เพิ่งรู้ความจริงว่า "เราเป็นลูกเมียน้อย"

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่ตายได้ ไม่ใช่สิ แต่เลือกที่จะมีความสุขได้ครับ แนะนำว่าให้ทำใจยอมรับมัน มันอาจจะทำใจลำบากและฝืนความรู้สึกสักหน่อย แต่เราก็เปลี่ยนความจริงไม่ได้ใช่ไหมครับ และเราก็ต้องใช้ชีวิตอยู่บนโลกต่อไป ยังไงก็สู้ๆนะครับ ^ ^

เลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกทำดีได้ค่ะ

ได้เกิดมาเป็นมนุษย์..สุดโชคดี

ต้องขอบคุณเขาทั้ง 2 ค่ะ

สถานะไหน..เรื่องของเขา

เราก็ยังเป็นลูกเขาอยู่ดี

ทำดีให้มากที่สุดค่ะ

แม่ของน้องทำตัวเองค่ะ

ช่วยไม่ได้

ฝั่งเมียหลวงใจดีไม่มาระรานก็ดีแค่ไหนแล้ว

เป็นลูกเมียน้อยก็ต้องรับกรรมที่แม่ก่อต่อไป

#ทีมเมียหลวง

คุณจขกท อย่ามัวแต่ตกอยู่ในภวังซิค่ะ ยังมีอีก

หลายอย่างที่คุณจขกท ยังไม่ได้ทำตั้งมากมายค่ะ

ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์ เต้น ร้องเพลง ดำน้ำดู

ปะการัง ทำงานที่ตัวเองชอบสรุปสั้นๆ ยังมีอีกเยอะ

ที่คุณจขกทยังไม่ได้ทำเลยค่ะ

สู้ สู้ ค่ะ

อย่าเกลียดเลยค่ะ ยังไงนั่นก็พ่อกับแม่ ดีใจที่คุณคิดได้ว่าความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ถูกต้อง แนะนำว่าอดทนนะคะ คุยกับแม่ดูว่าแม่จะยอมถอยจากพ่อไหม ถ้าไม่ก็อย่าเกลียดเเม่เลยนะคะ อดทนค่ะ บรรลุนิติภาวะเมื่อไหร่ค่อยพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์นี้ เลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกทางเดินได้ค่ะ

เราเป็นคนนึงที่เข้าใจนะคะ แต่เราไม่ใช่ลูกเมียน้อยค่ะ เราเป็นลูกเมียหลวง เรื่องของพ่อแม่เรารู้มาตั้งแต่เล็กๆแล้ว ซึ่งตอนนี้ก็ยังมีกลับไปคิดบ้าง555 เข้าเรื่องดีกว่า เราว่ามันไม่ผิดที่จขกทจะรู้สึกเสียใจ เศร้า เครียด หรือกำลังสับสนในสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ แต่สำหรับเรา สิ่งที่พ่อแม่ทำ ไม่ว่าจะบ้านไหน เขากำลังเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้เราอยู่ เราไม่ให้จขกทโกรธพ่อนะคะ คิดซะแค่ว่าเขาคือพ่อของเรา ไม่ว่าเขาจะมีกี่บ้านเราก็ยังเป็นลูกเขา เรื่องนี้มันอธิบายยาก แต่ด้วยความที่เราเป็นลูกเมียหลวง เราอาจจะไม่เข้าใจจขกทมากนัก แต่ก็สู้ๆนะคะ ไม่ต้องกลัวค่ะ เมฆครึ้มๆนี้จะผ่านไป แล้วเรื่องร้ายจะกลายเป็นแค่เรื่องเล่า สู้ๆนะคะ

เคยมีเพื่อนเป็นลูกเมียน้อยเหมือนกัน แต่ว่าเขาก็เลือกใช้ชีวิตของเขาให้ดี และมีอาชีพเป็นหมอด้วยนะ ..ใช่ มันคือปม จะยอมให้มันทำลายชีวิตเราไหมล่ะ #ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้

มันเกิดขึ้นมาเเล้วก็คือเกิดเเล้วค่ะ ถึงจะยอมรับไม่ได้เเต่ก็หนีความจริงไปไม่ได้

เเต่ว่าการเกิดขึ้นมาของชีวิตนั้นไม่ผิดหรอกค่ะ คุณไม่ต้องอายไปหรอก เพราะว่าคุณไม่ได้ผิดที่เกิดมา

อย่าเสียใจที่เกิดมาเป็นอย่างนี้เลยนะ จริงอยู่มันอาจจะเป็นกรรมเก่าเเต่นั้นก็คือกรรมเก่าค่ะ

ในชาตินี้เรามาสามารถสร้างกรรมดีใหม่ๆได้

มีมนุษย์ที่ล้ำเลิศคนนึงเคยกล่าวไว้ว่า ให้โฟกัสอยู่กับปัจจุบัน อย่ายึดอยู่กับอดีตที่ผ่านมาเเล้ว

เราคิดว่าไหนๆได้เกิดมาเป็นมนุษย์เเล้วถึงชาติกำเนิดจะเป็นยังไง พ่อเเม่ก็คือพ่อเเม่ เราเป็นคนเรามีค่า

ทุกๆคนมีค่าค่ะ

ุถ้าสับสนทำอะไรไม่ถูกหละก็ลองศึกษาหลักธรรมของพระพุทธเจ้าสิคะ นั้งสมาธิฟังเทศน์ ประมาณนี้

อย่างน้อยเราเชื่อว่าคุณต้องได้รับคำตอบอะไรซักอย่างได้เเน่ค่ะ

เเต่ต้องไปให้ถูกทางด้วยนะคะ อย่าได้หลงมัวเมามากเกินไป

ไม่รู้จะพิมพ์ยังไงต่อให้กำลังใจให้จ.ข.ก.ทค้นพบคำตอบของชีวิตได้ดี?

เเต่ก็เอาเป็นว่าสู้ๆละกันนะคะ

ใช้ชีวิตให้มีความสุขค่ะ เราเกิดมาไม่ว่าจากใคร เราก็เป็นคนดีได้

เเละ อยู่เพื่อใช้ชีวิตไม่ใช่เสียใจค่ะ

บอกเล่าน้องในฐานะลูกเมียหลวงค่ะ

พ่อพี่มีภรรยาน้อย พ่อไม่เคยยอมรับเลยนะว่าเขามีบ้านน้อย ชีวิตของพี่เหมือนตกนรก ดราม่ายิ่งกว่าละครน้ำเน่า ตั้งแต่ แม่พี่พยายามฆ่าตัวตายต่อหน้าพี่ น้องชายรับไม่ได้หนีออกจากบ้าน พี่ต้องหางานทำไปด้วยเรียนไปด้วย เพราะพ่อออกไปจากบ้านแล้วไม่ค่อยส่งเงินกลับมาเลย สิ่งที่พี่เจ็บปว่สุดคือการที่พ่อไปดูแลลูกติดของเมียน้อย ในขณะที่พี่ต้องใช้ชีวิตแบบลำบากมากๆ พี่ยอมรับว่าพี่อาฆาตมากๆ พี่ปล่อยให้ตัวเองจมยุกับความทุกหลายปีเลย แต่พี่มาฟื้นคืนสติตอนเรียนมหาลัยปีสุดท้าย พ่อแม่เดี๋ยวเขาก็ตาย แต่ชีวิตเราต้องไปต่อ พี่เพิ่ง22ชีวิตยังอีกไกลทำไมพี่ต้องเอาตัวเองมาผูกกับปัญหาที่ไม่ใช่ของเรา แล้ววันนี้พี่เรียนจบแล้วมีงานทำ พี่บังเอิญเจอลูกติดของเมียน้อย(ซึ่งพี่เคยเลี้ยงดูเขามาด้วย เพราะเมียน้อยพ่อเป็นคนใกล้ตัว)น้องเขาดูไม่มีความสุขเลย เขาไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับพี่ ตอนนั้นพี่เลยคิดได้ว่า น้องเขาเองคงไม่สามารถเลือกอะไรได้ ในเมื่อแม่เขาเป็นคนแบบนี้ (ตัวน้องเขาเองก็เป็นลูกเมียน้อยเหมือนกันค่ะ) พอพ่อแท้ๆน้องตายแม่ก็มาเป็นเมียน้อยเหมือนเดิม พี่ขอพูดในฐานะที่ตัวเองก็ถูกกระทำจากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้อยเขา หนูลูก การที่หนูรู้สึกแย่ พี่ไม่รู้ว่าเพราะหนูรู้สึกผิดหรืออายคน แต่พี่อยากบอกว่า นั่นดีแล้วการที่หนูรู้สึกเพราะหนูรู้ว่ามันไม่ดี แปลว่าหนูก็ไม่ใช่คนที่แย่หรือเลวร้าย เราเองไม่รู้เรื่องราวว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงมาลงเอยกันแบบนี้ แม่หนูอาจจะรู้หรือไม่รู้ ปล่อยเขาไป หนูมีสิทธิ์โกรธ หนูมีสิทธิ์ที่จะไม่พูดกับเขาเพราะหนูเองก็เป็นคนมีหัวใจ พยายามถีบตัวเองขึ้นมา ตั้งใจเรียนแล้วบอกกับตัวเองว่าเราจะไม่เป็นแบบนี้ แน่นอนว่าหนูอาจจะต้องฝ่าฟันคำครหาจากคนมากมาย อาจท้อบ้างเหนื่อยบ้าง ถ้าหนูยึดมั่นในความดีพิสูจน์ให้คนอื่นๆเห็นว่าหนูไม่มีทางเดินตามรอยเท้าพ่อกับแม่ หนูเป็นอะไรที่สูงกว่านั้น สักวันพี่เชื่อว่าหนูจะหลุดจากบ่วงกรรมนี้นะคะ

เข้าใจเจ้าของกระทู้นะ ไม่รู้ว่าเข้าใจได้ไงแต่ความเข้าใจพุ่งวาบมาในอกแบบจังๆ ลองคิดไม่ต้องคิดก็ได้เอ้า แค่แบบ พ่อที่อยู่กับเราทุกวัน คิดว่าที่หายไปเพราะเขาแค่ไปทำงานเขาไปอยู่ไปมีความสุขกับคนอื่นดิ มันไม่ใข่คำว่า ลูกเมียน้อย หรือลูกเมียไหนเว้ย มันเป็นความแน่ในใจที่แบบ ฉันนึกว่าฉันคือคนเดียวสำหรับเขา แต่ในความจริงมันไม่ใช่ เขามีความสุขกับครอบครัวอีกหนึ่งครอบครัว ที่ผ่านมาพ่อรักเราบ้างหรือเปล่า มันเป็นแบบนี้ ซึ่ง มันต้องใช้เวลาในการเยียวยานะ ถ้าเพิ่งมารู้แบบนี้อะ ยิ่งรับไม่ได้มันยิ่งน่าเป็นห่วง เรื่องแบบนี้ควรรีบปลง แล้วพอรู้อะ ในใจลูกย่อมเกิดแผล มันไม่มีทางรักพ่อได้อย่างเดิม รักนะ แต่ไม่ใช่อย่างที่เคยเป็น ระหว่างนี้ถ้าไม่ไหวโทรหาสายด่วนสุขภาพจิต ไม่ก็แค่ร้องไห้ถ้าไม่ไหว บ่นกับแม่ อะไรก็ได้ที่คิดว่าจะมีความสุขถ้าทำ

อย่าอายที่เราเป็นลูกเมียไหน เราเลือกเกิดไม่ได้ เราทำอะไรไม่ได้ ช่างมันนะ เริ่มใหม่...

อยากกอด จขกท จังเลยค่ะ เราเข้าใจนะ นี่ก้อยู่ในสถานะลูกเมียหลวง (จู่ๆได้รับการแต่งตั้งแบบนี้เฉยเลย) จขกท คงเศร้ากว่าเราเยอะค่ะ

มันไม่ใช่ความผิดของเรานะคะ เศร้าได้ค่ะ เรื่องปกติ ครอบครัวคือสิ่งสำคัญของเรา ไม่แปลกค่ะที่เราจะรู้สึกผิดหวังเนอะ

ขอเป็นกำลังใจให้ก้าวข้ามความรู้สึกนี้ได้นะคะ เราเข้าใจค่ะเวลาที่สิ่งที่เราคาดหวังว่าสวยงาม ที่แท้ไม่ใช่ มันเจ็บแค่ไหน กอดแน่นๆค่ะ

ถ้าไม่มีเมียหลวงตามมาตบแม่ถึงบ้านก็ไม่ต้องมีไรให้เสียใจ แรกๆอาจจะไม่ชิน. แต่ไงก็ต้องชินให้ได้ พี่เป็นลูกเมียหลวง สมัยเด็กบ้านพี่อยู่อย่างราชา ไปโรงเรียนมีรถมารับส่งส่วนตัว ต่อมาพ่อมีเมียน้อย แม่พี่ตามไปตบเมียน้อย แต่สุดท้ายก็ปล่อยไป จากราชาพี่กลายเป็นยาจกต้องเดินไปโรงเรียน ต้องกระ-กระสนขอทุนเรียนหนังสือ เพราะพ่ออยู่กับเมียน้อย เงินส่วนใหญ่พ่อให้เมียน้อยหมด. ถ้าท่ีบ้านน้องไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน ก็ไม่เห็นจะต้องซีเรียสอะไร หรือว่าถ้าอยากให้รู้สึกดีกว่าเดิม ถ้ามีเงินเก็บก็เอาไปให้ลูกเมียหลวงบ้างก็ได้ 555 อันนี้พูดเล่น

ของเรานี่ คือรู้ทุกอย่างตั้งแต่เด็ก รักพ่อไม่ลงเลย ต่อให้เขาทำดีด้วยแค่ไหน ไม่พูดกับเขาด้วย เขาเป็นพ่อยอดแย่ มีดีแค่ยังรับผิดชอบ เรากลายเป็นคนมีปมกับการมีลูกไม่พร้อมเลย

ไม่พูดอะไรเยอะแล้วกัน แต่แนะนำให้ไปดู ฮอร์โมน เป็นซีรีย์สะท้อนสังคมที่ดูแล้วต้องคิดตาม และจับตาดูบทบาท "ของขวัญ" (แพตตี้แสดง) คำตอบของคำถาม จขกท. น่าจะอยู่ช่วงท้ายๆ ของซีซั่นแรก ไม่ก็ต้นๆ ซีซั่นสอง(ดูนานแล้ว จำไม่ค่อยได้เหมือนกัน)

ลองดู...

อยู่ที่เราคิดครับ

ความคิดคนอื่นไม่ต้องไปใส่ใจ

ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ​

พ่อผมมีเมีย5คน.. เท่าที่ผมรู้จักนะ.. แต่ตอนนี้เขาตายไปแล้วผมเลยเลิกคิดอะไรพวกนี้ไปแล้วมันรู้สึกคิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ผมปลงมันไปแล้ว..

ที่ผิดพลาดคือความสัมพันธ์ที่สองคนนั้นมีในรูปแบบที่นอกเหนือของสังคม แต่ตัวตนของเธอไม่เกี่ยวข้องด้วยนะ จะทีมเมียหลวงอะไรนั่นมันไม่เกี่ยวกับเธอ เธอเลือกเกิดไม่ได้เเละจะไม่มีใครปฎิเสธตัวตนของเธอที่เป็นมนุษย์อย่างถูกต้องแน่นอน เขาสัมพันธ์ยังไงนั่นเรื่องของพ่อแม่เธอ เธอเป็นลูกเขาแต่ไม่ต้องไปแบกทุกเรื่องหรอกปล่อยมันไปซะ ถ้าเธอตั้งกระทู้เพื่อถามว่าคนจะยอมรับเธอไหม ชั้นคนนึงแหละและคนอีกมากที่ไม่คิดว่าอะไรเธอแน่นอน ชาติกำเนิดรวยจนขาวดำมันเป็นสิ่งที่เลือกไม่ได้เเละทุกคนรู้ดี คนที่โชคร้ายจากที่กำเนิดมามีมากมายในรูปแบบที่แตกต่างกันแบกรับสิ่งที่ต่างกัน แต่ก็ยอมเกิดมาเพื่อที่จะมีความสุขจากตัวเองไม่ใช่ที่ว่าเกิดมาจากใคร

สุดท้ายนี้ ถ้าเธออยากที่จะรักพ่อแม่ก็รักไปเถอะเพราะว่าเธอเป็นลูกเขาถึงไม่เห็นด้วยแต่ก็สามารถรักได้ เพราะเป็นสิทธิ์ของลูกที่จะรักพ่อแม่นะ

สุดท้ายนี้ ขอย้ำเลยว่าแม้จะเกิดเรื่องนี้แต่ตัวเธอก็เป็นคนเดิมจากที่ผ่านมานั่นแหละนะ ใช้ชีวิตต่อไปซะ ลูกเมียน้อยไม่ใช่สถานะของเธอ มันไม่ถูกต้องที่จะมีคำนี้ด้วยซ้ำมันใช้เหยียดกันได้เหรอฟะคนเราจะถูกเหยียดได้จากเรื่องที่เราทำเท่านั้นเเละเธอไม่ได้ผิดอะไรในเรื่องนี้

ไม่เป็นไรนะคะ ทิ้งเลี้ยงพวกนั้นไว้ข้างหลังแล้วสร้างโลกใหม่ ถ้ามันลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืมแค่นึกถึงมันให้น้อยลง

ทำตัวให้ปกติ ถึงความรู้สึกที่มีต่อพ่อและแม่มันจะแปลกไป แต่คิดวันที่พวกท่านมีเรานะคะ คิดถึงวันที่แม่คลอดเรา แค่นั้นพอค่ะ เราว่าแม่เจ็บกว่าตัวหลายๆเท่าเลยนะ อย่าโกรธแม่เลยนะคะ ตัวอยู่ในสังคมสมัยที่ไม่ว่าจะเรื่องห่าเหวไรก็เอามาเป็นประเด็นได้ ตัวต้องสตรองค่ะ ตัวเจ็บแม่เจ็บกว่าเสมอค่ะ เราอาจจะคนนอกเราให้คำแนะนำได้แค่นี้จริงๆค่ะ สู้ๆ

เราเป็นลูกเมียหลวง ที่เพิ่งรู้ว่ามีลูกเมียน้อยเป็นน้อง ความรู้สึกก็พอๆกัน อย่าไปโทษผู้ใหญ่ อย่าโทษตัวเอง ตั้งใจเรียน โตไปจะได้หาเลี้ยงตัวเองได้ไม่ต้องพึ่งใคร พ่อเราไปดูแลลูกเมียน้อยเดือนละ 1-2 ครั้ง ทุกวันนี้ก็ทำตัวปกติ ถ้าไม่ไหว เครียด นอนไม่หลับ ซึมเศร้า มีผลต่อการเรียน ให้ปรึกษาแพทย์จิตรเวช เราเป็นโรคซึมเศร้า ตอนนี้ดีขึ้นละ หลายปีมาแล้ว ...

การเกิดในสภาพแบบนี้ไม่ได้เป็นตัวกำหนดสรรพนามของตัวเรานะคะ

อย่าเรียกตัวเองว่าลูกเมียน้อยเลยค่ะ พยายามคิดบวกกับตัวเอง ต่อจากนี้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด อย่าเอาตรงนี้มาเป็นข้อด้อยของตัวเอง

อย่าเกลียดคุณพ่อ คุณแม่เลยนะคะ รักตัวเองให้มากๆ ต่อจากนี้จะเป็นยังไงต้องขึ้นอยู่กับทางผู้ใหญ่ สู้ๆนะคะ

Cinderella = ลูกเมียน้อย

~ ขำๆนะครับ แปลจากกูเกิ้ลน่ะ

เขารู้สึกแย่อยู่แล้ว การที่มาโพสไม่ได้ให้ใครมาซ้ำเติมมีกาละเทศะบ้างนะ

อาจเพราะไม่ใช่ลูกเมียน้อยเลยไม่เข้าใจนะ แต่เป็นลูกเมียน้อยแล้วมันผิดตรงไหนหรอคะ คนเราเลือกเกิดไม่ได้หรอกค่ะ แต่ในเมื่อเกิดมาแล้วทำไมดีใจล่ะคะที่อย่างน้อยก็ได้เกิดเป็นคน ทางฝั่งเมียหลวงเขาก็ไม่ได้มาระรานไม่ใช่หรอคะ จขกท.ไม่จำเป็นต้องอายเลยค่ะ เราไม่ผิดเราก็แค่บังเอิญเกิดมาเป็นลูกเขาแค่นั้นเอง

อยากให้เป็นกำลังใจให้แม่ ไม่อยากให้โทษแม่ เรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว แม่คงจะเจ็บไม่ใช่น้อยๆ ถ้าเขาไม่รักจขกทจริงคงเอาออกไปแล้ว อยากมห้เป็นกำลังใจให้แม่เยอะๆ นอกจากจะต้องอยู่คนเดียวแบกรับความรู้สึกแย่ๆอีกทัง้ยังมาเจอลูกที่ไม่เข้าใจ ผมว่าแย่นะครับ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เปลี่ยนอนาคตได้

ควรเลิกคิดและใช้ชีวิตของตัวเองต่อไปให้ดีที่สุดค่ะ อย่าไปโทษใครและหาเหตุผลว่าเพราะอะไรถึงเกิดมาในสถานะนี้ การใช้ชีวิตมันก็มักมีเรื่องผิดพลาดเป็นเรืองธรรมดาค่ะ มองข้ามมันไปบ้าง ใส่ใจแค่สิ่งที่แม่และพ่อทำให้เราก็พอ...ขอให้ผ่านไปได้ไวๆและโฟกัสแต่เรื่องที่มีความสุขนะคะ

อดีตมันแก้ไขไม่ได้ค่ะ อยู่ที่หนูเลือกจะวาดอนาคตของตัวเองยังไงต่อ

จำความรู้สึกในวันที่เรารู้ว่าเป็นลูกเมียน้อยไว้ แล้วบอกกับตัวเองว่า "โตมาเราจะไม่ทำให้ลูกเรารู้สึกแบบนี้"

ช่างหัวอดีตมันไปเถอะค่ะ ทำอนาคตของเราให้ดี อย่าให้คำว่า "ลูกเมียน้อย" มารั้งเราให้ตกต่ำ

ส่วนเรื่องพ่อกับแม่ ถ้าคิดว่าทำตัวไม่ถูก ยังรับไม่ได้...ถอยออกมาทำใจซักครู่ก็ไม่เสียหายค่ะ

ถ้าความสัมพันธ์กับคุณแม่ดีมาตลอด ก็บอกท่านไปว่า ยังทำใจรับความจริงไม่ได้ ขอเวลาหน่อยนะ แล้วจะกลับมาเป็นลูกที่น่ารักอีกครั้ง อย่าเฟดตัวหายไปดื้อๆ

ส่วนพ่อก็แล้วแต่ เรื่องนี้ไม่มีถูกผิด ไม่ว่าหนูจะทำยังไง ดีหรือไม่ดี คนนอกจะตัดสินยังไงก็อย่าไปสนให้มาก ถ้าหนูคิดว่าทำแบบนี้แหละ คิดดีแล้ว ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงก็ต้องรับให้ได้ เลือกแล้วห้ามถอย... ก็ทำไปเถอะค่ะ

#แนะนำจากใจคนที่เคยผ่านเรื่องปัญหาครอบครัว

เราว่าจขกทไม่ผิดหรอกที่โกรธพ่อแม่ในเมื่อสิ่งที่สองคนไว้ทำมันผิด แต่อย่ารู้สึกแย่กับตัวเองเลย ไม่ต้องอาย ไม่ต้องกลัวคำนินทาจากสังคมถึงแม้ว่ามันจะมีมาบ้างแต่มันก็มีแต่พวกหัวคิดไม่สร้างสรรค์เท่านั้นแหละถึงเอาประเด็นนี้มาล้อคนอื่น ในเมื่อเราเลือกเกิดไม่ได้และโลกไม่ได้สวยงามพอสำหรับทุกคนชีวิตเราทุกคนต่างก็มีปัญหาที่ต่างกันนะ แค่อยากจะบอกให้จขกทรีบทำใจถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะให้ให้อภัยพ่อแม่เพราะมันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว คงไม่มีใครอยากรู้สึกไม่ดีกับพ่อแม่ตัวเองไปตลอดชีวิตหรอกใช่มั้ย แล้วก็ใช้ชีวิตตัวเองตามปกติเลยค่ะ เราก็เป็นแค่เด็กทั่วไปคนนึงอย่าไปคิดว่ามันเป็นปม ชีวิตหรือตัวเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าพ่อแม่เราเป็นใคร ตอนนี้ยังมีพ่อแม่ให้คุยด้วยก็พยายามคุยพยายามปรับความเข้าใจกันเนาะ บางทีพ่อแม่เขาอาจจะมีเหตุผล

เป็นลูกเมียน้อย แต่ความสามารถของเราไม่น้อยนะคะ คุณ จขกท สู้ๆน้าา

ใช้ชีวิตต่อไปค่ะจขกท. อย่าพึ่งคิดสั้น อุตส่าห์เกิดมาใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ตั้ง15ปี (เราก็15 เกิดปี46) ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เราคิดว่าจขกท.ยังไม่ได้ทำและคงอยากจะทำ เราก็ลูกเมียน้อยเหมือนกันแต่เราก็เลือกที่จะใช้ชีวิตต่อ (เคยคิดจะกรีดข้อมือตัวเองแต่ก็ทำไม่ลง แหะๆ) , เราเลือกที่จะลืมมันแล้วก้าวไปข้างหน้า เป็นกลจ.และหวังว่าจขกท.จะก้าวพ้นความรู้สึกนี่ไปได้น่ะค่ะ :D

เอาจากประสบการณ์นะ เราก็เป็นลูกเมียน้อย

แต่โดยส่วนตัวไม่อยากใช้คำนี้ เพราะรู้ว่าแม่เองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน

ตอนแรกเรารู้เรื่อง ก็รับไม่ค่อยไได้เท่าไหร่ นานมากกว่าจะทำใจได้

(ผิดกับน้องสาวที่ทำตัวปกติมาก อะไรแบบนั้น)

คือต้องเข้าใจว่าการที่คุณพ่อรู้ว่าคุณแม่ของน้องท้องแล้วไม่ทิ้งครอบครัวน้องกลับไปหาบ้านใหญ่ ถือว่าคุณพ่อน้องมีความรับผิดชอบมากๆนะคะ เพราะว่าหลายคนที่พอรู้ว่าเมียน้อยหรือแฟนอีกคนของตัวเองท้อง บางคนเขาจะทิ้งไปเลย

ในเมื่อเราเลือกเกิดมาเป็นแบบนี้ พี่ไม่อยากให้น้องคิดโทษใคร บางทีความรักมันก็ผิดพลาดกันได้ ทุกอย่างมันก็ผิดพลาดกันได้ แต่เมื่อมันผิดพลาดไปแล้ว การที่มานั่งคาดโทษกันไปมา ัวแต่จมกับอดีตมีแต่เสียกับเสีย

แนะนำว่าให้น้องมองสภาพชีวิตตอนนี้ น้องมีแม่ที่ดูแล น้องสามารถไปโรงเรียนได้ มีเงินใช้จ่าย ถึงพ่อจะไม่ค่อยกลับมา แต่เขาก็ไม่เคยทิ้งน้องเลย

เรื่องรักหรือไม่รัก น้องอาจจะคิดมากในตรงนี้ ตอนนั้นพี่เองก็คิด แต่ลองคิดดูการที่พ่อม่น้องเขาทำให้ขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าเขารักน้อง ไม่อยากทำให้น้องเจ็บปวดเหรอ

เขาเองก็เจ็บปวดเหมือนกันที่ต้องเก็บความจริงนี้มายาวนาน เพื่อปกป้องลูกน้อยของตนไม่ให้เจ็บปวดกับความจริง

สำหรับพี่ตอนนี้มันเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วไปแล้วค่ะ ตอนพ่อเอาเรื่องลูกบ้านใหญ่มาคุยอวดยังยินดีไปกับเขาเลย

สู้ๆนะคะ

แนะนำให้ไปอ่าน "ปุลากง" ของ โสภาค สุวรรณ (เคยสร้างเป็นภาพยนตร์แล้วด้วย)แต่ก่อนจะเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของนักเรียน ม.ปลาย ปัจจุบันยังเป็นอยู่หรือเปล่าไม่ทราบ....ทำไมถึงแนะนำเพราะตัวพระเอก สารวัตรศกร เป็นลูกเมียน้อย แต่ก็สามารถเดินตามรอยพ่อ และก้าวหน้ากว่าพ่อโดยที่ลูกเมียหลวงไม่มีใครสามารถทำได้ คือเรื่องนี้จะสอนอะไรหลายๆอย่างๆมาก ลองไปอ่านดู แล้วหนูอาจจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น แล้วก็จะคิดออกว่าจะทำยังไงต่อไป

ขอโทษนะคะจขกท.แต่นี่เป็นความรู้สึกเรานะคะ ครอบครัวเราอบอุ่นมากมีทุกอย่างพร้อมมากจริงๆ แค่เราคิดว่าวันนึงพ่อมีเมียน้อยขึ้นมาคงโมโหมาก รับไม่ได้อาจถึงขั้นแจ้งความเอาผิดเลยค่ะ(ต่อให้อีกฝ่ายจนเราก็จะเรียกค่าเสียหายชนิดพังกันไปข้างเพราะยังไงค่าทนายค่าต่างๆอะไรทางบ้านก็ซัพพอร์ตให้ได้อยู่แล้ว) แม่เรามีทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฏหมายต่อให้ลูกเมียน้อยหรือเมียน้อยพ่อมาหาถึงที่เราก็ไม่กลัวค่ะ(ยิ่งถ้ามาทวงสิทธิ์มาวีนใส่เราคงเอาประจานค่ะให้โลกโซเซียลลงโทษไปเองเพราคงส่วนใหญ่ทีมเมียหลวงทุกคนพร้อมให้กำลังใจอยู่แล้ว) กฏหมายคุ้มครองก็ฝ่ายเมียหลวงเราครอบครัวก็เข้าข้าง ส่วนพ่อถ้าให้เลือกก็คงปกป้องลูกของเมียหลวงแน่ๆดังนั้นเวลาพ่อไปทำงานตจว.เราก็ไม่เครียดค่ะ แต่เราไม่ชอบเมียน้อยมากจริงๆค่ะลูกที่เกิดไม่ผิดแต่เมียน้อยผิดเราไม่เคยโทษลูกที่เกิดมาแต่แม่ต้องเลวขนาดไหนไปเป็นเมียน้อยคนอื่นทั้งที่รู้บอกเลยค่ะจิตใจต่ำตมมาก...

ต้องขอโทษจขกท.จริงนะคะที่อาจพิมพ์แรงทำร้ายจิตใจแต่จขกท.ไม่ผิดค่ะ ใชีชีวิตให้ดีไม่ตัวเองมีคุณค่าฝั่งเมียหลวงจะไม่ว่าหรือทำร้ายจิตใจคุณเลยถ้าคุณไม่ไปวีนไปทวงสิทธ์เสนอตัวให้เมียหลวง คิดเอาลูกไปเทียบลูกเมียหลวง แนะนำให้อย่าทำค่ะแล้วก็อย่าขอเงินจากพ่อเยอะเพราะเมียหลวงต้องไม่ชอบถ้าเดือนละพันสองพันก็ไม่มีใครว่าหรอกค่ะแต่อย่าเสนอหน้าอย่าเอาเงินหรือถ้าดีที่สุดก็ให้แม่ของจขกท.กับพ่อเลิกกันไปเลยไม่มาเจอกันอีกจะดีที่สุด แม่เลี้ยวเดี่ยวมีเยอะแยะอย่าทำร้ายจิตใจคนที่มาก่อนแถมมาอย่างถูกต้องเลยค่ะ

จขกท.ให้ลองคิดว่าตัวเองแต่งงานมีลูกครอบครัวแฮปปี้มากแต่วันนึงสามีจขกท.ไปมีเมียน้อยและแถมมีลูกติดซึ่งคุณบังเอิญรู้มาจะทำยังไงคะ ลูกคุณจะเป็นยังไงจิตใจคุณจะแย่แค่ไหน จขกท.ลองคิดดูเถอะค่ะ :(

น้องอายุยังน้อยแค่ 15 ปี แม่เล่าให้ฟังเพราะคิดว่ารับได้ แสดงว่าแม่ก็แต่งงานในช่วงอายุไม่มากเช่นเดียวกันครับ

เรื่องปกติที่ความรักที่เคยได้รับมารู้ตัวว่าถูกแบ่งเหมือนใครสักคนทรยศเรา แต่พี่อยากให้มองว่าบางทีคนเราพลาดกันได้ แต่สิ่งหนึ่งคือความรับผิดชอบ นั้นคือพ่อของคุณไม่ทอดทิ้งใครเลยสักคนครับ

อันนั้นเป็นส่วนดีที่คุณควรนับถือเขา ส่วนเรื่องอื่นเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ครับ น้องต้องให้ผู้ใหญ่เขาจัดการกันเองนะครับ

ดังนั้นอะไรที่เราเปลี่ยนไม่ได้ น้องยอมรับดีกว่าเพราะน้องเองก็แก้ไขอะไรไม่ได้เช่นกันครับ น้องต้องมองส่วนดีๆของพ่อบ้างนะครับ

ก็แค่เป็นลูกเมียน้อยเอง แล้วยังไง? มันด้อยกว่าชาวบ้านเขาตรงไหน ใช้ชีวิตก็เหมือนคนปกติทั่วไป จะมาร้องไห้ฟูมฟายเหมือนจะตายทำไม? ถ้าไม่อยากเป็นลูกเมียน้อยนักก็ตายแล้วเกิดใหม่สิ

ผมคงไม่เข้าใจความรู้สึกลูกเมียหลวงเมียน้อยหรอกครับ แต่ทุกคนย่อมมีปัญหาแตกต่างกันไป ชีวิตของเราเลิกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกทางเดินชีวิตของตนเองได้ ไม่ว่าเราจะเกลียดหรือโกรธ ใครไปมันก็แค่นั้น สุดท้ายมันจะมาทำร้ายจิตใจของเราเอง เพราะฉะนั้นวางความโกรธลง แล้วตั้งใจเรียน อนาคตถ้ามีครอบครัวก็อย่าไปเป็นเมียน้อยใครหล่ะ ในเมื่อเรารู้ซึ้งถึงความรู้สึกนี้แล้ว

อย่าจมปักกับปัญหาเเล้วเดินหน้าต่อไป....มันเป็นประโยคที่เข้าใจง่ายเเต่มันยากสำหรับใครบางคน

เเต่อยากให้คิดตรงที่ว่า ''ที่เราคิดอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่ความสุขอาจจะเป็นความทุกข์ที่ทุกข์มาก...เเต่ถ้าเรากลับปล่อยวางสิ่งเหล่านั้นหล่ะ?...เรากลับมาทำตามกิจวัตรประจำวันที่เป็นอยู่โดยไม่คิดเรื่องนั้นอาจทำให้เราไม่มีความทุกข์หรือมีความทุกข์น้อยลงก็ได้'' สู้ๆนะคะจขกท

คุณลองคิดดูนะ ถ้าเพื่อนเป็นลูกเมียน้อย แล้วคุณรู้เข้า คุณจะมองเเขายังไง? อีนี่มันแย่? น่ารังเกียจ? หรือคุณจะเลือกมองที่นิสัยของเขาว่าเขาเป็นคนดีแค่ไหน ไม่มีใครอยากเป็นแบบนี้... แต่อยู่ที่ว่าคุณเลือกที่จะจมปลักกับมันไปชั่วชีวิตให้มันบั่นทอนคุณ หรือจะทิ้งมันแล้วก้าวต่อไปให้เข้มแข็งขึ้น

ชีวิตคุณ คุณเลือกเองได้นะคะ

ในฐานะลูกเมียหลวงคนหนึ่ง บอกเลยว่าเราไม่ให้อภัยเมียน้อยและพ่อตัวเองค่ะ เราเจ็บแค้นแทนแม่เพราะแม่เราไม่สู้ (แต่แม่เรายังไม่หย่ากับพ่อนะคะ กอดทะเบียนสมรสไว้) กี่ปีเราก็ยังปล่อยวางไม่ได้ ส่วนลูกเมียน้อย เราไม่นับว่าเขาเป็นน้อง ต่างคนต่างอยู่ เขาเลือกเกิดไม่ได้ เราไม่โทษเขา แต่คนที่เลือกทำให้มีเขาขึ้นมาคือพ่อและเมียน้อย ดังนั้นเรายิ่งเกลียดพวกเขาแบบไม่ให้อภัย สวมเขาให้แม่เราแล้วยังมีลูกด้วยกันให้แม่เราเจ็บปวด เราสาปแช่ง ตายไม่เผาผี

ต่างคนต่างอยู่เราก็จะพยายามทำใจวางเฉย แต่หากมาระรานแม่เรา เราจะสู้ทุกวิธี เอาให้ตายกันไปข้าง