ถ้าเปรียบเทียบนิยายที่คุณเขียนจะเปรียบเทียบกับของกินหรือเครื่องดื่มชนิดอะไร กินในบรรยากาศเเบบไหน
ตั้งกระทู้ใหม่
sirikarnrat
15 มิ.ย. 61 เวลา 17:09 น.
1,004
views
27 ความคิดเห็น
ของเรามันเทียบได้กับเครื่องดื่มที่พัฒนาความขมเรื่อย ๆ ตามลำดับเลย
ช่วงแรกคือชามะนาว มีฉากเปรี้ยว ๆ แสบ ๆ ตามประสานิสัยนางเอก อ่านแล้วสดชื่น
ช่วงสองคือ มอคค่า ยังคงหวานสดชื่น แต่ก็เริ่มคงความขมของตัวละครที่เติบโตขึ้น มีรักบ้างกุ๊กกิ๊ก
ช่วงสามคือลาเต้ มีขม ๆ หนักขึ้นละ ดราม่าเยอะแต่ก็ยังมีความหวานตามประสานิยายแนวรัก
ช่วงสี่อันนี้หนักหน่อย เข้าโหมดเอสเพรสโซ่ รับรู้ถึงความกดดันของปมในเรื่อง หวาน ๆ อะไรไม่ค่อยมีแล้ว
จนมาช่วงสุดท้ายคืออเมริกาโนที่ก้นแก้วคือคาราเมลที่ไม่ยอมละลายหรือแทบจะละลายผสมในกาแฟน้อยมากจนขมมากเกินไป
แต่เมื่อดื่มจนผ่านช่วงสุดท้ายก็จะได้น้ำตาลหวาน ๆ นี่ละเป็นรสชาติที่รอวันได้ชิม
ปล.มันเป็นภาคค่ะเลยยาว
น่าจะเป็นเฟรปเป้ดาร์คชอกโกแลต คือมีความหวาน ความขม อ่อนละมุน นุ่มลิ้น แต่เมื่อดื่มไปเรื่อยๆระวังจะมีความขมอยู่ปลายลิ้น #ออกทะเลจนไม่รู้ว่าเรื่องมาแนวนี้ได้ไง เหอๆ
คงเหมือนกับกำลังนั่งดวนเตกีล่ากับหนุ่มหล่อแบบตัวต่อตัวล่ะมั้งคะ ฮ่า ๆ / ร้อนแรงชวนให้ลุ่มหลง
ในเรื่องของเราจะแบ่งเป็น 2พาร์ทใหญ่ๆ ซึ่งแยกกันด้วยชื่อตอน
คือ special กับ อนุบาลฯ
ถ้าให้เปรียบ special คือ ยาพิษที่มีพิษไม่ร้ายแรงทว่าค่อยๆ ให้ทีละน้อย และคอยกัดกินจนร่างกายที่เหมือนปกติค่อยทรุดโทรมและเสียชีวิตในที่สุด
อนุบาลเหมือนอิตาเลียนโซดาค่ะ กินกับน้ำหวานอะไรก็อร่อย จะเป็นน้ำผลไม้รสเปรี้ยว รสหวาน หวานซ่อนเปรี้ยว ต่างก็ส่งเสริมรสให้ดื่มกินแล้วสดชื่นสดใสค่ะ
special นั้นจะบอกเล่าอดีตของคุณครูค่ะ นึกดูว่าคุณครูที่สอนเด็กๆ 6 คนที่เหมือนอิตาเลียนโซดา 6 รส ได้น่ารักน่าหยิก จะเป็นอย่างไร ใครกันแน่ที่ถูกยาพิษกัดกิน?
เหมือนสวีทไวน์ ดมๆ ดูหอมหวานองุ่นอโรมา เมื่ออมไว้ในปากจะรู้สึกได้ถึงบอดี้อันหนาหนัก พอกลืนลงไป จะได้ดืมด่ำรสชาติที่หวานขมผสมกัน ยิ่งผ่านไป เหลือไว้แต่รสชาติของความหวานกรุ่นในปากและลำคอ
บรรยากาศ ริมระเบียงสีขาว มองออกไปเบื้องล่างเป็นทะเลเมดิเตอเรเนียนสีน้ำเงินเข้มตัดกับหมู่บ้านชายฝั่งสีขาว เรียงรายที่ลาดเชิงเขายาวไปยาวไป
(ไม่ใช่อะไรอยากไปเที่ยว55)
ข้าวสุนัขที่เอาหลาย ๆ อย่างมาคลุกรวมกัน ขึ้นอยู่กับบุญกรรมว่ารสชาติจะออกมาแบบไหน
คุณกำลังติดแหง็กข้างในบาร์ร้าง ๆ เห็นลาเต้วางเด่นอยู่บนโต๊ะ
หากยกมันซดจนหมดอึก ประตูจะเปิดออกและเชื่อมไปสู่ห้องถัดไปซึ่งในนั้นก็มีเครื่องดื่มวางอยู่ด้วยเช่นกัน
สิ่งที่ทำคือดื่มมันให้หมด แล้วก้าวไปยังห้องใหม่ต่อไปอีก
ซึ่งห้องแต่ละห้องมีองค์ประกอบไม่ค่อยต่างกันมากนัก
ทว่าเครื่องดื่มจะพิศดารขึ้นเรื่อย ๆ
และคุณจะไม่มีวันรู้ได้เลยว่าอีกนานแค่ไหนกว่ามันจะจบลง...
ว่าแต่มีห้องน้ำไหม ถ้าดื่มไปเรื่อยๆ น่าจะปวดท้องบ่อย
อะจึ๋ย สงสัยต้องมีด้วยซะแล้ว 5555+
ข้าวผัดครับ เพราะใส่หลายๆ อย่างเข้าไปไว้ด้วยกัน แต่รสชาตินั้นก็ขึ้นอยู่กับคนกิน บางคนอาจจะชอบแล้วอร่อยไปกับมัน แต่บางคนอาจจะไม่แล้วก็ปฏิเสธมัน บางทีอาจจะมีคนที่ปฏิเสธมันแล้วก็ฝืนกินต่อไปก็มี
คนที่ชอบกินข้าวผัดจานนี้ก็คอยให้กำลังใจทำให้สามารถทำออกมาได้เรื่อยๆ คนที่ไม่ชอบก็ให้คำติ ทำให้ปรับปรุงสูตรออกมาได้ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็อาจจะมีบางคนที่อคติและคิดแคบมากเกินไปจนติเราว่าปรุงอย่างไร้เหตุผลทั้งๆ ที่เรานั้นก็ปรุงโดยมีเหตุผลใส่เอาไว้ในข้าวผัดจานนั้นแล้วแต่เขาเลือกที่จะไม่ยอมรับมัน
นิยายของผมจึงเหมือนกับข้าวผัดที่กินตอนที่อากาศผีเข้าผีออกฝนจะตกก็ตก แดดจะออก ก็ออกครับ
5555555555
เราคิดว่านิยายของเราเหมือนอาหารที่อยู่ในร้านหมูกะทะ คือมีหลายอย่างหลายเมนู บางอารมณ์จิ้มกับน้ำจิ้มซีฟู้ด หรือแจ่ว ก็อร่อยไปอีกแบบ
คำตอบไม่ค่อยเกี่ยว พูดไปพูดมาก็อยากกิน 5555
สู้ๆครับ ของผมตอนแรกเหมือนชอคโกแลค ตอนนี้เปนมอคคามีกาแฟผสมด้วย
ตอนนี้ยอดตอนล่าสุดเปนศูนย์แต่ต้องแต่งให้จบก่อน แต่งจบอะไรไม่ก็ขัดเกลาเอาเนอะ
ไอศกรีมซันเดย์ บรรยากาศหนาว ๆ หิมะตก
หยดน้ำในทะเลทราย ความใฝ่ฝันอยากกินเค้กก้อนนั้นที่เราเฝ้ามองและเก็บตังซื้อ
น้องสาวคนแรก เป็น caffe latte ได้รสเข้มของกาแฟและความหอมหวานมันของนม รสชาติละมุนๆ
พี่ชายคนรอง เป็น scott whisky มีกลิ่นรสละเมียดละไมแตกต่างกันไปในแต่ละชนิด ส่วนใหญ่จะเป็นกลิ่นโทนอบอุ่น เช่น วนิลา คาราเมล เมเปิล หรือกลิ่นควันไฟ มักดื่มเพื่อละเลียดกลิ่นรสมากกว่าดื่มให้เมา
พี่ชายคนโต เป็น vodka martini มีกลิ่นเครื่องเทศบางๆ ร้อนแรง และเมาค่ะ
ไม่มีครับ..ไม่มีอาหารหรือและเครื่องดื่มชนิดใดบน
โลกใบนี้ จะสามารถเปรียบเทียบกับนิยาย ที่หลอม
รวมขึ้นจากจินตนาการประสบการณ์ชีวิต แง่คิดมุม
มองการสร้างสรรของผม ซึ่งร้อยรัดด้วยเหตุผลสม
จริงได้หรอกครับ..
อาหารหรือและเครื่องดื่มใดจะสนองอารมณ์ของ
มนุษย์ ได้หลากหลายครบรสดุจนวนิยายนั้นไม่มี
เหตุผลใดจะเหนือไปกว่าเหตุและผลของตัวมันเอง
มนุษย์ล้วนปราถนาที่จะค้นหาและไขว้คว้าหา เหตุและผลนั้น
แม้มันจะไม่มีตัวตน แต่ฟังดูยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยาย
อาหาร และ เครื่องดื่ม อาจจะรองรับหรือสนองอารมณ์ของมนุษย์ไม่ได้
แต่จิตใจและจิตวิญญาณ ของมนุษย์ก็ยังคงจะต้องการมันอยู่ดี
ไม่เว้นแม้แต่กายาและจิตใจที่บอบช้ำ ก็ยังคงต้องการน้ำหยดเพื่อบรรเทา
เหตุและผลของมนุษย์นำมาซึ่งการอธิบายสิ่งที่ตนเข้าใจและกระทำลงไป
แต่บางครั้งเหตุและผลนั้นดูด้อยค่าลงไปดุจเม็ดทรายที่เล็กจ้อย
เมื่อพบเจอสิ่งที่เหนือกว่าจะหาเหตุและผลนั้นมารองรับได้
มนุษย์ที่จะกระทำตามที่ใจของตนปราถนาโดยเมินเหตุและผลเหล่านั้นไปจนสิ้น
มันคือความสุนทรีย์ของมนุษย์ในช่วงเวลาหนึ่งที่จิตใจของมนุษย์อาจจะมองเห็นและจดจำ
ยกเว้นเสียแต่มนุษย์ ที่ไม่เข้าใจในความสุนทรีย์ของ... เท่านั้นเอง
.
ให้คำใบ้ไปแล้ว ลองคิดต่อน้า/มาเล่นเฉยๆ 555+ อย่าว่ากันน้า!
55555..เข้าใจครับบอร์ดนักเขียนนี้คือบอร์ดสาธารณะหนึ่งของเว็บเด็ก-ดี
ที่ทุกคนมีสิทธิ์จะตั้งกระทู้หรือแสดงความคิดเห็นได้ ซึ่งผมก็แสดงมาตาม
ความคิดส่วนตัว..
ส่วนคุณจะใบ้จะพูดได้ เต็มที่ครับ ผมไม่ซีเรียสหรอกนะ..555555555555
เปล่า เดี้ยวสมองคุณจะบินตามสมองผม 555+
เพราะตอนนี้สมองผมบินหายไปกับการทำโรลในดิสคอร์สเรียบร้อยละ
ขนาดของโรลใหญ่เกินเลยทำโคตรยาก เพราะมันต้องทำเพื่อรองรับโรลอื่นๆหลากหลายแนวด้วย 55+
55555..ไม่ว่าคุณจะทำโรลหรือซาบซึ้งกับรสชาติอาหารและเครื่องดื่ม
ว่าละมุนสุนทรีย์เปรียบปานนวนิยายคุณนั้น นั่นคือความคิดและสิทธิคุณ
ทว่าผมเองก็มีสิทธิและความคิดของตนเองเช่นกัน จึงไม่จำเป็นต้องบิน
หรือถดถอยไปตามความคิดคุณแน่นอน ขอให้สบายใจหายห่วง..5555
รู้สึกเหมือนน้ำแก้วเย็นๆ ที่วางทิ้งไว้ในห้องค่ะ รอแค่ไม่ทันไร ก็จะมีไอน้ำมาเกาะ เหมือนแก้วน้ำกำลังร้องไห้อยู่ ที่ไม่ว่าจะเช็ดเท่าไร ไอน้ำก็กลับมาอีกครั้ง
// ปล. นี่มันกระทู้แอบเนียนโปรโมตชัดๆ!! xD
นมผสมน้ำผึ้ง 5555
เพราะออกแนวหวานๆ เบาๆ เหมือนนมรสน้ำผึ้ง ถึงจะเบาแต่ก็อร่อยนะเออ (โปรโมทนีสส)
โจทย์ยากนะเนี่ย555
เราว่านิยายของเราคือน้ำเปล่า ที่อาจดูเหมือนไม่มีอะไรโดดเด่นเหมือนเครื่องดื่มชนิดอื่นแต่เรากลับต้องการมันทุกๆวัน
ของผมมันหลากหลายมากขึ้นอยู่กับอารมณ์นะ เดี้ยวลองให้ดูตามนี้ละกัน
.
รสชาติเหมือนชาจีนร้อนๆที่พึ่งรินลงมาเป็นน้ำที่สาม จิบนิด จิบหน่อย พอสดชื่น บำรุงกำลังได้ดี บรรยากาศก็เหมือนกำลังหันหน้าให้กับพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นและมีลมโชยมาพอให้รู้สึกเย็นๆ บนยอดภูเขาที่ไหนสักแห่ง ซึ่งจะทำให้สมองปลอดโปร่งดุจเมฆหมอกที่อ่านไม่ได้ว่าภายในหมอกนั้นมีสิ่งใดอยู่กันแน่
.
ส่วนใหญ่จะเป็นยามที่รับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ซึ่งเรามักจะทำตัวเหมือนกำลังรับลมเย็นๆอยู่เสมอๆ แต่ความจริงเราก็ย่อยข้อมูลนั้นมาเขียนหรือปรับปรุงนิยายต่อ ใช้สมาธิอย่างนิ่งสงบดุจสายน้ำให้มันไหลไปเรื่อยๆเพื่อกลั่นกรองความให้มันใสดุจน้ำที่บริสุทธิ์พร้อมดื่ม หรือเวลามีคนด่าเราในยามแต่งนิยาย เราก็จะไม่สนใจทำใจเหมือนนั่งจิบชาอยู่คนเดียว แต่คำพูดที่ออกมาจากปากมันเป็นอีกรสชาติหนึ่งเลย เพราะมันจะคมดุจใบมีดที่คมกริบพร้อมที่สังหารคนได้อย่างไม่รู้ตัว
.
สุราไห ที่หมักบ่มอย่างดีจากเมืองตะวันออก ซึ่งมีรสชาติรุนแรงผิดกับสีของมันที่ใสดุจน้ำเปล่า ทำให้กายาและจิตใจร้อนรุ่ม ดุจดั่งมีเปลวเพลิงกำลังไหลผ่านลำคอและกายา ดื่มนิดหน่อยพอเป็นพิธีได้ แต่อย่าดื่มย้อมใจจนไร้ซึ่งสติ บรรยากาศก็ควรจะเป็นท่ามกลางดวงจันทร์ที่มีสีนวลงาม กับยามที่มีเรื่องทุกข์ใจ หรือยามที่มีสติเหลือน้อยเต็มทน แต่ก็ยังคงดื่มเพื่อให้มันบรรเทาจิตใจลงบ้าง
.
อันนี้จะเป็นช่วงดึกๆหน่อย ในช่วงที่มีเรื่องหนักใจแต่กล่าวออกมาไม่ได้ ได้แต่พยายามทำใจให้ลืมๆมันไป จนสุดท้ายก็ต้องตีหน้าซื่อแล้วทำตัวเหมือนมีสติเพื่อกลบเกลื่อนมันให้ทุเลาลงในยามแต่งนิยาย เหมือนยามที่เขียนไปแล้วทางหาออกไม่ได้ แต่ระยะเวลามันกระชั้นชิดเข้ามา ทำให้ตัวร้อน แลเหมือนมีสุราที่รสชาติรุนแรงไหลผ่านลำคอและกายาของตน สติค่อยๆลางเลือนแต่ก็ยังทุรังเขียนต่ออย่างมึนงงคล้ายมีสติและไร้สติในยามเขียน
.
ไวน์ รสชาตินุ่มละมุ่นลิ้น กลิ่นหอมๆของมันทำให้ร่างกายผ่อนคลาย ด้วยการหมักบ่มอย่างดีและประณีตในการทำ ทำให้เกิดอารมณ์สุทรีย์ในยามทานอาหารสุดหรู บรรยากาศก็คงจะเป็นในยามที่มีพระอาทิตย์อยู๋ด้านหนึ่งอีกด้านก็เป็นพระจันทร์ที่กำลังจะขึ้นมาแทนที่ดวงตะวัน บนตึกชมวิวที่ไหนสักแห่ง
.
อันนี้จะเป็นในช่วงที่แต่งนิยายแบบสบายๆ คิดอะไรก็ใส่ได้แบบลงตัวกับเนื้อเรื่องมากๆ มากจนเหมือนมีอาหารกับดินเนอร์สุดหรูมาวางอยู่ตรงหน้าให้เราหยิบกินคู่กับไวน์ชั้นเลิศที่ดื่มคู่กันได้ กับวิวชั้นยอดที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว แต่ทว่าหากดื่มไวน์มากจนเกินไปก็จะเกิดการเมามายจนอาจจะทำให้นิยายนั้นกลายเป็นพังได้
.
โกโก้กับกาแฟชั้นเยี่ยมที่คัดสรรมาเป็นอย่างดี รสชาติของสองอย่างนี้แบบดั่งเดิมมันจะเข้มข้นและขมนิดๆติดปลายลิ้น แต่ทำให้ร่างกายตื่นตัวกับต่อเวลาที่เหลืออยู๋เล็กน้อยให้ยืดยาวออกไปอีก หรือไม่ก็อาจจะเป็นชาจากอังกฤษชั้นเยี่ยม ที่ทำให้ร่างกายสดชื่นพร้อมลุยกับการทำงานต่อเรื่อยๆ บรรยากาศ ก็จะเป็นประมานยามเช้าของวันใหม่ ที่เรากำลังจะออกไปทำงาน หรือ ยามกลางคืนที่เราจะต้องทำงานโต้รุ่งและการต้องผ่อนคลายสักเล็กน้อย
.
อันนี้จะเป็นช่วงที่พึ่งตื่นหรือนอนแบบไม่เต็มอิ่ม แต่ต้องการมาเขียนนิยายต่อ พอเขียนแล้วเหมือนมีการกระตุ้นทำให้ร่างกายมันเริ่มตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดก็แต่งยาวจนรู้ตัวอีกที งานของวันนั้นเราก็เผลอทำเผื่อวันพรุ่งนี้ไปเสียแล้ว ซึ่งมันก็จะกลายเป็นสบายๆไปเลย แต่ก็จะมีรสขมนิดๆติดตรงที่ว่า หากเราทำเพลินจนอาจจะทำให้ลืมรอบข้างไปได้ว่าเราทำอะไรอยู่ นี้มันกี่โมงแล้วหรือมันอาจจะทำให้เรารู้สึกค้างยามที่จะต้องออกไปทำสิ่งอื่นนอกจากการเขียนนิยาย ซึ่งมันก็ถือเป็นรสชาติที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี
.
ยาพิษในคราบยาบำรุง ที่ดื่มเข้าไปในทีแรกมันจะหวาน และทำให้ร่างกายรู้สึกยินดีไปกับมัน แต่พอตกเย็น มันจะรู้สึกเจ็บช้ำจนอยากจะตายแต่ก็ตายไม่ได้ บรรยากาศก็คงจะเป็นท่ามกลางสายฝนที่หลั่งรินลงมาและเรายืนอยู่ภายในคอฟฟี่ช๊อปเบื้องหน้ามีเครื่องปรุงต่างๆที่วางอยู่คู่กับเครื่องดื่มสีใสที่เราไม่รู้จักรสชาติของมันหรือแม้แต่ชื่อของมัน แต่เราคอแห้งจำเป็นต้องดื่มมันเพื่อทำให้หายคอแห้งแต่สุดท้ายก็เจ็บตัวจนต้องทรมานดั่งถูกไฟเผาทั้งเป็น
.
อันนี้จะเป็นตอนที่เขียนเกี่ยวกับความรักในนิยายหรือเขียนเกี่ยวกับทางเลือกของนิยาย ซึ่งในทีแรกที่เราคิดและได้รับมัน มันจะรู้สึกหวานๆและยินดีไปกับมัน จนทำให้ร่างกายคึกคักขึ้นมา แต่พอเดินทางไปได้สักพักกลับรู้สึกเหมือนเจ็บช้ำ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เราควรจะทำหรือเพราะตามบทมันจำเป็นต้องทำ และเราก็เดินทางมาไกลเกินกว่าจะกลับไปแก้ไขมันแล้ว สุดท้ายก็น้ำตานองหน้าเพราะทางเลือกที่เราเป็นคนเลือกเสียเอง เหมือนกับความรักในยามทีแรกก็จะรู้สึกหวานๆ แต่หลังจากนั้นรสชาติ 108 อย่างก็จะค่อยๆไหลมา จนนำไปสู่บทสุดท้ายที่มีใครคนหนึ่งน้ำตาไหลและทรมานดุจถูกไฟเผาทั้งเป็น แต่เราทำได้แค่ ทำในสิงที่เราทำอยู่ให้ดีที่สุดแค่นั้นพอ
.
โค้กผสมกับเครื่องดื่มชูกำลัง ที่ทำให้ร่างตื่นตัวเหมือนอยู่ในสงคราม เพียงแค่จิบเล็กน้อยก็ทำให้เราตื่นได้และมีพลังงานตลอดทั้งวัน เหมือนม้าศึกที่พยศอยากออกรบและออกศึก บรรยากาศคงจะประมาน เนินแห่งหนึ่งในสงครามที่มีการโจมตีตลอดทั้งวันและเรามีเพียงเครื่องดื่มกับอาหารเล็กๆน้อยๆที่จะทำให้เราตื่นตัวและมีแรงพอเพื่อสู้กับศัตรูในยามวิกาลทั้งหลายให้ดับดิ้นลงไป ด้วยกระสุนและปืนติดใบมีดคู่ใจของเรา และในมือสักข้างหนึ่งมีธงแห่งความหวังอยู่ในมือข้างไหนข้างหนึ่งอย่างไม่ยอมปล่อยให้มันล้มลงแม้จะมีบาดแผลเต็มตัว และเลือดที่เปรอะทั่วทั้งตัวของเราจนย้อมเราให้เป็นสีแดง จนกว่าจะถึงวันที่ท้องฟ้าเปิดและหน่วยเสริมจะมาช่วยเหลือเราผู้โดดเดี่ยวท่ามกลางสงครามนี้
.
อันนี้จะเป็นตอนที่เราเขียนนิยายแล้วเครื่องติดแบบเครื่องไอพ่นเลย ทุกอย่างมันออกมาอย่างรวดเร็วพอๆกับกระสุนปืนที่ออกมาจากปลายกระบอกปืนของเรา เราพร้อมที่ตัดส่วนเกินออก(ปลอกกระสุน) และบรรจุแม๊กกาซีน(ความคิด+ไอเดีย)อย่างอัตโนมัติ และใช้มีดติดปลายปืน(ปลายปากกาที่คมกริบ)ราวกับทหารหน่วยรบพิเศษ ไม่หวั่นไม่ยามราตรีกาลที่ก้าวเดินเข้ามาถึงตัวของเรา หรือ กระสุนที่เรายิงจะไม่ถูกเป้าที่เราหวังไว้หรือไม่ แต่เราจะยังสู้และเขียนต่อไป จนกว่าเราจะหมดแรงจะถูกยิงจนหมดลมหายใจหรือหมดแรงที่จะถืออาวุธของเรากับธงแห่งความหวังที่เราแบกรับ แต่ก็จะมีอีกแบบคืออุปสรรคที่เราต้องเจอในการเขียนไม่ว่าจะเป็นคำด่า คำว่า หรือหนักๆสุดคือ ทำร้ายจิตใจและร่างกายของเราจนบอบช้ำ แต่เราก็ยังมีแรงที่จะสู้ต่อจนเลือดหยดสุดท้ายจะตกลงสู่พื้น จงปาดน้ำตาถือธงที่วางอยู่เบื้องหน้าแล้วหยิบอาวุธขึ้นมาด้วยความหวังที่ตนเองแบกรับอยู่แม้จะยังมองไม่เห็นปลายทางของการเขียนนิยายของเรา แต่เราจะสังหารพวกความไม่พอใจ ความโกธร ความเศร้าความรู้สึกด้านลบทั้งหลายให้มันจมลงไปในกองเลือดแห่งอดีต! ไม่มีเวลาให้คิด ไม่มีเวลาให้มาเสียใจ มีแต่เพียงกระสุน ใบมีดและธงแห่งความหวังที่เราถืออยู่ เท่าที่จะยังอยู่คู่กับเราในยามราตรีนี้!
ทองหยอด
ผมจะใช้สเต็ปแบบนี้เกือบทุกเรื่องครับ
แรกๆ เหมือนเบอร์เกอร์ กินง่าย เคี้ยวง่าย ไม่ต้องคิดอะไรมาก เทียบฉากก็เหมือนชีวิตทั่วไป
ถัดมาจะเจออะไรแปลกๆ ก็เหมือนกับซอสมะเขือเทศ คอยเสริมรสชาติ
ดราม่า เหมือนน้ำโซดา ไม่มีใครอยากกินโซดาเปล่าๆ แต่บางครั้งความเจ็บปวดก็เหมือนกัน รสซาบซ่าก็จะผ่านไป
ฉากรัก เหมือนคาราเมล หอมหวาน กินเปล่าๆ ก็อร่อย อะไรก็ดีไปหมด
ฉากสู้ บู๊แหลก ก็เหมือนลาบ น้ำตก ย่างเสือ รสจัด แซบ นัว อร่อย สะใจข้อนหลายๆ
ฉากหื่น เหมือนน้ำอัดลม กัดกระเพาะน่ะก็รู้ แต่มันช่างหวานและซาบซ่า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?