ขอบ่นหน่อยเถอะ ในฐานะคนเรียนก็ได้

[ไม่เจอเองไม่รู้หรอก]

คือเราเป็นเด็กมหาลัยที่เลือกเรียนในสิ่งที่คิดว่าตัวเองชอบ ซึ่งพอมาเรียนจริงๆก็ยอมรับแหละ ว่าคิดผิด แต่ก็ยังทนเรียนต่อไป เพราะเลยครึ่งทางมาแล้ว

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราจะเจอกับคำถามเดิมๆ คือจบไปทำงานอะไร เรียนเกี่ยวกับอะไร ซึ่งคนถามก็คือคนเดิมๆ ถามเป็น10รอบ เราก็ตอบเหมือนเดิม10รอบ ถ้าสมมุติว่ามีญาติอยู่5คน 5คนนั้นก็จะถามคนละประมาณ10รอบ คือพอเถอะ ขอร้อง ช่วยจำกันหน่อยได้ไหม

ส่วนแม่ก็จะแบบตึกเรียนเก่าจัง โบราณ ไปหาดูมหาลัยดัง10อันดับ แล้วบอกไม่มีมหาลัยลูกเหรอ คือเดือดร้อนแทนคนเรียน จนเราเนี่ยแหละ ต้องออกมาปกป้องมหาลัยแทน หรือไม่ก็แบบกลัวลูกไม่มีงานทำ ในขณะที่เราเองก็กังวลเหมือนกัน แต่ก็ยังคอยให้กำลังใจตัวเองอยู่เสมอ แต่แม่นี่คือตัดบท ไม่มีงานหรอก What? แล้วเรื่องเกรดเนี่ยนะ อยากบอกว่าเราเป็นคนเกรดดีระดับนึง เวลารู้ผลมา เราก็จะวิ่งมาอวดแม่ก่อนเลย แต่ผลที่ได้คือแม่ไม่สนใจ หรือจะพูดว่าอย่าประมาทนะ คือให้กำลังใจเราบ้างได้ไหม

ส่วนพ่อก็จะชอบไล่ไปดรอป เข้าใจว่าพูดเล่น ติดตลก แต่นี่ไปๆมาๆก็ไม่ค่อยจะตลก

เอารวมๆก็คือคนที่คิดจะเลือกเรียนในสายที่ตัวเองชอบ แต่พ่อแม่ไม่ปลื้ม บอกตามตรงว่าสนับสนุนนะ แต่ก็ต้องเตรียมรับแรงกดดันเหมือนกัน คือมันหนักกว่าที่คิด จนแบบรู้งี้นะ เลือกเรียนที่พ่อแม่ชอบดีกว่า แต่ก็แค่คิดไปงั้นล่ะ ถ้าเรียนที่พ่อแม่ชอบล่ะก็ มีหวังท้อแท้กว่านี้อีกมั้ง หัวสมองมันไม่ไปจริงๆ

คือมาบ่นเฉยๆ ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านค่ะ ‍️
ปล. ในขณะที่พิมพ์อยู่ แม่ก็นั่งดูคณะเรียนไม่ตกงานข้างๆเราเลยจ้า (แม่มันไม่ทันแล้ว เรียนจะจบแล้ว)