อยากตายค่ะ เอาแบบวิธีที่ไม่ทรมาน #จริงจัง
ตั้งกระทู้ใหม่
เกศินี จะระนิล
12 มี.ค. 61 เวลา 12:00 น.
33,582
views
125 ความคิดเห็น
//จด........
ตายแบบนี้ทนมานค่ะ ดิ้นๆขาดอากาศ กว่าจะตายก็ทรมานก่อน
สภาพศพดูไม่ได้เลยนะ ในหนังน่ะมันแค่หลอกๆ
ของจริงน่ะ ตาปลิ้น ลิ้นจุกปาก หน้าเขียว หน้าม่วง
เป็นการตายที่สภาพอนาถที่สุดแล้ว
พี่ขอแนะนำให้น้องคุยกับคุณแม่เลยค่ะ น้องไม่ไหวเรื่องไหน น้องคิดว่าน้องไม่ดียังไง น้องเสียใจกับสิ่งที่คุณแม่พูดขนาดไหนน้องระบายเลยค่ะ การที่น้องเก็บมันกลับมาคิดอยู่คนเดียวมันทำให้น้องจะรู้สึกแย่มากๆ รู้สึกว่าตัวน้องไร้ค่า ทำอะไรก็ผิดหมดใช่ไหมคะ แต่ถ้าน้องระบายกับคุณแม่ อาจจะพูดว่าหนูอยากคุยกับคุณแม่ รวมถึงน้องต้องรับฟังสิ่งที่คุณแม่พูด เพราะพี่เชื่อว่าคุณแม่ก็รักน้องมากที่สุดค่ะ ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากเห็นลูกคิดสั้นอยากฆ่าตัวตายหรอกนะคะ พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องคิดได้ และไม่สนับสนุนให้น้องคิดฆ่าตัวตายเลยค่ะ คนเราล้มแล้วลุกได้เสมอ ทุกปัญหามีทางออก #คนที่เรียนธรรมดาเก่งกว่าเด็กอินเตอร์มีมากมายค่ะ ตั้งใจเรียนนะคะน้อง สักวันน้องจะเป็นความภาคภูมิใจที่สุดของคุณแม่ค่ะ
เห็นด้วยค่ะ พี่รู้จักคนนึง เขาก็เคยโดนแม่เขาพูดว่าลูกเรามีอะไรดีตรงไหน(คือบางที แม่เขาเหนื่อย แม่เขาก็คงบ่นไปงั้นแหละค่ะ) คือคนนี้เขาเรียนมหาวิทยาลัยไม่จบค่ะ ตอนแรกเขาก็เสียใจนะคะ แต่ก็ผลักดันตัวเองต่อไป มีหน้าที่เรียนหนังสือก็ไปเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ แล้วเขาก็ตั้งใจอ่านหนังสือใหม่ค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
พูดออกมายังไงก็ผิดอ่ะพูดไรไปไม่เคยจะถูกอ่ะมีแต่โดนว่ากลับมาแล้วแบบนี้ใครจะกล้าพูดเรื่องอื่นๆอีกอ่ะพูดไปยังไงก็ไม่เคยเข้าใจคือเราพยายามเข้าใจเเม่เต็มที่แต่ความรู้สึกเราก็ไม่ไหวแล้วเคยพูดไปแล้วแต่ยังไงก็ผิดคือเราก็อยากให้เค้าเข้าใจเราบ้างแต่เค้าก็ว่ากลับมาเหนื่อยมาก55
คนไรไม่มีคางอะ ขอรูปปลากรอบหน่อย
ขอตอบแทนนะคะ
มีค่ะ คนที่ไม่มีคาง คางเป็นกล้ามเนื้อ+ไขมันบางส่วนค่ะ
คนที่ไม่มีก็จะเป็นกรอบหน้าไปเลยค่ะ
พยายามเรียนรู้ที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น ขยันอ่านหนังสือ ไม่จำเป็นต้องเป็นหนังสือเรียน หาความรู้ทั่วไป อย่าคิดสั้นนะพ่อแม่คุณจะเสียใจมากๆครับ คนมีเป็นล้านๆคนจำเป็นต้องสวยตามคนอื่นมั๊ยครับ จงพยายามสวยในแบบของคุณเอง ผมเชื่อว่ายังมีคนที่คิดแบบคุณอีกมากมาย พยายามทำให้ดีที่สุด ทำตัวเป็นแสงสว่างให้กับคนที่กำลังคิดแบบคุณในตอนนี้ แล้วคุณจะมีความสุขมากๆ
เห้อ5555555 ฆ่าตัวตายแล้วทุกๆอย่างจะดีขึ้นเหรอ ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองหน่อย kill your self not worth it!
เห้อ5555555 พิมพ์นี้แล้วทุกๆอย่างจะดีขึ้นเหรอ ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองหน่อย keep your cake hole shut worth it!
อุ้วววววว55555555
ตายได้ก็ดีนะเราไม่มีใครแล้ว5555
ตายยังไงก็ทรมานค่ะ จะฆ่าตัวตายวิธีไหน คุณก็ตาย ถ้าคุณอยากจะตายจริงๆ พูดยังไงก็ห้ามไม่ได้ แต่อยากให้คิดดีๆ อย่าคิดว่าตัวเองไร้ค่า เพราะมันจะทำให้คุณเชื่อแบบนั้น เหมือนการสะกดจิตตัวเอง แล้วก็ถึงจะตายไปแล้ว คิดว่าจะมีความสุขจริงๆเหรอคะ ถามตัวเองก่อนว่าพร้อมจริงๆไหม ถ้าอยากตายจริงๆก็ขอให้ตายทรมานน้อยที่สุดนะคะ (อย่าลืมคิดถึงผลที่ตามมาและคนข้างหลัง มองดูดีๆ คุณอาจพบทางออกก็ได้)
พี่เกิดมา พ่อแม่ก็ทิ้ง เอาไปไว้ตามบ้านญาติ เป็นภาระกับคนอื่น เขาให้อยู่บ้านละ ปี 2 ปีก็เขี่ยทิ้ง ก็ยังสามารถโตมาเป็นคนได้ แต่หนูเกิดมามีแม่ ได้เรียนหนังสือ ทุกสิ่งอย่างอยู่ที่ตัวเราเป็นผู้กำหนด พยายามเอาชนะคำดูถูกเหยียดหยามไปให้ได้ แล้วไปให้ถึงความสำเร็จให้ได้นะหนูเอาใจช่วยจ้า
มีแม่แบบนี้ โดนทิ้งอาจจะโชคดีกว่านะ
เก่งจังค่ะที่ผ่านมาได้
น้องคะ
ถ้าอยากตายต้องมองคนที่ชีวิตแย่กว่าเรามากๆค่ะ ที่น่าตายมากกว่าเรา เช่นเด็กโดนขมขืน คนเป็นมะเร็งทรมาน คนที่พ่อแม่แยกทางกันไปเลย คนที่เอนท์ไม่ติอด คือคนที่ชีวิตบัดซบกับเรามากๆเลย เขายังมีชีวิตกันต่อไปได้
แล้วเกิดมาชาติหนึ่งเกิดมายากมากนะคะ ถ้าน้องศึกษาศาสนาพุทธ เอาเป็นว่าบอกง่ายๆ น้องฆ่าตัวตายหนึ่งครั้งต้องกลับมาฆ่าตัวตายซ้ำๆ ไม่ต่ำกว่าเจ็ดร้อยรอบค่ะ เป็นผีเปรต ตายแล้วก็ไม่ได้เกิดทันทีต้องชดใช้กรรมที่ทำลายชีวิตตัวเองอีกยาวววววมากกกกค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ##จากใจคนที่ป่วยหนักแล้วอยากตายหลายครั้งงงง
อีแบบนี้แหละยิ่งตอกย้ำน้องเขา ต้้องให้เขาเห็นคุณค่าตัวเองโดยไม่เปรียบเทียบกับใคร
เข้าใจว่าหวังดีค่ะ
แต่แบบนี้ไม่ค่อยช่วย
ถ้าจะพูดให้เขาเข้าใจ ต้องลองสมมุติดูนะคะว่าคำพูดนี้
ถ้าคุณเป็นคนฟังที่ตอนนี้มีสภาพจิตใจอ่อนแอเขาจะรู้สึกยังไง คิดยังไง
พอดีเป็นวิธีการที่ทำให้เราอยู่ในโลกนี้มาได้อะค่ะ คือคิดถึงคนที่ชีวิตเขาแย่กว่าเรามากๆ กับกลัวบาปกรรมตกนรก
เราเลยมีกำลังใจที่มีชีวิตอยู่ อย่าว่าเราเลยนะ ฮือ...กำลังร้องไห้ มันซึมเศร้าค่ะ
จริงๆอยากบอกน้องว่าไปหาจิตแพทย์แต่กลัวจะทับทมอีก ถ้าน้องอ่านถึงตรงนี้จะเห็นว่ามีคนดีอยากช่วยน้องหลายคนนะคะ
พี่เอาใช้ช่วย สู้ๆ
การแนะนำให้หาคนช่วยคุยหรือระบายให้บุคคลที่ไว้ใจได้ฟัง หรือแม้กระทั่งการคุยกับจิตแพทย์นั้นแหล่ะค่ะเป็นคำแนะนำที่ดีทางหนึ่ง การที่คุณบอกว่า "ไปหาจิตแพทย์แต่กลัวจะทับทมอีก" นั่นเป็นการตีความจากความคิดของคุณเอง เพราะการไปหาจิตแพทย์ไม่ใช่จำเป็นว่าคุณต้องไม่ปรกติ ต่างประเทศแค่เขารู้สึกว่าดาวว์ เขาก็ตัดสินใจไปแล้ว และการที่ให้มองตัวเองเปรียบเทียบกับชีวิตคนที่แย่กว่า นั่นยิ่งทำให้คนได้ฟังรู้สึกแย่ไปกว่าเดิม เพราะความทรมาณมันเป็นของปัจเจคบุคคล คนมันทรมาณก็ทรมาณ มันเหมือนคุณโดนมีดบาดนิ้วมันเจ็บ แต่มีคนบอกให้คุณมองคนที่โดนมีดแทงมาเจ็บกว่าคุณ คุณจะหายเจ็บไหมก็ไม่ ฉันใดก็ฉันนั้น ห้ามความเจ็บปวดทางกายไม่ได้ก็ห้ามความเจ็บปวดทางจิตไม่ได้เหมือนกัน
น้อง จขกท สู้ๆนะคะ พี่เข้าใจว่ามันทรมาณ หนูลองมองหาคนที่ไว้ใจหรือพูดคุยได้ ระบายให้เขาได้รู้ หรือคุยกับคุณแม่ไปเลยก็ได้ พี่เชื่อว่ามีหลายอย่างที่เราในครอบครัวต้องเผชิญและยังไม่ค่อยได้เปิดอกคุยกัน ค่อยๆเป้นค่อยๆไปนะคะ ไม่ต้องพยายามลืมมัน ยอมรับความรู้สึกของตัวเอง แล้วลองมองหาวิธีที่จะเผชิญและอยู่กับมันให้ได้นะคะ
#จากคนที่มีเพื่อนที่เกือบจะฆ่าตัวตายสำเร็จ #จากคนที่เคยคุยและใช้ชีวิตกับคนไข้จิตเวช
ขอบคุณที่แนะนำค่ะ จะได้เป็นจิตวิทยาเพิ่มเติม ได้คุยกับคนที่คิดแบบน้องค่ะ : )
น้องก็สู้ๆน้า
ข้อความตอบกลับครั้งนี้ขอเราขอร้องว่าใครอ่านแล้วโปรดกรุณาไม่วิจารณ์เราต่อเลยนะคะ
พูดตรงไปตรงมา เราเป็นโรคซึมเศร้า แต่ยังอาจไม่หายดี เราขอระบาย เพราะเรานอนไม่หลับจริงๆ เราอาจทนคำวิจารณ์ไม่ได้อะคะ ตอนนี้รูสึกผิดมากที่ไปเขียนแบบนั้นให้น้องเขา เขียนแบบไม่ตรึกตรองให้ดี
แต่ขอบอกว่าคนไข้จิตเวชบางครั้งก็มีสิ่งยึดเหนี่ยวในการมีชีวิตรอดในโลกใบนี้ไม่เหมือนกัน และอาจารย์หมอจิตเวชถามเราจริงๆว่าอะไรทำให้ไม่กระโดดตึกลงไป อะไรทำให้ไม่ฆ่าตัวตาย ซึ้งเราบอกกลับไปว่าหนูกลัวค่ะว่าต้องมาฆ่าตัวตายอีกเจ็ดร้อยชาติ อาจารย์เลยบอกว่าเอาอันนั้นยึดเหนี่ยวในใจไว้นะ เราจดจำคำนั้นมาจนทุกวันนี้
และสำหรับการเปรียบเทียบกับคนอื่น ตอนที่ใจเราแตกสลายมากๆ เราคิดอะไรเองไม่เป็นเลยค่ะ ไม่สามารถโอบอุ้มใจที่แตกสลายไปแล้วของเราได้ เราเลยต้องใช้วิธีเปรียบเทียบกับคนอื่น เพราะมันเข้มแข็งเองไม่ไหว แล้วก็ตอนที่แย่สุดๆ ใครบอกว่าให้ไปหาจิตแพทย์เราวีนบ้านแตกค่ะ เพราะเหมือนเราเป็นบ้าเราไม่ได้รับการยอมรับ แต่สุดท้ายเรามีแม่และเพื่อนพาเรามารักษาค่ะ
เราเลยรอดตายมาได้จริงๆ บางครั้งคนที่อยากฆ่าตัวตายก็รอคอยให้ใครสักคนเข้าใจเขาอย่างลึกซึ้ง พาเขาไปหาหมอ เพราะตอนที่ถึงขีดสุดเขาคิดอะไรไม่ออกคะ เขาได้แต่นอนเฉยๆ ไม่กินข้าวไม่กินอะไร เหมือนนอนรอความตาย
มันเป็นถึงขนาดนั้นจริงๆ ไม่ได้ใส่สีตีไข่เลยค่ะ
และหากน้องได้อ่านมาถึงข้อความนี้ อยากบอกว่าในโลกใบนี้มีคนเขารักและเข้าใจน้องอยู่ อาจเป็นเพื่อน อาจเป็นญาติ ขอร้องไปขอความช่วยเหลือเขาเถิดค่ะ หากใจและกายเราไม่ไหวจริงๆ
ส่วนเรื่องของพี่เป็นการระบายของพี่ไม่ได้เกี่ยวกับคำแนะนำที่เหมาะสมหรือไม่แต่อย่างใดนะคะ ถ้าอ่านแล้วทำให้แย่ลง ต้องขอโทษน้องและทุกๆคนจริงๆค่ะ
มายืนยันอีกเสียงว่า ไม่ว่าจะฆ่าตัวตายวิธีไหนก็ทรมาน ไม่ว่าจะแขวนคอ กินยา ยิงตัวตาย กระโดดน้ำ กระโดดตึก เพราะคุณยังไม่หมดอายุขัย การพรากชีวิตมีแต่ความเจ็บปวดทั้งนั้นแหละ
และพูดกันตามจริง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เจอใครที่ชีวิตไม่มีปัญหาสักที ไม่ว่าจะรวยหรือจน คนเราก็ต้องประสบความทุกข์อุปสรรคทั้งนั้นแหละ ต่อให้รวยเป็นร้อยล้าน ก็ต้องมีปัญหาโน่นนี่นั่นกดดันให้คิดให้เครียดเหมือนกัน เพียงแต่ทุกข์ของแต่ละคนมันต่างกันไปตามกรรมหรือสิ่งที่เคยกระทำมาก่อนหน้า
ไม่อยากเครียด อยากประสบความสำเร็จ อยากมีชีวิตที่มีความสุข มันก็ต้องเริ่มจากลงมือทำทั้งนั้น พ่อแม่ไม่เห็นว่าเราช่วยทำงานบ้านก็ทำให้เขาเห็นดิ กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจานให้เขาเห็น ทำไมต้องไปทำตอนที่เขาไม่เห็นละ ผลการเรียนไม่ดีก็อ่านหนังสือสิ
และหยุดคิดว่าใคร ๆ ก็ไม่รัก เราต้องรู้จักรักตัวเองก่อน แม้แต่ตัวเราเองยังไม่รักตัวเองเลย ใครจะมารักเรา
เลือกใช้ชีวิตในเส้นทางที่มีแต่ความสุข อะไรที่ทุกข์นักก็ปล่อยมันไปบ้าง ช่างมันไปบ้าง
ทุกอย่างมีทางแก้นะ ตอนเด็กๆแม่เราเคยบอกว่าอยากเอาขี้เถ้ายัดปากเราด้วยซ้ำ ตอนนั้นโคตรเสียใจเลยแล้วก็คิดว่าพ่อแม่ไม่รักอะ แบบทำงานบ้านก็ไม่เห็นแล้วก็บ่นว่าเราไม่ทำ นี่ก็เถียงกลับทุกครั้งเลย แล้วเวลาแม่กลับจากทำงานมาก็ชอบตะโกนเหวี่ยงๆใส่เราเราก็ว่ากลับเถียงกลับตลอด จนโตมาอายุ17พึ่งจะรู้ความว่าพ่อแม่รักเรานั่นแหละที่ต้องตะโกนหรือว่ามันคือนิสัยเค้าไง แล้วยิ่งเรื่องทำงานบ้านแล้วเค้าไม่เห็นนี่ยิ่งไม่ใช่เลยอะตอนนี้คือทำสม่ำเสมอเค้าก็เห็นไงแต่ตอนเค้าไม่เห็นคือเดี๋ยวทำเดี๋ยวหยุด เค้าก็คิดว่าไม่ทำดิ ตอนนี้คุยกันมากกว่าเดิม ไม่กล้าเถียงแม่แล้วด้วยเพราะรู้ว่าเค้าเหนื่อยมากอะ ยิ่งวันไหนเผลอเถียงไปนะร้องไห้เลยไม่ได้ร้องไห้เพราะเถียงไม่ชนะนะ555 แต่ร้องเพราะคิดได้ว่าไม่ควรเถียงอะ ตอนนี้ดีขึ้นมากๆเลย เราก็ตัวดำฟันเหยินเช่นกัน ตอนนี้พยายามขัดผิวและก็กินมะเขือเทศ ส่วนเรื่องจัดฟันนี่เราบอกแม่ตอนปรับความเข้าใจกันได้นี่แหละ ตอนแรกก็กลัวว่าจะหาว่าเราใช้เงินสิ้นเปลือง สุดท้ายก็กลัวไปเองพอไปบอกจริงๆเค้าก็เห็นด้วยนะ
#พูดมาตั้งยาว วิธีแก้ที่คิดได้คือ ลองอดทนกับมันดูมันรู้ไปว่าอยากจะฆ่าตัวตายมากแค่ไหนลองทนสักหนึ่งวันแล้วคิดดูว่าอยากฆ่าตัวตายรึเปล่า เรื่องพวกนี้มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบพอเกิดแล้ว ก็จะอยู่ไม่นาน เดี๋ยวก็หายไป นึกถึงบุญคุณของพ่อแม่ให้มากๆ คนเราถ้าไม่รักกันจริงไม่เลี้ยงดูจนโตได้ขนาดนี้หรอกนะ สู้ๆ
หึๆ มันทรมานทุกวิธีแหละค่ะ
อย่าไปสนใจเลยค่ะ คำพูดบางคำมันก็อาจทำร้ายเราได้ ได้ยินมาก็ปล่อยไปดีกว่านะคะ แล้วทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ ตั้งใจเรียน สักวันหนึ่ง วันที่เราประสบความสำเร็จ จะไม่มีใครพูดแบบนี้แล้วค่ะ ถึงเวลานั้นเราก็จะได้รับคำชมมากมาย การฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออกของปัญหาหรอกค่ะ มันยังมีวิธีอื่นอีกมากมายค่ะ เช่นตั้งใจทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด สู้ๆค่ะ
มันไม่เสมอไปนะคะ ที่ประสปความสำเร็จในชีวิต ในหน้าที่การงานแล้วจะมีความสุข
เราทำชีวิตตัวเองให้มันดีขึ้นได้นะคะ คำกดดันจากคนรอบข้างควรเป็นแรงผลักดันให้เรานะคะ อย่าเอามันมาทำให้ชีวิตเราแย่ไปกว่าเดิมดีกว่า ลองคิดไปไกลๆน้า ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเราเราจะไม่มีวันได้ลบคำสบประมาทพวกนั้ยอีกเลยน้าาา เราจะกลสยเป็นไอ่ขี้แพ้คนนึง พยายามเข้านะคะ คุณทำได้ค่ะ เชื่อมั่นในตัวเองไว้ค่ะ ทางชีวิตนี้อาจจะขรุขระหน่อย แต่ถ้าเราค่อยๆปูคอนกรีตใหม่ ทุกคนต้องเข้าใจหนูนะคะ
อนาคตนะคะหนู.... ถึงไม่มีใครรัก อย่างน้อยหนูต้องรักตัวของหนูเองนะคะ ถ้าหนูรักตัวเอง อะไรๆมันก็ดีขึ้นค่ะ พี่อยากให้หนูตั้งใจเรียน คิดซะว่าเราทำเพื่ออนาคตของเราค่ะ พี่คนนึงก็เคยผ่านจุดๆนี้มาแล้วเหมือนกัน พี่ลองเปิดใจคุยกับพ่อกับแม่
บางอย่างก็ระบาย โทรคุยกับเพื่อน มันก็ช่วยได้นะ
ตอนนี้พี่มองว่า อนาคตหนูยังไปได้อีกไกล สู้ๆนะ
พี่เป็นกำลังใจให้ ตั้งใจเรียน แล้วทุกๆอย่างจะดีขึ้นเสมอ^____^
น้องคะ น้องจะตายทั้งที ยังจะเป็นภาระให้พ่อให้แม่อีกนะคะ อย่าลืมนะคะว่าตายไปยังมีค่าทำศพ ต่าเผา ค่าทำบุญ น้องมีเงินตรงนี้ให้พ่อให้แม่หรือยังคะ แล้วก่อนจะตายเนี่ย น้องคืนเงินค่าเลี้ยงดู ค่าทำคลอด ค่าจิปาถะต่างๆนาๆที่ท่านเคยให้มาหมดหรือยังคะ แม้แต่วิธีจะตาย น้องยังไม่กล้าลงทุนที่จะเจ็บตัวเลย แล้วคิดสิคะ ว่าแม่น้องคุ้มไหมที่เจ็บตัวคลอดน้องออกมา น้องทำประโยชน์อะไรให้ท่านบ้างคะ แค่ความภูมิใจ ยังทำไม่ได้เลย ลองทำก่อนไหมแล้วค่อยตายก็ยังทันนะ
เห้อ....... พูดแบบนี้คงช่วยเค้ามากเลยแหละน้าาาา คิดเยอะๆหน่อย คำพูดแบบน้ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอกนะ
ที่ึคุณพูดมันก็ถูก แต่อย่ามาใช้กับสถานการณ์แบบนี้เลยนะคะ ความคิดคนเราจะไปได้ถึงไหนไม่มีใครรู้หรอก
ว่าแล้วต้องมีคอมเม้นแนวนี้ ถามหน่อย น้องเคยขอให้ตัวเองเกิดมาไหม ที่น้องเกิดมามันก็เป็นการตัดสินใจของแม่น้อง ก็ถูกแล้วที่เค้าต้องคลอด เลี้ยงดู สั่งสอน เรื่องการตอบแทนบุญคุณก็จะมาเอง เพราะงั้น ดูสถาณการณ์ด้วย ไม่ใช่เกี่ยวกับบุพการีหน่อยก็บุญคุณๆๆๆ คิดซักหน่อยไหมก่อนคอมเมนต์
การอวดลูกเป็นเรื่องปกติค่ะ อย่าไปคิดมากเลย พ่อ แม่น้องไม่ได้จบจิตวิทยามาซะหน่อย ส่วนเรื่องที่แม่คุยกับป้าเรื่องน้องพี่ว่า แม่คงกำลังใช้จิตวิทยา กับคุณป้ารึเปล่าค่ะ อาจจะหวังผลในทางอื่น หรือ ทำให้เป็นพวกเดียวกันด้วยการชมลูกคุณป้า แล้วเอาน้องเป็นเป้าเพื่อหวังผลทางอื่น อาจจะความช่วยเหลือในด้านใดด้านหนึ่งก็ได้นะ จะมีใครต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่น แล้ว ไปนั่งวิภาคสภาพในบ้านของคนอื่นค่ะไม่มีหรอกนะ เพราะถ้าคุณแม่เกลียดน้องจริงๆมีวิธีเยอะแยะไปที่จะทำให้น้องออกไปจากชีวิตคุณแม่นะ คงไม่ปล่อยให้น้องมานั่งมานอนอยู่ในบ้านเฉยๆหรอก ( ถ้าเป็นอย่างที่พี่ว่าข้างต้นก็อย่าไปโกรธคุณแม่เลย ท่านคงทำทุกทางนั้นแหละที่จะทำให้ครบอครัวรอดไปจากสภาพคับขัน )
น้องเองก็รู้ว่าสภาพทางบ้านมีปัญหา ที่ไหนมีปัญหา หรือ เมื่อบุคคลประสบปัญหาย่อมมีความเครียดเป็นของธรรมดาค่ะ น้องเองก็ทำงานช่วยท่านแต่ท่านไม่เห็น ก็อาจจะเป็นเพราะท่านมองว่าสิ่งที่น้องทำมันเป็นสิ่งที่คนในครอบครัวต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้วรึเปล่า หากต้องการให้ท่านเปลี่ยนพฤติกรรม ลองเริ่มจากตัวเราก่อนดีมั้ยค่ะ เช่น จากที่เข้าออกจากบ้าน ไม่เคยสวัสดีท่านเลย อาจจะเพราะเขิน หรือ อะไรก็ตาม ลองเปลี่ยนมาสวัสดีดูค่ะ ( ลองคิดดูค่ะ ไป รร. น้องยังสวัสดีครูได้ ทั้งที่บางคนน้องไม่เคยรู้ว่าเป็นใครมาจากไหนด้วยซ้ำก็ยังทำได้ ไม่ลองทำกับคนในครอบครัวดูค่ะ ) งานบ้านทำเหมือนเดิม แต่อาจจะลองเอางานที่แม่ทำประจำมาทำแทนดู เท่านี้ท่านก็จะรับรู้ได้เองค่ะ โดยไม่ต้องทำเอาหน้า หรือ พยายามทำให้ท่านเห็นแบบจงใจ ( ให้มันมาจากข้างในนะ )
ส่วนเรื่องเรียน น้องเกิดในยุคที่สื่อการเรียนการสอนหาง่ายกว่ายุคของพี่มากนะคะ ลองใส่ใจเพิ่มขึ้นอีกนิด เริ่มต้นมันอาจจะยาก เอาแบบง่ายๆก่อนเปิดฟังแบบฟังวิทยุค่ะ เปิดฟังไฟเรื่อยๆ ไม่ต้องสนใจ แต่ฟังเรื่องเดิมซ่ำๆบ่อยๆ
แล้วลองค้นหาตัวเองดูว่าชอบอะไร อยากเรียนอะไรจริงๆ ไม่ต้องตามสังคม หรือ ตามใครบอก
ส่วนเรื่องวิธีตายที่ทรมาณน้อยที่สุดคือ การใช้ปืนยิงที่ขมับค่ะ จะตายแทบจะทันที เพราะสมองถูกทำลาย ไม่ทรมาน ( เท่าที่เคยอ่านงานเขียนของท่านอื่นนะ ( แฮะๆ ไม่เคยตาย ) ) แต่พี่ว่าลองนึกดูนะว่าความตายเป็นสิ่งที่เราต้องการจริงรึเปล่า หรือ แค่อยากจะพ้นจากสภาพนี้แค่นั้น ถ้าต้องการพ้นจากสภาพนีัก็ต้องหาเหตุของปัญหาก่อนค่ะ แล้วแก้มัน
น้องอยู่ที่ไหนคะ อยากได้ความข่วยเหลืออะไรมั้ย ถ้านี่คือเรื่องจริงพี่ยินดีจะคุยกับคุณแม่ หรือตัวน้อง หรือแบบใหนก็ได้ที่น้องสบายใจค่ะ ไม่ต้องไปอ่านที่คนอื่นยุนะคะ
หนูลูก อย่าเพิ่งทำอะไรนะคะ ฟังพี่ก่อนนะ
จริงๆแล้วหนูไม่ได้อยากตายหรอกค่ะ หนูแค่เครียดและมีความทุกข์ การตายด้วยเรื่องแบบนี้มันไม่คุ้มค่ากับอนาคตสวยงามที่อาจรอหนูอยู่ข้างหน้าเลยนะคะ
พี่อยากให้หนูลองปรึกษาคุณครูที่ดีๆหรือจิตแพทย์ดู พักผ่อนเยอะๆ รักษาสุขภาพ รักตัวเอง ดูแลตัวเอง ทำใจให้สบาย มองโลกในแง่ดี และทำในสิ่งที่หนูมีความสุข เลิกสนใจเสียงของคนอื่นที่ทำให้หนูทุกข์ พี่รู้ค่ะว่ามันยากมาก แต่หนูต้องเชื่อว่าหนูทำได้นะคะ เพราะหนูทำได้จริงๆ
ไม่มีอะไรทำร้ายเราได้เท่ากับจิตของเราที่ทำร้ายตัวเองค่ะ ถ้าคำพูดกับความคิดของคนอื่นมันหนักมากก็ปล่อยลงบ้าง พี่จะเอาใจช่วยนะคะ อนาคตหนูอาจจะได้เจอกับเพื่อนที่ดี งานที่รัก ความสุขมากมายที่หนูคิดไม่ถึงว่าจะมีในวันนี้ สิ่วที่หนูต้องทำคือ มีความสุขกับปัจจุบันและอดทนผ่านเรื่องพวกนี้ไปให้ได้ค่ะ
ถึงหมอกมันหนา แต่ถ้าหนูเดินพ้นหมอกไปได้ มันก็แค่นั้น เพราะหมอกมันไม่ได้ปกคลุมไปทั้งโลก
อยากให้หนูจำไว้ว่าถ้าหนูจะจากไป อย่างน้อยก็มีพี่คนนึงที่จะคอยห้ามและเสียใจไปกับหนูด้วยแน่ๆค่ะ
แล้วถ้าเรารู้ว่าไม่มีใครเสียใจละตายได้ป่าวเพราะอยู่ไปมันโคตรทรมานเลย
คอมเม้นเเรกๆ สะท้อนสังคมไทยที่เป็นปัญหาของสังคมมากๆเลยครับ ขออนุญาตเปรียบเทียบนะครับถ้าคนที่ตั้งกระทู้เป็นพ่อเเม่ญาติพี่น้องของคุณ คุณจะพูดเเบบนี้ไหม
ถึงน้อง จขกท. นะครับความตายคือทางออกจริงๆหรอครับ ชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะนะชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไปทุกคนต่างมีความลำบากเป็นของตัวเอง ทุกคนมีปัญหาเป็นของตัวเองทั้งนั้นครับ อยู่ที่ว่าคุณเลือกที่จะเเค่เมิน วิ่งหนี หรือ จัดการให้มันหมดไป ลองชั่งน้ำหนักไตร่ตรองดูดีๆครับ สุขที่ตัวเรามันง่ายกว่าจากคนอื่นเยอะครับ
เปลี่ยนแปลงและพิสูตร คับ แต่ต้องใช้ความอดทน
ไปบวชชีสิครับ ชีวิตนี้จะได้เห็นคุณค่าในตนเอง
ข้าวก็ฟรี ที่พักอาศัยก็ฟรี เเค่ช่วยทํานนุบํารุงวัดเเค่นี้ก็พอเเล้ว
ฉะนั้น ไม่มีใครหรอกครับที่เกิดมาไร้ค่า
เเม้เเต่คนโง่ที่สุด ก็ยังฉลาดในบางเรื่อง
เเละคนที่ฉลาดที่สุด ก็ยังโง่ในหลายๆเรื่อง
เราจะคิดยังไงจะทุกข์สุขประสบความสำเร็จ จะมีความสุขอะไรยังไงมันก็อยู่ที่ตัวเราคิด
เราอาจจะมโนว่าชีวิตเรามีความสุข ที่ความจริงอาจจะไม่ใช่
แต่มันก็ทำให้เรามีความสุขกับชีวิตเราได้
เช่น เราเห็นน้ำครึ่งแก้ว ถ้าคิดในแง่ลบว่าเหลือน้ำแค่นี้จะพออิ่มเหรอ ก็ไม่มีความสุขละ แต่ถ้าคิดว่า
เหลือนํ้าตั้งครึ่งแก้ว อย่างน้อยก็ยังมีน้ำให้กิน ชีวิตก็มีความสุขได้ สู้ๆครับเป็นกําลังใจให้
คนที่แย่กว่าคุณมีตั้งเยอะเค้ายังอยู่ได้เลย
อย่าทำจิตใจให้ตกต่ำเลยนะ
สู้ๆนะเดี๋ยวก็วันใหม่แล้วทิ้งมันให้เป็นอดีตไปเถอะ
เข้าใจค่ะ เราก็เคยอยากตายเพราะแม่ชอบดุเราแรงๆ บวกกับความกดดันจากที่โรงเรียน แต่เราเสียดายค่ะ เสียดายว่าถ้าเราตายไปคงไม่ได้ทำในสิ่งเรารักอีกแล้ว สู้ๆนะคะ ทางออกปัญหามีเสมอค่ะ แนะนำให้คุยกับแม่นะคะ ชีวิตยังมีอะไรอีกเยอะที่เรายังไม่เจอ ลองหาอะไรทำให้ตัวเองไม่ว่างค่ะ จะได้ไม่คิดมาก
//เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้:)
สวัสดี เราก็เคยคิดเหมือนกัน คิดหลายรอบหลายครั้งจนปัจจุบันยังแอบคิดนิดๆว่าอยากตายๆไป แต่ทุกครั้งเราก็จะพยายามดึงตัวเรากลับมาให้ได้ เราคิดว่าช่วงเวลานั้นมันยากที่จะควบคุมอารมณ์นะ เพราะเวลานั้นรู้สึกเศร้าและหดหู่มากจริงๆ มันจะเหมือนทุกอย่างรุมเร้าเรา เหมือนเราแบกรับเอาไว้มากเกิน เราเลยพยายามหยุดคิดเรื่องนั้นไปสักพัก จนกว่าจะอารมณ์คงที่แล้วมานึกใหม่อีกรอบ มันคิดทีไรก็น้ำตาจะไหล แต่ว่าเราคิดถึงคำด่าว่าแล้ว เราจะนึกถึงตอนเราพยายามที่จะตั้งใจเรียน หรือทำงานบ้าน หรือบำรุงตัวเอง หรือแม้แต่เรื่องมารยาท ตรงนี้เราไม่รู้ว่าคนเป็นยังไง แต่เราจะนึกถึงความพยายามของเราที่ทำมาแล้วนำมาแย้ง พยายามตั้งใจเรียน ไม่ใช่เสมอไปส่าต้องเรียนได้เกรดสี่เกรดดี แต่นั่นหมายความว่าในห้องเราคุณจะต้องสนใจและตั้งใจฟังสิ่งที่ครูสอน ยกมือถามหรือตอบ คุยในห้องมันต้องมีแน่อยู่แล้ว แต่คุณต้องดูเวลาว่าเวลาไหนควรคุยไม่ควรคุย นี่ก็เรียกว่าพยายามตั้งใจเรียนแล้ว ส่วนเรื่องงานบ้านอันนี้คุณทำแต่พวกเขาไม่รู้ คุณก็แย้งสิ ถ้าแย้งออกไปไม่ได้ก็แย้งคนเดียวในใจ แม้จะฟังดูเก็บกดแต่ถ้าคุณคิดว่าแย้งออกไปแล้วมันจะดีกว่าก็ควรลองดู มันอาจจะดีหรือแย่กว่าแย้งในใจ
ในปัจจุบันนี้เวลาเราโดนว่าโดนด่าโดนเปรียบเทียบ เรามันจะฟังผ่านๆหูแล้วพยายามไม่เก็บใส่ใจ แม้ว่าเวลาที่โดนดุจะร้องไห้บ้าง แต่ถ้าเราไม่เก็บใส่ใจซะอย่างใครจะทำไม
ยังไงก็คิดให้ดีก่อนตัดสินใจนะคะ
เคยคิดได้ด้วยตัวเองบ้างไหมว่า จะทำอย่างไรให้ชีวิตดีขึ้น ได้ขยันอ่านหนังสือ ได้พยายามขยันเล่าเรียนแล้วหรือยัง ได้เคยหัดหยิบจับช่วยงานบ้านอย่างจริงจังบ้างหรือยัง ได้เคยทำตัวลดภาระให้พ่อแม่บ้างแล้วหรือยัง ....ถ้าวันนี้ไม่ตั้งใจเรียน ต่อไปจะเอาตัวรอดได้ไหม พ่อแม่ไม่ได้อยู่เลี้ยงคุณได้ตลอด ........ถ้าคิดว่าตัวเองไม่สวย ก็ขยันเก็บเงินให้ได้สักก้อน กำเงินในมือไปหาหมอ หมอช่วยให้ทำสวย ...จะได้เหมือนได้ตายแล้วเกิดใหม่
อ่า เรามีวิธีนึงค่ะ คือไปเป็นอาสาสมัครชายแดนใต้เก็บกู้ระเบิด คือวิธีนี้อาจจะใช้เวลานานหน่อยกว่าวิธีอื่น คือก็ลงชื่อไว้ซักพักแล้วเค้าจะมาเรียกตัวเราไป เซ็นสัญญาให้เรียบร้อย แล้วไปเข้าค่ายเค้าจะสอนวิธีกู้ระเบิดให้แต่บางทีเก็บพลาดก็มีตายเยอะแยะเหมือนกัน นอกจากเราจะได้ตายตามที่ต้องการแล้วยังช่วยชีวิตคนอื่นไว้ได้ด้วย~ ตายเร็ว แต้มบุญเยอะ แถมเวลามีคนถามพ่อแม่ว่าทำไมลูกตายก็จะได้ตอบแบบภาคภูมิใจได้ว่าลูกตายเพื่อช่วยชีวิตคนอื่น
ปอลิง.ระหว่างอยู่ค่ายรอไปเก็บระเบิดอาจจะค่อยๆเห็นเพื่อนร่วมค่ายตายอาจจะเข้าใจความหมายของชีวิตมากขึ้นก็ได้นะ
ปล2.ไม่รู้มีให้ผปคเซ็นยินยอมรึเปล่า ถ้ามีก็ค่อยๆบอกเค้าไปนะว่าอยากเป็นคนที่มีประโยชน์บ้าง ถ้าตายก็มีเงินช่วยเหลือให้พ่อแม่ด้วย
น้องคะ อย่าฆ่าตัวตายเด็ดขาดนะ ถึงครอบครัวจะไม่รักเราแต่เราต้องรักตัวเองนะ พี่อยากให้น้องคิดว่าชีวิตนี้มันมีอะไรที่มากกว่าการเรียน มากกว่าในบ้าน การมีชีวิตอยู่มันดีมากนะ เราสามารถใช้ชีวิตเพื่อช่วยคนอื่นได้ มีชีวิตอยุ่เพื่อเป็นแรงบันดาลใจของใครได้ หรือถ้าเรื่องรูปลักษณ์หน้าตาเราก็สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นได้ วิธีแก้ปัญหาไม่ได้มีแค่การฆ่าตัวตายนะ
น้องคะ พี่รู้ว่ามันก้าวข้ามยาก มันยากมากๆเมื่อหนูไม่รู้จะข้ามยังไง ไม่รู้จะผ่านยังไง
เหมือนจะมืดแปดด้าน
แต่หนูต้องเชื่ออย่างนึง
ถ้าหนูผ่านมันไปแล้วหนูจะเก่งขึ้น
บางปัญหาไม่ใช่หน้าที่เราที่ต้องเอาชนะ
บางทีเราแค่ ยอมรับมัน ก็พอแล้ว
การตัดสินใจตายด้วยตัวเอง ไม่ใช่จุดจบนะ
เป็นจุดเริ่มต้นต่างหาก
ส่งข้อความเป็นการส่วนตัวมาหาพี่ได้นะ
ลองคุยกับแม่ก่อนดีมั้ยอ่าา
ทุกอย่างมันมีทางแก้ที่น่าจะดีกว่าการฆ่าตายนะ เราก็เป็นแหละแบบเทอที่อยากฆ่าตัวตาย ไม่มีคนอื่นที่รักเราแต่เราก็รักตัวเองได้นิ คำพูดคนอื่นความคิดคนอื่นมันไม่ได้สำคัญไรขนาดนั้น ทิ้งคำพูดนั้นไป เราพยายามของเราใหม่ก็ได้ เราเป็นเราเราเห็นค่าของเราเองแค่นั้นก็พอแล้ว เรื่องหน้าตาเวลาเราเรียนจบเราทำงานเรามีตังมีชีวิตของตัวเองก็ศัลไปเลย สู้ๆนะเทอ เป็นกำลังใจให้
เอาเงินมาทำบุญที่วัดครับ เข้าวัดบ่อยๆ เพราะว่าเธอเป็นนางฟ้าครับเลยต้องเข้าวัด วัดไหนก็ได้
มาเป็นอุบาสิกาเลยครับ อุบาสิกาก็คือนางฟ้าครับ คอยช่วยเหลือพระ
อย่าเลยนะคะ ชีวิตเรายังมีอีกเยอะ ถ้าไม่ไหวจริงๆควรไปพูดกับพ่อแม่ตรงๆ ทำให้ท่านเห็นว่าเราก็มีดี เราก็ทำเป็นนะงานบ้านอ่ะ ไรงี้ ส่วนเรื่องเกรดน้องก็พูดกับท่านไปตรงๆเลย ว่ามีสาเหตุมาจากอะไร ทำไมเกรดถึงลดลง ส่วนเรื่องหน้าตาก็อย่าไปซีเรียสค่ะ อย่าไปสนใจเลยน้องตั้งใจเรียนซะตอนนี้ เดี๋ยวน้องโตมา มีงานทำดีๆ มีเงินเยอะๆ ค่อยไปศัลยกรรมเอาก็ได้ค่ะ ยังไงก็ขอให้น้องตั้งใจเรียนมากๆนะคะ ถ้าเครียดอะไรก็ควรไปบอกท่านตรงๆ ถ้าอุบไว้แบบนี้ไม่ได้อะไรนะคะ แล้วการงานดี การเงินดี = ชีวิตดี เลยนะคะ แล้วมันจะช่วยลบปมด้อยในวัยเด็กของน้องได้ สู้สู้ค่ะ อย่าฆ่าตัวตายน้าาา กว่าพ่อแม่เราจะเลี้ยงเรามาจนโตขนาดนี้ ไม่ใช่เล่นๆเลยนะ อย่าน้อยใจในชีวิตตัวเอง ว่าทำไมพ่อเเม่เราถึงไม่เข้าใจเราบ้าง ไม่เหมือนพ่อแม่คนอื่นบ้าง พี่เองก็เคยผ่านมา ครั้งนึงพี่อยากเรียนโรงเรียนนึง ค่าเทอมแพงมาก แต่ทางบ้านไม่ให้เรียน พี่ก็เลยแอบผู้ปกครองไปสอบ สอบติดยากมาก ปรากฏว่าสอบติดค่ะ เพื่อนที่ไปด้วยกันมีติดอยู่ไม่กี่คนเอง พี่ก็เลยเอาไปบอกทางบ้าน ทางบ้านก็ยืนยันไม่ให้เรียนเหมือนเดิม อุตส่าห์สอบติดแล้ว แรกๆก็น้อยใจค่ะ แต่ตอนนี้พี่เข้าใจแล้วค่ะ ว่าพ่อแม่ไม่มีให้จริงๆ คนที่เขาหนักกว่าน้องก็มีอีกตั้งเยอะค่ะ แต่ทำไมเขาถึงผ่านช่วงเวลาแบบนั้นมาได้ ก็เพราะ ความเข้มแข็งไงคะ น้องต้องเข้มแข็งให้มากๆ สุดท้ายนี้ พี่ก็ขอให้น้องสู้สู้ค่ะ ตั้งใจเรียนด้วยน้าา
ถ้าพี่(ขอเรียกพี่นะ)อยากตายเพราะเหตุแค่นั้นหนู่คงตายไปหลายปีแล้ว
หนูโดนขังในห้องน้ำ,แม่พูด:อะไรกันเกรดแค่นี้ดูอย่างมิ้นต์สิ(ลูกพี่ลูกน้อง)ได้เกรด4ตลอดแม่จะเอาไปอวดเพื่อนได้ไงจะสอบม.ต้นติดมั้ยเนี่ย,(พอแม่เอาขนมหนูไปกินแบบไม่บอกแถมไม่คืนเงินด้วย)หนู:ขนมหนูหายไปไหน แม่:ฉันกินไปแล้ว หนู:(ร้องไห้)เอาเงินมาหนูจะไปซื้อใหม่ แม่:ไม่ต้องกิน หนู:(ร้องไห้หนักขึ้น) แม่:เป็นบ้าอะไรเนี่ย
ขอจบแค่นี้นะคะแต่มันมีอีกเยอะ
พี่คิดดีๆก่อนนะคะ^^
เราอายุ15 ตอนอายุ13เคยผ่านจุดนั้นมาก่อน ลองต่อยกำแพง หรือแค่พยายามเอาคัตเตอร์กรีดตัวเอง เราก็ไม่กล้าแล้ว มันเลยทำให้เราค้นพบว่า"แม้แต่แค่ความเจ็บเรายังไม่กล้าทำตัวเองเจ็บเลย เราจะฆ่าตัวตายได้ยังไงวะ" ตอนนั้น ชีวิตเราตกต่ำที่สุด พ่อกินเหล้า เมาจากที่อื่น เรากับแม่ต้องแบกกลับทุกวัน แต่ไม่ใช่เรากับแม่แบกกลับกันด้วยกันแล้วแม่จะดีกับเรานะ แม่เราก็ด่าเหมือนกัน ที่เรามันเรียนไม่เก่ง(เราสอบได้รร.ดีมากๆนะ แต่เราเป็นบ๊วยในห้องอ่ะ) ติดเกม ติดเพื่อน หยาบคายกับญาติตัวเอง(แค่พูดไม่มีหางเสียงนะ) เรื่องพวกนี้ แม่เราเห็น ก็ไปฟ้องพ่อต่อ พ่อก็พังประตู(เน้นว่าพังนะ แบบทุบประตูแรงมาก)มาทุบห้องเรา มาด่าเราต่อ ตอนนั้นโคตรหดหู่เลย
แต่เราผ่านจุดนั้นมาได้ เพราะเรานึกคำได้คำนึงจากคนอื่นๆส่วนใหญ่ที่พูดกับเราว่า"ลองยิ้มดูสิ" เราลองยิ้มให้กับตัวเองในกระจก เราก็นึกว่า
'เฮ้ย ก็น่ารักดีว่ะ"
ทั้งๆที่หน้าเรามันก็กึ่งแขกกึ่งไทย ตัวอ้วน ดำ ฟันเหยิน ดั้งแทบไม่มี(จนตอนนี้ก็ไม่ต่างจากเดิมนะ แค่อัพเกรดเลเวล เริ่มแต่งหน้าเป็น5555+) เราก็ลองนึกๆดูว่า'ถ้ากูสวยขึ้นกว่านี้ พยายามเก็บตังค์หาครีมทา หาโลชั่น เก็บตังค์ค่อยๆซื้อเครื่องสำอางค์ ไปดัดฟัน ลดหุ่น กูก็จะสวยขึ้น แล้วจะยิ้มน่ารักกว่าเดิมป่ะวะ"
ทุกอย่างของเรามันเริ่มจาก'รักตัวเอง'ค่ะ เราเริ่มมีจุดมุ่งหมายของตัวเองแล้วก็ทำให้เราอยากอยู่ต่อ
พอเราเปลี่ยนความคิด ทุกอย่างก็เปลี่ยนค่ะ เราไม่คิดสั้น ไม่คิดมาก ว่า"กูมันเลว เรียนก็เ-ี้ย บลาๆๆ"
เรื่องงานบ้านนี่ ถ้าอยากปรับมุมมองแม่ สมมติว่าเรากลับมาก่อนแม่ เราอาจจะทำงานบ้านก่อนหน้านี้แล้ว อาจจะเหลืองานบ้านไว้สักอย่าง แล้วกะเวลาแม่กลับบ้านมา พอกะเวลาแม่ใกล้ถึง เราก็ทำให้แม่เห็นว่าเราทำ เช่น ล้างจาน ถูพื้น เก็บกวาดห้องไรพวกนี้ แม่เขาจะปลื้มมากๆค่ะ แล้วหาเรื่องมาคุยกับแม่ อาจจะเป็นเรื่องตลกๆในชีวิตประจำวันเราหรือในเน็ตก็ได้ หรือนั่งหาทริคเล็กๆเรื่องไรก็ได้ในเน็ตมาคุยกับแม่ หากิจกรรมมาทำกับแม่ก็ได้ แล้วเรากับแม่ก็จะดีขึ้นเองค่ะ
ส่วนเรื่องเรียนก็....เราแนะนำไม่ค่อยได้นะ เพราะปัจจุบันลาออกมาเพราะเรื่องเกรดแย่ 5555555555555555+ แต่แนะนำว่าขอให้ตั้งใจเรียนนะ งานไหนทำไม่ได้ ให้ไปถามครูเลย ถ้าโดนจารย์ไล่กลับมาก็นั่งไล่ดูในเน็ตเนี่ยแหละ ทุกวันนี้ชีวิตเราดีขึ้นมากๆ (แต่แค่เรียนช้ากว่าเพื่อน2ปี เพราะต้องเข้ากศน.กลับไปเรียนม.ต้นใหม่5555+)
เพียงแค่รักตัวเอง หาอะไรทำ เพิ่มคุณค่าของตัวเอง ขออย่าคิดสั้นฆ่าตัวตายเลยน้าา
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
ไม่ทรมานเหรอ บอกตรง ๆ ไม่น่าจะมีหรอกครับ ถึงมีก็ยืนยันไม่ได้อยู่ดี ต่อให้ไม่ทรมานตอนช่วงก่อนตาย แต่ตายไปแล้วแน่ใจหรือครับว่าไม่ทรมาน มันมีหลายทฤษฎีที่เอาจริง ๆ ต่อให้ฟังดูน่าจะจริงแค่ไหน อธิบายด้วยหลักวิทยาศาสตร์ยังไง แต่สุดท้าย -คนที่พูดออกมา "ก็ไม่มีใครเคยตายจริง ๆ สักคน" นี่หว่าครับ มีแต่ฟังเค้ามาทั้งนั้น ถ้าตายไปแล้วไม่รู้สึกอะไรอาจจะไม่ทรมานก็ได้ แต่สมมติว่าแทนที่จะเป็นยังงั้น กลับกลายเป็นยังสามารถรับรู้อะไรได้ด้วยสภาพที่คนเรียกว่า "วิญญาณ" หรือ "จิตตกค้าง" ก็แล้วแต่ แต่เพราะไม่มีร่างกาย อย่าว่าแต่จับต้อง แค่พูดให้ใครได้ยินยังแทบจะไม่ได้ แล้วเกิดต้องมาได้ยินคนพูดถึงตัวเองแบบผิด ๆ ไปต่าง ๆ นา ๆ จะเถียงกลับ แก้ต่างให้ตัวเองยังไม่ได้เลย เผลอ ๆ ต้องเป็นแบบนั้นไปตลอด ไม่แย่กว่าตอนเป็น ๆ อีกหรือครับ เกิดดันซวยเป็นอย่างหลังขึ้นมาจริง ๆ จะทำยังไง ผมเข้าใจความรู้สึกของน้องนะ แต่อย่างอื่นคงจะมีหลาย ๆ คนพูดไปแล้ว แต่ผมคงพูดได้แค่อย่างเดียว ไม่รู้หรอกว่าหลังความตายเป็นยังไง แต่ในความเป็นจริงของโลกวัตถุแห่งนี้ แพ้อาจจะไม่ได้หมายถึงตายเสมอไป แต่คนที่ตายแล้ว คือผู้แพ้ 100% ทันทีครับ แล้วน้องจะยอมเหรอ จะยอมถูกย่ำยีแบบนี้จนชนิดตายแล้วก็ไม่แน่ว่าจะหยุดเหรอ เป็นพ่อแม่แล้วไง เพื่อนบ้านแล้วไง ในเมื่อมีชีวิตขึ้นมาแล้ว ชีวิตก็เป็นของน้อง จะยอมแพ้และตายทั้งแบบนี้ง่าย ๆ ก็เข้าทางพวกเขาหมดพอดีสิ นี่ผมไม่ได้สั่งน้อง แต่เป็นขอร้อง แนวทางน่ะ คนอื่น ๆ คงให้แนวทางไปหมดแล้ว คงขอแค่อย่างเดียว "อย่าตายนะ" คงไม่ยากเกินไปใช่ไหม
ชีวิตเราเลือกไม่ได้มันก็มีหลายเรื่องค่ะ อย่างเรื่องการเกิดมันเลือกไม่ได้หรอกว่าอยากมีพ่อแม่ที่ดีดูแลเราดีรักเราแบบอบอุ่น แต่สิ่งที่เราเปลี่ยนได้คือเปลี่ยนแปลงตัวเองค่อยๆเปลี่ยนไม่ใช่ทำวันนี้แล้ววันพรุ่งนี้ต้องเห็นผลเลยถ้าเรามีความพยายามมีความอดทน อยากสวยก็แต่งค่ะ ทาครีมโลชั่น ปิดเทอมก็ไปหางานพิเศษทำเอาเงินมาดัดฟันเดี๋ยวนี้มีผ่อนรายเดือน เรียนไม่เก่งก็เปิดในยูทูปมีรายการสอนฟรีเยอะค่ะเลือกวิชาหัวข้อที่ไม่ถนัด หรือจะเรียนเว็บสอนศาสตร์ก็ได้มีของม.ต้นม.ปลาย ไม่รู้ว่าจขกท.อายุเท่าไหร่แต่ว่าอยากฝากข้อคิดว่าพ่อแม่ที่ว่าลูกคือพ่อแม่หวังดีค่ะ เค้ากลัวว่าวันใดที่เค้าตายเราจะสามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้ไหมเค้าเป็นห่วงยิ่งลูกคนเดียวยิ่งกังวลค่ะปัญหาเค้ามีแต่เค้ายังสนใจมาดุด่าว่าน้องแปลว่าเค้ายังเป็นห่วงยังใส่ใจ ทุกอย่างอยู่ที่การกระทำของเราค่ะอย่ายอมแพ้ต่อโชคชะตาต่อคำพูดของใคร อย่าเอาเรื่องพวกนั้นมากังวลให้เราเครียดเลยค่ะ ทำในสิ่งที่เราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ สิ่งที่เราเปลี่ยนไม่ได้เราก็แค่ยอมรับมันอย่างกล้าหาญน้องอาจเปลี่ยนพ่อแม่ที่ดุด่าว่าน้องไม่พอใจน้องไม่ได้ น้องเปลี่ยนป้าที่เอาลูกตัวเองมาเล่าให้แม่น้องฟังไม่ได้ น้องเปลี่ยนเพื่อนที่ล้อน้องไม่ได้ แต่น้องเลือกเปลี่ยนตัวเองได้ค่ะ เราสามารถเปลี่ยนทั้งความคิดและการกระทำได้ การฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออก ทางออกคือการหาวิธีสู้กับปัญหา อย่าหนีเลยค่ะ เราไม่พอใจอะไรก็ค่อยๆคิดว่าตัวเราสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้าง ค่อยๆคิดค่ะ อย่าหาแต่วิธีตายเลยนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ใจเย็นๆครับ ทุกคนต้องมีดีสักด้านละ เชื่อผม ผมเองก็เหมือนกัน ทำอะไรไม่มีดีเลย เรียนก็ไม่ค่องเก่ง งานก็ทำออกมาไม่ค่อยดี อยู่โรงเรียนก็เป็นลูกน้องเค้า โดนแกล้งจนเหมือนเป็นกระสอบทราย เพื่อนก็ไม่มีสักคน เวลากลับมาถึงบ้านถ้าไม่ใช่พ่อแม่ไม่อยู่บ้านก็เท่ากับนั่งฟังพ่อแม่ด่า ถึงเวลาไอโรคประจำตัวอย่างโรคนอนไม่หลับนี่ก็ทำให้เครียดขึ้นไปอีก นอนตี 2 ตื่น 6 โมงทุกวัน ไม่งั้นไปโรงเรียนไม่ทัน แค่นี้ก็จะเครียดตายก่อนที่จะมีเวลามาคิดฆ่าตัวตายซะอีกครับ ท่องไว่เลยครับ ไม่มีใครซวยที่สุด เพราะมันจะมีคนซวยกว่าเราเสมอครับ ทุกวันนี้อยู่บ้านคนเดียวบ่อยมากครับ พอพ่อแม่ไม่อยู่ด่าแล้วโครตเหงาเลย T^T
ไม่จริงซักหน่อย การอวดลูกเป็นเรื่องปกติ มันก็แค่เรื่องกากๆ คิดแบบนี้สิ โรงเรียนอินเตอร์เหรอ มีแต่พวกกาก พ่อแม่ไม่รักเหรอ ถ้าไม่รักเขาคงทิ้งเราละ ส่วนที่ว่าไม่มีค่า เธอมีค่านะ ต้องมีแน่ๆ เชื่อสิ
พาแม่ไปพบจิตแพทย์พร้อมกันเลยค่ะถ้าทำได้ แล้วก็เล่าให้หมอฟังอย่างที่เล่าในนี้ เราก็เคยผ่านจุดที่คิดอยากฆ่าตัวตายค่ะ แต่หลังหาหมอก็ดีขึ้น แล้วก็เพิ่งรู้ว่าบ้านเราเป็นโรคซึมเศร้าจากพันธุกรรม ซึ่งเราว่ามันก็อาจจะมีหลายบ้านที่เป็นแบบนี้
ชีวิตมีอะไรให้ทำอีกเยอะครับ เอาความกดดันมาเป็นแรงผลักดันดีกว่า ให้เรียนให้จบซัก ม.3 แล้วหางานทำครับ พอมีเงิน เลี้ยงตัวเองได้แล้ว ก็ออกห่างเลย แล้วก็ค่อยต่อ กศน.เอา
คนเรามันต้องมีวันแบบนี้บ้างอยู่แล้ว เหนื่อยอิ๊บอ๋าย ท้อจนขี้เกียจจะหายใจต่อแล้ว จะมีชีวิตอยู่ไปทำไมบนโลกบ้าๆ บอๆ นี่ เห้ยยยย จะบอกว่าเราก็เป็นนน เป็นลูกกากๆ ของพ่อแม่ เป็นพี่ที่พึ่งพาอะไรไม่ได้ของน้อง เป็นเพื่อนที่น่าเบื่อของเพื่อนๆ เป็นคนที่ไม่ทันจะไปจีบก็นกซะก่อนแล้วเพราะโดนหมาคาบไปแด๊ก
ชีวิตมันเฮงซวยจังเลยว้อยยยย แต่!!!
เรามาทบทวนดูดีๆ กันก่อนนะ
เราพร้อมแล้วหรือที่จะทิ้งทุกอย่างไปง่ายๆแบบนี้ เรามีความฝันอีกเยอะแยะที่ยังทำไม่สำเร็จ บางอย่างเพิ่งเริ่มทำ ความฝันบางอย่างยังหาความกล้าและความพร้อมในการเริ่มทำไม่ได้
เราอยากมีหนังสือเป็นของตัวเองซักเล่ม อยากเป็นนักเขียน อยากเป็นพยาบาล อยากไปเที่ยวรอบโลก ไล่ชิมอาหารของทุกๆ ประเทศที่เราไปถึง อยากมีคนรักดีๆ ซักคน อยากยกเงินเดือนก้อนแรกในชีวิตให้แม่ อยากพาน้องสาวไปเที่ยวกันแบบสองคนพี่น้อง มีอีกหลายอย่างในชีวิตกากๆ นี้ที่เราอยากทำ
เราเชื่อ.. ว่าเธอก็มี..
เราทุกคนมีความฝัน.. ค้นหาและใช้มันเป็นแรงผลักดันในการมีชีวิตต่อไป!
สิ่งที่ได้มาง่ายๆ เราไม่ค่อยจะภูมิใจกับมันนักหรอก ทุกสิ่งทุกอย่างเราต้องใช้ความพยายามในการแลกมันมา ใช้เวลา ใช้แรง ใช้ใจ.. และอาจต้องใช้เงินมากมายเป็นต้นทุนในบางเรื่อง55
ตอนนี้เรากำลังเรียนคณะพยาบาล เพื่อความฝันที่เราอยากเป็นพยาบาล
กำลังเขียนนิยายกากๆ ดองบ้างโละทิ้งบ้างเพื่อตอกย้ำการอยากป็นนักเขียนของตัวเอง
กำลังพยายามดูแลตัวเอง เพราะเราก็อยากสวยเหมือนกัน..
ลองลิสต์รายชื่อประเทศที่อยากไปเที่ยว จินตนาการว่าจะพาน้องสาวที่น่ารักน่าชังไปเที่ยวไหนดีเพื่อเป็นรางวัลชีวิตให้เราสองคน
เราเพิ่งเริ่ม.. และมันจะไม่จบง่ายๆ ด้วยการทิ้งความฝัน ทิ้งคนที่เรารักไปแบบนี้
ที่พิมพ์มาทุกตัวอักษร ทุกบบรทัดนี้ เพื่อบอกเจ้าของกระทู้ว่า เราเป็นกำลังใจให้นะ ยกหัวใจให้ดวงใหญ่ๆ เลย
น้อยใจแม่ก็ไปบอกแม่
เเม่.. ลูกกำลังพยายามนะ.. แม่เหนื่อยใช่มั้ย.. เครียดใช่มั้ย.. ไม่เป็นไรนะ เราสู้ไปด้วยกันก็ได้
ชีวิตมันมีอะไรอีกเยอะแยะให้เราค้นหาเว่ย
ยอมเหรอ ที่จะละทิ้งทุกอย่างไปแบบนี้
ไม่เอา อย่าไปยอมนะ
เหนื่อยใช่มั้ย ร้องให้อยู่หรือเปล่า เอ้า ร้องไปเลย ร้องให้เจ็บคอตายไปเลย ร้องจนพอแล้วก็ปาดน้ำตาซะ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวให้สดชื่น
แล้วกลับมาตั้งใจเรียน กลับมาขยันทำหน้าที่ กลับมาดูแลตัวเองให้สวย ทำตัวให้น่ารัก แค่นี้ความรักมันก็ไม่หนีไปไหนแล้ว ความรักที่เรามีให้ตัวเองน่ะ
เชื่อเหรอ ว่าคนที่เราเเตกหน่อออกจากร่างกายเค้า คนที่เราตะกายมดลูกเค้าออกมา จะไม่รักเราอะ
ไปกอดแม่ให้แน่นๆ แล้วพูดว่ารักแม่นะ นอกจากผลักเราออกเพราะแม่เขินแล้ว แม่ไม่มีทางผลักเราออกเพราะไม่ชอบเราแน่นอน
ไอน้องสาวสก๊อยใจแตกของเรามันยังทำได้เลย เธอต้องทำได้แน่ เชื่อสิ!!
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ!!!
หนูจ๋า ที่เค้าพูดแบบนี้ก็เพราะรักหนูนั่นแหละ เขาอยากเห็นหนูได้ดิบได้ดี
ตัวเอง ลองเปลี่ยนจากการฆ่าตัวตาย มาเป็นตั้งใจเรียนดูมั้ย เธออาจจะตั้งใจเรียนอยู่แล้ว แต่เวลาอ่านหนังสืออาจจะอ่านไม่ตรงจุด อ่านแล้วจำไม่ได้ อย่าไปซีเรียส ส่วนเรื่องที่บ้าน ปล่อยไปเลย ทำเป็นหูทวนลม แม่บอกใช่มั้ยว่าไม่ทำงานบ้าน ทีหลังนะ ตะโกนบอกแม่เลย แม่ หนูกวาดบ้านแล้วนะ มาดูเร็วววว มันเหมือนประชดนะ แต่นี่คือสิ่งที่เราทำ เพราะเราก็เป็น ทำทุกอย่างแต่ไม่มีใครเห็น เราเลยเรียกให้แม่มาดูตอนทำเลย เวลาเครียด ลองฟังเพลงแนวครื้นเครงดูนะ สู้ๆ เราอยู่ข้างเธอนะ ทักมาปรึกษาเราได้
ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับใจเราค่ะ เมื่อมองรอบข้างเเล้วรู้สึกว่าไม่มีใครรักเลย ลองรักตัวเองดูสิคะ ทำไมจะต้องไปให้ค่ากับคนที่เขาไม่ได้ใส่ใจในตัวเราด้วยล่ะ ใช้ชีวิตแบบให้ตัวเองเป็นใหญ่เถอะค่ะ โลกใบนี้ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เรายังไม่ได้ทำนะ เรื่องจะฆ่าตัวตายไม่เเนะนำอย่างยิ่งเลยค่ะ หนึงเลยไม่อยากอยู่เพราะคิดว่าตัวเองเป็นภาระใช่ไหมคะเเต่ตายไปก็ภาระคนอื่นอีกนะ ทำศพ เสียเงิน ลองอยู่เเล้วลองปรับเปลี่ยนตัวเองก่อนเถอะค่ะ เราไม่รู้จักคุณหรอกนะ เราไม่รู้ว่าจริงๆเเล้วอยู่บ้านคุณทำตัวยังไง เราเข้าใจเเค่ตรงที่คุณเล่ามา หน้าตาไม่ใช่ตัวตัดสินอนาคตนะคะ ถ้าคิดว่าตัวเองไม่สวย ไม่ดี นู่นนี่ ขยันอ่านหนังสือ ขยันเรียน ไม่ไหวจริงๆ ก็หางานทำไปเลยค่ะ งานโรงงานเยอะเเยะ ทำงานเก็บเงิน หนทางจะสวยมีอีกหลายทางเลยนะคะ ศัลยกรรมไง อย่าเพิ่งตายเลยค่ะ คุณยังไม่ได้ลองที่จะสวยเลยนะคะ ถือว่าเราขอร้องให้คุณลุกขึ้นอีกครั้งนะคะ ถึงตอนที่สำเร็จเเล้วคนที่จะภูมิใจที่สุดไม่ใช่ป้าคนนั้น ไม่ใช่เเม่ของคุณ เเต่เป็นตัวคุณเองที่เลือกจะรักตัวเองเเละเลือกจะสู้ต่อนะคะ หนึ่งกำลังใจให้กับคุณคือเรานะ สู้เถอะค่ะ
เรื่องจริงใช่ไหม.....ถ้าอยากระบาย ความเครียด อยากปรึกษาในบางเรื่อง พูดคุยกับผมได้ สมัยเด็ก ประถม ผมก้เคยจะจิ้มพุงตัวเองตายเหมือนกัน...แต่กลัวเจ็บ.......ตายไปแล้ว จะสบาย หรือ จะมีเรื่องให้ปวดหัวแบบนี้รึเปล่าก้ไม่รู้ เพราะคนที่ตายไปแล้ว มันไม่เคยมาบอก........ ชุมพล แร่กระสินธุ์ << เฟส
เอาชนะคำสบประมาทของแม่ค่ะ ให้เขาเห็นว่าจริงๆ แล้วลูกเขาก็เก่ง เขาก็ทำได้
ตอนนั้นเราก็เป็นคล้ายๆ กันค่ะ แต่พอบอกแม่ตรงๆ แล้วทุกอย่างก็ดีขึ้น
ฆ่าตัวตายเป็นทางออก...แต่ไม่ใช่ทางออกที่ดี โลกนี้มีสิ่งต่างๆ ให้เราไปเห็นไปสัมผัสอีกมากมาย ไม่คุ้มหรอกค่ะ
จากสุขุมวิทไปจนจรัญ ลาล้าลาๆๆ
น้องคะ อย่าคิดสั้นเลยนะ ลองคิดดูสิถ้าเราตายไปพ่อแม่จะไม่เสียใจเหรอ แล้วหนูยังทำลายชีวิตตัวเองด้วย ถ้าใครไม่รักเรา เราก็ต้องรักตัวเองสิ กว่าพ่อแม่จะเลี้ยงดูหนูจนโตมาขนาดนี้ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ หนูก็รู้ว่าเกิดเป็นมนุษย์มันยากแค่ไหน อย่าคิดทำลายชีวิตตนเองเลย ถึงตายไปก็เป็นภาระเหมือนกัน ค่างานศพ ค่าทำบุญ .. สู้อยู่ต่อทำความดีไม่ดีกว่าหรือ การฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยนะ ตายไปน้องคิดว่าจะสบายเหรอ ต้องไปชดใช้่กรรมอีก พี่ก็เคยผ่านเรื่องเครียดๆหนักๆมาก่อน พี่ยังผ่านมาได้ เพราะพี่เข้มแข็งไม่ยอมแพ้เลย
เรื่องเกรด หนูลองคิดดูซิว่าทำไมเกรดถึงลดลง เราตั้งใจเรียนรึป่าว ตั้งใจอ่านหนังสือรึป่าว หนูลองเก็บเอาคำสบประมาทมาพัฒนาสิคะ จะได้ดีขึ้น
เรื่องทำงานบ้าน อันนี้พี่รู้ว่าหนูก็ทำใช่มั้ย? ลองคุยกับคุณแม่ดูสิคะ คุยกันให้เข้าใจกันไปเลย
เรื่องหน้าตา ผิวไม่ขาวหนูก็หาโลชั่นหรือสบู่ดีๆ ไม่ก็ขัดผิว ทาครีมกันแดด มันก็ขาวขึ้นได้ถ้าเราดูแลหรือใส่ใจ หรือถ้าน้องขาวไม่ได้น้องก็เปลี่ยนวิธีที่ทำให้ผิวเนียนใส ขาวไม่ได้ก็ต้องเนียนได้สิ ดีกว่าผิวหมองคล้ำเสีย ฟันเหยิน หนูก็จัดฟันได้ ถ้าหนูตั้งใจเรียนและจบออกมาก็ได้ทำงานดีๆมีเงินไปจัดฟัน ศัลยกรรมได้ ชีวิตคนเราเปลี่ยนได้เสมอค่ะ^^
ถ้าน้องไม่ยอมแพ้ต่อความยากลำบากใดๆ น้องก็จะผ่านมันมาได้ ขอเพียงแค่น้องต้องอดทน ทำสิ่งดีๆให้คุณแม่รู้ว่าเราเองไม่ได้ไร้ค่า เราก็มีดีเหมือนกัน สู้ๆนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้นะ
ถ้าอยากให้คนอื่นเห็นค่า ก็ต้องเห็นค่าของตัวเองก่อนครับ ผมเข้าใจว่าตอนนี้โลกของน้องมันมืดมนมาก เหมือนหันไปทางไหนก็มีแต่ปัญหารอบทิศ แถมคนใกล้ตัวที่รักที่สุดก็เหมือนจะพึ่งพาไม่ได้ (เดาว่าน้องคิดแบบนี้นะครับ) ซึ่งจริงๆแล้วมันอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ถึงเขาจะบ่นยังไงแต่ตอนนี้เขาก็ยังเลี้ยงดูเราอยู่ ถึงจะเลี้ยงเราได้ไม่ดี อย่างน้อยๆตอนนี้น้องก็ยังมีอยู่มีกิน ถึงจะไม่ได้ดีเหมือนคนอื่นเขาก็ไม่เป็นไรนะครับ
เรื่องตอนนี้มันยังไม่ใช่จุดจบหรอกครับ ถ้าน้องผ่านมันไปได้น้องจะเป็นคนที่เข้มแข็งมากๆ พยายามเข้านะครับ ผมเป็นกำลังใจให้
วิธีตายผมไม่มีให้ครับ เอากำลังใจไปแทนแล้วกัน สู้ๆครับ
การตายไม่ใช่หนทางที่ดีที่สุดนะคะ
ไม่ก็เปิดใจคุยค่ะ
ลองโทรไปพุธทอล์คพุธโทรดูสิคะ มีดีเจพี่เผือก พี่ต้นหอม ครูลูกกอล์ฟ ลองโทรไปขอคำปรึกษาพี่ๆเค้าดู เราเป็นแฟนรายการนี้ มีคนที่โทรเข้าไปในรายการมีปัญหาหนักมากๆเค้าไม่รู้จะไปพึ่งใครไม่กล้าบอกไม่กล้าปรึกษาใครแต่พวกเค้าเลือกที่โทรไปในรายการนี้ ลองดูค่ะ พี่ดีเจเค้าอาจจะให้คำแนะนำดีๆหรือกำลังใจดีๆส่งมอบให้คุณก็ได้ ใช้สติคิดให้ดีๆ หนึ่งชิวิตมันสำคัญนะ ยิ่งแม่ว่าแบบนี้ยิ่งต้องประสบความสำเร็จลบคำสบประมาทของแม่ให้ได้ทำให้แม่คุณเห็นว่าคุณก็มีดีเหมือนกัน คิดให้ดีๆนะ เราเป็นกำลังใจให้
รายการมาทุกวันพุธ เวลาสามทุ่มตรง ฟังที่ facebook live หรือ youtube live ก็ได้ ที่ช่อง Atimeonline หรือจะฟังย้อนหลังก็ได้ โทร 026658373
เราไม่รู้หรอกนะคะว่าคุณคิดอะไรอยู่ แต่เราแค่อยากบอกว่าอย่าพึ่งตายดีกว่า มันยังมีสิ่งต่างๆที่ให้เราทำอีกเยอะ
เราก็เป็นคนหนึ่งที่คิดอยากตายหลายครั้งแล้ว แต่เรายังมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้ได้เพราะเรายังมีสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ เวลาเราอยากตายเราจะนึกถึงเพื่อนคนหนึ่ง เค้าเป็นเพื่อนสนิทของเรามาก เจอปัญหาแบบเดียวกัน เลยเข้าใจกัน เขาไว้ใจเรา เราไว้ใจเขา แล้วก็หลายๆอย่าง อนิเมะที่เราชอบก็ยังไม่จบ ปมยังไม่คลาย ยังไม่ได้ไปญี่ปุ่น นิยายยังไม่ติดอันดับ ยังไม่ได้สารภาพรักกันคนที่เราแอบชอบ เรื่องพวกนี้ถึงทำให้เรายังมีชีวิตอยู่ เรามีไดอารี่ที่เขียนอยู่ในสมุดถูกๆเล่มหนึ่ง เราจะเขียนเรื่องไม่สบายใจเอาไว้ พอท้ายปีก็เอาไปเผา ถ้าเครียดมากก็ร้องไห้ออกมา ทุกอย่างยังมีทางแก้ไข้อยู่ เรายังมีวันพรุ่งนี้ให้ทำอะไรอีกมากมาย อะไรไม่สบายใจแค่ระบายมันออกมาก็เท่านั้นเอง
ยังไงเราก็เป็นกำลังใจให้นะ
เป็นเหมือนกันค่ะ แม่เป็คนอารมณ์ร้อนเราก็เป็นคนอารมณ์ร้อน เราเป็นคนเซนต์ซีทีฟมากแม่พูดอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ แต่เปิดใจคุยกันค่ะจะเข้าใจเอง เราอาจจะระบายให้คนอื่นที่เราไว้ใจฟังก็ได้ รับายมันอแกมาค่ะ เก็บไว้มากเดี๋ยวจะเป็นโรคซึมเศร้าเอา
ถ้าให้ไม่ทรมานที่สุด ยิงตัวตายค่ะ เล็งเข้าที่สมอง
วิธีที่สองฉีดยาเข้าเส้น ในกรณีนี้อาจจะทรมานเล็กน้อย อาจจะใช้ไซยาไนด์ก็ได้ค่ะ
วิธีที่สาม โดดตึดค่ะ ตึกสูงๆ เอาแบบที่คิดว่าตกลงมาแล้วไม่รอดแน่ๆ ไม่ใช่แค่สองสามชั้น เพราะถ้ารอดจะทรมานไปชั่วชีวิตอีกนะคะ
คุณคะ ชีวิตของคนเรามีค่ายิ่งกว่าอะไรอีกนะคะ คุณลองคิดดูสิคะ ถึงหน้าตาเราจะไม่ดีอะไรก็ไม่เห็นจะต้องสนใจคนรอบข้างที่คอยมาล้อเราเรื่องปมด้วย คนหลายล้านคนที่เค้าเองก็ไม่ได้หน้าตาดีค่ะ คนเราความดีไม่ได้ดูที่ภายนอกนะคะถึงสังคมปัจจุบันจะมองกันอย่างนั้นแต่คุณก็คือคนที่เป็นอนาคตของชาติเหมือนกันนะคะ คุณฉลาดได้ด้วยตัวเองได้อยู่แล้ว ฉันก็โดนพูดเรื่องนี้เหมือนกันค่ะว่าทำไมผลการเรียนถึงได้ไม่ดี คือมันครึ่งๆกลางๆมากแล้วฉันก็อยากจะต่อโรงเรียนนั้นต่อซึ่งเกรดมันไม่ถึง ณ ตอนนี้ แต่ญาติฉันทำได้อันดับต้นๆก็ถูกเปรียบเทียบกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ฉันก็พยายามทำให้ดีกว่าเดิม ขยันอ่านหนังสือ ตั้งใจเรียนเท่าที่ทำได้ เพราะพ่อแม่ของเราก็พยายามหาเงินมาให้เรามีชีวิตที่ดีนะคะ บางครั้งอาจจะมีบ่นๆกันบ้างเพราะท่านเหนื่อยแต่ไม่ว่ายังไงพ่อแม่เค้าต้องรักเราอยู่แล้วค่ะ พ่อแม่ทุกคนเลี้ยงเราตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้พวกท่านเหนื่อยมากแล้วก็รักเรามากๆอยู่แล้วนะคะ ดีแล้วหรอที่เราจะมาฆ่าตัวตายกัน เพราะท่านต้องเสียใจมากๆเลยนะคะ การเรียนคุณก็ขยันอ่านหนังสือนะคะแล้วจะดีขึ้น เรื่องแรงกดดันความจริงพวกท่านแต่หวังให้เราทำได้ดีเพื่องชีวิตในอนาคตของเราเองนะคะ สังคมปัจจุบันมันมีคนหลายแบบเราไม่ต้องไปใส่ใจมากหรอกค่ะ เราควรใส่ใจตัวเองและคนในครอบครัวมากที่สุดค่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ
คือเราก็ไม่รู้หรอกนะว่าโพสต์ไป จขกท จะมาอ่านไหมหรือว่าเห็นรึป่าว แต่ก็อยากบอกเพราะเหมือนเรากำลังส่องกระจกกับตัวเอง
เราเคยเป็นคนนึงที่คิดอยากฆ่าตัวตายเหมือนกัน การที่ จขกท มีความคิดแบบนั้นมันไม่ผิดหรอก เพราะมันเป็นความคิดชั่ววูบที่นึกขึ้นมาจากความน้อยใจ แรงกดดันและก็อย่างอื่น เราเคยจะลองเอาของมีคมมากีดข้อมืออยู่หลายครั้ง แต่เราก็ไม่ทำ เพราะเรากลัว+ไม่กล้า เราเคยคิดอยากกระโดดลงจากที่สูง แต่เราก็ไม่ทำ เพราะทุกครั้งที่เราอยู่สูงๆ ลมเย็นๆมันชอบพัดมาทำให้เรารู้สึกสบายใจ มันช่วยให้เรามีสติขึ้น เราเคยอยากวิ่งออกไปตัดหน้ารถ แต่ก็ไม่ทำเพราะถ้าทำแบบนั้นคนที่ชนเราเขาต้องชดใช้หนักมาก ทุกอย่างที่เคยคิดว่ามันจะทำให้เราตายได้เราคิดและเคยอยากลองทำมาหมดแล้ว แต่เราก็ไม่ทำ เราอดทน นอนร้องไห้ทุกคืน เคยโดนแม่ว่า เปรียบเทียบ ทุกคืนเราไม่เคยนอนหลับสนิท จนเรามีเรียนศาสนากับพระอาจารย์ พระอาจารย์จู่ๆ ก็พูดเรื่องเวรกรรม กรรมของมนุษย์ แล้วก็เรื่องฆ่าตัวตาย
"การฆ่าตัวตายถือเป็นบาป" นั่นคือสิ่งที่เราจำได้ขึ้นใจจากพระอาจารย์วันนั้น แล้วท่านหันมามองทางเรา เราไม่รู้หรอกนะว่าบังเอิญไหม แต่มันทำให้เราคิดได้ ถ้าเราฆ่าตตัวตาย เราอาจจะนึกว่าไม่มีใครเสียใจ คงมีแต่คนดีใที่ไม่มีเราอยู่บนโลกแล้ว แต่จริงๆแล้วเปล่าเลย คนแรกที่เขาจะร้องไห้แล้วกอดเราไว้คือพ่อกับแม่ ต่อมาจะเป็นญาติ เพื่อนพี่น้องครูอาจารย์ และคนอื่นๆที่รู้จักเราตามมาเรื่อยๆ สุดท้ายพอเราตายไปมันก็กลายเป็นกรรมติดตัว ทำให้เราต้องมาชดใช้ในชาติหน้าอีกอยู่ดี
เราปรับทัศนคติตัวเองใหม่ ปรับการใช้ชีวิตใหม่ มันทำให้เราเรียนรู้ว่าอะไรๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมันคือบทเรียนทั้งนั้น มันไม่ได้ทำให้เราเข้มแข็ง แต่มันทำให้เราปรับตัว จขกท ลองคิดดูนะว่าถ้าฆ่าตัวตาย ทุกอย่างจะดีขึ้นหรอ ก็ไม่ แทนที่จะมามัวนั่งคิดหาวิธีฆ่าตัวตาย เราว่า จขกท ปรับมุมมองใหม่ดีกว่าไหม ถ้าบอกว่าตัวเองเป็นคนเรียนไม่เก่งก็ขยันขึ้น ความคาดหวังใครทุกคนก็ต้องโดนเหมือนกันทั้งนั้น ถ้าคุณคิดว่าสิ่งที่คุณเจอมันหนักหนาสาหัสมากจนอยู่บนโลกนี้ไม่ไหว คุณลองออกไปเดินข้างตามข้างทาง มองหาคนขอทาน คนข้างถนน คนแก่ที่นั่งขายของ พวกเขาขาดโอกาสมากกว่าเราแต่เขายังสู้ชีวิตในบั่นปลายสุดท้ายของตัวเอง เราอยากให้ จขกท ให้กำลังใจตัวเอง แล้วเชื่อเราว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี
จะยอมตายเพราะลมปากคนอื่นจริงๆ เหรอครับ !! เรารู้ตัวดีว่าเราเป็นยังไง และทำอะไรบ้าง เรื่องการเรียนถ้าอยู่ในสภาวะที่ถูกดดัน สมองมันจะเครียดหัวตื้อ แม่มองเราแบบนั้น เพราะเขาอาจจะเข้าใจผิด
น้องก็ค่อยๆทำงานบ้านให้เขาเห็นบ้างซิครับ
แต่ป้ากับน้าถือว่าเป็นคนอื่น ช่างเขาเถอะครับ อย่าไปแคร์
ป้ามาบอกว่าสอบได้เรียนโรงเรียนอินเตอร์ค่าเทอมหมื่น==> อ่านแล้วรู้สึกสงสัยว่ามันน่าภูมิใจตรงไหนว้า
แก้ปัญหาไปที่ละเปาะ ถ้าเขาเครียดมากแทนที่เขาจะว่าเราอย่างเดียว วันหลัง ก็อาจจะมีกิลวอ กันเองระหว่าง แม่ vs ป้า vs น้านะครับ (อันนี้คาดการณ์ล่วงหน้า จะได้ทำใจไว้ก่อน)
ฟันเหยิน ไม่มีคาง ดำ อยู่เหมือนแก้วหน้าม้า โดนเพื่อนล้อจนชินแล้วค่ะ==> เชื่อพี่นะครับว่าประเด็นนี้ไม่มีปัญหา เห็นมาเยอะแล้ว แบบนี้ได้แต่งก่อนทุกที หนำซ้ำแฟนหล่อด้วยนะ
ถ้าจะยอมทำร้ายตัวเองเพื่อลมปากคนอื่น สู้ตั้งใจเรียนหางานดีๆ ทำ เก็บเงิน บินไปเกาหลี แล้วให้คุณหมอที่เกาหลีทำร้ายเราด้วยการโมหน้าใหม่ให้สักอาทิตย์หนึ่ง แล้วบินกลับไทยด้วยหน้าตาแบบนางเอกซีรีย์ยอดนิยมดีกว่าครับ
สู้ๆนะครับ อย่าเพิ่งคิดลาโลกนี้ถ้ายังหาแฟนดีๆไม่ได้ครับ
ใจเย็นๆนะคะ เราก็เคยคิดอย่างนั้น แต่น้อยมากค่ะ ส่วนใหญ่คิดแต่หนีออกจากบ้าน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำค่ะแฮะๆ ลองหาเพื่อนที่เราไว้ใจได้สิคะ ที่พร้อมจะรับฟังทุกอย่างจากเรา ถ้าไม่มีจริงๆก็แนะนำเกม line play ค่ะ จะมีเพื่อนที่เข้าใจเราแน่นอนค่ะ ไม่ก็ ให้พ่อแม่ส่งไปเรียนรรประจำเลยค่ะ ถ้าไม่ไหวจริงๆ
เข้าใจนะ บางทีชีวิตมันก็ยากมาก เจอปัญหามากมายจนไม่รู้จะหาทางแก้ยังไง สำหรับบางคนความตายอาจจะเป็นทางออกที่ดีกว่าก็ได้
แต่อยากตายแบบไม่ทรมานเนี่ยนะ...
แสดงว่ายังมีความกลัวอยู่ พูดกันตรงๆ จะตายก็ต้องทรมานอยู่ดี
อ่า มีฉีดยาตายนะ แต่ถ้าจำไม่ผิดใช้กับนักโทษ ไม่ก็คนป่วย//ไม่แน่ใจกรณีไหน หรือในไทยมีหรือเปล่า หาเองนะบาย
ใช่ ชีวิตมันยาก ชีวิตใครๆก็ยากทั้งนั้นแหละ แตกต่างกันไปในแต่ละคน หลายล้านรูปแบบ อืม...แนะนำละกัน
1.ไปหางานทำซะ มีงานก็มีเงิน เก็บเงินไปศัลยกรรมตอนโตก็ไม่สาย งานเล็กๆน้อยๆ ดิ้นรนดู
2.หาหนังสือดีๆอ่าน
- เรื่องเล่าจากยอดภูเขาน้ำแข็ง อันนี้เกี่ยวกับซึมเศร้า
- ในสวนลับ เรื่องนี้พลังบวกเต็มๆ
- ต้นส้มแสนรัก
ฯลฯ หมวดวรรณกรรมเยาชนมีแต่ของดีๆ
3.ไปหาจิตแพทย์ เอาแม่ไปด้วย การไปหาหมอไม่ใช่คนบ้า โอเค๊?
แนะนำเท่านี้แหละ หาของดีๆใส่ตัวช่างหัวคนอื่นเขา สู้นะ
อย่างแรกลองไปปรับความเข้าใจกับคุณพ่อคุณแม่ก่อนนะค่ะอย่าเพิ่งทำอะไรเลวร้ายเราเชื่อว่าทุกปัญหามีทางออก เราก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกันเคยคิดจะทำร้ายตัวเอง แต่พอเราออกไปจากที่ๆทำให้เราไม่สบายใจออกไปทำอะไรใหม่ๆมันสนุกมากจนพอกลับมาบ้างแล้วก็ไม่รู้สึกแบบนั้นแล้ว พอเราเจอหน้าแม่เราก็ไม่สนใจแล้วเราก็เข้าห้องของเราไปแต่พอเราเห็นว่าแม่อารมณ์ดีขึ้นเราก็ไปคุยกับแล้วบอกความรู้สึกของเรา หลังจากนั้นแม่เราก็ดีขึ้นคอยมาถามบางคนอาจจะรำคาญเวลาที่มีคนมาถามว่า วันนี้ที่โรงเรียนทำอะไรบ้าง แต่เราไม่นะเรารู้สึกว่าเราได้รับความรักเพราะเข้าอยากรู้ว่าเราเป็นยังแม้มันจะเป็นหน้าที่ของเค้าก็เถอะ ส่วนเรื่องที่โรงเรียนถ้าเราจะปล่อยวางได้ต้องโนสนโนแคร์ค่ะเพราะว่าใครมันจะพูดอะไรก็ช่างนี้มันชีวิตของเราแค่จดจำมันไว้เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเองดีกว่าอย่ามาคิดให้ยุ่งยากรกสมองพวกเขาก็แค่คนที่ผ่านมาในชีวิตที่แสนยาวไกลของเราอย่าให้เค้ามาชุดเราลงไปที่จุดเริ่มต้น เราก็เคยโดนแบบนี้เหมือนกัน เราตัวดำเพาระว่าว่ายนำ้เยอะแล้วเราก็สิวเยอะฟันก็เหยินแล้วก็อ้วนด้วยแต่เราไม่สนใจเราไม่ค่อยมีเพื่อนก็เลยชอบทำอะไรคนเดียวเบื่อๆเหงาๆก็เล่นกับหมาจรจัดเพราะมันเป็นสิ่งที่รับฟังเราได้และมันจะไม่บอกใคร555 คนเรามีชีวิตเดียวชาติหน้าจะได้เกิดเป็นคนรึเปล่ายังไม่รู้เลยเรายังไม่รู้เลยว่าเราทำอ่ะไรได้บ้างลองทำอะไรใหม่ๆที่ตัวเองไม่เคยทำลองมันให้หมดจะได้รู้ว่าความจริงเราชอบอะไรบ้างเก่งอะไรบ้างถ้าเราไม่ลองก็ไม่มีวันรู้หรอกบางที่คุณ จขกท อาจจะยังไม่ค้นพบสิ่งที่ตัวเองชอบก็ได้แต่ลองต่อไปค่ะอย่าท้อแท้ ในโลกใบนี้ยังมีอะไรที่เรายังรู้อีกเยอะ อย่ามาทำให้โอกาสดีๆที่เราได้รับเนี่ยหมดไปแบบเฉยๆโดยที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย ยิ้มสู้เข้าไว้นะค่ะเราจะเป็นกำลังใจจากใจให้ถึงแม้เราจะไม่รู้จักกันก็เถอะ คิดบวกเอาไว้นะค่ะไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรยังไงสักวันก็ต้องมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตเราแต่ๆค่ะขอรับประกัน100% เพราะฉะนั้นถ้ามีอะไรก็มาคุยกันในนี้ได้ตลอดนะค่ะ ขอให้คุณ จขกท เจอสิ่งดีๆแล้วก็ขอให้มีความสุขมากๆชีวิตคนเรามันจะต้องมีทุกและมีสุขเพราะมันคือประสบการณ์ที่จะทำให้ราเป็นคนที่ดีขึ้นได้ ยิ้มสู้ไว้นะ️
ขอให้น้องรักตัวเอง สุดท้ายใดๆในโลกนี้ คนที่รักเราที่สุดคือตัวเอง ใครกล่าวว่าน้องว่าหน้าตาไม่ดี เอาเรื่องๆลบมาใส่ หนูลองไปส่องกระจกพูดกับตัวเองนะคะ ลองคุยกับตัวเองดู ว่าชีวิตเราจะต้องทำตามบรรณทัดฐานของคนอื่นจริงๆหรือ ความจริงแล้วเราทุกคนดีความเจ๋งในตัวค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าจะพบมันเร็วแค่ไหน พัฒนามันได้เท่าไหร่ เรื่องที่หนูอยากพ้นทุกข์ พี่คิดว่าสิ่งต่างๆในโลกนี้ที่หนูจะได้พบเจอมีอีกมากมายมากๆ พี่ไม่อยากให้หนูตัดโอกาสตัวเอง ส่วนตัวพี่นะ ยิ่งน้องเจออุปสรรคในวัยเด็กมากเท่าไหร่ มันเหมือนยาดีรสขมที่หล่อเลี้ยงน้องให้เติบโตมาเป็นประสบการณ์ ถ้าน้องก้าวผ่านจุดนี้ไปได้ ไม่แน่ว่าอีก5ปี10ปี น้องจะเก่งกาจกว่าคนวัยเดียวกันแบบก้าวกระโดดเลย เพราะอะไร? เพราะน้องได้ก้าวผ่านอุปสรรคที่หนักหน่วงมาแล้ว พี่ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ
ถ้าเป็นเราเราจะไปเที่ยว55555 ที่่ไหนเราอยู่แล้วทีความสุขนั่นคือที่ของเรา หาตัวเองให้เจอว่าชอบอะไร แล้วทำไปเลย ขอแค่มีความสุขก็พอ
อย่าเป้นอะไรไปเลยนะคะ ตอนนี้อาจจะแย่ แต่ถ้าน้องผ่านไป มันจะดีขึ้นมาก พี่ก็เคยอยากตาย แต่อยู่ต่อไปเถอะ โลกนี้ไม่มีใครสมควรต้องหายไปแบบนั้น สู้ๆค่ะ
ทำไมต้องยอมรับคำครหาของคนอื่นด้วยล่ะ แสดงว่าน้องเป็นอย่างที่แม่และคนอื่นๆ ว่าจริงๆ เหรอ?? แม่บอกเรียนไปก็เสียแรง แม่บอกงานบ้านไม่ทำ จริงๆ เป็นแบบนั้นเหรอคะ? ถ้าเราไม่ใช่แบบนั้นเราจะไปเครียดเพื่ออะไร พ่อแม่อ่ะ พอเราโตแล้วก็ถีบหัวส่งทีหลังแหละ รีบเรียนให้จบ หางานทำได้ไวๆ เถอะ วันที่เราได้ดีเมื่อไร ก็ไม่ต้องกลับมาเหลียวแลหรอกบ้านแบบนี้ ด่ากุดีนักนี่ พี่ก็ถูกเลี้ยงมาแบบเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้แหละ เป็นลูกติดด้วยล่ะ แต่ตอนเด็กก็เคยคิดอยากตายตายนะ แต่ตายไปก็เดือดร้อนคนอื่นอีก ต้องมาเก็บศพ จัดงานให้เรา เผลอๆ อาจจะโดนคนอื่นสาปแช่งอีกว่าทำให้พ่อแม่เดือดร้อน สังคมครหาอีกว่าเราโง่ แค่นี้ฆ่าตัวตาย ฯลฯ คือไม่อยากเป็นภาระให้ใครตามที่เขาครหาอ่ะ ก็เลยฮึดสู้ค่ะ ใครด่าก็ช่างแม่ง ชีวิตกุ คิดไว้ว่าโตขึ้นได้ดีเมื่อไร กุจะไปจากที่นี่ บายยยย ตอนนี้ก็ทำงานอยู่คนเดียวแล้วค่ะ ทรมาณไปอีกไม่กี่อึดใจค่ะ เขาไม่ใช่เจ้าของชีวิตเรา เรามีคุณค่าตราบใดที่เรายังมองตัวเองว่ามีคุณค่าเสมอค่ะ
สู้ๆนะคะ คือเราก็เคยโดนเปรียบเทียบ....เราพยายามทำให้เค้าเหนดีกว่านะคะ เราเคยโดนคนเเถวนั้นพูดกันว่าคนนึงเรียนเก่งๆมากๆๆ แต่สุดท้ายก็สอบเข้ารร ประจำจังหวัดไม่ได้ แล้วเขาก็ไม่พูดกันอีกเลย....
สักวันเราต้องทำสำเรจ เราคิดว่านี่คืออุปสรรค ไม่กี่ปีเชื่อเถอะค่ะ ว่าเราต้องผ่านมันไปให้ได้ หาเพื่อนที่ไว้ใจได้เล่าให้เค้าฟังดีกว่า...อย่างน้อยเราก็ระบาย ให้เพื่อนช่วยสอนต่างๆนานาดีกว่านะคะ
ความตายไม่ใช่จุดจบของทุกสิ่ง....ท่องไว้นะคะ เป็นกำลังใจให้....
#ไม่ได้โลกสวยนะ..
#สักวันถ้าเราโดนเเบบเขาจริงๆอ่จเหมือนกันก็ได้
#ลองเขียนลงไดอารี่บ้างนะคะ เราจะได้ระบายบ้าง
แนะนำจขกท.ให้ไปหาจิตแพทย์นะ ไม่ก็โทรเบอร์ 1323 อะ(เบอร์ปรึกษาด้านปัญหาสุขภาพจิตมีเยอะนะ เราจำได้แค่เบอร์นี้ ที่จริงลองเสิร์ชหาเบอร์อื่นก็ได้เพราะเบอร์นี้สายไม่ว่างบ่อยมากกกก คนโทรเยอะ) ไม่ก็ไปที่เฟซบุ๊กเพจของกรมสุขภาพจิต แต่ที่ลองมา คุยตัวต่อตัวกับจิตแพทย์เวิร์กสุด
ที่เราบอกว่าให้ไปหาจิตแพทย์เพราะเราคิดว่าจขกท.อาจจะต้องการปรึกษาใครสักคนที่เข้าใจจขกท.จริงๆและจะไม่ทำร้ายจิตใจจขกท.เพิ่มแน่นอน จขกท.เจออะไรมาเยอะเหมือนกัน ไม่ผิดที่จะเครียดจนอยากตาย จิตใจคนเรามิใช่หินผา คนเรามีความรู้สึก แล้วเรื่องที่เจอมามันก็ทุกข์ที่ใจเรา ไม่ต้องเปรียบเทียบหรอกว่าใครทุกข์กว่า ลำบากกว่า ฉันลำบากน้อยกว่าฉันห้ามเครียด มันไม่ใช่ แต่ต้องยอมใช้เวลาหน่อยนะ เพราะไปหาแล้วต้องพูดคุยกับหมอ เราไปหาหมอครั้งแรกใช้เวลาเป็นชม.555 อยากถามอะไรเพิ่มเติมหลังไมค์มาได้นะ สู้ๆนะจขกท.
อีกอย่าง ดูจากกระทู้จขกท.น่าจะยังอยู่วัยเรียนเนาะ ถ้าเป็นเด็กและวัยรุ่นอาจจะต้องพาพ่อแม่ไปด้วยนะเพราะถ้ามันมีสาเหตุมาจากพ่อแม่ก็ต้องให้พ่อแม่ปรับตัวด้วย อย่างของเราคุยเสร็จหมอก็เรียกพ่อแม่ไปคุยตอนคุยกับหมอเราบอกหมอได้นะว่าอยากให้พ่อแม่อยู่ด้วยมั้ยตอนนั้นเราขอคุยกับหมอแค่สองคนถ้ายังไม่กล้าบอกพ่อแม่แต่พอเดินทางเองได้ ก็ไปเองก่อนก็ได้เดี๋ยวหมอคงนัดอีกทีว่าพาพ่อแม่มาวันไหนไม่ก็ถ้ามีผู้ใหญ่ที่ไว้ใจให้เขาพาไปก็ได้
เข้าใจความรู้สึก แต่เราเชื่อว่ามีทางอื่นที่ดีกว่านี้ ดีกว่าเราที่เลือกจะไม่เรียนต่อแล้วออกจากบ้าน เพื่อหาเส้นทางชีวิตของตัวเอง โดยไม่มีใครมากดดันให้เราเครียดจนจิตตก เพราะเราโดนกดดัน เจอปัญหาทางบ้านทำให้เป็นโรคประสาทอ่อนๆ โดนคาดหวังทั้งที่เป็นลูกคนรอง แต่เพราะเป็นหลานรักของญาติๆ เลยโดนคาดหวังหนักมาก! สุดท้ายเราก็ทนไม่ไหวเลือกที่จะออกมา พร้อมกับหาเส้นทางชีวิตของตัวเอง แต่ก็มีเป้าหมายอย่าง คือทำมันให้ดีที่สุด เอาให้ดีจนครอบครัวอิจฉาและรู้สึกผิดที่ดูถูกเรา
ใจเย็นๆครับ ทุกคนเกิดมาในโลกใบนี้ก็ล้วนแต่มีปัญหาทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเล็กหรือปัญหาใหญ่
เพียงแต่ต่างกรรม ต่างวาระ ต่างสถานะ แต่ทุกๆปัญหาล้วนมีทางแก้ ไล่เรียงลำดับความสำคัญของปัญหา
แล้วเดินหน้าแก้ไขทีละเรื่อง
1 เพื่อนบ้านปิดทางเข้าออกบ้านหนู ปรึกษาทนายอาสา
2 เรื่องเพื่อน เพื่อนที่ดี ก็ก็ช่วยเหลือ แบ่งปัน ให้กำลังใจกันและกัน เพื่อนที่ไม่ดีล้อเรา
แกล้งเรา ก็หลีกห่าง
3 หน้าตาของหนู จงภูมิใจในสิ่งที่พ่อ แม่ให้มา น้องโชคดีแค่ไหนที่เกิดมามีร่างกายสมบูรณ ์ ลองหันหลังไปดู คนที่เค้าเกิดมาพิการดูสิ หรือลองไปดูเด็กที่เกิดใน เ เอธิโอเปียดูสิ?
4 ฐานะทางบ้าน ชีวิตครอบครัว เมื่อมีสุขร่วมเสพ เมื่อมีทุกขก็ต้องร่วมต้าน พ่อ แม่ทำงาน ก กว่าจะได้เงินมา ลำบากมาก ต้องเจอปัญหา เรื่องกดดันมากมาย เราก็
ต้องลุกขึ้นมาช่วยแบ่งเบา ช่วยงานบ้าน รับรอง พ่อ แม่จะรักภายใน
1 เดือน
5 การเรียนของหนู ทำอย่างไร ก็ได้อย่างนั้น อยากว่ายน้ำเก่ง ก็ต้องแลกด้วยการฝึกฝน
ทุ่มเท อดทน ไม่มีแชมป์คนไหนที่เก่งโดยไม่ฝึกฝน และ ทุ่มเท
น้องอยากไปยืนในจุดไหน ก็อยู่ที่เราทุ่มเทไปเท่าไร
สุดท้ายนี้ การได้เกิดมาในโลกนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เมื่อมีโอกาสได้เกิดเป็นคนแล้วจงรักษาทะนุถนอมชีวิตตัวเองไว้ให้ดี ผู้ที่ประสบความสำเร็จในชีวิต เบื้องหลังเกือบทุกคน ต้องเคยเจอเรื่องที่เลวร้ายและอุปสรรคมานับไม่ถ้วน
ชีวิตบางทีก็เปรียบเหมือนฟ้าหลังฝน ขอเพียงยืนหยัดกล้าที่จะต่อสู้กับปัญหา น้องจะประสบความสำเร็จในทุกๆด้านแน่นอน
สุขหรือทุกขเราเป็นผู้กำหนด
ที่สุด (พ่อ แม่รักเราเสนอ)
อยากให้น้องได้อ่านเม้นเรานะคะ เหตุการณ์ที่แบบนี้ก็เคยเจอเหมือนกันค่ะ หาเวลาว่างทำสิ่งที่ทำให้ตัวเองผ่อนคลายดูค่ะ จริงๆเป็นแค่เรื่องราวที่ทำให้เราเครียดกดดันในไลยะเวลานึงเท่านั้น สุดท้ายเราก็จะผ่านมันไปได้ค่ะ ตอนนี้น้องอาจจะไม่เข้าใจคำพูดพี่ แต่พอน้องผ่านมันไปแล้วคงจะรู้นะคะ ไม่อยากให้มองว่าเป็นปัญหานะคะ ให้มองว่าเป็นอุปสรรคเพื่อที่จะทำให้เราเติบโตขึ้น อะไรที่เรายังไม่ดีก็พยายามปรับปรุง อย่าไปสนคำพูดคนอื่นให้มาก ถ้าคนพวกนั้นเขาดีแล้วเขาคงไม่เอาเวลามาพูดว่าร้ายคนอื่นแบบนี้ สุดท้ายก็อยากให้ตั้งใจเรียนต่อไปนะคะ การศึกษาสำคัญกับคนทุกคนจริงๆ ^^
พี่แนะนำให้ไปฟังไลฟ์ ของครูงาะ ของแม่ชีสันสนีย์ ดูนะคะเผื่อจะช่วยได้
อย่าลืมนะค่ะว่าเราทุกคนมีความแตกต่างที่พ่อแม่หนูพูดแบบนั้นก็เป็นเพราะเขาถูกหล่อหลอมมาแบบนั้นได้รับการเลี้ยงดูมาแบบนั้นบางคนเขาไม่รุู้ด้วยซ้ำว่าที่เขาทำมันจะทำให้เกิดอะไร เพียงแต่เขาต้องการให้เราแย่เพื่อเขาจะได้สสบายใจก็มี
เป็นกำลังใจให้นะคะ
โปรดอ่านไว้!! ในฐานะของคนที่มีความคิดคล้ายๆกันนะ แนะนำให้ฆ่าตัวตายโดยการมีชีวิตต่อไป ถ้ามันจะตายก็ปล่อยให้มันตายเอง แค่มีชีวิตใช้ลมหายใจเล่นไปวันๆก็พอไม่ต้องฟุ้งซ่าน ใช้ชีวิตแบบหุ่นยนต์เลยก็ดีนะ ตื่น-ไปรร.-เม้ากับเพื่อน-กลับบ้าน-กิน-นอน ใช้ชีวิตวนลูปไปงั้นเรื่อยๆแหละ (ประชดโชคชะตาแมร่งง) ใครว่าเราไม่เก่งเหมือนใครไม่ดีเหมือนใครก็ช่างมันสิ เก็บมาคิดมากก็เสียความรู้สึกเปล่าๆ แค่นี้เหนื่อยกับชีวิตตัวเองไม่พอเหรอ ท่องไว้นะ "เราไม่ได้เกิดมาเพื่อให้แคร์คนทั้งโลก และเราก็ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของใครได้ง่ายๆเหมือนในการ์ตูน" นี่ชีวิตจริง!มีหลายมิติ!หายใจเข้าออกได้!สุขและทุกข์ได้! แต่คนเรามีสิ่งที่แตกต่างกัน เก่งไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นห้ามท้อ ห้ามยอมแพ้เพราะคำพูดของใคร ชีวิตเราเราต้องเลือกเอง ต่อให้เป็นพ่อเป็นแม่ แต่เขาก็ไม่ได้ยุกับเราไม่ตลอด และเขาก็ไม่ใช่เจ้าชีวิตเรา จะเอาแต่พึ่งเขาไม่ได้ เราต้องยืนบนขาของตนเอง ทำทุกอย่างด้วยมือของตนเองสิ จากที่จขกท.เขียนมาเราว่ายังโชคดีกว่าชีวิตของคนอื่นอีกนะ เราก็หน้าตาไม่ดี เหยินเหมือนกัน สายตาสั้น จน และปัญหานี่ไม่ต้องพูดถึงเลยเรารับรู้หมด แค่ปัญหาของตนเองเรายังแย่เลย กว่าจะจัดการได้มันต้องใช้เวลา เราถึงต้องอดทน เรื่องไรที่แย่ๆก็ปลงเหอะ ไม่มีใครไม่มีปัญหาหรอก เครียดมากทุกข์มากก็ไม่ต้องเก็บมาคิดให้ปวดหัว เทมันไปบ้างก็ดี ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยๆแก้ค่อยๆคิด การเรียนนี่ก็พยายามทำให้ดีที่สุด เพราะมันดีต่อเรามากที่สุด ได้เกรดเยอะก็มีทางเลือกที่ดี ไม่เก่งก็แค่ขยัน ทำให้ดีที่สุดก่อนที่จะไม่ได้ทำดีกว่านะ ลองตั้งเป้าหมายสักอย่างดู ไม่ต้องสูงมากแต่ค่อยๆเป็นค่อยๆไป อย่างเรามีนิสัยแย่ๆยุ1ข้อคือเราไม่อยากดูด้อยกว่าเพื่อน ถ้าเพื่อนในกลุ่มได้เกรดเยอะเราต้องได้เยอะกว่า (เป็นนิสัยแย่ที่ฉุดเราให้ดีขึ้นมากเลย) จากที่เคยได้ที่โล่ในกลุ่มได้ที่30กว่าใน40 เกรดนี่ไม่ถึง3.5 จู่ๆก็มีเทอมนึงได้3.7 มันทำให้เราฮึดอะ ตอนได้3.7นี่เราอึ้งเลย ถึงขั้นคิดว่าครูสรุปเกรดผิดป่าววะ จากนั้นนิสัยแย่ๆก็มาเลย ต้องชนะเพื่อนๆในกลุ่มให้ได้!! กลายเป็นแรงฮึดมาจนถึงปัจจุบันเลย เพราะฉะนั้นเราขอให้จขกท.คิดได้ มีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะๆ มีความสุขกับชีวิตในอนาคตมากๆนะ สู้ๆ!!!!!! เรื่องแย่ๆไม่ต้องเก็บมาคิดให้เสียความรู้สึกนะ!!! ตื่นมาทุกวันก็เจอกับเช้าวันใหม่เสมอน้าาาาา!!!!!
...คิดดีเเล้วหรอ? อยากหนีให้ตายเเบบนั้น ถึงจะตายไปได้จริงๆเเต่สุดท้ายเเล้ว
ผลกรรมที่ตามมามันมากเกินจะจิตนาการเลยนะ คนเรากว่าจะได้เกิดมาได้น่ะ มันยากนะ
เเต่ถึงจะตายได้เเต่ผลกรรมจากการฆ่าตัวตายน่ะ สุดท้ายเเล้วเกิดมากี่ชาติๆเธอก็จะกลับมาฆ่าตัวตายอีกรอบๆๆกี 10000000 ชาติ กี่กัปล์ก็ไม่รู้นะ สุดท้ายเเล้วตายเป็นกงเป็นเกวียนอย่างนี้ไม่เจ็บหรอไม่เบื่อหรอ?
ไม่มีความสุขเพราะ ไม่เคยใช้ชีวิตให้มีความสุข ลำพึงยึดติดเเต่กับความทุกข์ที่ถูกยัดเข้ามา
อย่ายอมเเพ้สิ อย่าตายด้วยนะ
ชีวิตเราเราต้องตัดสินเองนะ
[ ขอให้เธอได้มีชีวิตมาอ่านข้อความนี้ ก่อนที่เธอจะลาจากโลกนี้ไปด้วยความรู้สึกเเย่ๆ ]
เพราะนั้นหมายความว่าเธอยังหลงเหลือความรักความเมตตาไว้ชีวิตตัวเองอยู่.
เอาเพลงนี้ไปฟังเเล้วเเหกปากร้องซะ!
พี่เคยคิดเหมือนน้องเลย พี่เคยเป็นโรคซึมเศร้า พี่เคยคิดฆ่าตัวตาย พี่หาข้อมูลจากทุกที่ว่าการตายแบบไหนจะเจ็บน้อยที่สุด เพราะไม่อยากเจ็บอีกต่อไปแล้ว พี่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า เป็นภาระทุกคน และไม่มีใครรักใครสนใจ หลังจากที่พี่ฆ่าตัวตาย และเกือบตาย พี่ก็คิดได้ค่ะ สำหรับพี่นะ เราทุกคนมีคุณค่าในตัวเองค่ะ ไม่ว่าเราจะคิดว่าเราแย่แค่ไหน หรือหาข้อดีของตัวเองไม่เจอ เชื่อพี่นะ ว่าน้องมีข้อดีตั้งหลายข้อที่น้องยังอาจจะนึกไม่ถึง และถ้าลองสังเกตดีๆ มีคนอีกมากมายรอบข้างที่รักและเป็นห่วงเราอยู่ เพียงแค่เราลองยืนมือออกไปหาพวกเขาก่อนบ้าง แล้วเราก็จะพบว่ามีคนอีกเยอะแค่ไหนที่พร้อมจะให้กำลังใจผ่านพ้นช่วงเวลาที่เลวร้ายในขีวิตไปได้ แต่พี่ไม่อยากให้น้องต้องมาทรมานเหมือนพี่ เพราะการตายทุกแบบ ทรมานด้วยกันทั้งนั้น พี่อยากให้น้องลองคุยกับคุณแม่ ว่าไม่สบายใจที่แม่เค้าพูดแบบนั้น พูดกันตรงๆ แล้วเชื่อพี่นะคะว่าทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้น มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้ตลอดเลยนะคะ พี่พร้อมที่จะช่วยเพราะพี่เข้าใจว่าน้องรู้สึกแย่แค่ไหนตอนนี้ สู้ๆค่ะ พี่เป็นกำลังใจให้น้าา
ฆ่าตัวตายชมชอบเป็นอาจิณ กินยาให้เกินขนาด ปักมีดให้บาดหัวใจ ทิ่มลงไปให้ลึกขั้ว ทิ้งตัวลงตึกชั้นสูงระฟ้า น้ำกรดทั้งห้าให้หาดื่มมี เชือกยาวรีนำมาผูกปม เพิ่มความระทมแขวนข้างตึก ห้อยคอระตึกเตรียมไว้ มีดยาวให้จับแน่น ขุ่นแค่นปาดคอสิ้น แล้วคุณดิ้นจักตาย สุขสบายสิ้นใจ มรณา...
ก็ตามข้างบนเลย วิธีฆ่าตัวตายมีเยอะ เอาที่ทรมานหรือไม่ก็ได้ เลือกเลย แต่ๆๆๆๆ อย่าลืมนะว่าถ้าหนูตาย ก็จะมีอีกสองคนที่ตายทั้งเป็นด้วย คือพ่อและแม่ เราอาจคิดว่าเขานู่นนี่นั่น แต่ลูกทั้งคนเขาก็รัก เขาอยากให้ไปถึงฝั่งฝัน แต่ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบ! ปัญหาทุกอย่างมันมีทางออกเสมอ ในใจมีเรื่องกลุ้มหลายเรื่อง ก็มานั่งพิมพ์ระบายความเครียดสิ เมื่อเรามีสมาธิและสติ สักพักเราก็จะหาทางออกของปัญหาได้เอง
การตายไม่ใช่ทางออกของปัญหา แต่การอยู่ต่อคุณสามารถหาทางออกของปัญหาได้ ต่อให้วันนี้มันจะแย่ถึงแย่มาก มันก็คงไม่แย่ตลอดทั้ง 365 วัน เชื่อว่าใน 365 วันนี้ มันต้องมีสักวันบ้างแหละที่หนูต้องได้ยิ้ม หรือว่ามีความสุขเล็กๆ น้อยๆ ต่อให้มันจะใช้เวลาแค่ 1 นาทีในการมีความสุข มันก็เป็นความสุขที่มีค่า ถ้าเราเลือกที่จะใส่ใจกับความสุข มากกว่าความทุกข์ อึดอัด ไม่ไหว เหนื่อยใจ ก็ร้องระบายออกมา จะกรีดร้องดังๆ หรืออยากจะร้องไห้ ร้องมันออกมาเถอะ. ..น้ำตา! มันไม่ใช่สิ่งที่เอาไว้ใช้วัดความอ่อนแอหรือศักดิ์ศรีของคนเราทุกเรื่องเสมอไป
ตราบใดที่หนูใช้จมูกของตัวเองหายใจ อย่ายอมแพ้กับอะไรง่ายๆ ..วันนี้คุณอาจจะร้องไห้ ให้กับปัญหาที่ถาโถมเข้ามาใส่คุณแบบไม่บันยะบันยัง ถ้าวันใดวันนึงหนูก้าวข้ามผ่านปัญหาเหล่านี้ไปได้ ..เมื่อหนูลองย้อนหันกลับมามองดู หนูจะหัวเราะได้อย่างสุดเสียงให้กับมันทันที!
Ps.หน้าตาไม่ใช่ปัญหา ตัดความกลุ้ม มรสุมชีวิต แล้วตั้งใจเรียน เรียน เรียน จบแล้วขยันทำงาน หาตังค์ศัลยกรรม ไม่เจ็บ หรือไม่ก็ปรึกษาพ่อแม่ อธิบายให้เข้าใจ ขอให้พาไปหาหมอ ดูแลสุขภาพผิวพรรณให้ดี จบ...
Ps.แล้วอย่าคิดตายอีก เพราะการแก้ปัญหาด้วยการตาย คือคนที่สมองสองข้างไม่ทำงาน หรือจนปัญญา หรือเอาง่ายๆคือ โง่ คิดดูเอา... #เตือนแล้วนะ
เจ้าของกระทู้ยังอยู่ดีมั้ยคะ ก๊อกๆ
เราเคยเรียนมานะคะวิธีการฆ่าตัวตายที่ครูแนะนำมา2คน คล้ายๆกัน(ทั้งสองคนล้วนสอนวิทย์ ดังนั้นเชื่อได้)
ครูคนที่1 บอกว่าให้เปิดประตูไว้ อย่าล็อคห้อง แล้วให้กินยาพาราเข้าไป้ยอะๆ ค่อยๆกินนะ อย่ายัดทีเดียว เดี๋ยวจะเปลี่ยนใจไม่ทัน ก่อนกินให้กดเบอร์เพื่อนค้างไว้เลย เมื่อเรากินแล้ว แล้วอยู่ในสภาพที่ขาเราก้าวเข้าโลกแห่งความตายแล้วครึ่งหนึ่ง จิตสำนึกจะบอกเราว่า ไม่อยากตาย ดังนั้น ถ้าคุณกระโดดตึก คุณจะไม่มีโอกาสคิดใหม่ ถ้าคุณกินตามที่บอก อย่างน้อย คุณโทรติด เพื่อนมีสติ มาหา เรียกรถพยาบาล คุณแค่หลับไปตามฤทธิ์ยา ตื่นมาหมอจะล้างท้องให้เสร็จสรรพ กลับบ้านนอนต่อ
(เผื่อเปลี่ยนใจจะได้กลับลำทัน ศพสวยด้วยมือเรา)
วิธี2 ครูบอกว่าเป็นการเรียกร้องความสนใจโดยการโรยเม็ดยาพารา และยาอื่นๆทั่วเตียง แล้วเอาอีโนมาโรย แล้วหยดนำ้ให้ฟู่ๆ แนะนำอีโนรสสตอเบอร์รี่สีชมพูจะได้เหมือนเลือด(มั้ง555) รสธรรมชาติๆ แล้วหยดนำ้ให้อีโนฟู่ๆ (แง้มประตู) ตะโกนเรียกแม่ให้เข้ามาหา แม่ก็จะตกใจเป็นห่วงเรา(ลองดูๆ)ฟังเรามากขึ้นอย่างน้อย
ความจริงคือทุกคนโดนกดดันต่างกันนะ เราเป็นเด็กที่เรียนเก่งก็จริง ได้ที่1ตลอดตั้งแต่อนุบาล เข้าม.1ก็สอบเข้าได้ที่1(เรื่องจริง) วาดรูปสวย ได้รางวัลมาก เป็นที่ต้องการของทุกคน หน้าตาถึงจะไม่สวย แต่เราก็มั่นหน้าว่าเราสวยเสมอ5555
มันก็เลยต้องแบกรับทุกคนเอาไว้อ่ะ แม่เราอยากให้เราได้โครงการ แต่เราไม่ชอบ ไม่อยากเรียน ทั้งฐานะทางบ้าน สุขภาพของคนหาเงินให้เราใช้(ส่วนมากเป็นแม่)สุขภาพไม่ดี เราก็ไม่อยากเรียนที่แพงๆ วันสอบ ทุกคนก็บอกว่า อย่างเราน่ะได้อยู่แล้ว ทั้งๆที่ในวจเราอ่ะ ถ้าเราได้ แม่ให้เรียนแน่นอน แล้วเด็กที่เรียนห้องแบบนั้นมันอีโก้สูง เราไม่ไหว เรามั่นใจว่าในห้องเราทำได้ดี แต่ถ้าสอบห้องพิเศษอ่ะ คือต่อให้ไม่อยากได้ ก็ต้องได้ไง ทุกคนหวังกับเราไว้มาก ย่าเราเป็นคนซีเรียสหลายเรื่อง เราต้องอยู่ในกรอบต่อหน้าบุพการี จนบางครั้งต้อง-ไปทำเสียงอ่อยผู้ในเกม(แต่ในชีวิตจริงไม่กล้าเนอะ) แม่ก็เปรียบเรากะเด็กอัจฉริยะ เด็กที่เก่งกว่า ได้โควต้าเมืองนอก คือทุกคนโดนหมด เราก็ต้องรับในจุดนี้ให้ได้ไง ถึงเราจะทำผิดอะไรมาก็แล้วแต่ ส่วนตัวเพชรเห็นว่าทุกอย่างมันคือบทเรียน เราประมาณตนเองเสมอ ถ้าคิดว่าไม่ไหวจะไม่หวัง
เคยคิดฆ่าตัวตายนะ แต่คิดว่าก่อนตาย ขอทำความดีเพิ่มก่อน ขอหาเงินให้แม่ได้ไปต่างประเทศได้ก่อนแล้วค่อยฆ่าตัวตาย พอเราคิดได้อ่ะ เราก็เริ่มทำตัวดีขึ้นทีละนิดแบบไม่รู้ตัวอ่ะ จนแม่ชม แล้วก็มีเรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตทุกวัน ส่องผู้ไปตามวัย สนุกสนาน ดูหนังฟังเพลง มันเป็นสีสันชีวิตที่เราคิดว่าเราโอเคกับมัน บางครั้งคิดว่าสิ่งที่เราแบบไว้มันหนักนะ ณ ตอนนั้นเพชรลองขยับไหล่ขึ้นลงแล้วก็หมุนไหล่เป็นตัวโอ ก็คิดได้ว่า ไหล่เราไม่ได้หนักนะ เราชิวๆ ตอนนี้โซแฮปปี้กับชีวิตมาก นกบ่อยมาก ถึงจะเคยโดนครูประจาณเรื่องนิสัยแม่ไม่สอน -เป็นต้น แต่มันเป็นบมเรียนที่ดีกะเรา ถ้าเราไม่ซ่า เราก็จะไม่รู้ว่าที่เราทำมันผิด ก็จะไม่ได้เห็นสีหน้าผิดหวังของแม่ จะไม่โดนบ่น โดนด่า ลองคิดสภาพเราเป็นวิญญาณนะ จะน่ารักหรือน่าเกลียดก็จินตนาการดู
มาบอกเล่าเพลินๆ อย่าคิดมากกับชีวิตเราเลย ต่อให้มีคนดีกว่าเรา ก็ต้องมีคนแย่กว่าเราเช่นกัน
เป็นตัวของคุณเองโดยไม่เบียดเบียนใครนั่นแหละถึงจะ work!!
โดนเหมือนกันเล ทั้งครอบครัว รร. บ้าน เป็นคนตัวดำคล้ำดูไม่สะอาดสะอ้าน โดนล้อหนักมากตอนม.1 +กับเป็นคนผมหยิกฟูแล้วไปยืดมา ผ่านไปเทอมนึงมันกลับมาหยิกตรงโคนน่าเกียจมาก เพื่อเรียกนิโก,เงาะป่า,เขมร,ผี เจ็บสุดก็หมีควาย ปากก็ดำเหมือนสูบบุหรี่ ครอบครัวก็มีปัญหาตายายทะเลาะกันจนถึงชีวิต ทุกๆวันเจอแต่เรื่องเดิมๆตื่นมาแค่ให้รู้ว่าพรุ่งนี้ต้องทำอะไรแค่นั้น พ่อแม่ว่าไม่ทำงานบ้านเกี่ยงแต่พี่จริงๆก็ทำ แต่เขาไม่รู้เขาไม่ได้อยู่กับเรา ขอเขาซื้อกีต้าร์มาเขาบอกว่ามันแพงมากต้องเล่นนะ เราก็เล่นแต่เขาไม่รู้บอกว่าซื้อมาแค่ตั้งไว้ให้ขี้ฝุ่นเกาะเฉยๆอย่าง-เล่นไม่เป็นหรอกซื้อมาเสียของ เขาดูถูกเรามาก มีครั้งนึงเรเราไม่ยอมคุยกับพ่อแม่พวกเค้าไม่ได้ซีเรียส แต่เค้าพูดถึงเราว่าอย่าไปแซวมันมากเดี๋ยวมันผูกคอตาย แล้วก็หัวเราะกัน พูดไม่ออกเลยจุกมาก เราเคยเอาไประบายให้เพื่อนฟังแต่เหมือนเขาจะไม่ใส่ใจ รู้สึกแย่มากๆ แต่ก็สู้ๆนะคะเราหัวอกเดียวกัน ทางออกของเราคือฟังเพลงค่ะะ รู้สึกสบายดี
เราว่าเธอลองคิดทบทวนให้ดีๆนะ มันไม่มีอะไรง่ายในโลกใบนี้หรอก ทุกคนมีปัญหาที่เเตกต่างกันออกไป เราว่าเธอลองปล่อยทิ้งทุกอย่างอะไรที่มันไม่สำคัญกับชีวิตของเธอลองตัดออกไปบ้าง เราว่าการตายไม่ใช่หนทางสุดท้ายที่จะหนีจากเรื่องเเบบนี้นะ เราอยากให้เธอได้คิดว่า ถ้าเธอผ่านจุดเเย่ๆนี้ไปได้ เราว่ามันจะทำให้เธอเเข็งเเกร่งนะ เราอยากให้เธอลองคิดดีๆ เราว่ายังไงการตายจากโลกนี้ไป ยังไงก็ไม่คุ้ม เธอจะพลาดการได้เห็นความเปลี่ยนเเปลงของตัวเธอ พลาดที่จะได้เห็นอะไรใหม่ๆในโลกนี้ พลาดที่จะได้เจอคนใหม่ๆ มากหน้าหลายตา ลองคิดดีๆ มองๆผ่านมันไปบ้างอย่าเอามาคิดเยอะ เราว่าถ้าเธอผ่านจุดนี้ไปได้ เวลาเธอเจอปัญหาอะไร เราว่ามันจะทำให้เธอผ่านไปได้ด้วยดี เพราะอย่างน้อยเธอก็จะคิดว่าเราผ่านจุดที่เเน่กว่านั้นมาเเล้ว เรื่องเเค่นี้เราก็ต้องผ่านไปได้ สู้ๆนะ เราเป็นกำลังใจให้ อะไรที่มันไม่สำคัญตัด-ทิ้งไปเลย เเล้วเเค่ว่าพรุ่งนี้เราจะทำมันให้ดี อย่าไปกดดันตัวเองเพิ่ม เเค่พ่อเเม่เธอกดดันก็พอเเล้ว เธออย่ากดดันตัวเองเพิ่มเลย คิดในเเง่บวกบ้าง ลองมองเรื่องบางเรื่องให้มันเป็นเรื่องปกติที่เราต้องพบเจอ สู้ๆ อย่าฆ่าตัวตายเลย ยังไงก็ไม่คุ้ม
เราก็มีบางอารมณ์ที่อยากตายนะคะ เป็นแบบความคิดชั่ววูบเลยว่าถ้าตายไปมันจะดีกว่านี้มั้ยนะ แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ทำค่ะ ความคิดนี้มันอาจใช้กับน้อง (ขอเรียกว่าน้องนะคะ เพราะไม่รู้ว่าคุณอายุเท่าไหร่) แต่เราคิดแบบนี้ เราคิดว่า ไม่ว่าจะเป็นใครที่เกลียดเรา ไม่ชอบเรา ดูถูกเรา ไม่รักเรา พูดจาถากถางทำร้ายเรา จะเป็นครอบครัว ญาติที่น้อง หรือเพื่อนก็ตาม เราควรมีชีวิตอยู่เพื่อให้คนพวกนั้นหงุดหงิดรำคาญใจ จนไปถึงขั้นเป็นทุกข์กับการที่เรามีความสุข ดีกว่าตายให้คนพวกนั้นดีใจค่ะ
ถ้าน้องมีปัญหาหลาย ๆ อย่างรุมเร้า ลองโทรคุยกับพวกสายด่วนสุขภาพจิต หรือคอลเซ็นเตอร์รับฟังปัญหาอะไรแบบนี้ดีมั้ยคะ หลายครั้งการมีคนรับฟังปัญหา แม้เขาจะช่วยแก้ปัญหาให้เราไม่ได้ แต่มันก็ดีกว่าการเก็บความอัดอั้นเอาไว้คนเดียว
ปล.1 ลองคิดแบบง่าย ๆ นะคะ เราจะแคร์คำพูดแค่กับคนที่เรารักเท่านั้น เพราะฉะนั้นรักคนรอบข้างที่ทิ่มแทงเราให้น้อยลง แล้วรักตัวเองให้มากขึ้น เราใช้วิธีนี้และมันช่วยเราได้จริง ๆ
ปล.2 ถ้าพูดถึงการตายแบบไม่ทรมาน ไม่ได้แนะนำหรือเสนอให้ทำนะคะ เพราะเราว่ามันก็ทรมานทุกวิธีแหละค่ะ นอกจากจะตายธรรมชาติ (แก่ตาย) หรือโดนฆ่าตอนหลับ แต่ที่คิดว่าน่าจะทรมานน้อยที่สุดน่าจะการทำลายสมอง เพราะถ้ารุนแรงพอ (อย่างเช่นยิงปืนทะลุสมอง) ตายแทบจะในทันทีเลย ยิ่งตายไวเราว่าน่าจะยิ่งทรมานน้อยลง แต่การหาปืนน่าจะยากกว่าการหาคนมาพูดคุยระบาย หรือลองหาทางแก้ปัญหานะคะ
หนูว่าพี่อย่าทำเลยนะ เพราะถ้าแม่เขาไม่ต้องการพี่จริงๆเขาก็คงไม่คลอดพี่ออกมาหรอกค่ะ ตอนเด็กๆช่วง 7 ขวบ ที่พ่อแม่ทะเลาะกันแม่ก็เคยไล่ให้หนูไปอยู่กับพ่อ ตอนนั้นหนูก็น้อยใจว่าแม่เขาไม่รักหนูแต่หนูก็คิดได้ว่าถ้าแม่ไม่รักหนูแม่จะดูแลหนูและเอาใจใส่หนูขนาดนี่มั้ย พอคิดได้ก็เลิกน้อยใจ
หนูว่าแทนที่พี่จะคิดฆ่าตัวตายพี่ควรจะตั้งใจเรียนแลพิสูจน์ให้แม่เห็นว่าพี่ทำได้นะคะ การฆ่าตัวตายไม่ใช่การแก้ปัญหาหรอกค่ะ แต่ถ้าพี่เครียดหนูว่าพี่ควรหาเพื่อนหรือคนที่พี่ไว้ใจแล้วระบายกับเขาหรือไม่ก็พูดกับแม่พี่ตรงๆ แต่ถ้าถามหนู หนูเลือกระบายกับเพื่อนสนิทที่ไม่ปากโป้งแล้วก็พิสูจน์ตัวเองว่าเราทำได้ค่ะ
หนูอยากให้พี่คิดถึงจุดนึงที่พี่อาจไม่ได้คิดถึงคือ บนโลกนี้ยังมีคนที่เขาลำบากกว่าเราอีกมาก บางคนถูกทารุณ บางคนถูกพ่อแม่ทิ้งไว้บ้านเด็กกำพร้าหรือถูกทิ้งไว้แล้วพ่อแม่ก็หายไปเลย บางคนถูกพ่อแม่เอาไปขาย บางคนไม่เคยแม้สักครั้งที่จะได้เห็นหน้าผู้ให้กำเนิด บางคนไม่มีกินแม้ข้าวมื้อเดียว บางคนไม่ได้รับการศึกษา บางคนก็เสียพ่อแม่ไปและต้องไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า บางคนถูกลักพาตัวไปเป็นขอทาน บางคนพิการดูแลแม้กระทั่งตัวเองยังไม่ได้ ในขณะที่พี่มีครอบครัว มีบ้านให้อยู่ ได้กินข้าวครบ 3 มื้อและได้รับการศึกษา ในขณะที่พี่มีโอกาสกว่าพวกเขาทำไมพี่ไม่ทำมันให้ดีล่ะคะ ถ้าปัญหาที่บ้านทำให้พี่เครียดพี่ก็ระบายออกมาบ้าง จะกับแม่ กับเพื่อน กับตัวเอง บางทีถาเครียดแค่ได้พูดออกมาแม้จะกับตัวเองก็ทำให้เบาขึ้นได้ค่ะ
*** หนูไม่ได้มีเจตนาจะตอกย้ำพี่หนูแค่อยากให้พี่ลองคิดทบทวนดู การฆ่าตัวตายมันไม่ใช่ทางออกเลยค่ะ ถ้าพี่ตายไปจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นจริงๆเหรอคะ พี่อาจจะไม่ทุกข์แต่คนที่อยู่ข้างหลังพี่ แม่พี่เขาจะเสียใจใช่มั้ยล่ะคะ ถ้าเขาไม่รักพี่เขาคงไม่เลี้ยงพี่จนโตมาขนาดนี้ เขาคงไม่ส่งพี่เรียนหรอกค่ะ ทางออกยังมีอีกมาก ค่อยๆคิดนะคะ อย่าฆ่าตัวตายเพราะอารมณ์ชั่ววูบและ หนูก็มีเพื่อนที่อยากฆ่าตัวตายตลอดเวลาเหมือนกันแต่เขาไม่ทำเพราะเขามีสิ่งที่ยึดเหนี่ยวเขาไว้คือน้องชาย เขาเลยไม่ทำ
ปล. อย่าเข้าใจผิดว่าหนูตอกย้ำเลยนะคะ หนูแค่ไม่อยากให้พี่ฆ่าตัวตาย พี่อย่าทำเลยนะ นะคะ
ถ้าคิดอีกเเง่นึง บางคนเลี้ยงลูกมา เพราะ อาจจะเเค่ ความรับผิดชอบก็ได้นะค่ะ เเต่อาจะเป็นส่วนน้อยที่เป็นเเบบนี้
นี่เราคิดไปๆได้หลายมุมนะค่ะ อย่าคิดว่าเราจะชักจูงให้คิดว่า เเม่ไม่รักกุหรอก ที่เลี้ยงกุ เพราะว่า ต้องรับผิดชอบ บลาๆๆ *มักเกิดกับ คุณเเม่วัยใส ไสจังเเรน* เเต่เเม่คุณไม่ใช่หรอกนะ อย่าคิดว่ากับความคิดของเราเล้ย
ปล.อยากตายจริงไปถามเเม่ก่อนว่า อยากให้คุณตายมั้ย
เข้มแข็งไว้นะ อดทนตั้งใจเรียนไปก่อนจะได้เอาไปต่อยอด ถ้าน้องมีเงินเลี้ยงดูตัวเองได้ อะไรมันก็จะง่ายขึ้น ผ่านเรื่องร้ายๆพวกนี้ไปให้ได้เพื่อไปเจอสิ่งดีๆอีกมากมายที่รอน้องอยู่ โลกนี้มีอะไรให้น้องได้รู้จัก ได้สนุกอีกเยอะ น้องไม่ได้สู้ไปคนเดียว ผ่านมันไปด้วยกันนะ พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ :)
น้องเขาเป็นยังไงบ้างแล้วอะ น้องคะ สู้ๆๆ สู้ๆ ฟังเพลง ทำอะไรที่ชอบก่อนดีมั้ย ถ้าตายแล้วจะไม่ได้ทำสิ่งที่ชอบแล้วนะ อดกินของอร่อยๆ เรื่องของช่วงนี้ ผ่านไปอีกปีสองปีมันจะกลายเป็นอดีตแล้ว ถึงตอนนั้นไว้คุยกับตัวเองอีกทีดีมั้ย
พี่จะไปถามครูแนะแนวก่อนค่ะ จะไปถามว่าควรคุยยังไงดีเพราะว่าเค้าเรียนจิตฯมาน่าจะรู้ เสร็จแล้วก็ไปคุยกับแม่เลยค่ะ พี่เคยเป็นแบบน้องเคยอยากตายด้วย เรื่องเรียนนี่แหละค่ะ
พี่รู้ว่าน้องกำลังรู้สึกว่ามีปัญหาหนักมากๆ ก่อนอื่นนะน้องต้องแยกเป็นข้อๆก่อนจะได้รู้ปัญหามีไรบ้าง
-ปัญหาเรื่องพ่อแม่ ป้า ว่าเรา ปล่อยไปนะ อย่าไปสนใจ คือคนีเป็นล้านคนถ้าน้องใส่ใจทุกคำพูดคนน้องจะประสาทตายเอง ให้เขาพูดไป ถ้าน้องอยากเสียใจ กังวลก็เก็บมาคิด แต่ถ้าไม่อยาก ก็ปล่อยไป เราห้ามใครคิดไม่ได้อยู่แล้ว ใช่มั้ย?
-ปัญหาที่บ้าน บ้านกำลังมีปัญหาการเงิน อะไรเทือกๆนี้ แล้ว? รู้แล้วทำไม ก็ช่วยไรไม่ได้ จะให้น้องไปกู้เงินมาช่วยที่บ้านก็ไม่ใช่ อันนี้เป็นหน้าที่พ่อแม่ที่จะจัดการกันเองนะจ๊ะ ถ้าอยากช่วย ช่วงปิดเทอมพาร์ทไทม์จ้า 7/เอ็มเค
-เรียนไม่เก่ง ไม่เก่งนี่ขนาดไหน จากการอ่านกระทู้น้อง น้องก็น่าจะพอใช้ได้ ภาษาไม่วิบัติ สื่อสารได้ดี ถ้าน้องรู้ตัวว่าไม่เก่ง เกรดลด ดีมากจ้ะ น้องก็ปรับปรุงนะ เรียนไม่เก่งก้อ่านนส. ไม่ต้องเรียนพิเศษหรอกเพราะบอกบ้านมีปัญหา ดูในยูทูปเอา มีหมด ขยันส่งงานเกรดปังแน่
-เรื่อง รร รรมีส่วนแหละ แต่จำไวนะ ต่อให้เพชรอยู่ในตมถ้ามันรู้ตัวว่ามันคือเพชรมันก็มีค่าเสมอ น้องก็เช่นกัน
-เรื่องไม่สวย ทุกคนไม่ได้เกิดมาสวยแบบญาญ่าจ้า65555ธรรมดาๆ ไอดอลเกาหลีหาดูเลย ก่อนเขาจะสวยก็อ้วนๆกัน จากนั้นก็พัฒนาเอาเอง น้องก็เช่นกัน ถ้าน้องรู้ตัวว่าไม่สวย น้องต้องมีข้อดีที่หักลบกันได้ คือน้องต้องมีความรู้นะจ๊ะ
//สุดท้ายพี่รู้นะว่าน้องเป็นคนฉลาด น้องไม่ได้อยากตาย น้องแค่อยากได้คนมาให้กำลังใจ คนเข้าใจน้อง ถ้าน้องอยากตายน้องทำไปนานแล้ว วิธีตายแบบไม่ทรมาณพี่รู้ว่าน้องรู้นะ น้องจำไว้ น้องเป็นคนฉลาด น้องแค่กำลังมีปัญหา ลองคิดแบบนี้ดูนเ ถ้าวันนึงน้องเรียนจบมีงาน มีเงิน น้องจะมีความสุขมากแค่ไหน พ่อแม่ก็จะไม่บ่นแล้ว พี่เชื่อนะว่าน้องทำได้
หายใจทิ้งไปวันๆ หายใจเข้าออกมันเข้าไป เดี๋ยวก็ตาย ไม่ทรมานแน่นอน แต่ใช้เวลาหน่อย ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง คนไม่อยากตายก็ตาย คนอยากตายก็ตาย สุดท้ายก็ตาย ไม่ช้าก็เร็วจุดจบคือตาย
หลังจากตายล่ะ ถามตัวเองหรือยังจะไปไหน?
ถ้าตายแล้ว ไม่เป็นอย่างที่คิดล่ะ? จะทำยังไง?
ย้อนกลับไม่ได้แล้วนะ
ไม่ห้ามหากจะอย่าตาย แต่คิดหรือยังตายแล้วไปไหน..
ถ้าตายแล้วทรมานกว่ามีชีวิตอยู่ล่ะจะทำยังไง?
ส่วนเรื่องสวย มีเงินก็ศัลยกรรมได้ สวยชาตินี้แหละ
อย่าพึ่งรีบตาย ลองคุยกับครอบครัวก่อนใจเย็นๆ เคยเป็นนะเเบบนี้เเต่สุดท้ายเลือกที่จะพูดออกมาเเล้วรู้สึกโล่ง ส่วนเรื่องความสวยมันพัฒนาได้ ลองเริ่มจากพักผ่อนให้เพียงพออย่าไปเครียด ดูเเลตัวเอง ลองหางานอดิเรกที่ชอบทำดู ลองทำผมใหม่ เเล้วตัวดำใช่ว่าจะไม่สวยถ้าดูเเลตัวเราดีๆสวยดูอย่างนางงามสิสวยเเบบไม่ต้องผิวขาวก็สวยได้ เรื่องเรียนลองอ่านลองทำหรือไม่ก็ให้เพื่อนสอน หาตัวตนก่อนว่าอยากเป็นไรในอนาคตเเล้วมุ่งทำให้พ่อเเม่เเละป้าอ้าปากค้างไปเลยว่าเราทำได้ งานบ้านเราก็ทำไป ถ้าเเม่บ่นก็อย่าสนใจถือสะว่าวัยทอง555
1.ใช้ยาสลบเวลาอยู่ใน้ำแล้วก็ให้จมไปเลยคะ
อันนี้ถ้าไม่กินยาสลบจะทรมารนิดๆนะคะบบจะหายไจไม่ออกสำลักน้ำ แต่ถ้ากินยาจะเหมือนหลับไปค่ะ(และไม่ตื่น)
-ไม่แนะนำสระว่ายน้ำนะคะเพราะอาจมีคนมาเจแล้วช่วยทัน
-ในอ่างน้ำก็ได้ค่ะให้นอนค่ำ
2.นั้ง/นอนในรถนานๆ(รถต้องสตาร์ทอยู่นะคะ)
แล้วจะตายเพราะแก๊สพิษค้า~
อันนี้จะค่อยๆง่วงแล้วหลับไป(ไม่ตื่นด้วยเช่นกัน)
/ไม่ได้แนะนำให้ตายนะคะแค่บอกวิธี/
ยาสลบไม่ได้หาซื้อง่ายๆ นะ
เเต่ละคนนี่คิดวิธีได้เยอะจริงๆนะค่ะ เหมือนคิดที่จะทำอะ หรืออาจจะไปดูตามในหนังอะไรงี้
ออ เเล้วก็ นี่ไปดูจากการ์ตูนมานะค่ะ เผาถ่านเเล้ววางไว้บนรถ เเล้วก็กินยานอนหลับ หรือ นั่งเฉยๆ เดี๋ยวมันก็จะสลบไปเอง เเล้วทีนี้ เเก็สพิษจะเข้าสู่ในร่ายกายเเล้วระบบหายใจในร่างกายจะล้มเหลวไปเองในขณะที่สลบอยู่ ออ เเล้วก็ มีอยู่โรคนึงนะค่ะ คือโรคไหลตาย คือ ตายในขณะที่หลับ จะเกิดขึ้นฉับพลัน เเต่ต้องเป็นโรคมาก่อนนนะค่ะ การตายนี่ -ยากทุกวิธีเลย เพราะงั้นอย่าทำดีกว่า ยุ่งยากชิบหาย
ใช่ค่ะ ขนาดเอาดาบไม้ มาลองถูไป-มาที่มือ ยังแค่เป็นรอย มืจุดเดียวที่เจ็บๆและเห็นชัดเจน รึแรงเราเบาไปหว่า??
ถ้าจะให้ตายน่าจะต้องใช้มีดมั้งคะ
ต้องตัดให้โดนเส้นเลือดด้วย
ถ้าไม่โดนก็เจ็บฟรีคะ 55
ต้องไปกรีดเส้นเลือดใหญ่หลังมือ...เฮ้อ ไม่ก็ข้อมือ ต้องเอาเส้นประสาทแถมต่อมน้ำตาออกก่อนค่ะ แล้วถึงจะตัดได้ มันรำคาญน้ำตาตัวเอง 5555
รู้สึกเจอเรโกะหลายกระทู้มาก 555
พอดีไปให้มันทั่วถึงน่ะค่ะ เพราะกระหายความรู้และอยากให้คำปรึกษา(เผือก)ค่ะ 55555555
เจ้าของกระทู้ยังมีชีวิตอยู่มั้ยคะอยากรู้
เป็นห่วง
เราว่าถ้าเขาอยากตายจริงๆ ก็คงตายตั้งเเต่ที่มีคนบอกว่า การฆ่าตัวตายอะ มันเจ็บทั้งนั้น เเล้วเเหละ
ยังไม่ตายใช่มั้ยครับ เป็นห่วงอ่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ พยายามเข้านะค่ะ เขียนกลับไปกลับมานิดหน่อยค่ะ ขอโทษนะค่ะ
อยากจะบอกว่ามีคนมากมายที่เจอปัญหาแบบเดียวกันกับน้องนะคะ แต่บางคนจะไม่คิดถึงขั้นอยากตาย แล้วเพราะอะไรน้องถึงคิดอยากตาย อาจจะเป็นสารในสมองหรือเปล่านะ ที่ทำให้น้องรู้สึกอ่อนแอเหลือเกินกับโลกใบนี้ พี่เลยอยากแนะนำให้น้องไปปรึกษาจิตแพทย์ดูนะคะ ลองให้เขาวินิจฉัย หากน้องเป็น ก็ลองรักษาหรือบรรเทาอาการดูก่อน บางทีน้องอาจจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ได้เลยหลังจากนี้
สู้ๆนะคะ พี่และคนอีกหลายคนเป็นกำลังใจให้
จริงๆแล้วก็ไม่ได้มีแค่เราคนเดียวนะที่รู้สึกแบบนี้ เวลาเราเครียดไม่อยากทำอะไร ไม่เห็นทางออก รู้สึกเศร้า เราเคยเรียนมาว่าออกกำลังกายจะช่วยทำให้เราดีขึ้น เราจะเริ่มออกกำลังกาย ออกกำลังกายเสร็จแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยตามที่อาจารย์บอกจริงๆ ลองออกกำลังกายก็น่าจะช่วยได้บ้าง ลองหาสิ่งต่างๆทำไปเรื่อยๆ แล้วเราก็พึ่งไป
อ่านเจอหนังสือกล้าที่จะถูกเกลียด เป็นการถกเถียงกันระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ ตัวลูกศิษย์รู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่าเกลียดทุกคน ทำอะไรก็ไม่เก่ง ต้องทำตามสิ่งที่พ่อต้องการ อีกทั้งอาจารย์แนะนำให้แยกเรื่องของเรากับเรื่องของคนอื่น เช่น การเรียน เรื่องเรียนเป็นเรื่องของเรา จะเรียนดีไม่ดีก็ผลตกที่เรา แต่การที่แม่ว่าเราก็เป็นเรื่องของแม่ ถ้าเราพอใจกับผลลัพธ์ที่จะเกิดกับเราก็ไม่ต้องสนใจคนอื่น หรืออาจารย์ที่เคยรู้สึกว่าตัวเองเตี้ย แต่เพื่อนเขากับด่าและชี้ให้เห็นว่าคนเตี้ยจะทำให้คนอื่นรู้สึกสบายใจที่อยู่ด้วย ในขณะที่ตัวสูงคนจะรู้สึกถูกคุกคาม ให้มองเห็นข้อดีของตัวเองในจุดแย่ๆของเรานะ อันนี้เป็นจิตวิทยาแบบแอดเลอร์ และการตัดสินใจไม่ได้ขึ้นอยู่กับอดีค แต่อยู่ที่การที่เราตีความอดีตในปัจจุบันและการที่เราเลือกที่จะทำสิ่งต่างๆเมื่อเราเห็นประโยชน์จากสิ่งนั้น เช่น คนที่ไม่ออกจากห้องเพราะจะได้ไม่ต้องไปเจอโลกข้างนอกที่ทำให้รู้สึกแย่ การที่น้องตัดสินใจทำอะไรอยากให้น้องเห็นถึงประโยชน์มันจริงๆนะ ลองถามตัวเองว่าความตายมันเป็นประโยชน์จริงๆมั้ย
หนังสือเล่มนี้ช่วยให้เราคิดได้ เหมือนมาขายหนังสือเลย 5555 อย่างไงก็สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ไม่มีใครรัก อย่างน้อยก็ยังเหลือตัวเอง ก็รรักตัวเอง พยายามให้แม่ให้ทุกคนเห็นดิ เราต้องสู้นะ มีคนที่ลำบากกว่าเราเยอะ ไม่มีที่เรียน ไม่มีโอกาส เรามีโอกาสควรคว้าไว้นะ ไม่มีตัวตายตัวแทน เธอตายก็ไม่ได้มีใครเกิดหรอใครดีใจขึ้นมาหรอก พ่อแม่น่ะ เลี้ยงเพราะรักทั้งนั้น คิดดีๆนะ
คือเค้าไม่รู้ว่าเธอเป็นพี่หรือเป็นน้องขอเรียกเค้าเธอนะ คือเค้าก็เป็นเเม่ชอบดูถูกเเล้วคือเราเป็นติ่งเกาหลีด้วยยิ่งหนักเลย ชอบว่าเค้าเเบบมารยาทไม่มี งานบ้านไม่ทำ คือเราทำเเต่เเม่ดันไม่อยู่ เเล้วก็ด่าๆๆ จนเราด้านช้าไปเเล้วอะ(กับเเม่)เวลาอยากด่าก็ด่าไปเลยเราไม่สนเเล้ว ส่วนเรียนการเรียนเเม่ไม่กดดันเท่าไร ส่วนเรื่องน่าตาไม่เป็นไรค่ะเราก็เหยินเเต่มีคนมาจีบเราเยอะมาก เราก็ถามว่าชอบเราเพราะไร ชอบเพราะนิสัยค่ะ
เเถมฟันก็ดัดได้ ตั้งใจเรียนทำงานดีๆเเล้วก็ไปทำคางก็ได้ ผิวดำไม่หนักหัวใครเเล้วก็เวลาเพื่อนล้ออย่ายอมค่ะล้อกลับ มันต้องมีอยู่เเล้ว เช่น เปรต เตี้ย ถึงบางคำมันจะเเรงเเละไม่สุภาพ เเต่เค้าล้อเราก่อน สรุปง่ายๆก็สู้ๆนะค่ะ
ปืนค่ะ
นี้สินะความคิดเด็กชัดชัด อยากตาย อยากตาย ตอนที่แม่คลอดคุณแม่เขาก็เจ็บเหมือนตายทั้งเป็นแต่คุณแค่โดนพูดแบบนี้คุณท้อ อยากตาย อยากตาย ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยคิดแต่พอมองกับไปดูพ่อแม่ที่ทำงานหาเงินให้เราใช้ สายเอนแทบขาดไม่คิดจะสงสารพวกท่านบ้างหรอ ขอแนะนำนะถ้าไม่ไหวจริงๆให้หาที่ปรึกษาจะดีที่สุดถ้าเอาแต่คิดเองเออเองแบบนี้จะแย่เอานะที่พิมพ์แบบนี้เพราะหวังดี ส่วนเรื่องเรียนหาทางที่ตัวเองชอบ ตั้งใจเรียน ไม่คิดอะไรให้หนักหัว รีแล็กค่ะรีแล็ก ทำเป็นไหมค่ะ ส่วนงานบ้านงานเรือนทำไปเถอะเรื่อยๆเดียวเขาก็เห็นเองอย่าคิดมากนะทุกปัณหามีทางออกเสมอค่ะ
พูดแบบนี้กับคนที่กำลังซึมเศร้าอยู่มันไม่ช่วยอะไรเลยนะคุณ
น้องพี่ก็เคยคิดอยากฆ่าตัวตายแบบน้องนะแต่ว่าพี่ว่ามันเป็นการหนีปัญหา แล้วคิดดูอีกทีนะน้องถ้าน้องฆ่าตัวตายด้วยวิธีเทคยาอะไรแบบนี้ (อย่าทำนะคะน้อง อย่าเด็ดขาด พี่แค่ยกตัวอย่างเท่านั้น) น้องจะต้องถูกส่งไป รพ.ไปล้างท้องใช่มั้ย ถ้าหากว่าพวกหมอกู้ชีวิตน้องได้สำเร็จ แล้วถ้าเกิดน้องตับเป็นพิษ จนตับวายแบบนี้ล่ะค่ะ มันเหมือนคนทุพพลภาพ นอนนิ่งๆอย่างทรมาณในหอผู้ป่วย คุณภาพชีวิตไม่ดี หนูต้องการแบบนี้เหรอคะ ทั้งๆที่หนูเองก็มีดีตั้งหลายอย่าง เพียงแต่หนูอาจยังหามันไม่เจอ คนเรานะคะถ้าจะเป็นคนดีมันไม่จำเป็นต้องเรียนเก่งอย่างเดียว ความดีทำได้หลายทาง ถ้าหนูเรียนไม่เก่งแต่ถ้าหนูขยัน หนูก็พัฒนาได้ อะไรที่หนูว่าเป็นจุดดีของหนู อย่างเช่นถ้าหนูเล่นกีฬาเก่งหมั่นฝึกซ้อมก็เป็นนักกีฬาโรงเรียน อีกหน่อยอาจเป็นทีมชาติได้เป็นที่เชิดหน้าชูตาได้นี่คะ
หนูยังเด็กอย่าเพิ่งคิดเรื่องพวกนี้เลยนะ
เราก็เป็นนะ งานบ้านทำไม่มีคนเห็น เรียนเกรดลดเกรดน้อยก็โดนด่าจนร้องไห้ ต้องกดดันตัวเองตลอดเวลา
เราอาจจะไม่ใช่ลูกคนเดียวแต่ที่บ้านอยากให้เป็นหมอ พี่ก็เรียนเก่งมากก
เค้าก็ยิ่งมากดดัน เราอยากเล่นดนตรีเค้าก็ไม่ให้เล่นค่ะ บอกว่าเอาเวลาไปตั้งใจเรียนดีกว่าไหม
แต่เราไม่เคยคิดอยากตายเลย เราคิดว่าเราจะสู้กับคำพวกนี้ ดูถูกหรอดูถูกเล๊ย วันไหนที่เราได้ดิบได้ดีเค้าจะเปลี่ยนคำพูดนั้นค่ะ อาจจะดูเลวไปหน่อยแต่เรารู้สึกแค่คิดก็ชนะอ่ะ แบบกดดันขนาดนี้แต่ถ้าเราก็โตมีกินมีใช้โว้ยไรงี้
หลังๆแบบเค้ายิ่งด่าเรายิ่งมีไฟ แบบเอ้าได้ เกรดออกเดี๋ยวเจอกัน (เราเคยมีแฟนและเค้าด่าวายวอดแบบเกรดลดบลาๆ) เราหมั่นไส้เลยจัดเกรด 3.5+ เลย สะใจแบบบ่นดีนักเห็นเกรดละเงิบกันไรงี้
(เราอยู่ม.ต้นนะ)
ความคิดเราอาจจะรุนแรงไปหน่อย แต่มันก็ทำให้เราพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ
สู้ๆนะคะ
ชีวิตเรามีคุณค่า เกิดมาชาติหน้ายังไม่รู้ว่าจะได้เป็นคนหรือเปล่าเลย คุณควรทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะ คุณต้องพยายามทำให้เขาเห็นคุณค่าในตัวคุณให้ได้สิ เช่น กลับบ้านมาคุณก็ทบทวนสิ่งที่เรียนไปในวันนั้นๆ และตอนที่คุณทบทวนแนะนำว่าให้คุณปิดเสียงไม่ก็ปิดเครื่องแล้วเอาออกไปวางห่างไปตัวคุณเสีย จะได้มีสมาธิกระจิตกระใจทบทวนบทเรียน
แล้วเสาร์อาทิตย์คุณก็แบ่งเวลามาช่วยพ่อแม่บ้าง ไม่ต้องรอให้เขาเรียกใช้ คุณเสนอตัวเข้าช่วยเลย
ทุกวินาทีทุกลมหายใจมีคุณค่ามากนะ ตอนเรียนอย่าลืมตั้งใจเรียนด้วยนะคะ ขอให้โชคดีค่ะ:)
เราก้เคยมีปัญหาเหมือนกัน เรียนไม่เก่งชอบทำให้พ่อแม่ผิดหวัง โดนพ่อดูถูก แม่ก็ชอบเอาเรื่องการเรียนเราไปบอกคนอื่น แถมที่รร.เพื่อนก้ไม่สนใจ เราจึงเปลี่ยนแปลงตัวเอง แรงฮึดสู้มาจากปัญหา ความทุกข์ต่างๆที่เราเจอ จนเราจากที่กลางๆของห้องเกือบท้ายๆ จนสอบได้ที่1 ขัดผิวใช้ครีมทาลิป จนเพื่อนๆทักว่าสวยขึ้น ทุกวันนี้เราก้ไม่ค่อยโดนดูถูกจากพ่อ และแม่เราก้เอาผลการเรียนไปอวดญาติๆเรา
วันนี้เราก้ออยากตาย
ความจิงที่เราต้องเจอมันไม่มีใครรุ้หรอก คำปลอบใจมันก้ออาจทำให้เรารุ้สึกดีไปในชั่วขณะ แต่ความจิงที่เราต้องเจอทุกวัน มันก้อคือความจิงไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากตัวเราเอง
จับมือ~ จะฆ่าตัวแต่โคตรกลัวเหมือนกัน 555
แต่เมื่อ 4 ปีที่แล้ว
คุณน้อง...เรื่องเรียนไม่เก่ง มันแก้ไม่ยากหรอกนะ ลองเปิดคลิปติวในยูทูป ศึกษาเรื่องที่เราไม่เข้าใจ หรือเข้าใจแล้วแต่ยังไม่ดีพอ ทำแบบนี้เป็นประจำมันจะซึมเข้าหัวเราเอง
เรื่องไม่สวย ...คือจะบอกว่าเราเกิดมาในยุคที่การศัลยกรรมมันเป็นเรื่องใกล้ตัวมากๆเลยนะคะ เก็บเงิน 20,000-30,000 ก็ทำได้เกือบทั้งหน้าแล้ว
น้องอย่าเอาแต่โทษตัวเอง อย่าดูถูกความสามารถของตัวเอง
อายุเท่าน้องไม่มีทางเรียนเก่งขึ้นได้...จริงเหรอ?
อย่างน้องหาเงินหลักหมื่นไปทำศัลยกรรมไม่ได้หรอก...จริงเหรอ?
น้องคิดไปเองทั้งนั้น
จริงๆน้องทำได้
แต่น้องแค่ไม่ทำเท่านั้นเอง
ก็เหมือนที่แม่น้องบอกว่าน้องไม่ช่วยงานบ้าน ทั้งที่จริงๆน้องทำนั่นแหละ
เขาไม่ได้มาเห็นเอง...ก็พูดไปเรื่อย
แต่น้องจะทำแบบแม่น้องไม่ได้นะ
น้องยังไม่ได้ลองพัฒนาตัวเองเลย
น้องจะไปรู้ได้ไงว่าตัวเองทำไม่ได้
*น้องแค่คิดไปเอง*
อยากเหมือนกันค่ะ อยากตายแบบไม่เป็นภาระด้วยค่ะแบบหายๆไปเลย
พี่อยากให้หนูลองถามตัวเองว่าชีวิตคืออะไร
ถ้าน้องบอกว่าชีวิตน้องคือการเรียน เรียนเรียน
สมัยเด็ก ชีวิตพี่ก็มีแต่เรียน เรียนเรียน และคนทุกคนก็ตัดสินกันจากผลการเรียน เด็กเรียนดีคือสุดยอดดดด //ป้าแก่ทุกคนชื่นชมเด็กเรียนดี
แต่พี่อยากให้หนูมองอนาคตเมื่อหนูเข้ามหาลัย
ในช่วงที่ชีวิตไม่ได้ชื่นชมเฉพาะผลการเรียน ชีวิตหนูจะเริ่มมีกิจกรรม คนบางคนเล่นดนตรี บางคนว่ายน้ำ บางคนกินเก่ง ก็เป็นยูทูบเบอสายกิน แต่ละคนจะมีด้านถนัดของตนเอง และคนเก่งไม่ใช่ที่สุด เพราะ ทุกคนเริ่มแสดงถึงความถนัดของตน และต่อยอดมัน
และเมื่อหลังเขาเรียนจบ พวกเขาก็จะทำงานหาเงิน ทุกคนเริ่มมองกันจากฐานเงินเดือน พนักงานทั่วไปเงินเดือนน้อยกว่านักดนตรีธรรมดา นักบัญชีทั่วไปเงินเดือนสูงกว่านักดนตรี
พี่จะขอเรียงให้ดูง่ายง่าย
เงินเดือนพนักงานทั่วไป < นักดนตรีทั่วไป < นักบัญชีทั่วไป < วิศวะทั่วไป <หมอทั่วไป (ซึ่งสมัยเด็กเรียนเก่งสุด//ป้าชื่นชม)
ที่พี่เติมคำว่าทั่วไป เพราะคนที่ทำงานทั่วไปซึ่งไม่ได้ชอบงานที่ตนทำ มักไม่พัฒนา ไม่พยายามทำให้ดีขึ้น พวกเขาทำงานเพื่อได้เงิน เป็นหลัก
และต่อไปพี่จะให้น้องดูว่าใครได้เงินเดือนสูงกว่าหมอ(เด็กที่เข้าหมอเพราะเงิน และสนอง need พ่อแม่)
เงินเดือนหมอแม่สั่ง < พ่อครัวมิชลีน(พ่อครัวที่พยายามพัตนาตนเอง) ,นักดนตรีที่เล่นระดับประเทศ
,พริตตี้ (นิกกี้) , หมอรักฟันธง ,บิวเกด(ที่เรียนไม่จบ), heart r.(นักแคสเกม)
แต่ที่แย่กว่าคือ นอกจากหมอแม่สั่งได้เงินน้อยกว่า เขายังมีความสุขน้อยกว่าอีกด้วย
ที่พี่พูดมาทั้งหมด คือจะบอกว่า แทนที่น้องจะมานั่งเสียใจเรื่องที่เรียนไม่เก่ง น้องเอาเวลาไปหาสิ่งที่น้องชอบและเก่งไม่ดีกว่าหรอ เป็นปลาก็อย่างเสียเวลาไปปีนต้นไม้แข็งกับแมวค่ะ
ถ้าน้องหาสิ่งที่ชอบเจอ และมีเงิน ก็ค่อยไปศัลยกรรม
เกาหลีก็ทำเยอะเเยะ
ชีวิตเป็นของน้อง ใช้ซะ อย่าเอาแต่ทำตามพ่อแม่สั่ง น้องต้องเริ่มคิดเองแล้วว่าจะเริ่มทำอะไร มานั่งดราม่า ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น
จงประสบความสำเร็จ ตบหน้าอีป้าโลกแคบทุกคน
ถ้าน้องลงมือตั้งแต่วันนี้ น้องเริ่มไวกว่าคนอื่น และในอีก10 ปีข้างหน้าน้องก็จะได้สะบัดบ๊อบ บอกอีป้าว่า หนูเรียนสู้ลูกป้าไม่ได้ แล้วที่ลูกป้าเรียนมาจนถึงวันนี้ ทำอะไรได้บ้างรึยัง
แต่ถ้าหนูเอาแต่ดราม่า และหาตัวเองไม่เจอ มองใกล้ ไม่หาอนาคตของตนเอง อีกซัก10ปีก็เตรียมโดน อีป้ารอบตัว มองเหยียด ถามว่าเรียนคณะอะไรได้เลยค่ะ
สังคมมันก็อยู่ของมันแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลง ดังนั้นหนูต้องเปลี่ยนตัวเองค่ะ เปลี่ยนตัวเองเปลี่ยนความคิด แล้วเมื่อหนูเห็นโลกกว้างขึ้น หนูจะเห็นในสิ่งใหม่ใหม่ค่ะ
พี่แนะนำให้หนูทำงานพิเศษ เจอคนอื่นอื่นที่ไม่ใช่คนซ้ำซ้ำอย่างเพื่อนและแม่
ลองขายของทางเน็ต หารายได้
หนูจะลาออกจากโรงเรียนก็ได้ แต่หนูต้องได้ภาษา พี่สนับสนุนให้หนูทำในสิ่งที่อยาก จะเรียนปริญญารามคำแหงไปเลยก็ได้ บางอันไม่ต้องเรียนมัธยม(ถ้าพี่จำไม่ผิด)เรียนไปเลย พอให้ใบแม่ทำหน้าที่ลูกกตัญญูเสร็จ ก็อยากทำอะไรก็จะได้ทำได้เต็มที่
น้องลองเริ่มจากตัดขาก่อนใช้มีดนะ ถ้ากลัวก็คงไม่ได้อยากตาย แต่ถ้าไม่กลัวแสดงว่าอยากตายจริง แล้วตามด้วยขาอีกข้างแล้วไปทำแผลก่อนเดี๋ยวเสียเลือด แล้วก็ลองสรุปดูว่าความจริงแล้วน้องให้คุณค่าตัวเองขนาดไหน คุณค่าจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อน้องหวงตัวเองไม่ใช่คนอื่นหวงน้อง ถ้าใช้วิธีไม่ทรมานมันไม่ดีแน่มันจะทำให้ลองทบทวนก่อนตายไม่ทัน เพราะ สุดท้ายคนที่อยู่ข้างๆเราไม่ใช่พ่อแม่แต่เป็นเราเอง
เราอ่านแล้วไม่แน่ใจนะว่าจุดประสงค์ของคุณคืออะไร แต่ลึกๆ สัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตคือกลัวตายค่ะ ปัญหามนุษย์ดันถูกสร้างให้สามารถรู้สึกอยากตายขัดกับสัญชาตญาณได้ ซึ่งกว่าสัญชาตญาณจะทำงานจริงๆก็ตอนสภาวะใกล้ตายแหละค่ะเพราะฉะนั้นจะบอกว่าถ้าตัดขาแล้วไม่กลัวแปลว่าอยากตายจริงๆไม่ได้หรอก
น้องจขกท.ถ้ายังมีชีวิตอยู่ออกมาอัพเดตหน่อยค่าาาา มีคนเป็นห่วงน้องนะ
หห้ามตายนะ จะถูกนรกลงโทษ ต้องต่อสู้กับความเจ็บปวด
เชื่อสิ ทุกคนต้องพบกับความเจ็บปวด
ทุกคนเกิดมาเพื่อสรรสร้างและสูญเสีย
แม้จะพบเรื่องแย่แค่ไหน ขอให้พบทางออกที่ดีนะ
ผมเองก็เจ็บปวดมาก ตื่นมาก็ยังต้องทนอยู่ ตื่นมาก็ยังเจ็บปวดอยู่ สู้ไปด้วยกันนะ มนุษย์
patiparn1991ae
ไอดีไลน์ของผม เป็นเพื่อนกันก็ได้นะ
อยากตายจริงหรอถ้าอยากตายจริงก็ไม่ต้องกล้วว่าจะทรมามเเค่นั้นเเละเเล้วเลือกวิธีตายก็จบเเค่อย่ามาเสียใจภายหลัง
เธอควรภูมิใจที่เธอเป็นอสุจิตัวที่วิ่งเร็วที่สุด เธอควรใช้ชีวิตให้คุ้มค่าให้พวกอสุจิวิ่งช้าอิจฉาเธอ
ฉีดโซเดียม ไทโอเพนทอลเข้าเลือดดำหลับแล้วก็ตายไปเลยตายแบบนี้น่าจะสบายดีนะลองดูสิ^^(อย่าลืมฉีดในปริมาณมากๆนะ) แต่คิดดีๆก่อนนะว่าอยากตายจริงๆหรอ
เราลองมาหมดแล้ว เราว่าอย่าเลยดีกว่า มันทรมานหมดแหละ ทรมานตรงที่ว่าเราไม่ตายสักที
ง่ายๆเลยนะ เราเคยได้ยินป้ากับลุงคุยกันเรื่องของเรา เค้าคงคิดว่าเรานอนแล้ว เเต่ไม่รู้เลยที่เรานอนไม่หลับเพราะเรื่องครอบครัว ตอนนั้นแบบ (เรียกชื่อตัวเอง)ไม่เป็นไรนะเค้าแค่คุยเรื่องโทรทัศน์ แต่ความจริงเราหลอกตัวเอง ต้องคอยปลอบตัวเองว่าอย่าร้องอย่าคิดมาก สุดท้ายยเราก้หาวิธีฆ่าตัวตายแบบนั้นเเหละ หัวมุดน้ำก้แล้ว กลั้นหายใจ จะเอามีดมาปาดข้อมือตัวเอง ตอนนั้นมีอยุ่ครั้งหนึ่งจะเอามีดแทงตัวเอง แต่... มัน...ความคิดกลับตีกัน ก้เลยไม่ทำ ข้ามถนนก้พยายามจะหาจังหวะไห้รถมันมาชน ก้ยังทำไม่ได้ อดอาหารก้ทำไม่ได้ได้เเค่1วัน2วันก้เลิกทำ จนเรามานั่งคิดว่าผูกคอตาย ตอนนั้นมัดเชือกไว้อย่างดี พอสวมคอลงที่เชือเท่านั้นแหละ หายใจเริ่มไม่ออกแล้วดิ้นไปมาเราก้รีบเอาเชือกออกจากคอเราเลย ไออยุ่อย่างนั้นสักพักก้น้ำตาไหล เราก้ลองค้นหาในยูทูปว่าวิธีฆ่าตัวตาย. แต่เราไม่เอาเลยหันมาอีกวิธีที่ออกข่าวบ่อยกินยาฆ่าหญ้า แต่เรากินสบู่อาบน้ำของเด็กในห้องน้ำ คือเราทนไม่ไหวเราตั้งใจบีบสบู่อกมาจากขวดใส่มือตั้งเยอะพอได้ยินเสียงบ่นว่าเรา เรารีบเอาเอาสบู่ที่เราบีบใส่มือกลอกปากเลย คือเราจะกลืนแต่เราไม่อยากกลือนเราทั้งกลั้นหายใจ ทั้งไม่ไห้สบู่กลืนลงคอ จนสุดท้ายแล้วเราต้องบ้วนทิ้ง. ยาเหมือนกันอยู่ใกล้มือเราไม่ได้เลย โดยเฉพาะยาพาราเราตั้งใจจะเทใส่มือเยอะๆแล้วกินน้ำตามลงไปเเต่พอจะกิน ก้ต้องหยุดเพราะว่า เราทำไม่ได้ร้องเลย คือแบบ กูทำตัวเองแล้วมาถึงจุดนี้ได้ไงว่า วันนั้นที่โดนหมากัดเราตั่งใจจะไม่บอกใคร เราจะปล่อยตายไปเลย หมาไม่ได้ฉีดกันโรคพิษสุนัขบ้า จนผ่านไปครึ่งวันมันก้บวมเนาะ แม่เห้นว่าขาไปโดนไรมาทำไมมันเขียวอย่างนั้นเราเลยตอบไปว่าหมากัด แม่บอกว่าทำไมไม่บอก เราคิดในใจ ถ้าบอกไปแม่ทำไรได้ในเมื่อโดนกัดเเล้วไง เราก้เลยได้ไปร.พ. แต่เราสัญญาว่าถ้าได้ยามาแล้วเราจะไม่กิน เราขว้างยาทิ้งลงถังขยะ เราเลยได้เเต่ฉีดแค่วัคซีนกันโรคพิษุนัคบ้า เวลาแม่ถามว่ากินยายังเราตอบโกหกไปว่ากินแล้ว เราว่าเรายังไม่ทำวิธีนี้คือหายาพิษใส่กับข้าวเวลาเรากินไงจะได้ตาย. เราคิดว่าถ้าเราตายไม่ได้แล้วทำไมไม่ฆ่าคนรอบข้างดูสิ เราเคยคิดนะ แต่เราเเค่ไม่รู้ว่าจะฆ่าวิธีไหน เราคิดนะจินตนาการว่าถ้าเราฆ่าผู้ไหญ่ภายในบ้านเราคงได้ออกข่าว เเต่ทุกวันนี้ยังพยายามหาวิธีอยู่แต่ทำไม่ได้ รู้มั้ยว่าเราทำไมถึงไม่ตายสักที #เพราะว่าเราผิดคำสัญญาที่เคยพูดไว้ว่าเราจะไม่ฆ่าตัวตายตั้งแต่พ.ศ.61ไงละ นึกถึงสัญญาเวลาจะฆ่าตัวเองนึกแล้วก้เสียใจเกิดมาทำไม. OKโคตรยาวเลย ขอบคุณนะที่อ่าน แต่อย่าลืมล่ะอย่าเพิ่งตาย โลกนี้มีสิ่งให้ค้นหาอีกเยอะ สู้ๆพยายามหาวิธีของตัวเองให้เจอ. เราเชื่อว่าเธอจะไม่ทำร้ายตัวเองหรอก
..........เช่นกันค่ะ อยากตาย!!!!ทุกอย่างมันเริ่งมาได้2ปีแล้วค่ะ ฉันเกลียดพ่อแม่!!!!ฉันเป็นพี่คนโตอะไรก็ต้องลงมาที่ฉันไม่ว่าทำให้ดีแค่ไหนก็ไม่มีใครเห็นดีเลยสักคน บางทีก็คิดอยู่นะว่าน้าจะตายๆๆๆไปได้ก็ดี ถึงตายพ่อแม่ก็ไม่ได้เสียใจหรอกค่ะ แล้วรู้ว่าตัวเราเป็นโรคซึ้มเศร้ามาได้นานแล้วตั้งแต่ย้าย ร.รมาเรียนต่อม.2 ทุกอย่างมันแย้ลงเรื่อยๆๆๆๆจน......การเรียนก็ไม่ได้หรอกค่ะแค่เกรด3ขึ้นพ่อแม่ก็พอใจทำอะไรก็ไม่แค่ทำให้ท่านภูมิใจเลยค่ะ ปีนี้ทุกคนคงไม่รู้แน่น!!!ว่าอะไรหลางอย่างมันเปรียนไป จากวันที่เราเกิดกลับ....ไม่มีใครจำมันได้เลย .....และงานเทศการประจำปีงานฤดูหนาวเราก็ไม่ได้ไปค่ะ และ.....ไปเทียวทัศนศึกษาเราก็ต้องเอาเงินที่เราเก็บมาจ่าย1800บาทค่ะมันเป็นปี2019-2020ที่แย้ที่สุดฉันพยายามจะไม่ร้องให้แต่ในเรื่องเราเป็นโรคซึ้มเศร้ามันจึงส่งผมกระทบ เช่นการเจาะปัญหาที่เล็กไปจนถึงเรื่องใหญ่ๆๆๆค่ะ เรื่องเพื่อนก็มีแต่คนที่หลอกใช้เห้นว่าเราเป็นคนใส่ๆๆๆเป็นเด็กใหม่ใช้งานเรื่องอะไรที่สำคัญๆๆๆของตนเอง เราตัดสิ้นใจว่าจะบอกพ่อแม่เรื่องเราเป็นโรคซึ้มเศร้า แต่ผลที่ได้คือ.. .....เค้าบอกว่าเราเป็นบ้าแล้วให้ไปโรงพยาบาลจิตเวดเอาอย่างงั้นไหม....ถ้าไม่อย่างไปก็หาทางรักษาเอง ...ฮึนี้นะหรอคือคนเป็นพ่อแม่ที่รับความเป็นจริงของลูกตัวเองไม่ได้..... อยากตายค่ะมันตันไปหมดพยายามเท่าไหรก็ทุอย่างก็ยังเป็ศูนย์ ใครจะว่าก็ชัไม่ได้เจอปัญหาแบบเรานี้จะเข้าใจได้ไงละค่ะ ตอนนี้แขนเป็นแผลเป็นหมดแล้วละค่ะ .........ก็คนมันไม่สำคัญนี้ค่ะไม่พวกไม่เคยเจอปัญหาแบบเราคงไม่รู้หรอกนะค่ะ....
คิดดีๆนะ
ถ้าอยากตายก็เอามีดกรีดเเขนตัวเองให้โดนเส้นเลือดใหญ่นะไม่ก็เอามรดเเทงหัวใจตัวเอง(กะให้โดนทีเดียวนะไม่ก็เเทงซ้ำๆ)เดี๋ยวก็ตายเเล้ว
เเต่ลองอ่านเเล้วรู้สึกเป็นไง น่ากลัว ใจไม่ถึง อย่าคิดเยอะนะทุกปัญหามีทางออก ลองปรึกษาคุณพ่อ-เเม่ ดูก่อนไม่ก็ลองหาหมอค่ะ
ทรมานเกินไป เป็นเราน่ะเราจะหาวิธีที่ดีกว่านี้ วิธีที่ตายในคราวเดียว ไม่ต้องให้เหลือลมหายใจทิ้งเอาไว้
เราก็เป็นเหมือนเธอนั้นแหละ แต่... คนล่ะปัญหากัน ของเราปัญหาเรื่ิองงาน มีปัญหาตรงนี้ในส่วนนี้ เราพอมีปัญหาก็คิดได้อย่างเดียว คือ อยากตาย ซึ่งขอบอกตรงนี้ก่อเลยว่า การที่คนเราฆ่าตัวตาย การที่เราทำแบบนี้ มันคือการแสดงให้เห็นว่า เราไม่เห็นคุณค่าในตัวเราเอง การฆ่าตัวตายคือสิ่งที่โง่ที่สุดเท่าที่มนุษย์จะทำได้ เราก็รู้น่ะ เรื่องพวกนี้อ่ะ แต่เราก็อยากตายอยู่ดี เราเคยคิดอยู่ตลอดว่าเราจะตายแบบไหนดี เวลาเรานั่งเรียน เวลาเราเดินข้ามถนน ใช้ชีวิตประจำวันของเราในแต่ล่ะวัน เราจะคิดตลอดว่าเราจะตายยังไงดี ที่ตายในคราวเดียว ไม่ใช่ให้เหลือสัก2ถึง3เฮือกแล้วค่อยตาย ไม่!!! เราไม่คิดแบบนั้น เราจะคิดหาวิธีที่เราตายได้ในคราวเดียว แต่เราว่าบางทีเราควรที่จะไปพบแพทย์น่ะ เพราะเราว่า คนปกติคงไม่คิดเรื่องความตายเอาไว้ในหัวหรอก คฃไม่คิดอยากจะฆ่าตัวตายหรอก ซึ่งเราว่าเราน่าจะถึงจุดนั้นแหละ จุดที่ต้องพบแพทย์ ไม่รู้สิ555
ตายยังคร้าบบ~
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?