ดองนิยายไว้นาน จะมีคนตามอ่านต่อไหมครับ

ผมคนหนึ่งที่ติดตาม Kumo desu ga, Nani ka?

นักเขียนเขาชอบหายไปรีไรต์เนื้อเรื่องส่งสำนักพิมพ์ทีละหลายๆเดือน กลับมาทีแทบสะอื้นไห้ด้วยความซาบซึ้งปลื้มปิติ เขียนได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็หายไปต่อ และชีวิตก็วนลูปต่อไป...

ลบFAV ทิ้ง

แล้วก็ผ่านเลย

สำหรับเรา เคยอ่านนิยายเรื่องนึง สนุกมาก แต่พอมาถึงตอนล่าสุด เห็นว่าอัพเดทครั้งสุดท้ายเมื่อปี่ 56

แทบกรีดร้องออกมา บับ...โอ้ยยยมันกำลังเจ้มจ้มอะ อารมณ์ในตอนนั้นเหมือนโดนทิ้งอ่ะ!!

ในใจแบบ 'ทำกับฉันได้อย่างไรไรต์' ทุกวันนี้ก็ลืมนิยายเรื่องนั้นไปแล้ว จนปัจจุบัน 61 ไม่รู้จะมาต่อรึยัง

แต่ถ้ามาต่อจริงๆเราก็จะไปอ่านต่อนะ เว้นแต่ประเด็นคือ จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว //ถอนหายใจแบบนางเอก

เรายังรออยู่เสมอแม้จะผ่านมานานแล้วเช่น เสน่หาคาถาสยบมาร(ครั้งล่าสุด28ธค59) รสรักนี้ท่านได้มาแต่ใด(ครั้งล่าสุด7เมย60แถมปิดบางตอนอีกต่างหาก.....)มีครั้งล่าสุดที่อัพตอนใหม่นี้ร้องกรี๊ดลั่นห้อง

สรุปก็คือถ้าเรื่องมันดีหรือโดนใจคนอ่านคนนั้นนานแค่ไหนก็จะรอค่ะ

ก็ควรอดทนรอถ้านิยายเรื่องนั้นมันสนุกจริงๆเพราะบางทีที่เขาหายไปเพราะอาจไปคิดพล็อตเรื่องก้ได้นะคะ เราก็เคยเป็นติดตามเรียบร้อยอ่านจบปุ๊บอัพล่าสุดปี2559ก็ยังมีเลยค่ะ แล้วบางคนแต่งไว้เยอะมากพอเปิดเขาไปอ่าน สรุปคือเปิดแค่ตอนแรกที่เหลือปิดหมด

ตอนเข้าเด็กดีใหม่ๆ...อ่านแบบไม่รู้

ไม่รู้ว่าอัพครั้งสุดท้ายปีที่แล้ว

แล้วไม่จบ....

ตามหาเหมือนตามบรรพบุรุษในE-book

ก็ไม่เจอ...

วันนึงเธอมารีไรท์ แล้วปิดหน้าอื่นๆ....TT

อัพได้ 3 ตอนเธอหายไปอีก TT

....เป็นเหตุผลที่แต่งนิยายเอง

แล้ว...ตั้งธงว่า....ไม่จบ จะไม่หายไป....สัญญาเลย

#นี่จบไป 4 เรื่องละ

อยากให้ไรท์คนนั้นมาอ่านของเราบ้าง....

อาจไม่เลิศ....แต่อยากบอก....ทำให้เสียว แล้วเลี้ยวหนีทำไมฟระ...... TT

เราเคยอ่นนิยายรักแฟนตาซีเรื่องนึงเกี่ยวกับเกิดใหม่เป็นนางร้ายในเกมจีบหนุ่ม แบบอ่านแล้วสนุกมากกจนมาถึงตอนที่51(ตอนสุดท้าย) มันเขียนว่า"ลงเมื่อปี57"เราก็รอนะรอจนแบบ4ปีผานไปงี้ไรท์ก็ลงเว่ยตอนนั้นกรี้ดลั่นบ้าเลยอ่ะ คือดีใจไง พอเข้าไปไรท์เขียนว่า"ขอโทษนะไรท์หานไปนานหน่อย4ปีเองง" เอิ่มเอาท่ไรท์ไรท์สบายใจค่ะ!

รอไม่รอนี่...แล้วแต่ความสนุกของนิยายล้วน ๆ เลยงับ

เค้าดองมา 1 ปี ยังคนรออ่าน เหตุผลป่วยหนักผ่านการผ่าตัดกว่าจะฟื้นตัวกินเวลานานกว่าหนังสือ เรื่องกินรีหลงบ่วงจะจบ

ทำใจครับ บางทีก็หงุดหงิดเหมือนกันที่เจอนักเขียนหายไปนาน พอมาเขียนนิยายเองบ้างถึงเข้าใจ

โปรเจ็คจบเอย หางานทำเอย งานบวชเอย อะไรต่อมิอะไร พอจะกลับมาเขียนก็ต้องจดโน่นนี่นั่นไว้กันลืม

ครึ่งหนึ่งของนักเขียนที่หายไปผมว่าเขาไม่ได้อยากดองหรอก

ถ้าเขายังมาอัพ ผมก็อ่านต่อนะ

ปล. ยังคงรอแฟนฟิคเรื่องหนึ่งอยู่นะ

เราก็เจอนักเขียนที่ดอง แต่ก็รอแต่ถ้ารอนานแล้วไม่มาก็คงลบเฟบทิ้ง ต้องรักในตัวนักเขียนจริงๆถึงจะรอ เรามีอยู่คนหนึ่งรอเขามานานแล้ว ตอนนั้นเขาบอกว่าจะหายไปเดือนนึงแล้วจะกลับมาลงตอนใหม่ แล้วเขาก็กลับมาจริงๆแต่เป็น2ปีหลังจากนั้น มาลงตอนเดียวแล้วเขาก็หายไปอีกครั้ง จนตอนนี้รอมา 6 ปีแล้วเขาก็ยังไม่มาเลย ฮรืออออ เศร้าแปบ กลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นมา 4-5 รอบแล้วด้วย ถึงคุณจะดองนิยายแต่เราก็จะรอคุณนะคะ //หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตา

เราเคยดองยาวนานมาก

กลับมาอัพ วิวที่คงที่เต็ม 10 เหลือ 1 2 3 4

//น้ำตาตกใน

สำหรับเรานะคะ ดองนานเป็นปีก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ เพราะชีวิตตัวเองก็มีกิจกรรมทำเยอะ หรือ มีนิยายอีกหลายเรื่องให้ตามอ่านเยอะ ดังนั้นเลยไม่ค่อยซีเรียสที่ดอง เพราะชีวิตประจำวันของผู้เขียนก็มีเรื่องเยอะเหมือนกันก็เป็นได้ แต่ว่าสิ่งที่จะทำให้ กด UnFav. ก็คือ 'อยู่ ๆ หาย แล้วไม่พูดอะไรเลย ไม่แจ้ง' อันนี้ต้องแยกทางเลยค่ะ เพราะบางทีเราชอบเนื้อเรื่องมาก แต่ผู้เขียนหายสาบสูญมันเคว้งคว้าง 555555 แต่ถ้ามาชี้แจงนิดนึง เช่น 'ขอโทษครับ ผมขาดแรงบันดาลใจ ตอนนี้เลยตัน ขอหยุดพักนิยายเรื่องนี้' อ่านแล้วดูใจหายอยู่นะ แต่มันก็สบายใจ และมีอะไรให้ตัดสินใจว่าจะรอดีมั้ยได้อยู่ มันรู้สึกดีกว่า จู่ ๆ หายไปซะอีกค่ะ เพราะอย่างน้อยก็ได้อัพเดทความเป็นไปของผู้เขียนด้วย ว่าเขาอยู่โหมดไหน (จนบางทีก็เม้นเป็นห่วงเขา/เธอแทนอีก 5555)