ไม่เข้าใจแม่ค่ะ สนใจเด็กคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง

[pinniiqax]

คืองี้ เราอยู่กับแม่มา 5 ปี เราโดนยายเลี้ยงมา พอเรามาอยู่กับแม่ได้2 ปี แม่เราก็ไปเอาลูกของลูกป้าที่เขาเคยช่วยเหลือพ่อเลี้ยงแฟนใหม่แม่เอาไว้ตอนพ่อเลี้ยงเขาเด็กๆอะ แม่เราก็เลี้ยงมา เอาตรงๆตั้งแต่มีเด็กคนนี้อะ แม่ไม่สนใจเราเลยดิ้

มีบางครั้งแบบเราต้องเข้าหาแม่เองอะ เราก็ไม่อะไรเราก็คิดว่า น้องมันยังเล็กอะ แม่ต้องสนใจ เพราะว่าน้องยังดูแลตัวองไม่ได้ เราก็เลยปล่อย พอหลังจากนั้น 1 ปีแม่เราต้องย้ายกลับมาหายาย แม่ก็เอาเด็กคนนี้ไปคืน ก็อยู่ไปได้สักพักอะ แล้วพ่อแม่เด็กคนนี้ เขาไม่ดูแลลูกอะ แม่ก็เลยไปเอามาเลี้ยง หลังจากนั้น แม่ก็ไม่ค่อยสนใจเราแต่มันหนักว่าครั้งก่อน

เราเริ่มมี-งกับแม่เรื่องเด็กคนนี้ แม่ก็เอาแต่หาข้อมาแย้งตลอด เราไม่อยากทะเลาะกับแม่นะแต่เราแบบ เออ เอาเป็นลูกแท้ๆเขาอะ อีกอย่างคือมันไม่ใช่เราที่รู้สึกว่าแม่รักเด็กคนนี้ สนใจเด็กคนนี้มากกว่าเรา ลูกพี่ลูกน้อง ยาย ยายทวด น้า พ่อเลี้ยง เขาก็รู้สึกอะว่าแม่ไม่สนใจเรา ยายก็เคยคุยหลายครั้งว่าให้เอาไปคืน เพราะเด็กคนนี้ไม่ได้น่ารักเลย ทั้งกัดคนอื่น ซน ร้องไห้เสียงดัง ชอบแกล้งคนอื่น ชอบรื้อของ จนตอนนี้เด็กคนนี้ 3 ขวบแล้วอะ ยังนิสัยเหมือนเดิมแถมหนักกวาเดิมด้วย

ยายก็คุย แต่แม่ไม่ยอมอะ ยายก็บอกเหมือนเอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเขามาอม เอามันมาบ้านเราก็ลำบาก แม่เราก็ไปทำงานไม่ได้เพราะห่วงหน้าพะวงหลังเรื่องเด็กคนนี้ตลอด เหมือนเด็กคนนี้เอามาแล้วพาให้พวกเราลำบากขึ้นอะ เพราะค่าเทอมน้อง เมื่อก่อนตอนน้องยังกินนมผงอยู่ แม่ก็ต้องออกตังซื้อเอง เพราะพ่อแม่มันไม่เคยช่วยเหลือ

เวลาเรากลับจากโรงเรียนมาถึงบ้านเราก็เหนื่อยนะ วิชาเรียนเรามันเยอะมาก ไหนจะเคมี ชีวะ ฟิสิกส์ มีแต่เรื่องปวดหัว พอกลับมาบ้านก็รก น้องมันก็กินขนมหกเรี่ยราด แล้วก็รื้อพวกของเล่นออกมากอง พอเราเก็บกวาดถูเสร็จ เราก็ไม่ไปทำงานอีก บอกตรงๆว่าเราเหนื่อยมากๆ

เราอยากให้แม่เข้าใจเราบ้างนะว่าเราเหนื่อย แต่แม่กลับหาว่าเราไปกดดันเข้า เพราะ เวลาน้องมันรื้อของ เอาของๆเราไปกินไม่ขอ ทั้งๆที่มันขอได้นะ เราก็จะโกรธใช่ป่ะ เราเป็นคนของกินเรื่องใหญ่อะ แม่เราก็ว่าเราหวงของ เราแสดงออกเยอะ หงุดหงิดงุ่นง่าน  แม่จะตีเราก็ไม่ให้แม่เขาตีอะ คือเรามีเหตุผลนะ ก็เด็กคนนี้เวลาแม่เราจับไม้มันจะกรี๊ดให้ลั่นบ้านก่อนแล้วก็แหกปากร้องเลย แล้วบ้านข้างๆ บ้านตรงข้ามเขาเป็นทหารอะ เอาตรงๆเราอายด้วย รำคาณด้วย เรารู้ว่าแม่รักมันนะแต่แบบนี้มันก็เกินไปอะเราเหนื่อย เรามาระบายเฉยๆ เราไม่รู้จะพูดกับใคร

Comments

[โค้ช deejung_deejai (ไลน์)]

แม่เป็นคนดีคนหนึ่งนะครับ เราน่าจะยกย่องความดีของแม่ มากกว่า จะได้ไม่มาหงุดหงิดเอง

[Farmdy]

เข้าใจหัวอกของคนที่ไม่เคยมีน้อง ไม่เคยมีเด็กมาอยู่ในบ้านแบบใกล้ชิดแล้วอยู่ดีๆมีเด็กเพิ่มเข้ามาเลยค่ะ ตอนนั้นอารมณ์แบบคุณเลยคือในความคิดของเรา แม่เข้าข้างแต่น้อง (ตอนนั้นช่วงวัยรุ่น กำลังเวิ่นเว้อเลยค่ะ 555) แต่พอผ่านไปสักพักมันเหมือนกับเรามีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มันอดทนขึ้น จากคนอารมณ์ร้อนกลายเป็นคนใจเย็นเลยค่ะ

เทคนิคของเราออกจะซาดิสต์ไปนิดนึงนะ เพราะตอนนั้นบอกตรงๆว่าแทบจะไม่รักน้องเลยด้วยซ้ำ ตอนแรกที่น้องกินขนมโดยไม่ขอเราตบปากเลย โดนแม่ด่าไปตามระเบียบ 555 พอวิธีฮาร์คคอร์ไม่ได้ผลก็ลองเปลี่ยนมาใช้ไม้อ่อนดูค่ะ คือถ้าน้องกินขนมเราโดยไม่ขอเราจะบอกน้องว่าถ้าอยากกินให้มาขอก่อน แล้วเวลาซื้อขนมเราจะซื้อมาสองถุงค่ะ ให้น้องถุงนึง แต่ก่อนจะให้ต้องให้เขามาขอเราก่อน อาจจะหลอกล่อประมาณว่า น้องอยากกินมั้ย ถ้าอยากกินลองพูดพี่...ครับขอขนมหน่อยครับ เพราะๆก่อน หวัดดีสวยๆก่อนแล้วให้ขนมน้อง ถ้าน้องร้องไห้ตะโกนแหกปาก เราดุน้องทันทีค่ะ ถ้าพูดไม่รู้เรื่องจะอุ้มออกไปข้างนอกแล้วล็อกประตู (อย่าขังไว้ในห้องนะคะ) ถ้าน้องตะโกนร้องไห้ก็จะบอกว่า หยุดร้องก่อนค่อยมาพูด ร้องไห้ไปพูดไปฟังไม่รู้เรื่อง แต่ถ้าน้องมีอาการลงไปชักกับพื้นหรือกระทืบเท้าเราตีทันทีเลยค่ะ ต้องตีด้วยไม้ หาไม้ประจำเอาไว้ แบบที่ตีไม่เจ็บมากแค่พอให้รู้สึกว่าถูกตีพอ อย่าใช้มือตี และอย่าตีแรง เพราะเขาจะด้านไม้เป็นพฤติกรรมเคยชินและไม่กลัวไม้ค่ะ น้องเล่นของเล่นไม่เก็บเอง เราจะบอกให้น้องเก็บ นับหนึ่งถึงสิบถ้าไม่เก็บจะเอาไปทิ้งขยะ แล้วคุณต้องทำจริงๆ สักไม่เกินสิบรอบรับรองเก็บของเล่นเรียบร้อย 555 (สุดท้ายก็เอาของเล่นขึ้นมาจากถังขยะให้แล้วเอาเทใส่กะละมังให้เค้าล้างเองค่ะ) ทั้งนี้ทั้งนั้นการกระทำเหล่านี้คุณต้องอาศัยทีมเวิร์คทำกันเป็นทีมทั้งบ้านนะคะ ไม่ให้น้องมีคนให้ท้ายเด็ดขาด ไม่งั้นจะให้ผลตรงกันข้ามเลยค่ะ แล้วคุณต้องมีความอดทนสูงมากกกกก กว่าจะเห็นผลใช้เวลาหลายปีทีเดียว

จะคุมเด็กให้อยู่ต้องมีศิลปะ จะไปถือไม้ไล่ฟาดไล่ตีตะโกนดุด่า เด็กมันไม่ฟังหรอกค่ะ แต่คุณต้องแสดงความเป็นผู้นำ ให้เขารู้ว่าคุณเป็นพี่นะ ห้ามปีนเกลียว

จากประสบการณ์ตรงของเรานะคะ มาบอกเล่าให้ฟังเฉยๆ ^ ^ ของเราแตกต่างจากคุณตรงที่เป็นน้องในสายเลือด มันมีความอดทนมากกว่าคนที่ไม่ใช่พี่น้องกันอยู่แล้ว แต่ยังไงก็ใจเย็นๆดูก่อน ถ้าเปลี่ยนที่แม่ไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนที่ตัวเรากับน้องค่ะ ไม่งั้นจะกลายเป็นคุณเครียดอยู่คนเดียวแล้วพาลเกลียดน้องเกลียดแม่ไปซะเปล่าๆ

[pinniiqax]

น้องดื้อมากค่ะ ฟังแต่แม่ ตอนนี้เป็นใหญ่มากค่ะ อายุแค่ 3 ขวบ ขึ้นเสียงใส่เรา ใช้เรา ไล่เราว่าอย่ามายุ่งแล้ว บางทีน้องโดนแม่ตี เราก็สงสาร เราอยากโอ๋น้องค่ะ แต่น้องก็ ปัดมือไล่แล้วก็บอกว่าอย่ามากยุ่งแบบ ประมาณตระคอกอะค่ะ แต่นางยังเล็กเสียงนางเลยแหลมๆพอเดาออกไหม เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ค่ะ พออยู่กับเรา 2 คนนางจะฟังเรา แต่พอแม่กลับจากทำงานพอมีแม่อยู่นางจะแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีเลยค่ะ เหมือนมีแม่เป็นแบคหลังให้ประมาณนั้น

[พชร]

นน้องปมก็เหมือนกัน ช้อบชอบเหลือฟังแต่คนอื่น พอมาทีผมบ้าง ออกไป! เราโกรธแล้วนะ!(555+แต่น้องยัง6ขวบอยู่คงไม่ต้องอะไรมาก)

[อืมมมมมมมม]

แม่อาจจะมองว่าเราโตดูแลตัวเองได้แล้ว เลยไม่ห่วงเราเท่าน้องมั้ง

[ความหวังของหมู่บ้าน :)]

พิสูจน์ให้แม่เห็น ว่าเรารักแม่แค่ไหน

[Fonnn]

คือลูกของพี่ชายเราอ่ะแบบแม่ก็เอาใจใส่ตลอดแต่ไม่เคยใส่ใจเลยไม่เคยรู้ว่าเราชอบกินอะไรไม่สนับสนุนเรารักหลานตัวเองมากกว่าแต่ทำได้เพียงร้องไห้ไปวันๆ

[menasee]

แม่หนูเหมือนกันค่ะ แต่ไม่มีน้อง แต่ แบบ ดูชาวบ้านเค้าสิว่าลูกเขาตั้งใจเรียน ขยัน ..............

แล้วหนูทำทุกอย่าง....แม่ไม่เห็นใจหนูเลย