ทำไมผู้ใหญ่ถึงชอบคิดว่าเวลาเด็กโลกส่วนตัวสูงเกี่ยวกับโทรศัพท์?

[คนที่เดินผ่านมา♡]

เป็นอะไรที่เราสงสัยมากๆเลยค่ะ

ในฐานะคนๆนึงที่ค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง(มาก) เรียกได้ว่าวันๆนึงไม่อยากไปไหนเลย อยากอยู่แต่ในห้องทำอะไรของตัวเองไป

ส่วนใหญ่ก็ต้องเล่นโทรศัพท์หรือคอมพิวเตอร์ใช่มั้ย?

เราไม่ชอบทำอะไรเป็นกลุ่ม ชอบทำคนเดียวมากกว่า

มีโรคซึมเศร้าแซมเล็กน้อย ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงเอาโรคซึมเศร้าไปโยงกับโทรศัพท์ได้(ฮา)

ทำไมไม่คิดว่าเป็นเพราะสังคมบ้างล่ะ นี่คือสิ่งที่เราไม่เข้าใจและจนถึงทุกวันนี้ก็ไม่เข้าใจ

เวลาผู้ใหญ่คุยกันเรื่องเด็กๆอย่างเราเนี่ย ทำไมถึงโยงไปที่โทรศัพท์อย่างเดียว

แล้วทำไมชอบพูดเหมือนว่าความโลกส่วนตัวสูงของเราเนี่ยมันผิดมากๆ 

เราคิดว่าโรคซึมเศร้าของเรานี่น่าจะมาตั้งแค่เด็กๆ ปมง่ายๆคือพ่อแม่แตกแยก แต่จิตใจเราซับซ้อน(โคตรๆอ่ะ ขนาดตัวเราเองยังไม่เข้าใจเลย)

เราคิดว่าการอยู่คนเดียวนี่มันดีที่สุดแล้ว เลยสร้างอีกโลกขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเอง เราไม่ชอบกอดพ่อแม่ แต่ชอบกอดเพื่อน เรารู้สึกว่าการกอดกับพ่อแม่มันเริ่มไม่เหมือนเดิม ซึ่งเพื้อนเติมเต็มในสิ่งนี้

อย่างที่บอกไปเราจิตใจซับซ้อน(ฮา) 

เราค่อนข้างคิดแปลกแยกจากคนอื่น(มากๆ) แต่เราไม่ได้พูดสิ่งที่คิดเพราะมันแปลกแยกไง

ในสังคมโรงเรียนเราคิดว่ามันค่อนข้างกว้าง เรากลัวสังคม(จะเรียกแบบนี้ได้มั้ย?) 

เรากลัวที่จะเดินออกจากบ้าน เราไม่ได้กลัวอันตรายหรืออุบัติเหตุนะ แต่เรากลัวคน

แปลกดี... เราไม่ชอบสังคมภายนอก แน่นอนว่าพ่อแม่เราเครียด

คือจริงๆมันก็มีหลายปมที่มันอยู่ในใจ แต่ไม่อยากพูดมากเพราะบางทีมันอาจจะดูไร้สาระ และเยอะมากไป

เรามาถึงตรงที่ให้ความรู้สึกว่า ไม่ต้องมีใครมารักก็ได้ เพราะถึงจะรักหรือไม่รักเราก็ต้องมีชีวิตต่อไปอยู่ดี

เราไม่ชอบพูด แต่สังคมนี้ถ้าไม่พูดก็จะถูกลืม

มันมาไกลไปแล้ว-_-

ตามหัวข้อเลยค่ะ ทำไม? เราสงสัยมากๆ

Comments

[m13ss]

โทษคนอื่นแต่ไม่เคยโทษตัวเอง ส่วนใหญ่ไม่เคยคิดว่าตนเองคือสาเหตุของปัญหา ต้นตอปัญหาคือโทรศัพท์เพราะมันอยู่ใกล้...

[Nantasha]

ในยุคสมัยคนชอบคลุกอยู่ แต่ในห้องส่วน

ใหญ่เป็นกลุ่มคงแก่เรียน วิชาการ นักวิทยา

มีแต่หนังสือเต็มห้อง เดียวนี้ สามารถค้นได้

จากสมาร์ทโฟน ฉันไม่ค่อยชอบบุคคล ที่

ดูแคลนความรู้ เพราะมีความรู้มนุษย์เรา

พัฒนาไปได้ไกล้ ส่วนอาชีพทักษะนักวิชา

การก็ไม่ด้อยไปกว่าคนธรรมดาเลย เช่น

ขงเบ่ง ปลูกพืชการเกษตรตามฤดูกาลไป

ตามแต่ช่วงปี แต่ถ้าใช้แต่กำลังไม่มีความรู้

ย่อมมีแต่ถูกเอาเปรียบอยู่เสมอ

[kAew Dek-D]

1. อยากให้คุยกับที่บ้านค่ะ คุยไปเลย บอกความรู้สึก บอกสิ่งที่เป็นอยู่ออกไป มานั่งคุยกัน คุณพ่อคุณแม่จะได้รับรู้ว่าเราคิดยังไงเป้นอะไร คือเอาจริงๆ เท่าที่่อ่านมา คิดว่าพ่อแม่ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร ก็จะคาดเดาเอาตามความคิดตัวเอง ซึ่งไม่ถูกใจเราแน่ๆ เพราะฉะนั้น ลองคุยค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าจะออกมาเป็นไง คุยไปก่อน ผลที่ตามมาค่อยว่ากัน อย่างน้อยเราได้ระบายออกไป

2. ลองโทรปรึกษาสายด่วนสุขภาพจิตค่ะ พี่ๆ เค้าน่าจะมีวิธีคลายความกังวล คลายความเครียดดีๆ ให้น้องรู้สึกสบายขึ้น ถ้าเราคิดว่าเป็นซึมเศร้า รู้ตัวเร็ว ก็รีบรักษาค่ะ มันหายได้ ถ้าเราเข้าใจ ไม่ได้บอกว่าน้องต้องเข้าสังคม ต้องไปอยู่กับใครๆ แต่ไม่อยากให้น้องจมอาการซึมเศร้าของตัวเอง ไม่อย่างนั้นมันจะพัฒนาไปรุนแรงกว่านี้ ซึ่งไม่ดีแน่ๆ ค่ะ