใช่ว่าแต่งไปคิดไปเรื่อย เพราะแบบนั้นยิ่งคุมเนื้อเรื่องลำบาก ออกทะเลไปไกล

ถ้าลองตัวอย่างง่ายๆก็แฮรี่ พอตเตอร์เลยค่ะ เห็นมั้ยว่าแกนหลักคือพระเอกรอดชีวิตจากตัวร้าย แล้วพยายามสู้กับตัวร้ายที่ฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง แต่ระยะทางตลอดทั้ง 7 เล่มกลับมีรายละเอียดซับซ้อนน่าติดตามไปตลอดเลย ทั้งนี้ประสบการณ์และฝีมือของนักเขียนก็สำคัญค่ะในการทำให้เนื่อเรื่องสนุกน่าติดตามไปตลอด

เป็นกำลังใจให้นะคะ

เอาตอนล่าสุดของนิยายเรามาให้ดูค่ะ สาเหตุที่ทำไมนิยายของเราย้าวยาววววววว ลากลงไปอ่านช่วงล่างๆเลยน่ะ ด้านบนมันเหตุการณ์ทั่วไป

พระรองกับนางรองไปซื้อเครื่องซักผ้ากัน คือตัดออกไปได้ไหม มันก็ตัดได้นะ ไม่มีผลกับเนื้อเรื่องค่ะ บอกแค่ซื้อเครื่องซักผ้าก็จบ ไม่ต้องบรรยายรายละเอียด

แต่รายละเอียดตรงนี้ มีแต่น้ำรึเปล่า ? ก็ไม่ใช่ เนื้อทั้งนั้นค่ะ

สำหรับนักอ่านหรือนักเขียนอายุน้อยบางคน เค้าด่าเราเลยนะ ว่าเวิ่นเว้อ

แต่คนอ่านกลุ่มเราเป็นวัยทำงาน หรือนักเรียนที่ชอบศึกษาหาความรู้ เค้าจะชอบกันมากค่ะ เพราะนิยายเรื่องอื่นไม่ค่อยลงรายละเอียดแบบนี้

เจ้าของกระทู้ลองเอาไปปรับใช้กับนิยายตัวเองดูนะคะ ว่าเขียนยังไงให้เนื้อเรื่องยาวกว่าเดิม โดยเพิ่ม "เนื้อ" เข้าไปเยอะๆน่ะค่ะ ^ ^

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1701509&chapter=157

ณ ตอนนี้ลงไป 61 ตอนค่ะ

เนื่องจากส่วนใหญ่จะเป็นแบบจบในตอนเสียมาก บางตอนไม่ได้ยาวมาก ประมาณ 4-6 หน้า A4 มีบ้างที่ยาวเกือบ 20 หน้า เราคิดว่าบางส่วนที่ควรสั้นกระชับดีกว่าใส่เพื่อให้มันยืดยาว ส่วนของเรานั้นที่ยาวเพราะเราต้องการลงรายละเอียดบางจุด หรือต้องการดำเนินเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไปค่ะ

มีพล็อตเรื่องรองลงมาค่ะ

เพื่อไม่ให้คนอ่านเบื่อตรรกะป่วยๆของตัวละครหลัก

เลยต้องเพิ่มตัวละครรอง ตัวละครเสริม และตัวประกอบที่มารับเชิญเข้ามา

ของเราที่เขียนอยู่ เรื่องแรก วางพล็อตไว้ ยาว 33 ตอน ตอนละ 7-13 หน้า ประมาณนะคะ ตอนนี้เขียนไปได้ 19 ตอนละ

เราวางพล็อตย่อยละเอียดยิบ แล้วมันตัดอะไรไม่ได้แล้ว คือเราทำพล็อตย่อยแบบ บทที่ 1 มีเหตุการณือะไรบ้าง ใส่เพื่ออะไร แล้วเชื่อมไปที่เหตุการณ์ไหน ในบทอื่น แล้วก็เช็คแล้วว่าถ้าตัดออกมันจะไม่ครบสมบูรณ์ ดังนั้นเราว่านิยายเราเนื้อเน้นๆ นะ

มาว่ากันที่ทำไง ให้ยาวได้ขนาดนี้ เราวางพล็อตหลักของเรื่อง แล้วก็พล็อตย่อย คือ ปมความขัดแย้งของแต่ละตัวละคร คนนี้ขัดกับใครบ้าง พ่อ แม่ ครอบครัว เพื่อน ตัวเอง ขัดเรื่องไหนบ้าง แล้วจะเล่ายังไง สื่อจากเหตุการณ์ไหน แล้วก็เอามาเรียงกัน ซึ่งจะว่าไปปมในเรื่องเราก็เยอะมากๆ นิยายก็เลยยาว

นี่พอเรื่องที่สองอุตส่าห์จะให้สั้นๆ ก็ยังน่าจะประมาณ 23 ตอนจากที่วางพล้อตย่อยไว้ กะว่าเรื่องถัดไปจะไม่ใส่ปมเยอะแยะละ 5555 อยากแต่งแบบสั้นๆ ดูบ้าง

จริงๆ เราว่านิยายยาวๆ บางทีก็ไม่ดีน้า เพราะต้นฉบับจะหนามากๆ อย่างของเราคำนวณคร่าวๆ แล้วน่าจะสามร้อยกว่าหน้าเอสี่เลยอ่ะ ซึ่งมันก็อาจจะยาวไป

อย่างเเรกเลยครับต้องคิดพล็อตเนื้อเรื่องเอาไว้ก่อน

เเนะนำครับ

ถ้าจะทำให้เนื้อเรื่องยาว ๆใส่ทุก ๆอย่างที่คิดได้ครับ องประกอบราะเอียดในเนื้อเรื่องที่คิดไว้เเล้วพยามอย่าเปิดเผยรายละเอียด ค่อย ๆ ปล่อยมันออกมากครับ เล่าเรื่องเกียวกับตัวระครหลักหรือลองหาเหตุการณ์ที่คิดได้สนุก ๆ จะช่วยให้เนื้อเรื่องยาวผมว่าวิธีนี้สามารถทำได้เรื่อย ๆ ไม่มีออกทะเล

เเต่มันอาจจะทำให้เนื้อเรื่องสนุกน้อยลง ถ้าอยากให้เรื่องยาวเเละสนุกเเบบพีค ๆ พยามคิดพล็อตยาว ๆ ยิ่งลึกยิ่งดีเเล้วค่อยปล่อยมากช้า โดยการเเฝงคติความนึกคิดของตัวระครให้ตัวระครดำเนินเนื้อเรื่องไป เหมือนกับเอาตัวเราเป็หนึ่งในนั้น ผูกโยงเนื้อเรื่องให้มาจบกันเเบบสมบูรณ์เเบบ

บางครั้งพล็อตเรื่องก็ควรจะยืดหยุ่นมันบ้าง

จขกท.คงไม่ได้ตอบกลับครบทุกคนนะ ขอบคุณที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นกัน จขกท.เอาคำแนะนำที่ได้ไปปรับกับเรื่องตัวเองแล้ว ตอนนี้เนื้อเรื่องที่เริ่มปรับใหม่สละสลวยรื่นไหล ดูสมบูรณ์ขึ้นและถูกใจมากๆ ดีจริงๆที่คิดเพิ่มความยาวให้เนื้อเรื่องอีกหน่อย ขอบคุณทุกความเห็นนะ

ของเราประมาณ 40 ตอนอัพ

แต่ว่าตอนนึงก็ 7-8 หน้า

เราลงดีเทลตัวละครอ่ะค่ะ ว่าเป็นใคร เหตุการณ์นี้เกิดอะไร ซึ่งมันจะไปลิ้งค์ตอนอื่นทีหลัง บางทีก็เล่าความสัมพันธ์พระนาง เพราะกว่าจะรักกันได้มันก็จะเกิดเหตุการณืต่อเนื่องไปเรื่อยๆ

แต่มันจะมีปัญหาเวลาทำต้นฉบับค่ะ เพราะมันยาวมาก! 555555

ขอมาตอบในฐานะเป็นหนึ่งในคนที่เป็นมนุษย์ผู้นั่งเทียนหัดเขียนนิยาย แถมเพิ่งจะเขียนพ้นตอนที่ 22 มาแหม็บ ๆ นะครับ

มันก็ขึ้นอยู่ปัจจัยหลายอย่างนะครับเรื่องความยาวของเนื้อเรื่อง

เช่น กำหนดว่าแต่ละตอนที่คุณอยากเขียนมีกี่คำ กี่ตัวอกษร หรือจะตัดแบ่งตอนตามใจฉัน (ซึ่งไม่ผิดนะ)

พล็อตของเรื่อง รายละเอียดข้อมูลพื้นหลังของเรื่อง ยิ่งพล็อตกับข้อมูลมีสเกลและความซับซ้อนสูงเท่าไหร่ก็จะใช้เวลาในการเขียนเพื่อคลี่คลายนานขึ้นเท่านั้น หรือถ้ามีพล็อตรองต้องเล่าก็ยิ่งช่วยยืดเวลาได้

แม้กระทั่งระยะเวลาที่เราจะกำหนดไว้ในแต่ละวันของนิยาย หรือรายละเอียดยิบย่อยที่เราอยากอธิบายในเรื่อง เช่น ปูความสัมพันธ์ตัวละคร สร้างสถานการณ์ที่กระทบจิตใจ ฯลฯ ก็มีผลครับ ยิ่งเยอะก็ยิ่งยืดเรื่องให้ยาวขึ้นไปได้อีกครับ

ขอยกตัวอย่างนิยายของตัวเอง (ที่เขียนไว้ที่เว็บอื่นที่ไม่ใช่เว็บเด็กดี :v) ก็แล้วกันนะครับ

นิยายของเรามีพล็อตเกี่ยวกับโลกที่ล่มสลายจากสงครามโลกที่กลายสภาพเป็นสงครามของมนุษย์และหุ่นยนต์ พล็อตของมันจะเป็นเรื่องราวของตัวเอกที่มีโชคชะตาที่จะยุติสงครามในครั้งนี้

สเกลของเรื่องนี้มันเป็นปัญหาเรื้อรังระดับโลก การเดินทางไปตามเส้นเรื่องของตัวเอกเราจึงใช้เวลานานมากแน่นอนเพื่อคลี่คลายเรื่องทั้งหมด ยิ่งเราโยนเงื่อนไขให้ตัวเอกต้องเจอกับอะไรบ้างก่อนจะไปถึงไคลแม็กซ์ก็ยิ่งทำให้ตัวเอกใช้เวลาเพิ่มขึ้นอีก

เขียนไป 22 ตอนแล้ว (ประมาณ 2200 ถึง 2600+ คำต่อตอน พยายามไม่เกิน 10,000 ตัวอักษร) แต่ระยะเวลาของเรื่องที่ผ่านไปยังไม่พ้นวันแรกของเนื้อเรื่องเลยครับ เพราะรายละเอียดแต่ละวันค่อนข้างเยอะ เช่น มีฉากต่อสู้ต่อเนื่องยาวนาน มีการคลี่คลายปริศนาของเรื่อง การเจอกับเหตุการณ์ย่อยที่มีผลกระทบกับตัวเอก สภาวะอารมณ์ของเรื่องที่บางทีก็ดูผ่อนคลายซึ่งทำให้เวลาผ่านไปเร็ว แต่บางทีก็ชวนเครียดจิตตกสิ้นหวังจนทุกอย่างเป็นปัญหากับตัวเอกจนทำให้เวลาช่วงนั้นช้าลง

กรณีเนื้อเรื่องเรานอกจากมีพล็อตเรื่องการคลี่คลายสงคราม มันก็จะมีพล็อตย่อยอีกหลายพล็อตที่ต้องดำเนินในแต่ละช่วง เช่น การพบเจอกลุ่มคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ปัญหาภูมิหลังของตัวละครที่ต้องสะสาง การตามล้างแค้นคนของบางตัวละครที่ตัวเอกเข้าไปพัวพัน สงครามย่อยของกลุ่มคน ฯลฯ ซึ่งมันเกิดขึ้นระหว่างทางที่ตัวเอกต้องเดินทางไปจบประเด็นสงครามพอดี ก็ิยิ่งทำให้เรื่องราวช้าลงไปได้อีก

อันนี้ยกเป็นตัวอย่างนะครับ

หวังว่าจะเป็นประโยชน์ให้เจ้าของกระทู้เห็นภาพได้ชัดขึ้นนะครับ

ของเราขนาดว่าวางพล็อตมาสั้นๆ เขียนไปเขียนมายังปาเข้าไปเกือบจะร้อยหน้า เขียนตอนละ 8 หน้า

ไม่คิดว่าจะยาวขนาดนี้เพราะพึ่งกำลังเข้ากลางเรื่อง (เราแบ่งพล็อตเป็น3ส่วน เริ่มต้น กลาง ท้าย)

และร้อยกว่าหน้าของเรามั่นใจว่าไม่มีน้ำ(แน่ใจจริงเหรอ555)

การที่เนื้อหายาวขึ้นส่วนหนึ่งมาจากปมของพระเอกที่เราค่อยๆ เล่าทีละน้อยโดยใช้เหตุการณ์ที่จะนำไปสู่เรื่องราวความรักระหว่างเขากับนางเอกเป็นตัวสื่อ รวมถึงเล่าในส่วนของคนที่เกี่ยวข้องกับปมของพระเอกซึ่งเป็นพล็อตหลัก มีพล็อตย่อยออกไปอีกหลายส่วนซึ่งก็เป็นส่วนของคนที่เกี่ยวข้อง หรือได้รับผลกระทบกับเรื่องของพระเอกนางเอก

ยกตัวอย่างจากเรื่องของเรา พล็อตหลักคือการแก้แค้นของพระเอก พล็อตรองคือความรักของพระนาง แค่ตรงนี้เราก็สามารถเล่าได้เยอะแล้ว ยังไม่รวมส่วนพ่อเลี้ยงนางเอกกับพี่สาวที่พระเอกแค้นมาก และเพื่อนชายที่แอบรักนางเอกซึ่งตัวเขาก็มีปมในส่วนของเขาด้วยเหมือนกัน ที่เหลืออยู่เทคนิคการผูกเรื่องกับการเล่าว่าจะทำยังไงไม่ให้เรื่องของคนอื่นกลบเรื่องหลักของนิยายเราจนมิด เพราะถ้าส่วนอื่นกลบมากไปก็จะกลายเป็นออกทะเลนั่นเอง

การขยายความนึกคิดของตัวละครก็มีส่วนทำให้นิยายยาวขึ้นได้ แต่อย่าอธิบายมากไปเพราะมันจะทำให้เรื่องน่าเบื่อ ไม่น่าติดตาม

เราเขียนแนวรักมหาลัย ที่วางพล็อตไว้จะจบภายใน120หน้า กลายเป็นว่าออกลูกออกหลานมาเป็น130หน้าแล้วในตอนนี้ก็ยังไม่จบ เราจะเริ่มวางแผนก่อนว่าจะเขียนกี่หน้าแล้วเอาพล็อตยัดลงในจำนวนหน้าให้ได้ โดยที่เอาพล็อตหลักๆหรือจุดไคลแม็กไว้ตรงกลางๆ เช่น120หน้าจุดที่เริ่มผูกปมก็จะอยู่ที่หน้าที่60 เริ่มคลี่คลายหน้าที่80-90แล้วต้องจบภายใน120ให้ได้แบบนี้ ซึ่งวิธีนี้มีจุดอ่อนร้ายแรงมากตรงที่มันจะมีพล็อตในช่วงเปิดกับปิดเรื่องแต่จะทำยังไงให้จบเรื่องอันนี้ยากมาก555

มายกมือว่าเป็นสายเขียนแบบกระชับเหมือนกันค่ะ แนวรักแบบมีปมหักเหลี่ยมกันนิดหน่อย ดำเนินเรื่องตามพล็อตเป๊ะๆจนรู้สึกมันห้วนไปเลยค่ะ ตอนหลังเลยพยายามฝึกเขียนบรรยายแทรกลงไป

บรรยายฉาก สถานที่เป็นยังไง การตกแต่งแบบไหน ผู้คนในฉากกำลังทำอะไร ซึ่งตอนตัดฉากเข้ามามันจะเปลี่ยนอารมณ์และเราจะเวิ่นเว้อได้ บรรยายให้คนอ่านเห็นภาพไปเลยค่ะ

บรรยายความรู้สึก ในเหตุการณ์นั้นตัวละครรู้สึกยังไง ดีใจ เหงา กลัว ตื่นเต้น มากน้อยแค่ไหน แล้วรู้สึกแบบนั้นเพราะอะไร อันนี้จะมีจุดให้เล่นกับความรู้สึกเยอะเลยค่ะ

สู้ๆนะคะ

เนื้อหาจะยาว จะมากจะน้อย จำนวนตอนไม่สำคัญหรอกค่ะ สำคัญที่ว่าพล็อตเรื่องแข็งแรงไหม ตัวละครสมจริงหรือเปล่า ซับพล้อตมันก็จะออกมาเองค่ะ เขียนเยอะๆ ตอนเยอะๆ น้ำเยอะไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร มันเหมือนมีปริมาณแต่ไม่มีคุณภาพ เราต้องดูว่าเราวางปมยังไง จะพีคยังไงจะจบยังไง ใคร ทำอะไร ที่ไหน ทำไม อย่างไร พอมันครบที่เราวางไว้ ก็มาดู timeline ว่าจะเป็นยังไงแบบไหน ถึงตรงนี้ จำนวนตอนกับหน้าก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าเราเก็บทุกอย่างได้ครบหรือยัง แล้วตอนจบจะจบยังไง บางทีปริมาณเยอะ แต่เขียนไม่จบก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ

เพิ่มรายละเอียด ฉากไม่มีผลกับเนื้อเรื่อง แต่เพิ่มการแสดงนิสัยตัวละครออกมา เช่น บทสนทนาพูดคุยกันตามปรกติบ้าง พวกถามที่มา บ้านเกิดพระเอก เป็นเหมือนใส่เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

ผลดี ไม่มีผลกับเนื้อเรื่อง แต่ทำให้คนผูกพันกับตัวละคร

ลองอ่านงาน Stephen King เรื่อง It ครับ มันจะยาวมาก เป็นน้ำไม่น้อยเลย ฉากหลายฉากไม่สำคัญตัดออกก็ได้ ทำให้นิยายแกยาว พันกว่าหน้า

แต่อ่านไปแล้วมันจะผูกพันกับตัวละครพวกนี้ดี

แบบอ่านแล้ว แกสร้างโลก สร้างเมืองออกมาจริง ๆ

วาดโครงเลยจ้า พล็อตหลัก พล็อตรอง ตอนเริ่ม ตอนกลาง ตอนจบ ใส่เหตุการณ์เข้าไป ตัวละครเพิ่ม แต่อย่าใส่เหตุการณ์หรือตัวละครที่เข้ามาแล้วเรื่องไม่กระเตื้อง (บางอย่างอาจมีน้ำนิดก็ได้ ) ลองเคาะว่าแต่ละตอนคร่าวๆ จะมีอะไรบ้าง มันน่าจะช่วยได้บ้าง แต่ความยาวเนื้อหาแต่ละตอนของทุกคนก็ไม่เท่ากันอะ อย่างของเราตกตอนละ 8-10 หน้า

เราเป็นนักหัดเขียนนะ

คงแนะนำไม่ได้ แต่จากที่เคยอ่านนิยายมา องค์ประกอบที่ทำให้นิยายยาวมีต่อไปนี้ค่ะ

1 เสกลของเรื่อง หรือปมใหญ่ของเรื่อง ถ้าเป็นปัญหาแก้ยากมากเท่าไหร่ ตัวร้ายมีพลังมากเท่าไหร่ ต้องกอบกู้โลก กอบกู้จักรวาล เรื่องยิ่งยาวค่ะ

2 ตัวละคร ยื่งเสกลใหญ่ ตัวละครต้องเยอะตาม ทั้งพันธมิตรและตัวร้าย

3 การพัฒนาของตัวละคร ถ้าเป็นแฟนตาซี ตัวเอกต้องฝึกฝนและฝ่าอุปสรรคยากๆ ช่วยขยายเนื้อเรื่องได้

แต่ถ้าเป็นแนวรัก ก็ต้องเพิ่มฉากพัฒนาความสัมพันธ์เข้าไปเยอะๆ

4 การบรรยาย ยิ่งยรรยายยาวเรื่องก็ยาวขึ้น แต่เราไม่แนะนำ คนยุคนี้ชอบอ่านภาษาที่กระชับแต่เห็นภาพมากกว่า

5 ความเข้าถึงตัวละคร จะวังเกตว่านิยายที่พูดถึงตัวละครว่าคิดอะไรอนู่ รู้สึกอะไร จะเขียนได้ยาวกว่านิยายที่บรรยายแต่สิ่งที่เห็นภายนอกโดยไม่ได้เจาะเข้าไปในความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร

ประมาณนี้ค่ะ