เป็นแบบนี้ไปพบจิตแพทย์ดีไหม? ถ้าควรไปไปที่ไหนดี?

[Gen-twenty-two]

ถ้าแท็กไม่ค่อยตรงโทษทีนะคะ ไม่รู้ว่าต้องลงแท็กไหน แล้วก็ไม่ค่อยได้ตั้งบอร์ดในเว็บนี้เลย

ช่วงนี้กำลังคิดว่าตัวเองอยากจะไปพบจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาค่ะ แต่ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องนี้เท่าไร แล้วก็ไม่รู้ว่าจะปรึกษาใครดี เลยอยากรู้ว่าจะไปที่ไหนดี ค่ารักษาเท่าไร แล้วก็เราอายุ17ค่ะไปคนเดียวได้ไหม(เหมือนเคยอ่านผ่านๆที่ไหนสักที่ว่าไม่ถึง18ต้องมีผปค.)

ส่วนตัวเราคิดว่าเราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้านะคะ ถึงจริงๆจะไม่ค่อยมีความรู้เรื่องนี้มากก็เถอะ ส่วนตัวเราไม่ได้เป็นคนเก็บตัวอะไร ออกจะบ้าไปข้างนอกด้วยซ้ำ อยู่บ้านแล้วมันคลื่นไส้น่ะค่ะ ถึงจะชอบเที่ยวคนเดียวก็เถอะ ถึงเป็นก็ไม่ได้เป็นซึมเศร้าหลักๆแน่ๆ ปัญหาหลักๆคือ
หนึ่ง เราเป็นพวกหยุดโกหกไม่ได้ค่ะ ไม่ได้โกหกใส่ความชาวบ้านอะไรหรอกนะคะ แต่คำถามเล็กๆน้อยๆอย่างกินข้าวหรือยังอะไรแบบนี้ ถึงจะยังไม่ได้กินเราก็จะตอบกินแล้วอัตโนมัติค่ะ แล้วก็ไม่รู้จะแก้คำที่ตอบไปแล้วยังไง คือมันอาจจะดูตลกแล้วก็เล็กน้อยนะคะ แต่พอเป็นแบบนี้กับทุกๆเรื่องแล้วก็เครียดเหมือนกัน เหมือนว่าเรารู้ว่าคำตอบนั้นมันไม่จริง แต่ถ้าเป็นคำตอบที่เราคิดว่าอีกคนอยากได้ยินหรือตัดปัญหาเราก็จะตอบไป คือไปๆมาๆกลายเป็นเราตอบแบบที่เราอยากตอบไม่ค่อยได้ พอตอบไปแล้วแล้วมาแก้เป็นที่เราคิดจริงๆมันก็ดูโลเลไปซะงั้น หลังๆมันเริ่มไปขั้นที่เราพูดเรื่องไม่จริงที่คิดว่าคนอื่นจะชอบหรือสนใจมากกว่าเรื่องจริงๆของเราไปซะแล้ว
มันก็เลยมีสองตามมาค่ะ คือเราชอบหลอนไปเองว่าคนอื่นมองเราในแง่ไม่ค่อยดีแค่ทำตัวดีให้เพราะมันต้องทำไม่งั้นจะดูไม่ดี จะว่าไงดีล่ะค่ะ เพราะเราไม่ค่อยพูดอะไรจริงๆจิตใต้สำนึกก็เลยบอกว่าคนอื่นโกหกกับเราเหมือนกันล่ะมั้ง ทีนี้ก็เลยระแวงชาวบ้านไปทั่วเลยค่ะ พยายามจะมองโลกในแง่ดีนะคะ แต่มันหยุดหัวตัวเองไม่ได้จริงๆ
แล้วก็ลามมาที่สามค่ะ คือเดี๋ยวนี้เวลานอนหรือนั่งเหม่อๆจะชอบคิดว่าถ้าคนอื่นจับได้ว่าเราโกหกเขาจะเกลียดเรารึเปล่านะ หรือแสดงอาการแบบไหน แล้วก็คิดมากไปเรื่อยเลยค่ะทีนี้ นอนแทบไม่ได้เลย ขนาดปิดไฟปิดเสียงทุกอย่างนอนนิ่งๆบางทีก็นอนไม่ได้ พอหลับไปก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะฝันเรื่องเดิมๆ หลังๆมาอาจจะเพราะนอนน้อยสมองก็เริ่มตื้อค่ะ คิดอะไรไม่ค่อยออก คุมตัวเองเวลาจะร้องไห้ไม่ค่อยได้ แล้วก็โกรธเรื่องเล็กๆน้อยๆไปทั่ว บางทีก็เหวี่ยงเลยล่ะค่ะทั้งที่จริงๆเป้นคนใจเย็นมากเหมือนกันนะ เมื่อก่อนน่ะค่ะ
เรื่องพวกนี้เราเป็นมาราวๆสามสี่ปีแล้วล่ะค่ะ แต่ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรมาก เพิ่งมาจริงจังเอาช่วงนี้ เพราะรู้สึกว่าเริ่มไม่ใช่แค่นิสัยติดตัวแล้ว

เรื่องโกหกเนี่ยเคยลองพยายามหลายอย่างนะคะ อย่างยอมรับความจริงสุดๆ โทรไปบอกเรื่องจริงที่เคยโกหกทั้งหมดกับเพื่อนสมัยม.ต้นจนมันเลิกคบแถมสวดยับ พยายามฝืนพูดเรื่องจริงๆของตัวเอง แต่ดูเหมือนช่วยได้แค่นิดหน่อยค่ะ ยังไงก็ยังคุมคำตอบสั้นๆหรืออารมณ์ชั่ววูบไม่ได้ในบางที
เรื่องนอนแล้วหลอนนี่คือคุมไม่ได้เลย พยายามนึกเรื่องอื่นมันก็วนกลับมาเรื่องเดิมๆตลอด

ปกติเราจะไม่ค่อยคุยกับที่บ้านเรื่องพวกนี้นะคะ คือครอบครัวเราห่างๆกันมาตั้งแต่ก่อนเราเกิดแล้วล่ะค่ะ ต่างคนต่างอยู่กันซะมาก แล้วพ่อเราก็ค่อนข้างดุน่ะค่ะ แต่เรื่องนี้ก็เคยกลั้นใจบอกพ่อไปรอบนึง พ่อก็บอกกลับมาว่าถ้าตั้งสติเดี๋ยวก็หาย ก็บอกค่ะๆไปแต่ในใจคือหายพ่องสิคะ แต่ก็ไม่ได้หวังว่าพ่อจะเข้าใจอะไรหรอกนะคะ เพราะมีคดีทำลายความเชื่อใจบ่อยอยู่แล้ว อย่างตอนจะสอบโรงเรียนที่หนึ่ง พ่อบอกว่าถ้าสอบได้1-20จะให้เข้า แต่พอทำได้ก็ไม่ได้เข้าหรอกค่ะ แล้วก็หลายๆอย่าง แต่ก็ไม่มีเพื่อนสนิทๆที่พอจะรู้เรื่องพวกนี้เท่าไร

อาจจะพิมพ์งงๆหน่อยเพราะเราก็เรียบเรียงอะไรได้ไม่ค่อยดี แต่ก็ตามนั้นล่ะค่ะ ย้อนกลับไปที่คำถามย่อหน้าแรก 
-ควรไปพบแพทย์ไหมคะ 
-ถ้าควรที่ไหนดี ตัวเราอยู่ต่างจังหวัดค่ะ แต่แนะนำในกทมก็ได้เพราะเราขึ้นไปเที่ยวกทมคนเดียวบ่อยเดือนละหลายรอบอยู่แล้ว เรื่องทางนี่ไม่มีปัญหา 
-ค่ารักษาประมาณเท่าไร 
-แล้วก็ไปคนเดียวได้ไหมคะ

Comments

[เกย์อักษรฯเอกปรัชญา]

ถ้าอยากไปจริงๆก็ไปได้ฮะ แต่เท่าที่เราอ่านสถานการณ์ของคุณคือ มันยังดูไม่หนักมากเท่ารายอื่น

เรื่องการโกหก สำหรับเรา เรามองว่าเป็นปกติฮะ คุณยังไม่เคยเรียนปรัชญาแมคเคียเวลลิ(Machiavelli)สินะ คุณถึงได้รู้สึกว่ามันผิดขนาดหนักที่จะโกหก แต่ความจริงคือในโลกการทำงานผู้ใหญ่ ใครๆก็โกหกกัน แต่การโกหกในบริบทแมคเคียเวลลินี้ คือการใช้ความเลวเป็นทางผ่านหรือเป็นอุปกรณ์เพื่อผลลัพธ์ที่ดี เช่นว่า ที่คุณโกหกว่ากินข้าวแล้วเมื่อถูกถาม เป็นเพราะจิตคุณประเมินสถานการณ์ได้ว่าหากตอบว่ายังไม่กิน ผลลัพธ์ที่ตามมาจะเป็นไปในแง่ไม่ดี คุณเลยเลือกโกหกเพื่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ดี อย่างนี้เรียกว่าคุณมีอาชญาสมบัติ(Criminal Virtue)ซึ่งจัดเป็นคุณงามความดีเพื่อเอาชีวิตรอดในสังคม ตามหลักปรัชญาแมคเคียเวลลิ ฮะ ฉะนั้นไม่ต้องกังวลมากจนเกินไป

ในทางพระพุทธศาสนา ถึงแม้จะมีบัญญัติว่าการโกหกผิดศีลข้อที่ 4 แต่ บัณฑิตอักษรศาสตร์ก็สามารถตีความได้ว่าต้องเป็นการโกหกด้วยเจตนาที่ไม่ดีจึงจะนับว่าผิดบาป เอาเรื่อง "เจตนา" มาเข้าจับในการตีความ