จะเป็นไปได้ไหม ถ้าจะอยู่ในโรงเรียนคนเดียว?!

มันก็ดูยากนะคะน้องที่จะอยู่คนเดียว เข้าใจตรงแบบทำงานกลุ่มแล้วไม่ชอบให้คนเอาเปรียบมาหาร มันก็มีวิธีนะคะ บอกครู ไม่ใส่ชื่อมันก็มีถมเถ เหมือนยิ่งไม่สุงสิงกับใครแบบนั้นมันจะยิ่งทำให้เราดังขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า เห็นน้องบอกว่าตัวเองดังๆ ท็อป มันอาจทำให้คนอื่นรู้จักน้องมากขึ้นไหมคะ คนนี้ไงที่หยิ่งๆ คนนี้ไงที่ไม่ชอบคุยกับใคร อะไรแบบนี้ไหม555 แต่เรื่องเที่ยวคนเดียว อยู่คนเดียวตอนเวลาว่างไม่แปลกหรอกค่ะ แต่ถ้าไม่คุยกับใครเลยนั่นน่ะสิแปลกนะคะ วันนี้น้องไม่สุงสิงกับใคร วันหน้าก็ต้องได้สุงสิงอยู่ดีค่ะ ลองนึกถึงขั้นทำงานในอนาคตสิคะ ยังไงมันก็ต้องสุงสิงกับคนอื่นอยู่ดี

ได้นะ เป็นแบบไอฮิคิกายะ คือถ้าอยากอยู่คนเดียวเอง ไม่ได้โดนแบนอะไรอยู่ได้นะ แต่อยู่ไปแล้วจะโดนเกลียดอะดิมันจะหนักกว่าเดิม อาจจะมีคนหมั่นไส้ คนล้อ ว่าเป็นใบ้ อะไรแบบนี้

จะไปทำตัวโดดเดี่ยวให้มันยากทำไมคะ ตามน้ำไปเลย เค้าให้ทำงานกลุ่มก็จับๆกลุ่มไปดีกว่าทำตัวโดดให้เพื่อนๆรู้สึกแปลกๆถ้าใครข่วยงานก็มีชื่อไม่ช่วยก็ไม่มีชื่อแค่นั้นเองค่ะ อีกอย่างย้ายโรงเรียนไปจะรู้ได้ไงคะว่าเพื่อนๆที่โรงเรียนใหม่จะนิสัยแย่ ไม่ช่วยงานแบบเพื่อนๆโรงเรียนเก่า เราต้องเปิดใจก่อนนะ อย่าเอาประสบการณ์มาตัดสินใครๆไปซะหมด ชีวิตคนเรามีเรื่องแปลกใหม่อยู่เสมอค่ะ สำคัญกว่าIQคือEQนะคะ

อยู่คนเดียวก็อยู่ได้ค่ะ แต่ลองนึกถึงว่าเราอาจจะพลาดคนดีๆไปเพราะเราด่วนตีดสินใจ กินข้าวคนเดียวในขณะที่คนอื่นเฮฮากันเป็นกลุ่ม มีปัญหาก็ไม่มีเพื่อนคอยรับฟังสิคะ ก็จริงที่ว่าพอมีเพื่อนแล้วต้องมานั่งคิดว่าเค้าจะนอยด์ไหม แต่อย่าลืมว่าคนเรามีสุขก็ต้องมีทุกข์ตอนโกรธกันก็วีนใส่กันแต่ตอนที่ยิ้มด้วยกัน หัวเราะด้วยกันในใจน้องไม่มีความหมายเลยเหรอคะ

ปลีกตัวไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นหลบมุมอยู่คนเดียว

ถ้าอยากจะอยู่คนเดียวอย่างสงบต้องมีอิสระ ไม่ถึงกับต้องไม่แคร์ใครหรือไม่คุยกับใครเลย

แต่เป็นคุยเฉพาะเรื่องงาน และถ้าคุณโชคดีสุดท้ายคุณอาจจะมีคนที่คุยด้วยเฉพาะเรื่องงานและเป็นพวกตัวท๊อปด้วย

(แต่คุณต้องเป็นที่ยอมรับและต้องยอมให้พวกเขาพึ่งพาคุณและแน่นอนต้องยอมให้ตัวเองเป็นฝ่ายพึ่งพาเขาด้วย คือพึ่งพาอาศัยกันนั่นแหละ จุดนี้ควรรักษาระยะห่างและมารยาทไว้)

ถ้าจะอยู่คนเดียวต้องไม่ให้คนอื่นมาวุ่นวายและไม่ไปวุ่นวายกับคนอื่น(ถ้าเรื่องมันจะไม่เอี่ยวถึงเรา) คุณจะมีเวลาอยู่กับตัวเองแน่นอน และคุณจะรู้ว่าคุณอยากอยู่คนเดียวจริงไหม ?

อ้างอิงจากผมเอง

มนุษย์ เกิดมาย่อมมีสังคมครับ มนุษย์ได้ชื่อว่าเป็น “สัตว์สังคม”ครับ เพราะมนุษย์ดำเนินชีวิตอยู่ร่วมกันเป็นกลุ่ม และมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันครับ คืออยู่คนเดียวในความหมายน้องผมไม่รู้ว่ามันคือยังไง แต่จากที่อ่านดู คือจะไม่สุงสิง ไม่คุย ไม่ยุ่ง ขออยู่แบบสันโดษ ซึ่งมันจะผิดหลักสังคมอยู่แล้วครับ เพราะน้องจะไม่มีทั้งเพื่อนคุย และคนรักหรือแฟนนั่นเอง ถ้าต้องการอยู่คนเดียวมันเป็นไม่ได้อยู่แล้ว แทนที่จะอยู่คนเดียวเพราะกลัวการมีเพื่อน หากลองหาเพื่อนที่เราสามารถปรับทุกข์ได้ จะดีกว่ามั้ย อยู่แบบนิ่งๆในกลุ่ม แต่เป็นกลุ่มที่เต็มไปด้วยเพื่อนที่รักเพื่อน จะดีกว่ามั้ยครับ

ไม่มีใครหรอกครับที่มีโลกส่วนตัวสูง แค่โลกส่วนรวมต่ำต่างหากล่ะครับ * " *

ไม่ต้องดังไปทั่่วรร. แล้ว ก็ไม่จำเป็น้องอยู่คนเดียวเสมอไปนะ มันมีทางสายกลางอยู่ เราไม่ต้องแคร์ทุกคนแต่เลือกได้ว่าจะแคร์ใคร เลือกเพื่อนที่ช่วยงานเรา พร้อมจะช่วยหรือร่วมแชร์ความสุข ความทุกข์ สุดท้ายน้องอาจจะมีเพื่อนน้อยลง แต่น้องจะได้เพื่อนแท้

เราอยู่คนเดียวเราอยู่ได้ค่ะ ตอนเข้าม.ปลายใหม่เราก็เคยคิดแบบนี้ค่ะ แต่ก็นั่นแหละค่ะ คนเราเป็นสัตว์สังคม มีสิ่งที่บางครั้งเราก็ต้องพึ่งพาคนอื่น เราไม่ได้เก่งไปทุกอย่าง เราก็ควรมีเพื่อนไว้ปรึกษาบ้าง ช่วยเราบ้าง เราว่าคุณควรเปิดใจนะ การมีเพื่อนก็ไม่ได้ยุ่งยากไปซะหมดหรอก แต่การอยู่คนเดียวมันน่ากลัวนะ

เราก็เคยคิดอย่างนายนะ ก่อนที่เราจะขึ้น ม.2 ตอน ป.5-ม.1 ช่วงป.5-ป.6เราเป็นคนที่ค่อนข้างประปฎิเสธใครไม่เป็น ใครว่าอะไรดูถูกอะไรเรา เราก็ต้องยิ้มตลอดเวลา เวลาเราไม่อยากทำอะไรให้ใคร ก็ปฎิเสธไม่ได้ อย่างเพื่อนบอกทำการบ้านให้หน่อย พอเราบอกทำเองได้ไหม เราก็มีงานของเราเหมือนกัน เพื่อนก็ทำหน้าไม่พอใจใส่เรา และก็ไม่คุยกะเราหลายวันเลย จนเราต้องไปขอโทษ โดยที่ตัวเองก็ไม่ได้ผิด นั่นแหละเพื่อนถึงจะพูดกะเรา ส่วนตอน ม.1 เราก็ยังนิสัยอย่างงี้อยู่ เวลาเราทำอะไรขัดใจเพื่อน เราจะโดนด่าโดนว่า ล้อปมด้อยเรา จนเราอยากจะร้องไห้ จนก่อนจะขึ้น ม.2 โรงเรียนให้เลือกสายการเรียน ซึ่งเราเลือก คณิต-อัง ทีนี้เรารู้ว่าทุกคนจะแยกห้องกัน เพื่อนที่เราคบและหลายๆคนไปห้อง 2 กันเกือบหมด และเหลือ เรากะเพื่อนอีกหนึ่งคน ซึ่งมาอยู่ห้อง 5 ตั้งแต่จบม.1 เราคิดเลยว่าเราจะไม่คุยกับใคร เราจะทำงานคนเดียว จะไม่พึ่งใคร กินข้าวกินคนเดียว ทุกอย่างทำคนเดียว พอ.เราขึ้น ม. 2 ใช่เราทำได้เราทำอะไรคนเดียวหมด เราไม่ยิ้มไม่หัวเราะ เราหาสิ่งบันเทิงที่จะได้ไม่ต้องสนใจรอบข้าง คืออ่านนิยายและฟังเพลง แต่จะมีพวกผู้ชายที่ค่อนข้าง- ที่ทำให้รำคาญใจ เจอเพื่อนผู้หญิงที่มานินทาใส่เรา โอ้ช่างสิจะสนใจทำไม เราคิดแบบนั้น เวลามีคนมาขอช่วยทำอะไร เราจะเมิน ทีนี้พอมาเทอม 2 เราก้ยังเหมือนเดิม ไม่คุยกะใคร มีงานกลุ่มเข้ามา ใครเลือกเราเข้ากลุ่มก้เข้ากลุ่มนั้นแต่จะไม่คุยกะใคร เราจะทำหน้าที่นั้นให้เสดแล้วส่งต่อให้คนในกลุ่ม แต่ถ้าไม่มีใครเอาเราเข้ากลุ่มเราจะบอกอาจารว่าขอทำคนเดียว เวลาผ่านไปจนกระทั่งตอนที่เรากำลังอ่านนิยายอยู่มีเพื่อนคนหนึงมาทักเรา และนิยายนี้เพื่อนคนนั้นก็อ่านอยู่เหมือนกัน เธอเริ่มเปิดประเด็นเราก้ฟังเธอ เราพยักหน้าบ้าง ตอบบ้าง แต่จะน้อยคำ ตั้งแต่วันนั้นเธอก็มาชวนเราคุยบ่อยขึ้น แรกๆเราก็ยังไม่เปิดใจหรอกนะ พอหลังๆ เธอชวนเราเข้ากลุ่มเธอ ชวนกินข้าว ชวนไปนู่ไปนี่รู้สึกว่า เธอก็เป็นคนดีคนหนึ่ง พอเรามาเข้ากลุ่มเธอ เพื่อนเธอก้เปนคนที่ไม่ใช่อย่างที่เราเคยเจอ จากนั้นเราก็คบกับพวกเธอมาจนปัจจุบันนี้ แม้ตอนนี้เรา จะอยู่ ปวช. และอยู่คนละโรงเรียนกะพวกเธอแต่เราก้ยังติดต่อและไปมาหากัน ณ ตอนนี้เรานิสัยเปลี่ยนไปมาก ทะลึ่ง ชอบคุย ตลกบ้า และหลายๆอย่าง ชีวิต ณ ตอนนี้ มันดีกว่าตอนที่เราอยู่เดียวซะอีก

จขก. พอไปโรงเรียนใหม่ เราสามารถเลือกเพื่อนได้ดูๆไว้คนไหนนิสัยดีก้เปิดใจให้คนนั้น การอยู่คนเดียวไม่ได้ดีอย่างที่คิดนะ มัเหงามากเลยนะจะบอกให้

เมื่อก่อนเคยทำแบบนั้นเหมือนกันครับ อยู่คนเดียว เรียนคนเดียว ปรากฏว่านอกจากไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นแล้ว ยังเป็นเหมือนตัวฉุดที่จะพาเราดำดิ่งลงเหวไปอีก ทำไม่น่ะเหรอ ก็เพราะเวลาอยู่คนเดียว ถ้ามีปัญหาแล้วมันไม่รู้จะคุยกับใคร เวลาที่เราต้องการความช่วยเหลือ ก็ไม่รู้จะไปพึ่งใคร จริงอยู่ที่เพื่อนบางคนมีข้อเสียของเขา บางคนชอบทำตัวให้เราอึดอัดใจ แต่ถึงเวลาที่เราลำบาก เค้ามาช่วยเราได้ ลองปรับเปลี่ยนดูนะ เพราะบางครั้งการอยู่คนเดียวไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหา เป็นเป็นการหนีปัญหา คิดซะว่าบนโลกนี้ไม่มีใคร perfect หรอก พยายามมองข้ามมันไป ถ้ามีบางครั้งที่เราอยากอยู่คนเดียว ลองแบกเป้ไปที่ไหนไกลๆซักครั้ง แล้วพยายามดื่มด่ำเติมพลังชีวิตให้กับมัน แล้วกลับมาเผชิญกับโลกแห่งสังคม ลองดูนะ

ลองหาเพื่อนเเท้ซักคนที่ไม่สนใจความดังของคุณ เเล้วคุณจะมีความสุข การอยู่คนเดียวไม่ได้ทำอะไีใก้ดีขึ้น

ก็ทำให้คนอื่นเกลียดสิค่ะ เราก็ไม่ได้กวนตีนนะเเต่ถ้าไม่มีวิธีดีๆก็ลองอะไรที่สิ้นคิดดู ตอนแรกก็เข้าหาเเล้วลองทำตัวน่ารำคาญมากๆๆ ดูเลยค่ะ ฉลาดให้ตายก็ไม่มีใครที่ชอบคนที่ทำตัวน่ารำคาญ ไม่ก็ทำตัวขวางโลกไปเลย บางทีอาจดังกว่าเดิมแต่คงไม่มีใครยุ่งด้วยจนทนได้มั้ยล่ะคะถ้าโดนมองว่าเป็นเกินแทนคนๆนึุง ทำตัวท้วงแข็งถวฝขาคนอื่นแม่งเลย เราก็เคยเราไม่ได้อยากอยู่คนเดียวขนาดนั้นหรอกแต่พอดีเราเป็นสาวห้าวเลยไม่ชอบอยู๋กับกลุ่มผู้หญฺงที่วันๆไม่ทำอะไรนอกจากนินทาคนอื่นเเละคุยเรื่องรุ่นพี่ที่ชอบมโนเพ้อปัญญาอ่อนไปเรื่อย เราเลยแกล้งคุยกับเพื่อนผู้ชายดังๆว่า "ไอพวกนั้นมัน-กันจังเลยเน๊าะ วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่นินทาคนอื่น" มันได้ไม่ได้ด่ากลับหรืออะไรเรานะแต่มันไม่ชวนเรากลุ่มอีกเลยอ่ะ ก็ลองถ้าหาวิธีไม่ได้ก็ลองใช้วิธีสิ้นคิดเเบบเราดูล่ะกัน555 ทางที่ดีก็พยายามเข้าสังคมปรับตัวเอาแล้วกันค่ะ วันข้างเราอาจเลี่ยงเรื่องเเบบนี้ไม่ได้

ตัวเราเอง ก็ยังที่จะอยู่ตัวคนเดียวในโรงเรียนนะ เพราะเราก็เบื่ออยู่ในกลุ่มแก็งพื่ิอนเราเอง พวกเค้าปฎิบัติเราแบบไม่ใช่เพื่อนกันจริงๆ พวกเค้าใช่เราอย่างเป็นทาสชอบสั่งให้ เราทำนู่นทำนี่ทำนั่น แล้วเวลาเราส่งงานก่อนพวกเค้า ได้คะแนนดีกว่าพวกเค้า พวกเค้าก็บอกว่า"แกส่งทำไมว่ะ หรือไม่ก็ทำไมแกถึงสอบผ่านล่ะ คำตอบบอกกันบ้างก็ได้"เราก็อยากรู้เหมือนกันว่า พวกเค้าเป็นใคร พ่อแม่ก็ไม่ใช่ ญาติก็ไม่ใช่ มีสิทธิอะไรมาใช้เรา แล้วมีสิทธิอะไรมาห้ามไม่ให้เราส่งงาน แล้วก็คะแนนสอบ อยากรู้เหมือนว่า ทำไมไม่อ่านหนังสือ จ้องแต่จะถามจะลอกคนอื่นเพื่อที่จะให้ตัวเองสอบผ่านเพื่ออะไร เราคิดได้ว่า "ไม่เป็นไร ทนไปก่อน อีก 1 ปีข้างหน้าเราจะจบ ม.6 แล้ว ตัวใครตัวมัน แยกไปตามทางของตัวเอง ไม่หาเพื่อนใหม่และดีกว่า เพื่อนที่คบอยู่ตอนนี้ หรือไม่ก็อยู่คนเดียวไปเลย นี่คือความคิดของเราในตอนนี้ แต่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าความคิดที่เราคิดในตอนนั่น จะยังเหมือนเดิมว่ามั้ย "นี่คือสิ่งที่เราจะระบายลงในกระทู้นี้

---------ถ้าคุณคิดว่าการอยู่คนเดียวมันมีความสุขคุณก็ทำไปเถอะ สำหรับเรานะอยู่คนเดียวโดยไม่มีเพื่อน มีความสุขกว่าเยอะ ถ้าคนที่เคยอยู่ตัวคนเดียว เรียนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียวแบบนี้ มาตั้งแต่สมัยอนุบาล1 จนมา ถึงตอนนี้ แล้วคุณจะชิน แล้วจะรู้ว่า ระหว่างมีเพื่อน หรืออยู่ตัวคนเดียวอันไหนมีความสุขกว่านัั้น มีเพื่อนคนหนึ่งถามเราว่า "แกอยู่คนเดียวนี้แกไม่เหงาบ้างหรอ"คำตอบของเราก็ "ไม่ เฉยๆ" แล้วอีกคำถามหนึ่งที่เพื่อนคนนั่นถามมาว่า "แกอยู่คนเดียวนี้แกไม่รู้สึกอะไร หรือเหงาบ้างหรอ"คำตอบของเราก็คือ "ถ้าเกิดว่าแกอยู่ใช้ชีวิต หรือแกมาใช้ชีวิตแบบเราแกจะรู้ว่า ใช้ชีวิตแบบไหนมันมีความสุขกว่ากัน--------------------------------

เป็นไปได้ค่ะ ตอนนี้เราย้ายโรงเรียนมาก็อยู่คนเดียวในโรงเรียนเหมือนกัน ไม่ได้โดนแบนนะคะ แต่เข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ค่อยเก่ง ย้ายมากลางเทอมด้วย แรกๆรู้สึกท้อมาก แต่พออยู่ๆไปก็ชินไปเอง ตอนพักกลางวันก็พยายามอยู่ที่เงียบๆเพราะไม่ชอบโรงอาหารที่เสียงดังๆ เบรคก็แชทคุยกับเพื่อนรร.เก่าไป แต่ถ้าตัดสินใจจะอยู่คนเดียวแล้วต้องเข้มแข็งนะคะ นานๆไปอยากมีเพื่อนก็โทษคนอื่นไม่ได้ เพราะตัวเราเป็นคนเลือกเอง

ปล. ถ้าเลือกใหม่ได้อยากย้อนเวลาไปผูกมิตรกับคนอื่นมาก คือเค้าไม่ได้ไม่ชอบเรา แต่เวลาทำงานกลุ่มจะอึดอัดมาก

เราเข้าใจนะ เราก็เคยมีความคิดที่จะอยู่คนแบบพึ่งพาตัวเองอ่า ไปกินข้าวที่โรงอาหารคนเดียว เข้าห้องสมุดคนเดียว วันหยุดก็ไปดูหนังคนเดียว ซึ่งก็ทำได้(แปปเดียว555555) แต่เราค้นพบว่าการที่จะไม่มีเพื่อนเลยสักคน มันยากนะ สำหรับเรา เราว่ามันเหงาเกินไป! กลุ่มเราเคยมีสมาชิกแบบครึ่งหนึ่งของห้อง คือเยอะมากไปกินข้างในโรงอาหารทีคือได้นั่งทั้งแถวของโต๊ะเลย เราว่ามีเพื่อน แต่มีแบบน้อยๆแต่สนิทๆเลยจะดีกว่า สักสองสามคน เอาแบบสนิทแบบไปไหนไปกัน ส่วนเรื่องการไม่ช่วยแล้วมาหารคะแนนเนี่ย ก็โดนเช่นกัน บางที งานไม่ช่วยไม่พอ เงินก็ยังทวงยากเลย เราแก้ปัญหาด้วยเตือน บ่อยๆเข้าก็ไม่ยุ่งด้วยเลย คนแบบนี้ ต้องแบบนี้ต้องปล่อยลงทะเล

ย้ำคำตอบอีกที เราว่ามีเพื่อนเถอะ แต่มีน้อยๆเอาแบบสนิทไปเลย

ตอนนี้เราก็อยู่คนเดียวค่ะ ไปไหนมาไหนคนเดียว ม.ปลายด้วย หึหึหึ... แต่จะมีปัญหาเรื่องงานกลุ่มกับกิจกรรมนะคะ เวลาที่ รร เขาจะจัดงานอะไร เรายังเอ๋ออยู่เลย แต่ให้แนะนำมีเพื่อนดีกว่าค่ะ แต่ไม่จำเป็นต้องแคร์เขาก็ได้ค่ะ