ทำยังไงให้มีอารมณ์ร่วมในการเขียนคะ?
ตั้งกระทู้ใหม่
เราเป็นหนึ่งในคนที่ถือว่าอารมณ์สำคัญมากในการเขียนนิยายแต่ละตอน หากไม่มีอารมณ์เขียนตอนจะออกมาไม่ค่อยดีเท่าที่ควรเป็น เราแก้ปัญหานี้โดย หากไม่อารมณ์เขียนก็จะไม่เขียน ซึ่งมันทำให้การอัพล่าช้ามาก
จนกระทั่งสนพ.ที่เราติดตามอยู่ได้จัดการประกวดแต่งแฟนฟิค เราที่ชอบแต่งฟิคอยู่แล้วจึงรีบปรี่ไปสมัครทันที งานนี้มีเพื่อนช่วยเขียนอีกคนนึงด้วย กติกาในการลงผลงานคือให้เขียนฟิคลงเว็บอ่านนิยายออนไลน์เว็บหนึ่ง(ไม่ใช่เด็กดีค่ะ) ทยอยๆลงทีละตอนจนจบ
แต่ปัญหาคือ เราไม่มีอารมณ์เขียนค่ะ อารมณ์มันไม่มาทำให้เขียนไม่ออก ตัน หรือเขียนออกมาแล้วภาษาไม่สวยเท่าที่ควร แต่เราก็ต้องฝืนเขียนต่อไปทั้งที่ไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนเพราะกลัวเขียนไม่ทันวันประกาศผล และนั่นทำให้เราคิดว่าทำแบบนี้มันดีแล้วจริงๆหรือ? จะอัพตอนใหม่ทั้งที เราก็อยากจะให้นักอ่านได้อ่านสิ่งที่ดีที่สุด ไม่ใช่ตอนที่ยังไม่ดีแบบนี้ แต่หากจะรอเวลาให้มีอารมณ์กลับมาเขียนก็กลัวจะเขียนไม่ทันอย่างที่บอกไป
จนตอนนี้เราพยายามบิ้วต์ตัวเองให้มีอารมณ์จะเขียนมาสองสัปดาห์แล้วก็ยังเขียนไม่ออก ฟิคก็ไม่ได้อัพมาสองสัปดาห์แล้วอันดับก็ตก จากอันดับสี่ร่วงมาเป็นอันดับห้า ขณะที่เรื่องอื่นเขาเขียนไปห้าหกตอนแล้วฟิคเรายังอยู่ที่สามตอนอยู่เลย
เพื่อนที่ช่วยแต่งไม่เคยเขียนนิยาย เธอเขียนแค่การ์ตูนเท่านั้น และเธอก็มาช่วยเราคิดพล๊อตกับวาดรูปประกอบให้ ทำให้เราไม่สามารถขอให้เธอช่วยเขียนตอนต่อไปได้ ตอนนี้เพื่อนคนนี้ก็กำลังเร่งให้เราลงตอนใหม่อยู่เพราะกลัวจะไม่ทัน แต่เธอไม่ได้กดดันเรานะ เพื่อนคนนี้ดีมากเลย ทั้งคอยให้กำลังใจ บอกว่าเข้าใจ พยายามไม่เร่งเรา ไม่กดดันเรา แต่เราก็ยังเขียนไม่ออกเสียที
เรารู้สึกแย่มากๆที่เขียนฟิคไม่ได้ จนแทบไม่กินข้าว นอนไม่หลับ เครียด ไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้น
เราไม่อยากเขียนตอนที่ไม่ดีให้นักอ่าน และก็ไม่อยากเทฟิคด้วย
มีใครมีวิธีช่วยให้มีอารมณ์เขียนไหมคะ หรือทำให้เขียนตอนใหม่ได้ดีๆ ตอนนี้ประสบปัญหาหนักมาก…
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
TheMissingSoul
12 ส.ค. 61 เวลา 11:56 น.
1,408
views
8 ความคิดเห็น
ประสบอยู่เหมือนกันค่ะ กำลังดองเลย
ที่เขียนไม่ออกเราว่าส่วนนึงอาจมาจากความกดดันค่ะ งานเขียนต้องใช้เวลานี่นา
เราอยากให้จขกท. ลองทำใจให้สงบก่อนนะคะไปหาอะไรที่ผ่อนคลายทำ
ฟังเพลงคลอเบาๆ จากนั้นลองกลับมาอ่านงานตัวเองใหม่ดูค่ะ
ถ้าไม่มีเวลามากก็เลือกอ่านตอนที่ชอบที่คิดว่าเราเขียนสนุกนะคะ
เราจะอินเเล้วก็เริ่มมีอารมณ์ต่างๆ กลับมาค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่าา
ใช้วิธีเดียวกับเราเลยค่ะ เจ้าของกระทู้ลองทำตามดูนะคะ สำหรับเรามันได้ผลจริงๆ
การเขียนตอนที่มีมู้ดนับว่าดีค่ะ แต่เราทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะ เราตั้งวินัยให้ตัวเองด้วยการที่จะต้องอัพอาทิตย์ ละ 1 ตอน ดังนั้น ถ้าในอาทิตย์นั้นเขียนได้เร็ว วันหยุดเราก็จะมีเวลาได้ลัลล้าค่ะ ถึงเราจะไม่ใช่มืออาชีพหรือนักเขียนที่ประสบความสำเร็จอะไร แต่การมีวินัยในการเขียนทำให้เรามีกำหนดการแน่นอน และมั่นใจว่าตัวเองเขียนจบค่ะ
เพราะทราบมาว่า นักเขียนที่ยึดอาชีพนักเขียนอย่างเดียว เขียนเพื่อเลี้ยงชีพเขาก็ต้องจัดตารางการเขียนเช่นกันค่ะ เขาต้องมีเดดไลน์ส่งงาน จะมารออารมณ์มาคงไม่ได้ เมื่อรอไม่ได้ก็ต้องบิวท์เองค่ะ
เราก็พยายามจะเขียนให้ได้อาทิตย์ละตอนเหมือนกันค่ะ พยายามจะมีวินัยจนเป็นนิสัย
ตอนนี้อัพแบบ 3 ตอนย่อยในหนึ่งอาทิตย์เพราะเราเขียนยาวๆไม่ไหวแต่อยากทำตอนยาวๆประมาณตอนละ20หน้า A4 เลยต้องซอยตอนย่อย
แรกๆ เราก็ 2-3 วันตอนค่ะ ตอนละ ประมาณ 6-10 หน้า
พออาทิตย์ละตอนก็ 16-25 หน้า A4 ได้ค่ะ
พยายามเข้าค่ะ
ไม่ชอบเวลาที่ตัวเองเป็นแบบนั้นเหมือนกันครับ แล้วก็พยายามหาทางแก้ปัญหาอยู่ เดี๋ยวผมลองพิมพ์หลาย ๆทางละกันนะครับ ยิ่งเป็นงานที่อาศัยเวลาจำกัด ผมคิดว่าแต่ละคนมีวิธีรับมือที่แตกต่าง ที่สำคัญคือคงสติไว้ครับ ใจเย็น ๆ ผมเชื่อว่า จขกท. ต้องมีพล็อตในหัวอยู่แล้วละกัน - นอกเนื้อจากโครงเรื่อง วางฉากพีคในตอนนั้นลงไป อาจเป็น "คำพูด" "การกระทำ" หรืออะไรก็แล้วแต่ เลือกมาซักอย่างที่จะใช้หมุนเรื่องไปต่อ - ถ้านึกไม่ออก ให้ลองมองหา "อะไรก็ได้" ขึ้นมาดึงตัวเองขึ้น นึกไปเรื่อย ๆ ครับ เป็นคีย์เวิร์ด เช่น กระดาษ ปากกา ช็อคโกแลต ข้าวกะเพรา ตู้เย็น ไอติม ไก่ต้ม... แล้วดูว่าพอจะเอาไปใส่ในตอนได้มั๊ย (...ผมทำแบบนี้จริง ๆ นะ) - ใช้วิธีการสวมบทบาท หรือออกไปไหนมาไหนแล้วเหมือนมีตัวละครเดินไปด้วย ถ้าไปเจอเหตุการณ์แบบนี้เขาจะทำอะไรยังไง - อ่านฉากในเรื่องที่รู้สึกฟินมากที่สุด ประเภทที่แบบกลับมาอ่านแล้วไฟลุกพรึ่บ (ยิ่งเป็นฉากที่อยู่หลัง ๆ แล้วอยากเขียนให้ถึง) - ตาม คห.๑ เลยครับ ทางนี้ก็ไม่เก่ง หวังว่าจะพอช่วยอะไรได้บ้างนะครับ สู้ ๆ นะครับ
จขกท. เผลอกดดันตัวเองเกินควรหรือเปล่าครับ คือผมชอบกดดันตัวเองบ่อยๆและผลที่เกิดขึ้นก็คือ นั่งตันอารมณ์ตกทุกอย่างเละพังไปหมด ช่วงหลังพอเวลาไม่มีอารมณ์เขียน ผมเลยใช้วิธีหาเพลงฟังให้ตัวเองอินไปกับเพลงเอาอะครับ พออารมณ์มันเริ่มชิวขึ้น ความรู้สึกกดดันและความรู้สึกที่อยู่ในจิตใต้สำนึกด้านลบมันก็จะหายค่อยๆไปหมด จากนั้นก็จะเริ่มเขียนได้เองครับ บางทีเขียนได้เกินกว่าที่อยากด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามทุกสิ่งดีขึ้นหรืแย่ลงจากจิตใต้สำนึกเสมอ ถ้าปรับจิตใต้สำนึกให้ส่งพลังแง่บวกไม่ได้ ก็พยายามอย่าปล่อยให้มันคิดแง่ลบแล้วปล่อยใจให้สบายบ้าง ก็น่าจะช่วยให้อะไรๆดีขึ้นฮะ สู้ๆฮะ กำลังใจเป็นอีกสิ่งที่ช่วยคนได้เสมอ
การเขียนสำหรับผมแบ่งออกเป็นสองงาน
งานแรก คือการคิดพล็อต
งานสอง คือการเขียนพล็อตออกมา
งานแรกจำเป็นอย่างมากที่จะต้องใช้อารมณ์ จินตนาการ และอะไรอีกสารพัดเพื่อให้ได้พล็อตออกมา
งานที่สอง คือการเล่าสิ่งที่คิดไว้ออกมา ใช้อารมณ์ และบางครั้งก็ไม่จำเป็น แค่ได้จับสิ่งที่เคยคิดไว้ อารมณ์ก็ขึ้นแล้ว
หากงานแรกจบไปแล้ว (คิดพล็อต) การเขียนก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย แม้จะไร้อารมณ์ แต่ก็สามารถแต่งได้
แต่หากค้างตรงการคิดพล็อต อันนี้งานยากแล้ว ยิ่งมีการเร่งตัวเองด้วย ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ เพราะพล็อตนั้นยุ่งยากซับซ้อน บทจะไม่ออกมามันก็ไม่ยอมออก ผมแต่งนิยายมานาน คุ้นชินกับช่วงเวลาแบบนี้ดี
สิ่งแรกเลยที่เจ้าของกระทู้ต้องทำคือ ตัดเรื่องกำหนดเวลาออกไป เพื่อไม่ให้มันบีบตัวเอง
สอง จะต้องทุ่มให้กับการคิดเพียงอย่างเดียว อย่าดูหนังดูละคร เพราะพวกนี้เอาไว้ใช้ตอนที่ไม่เร่ง หากต้องการเร่งคิดให้ออก จะต้องนั่งคบคิดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ทำควบคู่ไปกับกิจกรรมผ่อนคลายเบา ๆ อย่าง เปิดเพลง ออกไปเดิน หรือขยับตัวเบา ๆ แต่ห้ามเล่นเกม ดูหนัง ดูละคร เพราะมันจะดึงสมาธิออกไปจากการคิด
อีกข้อคือ อย่านึกแต่ว่า ไม่มีอารมณ์ = คิดไม่ได้ ต้องไม่นึกอะไรเลย ใช้จินตนาการอย่างเดียว ห้ามเร่งตัวเอง ห้ามคิดถึงเพือนอีกคนที่รอเราอยู่ ตรงนี้ยากมาก เพราะมันคือการคิดแบบมืออาชีพ ซึ่งคาดว่าน้องอายุยังน้อย ความกังวลต้องทับถมมาแน่ ๆ ที่น่าจะทำได้คือพยายามนึกถึงแต่นิยาย (นิยายอย่างเดียว) ห้ามนึกถึงอย่างอื่น
ให้นึกภาพว่าน้องเป็นนักบอล แล้วน้องต้องแตะบอล หากมัวแต่คิดถึงเรื่องคนดู คิดถึงแฟน คิดถึงเรื่องชัยชนะ มันจะทำให้น้องแตะบอลได้ไม่ดี ต้องใส่สมาธิลงไปกับการแตะบอลเพียงอย่างเดียว ในหัวไม่มีอะไรนอกจากการแตะบอล
สำคัญที่สุดคือห้ามกดดันตัวเอง
มันยากที่จะทำ
แต่ถ้าเรานึกถึงแต่นิยาย เรื่องรบกวนมันจะลดน้อยลงไปเอง
มีสมาธิเข้าไว้ เป็นกำลังใจให้ครับ
คือถ้าเราไม่มีอารมณ์เราจะพักไปก่อนค่ะ แล้วไปฟังเพลงที่มันให้อารมณ์แบบสอดคล้องกัน เช่นเราแต่งแนวลึกลับๆก็ไปฟังพวกเพลงกล่องดนตรีหลอนๆหรืออะไรก็ว่าไป จากนั้นเราก็นั่งฝันกลางวันเลย(แบบสอดคล้องกับโครงเรื่อง) สมมุติว่าเราเป็นนางเอก ต่อไปเจอพระเอก ต้องหาทางช่วยเพื่อนให้รอด ดึงสติพระเอกกลับมา จากนั้นถ้าเนื้อเรื่องที่เรา(ฝันกลางวัน)คิดมันออกมาดี เราพอใจในเนื้อเรื่องนี้ เราก็จะเอามันมาเขียนค่อยๆนึกทีละฉาก สื่ออารมณ์ออกมาให้ได้มากที่สุด เรียงร้อยถ้อยคำ(แม้เราจะทำมันออกมาไม่ดีเท่าไหร่ก็เถอะ) เอาง่ายๆคือ เวลาที่เราจะแต่งบทของตัวละครไหนเราจะคิดว่าตัวเองเป็นตัวละครนั้นๆ การที่เราเขียนในฐานะของตัวละครนั้นๆ มันทำให้เราเข้าใจและสื่ออารมณ์ได้มากกว่าเขียนในฐานะผู้เขียนค่ะ(หากคำแนะนำไม่ดีพอ ขออภัยด้วยเจ้าค่ะ)
ถ้าเราตันเราจะเปิดเพลงที่มันปลุกเร้าอารมณ์ค่ะ สมมุติว่า เราเขียนเกี่ยวกับแนวลึกลับๆก็จะไปหาดนตรีแนวๆนั้นมาเปิดฟังสักพักก็ฝันกลางวันค่ะ(ปิดคอมด้วย เปิดแล้วมันจะคิดไม่ออก เหมือนเราไม่ได้หลุดไปอยู่ในโลกความคิดเราอย่างเต็มตัว) สมมุติว่าเราเป็นนางเอก เราจะทำยังไงต่อไป หาทางช่วยพระเอก หาหนทางที่จะช่วยเพื่อนในความเสี่ยงที่ถูกผู้ร้ายจับตาดูอยู่ คือเราจะเขียนในฐานะของตัวละครนั้นๆค่ะ มันสนุกกว่าเขียนในฐานะผู้เขียน555(หากคำแนะนำไม่ดีพอ ต้องขออภัยด้วยเจ้าค่ะ ข้าน้อยเป็นเพียงมือใหม่หัดแต่งเท่านั้น><)
คลิปนี้น่าจะช่วยได้ค่ะ หมดไฟ เขียนนิยายค้างข้ามปี ปัญหานี้แก้ได้ https://www.facebook.com/Audiobookclips/videos/1346493688836046/
กับอีกคลิป ไม่เข้าถึงตัวละครทำยังไงดี https://www.facebook.com/watch/?v=2660356797382916
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?