ความรู้สึกเมื่อกลับไปอ่านตอนเก่าๆ
ตั้งกระทู้ใหม่
หรือกรณีทางฝั่งผู้เขียน ก็อยากไปดูข้อผิดพลาดหรือทบทวนเนื้อเรื่องตนเอง
หลังจากเนื้อเรื่องออกทะเลไปไกลเป็นร้อยกว่าตอน แล้วกลับมาอ่านช่วงเริ่มต้น พวกท่านรู้สึกอย่างไรเมื่อกลับมาส่องตอนเก่าๆของนิยายเรื่องโปรดบ้างครับ?
----
หมายเหตุ
ถ้าเป็นเรื่องที่ผมเขียนนี่นะ
"บรรยายได้ปวดหัวฉิบ สงสารคนอ่านเหลือเกิน"
ความรู้สึกมันเป็นงี้เลยล่ะครับคุณ 5555+
ทั้งๆที่เรื่องคนอื่นเขียนจะรู้สึกคิดถึงตอนเก่าแท้ๆ แต่เรื่องของตัวเองนี่ไม่อยากนึกถึงมันและกระหายการรีไรท์สุดๆไปเลยล่ะ ฮ่าาา
เฟืองเก่า
11 มี.ค. 61 เวลา 14:51 น.
1,122
views
29 ความคิดเห็น
ของผมอะเหรอ
"ไอตอนนี้ ใครมันเขียนฟะ"
ประมาณนั้นครับ
หลับตาข้างลืมตาข้าง มองผ่าน ๆ ไป เขียนตอนใหม่ก่อน ตอนเก่ารอแม่ก่อนนะลูก อารมณ์นี้ 555
*แก้คำผิด..ผิดอีกไหม พิมพ์ไม่กี่คำก็ยังผิด
ผมเขียนไม่รู้เรื่อง...
เรา...ทำไมใครเขียนบทให้ชีวิตมันรันทดขนาดนี้ฟระ --__--''
เวลากลับมาอ่านของตัวเอง
ทำไมคำผิด คำเกิน คำซ้ำ มันเยอะจังฟระ!
อันนี้เจอทุกทีที่กลับไปอ่านทวนค่ะ เศร้าใจ
อ่านทุกรอบเจอทุกรอบเหมือนกันค่ะ พยายามสแกนก็ยังหลุดไปได้555
สั้นๆ ครับ "อยากรีไรต์ใหม่เหลือเกิน"
ก็หนุกดีนะ ติดอยู่อย่างคือแก้เท่าไรก็ไม่พอใจ
อยากกระโดดน้ำตาย นี่ชั้นเขียนอะไรลงไป. อาย อายชิบหาย ภาษาลิเกนี่ใครแต่ง เอ็งเป็นใคร ชั้นไม่รู้จัก
โอ๊ย! อันนี้เหมือนเราเลยค่ะ พอกลับไปอ่านทวนใหม่แต่ต้น ก็ให้รู้สึกว่า นี่อะไรมาเข้าสิงชั้น ชั้นไม่ใช่คนแบบนี้ ชั้นไม่ได้แต่งของแบบนี้ออกมา!
น่าอายเป็นบ้า กล้าเขียนลงไปได้ไงเนี่ยฉันนนน!!
หะ!? นี่ชั้นเขียนเรอะ เขียนแบบใช้มุมมองสลับไปสลับมานี่มันอะไร เว้นวรรคแปลก ๆ ได้อีก ตรงไหนเป็นคำพูดในใจหรือตรงไหนเป็นคำบรรยายก็ไม่รู้ อ่านแล้วเพลียจิต แล้วนั่น..อักษรต่ำมันใช้ไม้ตรีไม่ได้นะเห้ย! ไม่น่าล่ะ คนอ่านถึงเข้ามาอ่านแค่ตอนแรกแล้วกดปิด เหลือรอดไปอ่านตอนที่สองแค่ครึ่ง ไหน ๆ ก็ยังตันอยู่อย่างนี้ ต้องรีบไปรีไรต์ด่วนเลย!!
นั่นคือความรู้สึกตอนที่กลับมาจากการดองยาว จนได้กลับไปนั่งรีไรต์เล่นงับ
เวลากลับไปอ่านงานเขียนที่ผ่านๆมาได้สักพัก เราก็จะนั่งนึกขึ้นมาได้ว่า"เฮ้ย! ตัวอะไรเข้าสิงให้เราเขียนวะเนี่ย?"คือมันไม่ไหวแล้วจริงๆ
สงสารคนอ่าน(กับตัวเอง)มาก ที่ต้องมาเจอคำผิดและการบรรยายแบบห้วนๆไร้เหตุผล(เรารู้แต่ก็ดองไว้)
แต่ผ่านไปสักพักก็เริ่มไม่ไหวเลยหยุดอัพแล้วหันมารีไรต์แทน....บางทีก็แอบอู้ไปอ่านนิยายบ้าง เล่นเกมส์บ้าง(ฮา)
"ตรูเขียนอะไรลงไป"
นีผมเขียนหรือเนี่ย
ใครมันเขียนออกมาฟร่ะ T_T
เฮ้ย! เจอคำผิดจนได้ ทั้ง ๆ ที่คิดว่า ไม่น่ามีแล้วนะ ><
มักจะถามกับตัวเสมอว่า "เฮ้ย ตอนนั้นเรายังงี้ไปได้ยังไงกันเนี่ย?"
คันมืออยากแก้ไข รีไรท์ใหม่มาก เห็นชัดเจนเลยว่าเปิดเรื่องมาไม่ถูกใจเราเท่าไหร่ T^T มันเป็นข้อเสียหลักที่ช้ำใจมาก กับสำนวนภาษาช่วงแรกยังไม่เข้าที่เข้าทางเท่าที่ควร
แต่ทำอะไรไม่ได้ที่พล็อตมันวางมาแล้วจนมันแก้ไรไม่ได้ละ ถ้าแก้มันจะล้มครืนลงมาทั้งระบบ
เลยต้องทำใจกับสิ่งที่มันเป็น 555555555
แก้ไขเรื่องหน้าเอาค่ะ 55555
"ทำไมตอนบทนำมันยาวกว่าตอนปัจจุบันกัน!?(...)"
เป็นเหมือนกันเลย
รู้สึกปวดหัวกับสำนวนและวิธีการบรรยายของตัวเองมากค่ะ 55555 บางทีก็บรรยายวกไปวนมาดูงงๆ คำผิดเยอะ คำพูดตัวละครดูฝืดๆ พอนั่งอ่านย้อนพิจารณาเสร็จแล้วก็ต้อง rewrite วนไปจ้าา 55
มันก็จะแบบ...
- แกรมม่าเราตอนนั้นมันวายป่วงขนาดนี้เลยเหรอ
- พล็อตโคตรไม่สมเหตุสมผลเลย ตอนนั้นคิดอะไรอยู่วะ
- สำนวนการเขียนภาษาไทยของเรานี่สับสนดีแท้ ต้องเป็นเพราะเราเขียนภาษาอังกฤษมากไปแน่ ๆ
- นี่เราเขียนคำว่า "ของเขา" ซ้ำกันสามครั้งในสองบรรทัดเลยเหรอ?!
รวม ๆ แล้วอยากรีไรต์ค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?