พ่อแม่ไม่ปล่อยไปไหนเลยครับ

อายุแค่14เนี่ยนะ ยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ

หางานแค่พาร์ทไทม์ทำยังไม่ได้เลย

เราเป็นผู้หญิงค่ะ พ่อปล่อยให้ขึ้นรถบัสเองตั้งแต่เข้าม.1ในเมือง จะไปไหนก็บอก พ่อบอกว่าจะได้ทำอะไรเองเป็น ดูแลตัวเองได้ /บ้านเราอยู่ห่างจากรร.พอสมควรค่ะนั่งรถครึ่งชม. อยากให้พูดกับพ่อแม่แบบใช้เหตุผลค่ะ เอาที่สมเหตุสมผลนะคะ สาดไปเยอะๆเลย เอาใจช่วยค่ะ

พี่อายุ 22 พ่อแม่ยังไม่ปล่อยเลยค่ะ พ่อแม่เขาแค่เป็นห่วงนะ ก็แล้วแต่ว่าพ่อแม่จะใช้วิธีการห้ามหรือดุลูกยังไง ก็มีวิธีที่ต่างกันไป ไม่ใช้ไม้แต่ใช้หมัดเขาอาจจะทำเพือให้เรากลัวจริงๆก็ได้มั้งคะ แกก็คงไม่ได้อยากทำแบบนั้น ถ้าไม่ทำแล้วน้องไม่กลัวน้องอาจจะรั้นและกลับบ้านดึกหรือแอบออกไปไหนด้วยตัวเองหรือป่าว พี่เพิ่งจะได้ขึนรถเมล์ไปเรียนเองตอน อยู่ ปวช.1 ค่ะ เพราะไปเรียนไกล และพ่อแม่ก็อยากให้ฝึกไปเรียนเอง แถมไปส่งทุกวันก็คงไม่ได้เปลืองค่าน้ำมัน ลูกเขาทั้งคนยังไงเขาก็ห่วงค่ะ หนูต้องเข้าใจเขาด้วยนะ หนูอย่าเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับทุกคนเสมอไปเด้อ ว่าแบบ ทำไมเพื่อนเราคนนั้นเขาถึงได้ไปไหนมาไหนได้โดยที่พ่อแม่ไม่ห้าม ทำไมเพื่อนถึงได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันแต่เราไม่ได้ไป พี่ก็เป็นแบบนั้นมาตลอดแหละ พี่ยังงงเลยทุกวันนี้เพื่อนของน้องพี่ อายุแค่ 16 คือไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟนได้ คือก็งงเหมือนกันว่า น้องคนนั้นพ่อแม่อนุญาต หรือมันโกหกพ่อแม่ไป เด็กโตกันไวมากค่ะยุคนี้ ถ้าน้องอยากไปโรงเรียนเองกลับบ้านเองเพื่อแสดงให้่พ่อแม่เห็นว่าเราก็โตพอที่จะไปโรงเรียนองได้แล้วพี่ก็แนะนำว่าลองให้คุยดีๆแล้วก็ให้เหตุผลดีๆกับเขาไป พูดจาดีแบบเปิดใจเพื่ออยากให้ท่านรับฟังอะคะ พี่ก็ใช้วิธีนี้เหมือนกันกับอะไรหลายๆอย่างที่พี่อยากได้คำตอบจากพ่อแม่ แต่ถ้าคิดว่าหนูโตจนถึงวัยที่จะไปไหนมาได้อย่างอิสระ พี่ว่าอันนี้ยังนะ ยังไงก็ลองคุยกับพ่อแม่ดีๆนะคะ

เราก้อเคยพ่อแม่ห้ามตลอดเลย เราเคยขอตลอด ไปกับเพื่อน แต่ก้อโดนห้าม อาจจะเพราะเรายังเด็ก

แต่พอเราขึ้น ปี 3 เราลองขออีกรอบ แม่ก้ออนุญาติแล้ว

ไปกี่ที่กี่ที่ เราก้อโทรบอกแม่ตลอดเลย เพราะแม่ชอบบอกว่า เป็นห่วงนะ

14ปกติยังไม่สมควรนะครับ แต่หากว่าเราดูแลตนเองดีๆจริงๆทำให้เค้าเห็นครับ

อายุ 14 พี่ก็ไม่ได้ออกจากบ้านเหมือนกันค่ะ ถถถ

ตอนนั้นก็ไม่เข้าใจเหมือยกันว่าทำไม คิดในใจว่าจะห่วยอะไรนักหนา แค่ไปเที่ยวกับเพื่อนไรงี้ เดี๋ยวกลับเองได้สบายๆ ไม่อันตรายหรอก

แต่พอโตขึ้นก็เริ่มเข้าใจนะคะ คือไม่ว่าเค้าจะแสดงออกแบบไหนก็ตาม จริงๆ พ่อแม่ก็เป็นห่วงเรานั้นแหละ ถึงเราจะคิดว่าโตแล้วอย่างไรก็ตาม แต่ในสายตาของพ่อแม่ที่เลี้ยงดูเรามาทั้งชีวิต ยังไงเราก็เด็กสำหรับท่านเสมอ ยิ่งน้องยังอายุแค่ 14 ยังไม่โตเต็มที่เลยด้วยซ้ำ เค้าก็ต้องเป็นห่วงมากเป็นธรรมดาค่ะ อย่างคิดมากเลย

รอน้องโตกว่านี้ รับผิดชอบตัวเองได้ เค้าก็ไม่มาเข้มงวดกับเราขนาดนี้แล้วค่ะ

เช่นเดียวกันค่ะ----ขนาดแค่ไปเดินบิ๊กซีกับเพื่อนๆบอกว่าอีก 1 ชม.มารับ ก็ยังไม่ให้ คือเป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่กันแบบครบกลุ่ม ยังตามมาดู

เเรื่องปกติครับ ท่านรักท่านเป็นห่วงเลยห้าม แต่ผมนี่ก็โดนประมาณนั้นเลยแต่ก็ไม่อึดอัดนะครับ โอเคออกพ่อแม่คอยตามเช็ดตลอดไม่เคยให้คลาดสายตา วันๆไปเรียนกลับบ้านอ่านหนังสืกินข้าวนอนเรียนพิเศษ ไปโรงเรียน...วนอยู่เช่นนั้นมาเป็นสิบๆปีแล้ว=_=

เด็กสมัยนี้ บอกว่าดูแลตัวเองได้ แต่เงินยังใช้ของพ่อแม่อยู่เลย

จริงๆแล้วที่พ่อแม่เราทำแบบนี้ก็เพราะว่าเป็นห่วงนะคะ อยากให้น้องลองมองในมุมมองของพ่อแม่บ้างนะคะ ว่าถ้าเกิดเราเป็นอะไรขึ้นมาคนที่เสียใจนอกจากเราเเล้วก็ยังมีท่านทั้ง2ที่จะเสียใจด้วยนะคะ จริงๆคือเราก็เข้าใจนะว่ามันมีบางอารมณ์ที่อยากไปเที่ยวกับเพื่อนโดยไม่มีพ่อแม่ตามบ้าง แล้วคือยิ่งขอไปตอนกลางคืนอีกพ่อแม่เขาก็คงกลัวว่าคุณจะไปมีเรื่องมีราวกับใครคนอื่นอะไรอย่างนี้อ่ะค่ะ อีกอย่างนะคือถ้าวัยเรายังไม่บรรลุนิติภาวะผู้ปกครองเขาก็เป็นห่วงกันเป็นธรรมดา

ตัวคุณเองไม่เคยเป็นพ่อแม่ใครคุณไม่รู้หรอกค่ะว่าความรู้สึกที่เราหวงลูกตัวเองมากๆมันเป็นยังไง และที่พ่อแม่คุณทำอยู่เนี่ยมันเเสดงออกนะคะว่าพวกเขาเป็นห่วงคุณ คือคุณโชคดีเเค่ไหนแล้วที่ยังมีพ่อแม่คอยเป้นห่วงบางคนเขาไม่มีโอกาสได้รับความรู้สึกแบบนี้นะคะ อยากให้ลองคิดดูดีๆคุยกันเเบบมีเหตุผลดีกว่านะคะอย่ากระโชกโฮกฮากมากนักเพราะพวกเขาก็มีหัวจิตหัวใจเหมือนเราเขาเสียความรู้สึกแน่ๆถ้าเราพูดอะไรไม่ดีหรือแสดงอะไรที่ไม่ดีออกไป ที่พูดเพราะเราคเยผ่านจุดนั้นมาฝากไว้แค่นี้แหละ

ที่บอกว่ากลับเองได้นี่ลองกลับเองมาแล้วหรอ?????