มาลองเล่นกันเถอะ

อันนี้เป็นเหมือนกันค่ะ ปิดไฟปุ๊ปพล็อตมาปั๊ปเลยค่ะ One shot ข้างล่างนี้ก็เขียนตอนปิดไฟแล้ว (ฮา)

#ผม แม้ง่วงตาจะปิด แต่ก็ไม่ยอมหลับ...

ผมชอบอ่านหนังสือตอนกลางคืน คงเป็นเพราะมันเงียบ เงียบมากๆ ทำให้ผมได้ดำดิ่งลงสู่โลกในหนังสือ เหมือนบาสเตียนที่หลุดเข้าไปในตำนานไม่รู้จบ* ยามอ่านเรื่อง Das Parfum (ชื่อภาษาไทยคือ น้ำหอม แปลโดยสีมน) ก็รู้สึกราวกลิ่นต่างๆ โชยฟุ้งออกมาจากหนังสือ

ผมเหลือบมองหนังสืออีกเล่ม ที่ปกติผมไม่เคยนำมาอ่านในยามดึกเท่าไร หลังปลุกปลอบใจตัวเองว่าอย่าได้กลัวผมจึงพลิกหน้าหนังสืออ่าน

Als Gregor Samsa eines Morgens aus unruhigen Träumen erwachte, fand er sich in seinem Bett zu einem ungeheueren Ungeziefer verwandelt.

(เมื่อเกรเกอร์ แซมซ่าตื่นขึ้นจากฝันร้ายในตอนเช้า เขาพบว่าตนเองกลายเป็นแมลงอยู่บนเตียงของเขา) (จากเรื่อง Die Verwandlung ชื่อภาษาไทยคือกลาย มีแปลหลายฉบับ)

หวังว่าพรุ่งนี้เช้าเมื่อตื่นขึ้นมา...ผมคงไม่กลายเป็นแมลงสาบหรอก ใช่ไหม ใช่ไหม...

*Die unendliche Geschichte (ชื่อภาษาไทยคือ จินตนาการไม่รู้จบ ประพันธ์โดย Michael Ende)

_______

บ้าบอก่อนนอน

แวบแรกอ่าน ก เป็น ถ

อันนี้คือ จะวาดภาพประกอบหรือวาดภาพปกนิยายคะ สมัยก่อนคนถามว่าทำอย่างไรที่จะไม่ลงสีทับเส้น ปัจจุบันค่าคอมมิชชั่นแบบลงสีทับเส้นราคาแพงกว่าตัดเส้น...

ถ้าเปรียบเป็นการเขียนนิยายนี่นึกถึงคำของลุงสตีฟ คิงค่ะ

ลุงบอกว่าหน้าที่ของนักเขียนคือตัดส่วนไม่จำเป็นออกจากสิ่งที่คุณเขียนตอนแรกให้หมด...นี่เราใส่น้ำในเรื่องมากขนาดไหนนี่ เขียน 10 ใช้ได้แค่ 1

เกมจีบหนุ่มเหรอคะ ในนิยายคุณมีหนุ่มๆ เยอะไหมคะเนี่ย

ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังฮึดสู้กับบรรดาตัวละครเลยค่ะ หยิบยาดมมาสูดมั่ง (ฮา)

แปลว่า ได้เวลาตรวจชำระต้นฉบับใหม่อีกแล้ว

ยิ่งตรวจยิ่งเจอคำผิด นี่มันอาราย...

โถ...เจอเมนท์นี้เข้าไป บรรยายไม่ออกเลย สู้ๆ นะคะแล้วมันจะดีขึ้นค่ะ

เรื่องนี้ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ คณะประพันธกรจรจัดเนี่ย

โยโกฮาม่าเป็นเมืองแห่งท่าเรือ (มนต์รักโยโกฮาม่าก็มา...) นี่เตรียมจะออกทะเลกันหรือคะ?

ได้เวลาส่งตลค.เข้าสู่บททดสอบแล้วสินะ

นึกว่าหมายถึง พล็อตช่วงนี้สมควรมีใครต้องตายสักคน ถึงจะเพิ่มความเร้าใจของเนื้อเรื่อง หรือเป็นตัวจุดประกายบางอย่างในเนื้อเรื่อง

ป.ล. เดาล้วนๆ นะคะ แต่ดีกว่าพล็อตตายล่ะน่า

เอ่อ...เป็นคำถามที่เหมาะจะตั้งคำถามเวลาวางพล็อตเรื่อง หรือ พอเขียนไปสักพักเกิดคำถามนี้ขึ้น มันดูเพิ่มความเร้าใจในการเขียนดีนะคะ

นั่นเป็นเบาะแสสำคัญที่จะชี้ไปถึงตัวคนร้าย ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว! (เดี๋ยวๆ ข้ามเรื่อง)

หมายถึงให้ระวังตัวเวลานอนก็ได้ อย่ามัวแต่เมายาสิเธอว์

จะบอกว่าควรเขียนให้ผู้อ่านตะลึงในพล็อตเรื่อง หรือตะลึงกับการกระทำของตัวละครดีล่ะ

นอกเรื่อง : สึบาสะน่ารัก!!

ประโยคนี้ช่างน่ากลัวประหนึ่งท่านผู้อ่านที่ตามจนเป็นขาประจำ แล้ววันหนึ่งเขาก็หายไปเหลือไว้แต่ยอดวิว

หากไปเรียน Biochem ชีวะช่วงนี้ก็แค่สิวๆ ค่ะ Biochem นี่ข้อสอบคือเขียนสูตรโครงสร้าง โปรตีน คาร์โบฯ น้ำตาล DNA RNA เลย แล้วเพิ่มความมันส์ยิ่งขึ้นคือ สอบ Genetic 2 ชม.เสร็จต่อด้วย Biochem อีก 2 ชม. แทบอ้วก ใครจัดตารางสอบให้มันติดกันเนี่ย วิชาท่องจำทั้งคู่ด้วย! แปล : เพิ่ม conflict (ปม/จุดขัดแย้ง) ในเนื้อเรื่อง รวมถึงทำให้จังหวะเรื่องกระชับขึ้นจะทำให้เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้น (ยังแปลได้อีกเนอะ)

ไปฝึกกับพี่ได้ไหม ฝึกให้หัวใจเรามันเต้นพร้อมกัน (เพลงผู้กองยอดรัก)

อัตราการเต้นของหัวใจคนปกติอยู่ที่ 70-90 ครั้งต่อนาที แต่เมื่อฉันได้เจอหน้าเธอมันเต้นเร็วขึ้นและแรงขึ้นเลยเชียวนะ...โอ๊ยเลี่ยน ปรากฏว่าคุณเจ้าของเมนท์เขียนนิยายฆาตกรรม

โถ ใจเย็นๆ นะคะ ตั้งสติสงบใจเอาไว้ก่อน

กลับมาเถิดหนา แก้วตาของข้า โอ้...ดวงมณี

ไม่ๆ ไปหาแรงบันดาลใจข้างนอกถึงจะถูก หรือความหมายแฝงคือแอบอู้นั่นเอง

น่าจะราวๆ นี้ค่ะ

หมายถึงการวางพล็อตอย่างสมบูรณ์ตั้งแต่ต้นจนจบแบบสถาปนิก (ก็คล้ายกับ Fixed Exchange Rate หรือ Pegged Exchange Rate) แต่สำหรับ ระบบที่มีความยืดหยุนสูง ก็คงคล้ายกัยการที่มีพล็อตหลักแต่ก็ยังสามารถใส่พล็อตย่อยเพิ่มได้ตามแต่สถานการณ์หรือตามที่ตลค.เติบโต แบบคนสวนที่ลุงมาร์ตินแกว่าค่ะ

ขอให้เขียนนิยายขายดีทั้งในไทย และได้แปลไปขายต่างประเทศตามคำทีเปิดเจอนะคะ

แต่ดูมาพร้อมความกดดันเช่นกันนะคะ

แซวเล่นเฉยๆ น้า

1. ถ้า L < 1 เป็นอนุกรมลู่เข้าแบบสัมบูรณ์

2. ถ้า L > 1 เป็นอนุกรมลู่ออก

3. ถ้า L = 1 แล้ว จะสรุปผลไม่ได้

หมายถึง 

1.หากสามารถเขียนได้ตามพล็อตที่วางไว้ โดยไม่หลุดพล็อตมากเกินไป มีสิทธิ์ไปถึงตอนจบแน่นอน

2.หากหลุดพล็อตมากเกินจนไม่สามารถคุมได้ ดึงกลับเส้นเรื่องเดิมไม่ได้มีสิทธิ์ออกทะเลแล้วเขียนไม่จบ

3.หากเขียนแบบตามพล็อตเป๊ะคุมโทนเรื่องมาได้ดีมากมาโดยตลอด ถ้านิยายเป็นพล็อตเบส (เน้นเนื้อเรื่อง) อาจจะออกมาโอเค แต่ถ้าเป็นคาร์แรกเตอร์เบส (เน้นตัวละคร) จะทำให้ออกมาน่าเบื่อเพราะตัวละครมันไม่ดิ้น คาร์แรกเตอร์เบสเป็นสายเน้นอินเนอร์แต่มีสิทธิ์หลุดพล็อตง่ายน่ะค่ะ

ป.ล.เราจบทางสายชีวะไม่ได้จบสายคำนวณ

สูญสิ้นความเป็นคนของดะไซ โอซามุนี่เป็นเรื่องที่ดิ่งมากเลย ดิ่งชนิดผู้เขียนยังเขียนไม่จบก็ฆ่าตัวตายก่อน แถมเอามาจากชีวิตผู้แต่งด้วย

ซึ่งก็คงเป็นเช่นที่คุณได้เขียนลงเฟซเช่นกัน บางครั้งเหตุการณ์จริงคล้ายกับเป็นเรื่องแต่ง แต่ไม่ใช่เลยมันเป็นเรื่องจริงที่ยิ่งกว่าความจริง

เวลาสอบเปรียบดังช่วงเวลาแห่งสวรรค์ลงโทษจริงๆ คือ เวลาเรียนไม่ตั้งใจ ตอนมีเวลาอ่านหนังสือก็ไม่อ่านเอาเวลาไปทำอย่างอื่นแล้วพอใกล้ๆ สอบก็เหมือนไฟลนก้น แล้วผลกันสอบนั้นเล่าหากถึงหูผู้ปกครอง...ได้เวลาลงนรกแล้วเรา...

แถมพอสอบเสร็จใช่ว่าจะชิล ทุกวันลุ้นผลสอบเครียดผมแทบร่วง จนกว่าผลสอบจะออกนั่นแล

โอ๊ย! เหมือนตอกย้ำจังเลยค่ะว่า ได้เวลาเขียนแล้วนะ เป็นนักเขียนก็ต้องเขียนสิประมาณนี้

บทนี้เราเคยสวดค่ะ บางทีก็เปิดฟังในยูทูป เสียงมันเย็นๆ ดีฟังแล้วหัวโล่งๆ ดีค่ะโดยเฉพาะเวลาเครียดๆ

สัพเพ ปุรัตถิมายะ ทิสายะ สัตตา อะเวรา อัพยาปัชฌา อะนีฆา สุขีอัตตานัง ปะริหะรันตุฯ

ขอสัตว์ทั้งหลายในทิศเบื้องหน้าจงอย่าได้มีเวรต่อกันและกัน จงอย่าเบียดเบียนกัน จงอย่ามีทุกข์ จงมีสุข รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด

ที่จริงทิศเบื้องหน้า หมายถึงบิดา-มารดาน่ะนะ แต่ถ้าทั้งหมดก็แผ่ให้ทุกทิศแหละ

ถือเสียว่าอุทิศบุญให้ทุกคนค่ะ เพื่อว่าเวลาลงนิยายจะไม่เจอคอมเมนท์ป่วนๆ เมนท์ที่ทำให้หัวร้อน

https://m.youtube.com/watch?v=JEoHE20G2mc

เหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ ที่ต้องงดออกความเห็น ถึงจะอยากพูดอะไรออกไป แต่คงไม่มีใครฟังเรา...

ช่วงปลายปีคนทำงานก็ยุ่งเช่นกันและก็อยากตะโกนคำนั้นด้วย แต่ก็ได้แต่ตะโกนอยู่ในใจน่ะแหละค่ะ อดทนสักพักแล้วเวลายุ่งยากนี้ก็จะผ่านไปค่ะ

อ่านประโยคที่ยกมาแล้วรู้สึกเหมือนตัวละครเขาถอนหายใจใส่เราเลยค่ะ ประมาณว่าทำไมต้องกำหนดบทข้าให้รันทดขนาดนั้น หรือไม่ก็ช่วยเขียนบรรยายตัวข้าออกมาดีๆ หน่อยสิ

อันนี้มองได้สองประเด็นนะ

-ประเด็นแรกเรื่องเกี่ยวกับข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม เนื่องจากหลักกฎหมายเกี่ยวกับ นิติกรรมหรือสัญญาที่ใช้บังคับอยู่มีพื้นฐานมาจากเสรีภาพของบุคคล

เมื่อเป็นบุคคลส่วนใหญ่เราก็จะพูดถึงคาร์แรคเตอร์หรือตัวละคร ซึ่งแน่นอนว่า ในนิยายหรือเรื่องสั้น ตัวละครของเราย่อมต้องมีปฏิสัมพันธ์กับตัวละครอื่นไม่มาก็น้อย การเขียนโดยที่ตัวเอกของเรื่องไม่มีความสัมพันธ์กับตัวละครอื่นใดเลยจึงเป็นไปไม่ได้ ความสัมพันธ์ของคนคือหัวใจของการเป็นมนุษย์ และเพราะความสัมพันธ์นี้เองที่ทำลายความเป็นมนุษย์ของตัวเอกหรือตัวละครอื่นด้วยเช่นกัน

คนเราพอมีเสรีภาพโดยไร้ขอบเขตย่อมทำให้ไปล่วงละเมิดเขาโดยง่าย ผู้ถูกละเมิดคือผู้ไม่ได้รับความเป็นธรรม ซึ่งประเด็นเหล่านี้ มันเหมือน action = reaction (ที่บางคนนิยามว่า แรงมาแรงตอบ) ที่นักเขียนนำมาเล่นกันในนิยายมากมาย

ทีนี้ขึ้นอยู่กับแนวเรื่องของคุณแล้วค่ะว่า คุณจะเขียนแนว โลกสวยหรือโลกมืด ยูโธเปียหรือดิสโธเปีย

-ตรงนี้ก็มาต่อในประเด็นที่สอง ในประโยคแรกที่คุณยกมามันเหมือนมีขีดเส้นคั่นระหว่างกลาง ก่อนและหลังสิ่งที่เกิดก่อนถือเป็นโมฆะไป เมื่อเกิดหลังจากมีการบัญญัติแล้วก็จะได้รับการยอมรับอย่างถูกต้อง กฏหมายบางส่วนบัญญัติขึ้นหลังจากมีผู้ถูกล่วงละเมิดแล้ว และเกิดเป็นประเด็นของเรื่อง ของสังคมนั้นขึ้นมา 

ถ้าสำหรับยูโธเปียรู้สึกมองเห็นแสงสว่างเจิดจ้าว่าความดีจะชนะทุกสิ่ง

ถ้าสำหรับดิสโธเปียเรื่องมันคงดาร์กมาก ขึ้นอยู่กับว่าจะกำหนดให้ตัวเอกจะมีลักษณะเป็น hero หรือ anti-hero ตอนที่มีความหวังเกิดขึ้นรู้สึกในความมืดนั้น ฉันได้เห็นแสงแห่งความหวัง ฉันจึงทุ่มเทไขว่คว้ามันด้วยพลังทั้งหมดที่มี 

ดิสโธเปียเรานึกถึงเรื่อง Dorothy must die! ค่ะ หลายๆ คนน่าจะรู้จัก wizard of Oz ใช่ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ว่าโดโรธีอดีตนางเอก ตัวเอกเกิดกลายมาเป็นผู้ปกครองที่โหดร้ายในตอนนี้ ตัวเอกของเรื่องนี้จึงต้องมาโค่นล้มโดโรธีให้ได้ นี่เรากำลังพูดถึงกฎหมายใช่ไหม? เชื่อมโยงกันไปได้ไงนะ (ฮา)

เราไม่ค่อยถนัดสายคำนวณเท่าไร แต่บางเรื่องก็รู้สึกสนุกกับมันดี ค่าแรงโน้มถ่วงนั้นมี 2 ค่า แทนด้วย g และ G แต่ส่วนใหญ่ที่มาใช้บ่อยคือ g (ค่าความเร่งเนื่องจากแรงโน้มถ่วง) แต่เพื่อรู้ที่มาต้องรู้ G (ค่าคงตัวความโน้มถ่วงสากล) ด้วย

เรานึกถึงพล็อตประมาณ revolution (เขาจะเซ็นเซอร์ไหมอ่ะ) หรือปฏิรูป ถ้าจะเปรียบก็คงเหมือนตัวละครตัวหนึ่งหรือตัวละครหมู่มาก ที่ก็อยู่ของเขามาเป็นตามความเชื่อประเพณี เกิดจู่ๆ มีใครคนใดคนหนึ่งเกิดลุกขึ้นมาชี้ว่า-ที่เชื่อที่ทำกันอยู่มันผิดนะ เข้าใจผิดนะ เหมือนเรื่องโลกกลมแรกๆ ไงคะ คนที่เริ่มมันก็เหมือนตัวเร่ง ไปกระตุ้นคนๆ หนึ่งหรือคนหมู่มาก มีคนเคยเปรียบไว้ค่ะ

อันตราส่วน 1 : 100 กับ 100 : 10000 จริงๆ มันก็เป็นอันตราส่วนเดียวกัน (หากตัดศูนย์ออก) แต่ลองคิดว่า ในหมื่นคนหากมีร้อยคนหันหน้าไปทางซ้าย คนที่เหลือจะไม่อยากเหลียวมองไปสักนิดหรือว่าเขามองอะไรกัน นั่นแหละค่ะ

เอิ่ม กลัวโยงเข้าประเด็นการเมืองจัง

ขอลากไปทางอื่นแทนนะคะ

ถ้าเป็นการเขียนนิยาย มันเป็นปมเรื่องที่ใช้กันบ่อยๆ เรื่องที่ตัวละครเป็นผู้บริสุทธิ์หรืออาจจะไม่บริสุทธิ์จริง ถูกรายงานว่าประพฤติผิดกฎ/นอกใจ โดนใส่ความหรืออะไร ตรงส่วนนี้เล่นกันได้ทั้งแนวสืบสวนว่าต้องสอบกลับไปว่าเรื่องนี้มีมูลแค่ไหนอะไรยังไง หรือเล่นในเชิงดราม่าในความเข้าใจผิดก็ได้ค่ะ

ของไทยเรานึกถึงพวกจิตอาสาหรือค่ายอาสาค่ะ เป็นอะไรที่ดีนะคะ เราก็สนับสนุน สมัยรุ่นเรามีไปสร้างห้องสมุดให้อะไรให้กันค่ะ เวลาเขาไปตามโรงเรียนกันดารก็จะได้พบเจออะไรแปลกๆ สำหรับคนกรุงค่ะ แต่ถ้าเด็กต่างจังหวัดเขาก็ชินกับแบบนั้นอยู่แล้ว คณะเราส่วนใหญ่ก็เด็กต่างจังหวัดมากกว่าเด็กในกรุงมีน้อย แต่เขาก็ดีใจที่ได้ไปทำอะไรแบบนี้นะคะ

อันนี้ลองแปลงดู : นิยายอ่านฟรี/นิยายติดเหรียญในเน็ตที่ได้รับความนิยมสูง <--ขอให้นิยายติดท็อป/ขายดีนะคะ

ขอให้ผ่านช่วงสอบไปได้ด้วยดีค่ะ เราก็ไม่ชอบการสอบเช่นกันเคยคิดว่ามีที่ไหนที่เรียนอย่างเดียวโโยไม่ต้องสอบไม่ต้องวัดผลบ้างได้ไหม เกลียดการสอบมาก ช่วงนั้นจะเครียดมาก

แต่สุดท้ายอาการหายใจไม่ออกนั้นเป็นผลมาจากสภาพจิตใจที่เคร่งเครียดจนส่งผลต่อร่างกาย ดังนั้นพยายามอย่าเครียดเลยค่ะ พอสอบเสร็จร่างกายจะทรุดเอา

Pride and Prejudice สินะคะ

โอ้! ลิซซี่ ที่แท้เธอแต่งกับคุณดาร์ซี่เพราะจะหนีความจริงที่แอบหลงรักพี่สาวตัวเองโดยแท้ทรู #ผิด

พูดถึงอดนึกถึง Pride and Prejudice and the Zombie ที่เป็นฉบับพาโรดี้ไม่ได้

ส่วนที่ติดใจนั้นเป็นตอนที่พี่สาวถามลิซซี่ว่ารักดาร์ซี่ตอนไหนแล้วนางตอบว่า

“มันค่อยๆ เพิ่มพูนทีละน้อยจนฉันไม่รู้ว่าเริ่มรักเขาเมื่อใด แต่ฉันเชื่อว่าคงถือเอาวันที่เห็นสนับเพลาของเขาแนบกับส่วนที่แสดงความเป็นชายอังกฤษที่สุดของเขาเป็นครั้งแรกนั่นแหละค่ะ”

อันนี้คือ ประโยคต้นฉบับของเจน ออสติน (ต้นฉบับ)

"มันค่อยเป็นค่อยไปทีละน้อย จนยากที่จะทราบว่าเริ่มต้นแต่เมื่อไร แต่ฉันเชื่อว่าต้องนับแต่แรกได้เห็นภูมิภาพอันงามของเขาที่เพมเบอร์เลย์นั่นเทียว"

บ่งบอกว่าลิซซี่ หล่อนหื่นนะ

...อายุพระเอกหรือนายเอกล่ะนั่น กำลังน่ารักเลยค่ะ

จงมอบความหวังในตัวละคร ก่อนจะทำลายความหวังนั้น...ดราม่าอีกแล้วสินะ

ช่วงนี้มีแต่คนสอบกันเนอะ ขอให้ประสบความสำเร็จในการสอบค่ะ

จับตัวเอกไปปล่อยในทิ้งในทะเลทรายโดยไม่มีน้ำไม่มีอาหาร แล้วดูว่าจะหาทางรอดมาได้อย่างไร