ชีวิต 1 ปี กับการต้อสู้เพื่อครอบครัวและเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ฉบับเด็กซิ่วที่ไม่เคยยอมแพ้
ตั้งกระทู้ใหม่
แต่ในปี 60 เราสอบติดคณะและมหาลัยที่ต้องการแล้ว แต่บ้านของเราประสบปัญหาการเงินอย่างหนัก แม่ของเราตกงาน ยายป่วยหนัก ทั้งค่าบ้าน ค่ารถ ค่าจิปาถะ และไหนน้องที่กำลังเรียนอยู่อีกสองคน บ้านของเรามีแต่รายจ่ายไม่มีรายได้
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้คงไม่มีบ้านอยู่กันแน่ เราเลยตัดสินใจสละสิทธิ์แอดมิชชันปี 60 มาทำงานหาเงินไปช่วยครอบครัว ถึงจะเสียดาย แต่นาทีนี้เราต้องช่วยครอบครัวเราก่อนแล้ว!!
เราทำงานในร้านขนมปังแห่งหนึ่ง ซึ่งทุกคนที่นี่ใจดีมาก เวลามีงานก็ค่อยๆสอน ไม่ใช้อารมณ์ เรารักที่นี่มากๆค่ะ หน้าที่ของเราก็ เตรียมของ เดินถาด ส่งขนม ขายของหน้าร้าน คุมเตา และอีกมากมายเพราะไม่ใช่งานหน้าเดียว
แต่ละวันเหนื่อยค่ะ แทบขาดใจเลย แต่เพื่อครอบครัว เราจะถอดใจยอมแพ้ไปทั้งอย่างนี้ไม่ได้! พอเงินเดือนออกเราก็แบ่งเอาไปจ่ายค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ เหลือเก็บเดือนละพันสองพันเราเก็บเอาไว้ไปเรียน
เรามักจะจดโพยเล็กๆไปอ่านเวลาว่างงานเสมอทั้งคำศัพท์ภาษาอังกฤษและภาษาจีน อย่างน้อยวันละ 10 คำ (กันลืมที่เคยท่องมา) แต่ก็หาคำใหม่ๆมาท่องตลอดด้วย เนื้อหาอื่นๆเราจะสรุปสั้นๆให้ได้ใจความและก็จดลงโพย ไม่มีงานเราก็อ่าน เวลามีงานเราก็ทบทวนความจำความรู้ที่อ่านไปด้วยและทำงานไปด้วย วันหนึ่งตอนรอเวลาเลิกงานเจ้านายเห็นเรานั่งอ่านโพยอยู่เงียบๆ เขาก็ยิ้มๆและบอกกับเราว่า ถ้าไม่มีงานจะเอามาอ่านทั้งเล่มเลยก็ได้นะ เพราะเห็นว่าเราชอบท่องศัพท์ เจ้านายเลยเอาหนังสือคำศัพท์มาให้เราท่องเลย 555
พอกลับบ้านเราก็จะทำสรุปของแต่ละวิชาเพื่อเอาไปทบทวนเวลาที่ไม่มีงาน และจะทำแบบฝึกหัดควบคู่ไปด้วย ทำอย่างนี้ทุกวัน จนถึงสิ้นปีที่เจ้านายของเราปิดกิจการ เพราะกิจการไปไม่ไหวแล้ว เราเสียใจมากที่ต้องออก แต่ก็ดีใจมากที่ได้ทำงานที่นี่ เงินเดือนเดือนแรกของที่นี่ช่วยบ้านเราได้อย่างเฉียดฉิว ไหนจะสังคมดีๆแบบนี้อีก หาที่ไหนไม่ได้แล้ว TT
และสิ้นปี 60 แม่เราก็ได้งานพอดี และเป็น 2 เดือนสุดท้ายก่อนสอบ เราเลยหยุดทำงาน2 เดือนเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาลัยอย่างจริงจัง แบ่งเวลาอ่านหนังสือและพักผ่อนอย่างชัดเจน โหลดข้อสอบเก่ามาฝึกทำซ้ำๆทุกชุด เครียดก็เครียดเพราะที่ผ่านมาเราไม่มีเวลาอ่านหนังสือเต็มที่เหมือนกับหลายๆคน แต่เวลาที่เหลือเราฟิตเต็มที่เลย
พอสอบเสร็จในเดือนกุมภาเราก็หางานทำใหม่ทันที โดยเป็นเด็กเสริฟร้านอาหาร เหมือนเป็นบุญของเราที่ไปทำงานที่ไหนก็มีแต่คนที่ดี และเจอแต่สังคมที่ดี เจ้านายที่ทำงานใหม่ของเราใจดีและดูแลเราดีมากค่าแรงได้เต็มๆ + ติ๊บ จากที่ทำงาน ถึงจะเหนื่อย งานหนัก อยากออกวันละ 3 รอบ เพราะงานเริ่มตั้งแต่ 9.00 - 20.00 น. แต่ก็กัดฟันทนค่ะ พอเงินเดือนออกก็กระโดดโลดเต้นหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง แต่เราก็ทำงานที่นี่ได้แค่ 2 เดือนก็ต้องลาออกเพราะร่างกายเรารับไม่ไหวค่ะ เสียดายงาน เสียดายเงิน แต่ร่างกายก็สำคัญ ฮือ TT
แม่บอกให้เราพัก แต่เราไม่พัก 555 เรารับสอนพิเศษภาษามีเด็กเรียนอยู่ 3 คน งานตรงนี้เราทำ 2 เดือน ได้ไปถึง 12000 เลยทีเดียว เวลายังเหลือเราก็ไปขายของตามตลาดนัด เงินที่ได้ส่วนหนึ่งแบ่งให้ครอบครัว อีกส่วนเราก็เก็บไปเรียนตลอด มีแค่ช่วง 2 เดือนเตรียมสอบเท่านั้นที่เราไม่ช่วยครอบครัวเลย TT
พอผล TCAS 61 รอบ 4 ออกมา เราได้คณะและมหาลัยในฝันอีกครั้ง (เราเป็นเด็กซิ่วเลยลงรอบ 3 ไม่ได้) ดีใจจนอยากจะบินไปดาวอังคานเลยเลย คุ้มมาก คุ้มกับเหงื่อทุกหยดที่เสียไปสุดๆ
ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา ให้อะไรกับเราเยอะมาก ทั้งความอดทน อดกลั้น การเอาตัวรอด จิตใจที่แข็งแกร่ง ข้อคิดการใช้ชีวิตมากมาย แม้ในระหว่างทางจะมีคนดูถูกเรามากมาย แต่เราเก็บคำพูดเหล่านั้นมาเป็นแรงผลักดันจนทำให้เราทำสำเร็จในวันนี้ได้ก็ต้องขอบคุณพวกเขาเหมือนกัน
ใครที่กำลังเผชิญปัญหาเรื่องแบบนี้อยู่เราเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ ผ่านไปได้อยู่แล้ว แค่นี้สบายมาก ^^
ปล. ตอนนี้เรากำลังอยู่ในระหว่างขอทุนการศึกษากับกู้ กยศ
ปล.1 เราได้ คณะรัฐศาสตร์ สาขาการระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
19 ความคิดเห็น
สุดยอดดดด
ดีใจด้วยมาก ๆ ๆ ครับ
ขอบคุณค่ะ
เก่งมากเลยค่ะ ยินดีกับความสำเร็จของน้องด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
พี่ได้คะแนนแอดเท่าไหร่อะคะถึงติด มธ
20000 up ค่ะ ^^
ดีใจด้วยครับผม ตั้งใจเรียนเพื่อคุณแม่นะครับ. เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณมากค่ะ
ทำไมเด็กซิ่่วถึงลงรอบ3ไม่ได้อ่ะ?
แล้วแต่กำหนดการของแต่ละมหาวิทยาลัยค่ะ ของ มธ คณะรัฐศาสตร์ รอบ 3 ไม่รับเด็กซิ่ว แต่ของจุฬารับ แบบนี้ค่ะ ^^
คณะเดียว สาขาเดียวกันด้วย ของผมติดรอบ3
แล้วเจอกันนะครับ ^^
เก่งมากๆดีใจด้วยและภูมิใจแทนคุณแม่ที่มีลูกน่ารักแบบนี้ค่ะ
ดีใจกับหลาน จขกท.ด้วยนะครับ เหมือนลุงเลย ต้องช่วยทางบ้านหาเงิน
ัตั้งแต่ม.ปลาย ไม่มีโอกาสได้เรียนพิเศษเหมือนเพื่อนๆ เพราะต้องทำงาน
หลังเลิกเรียนทุกวัน ตั้งแต่ จ.-ศ. ส่วน ส.อา.ก็ทำเต็มวัน ทำไปก็เอาโพยที่จดสูตร
ฟิสิกส์ , ตารางธาตุเคมีขึ้นมาท่อง บางวันต้องประทังท้องด้วยขนมปังก้อนเล็กๆกะน้ำประปา
ไม่สำคัญว่าเราทำอะไร สำคัญว่าเราทำเพื่อใครต่างหาก ขอให้ความกตัญญูของหนู ส่งผล
ให้ประสบความสำเร็จในชีวิต ตั้งใจเรียนนะลูก เพื่อแม่และน้องๆ ให้สำเร็จดังใจหวังทุกๆอย่าง
สำหรับลุงตอนนี้เป็นวิศวกรและลูกของลุงก็ติดแพทย์จร้า หากมองย้อนกลับไปลุงภูมิใจมาก
" ความพยายามมันช่างขื่นขม แต่รสชาติหอมหวานเสมอ และที่สำคัญ ความพยายามไม่เคย
ทรยศใคร "
เก่งมากค่าา ดีใจด้วยค่าา
น่ารักมากเลยย เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราเด็กซิ่ว60เหมือนกันยอมรับในตัวเธอเลยอ่ะ เก่งจริงๆ
สุดยอด
น้องคะ พี่มีทุนมาแนะนำ ทุนนี้ไม่มีเงื่อนไขค่ะ พี่ก็เรีบนจบได้ด้วยทุนนี้ สอบถามได้นะคะ
เป็นกำลังใจให้คนดีต่อไปค่ะ เก่งมากๆเลย
สุดยอดเลย เราก็จากเด็ก 60 มา 61 เหมือนกัน แต่ไม่ได้สักเสี้ยวของคุณ
กราบเจ้าของกระทู้งามๆเลยค่ะ อ่านรู้สึกมีกำลังใจ อยู่เพื่อใคร จขกท เก่งจริงๆค่ะ
ยินดีด้วยนะค้าบบบ ความพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ
อ่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมากๆเลย จขกท.สุดยอดมากๆค่ะ
ยินดีด้วยนะคะ สุดยอดมากๆ
ตามเข้ามาอ่านไม่คิดว่าจะมีคนที่เจอปัญหาคล้ายๆกับเราเลยค่ะ อย่างน้อยก็รู้สึกมีแรงผลักดันขึ้นมาบ้าง
ผมเด็ก64กำลังจะไป65เพราะมีปัญหาเรื่ิองเงินเหมือนพี่เลยครับสอบติดม.ในฝันคณะในฝันแล้วแต่ต้องสละสิทธ์
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?