นิยายภาษาอังกฤษ +แปลไทย (เขียนเอง) "Just A Nobody's Story" ภาษาไทยอัพตอนที่ 8 แล้วฮับ
ตั้งกระทู้ใหม่
(ข้างล่างมีภาษาไทย)
เปิดวาร์ป
Just A Nobody's Story เรื่องเล่าของโนบอดี้
https://writer.dek-d.com/thank-you/writer/view.php?id=1815006
ปัจจุบันมี 15 ตอน ภาษาไทย 8 ตอน
Part Two
Scene 1 - Leila : The mysterious boy
Scene 1 - Leila : The mysterious boy
Shocking news.
‘On last Saturday night, the police was informed that there had been an attack on one of the Maisies’ staff at the back of the restaurant. At the crime scene, there was a large amount of blood splashing all over the place, but the victim’s body was nowhere to be found. “Judging from the amount of blood we’ve found, the victim has a very low chance of survival.” said detective Jones. “We can assume that she’s not alive anymore, and we are doing everything in our power to bring her body back to the family.”
We will keep you updated. Thank you for joining us on CCB News.
This is probably where the ‘No Body’ case’s name came from. She wonders what really happened. It’s been 5 days, but still nothing.
“Leila! Turn it down, will ya!? It’s too loud! Are you gonna kill us all?”
“S—Sorry”
Leila rushes to the remote control and turns the TV off right away. Jeez, it’s not that loud. She is so dramatic.
It’s her first time living alone by herself. Leila's been living here for almost a year now, but she still feels strange sometimes. Actually, it’s a nice apartment. The location is perfect—she can walk to her college within 10 minutes. The sanitary is not so bad either.
What Leila doesn’t like is her neighbor. She feels a little unwelcome here, well, much unwelcome, to be exact. Her neighbor's name is Mandy, or Moody, as Leila prefers to call her. Moody always picks on her. At first, she didn’t know why, but she thinks she does now.
“And Miss Leila, how many times do I have to keep informin’ ya that your highness cat has invaded my room, again?”
“Oh god. I’m so sorry. Is she still there?”
“No, I threw her out the window.”
“What?” Oh no! Her Missy!
“What’s with that ugly face? Do ya really think that low of me? I didn’t do anything to your cat. I just took the cat out to the balcony.”
Leila hurriedly jumps to the balcony at once and search for her cat, but she’s not here. Where is she?
There is a little meow sound coming from above. She looks up to the roof and see her Missy wagging her tail on the rooftops edge. The apartment has 8 stories. Her room is on the 7th floor. Therefore, She loves to take Missy out to the rooftop from time to time. Because of her, Missy must have thought that it’s okay to go up there.
“Missy. Come down here” Leila can’t remember when was the last time Missy did what she was told.
As always, Missy ignores her.
There’s no choice. She has to go up there and take her down here herself.
The stairway to the rooftop is located at the end of the corridor. She doesn’t usually use it, unless she's going to the rooftop with Missy. Come to think of it, she has never walked up there alone before.
Finally, Leila's at the top of the stairs. She reaches her right hand to the doorknob and opens the rooftop door.
All stars above the sky shine at her.
What a beautiful night.
“Missy! Come on here!” Leila calls out for her cat. No responding. She should have brought some cat food with her.
She starts walking towards water tanks and looks around for her Missy. It’s so dark up here, and Missy's hair is all dark too. How can she find her in the dark like this.
“Mis—” Words escape from her lips as Leila stumbles on something and almost falls down.
What the hell?
She feels like there is something on the floor but she can’t see anything. That’s why Leila has to take her phone out and turns on the flashlight. Hopefully she hasn’t just stepped on Missy.
The light brightens, and she gasps in shock.
That something is actually someone!
A man—no, a boy—is lying face down on the floor. What made her shocked was the sea of blood on his body. There is blood all over him. Oh my god! Is he dead!?
“Hey! Are you okay?”
She has to call 911. Leila tries to hold the phone still, but her shaking hands betray her. She never does well in any crisis situations.
‘911, what’s your emergency?’
“H—Hi! I—I need an ambulance. There is someone injured on the rooftop.”
‘What’s the address, Ma’am?’
“I—It’s er—”
Leila screams as her phone is suddenly snatched from her hand. She can hear the sound of her own heart beating like crazy in her chest.
It was the injured boy’s hand. He is alive.
“Thank god, you’re alive! Are you alright?”
She watches him trying to sit up, but it looks like he doesn’t have enough strength to do so. Her phone is still in his hand and the flashlight is still on. The light helps her see his face and his injuries.
However, Leila isn't sure she sees any his injuries at all. Maybe she can’t see clearly enough because of the darkness around them.
His face is covered with so much blood, especially around his mouth down to the neck. He looks like an ordinary teenage boy who is definitely not older than fourteen. Because of the darkness, Leila can’t tell the color of his hair, but his eye color looks strange to her. It’s really light, even though they’re in the dark. It makes her think of Missy’s eyes glowing when she is looking at her in the dark.
Anyway, what’s this boy doing on the rooftop? Is he one of the residents in the apartment? And how did he get injured in the first place?
‘Ma’am, are you still with us?’ Leila hears the officer’s voice coming out from her phone. It’s still connecting.
The mysterious boy startles, and immediately throws her phone away as if he gets frightened of it. Her phone crosses the parapet wall and drops to the ground. The light is gone, so is the chance to say goodbye to that officer.
Okay—What a pretty weird reaction and kinds of aggressive. Leila is not sure she should get angry at him or get scared of him.
She can’t see anything now. Missy is still out here somewhere and she wants to find her, but she thinks that this boy needs medical attention as soon as possible.
“Can you stand? Do you need help?” Leila reaches out to touch his arm to help him stand up, but he shakes her hands off.
Then he falls to the floor and lies very still. Leila can’t sense any movements from him anymore.
Oh my god. What should she do?
<ไทย>
Part Two
Scene 1 – เลย์ล่า : เด็กหนุ่มปริศนา
Part Two
Scene 1 – เลย์ล่า : เด็กหนุ่มปริศนา
ข่าวสะเทือนขวัญ
‘เมื่อคืนวันเสาร์ที่แล้ว ทางตำรวจได้รับแจ้งว่าพนักงานคนหนึ่งของร้านเมซี่ได้ถูกทำร้ายที่บริเวณด้านหลังร้าน ที่เกิดเหตุพบรอยเลือดกระจายไปทั่วบริเวณเป็นจำนวนมาก แต่ไม่พบร่องรอยของศพเลย เจ้าหน้าที่สืบสวนโจนส์ได้ให้สัมภาษณ์ว่า “ตรวจสอบจากปริมาณเลือดที่พบในที่เกิดเหตุ เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายมีโอกาสรอดชีวิตต่ำพอสมควร จึงสามารถสันนิษฐานได้ว่าเหยื่อเสียชีวิตแล้ว ทางเราจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อนำศพกลับมาคืนให้ครอบครัวของเหยื่อผู้โชคร้ายให้ได้”’
เราจะรายงานความคืบหน้าของคดีอยู่เรื่อยๆ ขอบคุณท่านผู้ชมที่ติดตามรายการข่าวช่อง CCB
เพราะอย่างนี้นี่เองคดีนี้ถึงได้ชื่อเรียกว่า ‘โนบอดี้’ อยากรู้จังเลยแฮะว่าความจริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าวันแล้วแต่ก็ยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย
“เลย์ล่า! เบาเสียงหน่อยได้มั้ย ดังเกินไปแล้ว! จะฆ่าให้ตายกันหมดนี่เลยรึไง”
“ทะ...โทษที”
เลย์ล่ารีบพุ่งตัวไปหารีโมททีวีแล้วกดปิดเครื่องทันที ให้ตายเถอะ ความจริงแล้วมันก็ไม่ได้จะดังอะไรขนาดนั้นซะหน่อย ดราม่าจริงๆ
เธอเพิ่งจะออกมาอาศัยอยู่คนเดียวเป็นครั้งแรก เธออยู่ที่นี่มาเกือบปีแล้วก็จริง แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง ความจริงแล้วอพาร์ทเมนท์ที่นี่ดีเลยนะ สถานที่ตั้งดีงามมากๆ เธอสามารถเดินไปมหาวิทยาลัยได้ภายในสิบนาที แถมความสะอาดก็โอเคเลยด้วย
สิ่งที่เธอไม่ชอบก็มีแค่เพื่อนข้างห้อง เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ต้อนรับสักเท่าไหร่ ไม่สิ น่าจะเรียกได้ว่าไม่เป็นที่ต้อนรับอย่างแรงเลยต่างหาก เพื่อนข้างห้องของเธอชื่อแมนดี้ แต่เธอชอบเรียกอีกฝ่ายว่ามู้ดดี้มากกว่า มู้ดดี้ชอบคอยหาเรื่องเธอตลอด ตอนแรกเลย์ล่าไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ตอนนี้เธอว่าเธอรู้สาเหตุแล้วล่ะ (หมายเหตุจากไรท์จ้ะ: Moody มู้ดดี้ แปลว่าเจ้าอารมณ์ ไม่รู้จะทำให้ไทยเล่นคำได้ยังไงอะ)
“แล้วก็ท่านเลย์ล่าเพคะ ไม่ทราบว่าดิฉันจะต้องแจ้งให้ท่านทราบอีกกี่ครั้งคะว่าแมวของท่านบุกรุกเข้ามาในห้องดิฉัน อีกแล้ว!”
“ตายแล้ว ขอโทษนะ แล้วมันยังอยู่กับเธอรึเปล่า”
“ไม่อยู่ละ ฉันจับมันโยนไปนอกหน้าต่างแล้ว”
“หา!?” ไม่นะ! เจ้ามิซซี่!
“ทำหน้าซะทุเรศเชียว คิดว่าฉันต่ำทรามขนาดนั้นเลยรึไงยะ ฉันไม่ได้ทำอะไรแมวเธอสักหน่อย ก็แค่เอาไปไว้ที่ระเบียงเท่านั้นแหละ”
เลย์ล่ารีบพุ่งตัวไปที่ระเบียงแล้วมองหาเจ้าเหมียวของเธอโดยพลัน แต่มิซซี่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ มันไปอยู่ที่ไหนกัน
มีเสียงร้องเมี้ยวเบาๆ ดังมาจากข้างบน เลย์ล่ารีบเงยหน้าขึ้นมองไปบนหลังคา เห็นว่ามิซซี่ของเธอกำลังนั่งกระดิกหางเบาๆ อบู่บนริมแนวกั้นของชั้นดาดฟ้า อพาร์ทเมนท์ของเธอมีทั้งหมดแปดชั้น ห้องของเธออยู่ชั้นเจ็ด เพราะฉะนั้นเธอจึงชอบพามิซซี่ขึ้นไปเดินเล่นบนดาดฟ้าเป็นครั้งคราว ต้องเป็นเพราะเธอแน่ๆ มิซซี่ถึงได้คิดว่ามันขึ้นไปบนดาดฟ้าได้
“มิซซี่ ลงมานี่นะ” จะว่าไปก็จำไม่ได้เลยแฮะว่ามิซซี่เคยทำตามสิ่งที่เธอพูดซะเมื่อไหร่
สุดท้ายแล้วมิซซี่ก็ทำเมินใส่เธอเหมือนทุกที
ไม่มีทางเลือกอื่น ยังไงเธอก็ต้องขึ้นไปบนดาดฟ้าแล้วอุ้มตัวมิซซี่กลับลงมาเอง
บันไดทางขึ้นไปชั้นดาดฟ้านั้นอยู่ตรงมุมสุดทางเดินพอดี ปกติแล้วเธอก็ไม่ค่อยได้ใช้หรอก นอกเสียจากจะเป็นตอนที่พามิซซี่ขึ้นไปเดินเล่นข้างบน พอมาคิดดูแล้ว นี่เป็นครั้งแรกเลยแฮะที่เธอเดินขึ้นไปดาดฟ้าคนเดียว
ในที่สุดเลย์ล่าก็เดินขึ้นมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย เธอยื่นมือขวาออกไปหมุนลูกบิดประตูแล้วผลักมันเปิดออก
ดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้าส่องแสงสว่างลงมา
ช่างเป็นคืนที่งดงามจริงๆ
“มิซซี่! มานี่เร็ว! เมี้ยวๆๆ!” เธอส่งเสียงเรียกหาเจ้าเหมียว แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ทั้งสิ้น เธอน่าจะเอาอาหารแมวติดขึ้นมือมาด้วยซะหน่อย
เลย์ล่าก้าวเดินเข้าไปหาแท้งค์น้ำพร้อมกับมองหาเจ้าเหมียวน้อยไปรอบๆ แต่บนนี้มืดจริงๆ เลย แล้วขนของมิซซี่ก็เป็นสีดำซะด้วย มืดแบบนี้เธอจะหามันเจอได้ยังไงกันล่ะเนี่ย
“มิซ...” เสียงของเลย์ล่าขาดหายไปเมื่อเธอสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างบนพื้นจนเกือบล้มคว่ำลง
อะไรหว่า?
เลย์ล่ารู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรสักอย่างอยู่ที่พื้นแต่เธอมองอะไรไม่เห็น ดังนั้นเธอเลยหยิบมือถือออกมาเปิดไฟฉาย หวังว่าที่เธอเพิ่งเหยียบไปเมื่อกี้คงจะไม่ใช่เจ้ามิซซี่นะ
แสงสว่างวาบขึ้นพร้อมกับที่เลย์ล่าต้องอ้าปากค้างด้ายความตกใจ
อะไรบางอย่างที่ว่านั่นคือใครบางคนต่างหาก
ผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่สิ เด็กหนุ่มคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้น เธอตกใจรอยเลือดจำนวนมากที่อยู่บนตัวเขา ทั่วทั้งตัวเขามีแต่เลือดเต็มไปหมดเลย แย่แล้ว นี่เขาตายแล้วหรือเปล่าเนี่ย!?
“เธอเป็นอะไรรึเปล่า!?”
เธอต้องโทรหาตำรวจ เลย์ล่าพยายามถือมือถือนิ่งๆ แต่มือของเธอสั่นระริกซะจนเกือบทำมือถือตก เธอไม่เคยรับมือกับสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานได้ดีเลยจริงๆ
‘เก้าหนึ่งหนึ่ง แจ้งเหตุด่วนอะไรครับ’
“สะ...สวัสดีค่ะ คะ...คือว่าฉันอยากจะเรียกรถพยาบาลน่ะค่ะ มีคนเจ็บอยู่บนดาดฟ้า”
‘รบกวนขอที่อยู่ด้วยครับ’
“ดะ...ได้ค่ะ...”
เลย์ล่าร้องกรี๊ดเมื่อจู่ๆ มือถือของเธอก็ถูกอะไรบางอย่างปัดออกจากมือ เธอตกใจกลัวจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงหัวใจตัวเองเต้นรัวอยู่ในอก
แท้จริงแล้วเด็กหนุ่มคนนั้นเองที่เป็นคนคว้ามือถือของเธอไป เขายังมีชีวิตอยู่
“เธอยังไม่ตาย! ค่อยยังชั่วหน่อย แล้วเป็นอะไรรึเปล่า”
เลย์ล่ามองเด็กหนุ่มคนนั้นพยายามยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีแรงจึงทำให้ทุลักทุเลพอสมควร เขายังคงกำมือถือของเธอไว้ซึ่งเปิดฟังก์ชั่นไฟฉายอยู่ แสงสว่างจากมือถือช่วยให้เธอมองเห็นใบหน้าของเด็กหนุ่มและบาดแผลของเขา
แต่ถึงอย่างนั้น เธอกลับไม่เห็นว่าเขามีบาดแผลตรงไหนเลย บางทีคงเป็นเพราะความมืดเลยทำให้เธอมองเห็นไม่ชัด
บนใบหน้าของเขามีรอยเลือดติดอยู่เต็มไปหมดโดยเฉพาะบริเวณรอบๆ ริมฝีปากลงมาจนถึงต้นคอ เขาดูเหมือนเด็กวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่งที่อายุไม่น่าเกินสิบสี่ปี เธอมองไม่ชัดว่าผมของเขาเป็นสีอะไร แต่สีนัยน์ตาของเขานั้นแปลกมากเลยทีเดียว ดวงตาของเขาเป็นสีสว่างทั้งที่พวกเธออยู่ในความมืด สว่างเสียจนทำให้เธอนึกถึงมิซซี่ตอนที่มันจ้องสบสายตากลับมาในความมืด ตาของมันส่องประกายแวววาว
ว่าแต่ว่าเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นมาทำอะไรบนชั้นดาดฟ้ากันล่ะเนี่ย เขาเป็นคนที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนท์นี้หรือเปล่านะ แล้วเขาได้รับบาดเจ็บได้ยังไงกัน
‘คุณครับ คุณยังอยู่ในสายหรือเปล่าครับ’ เลย์ล่าได้ยินเสียงของเจ้าหน้าที่ลอดผ่านออกมาจากโทรศัพท์มือถือของเธอ สายยังไม่ได้ตัดไป
แต่ทว่า เด็กหนุ่มปริศนากลับสะดุ้งเฮือกแล้วเขวี้ยงมือถือของเธอทิ้งทันทีราวกับว่าเขาตกใจกลัวมัน มือถือของเธอลอยข้ามที่กั้นดาดฟ้าออกไปแล้วร่วงตกไปยังพื้นเบื้องล่าง พร้อมกับที่แสงสว่างและโอกาสคุยกับเจ้าหน้าที่คนนั้นต่อได้หายวับไป
เอ่อ...ช่างเป็นปฏิกิริยาที่แปลกชะมัด แถมยังก้าวร้าวไม่เบาเลยด้วย เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองควรจะโกรธพฤติกรรมของเขา หรือว่าควรจะกลัวเขาดี
ตอนนี้เธอมองอะไรไม่เห็นแล้ว มิซซี่อยู่ที่ไหนสักแห่งบนนี้แหละ เธออยากจะเดินตามหามันแต่ก็กังวลเรื่องแผลของเด็กหนุ่มคนนี้ ยังไงก็ต้องพาเขาไปหาหมอโดยเร็วที่สุด
“เธอลุกยืนได้หรือเปล่า อยากให้ฉันช่วยมั้ย” เลย์ล่ายื่นมือไปแตะแขนของเด็กหนุ่มเพื่อช่วยพยุงให้เขาลุกขึ้นยืน แต่เขากลับสะบัดมือเธอออก
ทันใดนั้นเด็กหนุ่มปริศนาก็ล้มพลั่กลงกับพื้นแล้วนอนแน่นิ่งอยู่อย่างนั้นโดยที่เธอจับความรู้สึกว่าเขาขยับตัวไม่ได้อีกเลย
แย่แล้ว นี่เธอควรจะทำยังไงดีเนี่ย
เปิดวาร์ป
Just A Nobody's Story เรื่องเล่าของโนบอดี้
https://writer.dek-d.com/thank-you/writer/view.php?id=1815006
บ้านโนบอดี้
ยินดีต้อนรับทุกคนนนน
Just A Nobody's Story เรื่องเล่าของโนบอดี้
https://writer.dek-d.com/thank-you/writer/view.php?id=1815006
บ้านโนบอดี้
ยินดีต้อนรับทุกคนนนน
HOPE
14 พ.ย. 61 เวลา 14:13 น.
1,586
views
3 ความคิดเห็น
It look interested ท่าทางสนุกมากๆ จะติดตาม I follow you
แมนดี้ มู้ดดี้ ให้เล่นคำเป็น แม่มันตาย ได้มะอะ แบบ แมน-แม่ ไรเงี้ย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?