เข้าไม่ถึงอารมณ์เคียดแค้นของตัวละครในนิยายตัวเอง ทำยังไงดี
ตั้งกระทู้ใหม่
เราแต่งนิยายถึงตอนที่ตัวละคร A (อายุ 20 ต้นๆ -แล้ว) กำลังโกรธแค้นแม่แท้ๆที่ไม่เคยเลี้ยงดูเลย ปล่อยให้ย่าที่เลี้ยง A มาตั้งแต่เกิดต้องทำงานหนักจนตาย ตอนนี้มีปัญหาว่า เราเข้าไม่ถึงความรู้สึกเคียดแค้นของ A ที่มีต่อแม่ตัวเอง พอจะมีวิธีไหนให้คนเขียนเข้าถึงอารมณ์ A ได้บ้าง หรือมีหนัง / นิยาย เรื่องไหนที่ดูแล้วพอทำให้เข้าใจความรู้สึกโกรธแค้นแบบนี้บ้าง
Sasa
13 ก.ค. 61 เวลา 06:26 น.
918
views
7 ความคิดเห็น
ข้างบนเซ็นเซอร์อัตโนมัติ จะบอกว่า ตัวละคร A อายุ 20 ต้นๆ พ่อเสียชีวิตแล้ว
โอเค รับทราบว่าต่อไปนี้ระบบเซ็นเซอร์คำว่า "พ่อตราย" แล้ว... (ฮา)
ตอนเห็นคำนี้โดนเซ็นเซอร์เราหัวเราะเหมือนกัน คือคิดไม่ถึงจริงๆ
เข้าไม่ถึงความแค้นเอาเป็นอารมณ์น้อยใจสุดๆ แทนนะคะ
คุณมีพี่น้องแล้ว พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันหรือ ญาติเห็นว่าพี่น้องคุณดีกว่าเขา ชอบเปรียบลูกเขาว่าดีกว่าคุณก็ได้
ถ้าไม่มีพี่น้องนึกถึงเวลาครูจะอวยลูกศิษย์ไม่เท่ากัน ทั้งที่คุณก็ทำดีหรือพยายามแล้วแต่ครูไม่ชม
หรือเพื่อนในกลุ่ม อารมณ์ว่าเราคิดว่าเราสนิทกับคนนี้ แต่เขากลับบอกว่าเขาสนิทกับอีกคนมากกว่า
นึกถึงความน้อยใจที่มันสั่งสมมากๆ จนระเบิดค่ะ หรือถ้าคุณเคยโดนเพื่อนล้อหรือรุมแกล้งจนถึงที่สุดจนกลายเป็นแค้นก็เป็นได้ เด็กหลายคนที่ก่ออาชญากรรมเพราะโดนเพื่อนแกล้งมีเยอะค่ะ
ขอบคุณมาก มีอารมณ์น้อยใจปนอยู่มากจริงด้วย วิธีนี้เข้าใจได้ง่ายขึ้นเยอะเลย
กดเข้าไปใน Pantip หมวด ปัญหาครอบครัว
อ่านข่าว พ่อเลี้ยงข่มขืนลูกเลี้ยง มีแม่ช่วย
คิดถึงตอนที่ขอเงิน แล้วแม่ไม่ให้ แต่ดันซื้อชุดใหม่ให้พี่
แต่ก่อนทำ 3 ข้อนี้ ให้เขียนสิ่งที่ดีๆที่แม่ทำให้เรา แปะไว้ที่ผนังห้องนะ กันไว้ก่อน 55
เขียนฉากนี้จบแล้วเดินไปกอดแม่ด้วย เพราะเราเชื่อว่า เธอจะรักแม่ตัวเองมากขึ้น เมื่อพบว่า..แม่คนอื่นใจร้ายกว่าแม่เธอขนาดใหน สู้ๆนะ
ขอบคุณมากนะ ต้องศึกษาจากพันทิป+อ่านข่าวเพิ่มแล้ว
ไม่รู้จะช่วยได้ไหมนะคะ แต่คิดว่าปัญหาของคุณคือ "การไม่เป็นหนึ่งเดียว"
เอ่อ... วิธีที่เราใช้ส่วนมาก คือ
1. ทำสมาธิ (พูดจริง เวลาจิตใจจดจ่อ แน่วแน่แล้ว เราจะเค้นความรู้สึกภายในออกมาได้ดีขึ้น ไม่ต้องถึงขั้นนั่งจริง ๆ นะ เอาแค่ทำใจให้สงบที่สุด... ระหว่างนี้ก็นึกถึงหน้าตัวละคร เหตุการณ์ สถานการณ์นั้น ๆ ไปพลาง)
2. หล่อหลอม (หล่อหลอมตัวคุณกับตัวละครให้เป็นหนึ่งเดียวค่ะ อย่าไปคิดว่าเขาเป็นคนอื่น คิดว่าเราเป็นเขานั่นแหละ ทีนี้เขาเจ็บ เร่ก็จะเจ็บด้วย อาจจะแสดงบทบาทสมมติร่วมด้วย แบบสวมวิญญาณนักแสดงไปเลย พูดไปตามที่ตัวละครคิดไปเลยค่ะ มันก็เป็นการบิวต์อย่างหนึ่งอ่ะนะ ...ของเราถึงขั้นสามหน้าที่ในคนเดียวกัน เป็นทั้งผู้กำกับ คนเขียนบท เล่นเอง ฮ่า ๆ ถ้ากลัวคนหาว่าบ้า ก็แอบทำคนเดียวค่ะ ให้คิดว่าถ้าเราเป็นเขาแล้วอยู่ในสถานการณ์นั้น เราจะรู้สึกอย่างไร จะพูดอย่างไร อย่าเอาแค่คิดว่ามันต้องสวยหรูนะ ให้ความคิดมันพรั่งพรูออกมาก่อน จะดิบ เถื่อน ก็ได้ แล้วพอจับอารมณ์นั้นได้ค่อยมาเรียบเรียงทีหลัง //งงไหม?)
ถ้ายังไม่เวิร์กก็ลองตัวช่วยอื่นนะ ดูละคร ซีรีย์ ภาพยนตร์แนวนั้นเยอะ ๆ ค่ะ พอเราจับทางได้ ก็ลองใช้วิธีหล่อหลอมเมื่อกี้นะ ลองเล่นไปกับเขา ทำบ่อย ๆ อีกหน่อยให้เวลาแค่สิบวินาที อารมณ์ก็มาแล้วค่ะ
ปล. ขอโทษด้วยค่ะถ้าอธิบายงง ๆ >//<!
ขอบคุณมากนะ ตอนนี้เริ่มทำสมาธิ+เข้าสิงตัวละครเพิ่มแล้ว
ขอบคุณนะ มันบิ้วด์อารมณ์แบบนี้ยากจริงๆ ไม่เข้าใจอารมณ์นี้เลย แต่พยายามจินตนาการทุกทางล่ะ
มืงต้องหาแรงจูงใจให้ได้ก่อนว่าทำไมถึงอยากแค้นนัก อยู่ดีนึกจะฆ่าคนทั้งที่ไม่มีใครไปก่อเรื่องมาก่อน จริงมั้ย
แรงจูงใจน่ะมีอยู่แล้ว ปกติคุยกับคนแปลกหน้าครั้งแรกพูดมืงกรูใส่กันเลยเหรอ
จินตนาการว่าเป็นตัวเองก่อนค่ะ
คิดให้มากๆ ว่าตัวละครซึ่งเป็น 'แม่' ทำอะไรไว้บ้าง ทั้งไม่เคยมาใส่ใจเรา ทั้งปล่อยให้ย่าที่เป็นคนสำคัญของเราต้องตาย อ้างอิงจากความเป็นจริงเลยค่ะ ว่าคนเป็น 'แม่ที่ดี' เขาจะทำแบบนี้กันเหรอ จินตนาการว่าเกิดขึ้นกับตัวเอง ตัวเราเองจะมีการตอบสนองอย่างไร
จากนั้นค่อยปรับให้ตรงตามคาแรคเตอร์ ของตัวละคร A ค่ะ
ไม่รู้ว่าคำแนะนำนี้ดีพอไหม แต่ก็แนะนำได้แค่นี้ค่ะ
ขอบคุณนะ คงต้องใช้จินตนาการหนักๆแล้ว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?