มาแชร์ประโยคเด็ดในนิยายตัวเองกันเถอะ!

[มาร์ดมัวแซลล์น้ำผึ้ง จุฑาเทพ ณ อยุธยา]

สวัสดีวันจันทร์ค่ะเพื่อนๆ นักเขียนทุกคน สารภาพอย่างเขินอายว่าเราเพิ่งจะได้กลับมาเขียนนิยายหลังจากวางมือไปถึงสองปีเต็ม! รู้สึกตื่นเต้นตอนได้กลับเขียนนิยายมาก เหมือนคนตกหลุมรักอีกครั้ง เขียนไปก็อินไป >///< 

ไหนๆ ก็คัมแบ็ค วันนี้เลยขอชวนทุกคนมาแชร์ประโยคที่คิดว่าเด็ดที่สุดในนิยายตัวเองพร้อมบอกเหตุผลกันเถอะ >< กี่เรื่องก็ได้ไม่ว่ากัน ส่วนใครอยากทิ้งลิงค์นิยายไว้ก็จัดมา เดี๋ยวตามไปส่อง อิ้อิ้

มาเริ่มจากของเราก่อนนะ ตอนนี้ที่เขียนจริงจังมี 2 เรื่อง แฮ่
 

"...แต่เธอรู้อะไรไหม โรแซน บางทีเธออาจจะตกหลุมรักน้ำแข็งก็ได้นะ"

จากเรื่อง My Futuristic Beloved สะดุดรักอันตรายนายปีศาจตัวดี (รักแฟนตาซี)

ส่วนตัวเราชอบประโยคนี้มาก เป็นประโยคที่พระเอกเราบอกนางเอกเอง เพราะนางเอกชอบเรียกพระเอกว่าน้ำแข็ง ลองมโนว่าตัวเองเป็นโรแซน (นางเอก) แล้วอยู่ๆ มีผู้ชายหน้าตาดีมาพูดด้วยประโยคนี้พร้อมจ้องหน้า ก็เขินตายไปข้างนึงเลย
 

“หมวกใบนี้เข้ากับคุณมาก” เขาว่ายิ้มๆ เลื่อนนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมาสบกับนัยน์ตาสีฟ้าสดใสของฉัน...แววตาล้ำลึก หัวใจเต้นรัว เราสบมองกันอย่างนั้นอยู่ชั่วครู่ สาบานได้ว่าฉันลืมวิธีการหายใจ – แต่ก็นั่นแหละ ฌอน ลูอิสมักเก่งเรื่องที่ทำให้ฉันลืมหายใจได้เสมอ

จากเรื่อง You, I and a Graveyard in Christmas Night (นิยายรักซึ้งใจ)
 

ตั้งแต่หันมาเขียนนิยายรักนะ ประโยคนี่้เป็นประโยคที่เราชอบที่สุดแล้ว โดยเฉพาะสองประโยคสุดท้าย คืออ่านเองแล้วเขินเองแบบไร้เหตุผล บ้าบอที่สุด แค่มโนว่าตัวเองเป็นนางเอก แล้วมีคนที่แอบชอบมาชมระยะประชิด (ถึงจะชมหมวกเราก็เถอะ) เราคิดว่าเราน่าจะรู้สึกเหมือนนางเอกนะ ฟีลแบบลืมหายใจไปเลยตอนได้สบตา (จริงๆ ก็เป็น 555555555555)
 

ถามว่ามีคนอ่านนิยายเรามั้ย? ก็ไม่นะ แต่ก็ยังเขียนต่อไป #จะอัพวนไปจนกว่าจะมีคนอ่าน แล้วของคนอื่นเป็นไงบ้าง มาแชร์กันด้วยนะ

 

Comments

[anolindee]

มีเยอะเลยล่ะค่ะ 555 คือชอบทุกตอนที่อีตาเมฆ (น้องชายนางเอก) ออกโรง ไม่รู้จะเลือกอันไหนดี... เอาฉากที่เค้าสารภาพรักกับผู้หญิงที่ชื่อมยุรี (ชื่อเล่นนกยูง) ละกันนะ (คนที่ชื่อ ซาช่า คือแฟนเก่าของเมฆ)

.....

เมฆยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วพูดว่า

“แหม... เธอแอบย่องเข้าห้องฉันด้วยเหรอ... ต่อจากนี้ไม่ต้องแอบแล้วนะ เดี๋ยวฉันพาเข้าเอง... โอ๊ย!” เมฆร้องลั่นเมื่อมยุรีทุบอกเขาหนึ่งป้าบ

“บ้า... ตอนนั้นฉันแค่อยากรู้อะไรนิดหน่อย เรื่องอะไรฉันต้องอยากเข้าห้องนายด้วย แล้วไม่ต้องมาเฉไฉ ตอบ!” แก้มแดงขึ้นมาอีกครั้งกับคำพูดกำกวมนั้น

“ก้านนกยูงก็แทนตัวเธอไงนกยูง ฉันอยากมีอะไรสักอย่างที่จะแทนตัวคนที่ฉันรักในผลงานที่ฉันรักทุกชิ้น”

มยุรียิ้มหวานให้ก่อนถามต่อไปว่า

“ขอถามเพื่อความแน่ใจอะไรอีกอย่างนะ ตอนนี้นายเอาซาช่าไปไว้ที่ไหน”

มือทั้งสองที่ยังจับอยู่บนบ่าของหญิงสาวเลื่อนต่ำลงมาเป็นกระชับรอบเอวหลวม ๆ

“ไม่ได้เอาไปไว้ที่ไหนทั้งนั้น... บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้มีอะไรกับซาช่า เราเป็นแค่เพื่อนกัน” เมฆยืนยันหนักแน่น

“แน่ใจได้ไง”

“แน่ใจสิ... ก็วันนั้นที่เขามาที่บ้าน เรา... เอ่อ...” เมฆชะงักแล้วอึกอัก

มยุรีตัวแข็งส่งสายตาเพชรฆาตมาทางเมฆแล้วถามเสียงเยือกเย็นจนชายหนุ่มเสียวสันหลังวูบ

“พวกเธอทำอะไร...”

เมฆหน้าเจื่อนแล้วยิ้มแหย ๆ

“ซาช่าเขาเริ่มก่อนนะ” เมฆโยนความผิดให้ฝ่ายหญิงหน้าตาเฉย “แต่สาบานได้ด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าไม่มี

อะไรเกินเลยหรือมากไปกว่าที่เราทำกันเมื่อกี้นี้ แล้วฉันรับรองได้ว่าเขาไม่ทำให้ฉันรู้สึกอะไรเลย... ไม่เหมือนกับที่ฉันรู้สึกกับเธอนะนกยูง”

.....

สาเหตุที่ชอบคือความกวนปนความหวานของนายเมฆ จริง ๆ นายเมฆมันกวนทุกซีน แต่นี่มันกวนด้วย ทะลึ่งด้วย จริง ๆ แค่ฉากเดียวคงสื่อได้ไม่ครบรส ต้องอ่านจากตอนแรกไปเรื่อย ๆ เนาะ

เรื่อง รอวันฟ้าใส ค่ะ

https://writer.dek-d.com/anolindee/writer/view.php?id=1752453

[MoonMaru]

"อาจารย์ อาจารย์บอกว่าคุณคือเปลวเทียนใช่ไหม ถ้าเทียบกันดูแล้ว ผมก็คงเหมือนกับคุณนั่นแหละ

แต่ผมจะล้มลง ตกลงกลางห้องที่เต็มไปด้วยหลอดไฟนี่แล้วลุกไหม้ แล้วผมก็จะสร้างโลกที่ตัวเองต้องการให้เป็นได้ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่ตัวเองจะหลอมละลายไปก็ตาม"

...

เป็นบทสนทนาระหว่างตัวเอกกับครูของเขา ต้นเรื่องมาจากที่ครูเคยมีความพยายามอย่างตัวเอกมาก่อนที่ไฟนั้นจะค่อยๆ มอดลงไปตามกาลเวลา เมื่อรู้ว่าตัวเองก็ไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้น รู้สึกท้อแท้และหมดกำลังใจที่จะทำตามฝันของตนโดยไม่สนใคร เปรียบได้กับเปลวเทียนที่ริบหรี่ท่ามกลางหลอดไฟสว่างนับล้านดวง

แต่ตัวเอกยังไม่หมดหวัง และยังใจสู้อยู่ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีพลังมากมายอะไร แถมยังถูกกดขี่อีกต่างหาก

ในเมื่อตัวเองทำได้แค่นี้ เขาจึงจะเป็น 'เปลวเทียน' ที่จะมอดไหม้ทุกอย่างที่ขวางหน้ารวมไปถึงตัวเองเพื่อทำให้ความปรารถนาเป็นจริง

แม้ว่าเขาจะมีโอกาสเห็นความสำเร็จนั้นแค่ชั่วครู่หรือไม่เห็นเลยก็ตาม

...

//ยาวจังแฮะ 555

ชื่อเรื่อง CONVERT คนเปลี่ยนโลก ภาค Evening Ray ค่ะ บทพูดตอนนี้ก็จากตอนล่าสุดด้วย

https://my.dek-d.com/shanahom555/writer/viewlongc.php?id=1576364

[jesjournal90]

"แผลเป็นก็คือแผลชนิดหนึ่ง มันอาจจะไม่เจ็บปวดเหมือนแผลสด แต่เมื่อคุณมองเห็นมัน คุณจะนึกออกว่าความเจ็บปวดแบบนั้นเคยทำร้ายคุณอย่างไร"

เอาแค่นี้ละกัน คิดว่ามีเยอะนะ (โม้) 5555

จากเรื่อง Undisclosure (เห็นแปะเลยแปะด้วย)

https://writer.dek-d.com/jesjournal90/writer/view.php?id=1706888

[Shiny Terra]

ถ้าเป็นประโยคที่ชอบที่สุด ก็น่าจะเป็นประโยคนี้ที่ซีดาร์(เพื่อนนางเอก)ด่าอดีตอาจารย์ของนางเอกที่มาสบประมาทนางเอกค่ะ

“นี่-เตี้ย!” ซีดาร์โพล่งขึ้น เธอก้าวมาข้างหน้า สบตาอาร์กัสและพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้นเรื่อยๆเหมือนอัดอั้นมานาน “ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะเก่งกาจมาจากไหน ฉันไม่ยอมให้คุณมาพูดจาดูถูกคนอื่นขนาดนี้ต่อหน้าฉันหรอก! โดยเฉพาะคนอย่างซินเทีย เผื่อคุณจะไม่ทันสังเกตนะ เธอเป็นที่มีความมุ่งมั่นมาก เธอมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะทำความฝันให้เป็นจริง คุณอาจเตี้ยเกินไปที่จะเห็นจากแววตาของเธอ แต่ฟังจากน้ำเสียงของเธอก็น่าจะรู้แล้วนี่นา และถ้าคุณมีสมองคิดซะบ้างก็คงจะคิดได้ว่าเธอคงไม่ยอมอยู่เป็นลูกกะจ๊อกคุณที่นี่หรอกถ้าเธอไม่คิดว่าคุณช่วยเธอได้จริงๆ ขอแค่คุณให้โอกาสเธอเท่านั้น แค่นี้ทำไม่ได้ใช่มั้ย! แล้วนี่คุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาตัดสินคนอื่นแบบนี้ มันไม่แฟร์เลย!”

มาจากตอนที่สองของเรื่องนี้ค่ะ https://writer.dek-d.com/earthnada/writer/view.php?id=1602952

เหตุผลที่ชอบก็คือ..แต่งแล้วสะใจดี(เอ๊ะ เดี๋ยว) และก็เราอยากมีเพื่อนที่ปกป้องเราแบบนี้บ้างน่ะค่ะ

[lb'skLyrmN]

“ฉันเฝ้ามองพวกแกมาตลอด แล้วก็ได้เห็นสิ่งที่พวกแกทำทั้งหมดแล้ว แกคงไม่เข้าใจคนที่เห็นคนตายอยู่ตรงหน้าทั้งที่อยากเข้าไปช่วยให้รอดหรอก จนเมื่อสองปีก่อน ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ฉันรอคอยมาตลอด ในที่สุด ฉันก็มีโอกาสยืนอยู่ในสนามรบเดียวกับเด็กพวกนั้นสักที ...ถึงเวลาแก้แค้นของฉันแล้ว... ฉันบอกกับตัวเองมาตลอด แต่ฉันมันอ่อนแอ พอสัญญาณเตือนภัยดังในวันที่พวกแกกำลังจะมา ภาพของเด็กพวกนั้นก็ย้อนกลับมา แล้วฉันก็เผลอนึกถึงตัวเองที่จะต้องมีสภาพนั้นเหมือนกัน สุดท้าย ฉันก็กลายเป็นคนดีแต่ปากที่เข้าไปหลบซ่อนในสถานหลบภัย เหมือนกับมนุษย์ไร้พลังคนหนึ่ง แต่นายรู้ไหม คำพูดของนายในตอนนั้น ต่อให้เป็นคนที่อ่อนแอที่สุดก็ยังมีสิ่งที่พอทำได้อยู่ นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ฉันพอทำได้ ปกป้องคนที่แข็งแกร่งกว่าให้มีชีวิตอยู่ต่อ”

ยาวติดกันเป็นพืด แต่นี่เป็นบทพูดที่กลั่นจากน้ำตาของตัวละครที่เคยเอาแต่หนีมาตลอดชีวิต

[คะน้าตัวน้อยตัวนิดน่าดูยูฮูวู้ฮู]

เพราะรักมากจึงทรมาน เหมือนถือเหล็กที่ถูกเผาไฟร้อนจนแดงไว้ในมือ ทำให้มือพุพองเกิดความเจ็บปวด แต่ก็ไม่ยอมปล่อย ซ้ำยังกำแน่นกว่าเดิม

พระเอก(?)คิดในใจ

แปะบ้าง:  https://writer.dek-d.com/psychodoctor/writer/view.php?id=1726197

ของเรามันแนวObsessive love จะรักดีๆ กับเขาก็ไม่ได้

[ผ่านมา..]

55555..เซี่ยวเก็งจู ช่างปราดเปรื่องสมตำแหน่งประมุขคนเล็กแห่ง ม้อเก็ง (วังอสูร) นัก

มิเพียงแตกฉานยอดวิชาของ มอเก็ง (วังอสูร) เท่านั้น ทว่ายังสามารถฝึกปรือฝีปากอัน

คมกริช ราวมีดชำแหละซากสนุขเถื่อน ของบิดาท่านมาจนครบถ้วนด้วย นับถือ นับถือ 5

5555555..

[MeawNon]

(ยกมาแค่นี้แหละ อาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

"ความจริงดิฉันไม่ได้รักคุณค่ะ"

ได้ยินเสียง'ว้า'มาจากกองเชียร์ที่แอบอยู่ในงานเลี้ยงด้วย

"ไม่ใช่รักเฉยๆนะคะ โคตรรักเลยค่ะ"ญาชาเอ่ยออกมาได้อย่างไม่ติดขัด เธอ'กล้า'ขึ้นมาหน่อยๆแล้วล่ะ

ความรักน่ะสวยงามเสมอ

ถ้ามีความรักแล้วทุกข์ แสดงว่าคุณยังไม่รู้จักความรักที่แท้จริงเลย

[น้องลำดวน :)]

ชอบหลายประโยคเลยค่ะ แต่ขอยกมาเรื่องละประโยคแล้วกัน

"ข้อเสียของฉันคือการที่ฉันรักเธอมากเกินไป แต่ฉันไม่คิดจะเปลี่ยนมัน" เป็นประโยคที่พระเอกพูดกับนางเอก มาจากเรื่อง Queen's Wish ถึงคุณ...ในโลกใบนั้น ไม่มีเอามาลงค่ะ >__<

"เชื่อใจฉันหน่อยสิ ฉันอาจจะไม่เอาไหนด้านการต่อสู้ นิดๆ หน่อยๆ ก็บ่น ทำตัวไม่มีประโยชน์อย่างที่เธอว่า แต่แค่เรื่องของเธอเท่านั้นที่ฉันจะไม่อ่อนแอ" คำพูดสารภาพรักของพระเอกจากเรื่อง Prince and Spy สัญญาอันตรายเจ้าชายสายลับ ตอนนี้ปิดรีไรท์ไปแล้วว

"แล้วตอนนี้อยากจะหันกลับมามั้ยครับ แทนที่จะฝ่าฝนไปศาลเจ้าเก่าๆ อยากจะไปนั่งร้านคาเฟ่ดูบ้างมั้ย" คำพูดของพระรองผู้แสนดี >__< มีความนัยแฝงและเศร้า จากเรื่อง Invisibilis เงื่อนรักไขวิญญาณ ปิดรีไรท์แล้วเรียบร้อย

และเรื่องสุดท้าย อันนี้ยังไม่จบดีแต่อยากลง 5555

"ถ้าการที่ฉันไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยนอกจากเธอคนนั้นแปลว่าชอบ ก็คงใช่" พระเอกยืนยันความในใจที่มีมายาวนานนน จากเรื่องใหม่แกะกล่องยังไม่เอามาลงเรื่อง Blue Fairy กาลครั้งหนึ่งเมื่อผมเจอเธอ

[Miran/Licht]

จากเรื่อง: อนุบาลมังกรน้อย
#นิยายวาย

...ทราบไหมว่าเหตุใดสายรุ้งจึงงดงาม นั่นเป็นเพราะมันว่างเปล่าอย่างไรเล่า

กำเนิดจากสิ่งที่มีและไม่มี ไม่เกาะเกี่ยวสิ่งใดเอาไว้...

[no one know]

"...เพราะนั่นคือหลักฐานว่าพวกเขาเคยอยู่ ณ ที่แห่งนี้ในชั่วระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งไม่ปรากฎบนความเป็นจริงใด ๆ ทั้งสิ้น..."

จากบทอวสานในนิยายเกมออนไลน์ของผม และเป็นประโยคปิดท้ายเรื่องเลยด้วย ส่วนเหตุผลที่ชอบก็เพราะมันไหลลื่นออกมาเองโดยไม่ได้ผ่านการประดิษฐ์คำไว้ล่วงหน้า (จริง ๆ คิดจะเขียนคำปิดท้ายแบบอื่นไว้แล้ว แต่อันนี้ดีกว่า) โดยเป็นประโยคที่กล่าวสรุปเหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมาได้ในประโยคเดียว เลยแอบประทับใจตัวเองเล็ก ๆ

https://my.dek-d.com/inthedarkz/writer/view.php?id=1178002

[ลุงคม เอ้ย ลมคุงไง :3]

ประโยคที่เด็ด? อืม(คนที่อ่านนิยายผมห้ามอ่านนะ นี่สปอยเพราะยังไม่เอาลง555)

.

.

.

.

.

.

[ไม่ว่านายจะเป็นอะไรนะไคล์ ไม่ว่านายจะเป็นคนหรืออันเดธ ไม่ว่านายจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ ไม่ว่านายจะซุ่มซ่ามหรือซื่อบื้อ ไม่ว่านายจะรู้สึกดีกับสิ่งที่ฉันกำลังจะพูดรึเปล่า ฉันยังคงยืนยันที่จะบอกกับนาย ว่าฉันรักนายนะ] พูดเสร็จนางเอกก็....จากไป

[Ciel En Roseジン]

“น้ำตาหยาดแรก คือ จุดเริ่มต้นของความเสียใจ

น้ำตาหยาดสุดท้าย คือ จุดเริ่มต้นของความแข็งแกร่ง”

ต้นแอปเปิ้ลฮัมเพลงปลอบอลิซ แต่หญิงสาวไม่รับรู้ เพราะเธอไม่เคยรู้ว่าต้นแอปเปิ้ลก็มีจิตใจเหมือนมนุษย์ เพียงแต่ภาษาพืชพรรณกับภาษามนุษย์แตกต่างกัน

https://my.dek-d.com/jingin/writer/view.php?id=814230

WildRose Court {คฤหาสน์กุหลาบป่า}

แนะนำเรื่องแบบย่อๆ

กุหลาบที่ผลิบานด้วยตัวเองกลับจำต้องโดนบ่มเพาะให้เป็นกุหลาบเลอค่า ก่อให้เกิดพันธะสัญญาที่ไม่ควรอุบัติขึ้น!! ~~เงื่อนงำมวลดอกไม้แห่งเดอ เฟลอร์ได้เริ่มขึ้นแล้ว~~

[Terunut]

มี "รอคำนี้จากปากนายอยู่"

กับ "ไม่เป็นไร เราเข้าใจ" ประมาณนี้แหละครับ @....@

[Midoriya]

"ในสงครามน่ะ ไม่มีคำว่าสวยงามหรอกนะ"

"คนที่เอาเเต่ปฎิเสธตัวตนในอดีตอย่างนาย ฉันจะช่วยไว้เอง"

"ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ เเล้วเดินหน้าต่อไป"

[โอ้วว ชีทเค้ก]

ประโยคเด็ดคือ “ปะ เป็นผู้หญิงยิงเรือ เหตุใดเจ้าจึงแสดงกริยาไม่งามเช่นนี้เล่า!? หรือแท้จริงแล้วเจ้าเป็นพวกไม้งามกระรอกเจาะ!?”

5555555555555555555555555555555555555555

[เฟืองเก่า]

"ทำสิ่งโง่เง่าอย่างชาญฉลาด"

เขาเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบด้วยถ้อยคำปนเสียงหัวเราะ มันช่างเป็นสำนวนดูแปลกประหลาดดีเหลือเกิน

[PABCOM]

มีจากสองเรื่อง(ที่คิดเอาไว้แต่ยังไม่ได้แต่ง)

ประโยคแรก - กิเลสไม่ได้ควบคุมมนุษย์ มนุษย์ต่างหากที่ปล่อยตัวตามกิเลส (โดย ซาตาน บาปแห่งโทสะ ราชาแห่งไฟบรรลัยกัลป์)

ประโยคที่สอง - เป็นอีกาจอมฉวยโอกาศ ยังดีกว่าเป็นนกกระจอกที่หลอกตัวเองว่าเป็นพญาอินทรี (โดย ผู้นำแห่งกองกำลังปฏิวัติผู้ต่อต้านอำนาจขุนนาง)

[Asahi_san]

ประโยคเด็ดไม่รู้ รู้แต่สโลแกนไล่ได้ไล่ดี แต่ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป!! ><5555

ไตเติ้ลค่ะ

บุรุษชุดขาวได้กล่่าวไว้

"ข้าต้องการตอบแทน มีสิ่งใดที่แม่นางปรารถนาหรือไม่?"

ตัวข้าจึงตอบกลับไป

"กลับบ้านท่านไป"

บุรุษชุดแดงได้เอ่ยถาม

"เจ้ามีอะไรอยากได้หรือไม่?"

ตัวข้าจึงกล่าวเช่นเดิม

"กลับบ้านท่านไป"

บุรุษในชุดลายเมฆาได้เอ่ยกล่าว

"แม่นาง ขนมนี่อร่อยมากเลยนะ! เจ้าลองทานดูสิ เจ้ามีอะไรอยากได้อีกหรือไม่?"

"กลับบ้านของพวกท่านไป!!"

จากเรื่อง : ลำนำกระดิ่งสีเงิน

หมวด : ฟรีสไตล์ อดีต ปัจจุบัน อนาคต

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1752851