ก่อนกดเผยแพร่นิยายแต่ละตอนคาดหวังและกลัวอะไรบ้าง
ตั้งกระทู้ใหม่
ไม่ได้ลงมาอาทิตย์กว่าแล้ว เลยมาชวนคุย
ก่อนกดเผยแพร่เนี่ย ตัวเองเองคาดหวังว่านิยายตอนนี้จะสนุกกว่าตอนที่แล้ว
ตอนเขียนก็มั่นหน้าเหลือเกินว่าตอนนี้เนี่ยดีกว่าตอนที่แล้วชัวร์
เพราะเราศึกษาปรับเปลี่ยนแนวทางการเขียนนิดหน่อยพัฒนาให้ดีขึ้น
เลือกคำสวย ๆ อ่านแล้วน่าจะลื่น ไม่ขัดตา ดีกว่าตอนที่แล้วเยอะ
...และก็เกิดความรู้สึกกลัวว่านิยายที่กำลังจะลงเนี่ย มันจะแย่กว่าตอนที่แล้ว
พอจะลงจริงดันไม่มั่นใจซะงั้น เกิดรู้สึกแบบเออถ้าเกิดมันดีในสายตาเรา
...แต่แย่ในสายตาผู้อ่านละเฮ้ย!?
ความมั่นหนกหายจ้า
บอกตรง ๆ ว่ากลัวคนที่ติดตามผิดหวัง
เขาอุตส่าห์มาติดตามเรา มั่นใจว่าเราจะลงงานดี ๆ ได้
อีกกลัวหนึ่งคือคำผิด...นั่นยังพอแก้ได้อยู่แต่เนื้อเรื่องไม่ดีขึ้นนี่แก้ไม่ได้แล้ว
มีใครรู้สึกแบบเราบ้างไหม หรือมีแต่เรามีมองโลกในแง่ร้ายเกินไป๕๕๕
คะน้าตัวน้อยตัวนิดน่าดูยูฮูวู้ฮู
4 พ.ย. 61 เวลา 13:49 น.
1,203
views
17 ความคิดเห็น
เราว่าเรื่องนี้น่าจะเป็นกันเยอะอยู่นะคะ อย่างเราเนี้ยบางทีลงให้อ่านไปแล้วก็ยังมานั่งคิดอยู่เลยว่ามันยังดีไม่พอหรือเปล่านะ จะมีคนติหรือเปล่านะ สำนวนแย่เกินไปหรือเปล่านะ ยิ่งเป็นร้านข้อมูลที่ลงให้เฉพาะนักเขียนอ่านด้วยแล้วบางครั้งก็มีความรู้สึกว่าอยากปิดร้านแล้วเก็บไว้อ่านคนเดียวอยู่บ่อย ๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนกันค่ะ
บางทีก็นึกอยากปิดเหมือนกัน แต่ก็อยากให้คนอ่าน แต่ก็อยากปิดด้วยความอาย
เหมือนพวกสองจิตสามใจ
กรณีของเรามันรู้สึกเหมือนจะให้อ่านดีไหมนะเพราะนี่มันก็ไม่ใช่นิยายด้วย แถมตอนแรกที่ทำร้านขึ้นมาเพราะรำคาญที่ hdd พังก็เลยหาที่เก็บข้อมูลใหม่เฉย ๆ แต่พอกดเผยแพร่ไปแล้วกลับมีคนเข้ามากดติดตามอยูมากพอสมควรก็เลยมีอารมณ์แบบเดี๋ยวเปิดเดี๋ยวปิดเหมือนผีเข้าผีออกอ่ะค่ะ มันสองจิตสองใจยังไงก็ไม่รู้ งงกับตัวเอง555
เปิดต่อเต้อะ แฟนคลับอยู่ตรงนี้
จุดใต้ตำตอ555
ก่อนกดเผยแพร่จะกลัว นิยายท๊อป20 กับพวกร้านขายนิยายมือสอง มาตีคู่กัน
คาดหวังไหม ก็หวังอยู่ แบบ ตื่นมากลางดึก(หลังเที่ยงคืน)เพื่อเช็คอันดับท๊อปร้อย แต่ก็ขำๆแหล่ะ ว่าเรื่องทำการทำงานเคยจริงจังแบบนี้ไหม55
เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะว่าตอนที่เอ็งทำงานขยันหาข้อมูลแบบนี้ไหม555
เราชื่นชมมากเลยนะ คนที่ทำงานด้วย เขียนไปด้วย เป็นเสาหลักของบ้านแต่ก็ไม่ทิ้งความฝันจะเขียนนิยายด้วยนี่ อยากกราบใจเลย55
หนูไม่รู้นะ แต่จากการที่พึ่งกดเผยแพร่เมื่อกี้ กดก็กดเลย555 อย่างไรก็ไม่ได้ลงมานาน จะให้รออีกสักวิก็สงสาร(สงสารตัวเอง)
ใจจะขาดเนอะเวลาจะกด๕๕๕
เคยเป็นครับ ผมเชื่อว่านักเขียนหลายๆคนต้องกังวลว่านิยายของเราไม่ดีพออะไรแบบนี้แน่นอนครับ ผมชอบกังวลเรื่องนิยายไม่ดีส่วนเรื่องกลัวคนไม่อ่านผมไม่เคยเป็นนะ
เราเองเพิ่งเคยแต่งนิยายลงเด็กดีเมื่อประมาณ20วันที่แล้ว ก่อนลงไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ เห็นยอดกดเข้าอ่าน33วิวก็ดีใจแล้วแต่กลายเป็นว่ามากดดันตัวเองในตอนหลังๆ เพราะกลัวว่าคนที่กดติดตาม กดให้กำลังใจเราเค้าจะรู้สึกเสียใจหรือผิดหวังถ้าตอนต่อไปมันไม่สนุก แต่สิ่งที่กลัวที่สุดคือคอมเมนต์ค่ะ555 กลัวคนอ่านเมนต์ว่ามันไม่สนุก กลัวตัวเองเก็บคำเหล่านั้นมาคิดมากแทนที่จะเอาไปปรับปรุงแก้ไขค่ะ ฮ่าาา
กลัวคอมเม้นสั้น ๆ ว่า...
"งง"
มาก
เมื่อก่อนอาจจะมีบ้าง เดี๋ยวนี้อย่าไปสนอะไรมันเลย ลงมันไป
จะครบปีแล้วเรายังไม่ชินเลย
สำหรับเราการได้มีโอกาสเขียนนิยายนับว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้วล่ะค่ะ
หลังจากที่เราเขียนไม่ออกไปเกือบ 10 ปี นี่กลับมาเขียนได้เป็นปีที่ 3 แล้ว เราก็ยังคิดว่าตัวเองเป็นมือใหม่อยู่ดีแหละค่ะ
ดังนั้นถึงได้ไม่ค่อยสนอะไรสักเท่าไร มีคนตามอ่าน มีคนติดตามนับเป็นผลพลอยได้จากการที่เราได้มาเขียนคลายเครียด
กลัวไม่มีใครอ่าน กลัวคนอ่านอ่านแล้วไม่สนุก 5555 กลัวไปหมด แต่ก็ลงอยู่ดี ใครไม่อ่าน ชั้นอ่านเองก็ได้ สนุกอยู่คนเดียว 55555
น่ากลัวนะ แถ้าแบบลงตอนใหม่ แล้ววิวไม่ขึ้นแม้แต่นิดเีดยว
คาดหวังว่าจะได้ลงตอนต่อไปในสัปดาห์หน้าครับ (คือพยายามเขียนนิยายรายสัปดาห์อยู่)
และก็กลัวว่าจะไม่ได้เขียนและลงนิยายตามเวลาที่กำหนดเท่านั้นแหละครับ เพราะช่วงนี้เปิดเทอมแล้ว งานยุ่งจริง ๆ ครับ 55555555
พอมามหาลัย ปิดเทอมจะเป็นเพียงฝัน...
อยากเขียนรายสัปดาห์เหมือนกันเลย คาดหวังว่าจะได้ลงตอนถัดไปภายในหนึ่งสัปดาห์...
ไม่เคยสำเร็จ
นี่อาศัยแต่งเผื่อไว้หลาย ๆ บทถ้ามีโอกาสครับ คืออย่างนิยถ้าเรามั่นใจว่าสามารถเขียนตอนต่อไปได้เรื่อย ๆ ก็เขียนต่อจนครึ่งเรืิ่องแล้วค่อยปล่อยครับ แต่ถ้าไม่ไหวก็คือจะรอให้ท้าย ๆ เรื่องก่อนแล้วค่อยปล่อยครับ
เห็นมีคนมา Comment เพิ่มขึ้นก็ดีใจ
แต่พอเข้าไปดูพบว่าเป็น Comment ประเภท
-พวกขายของ
-พวกโฆษณาฝากร้าน
-พวกโฆษณาประชาสัมพันธ์รับสอนพิเศษตัวต่อตัว
-พวกข้อความลูกโซ่ที่ลงท้ายด้วยประโยคที่ว่า "ใครไม่ส่งต่อ ขอให้มีอันเป็นไปภายใน 3 วัน 7 วัน"
-พวกที่ชอบเข้าทำมาเนียนว่าตัวเองเป็นนักอ่านที่เข้ามาอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนล่าสุด
โดยทำมาเป็น Comment อ้างว่า "สนุกมาก"
เพื่อฝากนิยายของตัวเองพร้อมกับแปะ Banner หรือ Link นิยายในสองบรรทัดสุดท้าย
อันสุดท้ายเราก็เคยเจอค่ะ555
"สนุกมาก
อย่าลืมไปอ่านของเรานะ"
...
จับตบ๕๕๕๕
โดนมาเช่นกันค่ะ ตอนนั้นออกแนวมึนๆ ไม่เข้าใจด้วยซ้ำ
เราเคยเจอแต่อันสุดท้ายในตอนที่ยังใช้ My.ID อันเก่าค่ะ
เจอตรงๆในหน้าแฟนฟิคของตัวเองเลย
ส่วนพวกขายของกับพวกโฆษณาฝากร้าน
เราเจอในเพจต่างๆของ Facebook ที่เรากดถูกใจ ในกลุ่มที่เราสิงสถิต
Twitter ตามแฮชแท็กต่างๆที่กำลังเป็นกระแสหรือกำลังขึ้นเทรนติดอันดับ
ทำให้ข้อความทวีตต่างๆที่มีคนเข้ามาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นถูกดันหายไปอย่างรวดเร็วมาก
ไม่ว่าจะเป็นละคร ซีรีส์ ภาพยนตร์ และข่าวต่างๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกแฮชแท็กละครไทย ซีรีส์ไทย ภาพยนตร์ไทย
ที่จะมีแฟนละคร แฟนซีรีส์ แฟนภาพยนตร์ไทยเรื่องนั้นๆเข้ามาพูดคุยกัน ด่าตัวละครบ้าง สปอยบ้าง
มักจะมีพวกมักง่ายเข้ามาเกาะกระแสละคร ซีรีส์ และภาพยนตร์ที่กำลังดัง
เพื่อเข้ามาขายของแล้วติดแฮชแท็กต่างๆด้วย
และ IG ของพวกดารา นักร้อง และเซเลปคนดังยังไม่พ้นเลย
ถึงแม้ว่าคนดังบางคนจะตั้งสเตตัสว่า "งดรับฝากร้าน" แล้วก็ตามค่ะ
ทางนี้ถ้ามีฐานแฟนคลับอยู่ระดับหนึ่งจะไม่ค่อยกลัวเท่าไรค่ะ แต่งเสร็จก็อัพเลย แต่จะเริ่มกลัวตอนที่เราเขียนๆ ไปแล้วมันดูกร่อยๆ หรือยอดวิวตอนที่ผ่านมามันดูห่างมากอะค่ะ ส่วนถ้ายังไม่มีแฟนคลับ จะกลัวว่าอัพไปแล้วไม่มีคนเห็น โดนเรื่องอื่นอัพกลบหมด ฟฟฟ
สำหรับตอนนี้กลัวคนอ่านไม่สนุกค่ะ
นิยายเราเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ (ของโลกแฟนตาซี ไม่ใช่โลกจริงด้วย) ถ้าไม่มีอธิบายเลยก็จะอ่านไม่รู้เรื่องอีก กลัวมันน่าเบื่อ ;;
พึ่งเริ่มแต่งเรื่องแรกได้ 3 อาทิตย์เศษๆ เองครับ
ตอนล่าสุดที่ลงไปเมื่อ 4 วันที่แล้ว มีแค่ 2 วิวเอง
คาดหวังนี่คือ หวังให้คนมาอ่าน สนใจหรือคำติชมต่างๆจากผู้อ่าน และคนที่ชอบผลงานของเรา คิดว่าทำเต็มที่แล้ว แต่ก็มีกำลังใจในการเขียนตอนต่อไปอยู่ดี เพราะมีคนอ่าน แม้จะเหลือเพียง 2 คนก็ตาม 5555555
...เป็นนักเขียนนี่ยากจัง....
ส่วนมากคือกลัวมากกว่า กลัวทีจะทำตามคาดหวังคนอ่านได้ไม่เต็มร้อย กลัวที่จะโดนอัดหนักๆจนท้อเหมือนที่เคยท้อไปช่วงนึงจนอยากเทงานเก่าทิ้งลงถังขยะไป เพราะว่าผมเป็นพวกคิดมากกับคำวิจารณ์ต่างๆ ซึ่งในจุดๆนี้ จะใช้วิธีที่(คิดว่า)เลวร้ายที่สุดก็ได้ อย่าง เขียนๆๆๆๆ แล้วก็ลงไปเลยแบบไม่แคร์คนอ่าน ใครจะอ่านตอนแรกแล้วโยนทิ้งลงถังก็ทำไป เขียนจบค่อยกลับมาอ่าน แล้วก็โยนทิ้งลงถังไปอีกทีก็ได้ไม่ว่ากัน
แต่ส่วนมากแล้ว ผมกลัวความเห็นเชิงว่า "ถึงมีความตั้งใจ แต่ก็ยังอ่อนหัด" ซึ่งคำนี้มันอาจจะดูเหมือนมีกำลังใจให้พยายามมากขึ้น แต่พอเจอบ่อยๆมันก็ท้อเป็น ซึ่งอันที่จริงไม่กล้าคิดจะโทษคนอ่าน เพราะว่ากันตามเนื้อผ้าจริงๆ แต่อยากจะโทษตัวเองมากกว่า ที่ทำยังไงก็สร้างความคาดหวังได้ไม่เต็มสักที
เรายึดติดคอมเม้นมาก เพราะงั้นจึงคาดหวังมากๆ
ถ้าคนอ่านน้อยจะไม่กลัวประเด็นนี้ครับ กลัวคนไม่อ่านมากกว่า 555+
บางตอนไม่ค่อยตั้งใจเขียนก็จะเฉยๆ มากกับการได้รับคอมเม้นต์ค่ะ เเต่ถ้าตอนไหนที่ตั้งใจเค้นเลือดเค้นเนื้อ เขียนยากๆ หรือหาข้อมูลจนตาเเตกก็เเอบหวังเอามากๆ อยู่เหมือนกันว่าจะได้รับคอมเม้นต์ที่เขาบอกให้เรารู้ว่าเขารับรู้ว่าตอนนี้เนี่ยเราอินกับมันขนาดไหน เเต่สุดท้ายก็นั่นเเหละค่ะ ไม่คาดหวัง = ไม่ผิดหวัง คำนี้คือจริงสุดๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?