มหาลัยเรียนคนเดียวแย่มากหรอ?

ขนาดนั้นเลยเหรอคะ ยิ่งวิศวะด้วย..... ส่วนใหญ่เราเห็นแต่จะให้รักเพื่อนรุ่นเดียวกัน ถ้าเจอแบบนี้ก็แย่เลยค่ะ

ไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่เรื่องตามด่า แต่จะเชื่อละกัน

ขอแนะนำนิดนึง มันควรจะมีบ้างนะ เรื่องเที่ยว เร่ืองสังสรรค์ คนเราจำเป็นต้องมีสังคมค่ะ มันเป็นเรื่องจำเป็นจริงๆ

เราเองก็ไม่ชอบนัก ชอบอยู่เงียบๆ สงบๆมากกว่า

แต่ลองคิดถึงในมุมคนอื่นดู ใครจะชอบ จะถุกคอกับคนที่ไม่เคยปฏิสัมพันธ์กับเราเลยบ้าง ยิ่งเราใช้เวลาด้วยกันเท่าไหร่ มันก็ยิ่งสนิทใจใช่มั้ยคะ สมมติมีงาน หรือกิจกรรมกลุ่ม คนเราก็มักจะเลือกคนที่สนิทใจด้วยถูกกมั้ยคะ

เพราะงั้น ถึงคุณจะไม่ค่อยชอบใจ ก็ขอให้มองประโยชน์เหล่านนี้เอาไว้ก็ได้ค่ะ มันดูไม่ใช่มิตรแท้ดีนะ แต่มันเป็นเรืื่องที่ต้องเรียนรู้ไว้ค่ะ

ยิ่งโตกว่านี้ อาจโดนเยอะกว่านี้อีก คนไทยยังมีนิสัยเข้าพักเข้าพวก มันไม่ใช่เรื่องที่ดีนักหรอกค่ะ แต่เพื่อตัวคุณเองนะ พยายามเข้าล่ะ

นึกถึงวันรับปริญญา ถ่ายรูปกับครอบครัวอบอุ่นเอาไว้

ผมก็ปี1 ยังต้องเดินอีกไกล เหนื่อยหน่อยนะ กว่าจะเดินไปถึงตรงนั้น แต่ยังไงมันก็ต้องไปต่อ เพราะนั่นมันอนาคตของเรา

ร้องไห้แล้วอย่าลืมยิ้มให้ตัวเองนะ

ลองคุยหรือเข้าไปเจอเพื่อนหลายๆกลุ่มเชื่อว่ามันจะมีคนที่เข้ากับเรานะถ้าเปิดใจ เรื่องหอต้องคุยกับเมทเรื่องนี้ ต้องจัดเวรกันทำซักผ้ารีดผ้ามันเป็นของแต่บะคน ถ้าเราไม่ทำเพื่อนก็ว่าเราไม่ได้หรอก #เราซิ่วเพราะไม่ชอบวิชาที่เรียนอะนะ อย่ามัวแต่โทษอะไรเลยชั่งหัวมันและเป็นตัวเองเหอะ

ไปเรียนมอไหนนี่มีแต่บ้าเที่ยว มหาวิทยาลัยนั้นตั้งใจเรียนถูกแล้ว พยายามเอาตัวให้รอด ต้องเป็นตัวของตัวเองนะ สู้ๆอย่าไหสนใจ ชีวิตใครชีวิตมัน

หาทางเปลี่ยนเมทก่อนค่ะ ส่วนเรื่องเรียนก็ตั้งใจเรียนไปเถอะแสดงว่าน้องยังไม่เจอเพื่อนจริงๆเท่านั้นเอง ช่างคนอื่นไปค่ะ

พี่ก็เรียนคณะเดียวกับน้องเหละค่ะ พี่อยู่หอในมีเมท เเต่ทะเลาะกันตั้งเเต่ปีหนึ่งมันเลยไม่ค่อยกับมาหอ ก็เท่ากับว่าพี่อยู่คนเดียว บางทีมันกลับมาก็อยู่ห้องไม่พูดไม่จากับพี่เลยตลอด 4 ปีอ่ะ เเล้วต้องทนอยู่ด้วยกันมันทรมานนะ เพื่อนในเอกพี่ก็ไม่ค่อยมีเพราะไม่ชอบเที่ยวหรือดื่ม ยิ่งปีสูงๆขึ้นพี่นี่เหลือเพื่อนอยู่คนเดียวที่พอจะสนิทด้วย ส่วนเพื่อนคนอื่นๆพี่ก็คุยเเบบผ่านๆ เพราะไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันตั้งเเต่ปีหนึ่ง เรียนก็หนัก พี่ก็อ่านหนังสือคนเดียวตอนสอบ เพราะชอบอ่านคนเดียวไปอาศัยถ่ายชีทเรียนพิเศษของเพื่อนบ้าง พี่ตอนเรียนไม่ออกไปไหนเลยวันๆเรียน ไปโรงอาหาร กลับหอ เเค่เนี้ย หอสมุดไปช่วงทำ project เเค่นั้น ชีวิตน่าเบื่อพี่เข้าใจ เเต่พี่ก็ไม่ซิ่วนะ ทนๆไป จนจบมาได้ตอนนี้ พี่มีเเฟนนะระหว่างเรียนตั้งเเต่ปีสอง เเต่เเฟนมาหาเเค่วันเสาร์หรือวันอาทิตย์ บางทีก็สองอาทิตย์ถึงมา พี่เชื่อว่าน้องอยู่ได้ ไปหากลุ่มเพื่อนที่เข้ากับน้องสิ ไปตีสนิทไว้ ตอนพี่ปีหนึ่งก็เปลี่ยนกลุ่มเพื่อนเหมือนกัน เเบบเลิกคบกลุ่มเก่าไปเลย ก็นิสัยมันไม่ดีชอบนินทาลับหลัง เปลี่ยนกลุ่มไปจนปีสองเลย เดี๋ยวก็เจอเพื่อนที่อยู่ด้วยได้ ส่วนหอก็ออกมาอยู่คนเดียวเลยยังดีกว่าถ้าพ่อเเม่จ่ายให้ได้ สู้ๆน้อง พี่ทนมาสี่ปียังผ่านมาได้เลยค่ะ

เมื่อไม่กี่วันก่อน เราเพิ่งดูคลิปหนึ่งในเฟซบุ๊คมา เขาว่า "คำต่อว่า คำด่าทอ คำพูดร้าย ๆ อารมณ์หงุดหงิดของคนอื่นก็เหมือนขยะ ทุกคนเหมือนแบกถังขยะไว้กับตัว เมื่อเจอคนรอบตัวก็ชอบทิ้งขยะใส่คนอื่น แล้วเราจะไปรับขยะของคนอื่นเข้ามาในชีวิตทำไม"

สิ่งที่เพื่อนคุณทำก็เหมือนเขากำลังทิ้งขยะใส่คุณอยู่ค่ะ แล้วคุณจะไปเก็บมาทำไม

ตอนเราเรียนมหาวิทยาลัยก็ไม่เข้าสังคมเฮอาสังสรรค์ขนาดนั้น เราเลือกอยู่หอนั่งอ่านนิยายการ์ตูนมากกว่าไปเที่ยว ตอนเช้าไปกินข้าวคนเดียวจนรุ่นพี่ต้องเดินเข้ามาถามว่าทำไมไม่มีเพื่อนมาด้วย

คุณอยากอยู่ในสังคมอย่างสงบสุขอย่าไปเก็บคำคนอื่นมาคิดเยอะ อย่าคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ใครขอร้องให้ช่วยเหลือจงทำแต่อย่าให้คนอื่นเอาเปรียบ รับผิดชอบการเรียนการงานของตัวเองให้ดี คนเรายิ่งโตยิ่งคบหากันเพราะผลประโยชน์ ตอนที่เราเรียนอยู่ก็ทำประมาณนี้ ตั้งใจเรียน ขยันทำรายงาน เพื่อนก็เข้าหาเพราะต้องพึ่งเรา เราก็ไม่ปฏิเสธ ใครอยากให้ทำอะไรก็ทำให้ แต่ดูตัวเองว่ามีเวลาว่างหรือเปล่าด้วยนะ

การมองจากมุมของตัวเอง บางทีคำตอบก็ไม่ได้อยู่ที่ว่า เราผิด หรือไม่ผิด

เราสงสัยที่ว่า เอ๊ะ จขกท.บอกชอบไปไหนมาไหนคนเดียว แล้วมีคนตามไปด่าด้วยหรอคะ เขาจะไปด่าทำไม

ที่เมทว่าเป็นภาระ ไม่เกี่ยวกับทำความสะอาดห้องหรือเปล่าคะ

ลองดูหลายๆ มุมค่ะ ถ้ามองแต่มุมของตัวเองก็จะคิดไม่ออกซักทีว่าทำไมคนอื่นเขาถึงทำแบบนี้กับเรา

ที่บอกเป็นภาระ อาจะเพราะ จขกท.อ่านหนังสือที่ห้องแล้วเปลืองค่าไฟ ค่าแอร์ ต่างๆ หรือเปล่าคะ หรืออ่านดึก เกินไป รูมเมทนอนไม่ได้ อะไรทำนองนี้ค่ะ

เราอยู่ปีสาม เพื่อนสนิทจริงอยู่ต่างมอ ที่มอเราไม่มีเพื่อนสนิทเลย เเต่ก็มีเพื่อนที่คอยช่วยเรื่องเรียนบ้าง คือหลักๆ น้องต้องลองทำความรู้จักคนไปเรื่อยๆอ้ะเรียนคนเดียวถ้าสงสัยก็ลองถามเพื่อนที่ดูหน้าตาใจดีๆเอา เราก็อาศัยทำเเบบนี้ ไปเรื่อยๆจนรู้จักเพื่อนของเพื่อน ตอนเรียนอ้ะมีเพื่อน เเต่ตอนอื่นเราก็อยู่คนเดียวตลอด จนมันชินเเละเราก็ชอบด้วย5555ยิ่งปีสูงๆเริ่มตายด้าน ไม่เเคร์สื่อ ที่สนคือรีบจบรีบทำงานพอ พี่รู้ปีหนึ่งอาจเครียด พี่ร้องไห้เกือบทุกอาทิตย์เลยปีเเรกๆ ไม่มีกลุ่มเพื่อนเเต่น้องต้อง!พยายามหาเพื่อนเรียนก็ได้อย่างน้อย ปล.เปลี่ยนเมทเหอะ อยู่เเบบนี่จิตใจยิ่งเเย่กว่าเดิม

มันมีอะไรมากกว่านั้นไหมคะ คนปกติที่ไหนจะมาตามด่าคนอื่นแค่เรื่องชอบอ่านหนังสือคนเดียวเงียบๆ ถ้าเค้าด่ามาเธอก็ด่ากลับสิไม่เห็นต้องฮึบไว้ ส่วนเรื่องเมท พ่อแม่ก็ไม่ใช่ทำไมต้องไปซักผ้ารัดผ้าขัดห้องน้ำให้ เรื่องแบบนี้มันต้องทำเองสิ ทำความสะอาดห้องก็ต้องจัดเวรทำ อีกอย่างเมทน่ะไม่ใช่เพื่อน เขาเป็นแค่คนร่วมห้อง เมทบางคนอาจจะคบเป็นเพื่อนได้ แต่บางคนเอาไว้หารค่าห้องก็พอ ไม่ดีก็เปลี่ยนใหม่ อยู่หอในก็บอกเจ้าหน้าที่หอว่าไม่โอเค ขอเปลี่ยน ถ้าอยู่หอนอกยิ่งไม่ต้องสนใจหาคนใหม่เลย คนเรายิ่งโตขึ้นก็ยิ่งรู้ว่าคนที่เราต้องแคร์จริงๆ น่ะคือใคร เพื่อนไม่ชอบเราเหรอ เราก็ตัดทิ้ง เมทไม่ชอบเรา เราก็ตัดทิ้ง เก็บไว้แค่คนที่สำคัญก็พอ เพื่อนมหาลัยมีไว้พอทำงานกลุ่มก็พอแล้ว มีมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเขาไม่ชอบเธอ เธอก็แค่ให้ฐานะเขาว่า 'คนร่วมคณะ คนสำหรับทำงานกลุ่ม คนสำหรับใช้งาน' ไม่ใช่เพื่อนค่ะ คนแบบนี้ไม่ดีพอจะเป็นเพื่อนเรา เรามีสิทธิคัดคนที่เข้ามาในชีวิตนะคะ ตราบใดที่เขาไม่ได้หาเงินให้เราใช้ ไม่เกี่ยวกับอาชีพการงาน ถ้าเรียนจบไปเจอเจ้านายแย่ก็ต้องทน ตัดทิ้งไม่ได้ แต่นี่เเค่คนในคณะเดียวกันค่ะ ไม่เกี่ยวกับเงินกับงาน เราเคยโดนแกล้งตอนเด็กๆ แต่พอเราทำเหมือนเขาเป็นอากาศ เดี๋ยวเขาก็หยุดไปเอง ออกจากชีวิตเราไปเอง

เราแนะนำว่าย้ายที่อยู่ดีกว่า หอจิ้งหรีดถูก ๆมีเยอะแยะ

ผมก็เรียนคนเดียวนะไม่มีเพื่อนสักคนตอนนี้จะจบแล้วเหลือฝึกงาน ผมอาจจะต่างกับคุณตรงที่ผมเป็นคนชอบ อยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียวอยู่แล้วมันเลยเป็นเรื่องง่ายสำหรับผม

ช่างแม่งสิครับ ใครอยากพูดอะไรก็ให้มันพูด ก็มีปัญญาแค่พูดนั่นละ ผมรู้จักพี่คนนึงที่มีปัญหาคล้ายๆกันนี้นะครับ วิศวะนี่ละเป็นเพื่อนพี่เมทผมเอง รายนั้นโดนทั้งรุ่นแบนเพราะไม่รับน้อง เค้าแก้ปัญหายังไงรู้มั้ยครับ วิธีแก้ของเค้าคือ...จบ3ปีครึ่ง เกียรตินิยมอันดับ1 และรับเหรียญทองมือ1สาขา สาขาที่คนทั้งสาขาแบนเค้านั่นละ แต่กลับถูกเค้าชิงเอาตำแหน่งที่1มา แถมยังเป็นมือ1ที่ได้รับเหรียญซึ่งมอบให้เฉพาะมือ1ที่เกรดจบถึงระดับเกียรตินิยมเท่านั้น ซ้ำยังเป็นเหรียญทองของเกียรตินิยมอันดับ1 พอจะนึกฟีลลิ่งของคนที่แบนเค้าออกมั้ยครับ?

ไม่ต้องไปสนใจคนพวกนั้นหรอกค่ะ สนใจแค่เรียนเรื่องมีเพื่อนไม่มีเพื่อนมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเรียนเท่าไหร่นักจากประสบการณ์ตรงของพี่นะ ตอนเรียนก็มีเพื่อยเยอะแยะนะแล้วก็แตกคอกันไปสุดท้ายก็ต่างคนต่างอยู่ตอนนี้เหมือนคนไม่รู้จักอ่ะ นึกถึงครอบครัวเอาไว้ดีกว่าอย่างที่น้องบอกว่าแม่เป็นคนส่งเรียน นึกถึงรอยยิ้มของแม่วันที่น้องรับปริญญาไว้นะคะแล้วน้องจะมีกำลังใจ

.....................................................

ก่อนอื่นเพื่อให้เพื่อนเริ่มมองเราใหม่ (อาจจะยากหน่อยเพราะโดนแบนแล้ว) ต้องเริ่มเข้าหาคนพวกนั้นค่ะ เลือกคนที่นิสัยเข้ากับเราได้นะคะจะได้คุยง่าย เพราะในมหาวิทยาลัยบางครั้งมีงานกลุ่มและคนส่วนใหญ่จะไม่เลือกคนอื่นเข้ากลุ่มเลยถ้าไม่จำเป็น คือกำลังจะบอกว่าไม่ว่าจะไปไหน อยู่ไหน เรียนที่ไหนต้องหาพวกไว้ก่อนค่ะ (อาจฟังเหมือนนักเลง) แต่เราต้องมีเพื่อนบ้าง ถึงจะไม่ได้ไปไหนด้วยกันบ่อยๆ แต่ให้มีไว้เถอะแล้วสักวันเขาอาจจะช่วยเราบ้างก็ได้

เท่าที่อ่านมารู้สึกว่าจะโดนแบนเพราะน้องไม่สุงสิงกับใครก็เลยอาจมีคนมองว่าหยิ่ง ไม่เอาเพื่อนแล้วคนที่แบบไม่รู้จักเราดีอ่ะก็จะไม่ชอบ พอไม่ชอบจะหมั่นไส้ พอหมั่นไส้จะเริ่มหาพรรคพวกเพื่อแบนน้องไง เรื่องแบบนี้ต้องพยายามปรับตัวเข้าหาคนอื่นให้ได้ พยายามพูดคุยกับพวกเขาเยอะๆ หน่อยบางครั้งอย่างเขาชวนไปเที่ยวถ้าไม่อยากไปก็ตอบไปเลยว่าไม่ใช่แนวนี้ ลองชวนไปอ่านหนังสือมั้ย (พี่เคยเป็นนะ เคยมีช่วงหนึ่งโดนแบนแต่มันเป็นช่วงเด็กอ่ะก็เลยไม่หนักเท่าไหร่)

ปล.ซิ่วน่ะซิ่วได้แต่ต้องมีเพื่อนไว้สักคนที่ไว้ใจได้นะ สมัยนี้ถ้าอยู่คนเดียวเอาตัววรอดยากถ้าไม่สตรองพอ

ในมหาลัยมันต้องมีคนไม่เที่ยวเเหละ เเต่อาจจะต่างคณะยังไงก็ลองหาเพื่อนที่มีนิสัยคล้ายตัวเองให้มากที่สุดค่ะ ส่วนรูมเมทก็ทนไปเถอะ ถ้าเค้าไม่ทำร้ายร่างกายหรือจิกหัวใช้เยี่ยงทาสหรือด่ารุนเเรงก็ทนไปก่อน พึ่งขึ้นปี1เองเนอะ สู้ๆ