ขอกำลังใจสักนิด..เมื่อถูกคนรอบข้างมองว่าเราเขียนนิยายเป็นเรื่องไร้สาระ
ตั้งกระทู้ใหม่
ทั้งที่เราก็ทำงานประจำอยู่ด้วยแค่เอาเวลาว่างมาเขียนนิยายเฉยๆไม่ได้นั่งเขียนทั้งวันทั้งคืนสักหน่อย
เต๋าเอ๋ยเต๋า
3 มิ.ย. 61 เวลา 16:39 น.
1,700
views
38 ความคิดเห็น
เราเอาคำสบประมาทมาเป็นเป้าหมายที่ต้องทำให้เขาเห็นว่า
นิยายให้อะไรได้มากกว่าที่เขาคิดค่ะ
แต่เราว่าแค่เขียนเราก็มีความสุขแล้ว มันเป็นการเปลี่ยน
กิจกรรมพักผ่อนจากดูละคร ฟังเพลง ไปเที่ยว อ่านนิยาย มาเป็นการ
เขียนนิยาย ก็ความสุขของคนเราไม่เหมือนกัน ถ้าวันไหนเรา
อยากเที่ยว อยากดูละคร นู่นนี่นั่นเราก็ทำเองแหละ
อย่าไปใส่ใจคนที่ไม่เข้าใจความสุขของเราเลยค่ะ
นึกว่าใคร เห็นอัพนิยายในหมวดคอเมดี้อยู่ใกล้กันบ่อย ๆ
สู้ ๆ นะคะ
จริงค่ะมีความสุขทุกครั้งที่เขียนนิยาย..รู้ว่าเราชอบจริงๆ..ขอบคุณมากๆค่ะ
ยิ้มหวานเข้าไว้ครับ
ตอนแรกก็เจอปัญหาทำนองนี้เหมือนกัน แต่พอผมได้รางวัลปุ๊บแม่ก็สนับสนุนผมตลอดมา
ทะนงตัวเข้าไว้ครับ สู้ๆ
เก่งจังค่ะ..อยากมีแบบนั้นบ้าง
มาให้กำลังใจค่ะ ทำในสิ่งที่เราอยากทำ ไม่มีใครเข้าใจเราเท่าตัวเราเองนะคะ อยากมาส่งกำลังใจให้
เขียนนิยายมันช่วยสร้างความสุขให้ตัวเรา เราก็จงทำต่อไป อย่าไปเอาความคิดของคนอื่นมาตัดสินความสุขของเรานะคะ ถ้าเมื่อไหร่ไม่มีความสุขกับตรงนี้แล้วค่อยหาอย่างอื่นทำ คิดว่าเจ้าของกระทู้แบ่งเวลาได้อยู่แล้ว
ความคิดของคนอื่นเราห้ามเขาไม่ได้ แต่เราสามารถไม่สนใจได้นะคะ เมื่อกับเพลงก้อนหินก้อนนั้น (ไม่รู้ว่าเขียนชื่อเพลงถูกไหม)
ประมาณว่าการที่เราเอาความคิดของคนอื่นมาใส่ใจมากเกินไป ก็เหมือนกับการที่เราถือก้อนหินก้อนหนึ่งแล้วบีบมันเอาไว้ ก้อนหินไม่ได้รู้สึกอะไรแต่คนที่เจ็บคือเรา เพราะฉะนั้นก็แค่โยนมันทิ้งไป แล้วก้าวเดินต่อไปนะคะ
เพราะได้กำลังใจจากรีดเดอร์ที่น่ารักหลายๆท่านในนี้ จึงขอส่งต่อกำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ สู้ๆค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ..อ่านแล้วซึ้งจนอยากร้องให้ดีใจค่ะที่คุณแนะนำ
เคยตกอยู่ในสภาวะนั้นครับ ความกดดันจากคนรอบข้างเมื่อเราเขียนนิยายขาย ความกดดันจะหายไปครับ ถ้าเรามีงานทำที่แน่นอน และแบ่งเวลาในการทำสิ่งต่างๆอย่างพอดีและสมควร
ขอบคุณค่ะ
สนใจคนอื่นทำไมคะ
อย่าได้แคร์ค่ะ
นี่มีงานประจำเหมือนกัน ...หนักด้วย
ยังหาเวลาว่าง ..ท่องโลกจินตนาการบ่อยๆ
สะดวกแบบไหน ไม่เดือดร้อนใคร ...ทำไปค่ะ
อดทนค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอแชร์ในมุมของตัวเอง คนรอบข้างเราแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือมองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ อีกส่วนอยากจะขอลิงค์ไปอ่านซะงั้น(เราไม่ได้บอกใครว่าเราแต่งเรื่องอะไร) ซึ่งเราไม่ได้แคร์เลยสำหรับใครก็ตามที่คิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ เรามีความสุขของเรา เราเต็มที่กับงานประจำ เราไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเวลาในการแต่งนิยายของเราไปเบียดบังเวลาที่เราควรมีให้กับครอบครัว เราก็พยายามปรับเวลาให้มันโอเคขึ้น จนสุดท้ายพอเรื่องที่เราเขียนผลตอบรับออกมาดี ตอนนี้ก็ไม่มีใครมองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระแล้วค่ะ มีแต่จะถามว่าตอนนี้เขียนไปได้เยอะหรือยัง คนอ่านเยอะมั้ย บลาๆ
ถ้าคุณรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ และมั่นใจว่ามันเป็นเรื่องที่ถูกแล้ว ปิดหูซักข้างปิดตาซักข้างก็ไม่เสียหายนะคะ
แล้ววันนึงที่เราไปได้ดีกับทางนี้ เขาก็จะเปลี่ยนความคิดไปเอง แฟนเรายังบอกเลยว่าดีกว่าเราไปนั่งไถมือถือดูนู่นดีนี่ซะอีก
เอาจริงๆบางทีคนที่บอกเราแบบนี้อาจจะกำลังเรียกร้องความสนใจจากเราอยู่ก็ได้ค่ะ เพราะเราหันมาสนใจนิยายมากกว่าสนใจเค้า ลองกลับไปทบทวนดู
ขอบคุณค่ะ..จะลองเอาไปคิดทบทวนอีกครั้ง..มีประโยชน์มากค่ะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการเขียนนิยายก็เป็นการสร้างความสุขและความสนุกให้กับคนอ่านที่ชอบผลงานของเรานะ
เรามีโอกาสได้แบ่งปันรอยยิ้ม ความสุข แนวคิด และอารมณ์ร่วมต่าง ๆ ผ่านประโยคและอักษรในแบบของเรา เวลาของเราไม่ได้มีไว้ให้กัับตัวเองเล่นสนุกบริโภคสิ่งที่คนอื่นสร้างขึ้นอยู่แล้วไปเรื่อย ๆ
เวลาของเราถูกแบ่งเอาไปไว้มอบความสุขให้กัับคนอื่นเช่นกัน
อีกทั้งมันก็เป็นความสุขของเราด้วย ความสุขมันเป็นสิ่งที่เรียกว่า ของใครของมัน ที่เพื่อนนั่งเล่นเฟซอะไรนี่ก็เป็นความสุขในแบบของเขา และเขาคงไม่คิดว่าทำอย่างอื่นจะมีความสุขเลยเหมารวมว่าเราต้องเป็นอย่างเขาก็ได้ค่ะ
ภูมิใจในตัวเองไว้ ทำตัวเป็นดั่งผ้าเช็ดธุลี คนที่ไม่เคยทำเขาก็คงไม่เข้าใจ และมโนไปเองในแง่ต่าง ๆ ที่เป็นพื้นฐานความคิดของเขา เราอาจเปลี่ยนแปลงความคิดใครไม่ได้ หากจะพยายามเปลี่ยนก็ยากเหลือประมาณ ง่ายที่สุดคือแสดงจุดยืนอย่างมีเหตุผลและทำตนให้มีค่า คนอื่นจะได้ไม่เห็นว่ามันไร้สาระนะ
แก้ไข:เพิ่มเติม
ใช้ค่ะเขาถามเราว่าเขียนแล้วได้เงินไม..ยอมรับค่ะว่าตอนเริ่มเขียนเราคิดเรื่องเงินมาก่อน..แต่พอเขียนไปเขียนมามันรู้สึกว่านิยายเรามีชิวิตจึงอยากทำให้ดีที่สุดไม่เร่งรีบพยายามให้งานออกมาดีที่สุดเท่านั้นถึงจะขายไม่ได้หรือไม่มีคนสนใจมากมาย..แต่เมื่อได้อ่านนิยายตัวเองย้อนกลับก็ทำให้เรามีความสุขยิ้มไปกับนิยายของตัวเอง..เหมือนตัวละครกำลังมีชิวิตจริง..จนบ้างครั้งลืมไปว่าเราเป็นคนเขียน
ชีวิตมันสั้นเกินกว่าจะไปสนใจความคิดเห็นคนอื่นที่มีต่อความชอบส่วนตัวของเรานะคะ
ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำเถอะค่ะ อย่าไปสนใจคนอื่นเลย
ขอบคุณค่ะ
เขียนไปเถอะค่ะ ทำตามที่เราอยากทำ คนอื่นพูดไรก็ช่างหัวมัน เราไม่ได้ทำใครเดือดร้อนเสียหน่อย ใช่มั้ยล่ะคะ555+
ใช่ค่ะ..ทำไมคนอื่นต้องมาเดือดร้อนแทนเราด้วยไม่เข้าใจจริงๆค่ะ
ตราบใดที่สิ่งหนึ่งมีความหมายต่อหนึ่งหัวใจ ให้ทั้งโลกมองว่าไร้สาระสิ่งนั้นก็มีความหมายเสมอ
เป็นคำพูดของตัวละครในนิยายของผมเองครับ
น่ารัก...
ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกันค่ะ ที่บ้านก็เป็นเหมือนกัน แต่งานเราก็ทำออกมาได้ตามเป้าหมายไม่มีผลกระทบต่องาน พวกเขาจึงเลิกว่าไปเลยค่ะ เขาไม่เข้าใจหาว่าไร้สาระแต่เราก็ไม่สนใจยังคงทำต่อไป ก็ในเมื่อทำแล้วเรามีความสุขโนแคร์ หุๆๆ
ขอบคุณค่ะ..ดิฉันชอบงานคุณค่ะ
เอาที่ตัวเองสบายใจค่ะ ชีวิตคนเรามันสั้นนักอย่าปล่อยให้คนรอบข้างมาทำให้เราไขว้เขวจนหมดความสุข
เราไม่ได้ไปเขียนนิยายบนหัวใคร
ใครแมร่งหนักกบาล ก็ปล่อยไป
อย่าเอาเสียงหมาเห่ามาทำให้ตัวเองเครียดสิครับ
มองหน้ามัน เบะปากมองบน แล้วก็เดินจากไป แค่นั้นจบ
555.. ได้ใจเลย
ผมยอมรับในสิ่งที่ผมเป็น แต่ขณะเดียวกันผมก็ยอมรับความคิดเห็นของคนอื่นที่มองมายังผมด้วย
ความคิดที่ว่า "ความสำเร็จในชีวิตวัดจากความสุขจนแทบลืมหายใจของคนๆนั้น"
ขอบคุณค่ะ
เราก็โดนนะตอนเริ่มแรกๆ ถ้าใจเราชอบ ก็มุ่งไปเลยค่ะ!!!!
โอเคค่ะ
เคยโดนเหมือนกันแต่จะหนักหน่อยตรงที่ว่า ไม่มีใครเชื่อว่าเราเขียนเพราะเราเขียนอ่านน้อยมากๆ โดนว่าภาษาอย่างกับเด็กอนุบาล ขอลิ้งค์ไปยังไม่ทันอ่านก็ดูถูกงานเรา โอ้ย สารพัด ช่วงนั้นก็มีเฟลๆไปบ้างเหมือนกัน แต่เราเขียนนิยายเพื่อความสุขของเรา ไม่ได้หนักหัวใคร มีคนอ่านสนุกร่วมด้วยแค่นี้ก็พอแล้ว จะไปสนใจทำไม คิดถึงตัวละครของเราดีกว่า //สูดกาว
รสนิยมของผู้อ่านไม่เหมือนกันค่ะ..ยังมีคนที่ชอบอ่านภาษาของคุณอีกเยอะ..ขอบคุณค่ะ
เราก็เคยผ่านมาเหมือนกันค่ะ ก็เลยมีปิดเรื่องไป แต่ความสุขเราอยู่กับการอ่าน และก็อยากแบ่งปันจินตนาการ เลยกลับมาเขียนใหม่ค่ะ การเขียนนิยายไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ จะสร้างโลกเสมือนจริงได้ก็ต้องรอบรู้หลายด้านมากๆค่ะ เรารู้สึกชื่นชมนักเขียนนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ^^
ขอบคุณค่ะ..เริ่มเขียนใหม่ได้นะค่ะ.เมื่อ2ปีที่เเล้วก็เคยเขียนนิยายอยู่เหมือนกันแต่ไม่สำเร็จเพราะไปเลียนแบบเเนวที่เราไม่ถนัดเพราะช่วงนั้นกำลังเป็นที่นิยม..พอเวลาผ่านไปจึงคิดว่าทำตามที่ตัวเองถนัดดีกว่าสรุปว่างานลื่นไหลมากๆ
ไม่มีใครมองเห็นสิ่งที่เราทำนอกจากตัวเองหรอกค่ะ คนเรามักไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้หรอกค่ะ เขาดูถูกหาว่าเราเพ้อ...เขาก็แค่คนที่ไม่รู้อะไรเสียเลย และคนพวกนั้นจะไม่มีวันเปลี่ยนความคิดถ้าเขาไม่เห็นสิ่งที่คุณทำประสบความสำเร็จ คนเราบังคับให้ใครคิดแบบเราไม่ได้หรอกค่ะ ทำหูทวนลมและทำในสิ่งที่คุณเชื่อ และสักวันคุณจะขอบคุณตัวเองค่ะ ให้กำลังใจนะคะ
ขอบคุณค่ะ
เขาอยากให้เราเล่นด้วยหรือเปล่าครับ? แบบว่าน้อยใจ เธอไม่มาสนใจเค้าบ้างเลยอะ
ไม่งั้นก็ตอกกลับไปในสิ่งที่เขาทำเวลาว่างก็เจ็บดี "อย่างดูละครน่ะเหรอ?" ไม่ก็สูบบุหรี่/ดูหนังโป๊/แชท/ตามข่าวดารา/เล่นเกม/เล่นไพ่/ฯลฯ
หรือถามกลับไปว่า "ทำไรดีล่ะ? แนะนำหน่อยดิ๊" ก็เวิร์คอยู่
ไม่งั้นก็ไม่ต้องสนเลยก็ได้ ก็งานอดิเรกอ้ะ จะเอาอะไรมาก ขุ่นพี่อย่ามายุ่งกับดั๊นจะได้มั้ยเคอะ!
5555...ชอบๆๆอารมณ์นี้คิดอยู่เหมือนกันค่ะ.แต่ไม่กล้าตอกกลับ..ไม่ใช่กลัวเขานะค่ะ..แต่กลัวอารมณ์ขึ้นแล้วเขียนนิยายไม่ได้มากกว่า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?