อัจฉราเพื่อนในจินตนาการของผม
ตั้งกระทู้ใหม่
Boomboom5566
29 ก.ย. 61 เวลา 00:22 น.
1,531
views
4 ความคิดเห็น
เธอนั่งเรียนกับผมและแย่งผมกินขนมผมเล่าให้เธอฟังว่าผมอยากเป็นหมออยากมีรถสวยๆดูแลพ่อแม่และแต่งงานผมบอกเธอทุกๆเรื่องในชีวิตผม เธอบอกว่าเธอจะอยู่กับผมตลอดไปเพราะเธอชอบผม ตอนนั้นผมมีเพียงอัจฉราเป็นเพื่อนและแสงสว่างในชีวิตผมแทบจะลืมสนใจและพูดคุยกับSไปแล้วด้วยซ้ำผมชอบอยู่กับอัจฉรามากผมเฝ้าภาวนาขอให้เธอปรากฎตัวและมีตัวตนจริงๆ เธอเป็นคนชอบพูดเธอมักชอบเล่านิทานเกี่ยวกับสิ่งต่างๆให้ฟังมองย้อนไปมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ทั้งนั้นพอเริ่มโตขึ้นผมก็มีเพื่อนแล้วแต่ผมก็ยังปลีกตัวไปอยู่กับอัจฉราแม้กลับบ้านผมก็มีเธออยู่ก็ตามผมถามถึงพ่อแม่ของเธอเธอบอกว่าท่านอยู่ในหัวใจของเธอ และถามว่าผมอยากเห็นท่านไหมผมบอกว่ารอผมโตก่อนตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตอบอย่างงั้น อัจฉราจะคอยแนะนำผมและบอกให้ผมทำความรู้จักและพูดคุยกับเพื่อนเสมอ เธอเป็นคนที่ให้กำลังใจผมและบอกให้ผมกล้าทำสิ่งต่างๆ จนป.5ผมรู้สึกว่าสูงกว่าเธอและรู้สึกรักเธอมากจริงๆ จนป.6วันปัจฉิมเพื่อนๆต่างร้องไห้และร่ำลากันผมคิดว่าผมจะเสียอัจฉราไปเช่นกันผมร้องไห้และขอร้องให้เธออยู่ เธอบอกว่าแน่นอนเธอจะอยู่กับผม พอขึ้นม.1วันแรกเธอก็อยู่กับผมจริงๆเธอบอกให้ผมอยู่กับSและทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆด้วย ผมเริ่มไม่กล้าแสดงออกแต่เธอก็ขอร้องให้ผมลองทำผมได้มีเพื่อนในวัยมัธยมและรู้สึกเห็นเธอน้อยลงแต่เวลาที่ผมฟังเพลงผมจะรู้สึกและเห็นอัจฉราพิงหลังผมไว้และบอกว่าเพลงนี้มันดีแค่ไหน แต่ต่อมาผมใช้ชีวิตแบบเด็กมัธยมอยู่กับเพื่อนทำกิจกรรมเรียนต่างๆ เป็นตามกาลเวลาผมเริ่มเห็นเธอน้อย จนตอนนี้ผมไม่เห็นเธออีกแล้วตอนนั้นผมคงรู้สึกไม่เหลือใครจนสร้างเธอขึ้นมาปีที่แล้วผมท้อกับการเรียนและการสอบแพทย์ผมคิดถึงเธอจริงๆแล้วก็คิดในใจว่าไหนเธอบอกว่าเธอจะไม่ทิ้งผมไปไงตอนนี้เธออยู่ไหน ผมรู้สึกถึงเธอน้อยลงๆ แต่ก็ยังเหลือความรู้สึกว่าเธออยู่ในจิตใต้สำนึกของผมสักแห่งที่ผมได้ละเลยเธอจนมันกลายเป็นความทรงจำที่เลื่อนลางแต่แสนจะมีค่าผม ถึงตรงนี้ผมสอบแพทย์ได้แล้วและแค่อยากจะเขียนเพื่อระลึกถึงเธอเพื่อนที่แสนดีของผมเธอจะเป็นความทรงจำที่สวยงามและมีค่าของผมตลอดไปนับตั้งแต่เธอเข้ามาจนถึงวันสุดท้ายของชีวิตผม ผมจะไม่ลืมเธอ อัจฉรา.
ผมรู้สึกว่าคุณจะผูกพันธ์กัยอัจฉรามากๆเลยนะครับ แล้วยังได้ยินเสียงฝันถึงเธออยู่บ้างหรือเปล่าครับ
เป็นเสียงในหัวครับมันไม่ได้ยินชัดเจนและรู้สึกขนาดตอนเด็กๆส่วนความฝันผมฝันถึงเธอบ่อยครั้งแต่ตื่นขึ้นมาก็เลื่อนลาง
อ่อคอนนี้ทำไมถึงคิดถึงเธอมากขึ้นล่ะครับ
สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้
อัจฉราเพื่อนในจินตนาการของผม
จากที่อ่านๆเรื่องเล่าตามที่คุณเล่ามานะคะ อ่านๆแล้วดูจะเป็นอะไรที่อันตรายมากๆค่ะ
ที่ว่าอันตรายมากๆ คือการที่คุณเล่นกับ...จิต...ของคุณเองค่ะ
คุณจินตนาการ...ได้ดี...จนเกิดเป็นอัจฉรา...ผู้ที่เป็นซึ่งเพื่อน เพื่อนรักด้วย เพื่อนที่เป็นกำลังใจ เพื่อนซึ่งเป็นแรงบันดาลใจด้วย...ซึ่งเหตุที่เกิดขึ้น...นี้ แม้จะเป็นเหตุที่เป็นมูลเหตุ...ที่จะสามารถทำให้คุณเป็นสุขได้...จากการทีคุณจินตนาการ...แต่...นั้นก็เป็นเพียงการจินตนาการนะคะ
คือเป็นเพียงอาการของจิต(ซึ่งคุณได้สร้างขึ้นมา)...นะคะ
ซึ่งจริงแล้ว อาการของจิต...ที่ดีนั้นต้องเป็นอะไรที่ต้องสมดุลย์นะคะ คือคุณต้องตั้งให้มันอยู่ในความสมดุลย์ค่ะ
เพราะหากจิตเพ้อเจ้อไป เลื่อนลอย หลงไหล...ไป...จนเกินความเป็นจริง...หรือในรูปแแบดังที่ว่า...คุณสามารถเชื่อว่า...สิ่งที่คุณจินตนาการเป็นความจริง...นั้นจะเกิดเป็นอาการของจิตที่ขาดความสมดุลย์...นะคะ และนั้นจะเป็นเหตุที่ไม่ดีต่อคุณค่ะ
หากจิตขาดความสมดุลย์...เมื่อไร...การฟังก์ชั่น...ที่ควรจะเป็นซึ่งจิตที่ดีต้องมีอยู่...จะไม่สามาถเกิดขึ้นได้นะนะคะ และในวันนั้น...จะเป็นอะไรที่อันตราย และยํ่าแย่ค่ะ คุณจะทุกข์ทรมาน คุณจะเสียศูนย์...หรืออาจะเกิดเป็นอาการยํ่าแย่...ดังที่เราให้ชื่อ...สำหรับสติดังที่นี่ว่า...คืออาการที่จิตมีอาการฟั่นเฟือน...นั้นเป็นอะไรที่ไม่ดีเลยนะคะ
หากแต่...เหตุการณ์ที่คุณเล่ามานี้...ไม่ชัดเจน...นะคะ
คือคล้ายกับคุณเคยมีโอกาสพบเจอใครสักคน...ซึ่งคุณรู้สึกดี รู้สึกมีพลัง รู้สึกเป็นสุข เพียงแต่...บางสิ่ง บางอย่าง...ทำให้คุณเข้าใจว่า...เธอไม่มีตัวตน หรือเธอเป็นเพียงความฝัน หรือดังที่ว่า...คุณได้จินตนาการเธอขึ้นมา...ค่ะ
เจ้าของเม้นต์นี้...เข้าใจว่า...คุณลองๆตั้งสติ และเรียบเรียงเหตุการณ์ให้ดีๆขึ้นใหม่ให้ชัดเจนนะคะ
และจงเข้มแข็ง...ที่ต้องรับความจริง...ว่าแท้จริง...ความจริง...จากสาเหตุที่ทำให้คุณสับสน...ดังที่คุณเล่ามานี้...เกิดขึ้นเพราะเหตุใด...??? ซึ่งเจ้าของเม้นต์นี้เชื่อว่า...คุณรู้ค่ะ ว่าเพราะเหตุใด???
และเมื่อคุณรู้แล้ว...ก็จงยอมรับ...ว่าสาเหตุที่แท้จริง...นั้นคือความจริง...นะคะ
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดที่คุณไม่กล้าที่จะเล่าความจริง...ก็ขอให้คุณเองที่ยอมรับ...ว่านั้นคือความจริง...และเก็บมันไว้...ในใจคุณนะคะ
เก็บไว้ในใจของคุณ...ในที่นี้...คือสิ่ง หรือเหตุที่ทำให้คุณไม่สามารบอกตรงๆได้...นะคะ คือจงยอมรับมัน...ที่มันต้องเป็นเช่นนั้น...แต่ คุณจงอย่าจินตนาการ...ไปเลื่อยเปื่อยจนคุณเกิดอาการวิกลจริตขึ้นที่จิตใจนะคะ ไม่ดีค่ะ
คือคุณต้องเข้มแข็งที่จะจำนนต่อ...เหตุผลแห่งความจริง...ซึ่งเป็นเหตุ...นะคะ
แม้ความจริง...ที่คุณไม่สามารถบอกกล่าวกับใครได้ ก็ขอให้คุณเก็บไว้ในใจเป็นส่วนบุคคลขอเพียงคุณรู้สึกว่ารู้สึกดี เป็นสุข....เท่านั้นพอค่ะ
จงอย่าจินตนาการไปมากกว่านี้...ซึ่งนั้นหากเกิดอะไรขึ้นที่จิตของคุณ จากสาเหตุที่คุณไม่สามารถควบคุมมันได้...ไม่คุ้มกันค่ะ
ทุกคนบนโลกนี้...นะคะ ไม่มีใครได้ทุกอย่าง...หรือสามารถครอบครองทุกอย่างได้ตามที่เราต้องการ หรือตามที่เราปรารถนานั้นก็เป็นความจริงนะคะ คุณต้องเข้มแข็ง ที่จะต้องยอมรับมันนะคะ
พยายามอยู่กับความจริง...ในทุกๆวัน...และพยายามเสพความรู้สึกจากสิ่งที่คุณจะสามารถหาได้...ใกล้ๆตัวในทุกๆวัน...นั้นน่าจะเป็นแก่นสาร เป็นสาระ เป็นความจริง และนั้นคือเป็นสิ่งที่คุณจะสามารถทำได้ดีที่สุด...และน่าจะเป็นสุขที่สุด...อย่างแน่นอนค่ะ
แนะนำว่า...จงอยู่อย่างมีสติรู้ในทุกๆวัน คือ จงรู้ จงตื่น และจงเบิกบาน...ในโอกาสที่เราจะหาได้ในทุกๆนาที...นั้นแน่นอนที่สุดค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ และขอแสดงความยินดีด้วยกับความสำเร็จ...ในการสอบติดแพทย์...ด้วยค่ะ
สู้สู้ต่อไป...และจงเป็นสุขให้ได้ในทุกๆวันนะคะ
เป็นกำลังใจค่ะ
มันเป็นอาการทางจิตจริงๆนั้นแหละครับแต่ผมจำมันได้เลือนลางพอสมควรแต่ตอนนี้ผมก็ไม่ได้เห็นเธออีกแล้วแค่รู้สึกว่าเธออยู่กับผมคงเป็นการหลอกตัวเองเวลาผมไม่เหลือใคร ผมเป็นคนที่กลัวการถูกทอดทิ้งครับ อย่างไงก็ขอบคุณมากๆนะครับ ผมอ่านแล้วรู้สึกจริงๆว่าคุณต้องการให้คำแนะนำและมันยังช่วยให้ผมเหตุการณ์อีกครั้งด้วย ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ
มันเป็นอาการทางจิตจริงๆนั้นแหละครับแต่ผมจำมันได้เลือนลางพอสมควรแต่ตอนนี้ผมก็ไม่ได้เห็นเธออีกแล้วแค่รู้สึกว่าเธออยู่กับผมคงเป็นการหลอกตัวเองเวลาผมไม่เหลือใคร
เป็นอาการของจิตจริงด้วย...คุณก็รู้นี่นะ
เมื่อรู้ และยอมรับได้แล้วนะคะ ตั้งแต่นี้ไปเลิกที่จะจินตนาการแบบนั้นนะคะ ไม่ดีค่ะ เดี๋ยวจิตฟั่นเฟือนเนาะ
ผมเป็นคนที่กลัวการถูกทอดทิ้งครับ"...55555 แต่คุณโตมากแล้ว...และเก่งด้วยนะ จนสามารถสอบติดแพทย์ได้เลยด้วยค่ะ
คุณต้องไม่ปล่อยให้ตัวคุณเองมีอารมณ์ที่ติดเป็นเด็กๆ(ทีขี้แง งอแง)ที่ขาดดความเชื่อหมั่น อ่อนแอ และติดกังวล...นะคะ ไม่ดีค่ะ
เดี๋ยวนะคะ ต่อไป...เมื่อคุณเรียนจบ...คุณจะเป็นหมอ หมอซึ่งเป็นอาชีพที่คุณต้องมีความเชื่อหมั่นสูง...ในการทำงาน ในการตัดสินใจ...ภายใต้ภาระหน้าที่ของคุณนะคะ
เพราะฉะนั้นฝึกหัดที่จะเป็นคนที่เข้มแข็ง...และมีความเชื่อหมั่นในตัวตนของคุณเอง...ตั้งแต่วันนี้เลยนะคะ
เป็นกำลังใจค่ะ
เพื่อนในจินตนาการมาจากจินตนาการจริง แต่ไม่ใช่อาการผิดปกติทางจิตนะครับ เด็กที่ไม่ค่อยมีเพื่อนหลายๆ คน (และเด็กที่มีเพื่อนตามปกติอีกหลายคน) ก็มีเพื่อนในจินตนาการ อาจจะจริงว่าเจ้าของกระทู้ผูกพันธ์กับเพื่อนในจินตนาการของเค้ามากกว่าคนส่วนใหญ่ แต่ในเมื่อเค้ายังแยกแยะได้ว่าเป็นจินตนาการของเค้าเอง ก็ไม่น่าถือว่าเป็นอาการผิดปกติหรือเป็นอันตรายนะครับ
สวัสดีค่ะ
เพื่อนในจินตนาการมาจากจินตนาการจริง แต่ไม่ใช่อาการผิดปกติทางจิตนะครับ
แต่เขา เจ้าของกระทู้ได้จินตนาการขึ้นมา...จากเหตุที่ว่างเปล่า...นะคะ
อัจฉรา...เธอเกิดขึ้นที่จิตใจของเขาจากความว่างเปล่า...และปรากฎขึ้นที่จินตนาการของเขา เป็นตัวตน เป็นเหตุ เกิดเป็นเรื่องราวเลยด้วยค่ะ
...คือเขาสร้างเธอขึ้นมาเอง...ตามที่เขาเล่ามาค่ะ
แบบนี้เป็นอันตรายนะคะ
แต่ในเมื่อเค้ายังแยกแยะได้ว่าเป็นจินตนาการของเค้าเอง ก็ไม่น่าถือว่าเป็นอาการผิดปกติหรือเป็นอันตรายนะครับ"...หากเขาแยกแยะได้...เขาจะไม่มีวันจินตนาการเหตุดังกล่าว...ขึ้นมาได้เลยค่ะ
คือ...คนเรานะคะ หากเราแยกแยะได้ว่าอะไรคือความจริง...หรืออะไรคืออุปาทาน(คือการจินตนาการ) เขาจะไม่สามารถตกอยู่ในเหตุการณ์ที่เจ้าของกระทู้เป็นอยู่นี้ได้เลยค่ะ(คือความจริง เพราะเขาจะอยู่กับความเป็นจริงค่ะ)
คือการที่เราแยกแยะได้...นั้นแท้จริงคือความชัดเจน เด่นชัด ของจิตที่ตื่นรู้... ซึ่งจิตที่ตื่นรู้นั้นจะมีศักยภาพที่จะสามารถรับรู้ได้ว่าอะไรคือจริง...หรือ อะไรคืออุปาทานค่ะ
คือจริงแล้วตามที่เจ้าของกระทู้เล่ามานี้...เขาได้ตกอยู่ในอาการที่ไม่สามารถแยกแยะ...ระหว่างความเป็นจริง และจินตนาการ หรืออุปาทานได้นะคะ
หรือ คุณมีอะไรมากกว่านี้...ที่คุณต้องการจะแบ่งปัน แลกเปลี่ยนดีเทล...จากมุมมองของคุณ ซึ่งเจ้าของเม้นต์อาจจะไม่รู้...คุณส่งเข้ามาได้นะคะ ยินดีที่จะเรียนรู้เพิ่มเติม...(ขอบคุณ)ค่ะ
ปล.ขออนุญาตแนบความหมายของคำว่า...
...อุปาทาน...นะคะ
[อุปาทาน อุบปาทาน] น. การยึดมั่นถือมั่น การนึกเอาเองแล้วยึดมั่นถือมั่นว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น ๆ. (ป.).
ผมกลับมองว่า ถ้าจขกท แยกแยะจริงเท็จไม่ได้ เค้าคงไม่เขียนถึงอัจฉราในลักษณะนี้ครับ เค้าจำได้ทุกอย่างทั้งเหตุที่ทำให้เค้าจินตนาการถึงเพื่อนคนนี้เป็นครั้งแรก ทั้งลักษณะของอัจฉราที่ไม่เหมือนคนทั่วไป ที่ทำให้รู้ว่าเป็นจินตนาการของตัวเอง และเค้าได้พูดเองหลายครั้งว่าเป็น เพื่อนในจินตนาการ ของเค้าเอง ถ้าเป็นคนที่ถึงขั้นแยกแยะความจริงไม่ได้ คงไม่อธิบายด้วยคำแบบนั้นหรอกครับ
เค้าจินตนาการเพื่อนขึ้นมาคนนึง ก็ไม่ต่างจากนักเขียนนิยาย หรือผู้กำกับภาพยนตร์ จินตนาการเรื่องราวทั้งเรื่อง และอินไปกับเรื่องนั้นๆ เป็นความสามารถปกติของมนุษย์ที่จะคิด (และเชื่อ เป็นการชั่วคราว) ในเรื่องที่ไม่เคยเห็นโดยตรงนะครับ
อย่างไงก็ทำตามที่บอกกับอัจฉราได้แล้วนะคะได้เป็นหมอเหมือนที่ตั้งใจไว้เธอคงดีใจกับคุณเช่นกันคงโตขึ้นเจอสังคมมากขึ้นเธอจึงจางหายไปบ้างแต่ฉันรู้สึกว่าเธอคงยังอยู่กับคุณอยู่ข้างคุณและยิ้มให้ความสำเร็จของคุณค่ะ
เพื่อนในจินตนาการมาจากจินตนาการจริง แต่ไม่ใช่อาการผิดปกติทางจิตนะครับ การใช้จินตนาการเป็นสิ่งที่คนปกติทุกคนทำได้อยู่แล้ว เด็กหลายๆ คนที่ไม่ค่อยมีเพื่อน (และหลายๆ คนที่มีเพื่อนตามปกติ) ก็มักจะสร้างเพื่อนในจินตนาการขึ้นมา อาจจะจริงว่าเจ้าของกระทู้ผูกพันธ์กับเพื่อนในจินตนาการของเขามาก แต่ถ้าเค้ายังรู้ตัว แยกแยะได้ว่าเป็นจินตนาการของเค้าเอง ก็ไม่น่าถือว่าเป็นอาการทางจิต แล้วก็ไม่ได้อันตรายนะครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?