อยากทราบครับว่าอะไรเป็นเหตุผลให้คุณแต่งนิยาย อะไรดลใจเหรอครับ?
ตั้งกระทู้ใหม่
หลายๆคนที่แต่งนิยายหรือเรื่องสั้นลงในเว็บนั้นมีช่วงอายุตั้งแต่เด็กสิบขวบ จนถึงผู้ใหญ่อายุสามสิบขึ้น
แต่ทำไมถึงเลือกการแต่งนิยาย?
ทั้งที่อย่างอื่นก็มีตั้งมากมายเยอะแยะมหาศาล
เขียนง่าย?
ได้เงินดี?
ใจรัก?
ความฝัน?
หรืออื่นๆ?
อะไรที่เป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้คุณเริ่มเขียนนิยายเรื่องๆนึงขึ้นมาครับ
#ขอความคิดเห็นด้วยครับ
momo-sora
9 เม.ย. 61 เวลา 14:36 น.
1,574
views
58 ความคิดเห็น
หืมมมมม สำหรับผมเรื่องให้มีสำนักพิมพ์มาทำสัญญา หรือหาเงินทางนิยายนี่ผมไม่เคยคิดเลยนะ (แต่ผมก็มีงานทำนะเออ)
ใจความสั้นๆ คิดผมคิดว่าพล๊อตนิยายผมมันน่าสนใจดีในตอนที่ผมคิดได้ครั้งแรกเลยอยากแต่งมาให้คนได้อ่านแล้วบอกว่ามันสนุก(ปัจจุบันสมหวังละ)
I need more comment
นึกว่าการได้ตีพิมพ์เป็นความฝันสูงสุดของนักเขียนทุกคนซะอีกนะครับเนี่ย(ฮา)
ที่ผมพอสรุปได็ก็คือ อยากจะถ่ายทอดจิตนาการในหัวออกมาเป็นตัวหนังสือสินะครับ
พอมาเทียบกับตัวเองที่แต่งหาเงินแล้วรู้สึกอ่อนด้อยชอบกลครับ
ความฝันในเส้นทางนิยาย... คงราวๆอยากเห็นนิยายตัวเองกลายเป็นเมะมั้งครับ 555
เอาใหมๆ ลดสเกลมาหน่อย คือการติดท็อปให้ได้ แสนวิวกระมั้งครับ... เอาจริงๆผมไม่ซีเรียสร้อกกกก
อยากถ่ายทอดความคิดในหัวออกมาเป็นตัวหนังสือครับ อยากปลดปล่อยจินตนาการที่อัดแน่นออกมาโลดแล่นอย่างอิสระครับ
อุดมการณ์ยิ่งใหญ่มากครับ
พอกลับมาดูตัวเองที่ทำเพื่อเงินแล้วรู้สึกอ่อนด้อยยังไงชอบกลครับ
ว่างครับ
เป็นเหตุผลที่...
พูดอะไรไม่ออกเลยครับ(ฮา)
เขียนเพราะอยากเขียนอะค่ะ ตอนแรกก็หวังตีพิมพ์ พอได้ก็เฉยๆ ตอนนี้มีงานทำ เลยเขียนระบายความเครียดมากกว่า คือ เขียนนิยายมันสนุกนะ เป็นอะไรก็ได้ไรงี้ เลยเป็นเหตุดลใจให้เขียนจ้า
แต่งแก้เครียดสินะครับเนี่ย
ใช่จ้า ไปๆ มาๆ อาจเครียดกว่าเก่า 555
สารภาพเลยนะครับ ผมอยากเเต่งเรื่องเป็นของตัวเอง เพราะเรื่องในหัวมันน่าสนุกดีเก็บไว้คนเดียวเดี๋ยวกลายเป็นจูนิเบียวจนงานที่ทำกลายเป็นเเฟนตาซีซะหมด ส่วนตัวก็เคยทำงานเขียนมาเเล้ว ลองมาท้าทายการเขียนนิยายดูหน่อยคงไม่เป็นอะไร เเรกๆก็คิดเเบบนั้นล่ะ
พอมาลองเขียนดูเเล้วมันก็สนุกดี มีคนชอบงานเราก็มีความสุข ได้ฝึกประสบการณ์ไปด้วย
เเต่ถ้าให้ตอบว่าอะไรดลใจ ก็กาวข้างๆผมนั้นล่ะ
แค่เก็บไว้คนเดียวไม่น่ากลายเป็นจูนิเบียวได้นะครับ แต่ผมว่ากาวข้างๆที่พูดถึงน่าจะมีโอกาสมากกว่า(ฮา)
ไม่มีเหตุผลแค่ไม่อยากว่าง
ไม่อยากว่างก็ถือเป็นเหตุผลนะครับ(ฮา)
มันคือการคลายเครียดและระบายอารมณ์อย่างหนึ่งค่ะ
การระบายอารมณ์อย่างหนึ่ง
ในที่นี้หมายถึงใส่ประสบการณ์ชีวิตเข้าไปเหรอครับ?
เหมือนมีเรื่องอยากบอก อยากเล่า ก็จะแปลงมาเขียนเป็นนิยายค่ะ
อยากดังเหมือนด็อกเตอร์ท่านหนึ่ง
อยากได้เงินแสนเหมือนนักเขียนที่ตั้งกระทู้ไปเมื่อไม่นานมานี้
May the force be with you. Make a wish come true.
เป้าหมายคล้ายกันเลยครับ(ฮา)
นึกว่าจะไม่มีคนคิดเหมือนผมแล้วซะอีกครับเนี่ย
อยากใช้เป็นอาชีพสุดท้ายในการหากิน
แลดูสิ้นหวังจังครับ(ฮา)
แค่คิดว่าเป็นอาชีพที่ไม่ว่าจะแก่ยังไงก็ทำได้
.....ทำไมถึงเริ่มแต่งนิยายเหรอ.....
พอดีวันนั้นอ่านนิยายแปล แล้วนางเอกถูกข่มขืน.........
ก็เลยรู้สึกมีไฟอยากให้มีนางเอกถูกข่มขืนเยอะๆ แล้วก็เริ่มแต่งนิยาย........
มันใช่เหรอครับเนี่ย!!!
เงินค่ะ อยากทำงานที่บ้าน เบื่องานประจำ
ถ้าจะยึดเป็นอาชีพหลักก็หนักเอาการอยู่นะครับ
ยังไงผมว่ายกให้การแต่งนิยายเป็นอาชีพเสริมน่าจะดีกว่านะครับ
คนทำเป็นอาชีพหลักได้เงินจากการขายนิยายเยอะอยู่นะคะ อย่างไม่ขยันมากอย่างต่ำเดือนหนึ่งก็ได้ประมาณหมื่นกว่าถึงสองหมื่น ถ้าขยันหน่อยก็ได้เดือนหนึ่งเยอะกว่านั้นแล้วแต่ความขยันและเนื้อหาของนิยายค่ะ
ตอนนี้กำลังทำฐานตัวเองอยู่ค่ะ พิมพ์ สนพ. แล้ว 2 เล่ม ทำมืออีก 1 เล่ม กำลังเขียนอีก 2 เรื่อง กะว่ามีในสตอกครบ 10 เล่ม ก็จะกลับบ้านนอกแล้วค่ะ เพราะเท่าที่วางขายมาจากทำมือ อีบุคเล่มนึงก็ได้เดือนละประมาณ 6-7 พันต่อเนื่องมา 3-4 เดือนแล้วค่ะ (ไม่นับแบบเล่มเพราะกำไรน้อย) ถ้ามีหลายๆ เล่มต่อเนื่องน่าจะอยู่ได้ เราวางแผนและเริ่มมา 2 ปีแล้วล่ะ อีก 2 ปีน่าจะได้ตามที่คิด
อยู่เมืองกรุงค่าใช้จ่ายเยอะมากเงินเดือนแทบไม่เหลือ ถ้าเป็นตามแผนที่วางไว้ได้ เผลอๆ ได้เยอะกว่าเงินเดือนอีกค่ะ ฮึบๆๆ
ตอนนี้ก็แค่อยากเขียนล่ะมั้ง อยากจะเขียนให้มันจบไปเป็นเรื่องๆ (ก่อนหน้านี้เคยเขียนนิยายลงที่นี่เหมือนกันนะ แต่ลบไปแล้วเพราะยังไม่มีความสามารถ+ความอึดพอจะเขียนให้จบ พล็อตมันยาวเกิ๊น) จริงๆถ้ามีคนสนใจจะทำสัญญาทำขายก็ดีเหมือนกันแหละ (ได้เงินมันก็ย่อมดีกว่าอยู่แล้ว) แต่อย่าเน้นจุดนั้นเป็นหลักดีกว่ามั้ง กดดันตัวเองเปล่าๆ
แรกๆก็ชอบดูการ์ตูนอนิเมะ ไปๆมาๆก็มีไอเดียเป็นของตัวเองเลยกะว่าจะวาดเป็นการ์ตูน แต่ดูแล้วไม่น่าไหวเลยมาแต่งนิยายแทนค่ะ
อยากได้ความฟินค่ะ สำหรับตอนนี้นะ เพราะนิยาบออริผู้เขียนพาตัวละครโปรดเราตายค่ะ
ทีนี้อยากให้เขารอดก็เลยมาเขียนขึ้นเอง
อ่านนิยายค่ะ อ่านเยอะๆแล้วมันทำให้ฉันเห็นหลายๆอย่างกลายเป็นพล็อตนิยายไปหมด เริ่มแรกก็แต่งเล่นๆตามพล็อตที่นึกได้ แต่พอแต่งไปนานเข้ามันกลายเป็นความชอบค่ะ
เรื่องหวังมีสำนักพิมพ์มาทำสัญญา หรือหาเงินเป็นรายได้พิเศษก็เป็นเรื่องที่หวังจริงๆค่ะ เพราะฉะนั้นฉันเลยแต่งลงเว็บค่ะ ฉันอยากให้มีคนมาอ่านนิยายของฉัน มีคนติชมหรือวิจารณ์เพื่อที่จะได้ปรับแก้ให้ดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ
เห็นด้วยค่ะ
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ รู้แต่ว่าเขียนครั้งแรกตอนอยู่อนุบาล2 พี่ชายช่วยแต่ง
อนุบาลสองผมยังนั่งอมนิ้วอยู่เลย...
555 ตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าแต่งเป็นเรื่องเป็นราวได้ยังไง แถมเป็นแนวแฟนตาซีหนึ่งเรื่องกับเรื่องสั้นแนวตลกอีกหนึ่งเรื่อง ต้องขอบคุณพี่ชายช่วยจริงๆนะเนี่ย
มันเริ่มแรกที่เพื่อนชวน เริ่มจากการเล่นบอร์ดสมมติผู้เล่นเป็นตัวละครหนึ่งในโรงเรียนเวทย์มนต์(ประมาณคอมมู แต่ยุคเล่นในบอร์ดเย็นตาโฟ) มีตัวละครคนละตัว เอามาแต่งโทนเดียวกันสถานที่และชื่อเหมือนกันทั้งหมดแต่เรื่องต่างกัน แต่ว่าเรื่องนั้นแต่งไม่จบละ ฮ่าๆๆๆ แต่เพื่อนแต่งจบนานแล้วสมัยเมื่อม.ต้นเลย จากนั้นก็เคยชินกับการมีตัวละครมีวิ่งเล่นในหัวจนถึงตอนนี้ งอกเป็นสิบๆคาร์เรกเตอร์ สิบโลก เฮฮากันไป เรื่องแรกแต่งไม่จบแต่เรื่องสองของนิยายoc ไม่ใช่ฟิคก็แต่งลงจบครบจนได้! ส่วนเรื่องที่อยาก เมื่อก่อนก็เคยคิดว่าอยากมีสำนักพิมพ์มาทำสัญญา แต่สมัยนี้ไม่จำเป็นต้องมีค่ายสำนักพิมพ์ก็ทำนิยายแฮนเมคขายได้ขอแค่มีฐานแฟนคลับนะ แต่ช่วงนี้ขายอะไรก็อยากถ้าไม่พีคไม่ปังจริงๆ เลยเป็นพวกมักน้อยขอแค่มีคนชอบไม่ว่าจะหนึ่งหรือสองคนก็พอใจแล้ว ที่เขาชอบนิยายของเราชอบตัวละครของเราที่แปลกๆเพี้ยนๆหน่อย ซึ่งก็เป็นจริงแล้วค่อนข้างพอใจ อิ่มตัวและเขียนต่อไป =D
ลงจนจบ!!!
ขอคาราวะท่านจากใจเลยครับ
ตัวเองก็ประหลาดใจเหมือนกันว่าเขียนจนจบได้ทั้งที่เคยครองอาถรรพ์ไม่เคยจบสักเรื่องมาตั้งแต่ม.ต้น เย่ๆ <3 เพราะงั้นทางั้นก็พยายามเข้านะค่ะ วางพลอตไว้ช่วยได้มากเลย XD
สำหรับเรา คือเราอยากกำหนดตอนจบให้จบในแบบที่เราอยากให้เป็นค่ะ บางเรื่องสนุกมากตอนต้นๆแต่จบไม่ถูกใจ บางเรื่องก็แฮปปี้แอนดิ้งเกินไป คือเราเป็นพวกประเภททีมพระรอง พอมาแต่งเองเลย เลยอยากจะให้พระรองได้โมเม้นมากกว่าพระเอก
อัดอันตันใจกับฉากจบก็เลยมาเขียนนิยายสินะครับเนี่ย
แรกๆก็พัฒนาฝีมือด้านการสื่อสารค่ะ เป็นคนสื่อสารกับใครไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่ตอนนี้ที่เขียนอยู่ก็เพราะอยากเขียน คือจะว่าไงดีแค่อยากจะมีโลกๆหนึ่งที่เราสามารถกำหนดมันได้ ง่ายๆก็อาจจะอยากเป็นจอมมารครองโลกปั่นหัวตัวละครเล่น พอจะเข้าใจไหมค่ะ? ถ้าเข้าใจก็ดีไป 555+
555
เข้าใจดีเลยครับ การกำหนดชะตากรรมดวงซวยให้ตัวละครในเรื่องหลายๆตัว
เป็นความสุขอย่างที่สองในการเขียนนิยายของผมเลยครับ
อันที่จริงในส่วนของการมีสำนักพิมพ์มาติดต่อทำสัญญาก็เคยคิดบ้างนะคะ แต่...คิดว่าคงไม่มี๕๕๕ ตัวหนูเป็นเด็กอายุ ๑๓ ที่ชอบสร้างเรื่องราวต่างๆมากมายในจินตนาการ ก็เลยทำให้เขียนนิยายได้มากหน่อย แต่ ถ้าเป็นเหตุผลที่หันมาเขียนนิยายเป็นงานอดิเรกนะคะ ก็น่าจะเป็นเพราะอยากให้คนอื่นได้ลองอ่านในสิ่งที่ตัวเราเองได้สร้างสรรค์ไป อาชีพที่อยากทำในหัวตอนนี้ก็มีเยอะอยู่ แต่ว่า การเขียนนิยาย เป็นสิ่งนึง ที่สามารถสร้างอาชีพ สร้างความสุข ให้ตัวเองได้ ในตอนนี้เลือกที่จะเขียนนิยายเพื่อที่จะ สร้างความสุข มากกว่า สร้างอาชีพ ค่ะ อาชีพการเขียนนิยายเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน ก็เลยตัดตัวเลือกอาชีพไปเลยค่ะ สรุปเลยก็คือ มีความสุขในการเขียน เลยเขียนนิยาย ค่ะ (ทำไมมันยาวจัง๕๕๕)
โอ้
ยังเป็นเด็กอายุ13 ปีแต่มีไฟในการเขียนนิยายมากกว่าผมอีกครับเนี่ย
พูดแล้วผมรู้สึกอายจังครับ
ก็อาจจะไม่ขนาดนั้นนะคะ๕๕๕
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?