ขอกำลังใจให้ไรท์ขี้นอยหน่อย /กอดๆ
ตั้งกระทู้ใหม่
จะชอบรู้สึกนอยขึ้นมาทุกที ประมาณว่าเราแต่งโอเคมั้ย? สนุกมั้ย?
คนอ่านจะชอบมั้ย? แต่ก็พยายามคิดให้กำลังใจตัวเองบ่อยๆนะ
เอาน่า ฝึกฝนกันไปแต่งครั้งแรกเอง จากนั้นก็จะฮึบขึ้นมาได้บ้าง
พอแต่งจบก็รู้สึกแฮปปี้นะ แหมะ มันก็ใช้ได้อยู่ววว แต่พอเริ่มแต่งตอนใหม่
ก็เอาอีกละ เห้ย มันสนุกปะวะ พล็อตเรื่องโอเคมั้ย บลาๆๆๆๆ
โว้ยยย ตบตัวเองซักทีคงจะดี ลำไยค่ะ 55555555
//มาๆกอดฮีลลิ่งหน่อยยย เสร็จแล้วสะบัดตัวนั่งทำงานต่อ
ปล.จะแต่งจนจบให้ได้โว้ยยย อย่านอยเยอะได้แมะ!!
**ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย 5555**
Miaizu
13 มิ.ย. 61 เวลา 07:40 น.
959
views
13 ความคิดเห็น
ฟีลชอบมาแบบนี้ตอนเม้นหน่อยค่ะ 5555 //ร่ำไห้
แต่พอตอนที่เราตัดใจ ไม่เอาละ ไม่หัวใจก็เม้นชอบโผล่มา ทีละหนึ่ง(แต่เม้นต์นี่แรร์มากช่วงนี้) และมันมาตอนเรามีฟีลแต่งนิยายพอดี
ฮา รู้ตัวอีกทีแต่งไปไกลแล้วค่ะ
ดีจังเยยย เราแห้งแล้งเม้นมากกกกกกกกกกก แต่ขอแค่มีคนอ่านก็ดีใจแล้ว
//แต่ใจก็ยังแห้งแล้ง แงงงงงงงงงงงงง
เราแต่งฟิคอะค่ะ แหะ ๆ คือถ้าเทียบกับเรื่องแนว ๆ เดียวกันแล้ว... ถ้าไม่ได้อัพตอนละสองสามรอบงี้ (เพราะยาวไป) น้อยแบบน้อยมากจนแทบคร่ำครวญ
เวลาที่แต่งฉากรักก็เยอะหน่อย พอแต่งจริงตังนี่แบบ...เงียบราวกับป่าช้า ได้น้อยกว่าฉากรักตั้งเกือบครึ่ง
ทีนี้เลยเฟลหนักเลยว่าสรุปแล้วเขาสนุกไหม อะไรแบบ... ฮาาา
เข้าใจเลยยยย เขาสนุกกันไหมนะะะ
คิดแล้วน่าจะเริ่มต้นที่แต่งฟิค -บ้าเอ้ยยยย //หร่องไห้
เราก็เขียนแบบไม่ฟิคมาก่อนนี่แหละค่ะ แต่ท้อเพราะเม้นหดมากจนนี่แบบ... ได้! ยาโอยก็ไม่รุ่ง นอร์มอลก็ไม่รอด
งั้นฟิคละกัน!
ตั้งแต่นั้นมา ไม่นับยอดเม้นต์ พลังแฟนคลับจากการกดแอดเฟบ(และถอนเฟบจนแทบช้ำใน)ก็ทำให้ชีวิตดีขึ้นมานิดนึงจริง ๆ ค่ะ //นั้มตา
งื้อออออ โยนกระดาษและคีบอร์ด //วิ่งกระโดดกอด
ของเราก็มีอารมณ์ประมาณแบบว่าเขียนเองแก้เองอยู่นั่นแหละไม่ถูกใจสักที สุดท้ายกว่าจะได้อัพก็ลากยาวไปสามถึงสี่วันทุกที 555
พอมารู้ตัวอีกที่แทบทุกหน้านิยายก็มักจะมีคำนี้มาเลยค่ะ "ค้างค่ะ" (หัวเราะ)
จริงค่ะ กว่าจะอัพก็ปาไปหลายวันมากๆๆๆๆๆๆ
//มือค้างหน้าแป้น
เราเองก็เป็นประจำเลยค่ะ เขียนได้สักพักมาย้อนอ่านแล้วก็แก้ จากนั้นก็เขียนต่อแล้วก็มาย้อนอ่านแล้วก็แก้อีกวนลูปไปแบบนี้ตลอด บางวันก็เปิดโปรแกรมเวิร์ดทิ้งไว้ตั้งแต่เช้าจนดึกแต่ก็ไม่รู้จะเขียนอะไร (เศร้า)
เข้าใจความรู้สึกเลยครับ ผมเองก็เป็น ทั้งๆที่คิดว่ามันออกมาดีแล้ว แต่พาไปซักวันสองวันก็เริ่มวางใหม่อีก วนเวียนไปเรื่อยๆรู้ตัวอีกที ก็ผ่านไปเกือบปีละ
ยังหาที่ลงไม่ได้เลย 5555+
เพื่อผลงานที่ดีที่สุด
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บางครั้งก็ตัดสินใจอัพซะเลย กลัวรีดเดอร์รอนาน //ทำเป็น แหมมม มีคนติดตามป่าวไม่รู้ คิดเข้าข้างตัวเองว่ามี ฮาาาา
มืออยากจะกดอัพ ครับ แต่ใจยังไม่ยอมซักที
ส่วนมากเราก็นอยเหมือนกัน
แต่ในขณะเดียวกันเราก็นึกถึงไอดอลของเรา
'กินได้ก็กิน กินไม่ได้ก็เททิ้ง'
เราคงไม่สามารถเขียน นิยายที่ถูกใจตรงใจทุกคนได้หรอกค่ะ55
ก็จริงอ่ะเนอะ เอ้าฮึบบต่อไปปป
เชื่อในสิ่งที่เฮ็ด เฮ็ดในสิ่งที่เชื่อ... จากหนังเรื่อง 15 ค่ำ เดือน 11
เชื่อมั่นในตัวเอง และทำสิ่งนั้นให้ดี ไม่ว่าผลจะออกมาแบบไหนก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ
ขอบคุณงับบบบบ พยายามต่อไปเนอะ
มีโมเมนต์แบบนี้เหมือนกันค่ะ แต่ส่วนใหญ่เราจะนอยด์เวลาใกล้จะต้องลง (กำหนดเดดไลน์ลงตอนใหม่ทุก 3 วัน) แล้วมันยังไม่ดีพอ ทีนี้ก็แก้จนดึก ตื่นเช้ามาตอนก่อนจะลงก็แก้แล้วแก้อีกค่ะ แต่พอลงไปแล้วก็จะโล่งได้แป๊บนึง พอถึงเวลาเขียนตอนใหม่ ก็จะวนลูปเดิมอีกค่ะ
เรารู้สึกว่ามันไม่มีวิธีแก้เลยค่ะ 5555 นอกจากทำให้ดีที่สุดจนถึงจุดหนึ่ง แล้วก็ต้องตัดใจลงไป ค่อยรอรีไรต์ทีหลัง อันนี้สำหรับเรานะคะ เพราะไม่งั้นไม่ได้ลงแน่ค่ะ 55
สู้ๆ นะคะ
จริงงงงงง ไม่งั้นก็ไม่ได้อัพซักที ซึ่งเราก็เป็นอยู่วววว ผ่านมาเป็นอาทิตย์ไม่ได้อัพซักที!!
กอดๆ สู้ๆ นะคะ
กอดดดดดดดดดด
สู้ ๆ นะครับผม หัวอกนักเขียนเหมือนกัน
แต่ไม่ต้องกอดดีกว่าเนอะ เดี๋ยวจะเสียคาแรกเตอร์ผมหมด
ป.ล.
//กอด ๆ ๆ --- อ้าวไหนบอกไม่กอด!!!
อะ..อ้าว กอดๆๆ
พอดองนิยายก็รู้สึกเหมือนมีตัวละครในนิยายตัวเองมากดดันชอบกลแหะ หรือคิดไปเองแหะ ~
เรารู้สึกคิดถึงตัวละครตลอดเลย 555555
เราก็เป็น จริงๆน่าจะเป็นทุกคนแหละ ถึงขั้นคิดจะหยุด...แต่คนอ่านที่แอบอ่านอยู่ ปรากฏตัวขึ้นมา ว่า อย่าหยุดนะ คือทิ้งคำถามไว้ที่บทที่ 15 ของเรื่องหนึ่ง พอหายก็ลืม ทีนี้เวลาคนมาอ่านเจอบทนี้ก็จะเม้นท์มาว่า "อย่าหยุด" ....น่ารักดี เลยแต่งจนจบ เร่องนั้น รู้สึกจะ 60 ตอนนะ รู้ตัวเลยว่า เริ่มต้นได้เฉื่อยมาก เลยนอยเอง //ไงก็สู้เขาค่ะ
งืออออ ขอบคุณนะงับบบ เราไม่ค่อยมีคนมาเม้นเบย
จิตใจแห้งแล้ง แต่ก็ยังไม่ท้อมาก อยากแต่งจบบบบ
แต่ก่อนก็ติดนิสัยนี้ แต่ค้นพบว่า งานที่ไม่ได้เขียนออกมา หรือดองทิ้งไว้ ซักวันมันจะเน่าไม่ก็หายไป ทำวันนี้ให้ดีที่สุดครับ เมื่อวานจะดีแค่ไหนไม่ต้องหันกลับไปมอง สู้ต่อไป ฮึบไปข้างหน้า โลกนี้มีที่สำหรับเราครับ ขออย่าล้มเป็นพอ
ผมนี่เขียนด้วยความรู้สึกที่ว่า... ยอดวิวขึ้น +1 ก็มีแรงคลานไปจนจบอีกตอน 555
อย่างน้อยมันก็มีคนหลงเข้ามาละว้าาา
จริงงงง แค่ยอดวิวขึ้นก็มีแรงคลานต่อละ
แต่ก็แอบห่อเหี่ยวใจ 55555
เขียนนิยายหรือกู้ระเบิดครับเนี้ย
ประมาณว่า กู้ลูกนี้ได้แล้ว ต่อไปก็ต้องกู้อีกลูกหนึ่ง
กลัวว่าตัดเส้นสีนี้แล้วจะระเบิด ไม่ตัดก็ระเบิดอีก รู้สึกเครียดไปหมด
เป็นกำลังใจให้สามารถกู้ระเบิดลูกต่อไปได้ (นิยายตอนใหม่) ก็แล้วกันอิอิ
เห็นภาพเลย 5555555
สู้ๆกันไปโน๊ะ ;-;
เราก็เป็นค่ะ กอดๆ แบบไม่รู้ว่าแต่งไปแล้วสนุกไหม อ่านแล้วโอเครึเปล่า ไปๆมาๆจนตอนนี้เกือบครึ่งเรื่องแล้ว ฮา
แต่ยังไงก็แต่งจากใจและจะแต่งให้จบค่ะ^^
เนอะะะะ กอดงับบบบ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?