อยากได้คำแนะนำจากเพื่อนๆนักเขียนค่ะ

หาตัวอย่างสำนวนสวยๆ แล้วดูรูปแบบของเขาค่ะ

เขียนๆ อ่านๆ ไปสำนวนก็ดีขึ้นนะคะ แต่ใช้เวลาพอสมควรเลยล่ะค่ะ

เป็นเดือนๆ ปีๆ นั่นแหละ

การบรรยายมันเหมือนเป็นลักษณะเฉพาะตัวของนักเขียนแต่ละคนไปเลยค่ะ

เป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝน รวมถึงหมั่นสังเกตจากการอ่านงานคนอืนๆ

เราฝึกด้วยการเขียนบันทึกค่ะ เรามาเล่นเกมออนไลน์ช่วงทำงานแล้ว เอาชื่อตลค.ในนิยายมาตั้งให้ตลค.ในเกม แล้วเขียนบันทึกการเล่นเกมไว้ทุกวันค่ะ ด้วยความว่าให้นึกฉากเองนึกไม่ออก แล้วเกมทำฉาก ทำมอนและเอฟเฟคสวยมาก เวลาจัดสกิลคอมโบแล้วเหมาะแก่การดึงมาบรรยายดีค่ะ

ของเราใช้วิธีอ่านเยอะๆค่ะ เพราะไม่เก่งเรื่องพวกนี้เหมือนกัน บางทีเป็นพวกอ่านข้ามช่วงพรรณาหรือบรรยายด้วยเราก็เลยยิ่งไม่เก่งเข้าไปใหญ่ สำนวนก็แทบไม่มีเลย ดังนั้นต้องหาเวลากลับมาอ่านใหม่ค่ะ 

ใช้สลับกันค่ะ

อ่านของคนอื่นเขาเขียนแล้วจินตนาการตามที่เค้าเขียน พอมาถึงตาเราก็ใช้จินตนาการเรื่องของเราแล้วเขียนบรรยายออกมาจากจินตนาการของเรา

ไม่รู้เข้าใจหรือเปล่านะคะ แต่เวลาเขียนเราจะนึกภาพในหัวก่อนแล้วเขียนออกมาน่ะค่ะ

มีสองวิธี

คือ

หนึ่ง... ลุยเขียนไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องสนคำวิจารณ์ เขียนไปสักพัก สัก 1 พันหน้า รับรองว่าสำนวนดีขึ้นแน่ ๆ

สอง... (เร็วกว่า) คือหานิยายที่สำนวนดี ๆ งดงาม อ่านแล้วได้อารมณ์ มาสักเรื่อง แล้วพยายามอ่านมันให้มากที่สุด อ่านวนไปวนมา อ่านแบบวิเคราะห์ อ่านแล้วก็อ่าน เพื่อให้การบรรยายของเขาซึมเข้าไปในหัวเรา ซึ่งผมเชื่อว่ามันซึมได้ เวลาเราเขียน สำนวนอาจจะไม่เหมือนของเขาเสียทีเดียว แต่รับรองว่าดีขึ้นอย่างแน่นอน

โชคร้ายที่มันไม่มีวิธีลัด ถ้าเริ่มต้นไม่ดี มันต้องฝึกฝนอย่างเดียว ..... อันนี้ต้องโทษตัวเองนิดหน่อยที่อ่านหนังสือมาไม่มากพอ หรืออ่านหนังสือที่การบรรยายไม่ดีพอ ก็เลยทำให้เราเริ่มต้นได้ไม่น่าประทับใจเท่าไหร่

แต่มันแก้ไขได้ พยายามเข้า

1.ศึกษาหลักโครงสร้างประโยคของภาษาไทย

2.กำหนดเป้าหมายในการบรรยาย เช่น ต้องการสื่ออารมณ์ ต้องการสื่อภาพ ประมาณนั้น กำหนดเป้าหมายและทำทีละเป้าหมายตามความสามารถทีละอย่าง เมื่อทำได้ตามเป้าหมายที่กำหนดแล้ว ทีนี้ค่อยๆเพิ่มเป้าหมายไปอีกทีละอย่าง

3.ฝึกบรรยาย หาภาพสวยๆที่ถูกใจมาสักภาพจากการ์ตูน หนัง ละคร ซีรี่ส์แล้วแต่ความชอบ ใช้เกณฑ์ในการเลือกภาพตามที่เราไม่ถนัด เช่นการบรรยายสถานที่ อารมณ์ พอได้ภาพแล้วเอามาฝึกบรรยายว่าในภาพให้รายละเอียดอะไรบ้าง อะไรบ้างที่สำคัญ อะไรบ้างต้องเน้นย้ำเป็นพิเศษ อะไรบ้างไม่จำเป็นต้องบรรยายละเอียดหรือแค่บรรยายผ่านๆก็พอ

***ไม่มีวิธีลัดกว่านี้แล้ว

ของเรา จะพยายามหาคำมาเปรียบเปรยให้ดูสละสลวยขึ้น พยายามรื้อฟื้นคำที่มันเพราะๆขึ้นมาเขียน

โดยประมาณนั้นค่ะ

กรณีของจขกท.ควรฝึกเรื่องพรรณาโวหารค่ะ และคงต้องฝึกเยอะทีเดียว .. เริ่มจากประโยคง่ายๆก่อนก็ได้ค่ะเช่น หัวข้อ : "ก้องตื่นมาตอนเช้า และกำลังจะไปทำงาน"

ตัวอย่างการบรรยาย : เปลือกตาอ่อนล้าค่อยๆเปิดกว้างขึ้นช้าๆ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจากแสงแดดสว่างจ้าที่สาดส่องผ่านเข้ามาจากบานหน้าต่างใหญ่ ร่างใหญ่ค่อยๆชันกายลุกขึ้นจากเตียงนอนอันแสนนุ่มอุ่น .. พลางนึกเสียดายที่ต้องตื่นจากนิทราแสนสบายทั้งๆที่เวลาที่นาฬิกาฝาผนังเพิ่งบอกเวลาหกโมงเช้า แต่ในสภาวะจำยอมที่ครอบครัวของเขาต้องการเงินเช่นนี้ ไม่มีทางเลือก .. ชายหนุ่มจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำอย่างรวดเร็วและก้าวออกจากบ้านเพื่อไปยังสถานที่ทำงานซึ่งอยู่ไกลออกไปหลายกิโลเมตร แม้จะเหนื่อยล้าและเบื่อหน่าย แต่ชีวิตคนเราก็เช่นนี้ต้องมีอุปสรรคขวากหนามเป็นเรื่องธรรมดา ความอดทนแม้ต้องฝืน แต่ผลลัพธ์ของมันหวานชื่นเสมอ ..

สังเกตไหมคะ ว่าแค่หัวข้อสั้นๆเท่านั้นเองแต่เราสามารถบรรยายออกมาได้ตั้งหลายต่อหลายบรรทัด เริ่มจากหัวข้อง่ายๆแล้วไปยากๆค่ะ และต้องรู้จักสร้างฉาก สร้างสถานการณ์ เช่น

-สถานการณ์ในตอนนั้นๆเป็นอย่างไร?

-ตัวละครเด่นในตอนนี้

-ตัวละครประกอบในตอนนี้

-ความน่าสนใจ น่าดึงดูด ในฉากนี้คืออะไร?

-รายละเอียดฉากรอบด้าน เช่น อากาศร้อน หิมะตก ฯลฯ

อีกตัวช่วยที่ช่วยได้คือการดูหนัง ละคร ซีรี่ส์ ส่วนตัวเราคิดว่าช่วยได้เยอะ อย่างเช่นเวลาเศร้า ตัวละครจะแสดงออกมายังไง สีหน้าตอนนั้นควรจะเป็นยังไง

อ่านเยอะๆ ดูมากๆ สู้ๆค่ะ ^^

ลองใช้คำเปรียบเทียบดูครับ มันช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อย จะทำให้ผู้อ่านเหินภาพได้โดยเราไม่ต้องบรรยายมาก

มีฉากหนึ่งของผม พูดถึงมอนสเตอร์ออกมาจากถ้ำ ถ้าเราพรรณาไป คงเป็น

เหล่ามอนสเตอร์กรูกันออกมา จำนวนของมันมากมายมหาศาล เบียดเสียดยัดเยีอดกัน จนแม้แต่เส้นผมสักเส้นยังไม่สามารถลอดผ่านไปได้ เมื่อพ้นจากปากถ้ำก็คลี่กลางออกกระจายตัวไปในทุกทิศทุกทาง

คำเปรียบเทียบ

เหล่ามอนสเตอร์กรูกันออกมาจากปากถ้ำเหมือนกับมดแตกรัง ง่ายๆแต่เห็นภาพเหมือนกัน

ถ้ามีปัญหาเกี่ยวกับการใช้คำ ขอแนะนำให้ลองศึกษาจากหลายๆเรื่องดูนะ

แต่ถ้าใช้ตัวละครในการบรรยาย แนะนำให้ลองคิดว่าเราเป็นตัวละครตัวนั้นดูนะ มันจะช่วยได้มากเลย

ถ้ายังไม่ได้แนะนำให้อ่านหนังสือภาษาไทยที่เขาใช้คำสละสลวยหรือนิยายที่เป็นที่นิยมดูนะ เพราะส่วนใหญ่ที่เป็นที่นิยมก็เพราะบรรยายสนุกนี่ล่ะ

แต่การบรรยายมันก็ขึ้นอยู่กับคนแต่งด้วยเหมือนกันนะ เพราะแนวหรือลักษณะในการบรรยายมันก็เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของนักเขียนคนนั้นนี่ล่ะ การบรรยายในแต่ล่ะเรื่องมันเลยไม่ค่อยเหมือนกัน มีอีกวิธีคือศึกษาจากนิยายหรือหนังสือที่เค๊าใช้คำสวยหรูหรือฟังแล้วมันได้อารมอินตามไปกับเนื้อเรื่องมาลองอ่าน ศึกษาและวิเคราะห์ดูเพื่อจะได้นำมาเป็นแนวทางของตัวเองหรือเป็นต้นแบบงานเขียนของเรา

หรือลองเปิดจินตนาการให้กว้างใกลขึ้นเยอะๆเลย ลองฝึกการบรรยาย การใช้คำ การพรรณนาดูนะ เราจะลองบรรยายสองแบบให้ดูนะอย่างเช่น

แบบที่1 บรรยายเอง

1.ฉากต่อสู้ : เขามองปีศาจก่อนจะพุ่งเข้าหามันเพื่อจะฟาดดาบใส่ปีศาจ

ดวงตาสีเขียวมรกต จ้องมองปีศาจตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง ลมที่พัดผ่านไปทำให้เรือนผมสีแดงสดนั้นพริ้วไหวไปตามแรงลม ในความเงียบสงบจนวังเวงนั้นอยู่ดีๆมันก็กู่ร้องก้องคำรามออกมา ก่อนที่ปีศาจมันจะค่อยๆปล่อยพลังออกมา ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะเรียกดาบออกมาแล้วพุ่งเข้าใส่ปีศาจร่างยักษ์ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว พอประชิดตัวมันได้ดาบเรียวยาวก็ถูกเหวี่ยงเข้าใส่ปีศาจตนนั้นทันที....

2.ฉากต้อนรับรุ่งอรุณ

ในยามเช้าที่พระอาทิตย์ส่องแสงไปทั่วท้องนภา พื้นพสุธา เป็นวันที่อากาศสดใส ท้องฟ้าปรอดโปร่ง น้ำค้างที่เกาะอยู่ตามสิ่งต่างๆเปร่งประกายออกมาราวกับเพชรเม็ดงาม นกน้อยที่ส่งเสียงร้องออกมาราวกับกำลังขับร้องเสียงเพลงอันไพเราะต้อนรับอรุณของเช้าวันใหม่

2.ตัวละครบรรยาย

1.ฉากมาโรงเรียน

เฮ้อ น่าเบื่อจังเลยน้า จากที่มาโรงเรียนตอนแรกๆฉันออกจะสนุกแท้ๆ แต่ตอนนี้บอกได้คำเดียวค่ะว่า...เบื่อ!~

เพราะเราเห็นภาพพวกนี้จนชินแล้ว มันเลยไม่ค่อยมีอะไรที่น่าตื่นเต้นซักเท่าไหร่เลยนะ แต่ก่อนอื่นเราก็ต้องไปหาทุกคนก่อนสิเนอะ~

2.ฉากไปงานเลี้ยง

ตอนนี้รถม้าของตระกูลผมได้มาถึงที่ปราสาทแล้ว สิ่งที่เห็นตรงหน้าผมตอนนี้คือปราสาทสีขาวทองหลังงามที่มีขนาดใหญ่มากมันก็เหมาะสมที่จะเป็นพระราชวังของราชวงศ์ดีนะ แต่มันก็ไม่แตกต่างไปจากเมื่อก่อนซักเท่าไหร่เลยนี่นะ

ก็ประมาณนี้แหละน้า ทุกอย่างมันไม่ได้มาฟรีๆหรือแค่ฟังแล้วทำได้เลย มันเกิดจากความพยายามของเราและการฝึกฝนทั้งนั้น ถ้ามีความมุ่งมั่นพอเราก็จะทำได้เอง

เราอาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ถ้ามีปัญหาอีกก็มาปรึกษาได้นะ พร้อมให้คำปรึกษาเสมอ~

ตอนนี้อาจจะแย่แต่ลองพยายามไปเรื่อยๆก็จะดีเอง เราเชื่ออย่างงั้นนะ เพราะฉะนั้นสู้ๆ

จากประสบการณ์ตรงของตัวเอง ตอนเรารีไรท์นิยายเรื่องแรก รีไรท์แค่ตรวจคำผิดและจัดหน้านะคะ

ตอน 1-50 ห่วยมาก เขียนแบบเรากุมหัวเลย บางช่วงอ่านไม่รู้เรื่อง

ตอน 51-100 เริ่มเป็นนิยายละ อ่านรู้เรื่องละ(มั้ง)

ตอน 101-200 เริ่มจับทางจับสำนวนตัวเองได้ เหมือนเริ่มมีเอกลักษณ์บางอย่างในนิยายที่อ่านแล้วรู้ได้เลย นี่คือ "สำนวนของเรา"

ตอน 200+ ขึ้นไป คล้ายขั้นก่อนหน้า แต่สำนวนเริ่มคงที่ ไม่ดีกว่าเดิมแบบเห็นได้ชัด ไม่แย่ลง

พอถึงจุดที่มีสำนวนของตัวเองแบบเห็นชัด จากนั้นเหมือนเรื่อยๆ พัฒนาขึ้นทีละนิดแบบน้อยมากๆ คาดว่าคงหมดช่วงกระโดดผ่านช่วงแรกๆมาแล้ว

คุณเขียนมานานแล้ว น่าจะอยู่ระดับ "คงที่" น่ะค่ะ จะบอกให้อ่านหนังสือและปรับตาม ดูลักษณะเจ้าของทู้เป็นหนอนหนังสืออยู่แล้ว บอกไปคงไม่มีประโยชน์ นิสัยเปิดรับความเห็นและสิ่งใหม่ๆมาเพื่อปรับปรุงตัวเองอยู่แล้วด้วย น่าจะลองพัฒนาตัวเองมาก่อนแล้วจึงตั้งกระทู้

เพราะฉะนั้น มีวิธีเดียว เขียนไปเรื่อยๆ ค่อยๆปรับค่อยๆพัฒนาไป สู้ สู้ สู้ นะคะ ^ ^

บทบรรยายเราไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่(หรา) ส่วนมากจะมีปัญหากับบทสนทนามากกว่า แต่ก็อยากจะแนะนำนะว่าจั่งซี่มันต้องฝึกค่ะ ลองฝึกทุกวันๆ ตั้งแต่วันที่1 - วันที่ 30 แล้วรีสจะพบความแตกต่างเองค่ะ อีกอย่างนึงคือต้องช่างสังเกตด้วย สังเกตมั้ยว่านักเขียนบางคนเนี่ย แค่แก้วใบเดียวเนี่ย เค้ายังสามารถบรรยายออกมาได้ตั้ง 2 - 3 บรรทัด นั่นเป็นเพราะเค้าช่างสังเกตนั่นเองค่ะ

แล้วก็เวลาเราคิดฉากเนี่ย เราจะทำตามบทความนี้เลยค่ะ https://www.dek-d.com/writer/8959/

ปล.จำเค้าได้มั้ยเอ่ย หื้ม?

ในส่วนของสำนวนนั้น สิ่งสำคัญคือประสบการณ์ ยิ่งเขียนเยอะความชัดเจนในสำนวนจะมากขึ้น จังหวะและทำนองของภาษาจะคล่องขึ้น สำนวนที่สวยงามที่สุดไม่จำเป็นต้องยืดเยื้อหรือพรรณามากมาย แต่เป็นสำนวนที่คนอ่าน อ่านแล้วจำได้ว่าเป็นสำนวนของตัวเราเอง ว่าง่ายก็คือ สำนวนที่ดีที่สุดคือสำนวนที่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง แต่ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้ความพยายามค่ะ

อ่านเยอะ ๆ ครับ

อ่านงานเขียนดี ๆ เพื่อศึกษารูปแบบวิธีการเขียน นำส่วนดีมาปรับปรุงพัฒนาตนเอง (ไม่ได้หมายถึงให้ copy สำนวนนักเขียนท่านอื่นนะ) อย่างน้อยก็จะได้คลังคำที่เราอาจไม่รู้จักมาก่อน เป็นการเพิ่มความหลากหลายในบทบรรยาย ผมใช้วิธีนี้แหละ

อ่านหนังสือเยอะๆ หาวิธีบรรยายที่ใช่เรา และนักอ่านเข้าใจ นั่นแหล่ะจะได้ผมดีที่สุด เพราะเราเคยทำมาก่อน ถึงตอนนี้จะยังไม่ดีมากนักก็ตาม

1อ่านอย่างบ้าคลั่ง เพราะจากปสก.ส่วนตัว อ่านมาเกือบสิบปีละ ทั้งนิยาย นิตยสาร สารคดี บะนเทิงคดี อ่านแม้กระทั่งป้ายรับกู้เงินข้างทาง-..- เพิ่งจะเขียนจริงจังมาไม่ถึงสองปีเลยค่ะ ดังนั้นอ่านให้มากกว่าหรือพอๆกับเขียนค่ะ

2มีอารมณ์ร่วมไปักับตัวละคร เหมือนเราเป็นตัวละครนั้นๆเอง หรือไม่ก็หลุดเข้าไปอยู่ในมุมห้องมุมมืดๆที่ตัวละครเราอยู่ จากนั้น...

3 สังเกตและอดทน ใจนิ่ง ตัวนิ่ง มืออย่างเดียวที่ขยับตามการเคลื่อนไหว สีหน้า ความรู้สึก และบรรยากาศ สถานที่ของตัวละคร

นี่ก็บอกแต่คนอื่นเขา ตัวเองยังทำไม่ค่อยได้;)

ผมฝึกด้วยการ พูดคุย ครับ ยิ่งเรารู้จักพูดมากเท่าไหร่ เราจะรู้จักการเปรียบเปรย บรรยายมากขึ้น อันนี้ภาษาเขียนดีขึ้น+สังคมเพิ่มขึ้นด้วยครับ

สู้ๆครับพี่เชอรีส