มีใครรู้สึกกระวนกระวายเวลาโดนวิจารณ์งานบ้างไหมคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
เหมือนกับลงตอนหนึ่งมา แล้วฟีดแบ็ก อาจจะออกไปทางลบ หรือที่เราคิดว่าฟีดแบ็กจะออกมาทางนี้แต่กลับออกมาอีกทาง หรือก็ไม่เชิงว่าอะไรหรอกค่ะ แต่เหมือนกับคนอ่านว่า ๆ ทำไมตัวละครไม่ทำแบบนี้ ทำแบบอีกทาง หรือไม่ทำแบบนี้สักที เรารู้สึกสะเทือนจิตใจมากเลยค่ะ 55555555555 เหมือนตัวเองโดนด่าไปด้วย รู้สึกเหมือนเขียนเรื่องออกมางี่เง่า แล้วเรากลัวคนอ่านรำคาญเรื่องของเราแล้วเลิกอ่านอะไรแบบนี้ไปเลยอ่ะค่ะ T-T เลยทำให้รู้สึกไม่กล้าแต่งต่อสักที เลยไม่จบซักกะเรื่อง เหมือนที่ผ่านมาก็เป็นแบบนี้หลายรอบ เริ่มมาดีแต่มักจะมีตอนตกม้าตาย ต้องทำยังไงดีคะกับการจัดการความรู้สึก นี่ก็รู้สึกว่านอกจากเรื่องนี้ เรื่องวาดรูป เรื่องงานการศึกษาก็ทนคำวิจารณ์ไม่ค่อยได้เหมือนกันเลยค่ะ T-T
ขออภัยที่พูดจางง ๆ ค่ะ
1,605
views
20 ความคิดเห็น
สู้ๆ นะคะ จำได้ว่าเมื่อก่อนก็เคยเป็นแบบคุณเลยค่ะ ติดกับคำวิจารณ์ คาดหวังการตอบรับมากเกินไปค่ะ กลัวคนอ่านผิดหวัง ไม่ชอบ คิดเยอะไปหมด แต่จริงๆ แล้ว ถ้าเราเขียนนิยายขึ้นมาสักเรื่อง ถ้าเรารู้สึกว่ามันสนุก เราใส่ใจกับมันมากๆ คนอ่านน่าจะสนุกไปด้วยนะคะ เราไม่สามารถเขียนให้ถูกใจทุกคนได้ แต่เขียนให้ดีที่สุดในแบบของเราได้ค่ะ
‘ไม่ต้องไปใส่ใจ’ คำนี้พูดง่ายแต่ทำยาก ถ้าเราแนะนำให้ปิดคอมเมนท์ หรือแนะนำให้อย่าไปใส่ใจ ให้เลิกคาดหวัง ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ยากทั้งสิ้น
เราไม่รู้ว่าควรแนะนำอย่างไร แต่เราเป็นคนหนึ่งที่ผ่านมันมาได้ ตอนนั้นนักอ่านบางส่วนประกาศว่าจะเลิกอ่านนิยายของเรา เพียงเพราะนางเอกเลือกในทางเลือกที่ไม่ถูกใจ พวกเขาบีบบังคับเรา แต่สุดท้ายเราไม่ได้สนใจ
เราเชื่อมั่นในความต้องการของตัวละคร เรารู้จักพวกเขาดีกว่าใคร และนิยายของเรามีคุณมากกว่าจะมาหยุดลงเพราะคนจำนวนหนึ่ง ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ยังรักในผลงานของเรา
อยากให้จขกท.รักงานเขียนตัวเองให้มาก รักคนที่อยู่กับเรา มากกว่าคนพวกนั้น คุณจะผ่านมันไปได้ค่ะ มองคุณค่าของคนที่รัก ไยดีคนที่อยู่กับเรา ดีกว่าทองคนที่จากไปนะคะ
สู้ ๆ ค่ะ
เวลาเขียนนิยาย เราสร้างตัวละครที่ส่วนหนึ่งมาจากตัวตนของเราเอง ง่ายๆ คือเราใส่ตัวตนของเราลงในทุกสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาด้วยค่ะ เพราะเหตุนั้นเวลาที่ถูกวิจารณ์ในทางลบ เวลาที่เรารับไม่ได้ก็เพราะมีความรู้สึกเหมือนเป็นการวิจารณ์ตัวเรา (แบบที่เรียกว่า personal attack) เรามักแยกไม่ออกระหว่างสิ่งที่เขาพยายามบอกกับตัวตนของเราเอง เพราะเราแยกสิ่งที่เราสร้างขึ้นออกจากตัวตนของเราไม่ได้นี่แหละค่ะ เพราะอย่างนั้นเวลาที่เห็นใครวิจารณ์งานของเรา พยายามคิดว่าเขาวิจารณ์ตัวละครของเราที่เราสร้างขึ้น ไม่ได้วิจารณ์ตัวเราสักหน่อย
อีกอย่างนะคะ คนแต่ละคนมีพื้นฐานมาไม่เหมือนกัน ความคิดและการเข้าถึงปัญหาแต่ละอย่างก็เลยไม่เหมือนกัน บางครั้งเราเขียนอะไรแบบที่คิดว่าตัวละครควรทำแบบนี้แหละ แต่ผู้อ่านที่มีพื้นฐานมาต่างออกไป หรือมีประสบการณ์ต่างออกไป อาจมองว่าไม่เข้าท่า น่าจะเป็นอีกแบบมากกว่า เคยเจอกับตัวเองบ่อยค่ะอะไรแบบนี้ เพราะเขียนนิยายมา 16-17 ปีแล้ว เจอมาสารพัดรูปแบบ ก็จะรับฟังและทำความเข้าใจค่ะ ว่าเป็นอย่างที่เขาบอกก็ได้เหมือนกัน ทำไมเราเองไม่เคยคิดอย่างนั้นมาก่อน แต่ในเวลาเดียวกันก็ยึดมั่นกับความเชื่อและสิ่งที่เราเขียนไปแหละค่ะ เพราะถ้าคอยแก้ที่เขียนตามคำวิจารณ์ไปทุกครั้ง เราเองในฐานะคนเขียนนี่แหละค่ะที่จะเป๋เอง
โดนบ่อยๆก็ชินคับ แล้วคุณจะใจเพรช
เมื่อก่อนเคยเป็นค่ะปัจจุบันเราเฉยๆ นะที่จะฟัง
ส่วนหนึ่งเพราะบางทีเราแยกแยะตั้งแต่คนวิจารณ์ค่ะ บางคนที่ตั้งโต๊ะวิจารณ์หรือรอสับอะไรแบบนี้ คือเขาจะหาจุดพร่องให้เรามันก็ดีค่ะบางทีเราก็เผลอมองพลาดไป แต่ใช่ว่าเราจะแก้ทุกจุดที่เขาว่านะคะ ถ้ามันเป็นรอยรั่วเราอุด แต่ถ้าบางส่วนเราจงใจเราก็ปล่อย อย่างด้านภาษา ส่วนใหญ่เราจงใจมากกว่า
บางคนตั้งโต๊ะวิจารณ์มันก็มีทั้งข้อดีข้อเสียค่ะ เคยคิดจะรับตอนปีใหม่ก็มาคิดได้ว่าถึงไม่รับ เวลามีคนมาจุดธูปเรียกในกระทู้เราก็ไปทุกทีอยู่แล้วเลยอย่าหาเรื่องเลย การฝึกวิจารณ์งานมันก็มีข้อดีนะคะ ฝึกมองข้อดี-ข้อเสียในงานคนอื่นเพื่อมากันไม่ให้เกิดในงานตัวเอง แต่บางคนก็ ตรงข้ามค่ะ เราถึงบอกว่าเรามองตั้งแต่คนวิจารณ์ว่า เขามีคุณสมบัติพอที่ทำให้คำวิจารณ์ของเขาหนักแน่นสมจริงแค่ไหนค่ะ
ปีหน้าเราจะลองฝึกมองในฐานะบรรณาธิการดู (ซื้อหนังสือคู่มือการเป็นบรรณาธิการมาอ่านดูแล้ว) ค่อยมาขอของคนแถวๆ นี้ไปฝึกดูค่ะ
คิดแบบนี้ดีแล้วครับ
บอกตรงๆ ว่ากลัวเหมือนกัน ถึงขั้นปอดแหกด้วยซ้ำ ลงนิยายแต่ละทีก็รู้สึกเครียดจัง
มีใครรู้สึกกระวนกระวายเวลาโดนวิจารณ์งานบ้างไหมคะ
เหมือนตัวเองโดนด่าไปด้วย รู้สึกเหมือนเขียนเรื่องออกมางี่เง่า แล้วเรากลัวคนอ่านรำคาญเรื่องของเราแล้วเลิกอ่านอะไรแบบนี้ไปเลยอ่ะค่ะ T-T เลยทำให้รู้สึกไม่กล้าแต่งต่อสักที เลยไม่จบซักกะเรื่อง เหมือนที่ผ่านมาก็เป็นแบบนี้หลายรอบ เริ่มมาดีแต่มักจะมีตอนตกม้าตาย ต้องทำยังไงดีคะกับการจัดการความรู้สึก นี่ก็รู้สึกว่านอกจากเรื่องนี้ เรื่องวาดรูป เรื่องงานการศึกษาก็ทนคำวิจารณ์ไม่ค่อยได้เหมือนกันเลยค่ะ T-T
สวัสดีค่ะ
เข้ามาคุยเป็นเพื่อน และอยากให้คำแนะนำซึ่งอาจจะช่วยเป็นกำลังใจ หรือเป็นแรงบันดาลใจให้คุณได้บ้าง
มีใครรู้สึกกระวนกระวายเวลาโดนวิจารณ์งานบ้างไหมคะ
คำถามจากหัวข้อ ตอบว่า ไม่เคยค่ะ
คือจริงแล้วยังไม่มีผลงานที่ถูกวิจารณ์ให้ ไม่มีการวิจารณ์ในรูปแบบใดๆทั้งสิ้น
จะมีก็เพียงกำลังใจ และคำแนะนำจากคนอ่าน ในนิยายสาม-สี่ตอน ซึ่งที่เขียนค้างไว้หลายๆปี ที่เป็นแบบนั้นอาจจะมีสาเหตุมาจากที่ตนยังไม่มีผลงานจริงจังก็เป็นได้
หากแต่วันหนึ่งที่จะสามารถมีผลงาน และอาจจะถูกวิจารณ์ในรูปแบบต่างๆอย่างแน่นอน
หากแต่เชื่อว่าคงไม่เกิดความกระวนกระวายแต่ประการใดค่ะ
เหมือนตัวเองโดนด่าไปด้วย"... คุณอาจจะคิดไปเองค่ะ ที่ว่าเขาด่าคุณ หรือคุณถูกด่านั้นนะ
จริงแล้วความจริงไม่น่าจะใช่แบบนั้นค่ะ
เขาอาจจะวิจารณ์ด้วยการเอาความเห็น ความรู้สึกของเขาเองเข้าไปตัดสิน...ในงานของคุณ และบางครั้ง คนบางคนเขาอาจจะไม่รู้จักกาละเทศะในการใช้คำที่เหมาะสม
คือคนบางคนอาจจะใช้คำที่รุนแรงในการวิจารณ์ หรือในการตัดสินทุกสิ่งอย่าง...ซึ่งเป็นอะไรที่แตกต่างจากของตน...นั้นแท้จริงเพียงรู้สึกคับแคบในตัวตนของเขาเอง เมื่อมีโอกาสเห็นความแตกต่าง...ของคุณ เขาก็ระเบิดความคับแคบของเขาออกมาเท่านั้นเอง
ซึ่งเหตุเช่นนี้เกิดขึ้นได้เป็นธรรมดานะคะ
คือคุณต้องมีความเชื่อมั่นในตัวตนของคุณเอง
คุณต้องเชื่อมั่นในผลงานของคุณด้วยค่ะ
จะทำให้คุณรู้สึกว่าคุณมีจุดยืน มีความเชื่อมั่น มีความปลอดภัย
คือแม้จะมีผู้คนมากมายอาจจะอยากมีส่วนร่วมในผลงานของคุณด้วยการตัดสิน...ด้วยคำพูดต่างๆนานา เหตุเช่นนี้หรือก็เกิดขึ้นได้เป็นธรรมดา แต่คุณต้องเข้มแข็ง เชื่อมั่นค่ะ
และที่สำคัญยิ่งนะคะ พยายามเปิดใจให้กว้างๆๆๆเข้าไว้... เพื่อการที่คุณจะยอมรับความแตกต่างนานาประการ หรือรับคำวิจารณ์ต่างๆนานาให้จงได้ นั้นเป็นวิธี หรือทางออกที่ดีที่สุดค่ะ
คือตราบใดที่คุณไม่ทำผิดศีลธรรม ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดกฎ ไม่เบียดเบียนใครๆให้เขาได้รับความเดือดร้อน หรือแม้ไม่นำพาเหตุที่จะเป็นปัจจัยที่จะทำให้ตัวคุณเองต้องเดือดร้อน คุณต้องมีความเชื่อมั่นนะคะ
คุณต้องบอกตัวคุณเองว่า...คนเรานะมีความแตกต่างเป็นแก่นสาร...และความแตกต่างมากมายนั้นคุณต้องยอมรับมันให้จงได้ ด้วยความยินดีค่ะ
คือเราเปลี่ยนแปลงใครๆ หรือคนอื่นๆในวิธีของเขาไม่ได้
เราก็คงจะต้องสร้างฐานรับ...สร้างภูมิต้านทาน...เพื่อการอยู่...ที่พึงจะสงบสุขได้นั้นเองค่ะ
คุณต้องฝึกที่จะแยกแยะ และจัดระเบียบให้กับตัวคุณเองค่ะ
ขอให้คุณคิดว่า...งานเขียนเป็นความตั้งใจที่จะให้เกิดหรือให้เป็นในแบบที่คุณต้องการ...หากแต่หลายๆคนเขาไม่เห็นด้วย...เขาอาจจะวิจารณ์แตกต่างกันไป...
และคำวิจารณ์ต่างๆนั้นคุณจะเก็บอันไหนไว้เพื่อเป็นแรงบันดาลใจ เป็นแบบอย่าง...เป็นไอเดียที่คุณจะสามารถต่อยอด สร้างสรรค์ ให้เป็นผลงานที่ดีได้ คุณก็เก็บเอาไว้
และคำวิจารณ์แบบไหนที่คุณจะทิ้งลงถังขยะไป...นั้นทุกอย่างอยู่ที่คุณค่ะ
ชีวิตของคุณเป็นของคุณ ผลงานของคุณเป็นของคุณ คุณเลือกที่จะทำ ที่จะเขียนแบบที่คุณต้องการ...ก็ขอให้คุณมีความเชื่อมั่นค่ะ
ชีวิตของเราๆทุกๆคนก็เป็นของเราทุกๆคนนะคะ ชีวิตของใครก็ของเขา ซึ่งเราจะอยู่ เป็น แทนกัน หรือเป็นในแบบที่ทุกๆคนที่แตกต่างต้องการให้คุณเป็นนั้น เป็นไปไม่ได้ค่ะ
และไม่มีวันที่จะเป็นไปได้ด้วยค่ะ
เพราะฉะนั้นจงมีความเชื่อมั่นในตัวตนของคุณเอง และผลงานของคุณนะคะ
สำคัญที่สุดยิ่งๆเพื่อการนี้ คือเปิดใจให้กว้างๆเข้าไว้ และรักษามารยาทที่ดี และสวยงามด้วยคำตอบรับที่เหมาะสม และการกระทำ ให้คงอยู่ให้ได้ในการตอบรับ ไม่ว่าการวิจารณ์นั้นๆจะมาในรูปแบบใด
เมื่อคุณทำดีที่สุดแล้ว คุณไม่มีอะไรที่ต้องกังวลค่ะ
เพราะนิยายของคุณ ก็ต้องเป็นไปตามที่คุณต้องการให้เป็นสิคะ คือความจริง
คำวิจารณ์ต่างๆนานานั้นแท้จริงเกิดขึ้นมาจากความแตกต่างความคิดเห็นมากมาย จากผู้คนที่มีความคิดที่แตกต่างเท่านั้นเองค่ะ
เหตุเช่นนี้เกิดขึ้นได้เป็นธรรมดานะคะ
แนะนำว่า...คุณต้องพยายามฝึกที่จะสร้างความเข้าใจ...ในความแตกต่าง และเปิดใจรับ...ให้จงได้ เท่านั้นทุกอย่าง...ก็จะไหลผ่านคุณไป...ค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ
สู้สู้นะคะ
ถ้าเป็นคำวิจารณ์เชิงลบในหน้านิยายยังไม่เคยเจอค่ะ อย่างมากก็มีทักเรื่องที่เราเผลอพิมพ์ผิดแต่ก็นานนานที แต่ถ้าเป็นในบอร์ดเพิ่งเจอมาไม่นานนี้ แต่เราก็ไม่ได้เก็บมาคิดอะไร เพื่อนที่เป็นนักเขียนอาชีพบางคนมาอ่านเจอคำวิจารณ์เขายังแอบส่งข้อความมาถามเราขำขำเลยว่า "นิยายแกเข้าตาสำนักพิมพ์ เข้าตาคนอ่าน แต่ดันไม่เข้าตานักวิจารณ์ว่ะ"
อย่าไปซีเรียสกับเรื่องพวกนี้มากเลยค่ะ เราไม่สามารถเขียนนิยายออกมาให้ถูกใจของทุกคนได้หรอก
อันนั้นเราถึงบอกว่าเราดูคนวิจารณ์ด้วยไงคะ บางคนคือเราเอางานตัวเองมาให้เขาสับเราก็รู้ว่ามันเหมือนโยนเนื้อเข้าปากสุนัขอ่ะ เราก็รู้ว่างานเราคงไม่ดี 100% บางทีการได้รู้ในอีกหลายมุมมองมันก็เปิดโลกดี
พอดีวันนั้นอยู่ว่างว่างก็เลยนึกสนุกน่ะค่ะ เรื่องภาษาและการบรรยายที่เขาติมา คือเราจงใจให้มันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเราเองอยู่แล้ว ซึ่งคนอ่านเขาก็ค่อนข้างชอบ ส่วนใหญ่มีแต่บอกว่าเราใช้สำนวนภาษาดีอ่านง่ายไม่ติดขัด เพิ่งจะเคยโดยวิจารณ์แบบตรงกันข้ามก็คราวนี้แหละค่ะ ไม่ได้ซีเรียสอะไรแค่รู้สึกว่าแปลกใหม่ดี
เราไปอ่านของเขามาตั้งแต่มาโฆษณาในบอร์ดค่ะ ที่โฆษณาคลิกเบทอ่ะนะ ก็เลยไปลองดูๆ ดังนั้นพอเห็นเขามาตั้งโต๊ะวิจารณ์เลยไม่คิดจะเอาของตัองไปวางให้รำคาญการแจ้งเตือนค่ะ
เรื่องสำนวนภาษา สงสัยว่าถ้าเราเอานิยายภาษาลิเกไปลงคงจะโดนมายิ่งกว่าคุณอลิสอีกมั้งทั้งที่เราจงใจให้มันเป็นแบบนั้นแหละ
แต่เราชอบสำนวนภาษาของคุณมิรันนะ เคยแอบไปอ่านเรื่องสั้นอยู่555
ถ้าเรื่องสั้นนั่นใช้ภาษาค่อนข้าง 'ปกติ' แล้วล่ะค่ะ
แต่ถ้าเรื่องยาวแฟนตาซีนี่ภาษาลิเกมากเลยค่ะ
เดี๋ยวช่วงเข้า admit จะลองไปนั่งอ่านดูค่ะ
ขอให้การผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดีค่ะ หายไวๆ แฟนๆ รออยู่
ขอบคุณค่ะ
เล่าสู่กันฟัง...เมื่อวานเลื่อนไปอ่านกระทู้หนึ่ง มีคอมเม้นต์ประมาณว่าถ้านักเขียนจะหายไปไหนไม่ต้องแจ้งนักอ่านทุกเรื่องก็ได้ น่ารำคาญ ไม่ได้อยากรู้ ประมาณว่ายังไงก็เป็นแค่ข้ออ้างเวลาตันเท่านั้นแหละ เบื่อพวกไร้ความรับผิดชอบ อ่านแล้วก็รู้สึกปลงเนอะ เป็นคนเขียนนี่ติดงานก็ไม่ได้ ติดเรียนก็ไม่ได้ ป่วยจะตายก็ยิ่งไม่ได้อีก เพราะมันจะกลายเป็นข้ออ้างในสายตาของใครบางคนเท่านั้น
บางทีเราถึงได้แจ้งเลือกเฉพาะหน้าเพจกับทวิตแหละค่ะ My.id ก็แจ้งบ้าง แจ้งหน้านิยายบางคนไม่เห็น แต่ส่วนใหญ่จะแจ้งท้ายตอนถ้ารู้ล่วงหน้า แต่ถ้าคาดการณืไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไง
ใครสนใจเดี๋ยวเขาก็เห็นเอง เดี๋ยวจะหาว่าเราอู้ เราโน่นนี่นั่น เราก็แจ้งไว้แต่ต้นอ่ะนะว่าเราทำงาน เราจะพยายามลงอาทิตย์ละตอนนะถ้าลงไม่ทันก็ขออภัย
อย่าว่าแต่นิยายเลยค่ะ บทความพอเราไม่อัพตอนใหม่เพิ่มคนถอนเฟบกัน เราก็คิดว่าคนที่ถอนไปนี่เขาคาดหวังอะไรจากเราแต่แรกหรือ พอไม่อัพ 2-3 อาทิตย์ก็ถอนเฟบ =__=
คนเรามันมีร้อยเหตุผลอ่ะ เราก็มีเหตุมีเรื่องที่จะไม่ลง มันแค่สัญญาใจอ่ะ แต่ไม่ได้สัญญาเพราะเราคงทำไม่ได้แบบเป๊ะๆ นักหรอก
เราแจ้งแค่ตอนท้ายของนิยายค่ะ ส่วนเขาจะเข้าใจหรือจะมองว่าเป็นข้ออ้างก็ต้องแล้วแต่เขาอ่ะเนอะ
ป.ล.พูดมากเดี๋ยวเจ็บคอ วันนี้โบนัส(แฟน)ออกยึดบัตรเอาไว้ได้แล้วไปหาเรื่องถลุงเงินดีกว่า
แนะนำว่าให้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้พระเสาร์ก่อนจะผ่านะคะ คนที่ดาวเสาร์เล็ง(อาจจะเล็งที่เดือนหรือลัคนาก็ได้) จะปวดกระดูกปวดข้อ ไม่สบายเนื้อตัว
เราเป็นคาทอลิกอ่ะค่ะ
กำลังคิดอยู่ว่าจะสั่งคอมประกอบ มาตัดวิดีโอ 4k เอาให้เรนเดอร์เร็วปรื้ดไถลลื่นหัวแตกไปเลย55
ยกมือสนับสนุนเต็มที่ค่ะ 555
พวกเรากำลังเดินเรือเต็มกำลังออกอ่าวไทยกันอีกแล้ว...
พูดถึงคลิบวิดีโอ ใช้ Flash น่าจะโอเคสุดแล้วใช่ไหมคะจะได้ลงโปรแกรมไว้ จะทำคลิบยังไม่ได้ศึกษาเลยตอนแรกว่าจะใช้ Window media ทำแบบง่อยๆ สักหน่อย เพราะเราแค่จะอัดเสียงกับใส่รูป ไม่ได้ถ่ายเป็นภาพเคลื่อนไหว เราไม่เอาหน้าตัวเองออกกล้องเด็ดขาดค่ะ
ส่วนคอม คอมที่เพิ่งซื้อนี่แต่งมาสำหรับเล่นเกมค่ะ ดังนั้นทำ CG น่าจะหายห่วง บอกคนขายว่า ใช้ CG เล็กน้อยแต่จัดมาซะแบบจัดหนัก
พวกเราก็ออกทะเลกันประจำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ555
พูดถึงเกมส์แล้วปวดใจ สามวันก่อนหมุนวงล้อไปร้อยกว่าครั้งได้แต่ขยะ
ถ้าใช้วินโดว์ 10 ทำใน picture ได้เลยค่ะ
https://educationblog.microsoft.com/2018/07/how-to-quickly-edit-videos-on-windows-10/
โอ้ ขอบคุณค่ะ ไว้ไปลองดู
พูดถึงกาชา เราเกลียดเซิฟไทยทุกเกมส์มากกกก กั้กกาชา กั้กของแลก กั้กทุกอย่าง
เกลียดดดดด
ไ-อ้พวกถุงสุ่มไอเทมอีกโคตรเกลียด เมื่อก่อนเคยติดเกมส์จีนเกมส์หนึ่งมาก มันชอบเอาชุดแฟชั่นลงถุงสุ่มชุดหนึ่งจะมีประมาณ 4-5 ชิ้น แล้วมันก็สุ่มได้แต่ขยะ พอบทจะได้ชิ้นส่วนชุดแฟชั่นก็ชอบได้แต่ชิ้นซ้ำ ๆ กัน เราเปิดถุงหมดไปเป็นหมื่นยังไม่ได้ชุดมาใส่เลย แต่ตอนเกมส์ใกล้ปิดมันดันเอามาลงขายยกเซ็ตแค่ชุดละ 799 บาท คิดแล้วแค้น
เซิฟญี่ปุ่นเราไม่เคยเติมเงินเลย แต่เทพกว่าเซิฟไทยอีกค่ะ55
เดี๋ยวนี้เราก็ชอบไปเล่นเซิฟนอก เขาไม่กั๊กไอเทมเหมือนเซิฟไทย แต่ข้อเสียอย่างเดียวคือคราวก่อนเราติดงานไม่ออนเดือนเดียวพวกเตะออกกิลเลย ใจร้ายโคตร
คุณอลิสเราตั้งกิลล์เองค่ะสมาชิกมีเราคนเดียวเพราะรำคาญไปไหนชอบมีคนชวนค่ะ
รู้สึกว่าพวกเราจะแล่นเรือมาไกลมาก ปัจจุบันน่าจะใกล้อ่าวเม็กซิโกแล้วล่ะมั้งคะ555
วิจารณ์ได้ คอมเมนท์ได้ ตราบใดที่ใช้ถ้อยคำสุภาพ และอยู่บนพื้นฐานความให้เกียรติ ซึ่งกันและกัน
ซึ่งเราค่อนข้างด้านแล้ว ทั้งต่อคำวิจารณ์ และการติจากนักอ่าน เรารู้ว่าเราต้องการอะไร เนื้อเรื่องเราจะไปในทางทิศไหน
แต่สารภาพตามตรงว่า รับมือไม่ถูก กับนักอ่านประเภทนี้ เรากลัวว่าถ้าเราปล่อยนางเบลอ นางจะยิ่ง คุกคามหรือก้าวร้าวไหม? จุดนี้คือสิ่งที่เรากลัวและกังวลมากกกก ในการรับมือนักอ่านแต่ละคน ทำตัวไม่ถูกเลย55
เวลาเจอนักอ่านดี ๆ อารมณ์ก็คงเหมือนกับตอนถูกหวย ส่วนเวลาเจอนักอ่านแย่ ๆ อารมณ์ก็คงคล้าย ๆ ตอนโดนหวยกินนั่นแหละค่ะ
ตอนนี้ก็ได้แต่คิดว่า ถือก็หนัก วางก็เบาค่ะ
เราคิดว่าเป็นความเห็นของคนคนหนึ่งที่เข้ามาอ่านนิยายเท่านั้นค่ะ ไม่เคยคิดว่าโดนวิจารณ์เลยซักครั้ง เหมือนแบบเพื่อนๆคุยกันอะไรแบบนั้น ผิดก็แก้ แย่ก็เปลี่ยน ทำเท่าที่ทำได้ แต่ไม่ตามใจคนอ่านมากไป ยึดความเป็นตัวของตัวเองเข้าไว้ อย่าเปลี่ยนแนวเรื่องจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
ตัวอย่างนะ ถ้าคุณออกแบบตัวละครให้ออกมาเป็นคนที่เลวแบบเลวมากๆ ฆ่าคนได้ทั้งที่ยังยิ้ม จิตใจบิดเบี้ยวมาตั้งแต่แรก แต่นักอ่านไม่ชอบบอกว่าไม่ดี คุณจะต้องเปลี่ยนตามคนอ่านเหรอ ตอบเลยว่า'ไม่!!' ถ้าเปลี่ยน..นั่นหมายความว่าเนื้อเรื่องส่วนต่อๆไปก็จะเปลี่ยน และภาระนั้นจะอยู่ที่ใครคะ?
และอยากให้จำไว้ มันคือนิยายของเรา เราจะแต่งออกมายังไงก็ได้ จริง ใช่ และถูกต้องอย่างมาก แต่นั่นก็ต้องมีความสมเหตุสมผลด้วยเช่นกัน เราแค่หาเหตุและผลของเหตุการณ์นั้นๆ รองรับในนิยายของเราเมื่อเราอ่านแล้วเข้าใจก็พอ เพราะบางทีการจะทำอะไรมันก็จะต้องมีเหตุผลบ้างแม้จะแค่เล็กน้อยก็ตามที
ส่วนที่คนอ่านว่า ว่า'ทำไมตัวละครไม่ทำแบบนี้' 'ทำแบบอีกทาง' หรือ 'ไม่ทำแบบนี้สักที' ก็นี่มันนิยายที่เราแต่ง นะ มันก็ต้องดำเนินเรื่องในแบบของเราสิ จริงไหม? นั่นมันความเห็นในมุมมองความคิดว่า ถ้าเขาเป็นตัวละครตัวนั้นเขาจะทำแบบนี้ แบบนั้น ต่างหาก ตามใจนักอ่านไม่ได้ทุกคนหรอก แล้วถ้ามีหลายคนบอก 'ได้' ในขณะที่อีกหลายคนบอกว่า 'ไม่ได้' คุณจะทำยังไงคะ
ส่วนตัวเราไม่ค่อยเจอแบบนั้นเท่าไหร่มีแต่เม้นบอกคำผิด มีบ้างที่แบบ ทำไมไม่ทำแบบนี้ ไม่เอาแบบนั้น เราก็ไม่ได้สนใจ แค่อ่านแล้วปล่อยผ่าน ฉันมีเนื้อเรื่องของฉัน การดำเนิดเรื่องของฉัน ชอบก็อ่าน ไม่ชอบก็ปล่อยเขาไป
พี่เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ
บางทีคำวิจารณ์ก็เป็นครูชั้นเยี่ยมนะ ให้มองว่าผู้อ่านคนนั้นอ่านอะไรมาเยอะมาก เขาจึงอยากให้นิยายเราเป็นแนวตลาดที่คนอื่นๆน่าจะชอบ แต่น้องจะอยากเป็นนิยาย "แนวตลาด" ทำไมล่ะ ถ้าเรามีจุดยืนของเรา
ก่อนอื่นเราต้องวางคาร์แรคเตอร์ตัวละครให้ชัดเจนก่อน เอาให้ดูออกเลยเวลาเขาพูดหรือแสดงอารมณ์ เป็นหมอนี่แน่ๆ อย่างเช่นตัวละครที่พี่เขียน แก๊งพระเอกจะมีสามคน เป็นนักสืบ เหตุการณ์ที่จะให้ทั้งสามเจอ แน่นอนว่าพระเอกจะไหวพริบดีและตีโจทย์แตกก่อนคนอื่น(ถึงได้เป็นลูกพี่ไง) โดยอีกสองคนที่เหลือจะคอยหาเหตุผลต่างๆมาช่วยสนับสนุน
ถ้าเรื่องมีจุดหักมุม จู่ๆพระเอกเกิดโง่กระทันหัน ก็ต้องย้อนพูดสาเหตุให้ผู้อ่านเข้าใจ ไม่อย่างนั้นจะเกิดประเด็นที่ว่า ทำไมไม่ทำแบบนั้นแบบนี้ล่ะ ไม่น่าติดตามแล้ว
หรือไม่ก็สร้างตัวละครให้ไม่น่าสนใจ งี่เง่า แต่แรก แต่กลับเป็นคนไขปัญหาได้ ก็เซอร์ไพรส์ดีนะ
แวะมาคุยกันได้จ้าา
เราว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนเขียนทุกคนจะเจอ มากน้อย หนักเบาต่างกัน
สำหรับเราคนติงานด้วยเหตุผล ถ้าผิดจริงก็แก้ค่ะ เราค่อนข้างให้น้ำหนักคนติงานแต่ยังเฟฟเราอยู่ ถือว่าเค้าให้โอกาสรอดูเรา แต่คนที่มาติแบบมาทิ้งคอมเมนต์ไว้แล้วหายไปเลย อันนี้เราค่อนข้างติดใจ บางทีก็ไม่แน่ใจว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ (ด้วยอินเนอร์ส่วนตัวที่เจอมา lol)
ของเรานี่ไม่ค่อยจะมีคำวิจารณ์ไปเชิงทางลบเลยนะคะ ของเรามีแต่เขาบอกคำที่เราตกบกพร่องมาเท่าเองนั้น เราก็รับฟังและก็แก้ไขให้
แต่ก็คนบางพวก ที่ชอบชี้ให้เขียนแตกออกไปอีก ก็คืออย่างเช่น เวลาเราเขียนนิยายแนวจีนโบราณน่ะค่ะ เราเขียนคำรับขาน ใช้คำว่า ค่ะ นางเอกเราย้อนยุคมาก็จริง คำว่า เจ้าค่ะ นี่ใช้เฉพาะพวกคุณหนู หรือมียศฐานศักดิ์แตกต่างออกไป แต่ที่เราเขียนนี่ ไม่ใช่พวกลูกคุณหนูในตัวเมืองเสียหน่อย เราเขียนให้นางเอก ย้อนเวลามาเป็นลูกคุณของชนเผ่าค่ะ ที่ถูกเข้าใจผิด คิดว่าเป็นคุณหนูของพวกเขา คือเราไม่เข้าใจอ่ะค่ะ ว่าคนชนเผ่าต่างๆ ต้องใช้คำว่า เจ้าค่ะๆ อะไรแบบนี้ด้วยหรือคะ ขอรับ ยังพอเข้าใจอ่ะนะ ว่าสมควรใช้ ทุกคนไม่รู้สึกรำคาญบ้างหรือคะ ที่มีแต่คำว่า เจ้าค่ะ,เจ้าคะ อยู่แบบนี้น่ะค่ะ ใช้เสียจนเรารำคาญแล้ว ก็เลยไม่ใช้ เราเข้าใจอ่ะนะ ว่าคำว่า เจ้าค่ะ ใช้สำหรับลูกหนู ภายในเมืองนั้นๆ แต่นี่ไม่ใช่นะคะ เราเขียนให้นางเอกของเรา เป็นลูกของชนเผ่าค่ะ ไม่ใช่คนในเมืองหรือแคว้นอื่นๆ ทุกวันนี้ยังมีคนบางพวก ชอบมาท้วงติงอยู่ พอเราเห็น เราลบเลยค่ะ บอกเลยว่าไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ลบแม่งไปเลยค่ะ อันนี้เราทำจริงๆค่ะ เพราะเราเขียนวางมาเป็นอย่างดีอยู่แล้ว เรารู้ค่ะว่า ควรเขียนอย่างไร (ฮัลโหล เราเขียนเป็นลูกของชนเผ่าค่ะ สติๆ ดึงสติหน่อยนะ)
มันด้านไปนานแล้วสำหรับผม
แต่แนะนำว่่าถ้ายังใจไม่แข็งพอจะรับคำวิจารณ์ หรือความคิดเห็นแรงๆ ของนักอ่าน ที่บางครั้งอินจัด ก็ให้ปิดระบบคอมเม้นท์ครับ เพราะถ้าเปิดอยู่ ยังไงเราก็คงห้ามใจไม่ให้เลื่อนเมาส์ไปอ่านไม่ได้อยู่ดี แล้วเดี๋ยวก็เจอเม้นท์ที่กระทบใจเราอีก ดังนั้นปิดระบบเม้นท์ไปเลย และอยู่กับตัวเอง กับนิยายตัวเองก็พอ นักเขียนหลายคนก็ทำแบบนี้ มีสมาธิด้วย ไม่ต้องมาคอยห่วงว่าเม้นท์จะเยอะหรือน้อยอีกต่างหาก ดูแค่จำนวนคนเขามาอ่านก็พอ ถ้าจำนวนคนเข้าอ่านแต่ละบทยังขึ้นตลอดก็แปลว่ามีคนอ่าน แค่นั้นจบ
นี่รอให้ตัวเองหายเขินหรือหายนอยด์แล้วจึงค่อยกลับมาพิจารณาอีกครั้งครับ บางทีก็ตื่นเต้นนะครับที่มีคนมาวิจารณืงานของเราบ้างแต่ก็ถือว่าดีกว่าไม่มีใครมากอ่านเลย 555
เฮ้อ.. ถอนหายใจเบา ๆ เพราะงานเขียนเพิ่งเอาลง ยังไม่มีคำวิจารณ์ให้รู้สึก ถ้ามาแง่ลบก็คงกระวนกระวายไปตามประสานั่นแหละ แต่ผมเชื่อว่าคำวิจารณ์ก็จำเป็นนะ เหมือนกับคนต้องกินอาหาร เราก็กินมัน ดูดซึมสารอาหารแล้วขับถ่ายกากทิ้งไป เวลารับคำวิจารณ์มาก็ต้องเคี้ยวแล้วกลืนให้ย่อย ตีให้แตก วิเคราะห์ให้เห็นสิ่งที่เราจะปรับปรุงนิยายได้ เจอก็บันทึกจดจำไว้ สิ่งที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวก็ปล่อยมันทิ้งไม่ต้องเก็บมาคิดให้ตกค้างเป็นเศษอารมณ์
เมื่อก่อนก็เป็นบ้างเล็กน้อย เเละไปปรับซะใหมพร้อมต่อยอดพัฒนาอย่างต่อเนื่อง
เเต่ตอนนี้ ไม่ว่าจะวิจารย์ดีหรือร้าย ก็ไม่เป็นเเล้วครับ ก็ไม่รู้สึกอะไรเเล้ว เฉย ๆ เพราะรู้ตัวเองดี (ว่าเขียนเป็นยังไง)
เราเคยโดนคอมเมนต์แรงมากจนร้องไห้มาแล้ว เพราะพล็อตเราหลวมเรียกได้ว่ากาก เราเขียนเล่นๆแต่คนดันอ่านเยอะ คอมเมนต์ก็ยิ่งเยอะถาโถมตามมาด้วย จนวันนึงเราทนไม่ไหว เรามาตั้งกระทู้ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนในบอร์ดเหมือนกัน555 ทุกคนช่วยเราไว้จริงๆ ทุกวันนี้เวลารู้สึกไม่ดีเราก็จะกลับไปอ่านกระทู้ของตัวเองค่ะ เราปรับตัวได้และงานเขียนเราก็ดีขึ้นมาก นักอ่านก็ชมเยอะมากว่าเราพัฒนาขึ้น เราอยากให้เก็บคำแนะนำของเพื่อนๆไปใช้นะคะ มันช่วยได้มากจริงๆ จขกทสู้ๆนะคะ
เรากลัวทุกครั้งกดเข้านิยายตัวเองแล้วเลื่อนดูคอมเม้น เพราะกลัวคอมเม้นด่า มากกว่าคอมเม้นวิจาร์ณ เพราะอย่างหลังอะเขาจะใชคำพูดที่ช่วยให้เราแก้ไขให้ดีขึ้นค่ะ
ผมไม่เคยนะ เพราะปกติเวลาเปิดอ่านคอมเม้นจะคิดไว้ว่า "โดนด่าชัวร์" พอไม่ใช่ก็ดี พอโดนก็เฉยๆ เพราะนิยายเราถ้าทำตามที่คนอื่นบอกจะเป็นของเราได้ไง
ปล.บางทีผมก็ทำ choice ให้รีดเลือกว่าจะให้เรื่องเดินไปทางไหนแต่ โดยรวม choice พวกนั้นผมก็แต่งพล็อตเรื่องแยกไว้แล้ว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?