ใครเขียนนิยายแบบไม่มี พล็อต บ้าง รอดกันไหมครับ
ตั้งกระทู้ใหม่
อ้อ แล้วการเขียนนิยายไม่มีพล็อตนี่ของแต่ละคนดำเนินเรื่องไปยังไงอะครับ มันสะเปะสะปะไหม
D-ja
18 ม.ค. 61 เวลา 10:54 น.
3,114
views
25 ความคิดเห็น
ผมก็คนนึงที่เคยด้นสดไปเรื่อย ๆ จนปัจจุบันเขียนเรื่องนั้นจบไปล่ะ... (แต่ต่างกันนิดหน่อยตรงที่บทสุดท้ายนั้นผมวางโครงเรื่องไว้แล้วว่าจะจบยังไง ทำให้โทนเรื่องเฉพาะบทสุดท้ายออกแนวซีเรียสจริงจัง ทั้งที่แนวของเรื่องมาแบบเฮฮาไร้สาระโดยตลอด)
ถ้าอยากด้นสด ปล่อยไอเดียให้วิ่งไปอย่างอิสระ แนะนำว่าให้เขียนเป็นตอนสั้น ๆ ครับ โดยที่แต่ละตอนจะมีความเกี่ยวเนื่องกับตอนก่อนหน้าหรือไม่ก็ได้ แบบนี้จะทำให้คุมเนื้อเรื่องในภาพรวมได้ง่ายกว่า เพราะหากไม่วางพล็อตให้รัดกุมแต่แรก ในระยะยาวเขียนไปยังไงก็มีออกทะเลแน่ ๆ
Just Monika...
เราก็เป็นค่ะ ชอบด้นสด แค่ร่างพล็อตไว้ย่อๆเท่านั้น ปัจจุบันเขียนจบไปสองเรื่องแล้วค่ะ ส่วนสาเหตุที่ทำให้เราไม่คิดจะวางพล็อตแบบละเอียด เป็นเพราะว่า พอเราเริ่มเขียนไปสักพัก พล็อตที่วางไว้ก่อนหน้ามันไม่เข้ากับเนื้อหานิยาย หรือบางทีรู้สึกว่าอันใหม่โอกว่า เลยคิดว่าด้นสดน่าจะเหมาะกับเราสุด แต่ถ้าตันก็แค่พักสมอง แล้วหาไอเดียใหม่อ่ะ
เราก็ด้นสดค่ะแถมยังเป็นเรื่องหลักที่เขียนเลยด้วย คิดว่าน่าจะไปรอดอยู่นะ ฮ่าๆ เราวางพล็อตไว้แค่ตอนเริ่มเรื่องกับตอบจบเท่านั้นเอง ส่วนอื่นๆก็ปล่อยให้ไหลไป ให้ลอยลงสู่ทะเล ให้หายไป ให้มันอย่าคืนย้อนมา...(ไม่ใช่ละ)
ขำตาม ^_^
เคยทำ...รอด...แต่ปางตาย
สะเปะสะปะไหม ก็ถือว่าคุมได้อยู่ ไม่งั้นคงทำให้จบไม่ได้ เพียงแต่ออกไปทะเล ตบให้วกเข้าแผ่นดิน ออกไปใหม่ ตบให้วกเข้ามา ออกไปใหม่ ตบเข้ามา...เป็นวงจรอุบาทว์ ตอนรีไรท์ต้องไปตัดส่วนออกทะเลออก สร้างส่วนต่อเติมเพื่อเชื่อมแผ่นดินก่อนออกกับหลังออกทะเลเข้าด้วยกัน
เป็นประสบการณ์การเขียนที่ดี รีดจักระสูงสุดเท่าที่มีในตอนนั้นมาใช้ แต่คงไม่ย้อนกลับไปทำอีก เขียนมันมือก็จริง แต่มาปาดเหงื่อทีหลังไม่คุ้มกันน่ะ
ถ้าให้เปรียบก็คงเป็น Present Perfect Continuous Tense
คือ ดองยาวจนกระทั่งทุกวันนี้ และยังคงหน้าด้านดองต่อไป อย่างพาไปถึงฝั่งไม่ได้
รอด... หมายถึงว่ารอดไปถึงบทจบได้
แต่ตอนรีไรต์นี่ปางตายค่ะ เพราะตอนเขียน ยิ่งเขียนยิ่งเห็นจุดผิดพลาดของปมที่วางไว้เยอะมาก พอฉุกคิดขึ้นมาก็จดโน้ตเอาไว้ว่าจะแทรกนู่นเพิ่มเติมนี่ในบทก่อนๆ พอเพิ่มจริงๆ ก็ดูยืดเยื้อไม่กระชับก็ต้องมานั่งแก้อีก ด้นสดนี่น่าจะเหมาะกับนิยายสายชิลไม่ยาวมาก พล็อตไม่ซับซ้อนล่ะมั้งคะ
สารภาพว่าด้นสดทุกเรื่องที่เขียนค่ะ ตอนนี้เขียนจบสิบกว่าเรื่องแล้ว เวลาร่างพลอตมันเหมือนถูกบังคับว่าต้องเขียนให้ได้ตามนี้ ๆ ๆ นะ แล้วสมองของเรามักจะผุดไอเดียเจ๋ง ๆ ฉีกหนีพลอตของตัวเองตลอด (แต่ไม่เคยออกอ่าวไทยนะคะ ๕๕๕)
วิธีที่เราใช้ประจำและได้ผลคือ ร่างภาพพล็อตหลักไว้ในหัวว่าอยากให้เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้างในเรื่อง แล้วก็ลงมือเขียนค่ะ พอเขียนเราสามารถจินตนาการได้อย่างเต็มที่ว่าฉากไหนอยากใส่อะไรบ้าง แล้วทำให้กระตือรือร้นอยากเขียนต่อไปจนจบ
ข้อเสียคือทำให้เราลืมค่ะ แล้วก็ไม่สามารถเขียนนิยายเรื่องอื่นไปพร้อมกันด้วย ต้องเขียนจบไปทีละเรื่องเท่านั้น
ข้อดีคือเราสามารถเขียนจบไว เรื่องล่าสุดเนื้อหา 300 หน้า เขียนจบในสองเดือนเป๊ะ ตอนนี้สนพ.กำลังทำ อยู่ในระหว่างวาดภาพปกแล้ว
แต่มันก็ขึ้นอยู่กับว่านักเขียนคนไหนถนัดแบบไหนด้วยนะคะ สำหรับเรา การวางพล็อตนั้น คืออะไรเหรอ ๕๕๕๕
เราเป็นคนนึงที่ทํา แถมจบแล้วด้วย(ควรภูมิใจไหมเนี่ย)
ตอนนั้นค่อนข้างหมั่นไส้นิยายเกิดใหม่ เลยเขียนแข่งซะเลย ไม่แม้แต่เว้นย่อหน้า ขี้เกียจ
ท้ายที่สุดแล้วกลับได้ผลตอบรับที่ดีกว่าเรื่องที่แต่งปัจจุบันอีก (แล้วก็ตัดจบอย่างงงๆ)
ส่วนเรื่องการดําเนินเรื่องแล้ว โดยแนวเรื่องมันเป็นคอมเมดี้ครับ แต่ละตอนก็แต่งสั้นๆคล้ายมุกแก๊ก4ช่อง มันเลยออกทะเล แต่สุดท้ายก็ทําให้จบได้ยังไงไม่รู้(?)
เราเคยลองเขียนไปเลยแบบไร้พล็อต ด้นสดไปเรื่อย ผลคือออกทะเลไปเเบบกู่ไม่กลับ 55555 คือถ้าเนื้อเรื่องชิลๆ ไม่ได้มีอะไรมาก อย่างน้อยก็ต้องมีโครงเรื่องคร่าวๆ กันไว้ก่อน (สำหรับเราน่ะนะ) มันจะได้ไม่เลื่อนลอยค่ะ
แต่ถ้าเรื่องไหนปมเยอะ ข้อมูล เหตุการณ์ในบางฉากผิดพลาดไม่ได้ เราต้องเขียนพล็อตแบบแบ่งเป็นตอนๆเลยล่ะค่ะ ใช้เวลานานพอสมควร
เขียนแบบมีคร่าว ๆ ค่ะ ไม่เคยวางแผนเป็นหลักเป็นการเลย แต่ก่อนไม่ค่อยรู้เรื่องว่า ต้องวางพล็อตยังไง แต่เราก็เขียนจบ 2 เรื่องนะ แต่คงดีสู้คนที่วางพล็อตไว้ดีแล้วไม่ได้มั้ง
แต่อย่างน้อย เราก็ชอบเรื่องที่เราเขียนเองทุกเรื่องนะ ^^
มีแต่พล็อตหลักครับ ตอนย่อยในเรื่องด้นสดไหลไปตามกระแสน้ำ จุดไหนสำคัญก็เคยทำพล็อตแบบของตอนนั้นเฉพาะไว้แล้วนะ แต่สุดท้ายพอเขียนจริงจบไปแล้วย้อนกลับมาดูพล็อต....อ่าวไหงไม่ได้ใช้ที่เขียนพล็อตไว้หว่า แต่ช่างเถอะได้เหมือนกัน ดูดีกว่าด้วย
ขของเราด้นสดค่ะ แต่ก็รอดนะ แต่ของเราเอาเรื่องจริงมาแต่ง เลยรอด
แต่ก็ต้องดำเนินตามพล็อตหลักด้วย
สูญเสียกันมาเท่าไหร่ กับนิยายไม่ได้วางแผน
ในฐานะคนอ่าน เรื่องไหนผู้เขียนดันพลาด บอกว่านิยายที่เขาแต่งนั่น ด้นสด ผมเลิกอ่านเลยอะ เพราะมีแนวโน้มสูงว่าจะไปไม่สุดทาง
มีความเรื่องมากอยู่พอตัว
ดังนั้น ถ้าจะด้น โปรดอย่าบอก!!
5555
ด้นค่ะ จบไปแล้ว สามเรื่อง แต่ ปัญหาไม่ได้อยู่ตอนเขียน แต่เป็นช่วงรีไรท์ต่างหาก ที่ยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็น ร้องห้ายยยย
เราร่างพล๊อตคร่าว ๆ ค่ะ แด่บางครั้งก็ไปเกินพล๊อต ด้นสดก็เยอะอยู่ 555
ส่วนมากจะด้นสด นะ พล๊อดนะ คิดเอ่ไว้แล้วแต่มันจะขาดเกินๆ แต่งตามอารมณ์ ณ.เวลานั้น สงสัยจะสนุกแค่คนเดียว ไม่ค่อยมีคนเมนท์เลย ไม่เข้าใจ ขายก็ไม่ได้ขาย เขียนให้อ่านฟรีๆ ยังไม่เมนท์อีก โคตรเศร้า ฮาาาาาา ขอระบายนิดนึง นอกประเด็น
เรามีพล็อต แต่พล็อตไม่แน่น คือมีพล็อตแค่ต้นเรื่อง, ตอนจบ, บางฉาก ตอนกลางเรื่องใช้ด้นสดโดยวางพล็อตไว้คร่าวๆว่า บทต่อไปเนื้อหาจะประมาณนี้นะ พอเขียนจบบท ค่อยคิดพล็อตของบทต่อไป พล็อตเลยหลวมมากๆ
เขียนแบบเรา...จบยากอ่ะ ฮ่าๆๆ เพราะตอนกลางเรื่องที่ใช้วิธีด้นสด ถ้าด้นไม่ดี เนื้อเรื่องจะยืดยาดน่าเบื่อ ไม่ก็ออกทะเลตลอด ที่แย่กว่านั้นคือ วางปมเรื่องพลาด
ถ้ามีพล็อตแน่นๆทุกบทน่าจะดีกว่านะ น่าจะทำให้เขียนเร็ว และเนื้อหากระชับไม่เยิ่นเย้อ ทั้งที่รู้ว่าดี แต่ขี้เกียจวางพล็อตเหลือเกิน ฮ่าๆๆ ดองนิยายต่อไป
ด้นสดเหมือนกันค่ะ มีแค่พล็อตกว้างๆอยู่ในหัว เวลาร่างพล็อตให้รัดกุมก่อนเขียนนี่จะรู้สึกว่าไม่ใช่เราเลย ก็เลยเลิกไป ไม่อยากจะอวดเลยนะแต่นิยายไร้พล็อตของเราเคยไต่ถึงท็อบ 30 หมวด อดีต ปัจจุบัน อนาคต เลย55555
คหสต.นะคะ เราว่าการที่ไหลไปเรื่อยๆ ทำให้เราสนุกกับการเขียนนะ เพราะทุกวันนี้ในชีวิตจริงก็วางแผนมากเกินพอละ55555
เราคนนึงนะคะ ที่คิดว่าสุดท้ายแล้วไปไม่รอด ตอนนี้ก็ค้างอยู่ ไปไม่ถูกจริงๆค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?