ก่อนจะเป็นมาดากัสก้าร์

[judyjang55]

              สวัสดีค่ะวันนี้จะมาแนวเครียดๆสักเล็กน้อยนะคะ แนวจริงจังบ้างไรบ้าง หลายๆคนอาจจะทราบแล้วว่าก่อนที่โลกของเราจะมีทวีปและบ้านเมืองอย่างทุกวันนี้ ทุกที่ล้วนมีประวัติและความเป็นมาอยู่มากมาย แต่เรื่องราวต่างๆเหล่านั้นเป็นแค่สิ่งที่ผ่านมาแล้วเพื่อให้เราได้ศึกษานะคะ งั้นเราไปดูกันเลยค่ะว่ากว่าจะเป็นเกาะมาดากัสการ์ที่สวยงามอย่างทุกวันนี้ ก่อนหน้านี้จะเป็นอย่างไร

              แต่ก่อนเกาะมาดากัสการ์เป็นเกาะที่ห่างไกลมาก และมีชาวโปรตุเกสเป็นฝรั่งผู้ค้นพบเกาะนี้เป็นชาติแรก และเกาะใหญ่แห่งนี้ได้กลายเป็นเกาะสวรรค์ที่พักของกองเรือโจรสลัดนานาชาติ ไม่ว่าจะเป็นโจรสลัดจากอังกฤษ ฝรั่งเศส และได้กลายเป็นแหล่งซื้อขายทาสรายใหญ่ ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ ๑๖ ชาวมาลากาซี (ชนพื้นเมืองที่อาศัยในเกาะมาดากัสการ์) ที่มีหลายเผ่าพันธุ์ได้ก่อตั้งอาณาจักรของพวกเขาเองหลายแคว้นทั่วเกาะ แต่ละแคว้นมีกษัตริย์ปกครองกันเองไม่ขึ้นกับใคร และมีประเพณีวัฒนธรรมของเผ่าตนเอง จนกระทั่งพวกเผ่าเมอรินาที่อยู่ภาคกลางของเกาะได้เข้าโจมตีแคว้นอื่น และสามารถครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่บนเกาะได้ อาณาจักรเมอรินาจึงเข้มแข็งที่สุดในสมัยนั้น แต่ก็อยู่ได้ไม่ถึง ๑๐๐ ปี เมื่อจักรวรรดิฝรั่งเศสได้แผ่ขยายอำนาจเข้ามาตั้งแต่ปี ค.ศ.๑๘๔๑ โดยยึดทางเหนือของเกาะเป็นฐานที่มั่น และใช้เวลาไม่กี่สิบปีค่อยๆ รุกคืบไปเรื่อยๆ สุดท้ายในปี ค.ศ. ๑๘๙๖ ทหารฝรั่งเศสก็สามารถยึดได้ทั้งเกาะ ทำให้ราชวงศ์เมอรินาถึงกาลล่มสลาย ตกเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศสโดยสิ้นเชิง ตั้งแต่นั้นมาวัฒนธรรมของฝรั่งเศสได้แทรกซึมเข้ามาสู่เกาะแห่งนี้ ตั้งแต่อาหารการกิน อาคารบ้านเรือน และภาษาจนถึงทุกวันนี้

มาดากัสการ์เริ่มเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลกในสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ภายหลังจากที่ฝรั่งเศสแพ้เยอรมนี มาดากัสการ์ก็ตกอยู่ใต้การปกครองของรัฐบาลหุ่นฝรั่งเศสที่มีเยอรมนีชักใยอยู่เบื้องหลัง และในช่วงนั้นฮิตเลอร์มีแผนการที่จะอพยพพวกยิวในยุโรปทั้งหมดมาไว้บนเกาะแห่งนี้ เรียกว่า แผนมาดากัสการ์ แต่แผนนี้ยังไม่ทันได้นำออกมาใช้ เยอรมนีก็แพ้สงครามก่อน

                   จึงไม่มีใครรู้ว่า ฮิตเลอร์วางแผนจะมาสร้างห้องรมแก๊สเพื่อฆ่าหมู่ชาวยิวที่นี่ หรือเพียงปรานีแค่เอาชาวยิวมาปล่อยเกาะอย่างเดียว หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ ฝรั่งเศสก็ไม่ต่างจากชาติมหาอำนาจอื่นที่ยังไม่ยอมปล่อยให้อาณานิคมเป็นอิสระ แม้ว่าชาวมาลากาซีจะถูกเกณฑ์เป็นทหารไปรบในต่างแดนตามคำสั่งของเจ้าอาณานิคม เสียชีวิตนอกบ้านเกิดก็มาก แต่พอสงครามสงบ เจ้าอาณานิคมก็ยังไม่ยอมให้เอกราชแก่คนพื้นเมือง (เจ้าของประเทศตัวจริง) หวังจะครอบครองเพื่อดูดเอาทรัพยากรไปให้มากที่สุด

                    ในปี ค.ศ. ๑๙๔๗ ชาวมาลากาซีทุกคนจำได้แม่นยำ เพราะพวกเราลุกฮือขึ้นเดินขบวนประท้วงและจับอาวุธขึ้นต่อสู้เพื่อเอกราช แต่ถูกทหารฝรั่งเศสกล่าวหาว่าเป็นกบฏ ปราบปรามอย่างโหดร้าย และสังหารพวกเราตายไปถึง ๘ หมื่นคนหลังจากสู้รบกับคนพื้นเมืองมาหลายปี สุดท้ายรัฐบาลฝรั่งเศสก็มิอาจต้านแรงกดดันจากภายนอกและภายในประเทศได้ ในปี ค.ศ. ๑๙๖๐ ประธานาธิบดีชาร์ลส์ เดอ โกลล์ ประกาศให้เอกราชแก่ประเทศมาดากัสการ์ มีการจัดตั้งรัฐบาลและมีประธานาธิบดีเป็นประมุขของประเทศจนถึงปัจจุบัน

                    จะเห็นว่ากว่าจะได้บ้านเมืองเป็นของตนเองต้องมีการสูญเสียอย่างมหาศาล ไม่ว่าจะเป็นชีวิตหรือแม้กระทั่งทรัพยากรธรรมชาติ เพราะฉะนั้นเราควรภูมิใจในถิ่นกำเนิดของเรา ควรจะสมัคคีกัน ช่วยเหลือกัน ไม่แตกแยกกัน เพื่อเป็นแบบอย่างแก่คนรุ่นหลัง เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีแก่เราทุกคน
 
อ้างอิงจาก : https://www.sarakadee.com/2008/06/14/madagascar/