[ชวนคุย] มีใครเริ่มมีบุคลิกเหมือนตัวละครในนิยายที่ตัวเองแต่งบ้างไหมคะ?

ขอให้ระลึกว่าเป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น เอ้ย ไม่ๆ ผมหมายถึงให้เราเก็บเอาข้อดีของเนื้อเรื่อง ผมมีตัวละครชื่อเคียวจิน เอาแบบอย่างที่ดีมา ไม่ว่าจะเป็น ความใจเย็น ความเป็นสุภาพบุรุษ ความเสียสละ มาเป็นแบบอย่าง แบบนี้จะดีที่สุดครับ

ลักษณะภายนอกผมเหมือนพระเอก แต่ผมไม่หล่อ ลักษณะนิสัยผมเหมือนนายเอกครับ เลยเอาบุคคลิกตัวเองมาสร้างตัวละครในนิยาย อิอิ

เป็นคล้ายๆกันเลยค่ะ ยิ่งเรากำลังแต่งให้ตัวนางเอกแข็งแรงแค่ไหน ทั้งคำพูด การกระทำก้าวร้าว บุคลิกเราก็คล้ายๆตัวละรไปด้วย แต่พอแต่งจบมันไม่เป็นอะไรนะคะ คือเหมือนพอเริ่มเรื่องใหม่ก็เป็นคนใหม่ไปเลย 555 ช่วงไม่ได้แต่งอะไรเลยก็จะเป็นบ้าปกติดีค่ะ 5555 (คงเพราะเราอยากเข้าใจตัวเอกของตัวเองล่ะมั้งครั้ง)

เคยมีแต่ตอนแต่ง แต่งถึงคนที่มีอาการซึมเศร้า หลังแต่งได้ประสบการณ์ป่วยโรคซึมเศร้าซะเองค่ะ #บัยยยยยยยยย

ไม่เริ่มมีครับ เพราะตัวละครแต่ละตัวก็แคะมาจากบุคลิกแต่ละบุคลิกที่เคยเป็นมาก่อน+ตามเก็บข้อมูลจากคนที่เคยคบค้าสมาคมมาทั้งนั้น

เราว่าตัวละครจะเหมือนเรามากกว่า ไม่ว่าจะแต่งนางเอกยังไงแต่พอเขียนไปนิสัยก็เริ่มคล้ายอีคนเขียนจนต้องหยุดตั้งสติบ่อยๆ แต่ทำหน้าตามตัวละครอันนี้บ่อยจนเพื่อนชอบถามว่า "-เป็นเมนส์อีกแล้วเหรอ" ไม่เพื่อนเราไม่ได้เป็นเมนส์ 555

ถ้าเริ่มมีนิสัยเหมือนตัวละครที่แต่งเมื่อไหร่ ฉันคงต้องไปโรงพยาบาลแล้วล่ะ(ฮา)

ทางนี้ดูแล้วน่าจะกลับกัน ปกติคนแต่งเป็นคนเน้นเอาฮา ส่วนตัวละครเป็นสายเย็นชา สุดท้ายแต่งไปแต่งมาเริ่มโดนนิสัยคนแต่งกลืน แปลงร่างกลายเป็นสายชาเย็น ชอบกวนติงชาวบ้าน =w='

อาจจะเป็นเพราะปกติเราเอานิสัยส่วนตัวมาเเต่งเป็นตัวเอกมั้งคะ อย่างนางเอกเรานาวก็ออกทางกวนติง ตอเเหลเก่ง อ้อนพี่เยอะ เเละชอบเชิ่ดใส่คนที่สนใจตนเอง 555+

ตรงข้ามเลยครับ

ตัวละครเสียมากกว่าที่มีบุคลิกเหมือนผม (ผู้แต่ง)

เพราะเป็นการดึงนิสัย วิธีคิด หลักปรัชญา ไปปรุงแต่ง แล้วขยายความเข้มส่วนนั้นให้สูงหรือเวอร์กว่าเดิม

กลายเป็นตัวละครนั่นล่ะที่มีกลิ่นอายของผมไป

รวมถึงฉากแอ็กชั่นต่างๆ มันจะเกิดในหัวหรือผมซ้อมก่อน แล้วจากนั้นก็ค่อยไปอยู่ในตัวละครครับ

จะไม่ค่อยมีการย้อนกลับว่าบทไปแล้ว ตัวผมค่อนไปอินตาม

อย่างมากก็คืิอแต่งไปอินไป อันนี้มีเป็นระยะๆ

ถ้านิสัยสัตว์เลื้อยคลาน สันดานเสีย ทำตัวต่ำช้า ต่ำตม ละก็น่าจะเหมือน

มันอาจเป็นตัวตนในจิตใจของเราที่เราไม่รู้ และบางเวลาที่มันอยากออกมามันก็จะออกมาโดยที่คุณไม่รู้ตัว...ล้อเล่นคะ บางทีก็เป็นนะ เหมือนเราสวมบทตัวละครตัวนั้นๆ เลย

พักหลังๆ มานี้เลยมานั่งสมาธิเอานะคะ เพราะถ้าเกิดอยู่ๆ เปลี่ยนบุคลิกไปมาอย่างงี้มันจะทำให้คนอื่นตกใจเอา

เราก็เป็นนะคะ...แบบว่าอินกับบทมากจนต้องทำหน้าทำตาตาม แต่ทำตอนที่คนอื่นไม่เห็น เพราะไม่งั้นโดนทักว่าสติไม่เต็มแน่นอนค่ะ555+

เราก็ติดนิสัยพระเอกเรามานิดนึงค่ะ คือพระเอกเรามันเป็นคนจะติดกวนตีนนิดนึงแล้วก็พูดอะไรทื่อๆซื่อๆ เราก็จะติดมันมา ชอบพูดอะไรที่ซื่อๆเเเต่คนฟังจะรู้สึกว่า "อ้าว นี่เธอกวนตีนเราป่ะ"

การทำเเบบนั้นมันก็ไม่เสียหายอะไรเเถมยังจะทำให้เวลาเเต่งมีความสมตริงขึ้น(ก็ไปลองมากับตัวเเล้วนิ) ผลเสียคือคนที่ไม่เข้าใจเราอาจจะมองว่าเราบ้า หรือ หาว่าเราเป็นคุ

พยายามแต่งให้ตัวเอกมีนิสัยภายนอกดูเงียบๆเย็นชาส่วนภายในก็จะรั่วๆหน่อยค่ะ

ล่าสุดไปเช่นไลน์กลุ่มนักเขียน มีวันนึงนึกอยากเล่นเป็นผู้ชาย เลยใช้พวกครับลงท้ายตลอดเลยแต่คนในนั้นทุดคนรู้หมดนะว่าเป็นผู้หญิง หลังจากที่แกล้งเล่นเป็นผช. พอลองไปถามดูเล่นว่าถ้าเราเป็นผู้ชายจะเป็นยังไงเพื่อนก็บอกว่า 'จากที่ดูจากวันที่แกล้งเป็นผช. มันมีความเป็นสุภาพบุรุษ แถมจะเงียบๆหน่อย แต่แอบมีรั่วบ้าง เรานี่ถึงกับลุกขึ้นเลย อะไรมันจะเหมือนตัวเอกเราขนาดนั้น

ป.ล.ที่เล่นเป็นผู้ชายนี่แค่เล่นๆนะคะ ไม่ได้จริงจรัง

บางคนมีแฟน แต่ถูกแฟนบอกเลิกก่อนวันสอบ

อาจจะมีบางคนเขียนระบายความในใจลงไปในกระดาษคำตอบอัตนัยไปเลย

อาจารย์ประจำวิชาเข้าใจนักศึกษา

เราก็หวังว่าคงจะมีไม่มีนักเขียนคนไหนโดนแฟนบอกเลิกแล้วมาเขียนด่าแฟนตัวเองลงในนิยายนะ

ตอนม.5 เทอม 2 เราเคยเช่ามังงะ Death Note มาอ่านจบจบ

พออ่านถึงฉากที่เห็นท่านั่งของ L แล้วแบบว่า "นี่มันท่านั่งของตูชัดๆ"

เราชอบเอาขาขึ้นมาบนเก้าอี้ตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ

ก็ประมาณนี้แหละค่ะ 

ตอนม.6 เทอม 1 เราไปเรียนพิเศษที่ The TUTOR

ตอนที่ติวเตอร์ปล่อยให้ไปพักกินน้ำ กินขนม เข้าห้องน้ำ 

เพื่อนเห็นเรานั่งท่านี้พอดีก็ทักว่าเรานั่งเหมือน L

เราเคยเเต่งนิยายที่นางเอกเป็นเเนวนิ่งๆ ฉลาดๆ จากนั้นเราก็รู้สึกว่าตัวเองเงียบมากๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเลย เวลาใครเล่นอะไรก็ไม่ค่อยอิน ก็รู้สึกเเปลกๆนะ งงว่าทำไมเราเงียบกว่าเดิม ( ปกติก็เงียบอยู่เเล้ว )