มันแย่มากมั้ย การเขียนนิยายเพื่อยอด favourite ยอด comment และยอด view น่ะ

ใจเย็นก่อน...

ปัญหาอย่างหนึ่งที่นักเขียนหน้าใหม่เผชิญอยู่บ่อย ๆ คือ เขียนแล้วไม่ได้ดี เดบิวแล้วทำไมไม่ได้ยอดวิวยอดแอดเหมือนคนอื่นเขา? บ้างก็โหมโฆษณา โปรโมทแทบล้มประดาตาย บ้างก็ผันตัวเองไปเขียนแนวกระแส เอาใจตลาด (เด็กดี)

ผมยังคงย้ำอยู่เสมอว่าวงการนี้ "ไม่มีทางลัด" ครับ สิ่งเดียวที่จะปลอบประโลมใจเราได้คือความพยายาม...

Just monika...

โลกของ dek-d ตลาดสำคัญกว่าจินตนาการ

ผมก็เป็นนักเขียนหน้าใหม่แต่งนอกกระแสนะครับ นอกมากๆ ด้วย จนบางคนถามว่า ลงผิดเว็บรึเปล่า 5555 แล้วยอดวิว เม้น เฟบ ขึ้นช้าเหมือนตัวสล็อตโดนเหน็บกินเสียอีก ถามว่าอยากให้มันมากๆ ไหม ก็อยากเหมือนคุณนั่นแหละครับ ไม่ใช่เรื่องผิดหรอก แต่ถ้านิยายสนุกจริง ดีจริง ถึงจุดๆ หนึ่งมันก็ปังได้เหมือนกันครับ ผมเคยมุ่งมั่นที่จะติดท็อปอยู่สักพักหนึ่ง ตอนนี้ไม่ละครับ เหนื่อย 5555 ตอนนี้หันมาแต่งเชิงให้คุณค่าสำหรับผู้อ่านมากกว่าครับ

มันแย่มากมั้ย การเขียนนิยายเพื่อยอด favourite ยอด comment และยอด view น่ะ

----------------------------------------------------------

ไม่แย่ค่ะ ทุกคนที่เขียนนิยายต่างมีเหตุผลของตัวเองและมองในอีกมุมหนึ่งมันก็คือเป้าหมายของผู้เขียนนิยายนั่นเอง แต่การเขียนแล้วเอาตัวไปผูกติดกับการประเมินจากคนอื่นแบบนั้นมันดีแล้วหรือคะ มันไม่ทำให้เจ็บปวดหรือคะเมื่อสิ่งที่หวังไม่เป็นดั่งใจ

เขียนให้ตัวเองสนุกดีกว่าค่ะ อย่างน้อย ๆ การที่ทุ่มเทเวลาเคาะแป้นคีย์บอร์ดวันละหลาย ๆ ชั่วโมงก็ทำให้ตัวเองมีความสุขนะคะที่ได้เผยแพร่มุมมองผ่านตัวละครที่สร้างเอง

จากการระบายด้านบน คุณคิดว่าสิ่งที่จะทำให้โดดเด่นขึ้นมาคือพล็อตเรื่องใช่ไหมคะ

เราคิดว่าคุณควรจะใส่ใจการใช้ภาษาในการเล่าเรื่องด้วยเพราะสิ่งนี้ก็สำคัญไม่แพ้กัน

หรือหากว่าคุณทำครบทุกอย่างแล้วแต่ยอดวิว ยอดคอมเมนต์ยังไม่เป็นดังใจหวัง

ก็ยิ้มให้กว้าง ๆ เลยค่ะ และบอกตัวเองว่าคนอ่านพลาดแล้วที่ไม่ได้มาอ่านเรื่องสนุกขนาดนี้ของคุณ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ก็ไม่แย่นะ ไม่ผิดด้วย

เรายอมรับว่าเราเขียนตามกระแส เพื่อยอดวิว ยอดเฟบจริงๆ

แต่ตอนลงเราไม่ได้คาดหวังเพราะเราก็ไม่ได้ใส่เต็มกับมัน 

ด้วยกลัวความผิดหวังด้วยเป็นสำคัญ

แต่จริงๆ แล้วเราก็มีไพ่ตายอยู่ในมือเหมือนกัน

คือเรื่องที่เราอยากเขียนมากๆ จริงๆ สุดๆ เรายังไม่ได้เขียนลง

เราลงเรื่องอื่นๆ ไปก่อนเพื่อให้คนทำความรู้จักกับงานเขียนของเรา สไตล์การเขียนของเรา

เป็นการโยนหินถามทางไป

ซึ่งกระแสตอบรับเกินความคาดหมายมาก ได้มาสองพันสามร้อยเฟบ

คนอ่านชมพล็อตเยอะ แต่ยังต้องปรับปรุงเรื่องการเขียนอยู่อะนะ

การเขียนไม่ใช่แต่สักแต่เขียนๆ อย่างเดียว ต้องมีกลยุทธ์ และการวางแผนด้วย

แต่กว่าเราจะมาถึงจุดนี้ได้ต้องใช้เวลาสังเกตเก็บข้อมูลลงๆลบๆอยู่หลายเดือน

แค่เขียนลงนิยายคุณยังเฟลจนถอดใจ ลองนึกถึงว่าคนที่เอานิยายไปส่ง สนพนั่นนี่นู้น

แต่โดนปฏิเสธ แต่เขาก็ยังไม่ถอดใจกลับมารีไรท์ แล้วส่งใหม่ นี่เราว่าเขาครดจะสตรองเลย

ก็เป็นกำลังใจให้ละกัน

ไม่ผิดครับ ไม่ผิดแน่นอนที่จะเอายอดพวกนั้นมาเป็นเชื้อเพลิงพลังใจในการเขียนนิยายของคุณ

แต่มันมีข้อเสียตรงที่เป็นเป็นเชื้อเพลิงชนิดสิ้นเปลืองที่เผาไหม้หมดไปเร็ว คงอยู่ไม่ได้นาน

ก็อย่างที่คุณประสบอยู่ตอนนี้ พอเขียนแนวที่ตัวเองอยากเขียนโดยเอายอดพวกนั้นเป็นที่ตั้ง แล้วสุดท้ายก็ต้องมาตัดพ้อเมื่อไม่โชคดีได้ผลดังหวังไว้

ไม่ผิดที่นักเขียนอยากให้ผลงานของตัวเองประสบความสำเร็จ หากแต่เอาความสำเร็จเป็นที่ตั้ง ความสุขมักจะไม่ยั่งยืน เพราะมันจากแปรเปลี่ยนไปตามความสำเร็จหรือผลตอบแทนที่ไม่แน่นอนนั้น จะดีกว่ามั้ยถ้าจะเอาอย่างอื่นมาเป็นที่ตั้งในการเขียนอย่าง 'ความชอบ' คือยอดพวกนั้นก็หวังไป แต่ให้อยู่ในรูปของผลพลอยได้จากการทำสิ่งที่ตัวเองชอบแทน

หิวเงิน

โหยยอดวิว

อยากได้ยอดเม้น

ต้องการคนติดตาม

ทั้งหมดไม่ผิดครับ

มันผิดตรงที่ เพราะคุณต้องการมากไป จนมองข้ามจุดสำคัญของนิยายไป จุดสำคัญที่ว่าก็คือความสนุก ความอิ่มเอม ความน่าติดตาม ถ้าไม่ตระหนักเรื่องพวกนี้ จะถือว่ามีเจตนาไม่ดี และสุดท้ายนิยายจะออกมาไม่ดีเหมือนเจตนาของคนเขียน

เหมือนคุณเป็นเซลขายของ หากคุณมีของดีมาขาย คนซื้อเขาก็อยากซื้อครับ (ของมันดีจริง)

ส่วนเรื่องทนกับอุปนิสัยตัวเองที่บ้าพลัง เป็นศูนย์กลางของจักรวาลไม่ได้ อันนี้เป็นทัศนคติของคุณครับ และมันปรับกันได้ (โดยไม่ต้องไปทานลาบที่ปากซอย 11 ด้วย)

จะชอบเขียนพระเอกกระจอก ๆ หรือเขียนพระเอกเก่ง ๆ ไม่มีผิดทั้งนั้น

แต่ถ้าต้องการยอดวิว ยอดเม้น ต้องศึกษาตลาด และเขียนนิยายตามความชอบโดยรวมของคนอ่าน

สมัยนี้คำว่า "ตามกระแส" มันกลายเป็นคำแง่ลบไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่เรานิยายมันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว และคนอ่านเขาก็ไม่เห็นจะแคร์ใด ๆ

ก็ไม่แย่ และไม่ผิดค่ะ

และยังเป็นการส่งเสริมให้เรียนรู้จักความผิดหวัง...จากความคาดหวัง...ด้วยค่ะ

ได้เรียนรู้ว่า คงไม่มีอะไรได้ดั่งที่ใจหวังทุกอย่าง

ได้เรียนรู้ว่า สิ่งที่เรารักชอบ อาจเป็นส่วนเล็กขี้ประติ๋ว ของโลกกว้างๆ

ได้เรียนรู้ว่า การจะทำสิ่งที่ชอบ มันก็ต้องอดทนฝ่าฟันกับอีกหลายสิ่ง กว่าจะแกร่ง

ไม่แย่นะ คนทำเราอะไรก็หวังผลกันหมดแหละ ใครบอกทำโดยไม่อยากได้อะไรตอบแทนมันช่างสตอเบอร์รี่สิ้นดี

มันแย่มากไหม กับการเขียนนิยายเพื่อต้องการผลตอบแทน comment ยอดfav. ยอดview

ตอบ. ในความคิดเรามันไม่ได้แย่เสียทีเดียว ถ้าหากคุณต้องการสิ่งเหล่านี้เพื่อกระตุ้นกำลังใจในงานเขียนของคุณ แต่จะเรียกว่าดีก็คงไม่ได้

รู้ไหมว่าทำไม? เพราะความหวังที่มากเกินไปมักทำร้ายตัวเราเอง หากวันนึงหากคุณไม่มีใคร fav. ไม่มี comment ยอด view ไม่ขยับ คุณยังจะสามารถเขียนนิยายต่อไปได้ไหม ในวันนึงที่คุณรู้ว่านิยายตัวเองไม่มีอะไรดีสักอย่าง ไม่มีใครสนใจงานที่คุณเขียน คุณยังจะสามารถมีแรงพัฒนาตัวเองเพื่อไปยังจุดที่มีคนชื่นชมคุณไหม หรือคุณจะทิ้งมันไปเพราะขาดแรงสนับสนุนที่คุณต้องการ เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่หวัง

สำหรับนักเขียนแล้ว ไม่มีใครกล้าปฏิเสธอย่างเต็มปากเต็มคำหรอก ว่าไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้

มีความหวังน่ะดีอยู่แล้ว แต่ต้องหวังอย่างพอดี หวังให้เท่ากับความสามารถของตัวคุณเอง หวังว่าตัวเองจะมีความสามารถเพิ่มขึ้นเพื่อตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อกับคนที่เข้ามาอ่านนิยายและคอมเมนต์ของคุณ ไม่ใช่หวังเพียงแค่ว่าคนอ่านเขาจะให้คุณ โดยที่คนอ่านไม่ได้อะไรที่มีคุณภาพกลับไป

แย่หรือไม่ ก็ขึ้นกับความคิดของท่านแล้ว...

จงเข้มแข็ง เราจะเอากำลังใจมาให้ !!

ตอบ ก็ไม่แย่หรอกค่ะ แต่ละคนมีความมุ่งมั่นที่ไม่เหมือนกัน แต่คิดว่ามันดีแล้วหรือคะที่ยึดติดกับอะไรพวกนี้มากเกินไป? ไม่เหนื่อยบ้างหรือคะที่ต้องตะเกียดตะกายจนท้อขนาดนี้? อยากถามว่าคุณจขกท.เขียนนิยายมานานแล้วหรือยังคะ กี่เดือน กี่ปี? เพราะทั้งยอดวิว คอมเม้น หรืออะไรก็ตามแต่มันไม่ได้พุ่งพรวดๆมาภายในวันเดียวหรอกค่ะ "ทุกสิ่งทุกอย่างต้องใช้เวลา"

เราเห็นนักเขียนหลายๆท่านตั้งกระทู้งอแงแนวๆนี้เยอะเหมือนกัน บ้างก็บ่นไม่ก็ระบาย "ทำไมไม่มีคนอ่านเลยละ" "เพราะนิยายเรานอกกระแสไม่ตามตลาดเหรอคนถึงไม่อ่าน" ลองย้อนกลับมาถามตัวเองรึยังคะว่าคุณเขียนมันออกมาดีพอรึยัง ไม่ใช่มานั่งตีโพยตีพายว่าไม่มีคนอ่านเพราะเป็นนิยายนอกกระแส(แต่บางคนอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เรายกตัวอย่างที่ชอบโวยวายประเด็นนิยายนอกกระแส)

ผลแค่อยากได้คนชมเอง

ตอบ การที่นักอ่านจะชื่นชมและชื่นชอบผลงานของคุณได้ นิยายของคุณมันจะต้องสนุกและมีคุณภาพเสียก่อนค่ะ ไม่ใช่แต่งออกมาพล็อตไม่น่าสนใจ ไร้แก่นสาร เขียนให้สนุกและน่าสนใจมากพอแค่นั้นเองค่ะก็จะทำให้นิยายของคุณพุ่งทั้งยอดวิว ยอดเฟบ ทั้งที่เป็นนิยายนอกกระแสหรือในกระแสก็ตาม

สุดท้ายนี้ฝึกพัฒนาฝีมือตัวเองไปเรื่อยๆค่ะ แล้วทุกสิ่งที่อย่างที่คุณๆปราถนามันจะตามมาเอง แค่มี"ความมุ่งมั่นและตั้งใจ"มากพอ เพราะการออกมางอแง โวยวาย บ่น หรืออะไรก็ตามแต่มันไม่ช่วยอะไรหรอกค่ะ ฝึกเขียนไปเรื่อยๆ ตอนที่เราเริ่มมาเขียนนิยายก็ท้อบ่อยแบบจขกท.นี้แหละ แต่พอเขียนมาได้สัก2-3ปีมันก็เริ่มอยู่ตัว เริ่มจับทางสไตล์การเขียนของตัวเองได้ อีกอย่างเราคงเป็นคนไม่ค่อยซีเรียสเกี่ยวกับยอดวิวยอดเฟบอะไรด้วย เลยไม่ค่อยมีเรื่องพวกนี้มาบั่นทอนกำลังตัวเอง ขอให้นักเขียนทุกคนจงสู้ๆค่ะ 55

ไม่แย่ แต่มันแย่ตรงที่เราเอาความสุขของตัวเองไปผูกกับตัวเลขพวกนั้นมากเกินไปต่างหากเล่า

ทั้งที่ความจริงแล้วการเขียนนิยาย จุดเริ่มต้นมันน่าจะมาจากความสุข ความพึงพอใจของเราที่ได้เขียน ความสุขจากภายในต่างหากที่เราควบคุมได้ แต่ความสุขที่เกิดจากปัจจัยภายนอก เช่น ยอดวิวเอย คอมเมนต์เอย ยอด fav. เอย มันเป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ ถ้าเราเอาใจไปผูกกับมัน คิดว่าชีวิตนี้เราคงเป็นนักเขียนไม่ได้ หากไม่ได้รับสิ่งเหล่านี้ตอบแทน ชีวิตนี้คุณก็คงไม่ได้เป็นนักเขียนจริงๆ นั่นแหละ

ลุกขึ้นมาครับ ปาดน้ำตา แล้วลงมือเขียน ต่อให้นิยายคุณไม่ใช่กระแสตลาด ต่อให้นิยายคุณไม่มีคนอ่าน แต่พื้นฐานความต้องการของนักอ่านทุกคนคือ "อยากอ่านนิยายที่จบเรื่อง" ถ้าคุณไม่มีนิยายที่เขียนจบอยู่ในมือสักเรื่องแล้ว นักอ่านที่ไหนเขาจะมาอ่านเรื่องคุณกัน?

ความต้องการไม่ใช่ความผิด หากคุณต่อสู้เพื่อให้

ได้มันมา ด้วยน้ำพักน้ำแรงคุณอย่างสุจริต แต่ผิด

แน่นอนหากสดุดอุปสรรคเพียงน้อยนิด ก็ถอดใจ

มานั่งงอมืองอเท้าพลางคร่ำครวญไปวันๆ เพราะ

คุณจะไม่มีทางได้ในสิ่งที่คุณต้องการแน่นอน ถ้า

คุณทำเช่นนั้น เค๊ยกๆๆๆๆๆๆๆ..

....เราพูดตรงๆนะ คุณเจอคนพูดแบบปลอบใจเข้าใจเห็นใจเยอะแล้ว วันนี้เราอาจจะมามาดนางร้ายสักหน่อย เพื่อบอกตรงๆกับคุณ ถ้าคุณเสียความรู้สึกต้องขออภัยล่วงหน้านะ เราไม่ว่าที่คนเขียนจะต้องการยอดเฟบ ยอดไลค์ รึแม้แต่ยอดเม้นท์ เมื่อนักเขียนเอามาลงที่นี่ แน่นอนว่าย่อมต้องอยากรู้กระแสความคิดที่มีต่อเรื่องที่ตนเองเขียน ถ้าไม่อยากสิ่งเหล่านี้ใครมันจะเสียเวลามาลงให้คนอ่าน แต่จะหวังมากน้อยรึมีปัจจัยเสริมอื่นๆบ้างก็อีกเรื่อง แต่เราไม่ชอบใจเท่าไหร่นะที่คุณจะมาบ่นตัดพ้อว่าเพราะแนวที่เขียนมันไม่ตามกระแสเหรอคนถึงไม่สนใจ เราไม่รู้รีดคนอื่นเป็นอย่างไร เราอาจมีแต่งนิยายบ้างแต่ไม่เคยลงที่ไหนเพราะรู้ว่ามันอ่อนด้อยนักเมื่อเทียบกับคนอื่น เราแค่แต่งเพื่อระบายความเครียด เพื่อความสนุกตนเอง อ่านแล้วขำเองปลื้มเองจิ้นเอง แต่เมื่อเรามาเป็นรีด เวลาเราจะเฟบใคร จะไลค์ใคร โดยเฉพาะเม้นท์ใครเราเลือกแล้วเลือกอีกไม่ใช่สักแต่เฟบรึเม้นท์ คุณคิดดูว่าขนาดแต่งนิยายออกมาสักตอนไม่ใช่เรื่องง่ายๆ พิมพ์ไม่ใช่สั้นๆ เราเองที่เป็นรีดที่มักเม้นท์ยาวจึงเลือกคนที่เราอยากเม้นท์เพราะไม่ชอบจะเม้นท์สั้นๆเช่น"รอนะ" ,"มาต่อเร็วๆ" รึ "สนุกจัง" เราจะเม้นท์เมื่อมันประทับใจในเรื่องนั้นมากๆเท่านั้น เราจะกลั่นกรองความคิดออกมาในเม้นท์ ฉะนั้นจึงเลือกเรื่องที่จะเม้นท์เพราะจะให้ไปนั้งเม้นท์ทุกเรื่องที่ตามคงไม่ใช่ และเรื่องที่เราตาม แม้จะตามกระแสไม่น้อย(เพราะเราก็ดันชอบแนวนั้น)แต่ไม่ได้หมายความว่าใครแต่งแนวตลาดก็ตามหมดไลค์หมด คุณจะดูถูกรีดเกินไปมั้ย แต่งเรื่องตามตลาดแต่ถ้าพล็อตไม่แกร่ง เนื้อเรื่องหลามโครก ไม่มีที่มาที่ไป ตัวละครไม่มีเสน่ห๋ในตัวเอง ต่อให้แต่งตัวเอกเมพแค่ไหนเราก็ไม่อ่านค่ะ และเราเองก็ตามอ่านเรื่องนอกกระแสเหมือนกัน อย่างล่าสุดที่ตามอ่านก็ออกแนวนางร้าย(ที่เป็นนางร้ายจริงๆไม่ใช่มาเกิดใหม่รึฟื้นความจำได้อะไรแบบนี้) ฝีมืออยู่ช่วงยังกาก(เห็นว่าอนาคตอาจจะเทพ แต่นางจะเทพรึไม่เราไม่สนค่ะ เรารักนางแต่แรกแม้นางจะกากๆนั่นล่ะ)ไม่ฮาเร็ม ตาพระเอกก็ออกแนวจืดจางเพราะนางร้ายแย่งงานไปซะหมดจนแทบไม่ได้ออกโรง นางเอกในเรื่องก็เมพตามสภาพแต่ก็เอ็นดูเล็กๆ(แต่ตอนนี้ไม่ค่อยเอ็นดูล่ะเพราะนางเป็นตัวทำให้นางร้ายต้องปวดเฮดหนักกว่าเดิม) เสน่ห์ของเรื่องนีคือความแหวกแนวและตัวละครที่อบอุ่นน่ารัก คุณจะรักตัวละครทุกตัวในเรื่อง อาจมีบางตัวที่เกลียดเหลือเกินแต่ก็ยังรักตัวละครที่เหลือจนอยากตามต่อ รึอีกเรื่องที่เป็นแนวราชินีแสนแกร่ง(นางเก่งตามประสาราชินีที่โดนดันขึ้นมาโดยเคยมีผลงานเลิศมาก่อน ไม่ได้จู่ๆเทพทรูจนไร้เหตุผล)แต่สามีดันหายตัวทิ้งงานให้นางลุยคนเดียว นางก็เรื่อมเหนื่อย เริ่มนอย เริ่มมีการงอนและเริ่มหาวิธีจะหาสามีใหม่เพราะราชาหายไปนานเหลือเกิน เรื่องนี้ไม่ได้ติดอันดับอะไร จำนวนเฟบไม่รู้ัมากมั้ย เม้นท์ก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่นี่เป็นเรื่องที่เรารักไม่น้อยเหมือนกัน และก็ไม่ได้เป็นเรื่องตามแนวตลาดที่ตัวเอกต้องเมพ คนมารุมรักอะไรแบบนี้ นางเป็นรานีทุ่มเทเพื่อชาติ คนย่อมรักนาง นางย่อมเก่งเพราะไม่งั้นคงเอาประเทศชาติไม่อยู่ในขณะที่ราชาหายหัว เรื่องนี้น่าสนุกตรงที่ราชาจะยอมกลับมาก่อนรานีจะทิ้งราชาหาราชาคนใหม่มั้ย อะไรทำให้ราชาต้องทิ้งประเทศไป นี่คือพล็อตที่น่าสนใจค่ะ ฉะนั้น ถ้าคุณถามว่าทำไมเรื่องคุณถึงไม่เป็นที่สนใจมากพอ คุณต้องดูว่าคนเม้นท์ว่าอย่างไรบ้าง เนื้อเรื่องย่อของคุณเขียนได้น่าสนใจดึงให้คนสนใจเข้ามาอ่านรึเปล่า(เราเลือกเรื่องที่จะเข้ามาอ่านจากคำอธิบายสั้นๆตรงเรื่องย่อค่ะ ไม่มีก็ข้ามไม่อ่านนอกจากชื่เรื่องน่าสนใจจริงๆ) เราเข้าใจที่คุณจะท้อ แต่ไม่อยากให้เข้าใจว่าต้องเขียนตามตลาดเหรอถึงจะปัง ถ้าพล็อตดี เรื่องน่าสนใจ คนจะสนใจและติดตามผลงานของคุณเองค่ะ รีดหลายคนอาจจะตามกระแส แต่หลายๆรีดก็เลือกอ่านนิยายที่ตรงจริตตัวเองโดยไม่สนกระแสก็มีค่ะ สุดท้ายนี้ เราว่าเรื่องของคุณมันก็ไม่น่าจะแย่อะไรหรอก อย่างน้อยมันก็มีคนชื่นชอบกดเฟบกดไลค์มีเม้นท์ให้คุณนะ มันอาจไม่มากมาย แต่คนกลุ่มเล็กๆนั่นก็คือคนที่ชอบในผลงานของคุณ นิยายคุณตรงจริตของเค้า ก่อนจะมองไปกลุ่มที่ใหญ่ เราว่าลองรักษากลุ่มคนเล็กๆกลุ่มนี้ของคุณก่อนมั้ย แล้วกลุ่มของคุณมันก็จะขยายขึ้นมาเองนั่นล่ะ

อ่านชื่อกระทู้ กับเนื้อความของเจ้าของกระทู้แล้วเหมือนจะแตกต่างนะ อ่านชื่อกระทู้เหมือนตัดพ้อว่า กุเขียนนิยายเพื่อยอดวีว ยอดคอมเมนต์ มันผิดตรงไหน อันนี้ไม่ผิดนะ ก็อยากได้อ่ะ ใครจะทำไม เราก็อยากได้เหมือนกัน แต่พออ่านเนื้อความในกระทู้แล้ว เหมือนตัดพ้อว่าลงทุนลงแแรงแต่งนิยายไป ไม่ได้รับกระแสตอบรับเท่าที่ควร อันนี้ไม่รู้จะว่ายังไง พยายามต่อไปก็แล้วกัน

มันไม่ผิด เเต้มันก็ไม่ถูกเหมือนกัน

ไม่หรอก

ไม่ผิดหรอกที่คุณอยากจะได้ผลตอบเเทนจากการลงเเรง

สำหรับเราที่เป็นนักเขียนเเต่ไม่ประจำไม่ค่อยกล้าเรียกร้องยอดเพราะลงได้ไม่สม่ำเสมอ ด้วยภาระการเรียนเเละงาน รวมถึงอีกหลายๆ อย่าง

เราเขียนเพราะใจรัก อยากเเบ่งปันเรื่องราวในหัว จะยอดวิวน้อย คอมเม้นต์น้อยเราก็รักที่จะสรรสร้างนิยายที่ตัวเองรักต่อไป

สู้ๆ นะ จขกท

หวังได้ แต่ต้องเข้าใจด้วยว่าไม่ใช่จะมีคนมาตอบสนองความหวังของเราได้เสมอไปหรอก

เเป็นกำลังใจให้นะคะ

#เราเองก็เป็นนะ ดีใจทุกครั้งที่วิวเพิ่ม แต่น้อยใจก็บ่อยนะ เวลาวิวไม่ขยับ แต่มาคิดอีกที แค่เราเขียนนิยายออกมาดีๆ ก็พอแล้ว สู้ๆคะ

ยอดวิวยอมคอมเมนท์หรือยอดผู้ติดตามทั้งหลายที่ว่าหามายาก แต่การรักษาให้มันอยู่ในระดับเดิมและสม่ำเสมอนั้นยากกว่าครับ...ฮ่าาาาา บอกเลยนะครับว่ามันเป็นอะไรที่สำคัญพอสมควรเลยทีเดียวในการเขียนนิยาย

ใจเย็นๆนะค่ะ อย่าคิดมากให้เครียด ถ้าเราสนุกไปกับมันทุกอย่างจะดีขึ้นเราเชื่อเช่นนั้น เราเองก็เป็นค่ะยอดค้างมาเกือบเดือนแล้วมั้ง555 แต่ว่านะสำหรับเราแล้วไม่ได้ต้องการให้คนมาอ่านมาชมอะไรมากมาย แต่ก็เข้าใจว่าความคิดเห็นของคนเรามันต่างกันอ่ะนะ แค่อยากจะบอกว่าให้ปล่อยวาง อย่างคิดมากเพราะมันจะกระทบต่อนิยายของเราอย่างเมื่อกี้คุยเรื่องวายๆกับเพื่อนเยอะไปหน่อยไปอัพนิยาย ชิบพายนายเอกตูถูกข่มขืนโอโน555

เอาเป็นว่าสู้ๆนะเออ

ไม่แย่และไม่ผิดเลยค่ะที่จะคาดหวังกระแสตอบรับแม้จะเล็กน้อยก็ตาม แต่การที่เราคาดหวังมากเกินไปมันจะส่งผลไม่ดีพาลให้ท้อจนอาจเลิกเขียนได้ ดังนั้นควรหาจุดยืนของตัวเองค่ะว่าเริ่มเขียนเพราะอะไร เป็นกำลังใจให้นะคะ

ผมก็เคยเป็นนะ แต่งนิยายสมัยแต่ก่อนก็หวังอยากจะให้คนอ่านเยอะๆ แต่งอะไรที่เกาะกระแสตัวละครที่เทพๆ แต่พอย้อนกลับไปถามตัวเอง เราเริ่มแต่งนิยายทำไม ต้องเสียเวลาหลายๆชั่วโมงกับมัน อ่อ ผมแต่งเพราะผมอยากสร้างโลกของตัวเอง โลกของผมที่อยากให้มี ตัวละครที่อยู่ในหัวเราที่เราอ่านไม่เจอจากนิยายคนของคนอื่น แค่นั้นแหละเราอยากสนอง นี้ด ตัวเองกับโลกของเรา จนแต่งจบ 40กว่าตอน กับยอดวิวต่ำเตี้ยเรี่ยดิน แต่พอได้อ่านอีกครั้ง เออ มันเหมือนกับได้เห็นตัวเองตอนที่ยังมีไฟทำอะไรแบบนั้น มันเหมือนกับได้เห็นลูกตัวเองกำลังเติบโตและจบลงแค่นั้น ยอดวิวไม่ขึ้นก็ไม่เป็นไรแล้ว ลูกเราโตแล้ว พร้อมจะมีหลานแล้ว 555

เราก็แค่ต้องตอบตัวเองว่าเราทำมันไปทำไม เพื่อยอดไลค์ หรือเพื่อระบายจินตนาการในหัวเพื่อสนองตัวเอง แต่สุดท้ายเลยก็คือต้องยอมรับมัน ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอเว้ย5555

นักเขีนอยากได้ฟีดแบ็กบ้าง กำลังใจบ้าง ไม่ใช่เรืองผิดอะไร

แต่การเขียนนิยาย "เพื่อ" ยอดวิว ยอดเมนต์ ยอดเฟบ นี่มันไม่น่าใช่แล้วมั้ง

มันเหมือนคุณต้องการ "attention" จากคนอื่น มากกว่าจะอยากเขียนนิยายจริงจัง เหมือนการเขียนนิยายเป็นแค่เครื่องมือที่จะทำให้คุณได้รับความสนใจ

สนใจแต่ "เปลือก" มากกว่า สาระสำคัญที่แท้จริงคือตัวนิยาย

โอดครวญอยากได้วิว เมนต์ เฟบ แล้วได้มองดูรึเปล่าว่าสร้างสรรค์นิยายที่ดีพอ ควรคู่กับการจะได้สิ่งเหล่านั้นแล้วรึยัง

เอาเวลาตัดพ้อต่อว่าไปพัฒนานิยายตัวเองดีกว่ามั้ง

//หรือเราหัวโบราณเกินไปที่คิดว่าคนเขียน เขียนด้วยความรักที่จะเขียน รักที่จะถ่ายทอดเรื่องราวในหัวออกมาเป็นตัวอักษร ส่วนคนอ่านจะชอบหรือไม่นั้นถือเป็นโบนัส?

ไม่แย่เท่าไหร่หรอกครับ ปกติส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้...

ไม่ผิดงับ มันแค่อาจทำให้คุณไม่มีความสุขถ้าไม่ได้ก็เท่านั้นเอง

เหมือนเวลาที่เราเสียเวลาไปเดินเลือกซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับ ลงทุนแต่งหน้าแต่งตัวให้ดูหล่อดูสวย คิดว่าแต่งตัวให้ใครดูงับ อาจจะแค่ตัวเอง ให้คนอื่น หรือทั้งคู่ แล้วคุณหวังคำชมจากคนอื่นไหม เราว่าแต่ละคนก็คาดหวังไม่เท่ากันนะ สำหรับเรางานเขียนก็ให้ความรู้สึกเดียวกัน

ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอกครับ

มันก็เปรียบเหมือนเป้าหมาย เเต่เเค่ไม่ได้ได้ตามเป้าหมายก็เท่านั้น

ตั้งใจเขียนเเบบไม่ต้องง้อคอมเม้นหรือยอดเเฟบก็ได้ครับ ผมก็ทำเเบบนั้นมองไปก็ท้อเปล่า ๆ พอท้อก็ไม่มีกำลังใจเขียนต่อ ถ้าทำเเบบนี้่ต่อไป คุณก็อาจจะไม่เขียนเรื่องนั้นไม่จบ ลองปิดหูปิดตา เเล้วเขียนต่อไปให้จบเเล้วค่อยลองเปิดดูอีกทีครับ

ในฐานะพระเจ้าอย่างผมก็ต้องพยามเหมือนกันทีสร้างโลกให้ดีเหมือนโลกของพระเจ้าคนอื่น ในฐานะที่เป็นพระเจ้าเหมือนกันก็มาพยามด้วยกันเถอะครับ

มันก็ไม่ได้ผิดเพราะหวังผลนะถามว่าชอบให้คนอ่านเยอะๆไหม? ก็ชอบนะ แต่เวลาทำมันก็ต้องมีความสนุกเวลาแต่งด้วยถ้าหวังผลอย่างเดียวมันก็จะท้อ ถามว่าเราเป็นไหม? เป็นค่ะแต่เราก็สนุกที่ได้เห็นคอมเม้นว่านิยายเราเป็นยังไงเราแต่งไม่ได้หวังเงินแต่ถ้ามันดีจริงก็ค่อยขายก็ได้ ความหวังไม่ใช่สิ่งที่ผิดแต่ถ้ามากไปก็อาจจะไม่ดี

เราว่านะ มันไม่ได้อยู่ที่แย่หรือไม่ได้แย่หรอก เพราะใครๆ ก็ต้องดูยอดพวกนี้อยู่แล้ว แต่มันขึ้นอยู่กับว่า 'เขาดูเพราะอะไร' มากกว่า และไม่ควรไปยึดติดมากไป เพราะความจริงแล้วยังมีเรื่องอื่นที่เราควรให้ความสำคัญมากกว่าอีก อย่างเช่น...

1.คิดว่านิยายของคุณเป็นที่รู้จักหรือยัง? เพราะถ้าไม่มีคนเห็น คุณจะให้ยอดพวกนี้เพิ่มก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก

ทางแก้คือลองแนะนำนิยายของคุณดู แล้วลองสังเกตว่ายอด view เพิ่มไหม ถ้าเพิ่มก็ดูต่อว่ายอด favourite เพิ่มหรือเปล่า ถ้ามันเพิ่มก็แสดงว่ามีคนสนใจนิยายของคุณแล้วล่ะ แต่ถ้าไม่เพิ่มก็อาจแปลว่ามันยังไม่น่าสนใจพอ เลยรั้งคนเข้ามาดูไม่อยู่ ส่วน comment ไม่ว่าเขาจะติหรือชมก็น้อมรับไว้เถอะ เพราะมันเป็นของหายาก

2.คิดว่านิยายของคุณน่าสนใจพอไหม?

ถ้าคุณมั่นใจเรื่องนี้ก็เดินหน้าต่อไปเถอะ ไม่ต้องไปสนใจหรอกว่าคนอื่นจะชอบหรือไม่ชอบ ขอแค่ตัวเราชอบก่อนก็พอแล้ว เดี๋ยวก็จะมีคนที่รู้สึกชอบเหมือนกันมาตามอ่านของคุณไปเรื่อยๆ เอง

แต่ถ้าคุณเกิดไม่มั่นใจหรือเขียนแล้วรู้สึกไม่สนุกก็หยุดเถอะ เราไม่ได้ให้เลิกนะ แต่ลองเอาไปปรับปรุงดูก่อนหรือที่เรื่องกันว่ารีไรท์นั่นแหละ ปรับปรุงให้มันดีขึ้นแล้วลองเอามาลงให้คนอื่นอ่านใหม่ แล้วดูผลตอบรับว่ามันดีขึ้นไหม

3.คิดว่าตัวคุณชอบเขียนนิยายไหม?

ปกติคนที่ชอบเขียนนิยาย มักมีความสุขกับการเขียน ต่อให้เจออุปสรรคนานาประการจนท้อ จนถอย หรือหยุดพัก แต่พอเวลาผ่านไปก็นึกอยากเขียนขึ้นมาอีก วนลูปไปอย่างนี้แหละ เลิกไม่ได้ ตัวเราเป็นอย่างนี้แหละ แต่ไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนกันไหม555 เอาเป็นว่าถ้ามีใจชอบงานเขียนจริงๆ ก็ลุกขึ้นมาสู้เถอะ

4.คิดว่าคุณเจออุปสรรคคนเดียวไหม?

ขอบอกเลยว่าไม่ใช่แน่นอน คนที่แต่งนิยายทุกคนต่างก็เจออุปสรรคนานาประการกันมาแล้วทั้งนั้น ผู้แต่งก็เหมือนผู้สร้างนั้นแหละ มันไม่เรื่องง่ายหรอก แต่เป็นเรื่องต้องใช้ความอดทน ค่อยเป็นค่อยไป ต้องใช้เวลากับมัน เรามองว่างานเขียนเป็นงานที่ต้องต่อสู้กับตัวเอง มันยากก็ตรงนี้แหละ แต่ถ้าผ่านไปได้ก็จะมีภูมิคุ้มกันมากขึ้นเอง 555

5. คิดไม่ออกแล้ว เอาเป็นว่า ขอให้จดจำไว้ คุณไม่ได้เดินอยู่บนเส้นทางนี้คนเดียว มีทั้งผู้ที่เคยเดินผ่านไปก่อนแล้ว มีทั้งคนที่หยุดกับที่ คนที่กำลังเดินตามมาก็มี มีกระทั่งคนที่หันเดินออกไปจากเส้นทางนี้ ลองถามใจคุณอยู่ว่าอยากเลือกทางไหน

เขียนซะยาวเลย 555 ถ้าคุณอ่านแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นก็ดีนะ : )

สิ่งที่เจ้าของกระทู้ถาม จริงๆมันก็ไม่ได้แย่มากนะคะสำหรับตัวเรา เพราะเราเป็นหนึ่งในนักเขียนหน้าใหม่ ที่เขียนโครตจะนอกกระแส เพราะเราเอาตัวละครมาจากหนังที่เราชอบ อ้างเป็นบุคคลนั้น ถึงแม้ว่าเราจะชอบแต่งพระเอกที่ไปแนวลุง(บังเอิญชอบคนอายุเยอะ) ความหล่อก็ไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่ ก็เถอะค่ะ ฮ่าๆ แต่ก็มีความสุขที่ได้แต่งออกมา เราก็หวังเรื่องยอด favourites ยอด comment และยอด view เหมือนกันนะคะเพราะมันรู้สึกชื่นใจมาก แต่ทุกอย่างมันต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป ต้องมีความอดทน มีการพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆ คนอ่านก็มีหลายแนว ยังไงก็ต้องมีบ้างที่ชอบเรื่องที่เราแต่ง ถึงแม้จะยังเป็นจุดเล็กๆอยู่แต่ต่อไปมันก็ขยายกลายเป็นจุดใหญ่เองนั่นแหละค่ะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจสู้ต่อไป อย่าเพิ่งหมดหวังนะคะ^^

ไม่ผิดนะคะถ้าอยากได้ยอด ยอดเฟ้บ คอมเม้น แต่การที่คิดว่าพอเรื่องที่ตัวเองแต่งไม่ใช่นิยายกระแสเลยเป็นแบบนี้ มันเหมือนดูถูกคนอ่านนะคะ

ก็ ไม่นะค่ะ การให้คนมาอ่านแล้วคอมเม้นท์

เพื่อที่เราจะรู้ว่าผิดตรงไหนและไปแก้ไข

ปัญหาได้ คนแบบนี้เป็นคนรับผิดชอบใน

ผลงานของตนเอง การเขียนมีสองแบบด้วย

กัน อย่างแรกเขียนตามใจฉัน ฉันอยาก

เขียนในแบบที่ฉันพอใจ และ อยากให้คน

อื่นว่าฉันรู้สึกอย่างนี้ ในสถานการณ์รูปแบบ

นี้ ถูกใจไม่ถูกใจมาคอมเม้นท์หน่อย และ

แบบที่ สอง เขียนแบบเอาเงินเข้ากระเป๋า

ตนเอง อย่างแรกต้องรู้ว่าตนชอบแนวไหน

กระแสตลาดนิยาย มีหลายแนวทางมาก

ลองคิดแบบนี้ ดู คนชอบนิยายแนวสยอง

ขวัญ คนที่ชอบแอคชั่น คนที่ชอบแฟนตาชี

คนที่ชอบนิยายแบบชาวบ้าน (น้ำเน่า) ชึ่ง

คนก็ชอบกันเยอะ การเขียนมีหลายสไลต

แต่ไม่ค่อยมีนักเขียนคนไหน เขียนให้พระ

เอกเป็นคนธรรมดา มีแต่เป็นลูกเศรษฐีคุณ

ชาย เป็นนู้น เป็นนั้น เป็นนี้ ถ้าเป็นคนธรรม

ดาถือว่าน่าสนใจ ฉันเคยแนวคนธรรมดาไป

พบเจอกับเหตุการณ์รอบๆ ตัวนำบอกเล่า

สนุกเหมือนกับการอ่านนิยายเชอร์ล็อคโฮม

เลย คินดะอิจิ ก็เยียม ถ้าให้ดิฉันแนะนำนะ

ค่ะ คุณลองอ่านนิยายแนวนี้ และ ลองนึกดู

ว่าถ้าพวกนักเขียนตัวจริงเขาจะเขียนแบบ

ไหน แม้แต่ย่อครึ่งหน้าเขาก็เขียนจบ กลุ่ม

นักเขียนต้องสรุปใจความได้ และ บอกเล่า

เหตุการณ์ของตัวละคลในบทได้ นี้เป็นคุณ

สมบัตินักเขียนนิยายได้ตามมาตรฐานขั้น

กลางต่ำกว่านั้น ต้องทำการพิจารณาตน

เองว่า ตนเองมีข้อด้อยตรงไหนอย่างไร ที่

สำคัญตอนเดินเรื่องไม่จำเป็นต้อง เป็นตัว

เอกเสมอไปนักเขียนบ่างคน มีตัวละคลมา

เจอกับตัวเอก มาพูดคุยตัวเอกบอกมาว่า

"เรื่องราวของคุณสามารถนำมาเขียน ได้

เล่มหนึ่งเล่นนะ..." แล้วคุณคิดแบบไหนคะ