Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

[คุณแม่วัยใส] ประสบการณ์การคลอดเบบี๋

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะ เรารู้ตัวว่าตั้งท้องตั้งแต่ช่วงมิ.ย.60 ตอนนั้นอายุครรภ์เกือบ 2 เดือน เราตกใจมาก(เพราะเราท้องไม่พร้อม) แต่ก็เก็บลูกไว้ ดูแลตัวเองและลูกในท้องอย่างดีที่สุดมาตลอด จนคลอดน้อง เมื่อ 26 ก.พ. ที่ผ่านมา

จากนี้จะมาแชร์ประสบการณ์การคลอดค่ะ
.
.
.
วันที่ 25 ตอนเช้าถึงเที่ยงเราหน่วงท้องหนักมาก จริงๆคือหน่วงมาช่วงหนึ่งแล้ว แต่มาหนักเอาวันนั้น คือมันหน่วงจนไม่กล้าเดินเสียวว่าลูกจะหลุดอ่ะค่ะ ตอนบ่ายท้องก็เริ่มแข็งๆตึงๆ ตอนนั้นเริ่มเอะใจ แต่คิดว่ารอเจ็บก่อนค่อยไปหาหมอค่ะ พักเดียวก็มีน้ำใสๆอุ่นๆไหลออกมาค่ะ ไหลแบบซึมๆออกมา ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นฉี่ค่ะ แต่แม่บอก น้ำเดินแล้วๆๆ เราเลยรีบไปรพ.ค่ะ ไปถึงก็ยังไม่รู้สึกปวดท้องอะไร ยังซ่ากับหมอกับพยาบาลได้ ถึงช่วงเย็นเริ่มปวดเป็นระยะค่ะ แล้วค่อยๆที่ขึ้นเรื่อยๆตลอดทั้งคืน แทบไม่ได้นอนค่ะเพราะปวดท้องมาก จะขอคลอดพยาบาลก็บอกว่ายังคลอดไม่ได้ มดลูกยังเปิดไม่สุด ทรมาณมากๆๆ ใจคือคิดว่าปวดขนาดนี้แล้วก็น่าจะคลอดได้แล้วสิ สุดท้ายก็ทนต่อไปจนเช้า

ตอนเช้าคุณหมอเข้ามาดู บอกว่าใกล้แล้ว เดี๋ยวไปห้องคลอดเลย ดีใจค่ะ จะได้เจอเจ้าตัวเล็กแล้ว

ไปถึงห้องคลอดขึ้นขาหยั่งรอหมอมาทำคลอด ใจพร้อมเบ่งเต็มที่ แต่หมอบอกว่าให้สูดหายใจไปเรื่อยๆพอ งงสิค่ะ สูดอย่างเดียวละลูกจะออกไหม...

ท้องก็ปวดร้าวมากขึ้นเรื่อยๆ ปวดแรงไปถึงหลัง จนหมอบอกว่าค่อยๆเบ่ง เราก็เบ่งตามจังหวะที่พยาบาลให้ เบ่งๆๆๆ สักพักหมอก็ให้หยุด ให้เราสูดหายใจต่อ (ช็อทนี้พยาบาลกระซิบมาว่า หัวน้องออกมาแล้ว(แต่ทำไมเราไม่รู้สึกว้า)) หลังจากหมอจัดการอะไรสักอย่างกับหัวเด็กที่คาอยู่ของเราเสร็จ หมอก็ให้เราเบ่งต่อ โอ้ยยย ช็อทนี้คือเจ็บค่ะ เจ็บมาก ลูกเราตัวใหญ่ค่ะ ไหล่กว้าง5555 หมอก็ช่วยกวาดรอบๆจิ๊มิเราให้น้องสามารถออกมาได้ค่ะ เราก็ออกแรงต่อ เบ่งสุดชีวิต เจ็บจนจุกเลยค่ะ สักพักหมอก็ให้หยุดเบ่ง แต่คราวนี้รู้แล้วค่ะว่าลูกใกล้จะออกมาแล้ว เพราะรู้สึกได้เลยว่าตัวน้องเริ่มดุนลงมาอยู่ระหว่างจิ๊มิเราแล้ว พักเดียวก็เกิดปวดท้องแปล๊บขึ้นมาทีนึง แล้วเบบี๋ก็เคลื่อนออกมาค่ะ (มันเป็นโมเม้นที่แบบ เจ็บ ปวด โล่ง ฟิน ปนกันไปหมดค่ะ) พอน้องคลอดออกมาทั้งหมดแล้ว พยาบาลก็ขานเวลา 8:59น. สักพักก็มีเสียงเด็กร้องดังขึ้นมา พอได้ยินเสียงเท่านั้นจากที่เจ็บๆทรมาณเมื่อกี้ หายเป็นปลิดทิ้งค่ะ กำลังใจมาเต็มมาก หลังจากตัดสายดือเรียบร้อยพยาบาลก็ห่อลูกมาให้ค่ะ น้องผู้ชาย 3360 กรัมค่ะ ตื้นตันใจเราสุดๆ วินาทีที่เห็นหน้าลูก ในใจคือคิดว่าเราจะดูแลเขาให้ดีที่สุดค่ะ

นี่ก็เป็นประสบการณ์คลอดลูกของเรานะคะ บอกเลยว่าทรมาณมากแต่ก็มีความสุขมากค่ะ รักแม่กันให้มากๆนะคะ

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ

แสดงความคิดเห็น

>