กว่าจะได้หนึ่งตอนเขียนเป็นวันหรือมากกว่านั้น พอสวมบทนักอ่าน อ่านไปไม่กี่นาทีจบหนึ่งตอน
ตั้งกระทู้ใหม่
ไม่รู้ว่าใครเป็นเหมือนเราไหม คือทุกตอนที่แต่งใหม่ เราจะต้องกลับมาอ่านในฐานะเป็นนักอ่านทุกครั้ง
แล้วมันก็ต้องร้อง เย้ย! แบบหนึ่งตอนอ่านจบห้านาที หรือบางทีฟังเพลงไปด้วย เพลงเดียวจบ หากตอนยาวพอสมควร น้ำตาเล็ดเลย55555
แบบตอนเขียนกว่าจะเขียนได้เป็นชั่วโมง พออ่านไม่กี่นาทีเท่านั้นจบ!?
ถถถถถถ
ใครเป็นบ้าง มาเล่ามาแชร์กันได้นะคะ ฮา
Ciel En Rose
19 ก.ค. 61 เวลา 13:55 น.
1,578
views
24 ความคิดเห็น
ตามนั่นค่ะ กว่าจะเค้นรีดความรู้สึก ...อ่าว หน่อยเดียว 2 บรรทัด.....
แต่งยากกว่าอ่าน แน่นวลค่ะ
จริงค่ะ5555
บางครั้งไอเดียก็ฝืดมากจีๆ ฮา
เอื้อ เรื่องจริงแท้แน่นวลขอรับ ตอนผมยังเป็นนักอ่านอยู่นี่หนึ่งหน้า A 5 กวาดตาแว๊บเดียวเรียบร้อย พอมาเป็นนักเขียนเองทั้งซาบซึ้งในความพยายามและยากลำบากในการกลั่นกรองข้อมูลก่อนจะเรียบเรียงเป็นตัวหนังสือ แถมพอเขียนจบหนึ่งตอน ก็ต้องอ่านทวนซ้ำอีกไม่ต่ำกว่า 5 รอบ โอ๊ย คิมอยากตาย
จริงเลยค่ะ ฮา
ตอนนี้ซาบซึ้งความสามารถของนักเขียนจริงๆ ค่ะ เขียนได้ไงจนจบ มีภาคต่อ
ต้องใช้ความสามารถจริงๆ //นับถือๆ นักเขียนทุกคนค่ะ
เอามือวางบนบ่า จขกท อย่างเข้าใจ
เราก็เป็นค่ะTvT
ขอบคุณค่า
//เอามือวางบ่าน้ำตาก็ไหล~ พออ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้เลย ฮา
น้ำตาแห่งความซาบซึ้งใจค่ะ^^
ของผมหนึ่งบทประมาณ1500คำ รอบแรกประมาณสามสิบนาทีถึงสองชั่วโมง นั่งนึกบ้างเขียนบ้าง พอเสร็จแล้วก็ดองไว้ข้ามวันหรือสองวัน รอไอเดียตลกๆ รอบสองก็สองถึงสามชั่วโมง
รอบสามก็สองถึงสามชั่วโมง
รวมๆแล้วก็ 4-8ชั่วโมง ภายในเวลา3-7วัน ผมเป็นคนหัวช้าด้วย และค่อนข้างไม่มีฝีมือ
ดองนิยายก็เหมือนดองผักครับ
หากบ่มไม่ได้ที่ เอามากินก็ไม่อร่อย อิๆๆ555 ฉะนั้น
เรามาดองนิยายกันเถอะ
เรามาดองนิยายกันเถอะ
เรามาดองนิยายกันเถอะ
ง่ะ อยากดองเหมือนกันค่ะ 55555
เหมือนซดก๋วยเตี๋ยวสองซูดหมดชาม แต่คนเตรียมเครื่องต้องทำตั้งแต่ตี 4
แต่ถ้าคิดอีกแบบก็คือ
เตรียมเครื่องก๋วยเตี๋ยวหม้อเดียว ขายได้เป็นร้อยชาม
ก็คล้าย ๆ กัน กับนิยาย
ที่เราเขียนครั้งเดียว คนอ่านรวม ๆ กันได้เป็นร้อยชั่วโมง หรืออาจมากกว่าถ้าเป็นนิยายที่คนอ่านเยอะ (เอาเวลาที่คนอ่านแต่ละคนมารวมกัน)
ซึ่งหากมองในมุมนี้ 4 ชั่วโมง (หรือมากกว่า) ของเราคุ้มค่าแน่นอน ยิ่งบวกกับได้เงินด้วย ไม่มีอะไรคุ้มกว่านี้อีกแล้ว เพราะมันแทบไม่ต้องใช้ต้นทุนที่เสียเงินเลย
เสกเงินจากอากาศอย่างแท้จริง ฮา ฮา
ส่วนเรื่องขายได้หรือไม่ก็อีกเรื่องนึง อิอิ
เคยได้ยินว่า การเขียนหนังสือคือ passive income
แต่การจะขายได้หรือไม่ก็อีกเรื่องจริงๆ ค่ะ
การขายก๋วยเตี๋ยวก็มีความเสี่ยง ว่าจะขายหมดไหม แต่ถ้าอร่อยก็หมด
การเขียนก็เป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง
ดังนั้นทุกการลงทุนก็มีความเสี่ยงเสมอ แต่ถ้าทำเงินได้ก็เหมือนคว้าเงินจากอากาศจริงๆ ค่ะ
ปล. แต่จะไปถึงฝันกับคว้าเงินได้ไหมไม่รู้ ฮา
ใครอ่านช้ากว่าเขียนยกมือ!!!!
55555 มาล้อลุ้นด้วยคนค่ะ
ยกมือ..ยกมือ..แล้วก็ยกมือพลางร่ำร้อง..ผมฮับ!! ผมเคยใช้เวลามากกว่าคนเขียนหลายครั้งเลยฮับ
เมื่ออ่านไปพลางดันขบคิดวกวนตามเนื้อหาที่วนวกไปพลาง เหตุใดผู้เขียนจึงเขียนวกวนหรือว่าเขา
จะพาทัวร์ไปยังเหตุของเรื่องราว แล้วจึงวกกลับไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะเหตุ แล้วค่อยพาลัด
เลาะวนกลับไปยังผลของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากเหตุนั้น เพื่อให้เนื้อหามีความสมจริงสมจังกระมัง
ทว่าแม้จะพยายามอ่านและขบคิดวกไปเวียนมา เวียนกลับไปแล้ววนมาใหม่ ไป ๆ มา ๆ มา ๆ ไป ๆ
กลับไปกลับมา กลับมากลับไป หลายต่อหลายรอบ ก็ไม่สามารถพบเจอปมบอกเหตุอะไรเลย นอก
จากอาการมึนงงที่เพิ่มขึ้น กระทั่งต้องยอมจำนนและถอยออกจากอักขระมหาวงกตนั้น ด้วยความรู้
สึกราวกลับหลงอยู่ในขุนเขาวงกต มานานนับปีเลยแหละฮับ ฮื..อ ๆๆ!! เข็ดฮับเข็ดจริง ๆ ให้ดิ้นตาย
ผมไม่เป็นนะแต่รู้รู้ว่าการเขียนนิยาย ยากกว่าและ
ใช้เวลามากกว่าการอ่านมาก ตั้งแต่จะเริ่มลองหัด
เขียนเสียอีก และเหตุที่อยากลองก็เพราะอยากรู้
ระดับทักษะการเขียน ความสามารถในการเรียบ
เรียงเรื่องราว การขบคิดแต้มแต่งจินตนาการของ
ตนเอง ด้วยตนเองเท่านั้น..
เป็นกำลังใจให้ค่ะ:)
จริงแท้เลยค่ะ เวลาเขียนใช้เวลานานมากกว่าจะได้แต่ละหน้า บางครั้งทั้งวันยังเขียนได้ไม่ถึงครึ่งหน้าก็ยังมี แต่เวลาอ่านแหม่เท่าไหร่มันก็ไม่พอ ยิ่งรออ่านเป็นตอน ๆ นี่ยิ่งรู้สึกเหมือนว่ามันจบไวยิ่งกว่าวันพั้นแมนซะอีก
หลังๆ เรามีการละเลียดการอ่านด้วยค่ะ แบบอยากซึบซับทุกตัวอักษรที่มาจากความสามารถของนักเขียน555
วันก่อนเพราะต้องนอนอยู่เฉย ๆ เนื่องจากประสบอุบัติเหตุจนไหล่ขวาหลุดก็เลยถือโอกาสอ่านนางพญาท้ารบซะเลย 6 เล่มจบในหนึ่งวัน คนเขียนเขาเขียนนานขนาดนั้น พอเราอ่านวันเดียวจบนี่รู้สึกผิดขึ้นมาเลย 555
หายไวๆ นะคะ^^
หกเล่มจบในวันเดียว สุดยอดมากๆ ค่ะ เวลาเราอ่านเร็วๆ ก็รู้สึกผิดจริงๆ ละค่ะ 555
ขอบคุณค่ะ
นี่ก็เพิ่งให้แฟนขุดเรื่องหาญท้าชะตาฟ้าเล่ม 1-8 ออกมาให้ว่าจะอ่าน ว่างมากค่ะตอนนี้
ขยันอ่านมากๆ เลยค่ะ เรายอมแพ้เลย555
ถ้าไม่ป่วยอย่าหวังจะได้อ่านเลยค่ะเพราะเอาเวลาว่างไปเขียนนิยายหมด555
ช่วงนี้เราก็กลับมาเป็นนักอ่านค่ะ พยายามอ่านเรื่องที่ซื้อมาให้หมดสต็อก เพื่อเตรียมซื้อใหม่ในงานหนังสือที่จะถึง5555
อ่านหมดคงไม่ไหวอ่ะค่ะน่าจะเกินหลักพันดองไว้เยอะ
หายไวไวน้าค้า กลับมาเริงร่าได้เหมือนเดิมในเร็ววัน55
สภาพตอนนี้คือเดี้ยงค่ะ (ฮ่า) ข้อเท้าซ้ายเคล็ด ไหล่ขวาหลุด คาดว่าต้องพักใช้แขนข้างขวายาวเลย รูปก็อดวาด ยังดีที่ยังเหลือมือซ้ายเอาไว้เขียนนิยายได้
เดี่ยวนี้ก็จิ้มมือถือพิมพ์นิยายมือเดียวถนัดกว่าคีย์บอรด์แล้วอะค่ะ55
เราพิมพ์คอมเอาค่ะไม่ชอบจิ้มมือถือ ยิ่งเหลือมือเดียวยิ่งไม่รู่จะจิ้มอีท่าไหนดี555
มายกมือว่าใช้ปากกาจิ้มๆ ถนัดกว่าพิมพ์คอมด้วยคนค่ะ55555
ปล.ดูท่านเจ็บหนักน่าดู สงสารเลยค่ะ หายเร็วๆ นะคะ^^
-ดองเป็นพันเราก็อ่านไม่ไหวเหมือนกันค่า ฮา
เล่มล่าสุดที่เพิ่งลากสังขารเดี้ยง ๆ ออกไปซื้อมาเมื่อวาน
คุณอลิสหายเร็วๆ นะคะ
ขอบคุณค่ะ คิดซะว่าได้หยุดพักผ่อนไปในตัว
8-14สุดยอดเลยค่ะ ใจรักการอ่านจริงๆค่ะ
//นับถือๆ ยกน้ำชาคารวะหนึ่งจอก
เป็นเรื่องธรรมดามากกกก~~~ ครับ ฮ่าๆ
บางที่สมงสมองนี่โดนเค้นแล้วเค้นอีก เค้นจนน้ำในสมองจะไม่มีอยู่แล้ว
พอแต่งเสร็จ (รวมกับนั่งอ่านทวนหาคำผิด เว้นวรรค ย่อหน้า สำนวน บลาๆๆๆ) ตั้งหลายชั่วโมง บางทีเป็นวัน บางทีก็หลายวัน....
จากนั้นพอเผยแพร่ให้อ่าน แล้วก็นัั่งอ่านงานตัวเอง (กลอกตามองบนแป๊บ)
ห้านาทีอ่านเสร็จจ้า
#น้ำตานอง อาบสองแก้มเลย
ใช่เลยค่าาา 5555//หัวเราะทั้งน้ำตา
เราร้องอยู่สองแบบค่ะ แบบแรกก็จะแบบ เฮ้ย คำผิดอีกละ แบบสองก็ สนุกจัง 5555
ดีจังเลยค่ะ555
เรียกว่าหลงตัวเองเลยค่ะ
เป็นเหมือนกันค่ะ ตอนแรกๆเราแต่งได้ตอนสั้นๆมากๆ แต่ว่าใช้เวลาแต่งนานมาก พอลงละมีคนคอมเมนต์ว่า ตอนสั้นจังคือแบบเฟลเลย เลยพยายามพัฒนา เขียนให้ได้ยาวๆขึ้นค่ะ
เราก็เป็นค่ะ เรื่องแรกๆเขียนเป็นเรื่องสั้น กลับไปอ่านมันสั้นสมชื่อจริง ฮา
ตอนนี้เริ่มเขียนยาวๆ ได้แล้ว ถ้าไม่ตันนะคะ บางทีก็จบตอนแทบไม่ลงเลยค่ะ555
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ^^
เรื่องจริงคะ เราเขียนนิยายตัวเองไว้ในหนึ่งวัน เราจะเขียนจบเพียงหนึ่งถึงสองตอนเท่านั้นเองค่ะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า นักเขียนอย่างพวกเรา จะหมดไอเดียค่ะ ถึงแม้ตอนอ่านจะจบไวเหลือเกิน 5555
จริงค่ะ ไอเดียมาตลอด ฮา
คือมันใช่.... บางตอน แต่งหลายวันด้วยซ้ำ บางทีก็ลบเขียนใหม่ตามฟิล ต้องสะกดจิตตัวเองให้อินในทุกเหตุการณ์ทุกบรรทักทุกตัวอักษรที่เขียนเพื่อบรรยายให้ชัดเจน สื่อความหมายได้ /// แต่พอมาอ่าน สั้น จริงๆ
จริงเลยค่าา ตอนนี้เราก็พิมพ์ได้แค่ครึ่งหน้า แม้จะรู้สึกพิมพ์มานาน555
ครึ่งหน้าก็หรูแล้ว ยิ่งฉากไหนยาวๆ ยิ่งเขียนแล้วอยากนอนตายทุกที ไม่ได้ขี้เกียจนะ... แค่แต่งตอนเดียวแล้วสลบทุกครั้ง -ประเภทแต่งหลายตอนได้นี่นับถือความอดทนสูงจริงๆ
จริงค่ะ เขียนจบตอนทีไรหมดแรงทุกที ตอนนี้เลยต้องหาทางจุดไฟใหม่ ผันตัวเป็นนักอ่านบ้างไรบ้าง ฮา
เราแต่งตั้งแต่สามทุ่มจนเกือบเที่ยงคืนได้แค่ครึ่งหน้า ตอนแต่งรู้สึกว่านานมากกกกและคิดว่ามันคงยาวพอสมควร
ที่ไหนได้ นักอ่านบอกขอยาวกว่านี้ พอมาอ่านทวนเอ้อ มันก็สั้นจริงๆ 5555555 ไม่ถึง10นาทีจบ
ใช่เลยค่ะ ได้ครึ่งหน้าเหมือนกัน //ปาดเหงื่อ55
อาการแบบนี้ยอดวิวช่วยได้ค่ะ
กำลังใจชั้นยอดเลยค่ะ อิอิ
หนึ่งตอนใช้เวลานานมาก กว่าจะแต่งได้
แต่พอมาอ่านเอง "บ้าน่า!! 2 นาที ก็ไม่ถึง"
ความเรียลที่แท้ทรู //จับมือค่ะ55
ฮึก! ฮือออออออออออออออออออออออออออออ!! นึกว่าเป็นอยู่คนเดียว นี่ก็นั่งเขียนเป็นวันๆเลยกว่าจะได้แต่ละตอน แต่พออ่านแล้วมันก็คุ้มค่านะ
คุ้มค่าจริงๆละค่ะ //ลงเสร็จแทบร้องไห้เลย ดีใจปลื้มปริ่มที่เขียนจบตอนสักที55
แต่งสองวันอ่านไม่ถึงห้านาทีจบตอน 5555
เศร้า
หัวเราะทั้งน้ำตาชิมิ 55
จขกท.ก็เป็น ฮา
เขียนเป็นอาทิตย์เลยจ้า ตอนหนึ่ง 2-3 อาทิตย์เร็วสุดแล้ววววววววววววว ><
พอจะเขียนก็สัปหงกก่อน ง่วงมากกก
เป็นเหมือนกันเลยค่ะ555
ตอนหนึ่งเราใช้เวลาแต่งเป็นอาทิตย์กว่าๆ ก็มีค่ะ เพราะสมองไม่แล่นถ้าแต่สมองลื่นก็ประมาณสองถึงสามชั่วโมง แต่พอลองสวมบทบาทเป็นนักอ่าน อ้าวเฮ้ย! ตูอ่านถึง 5 นาทีมั้ยแล้วก็ต้องมานั่งแก้อีกรอบเพราะภาษาไม่ดีค่ะ
เราก็มีค่ะช่วงที่สมองไม่แล่น ถึงทำทรีตเม้นต์แล้วก็เถอะ ฮา
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?