ที่นี่ไม่ใช่นักเขียนอาชีพทุกคน หลายคนทำเพราะสนุก เขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขา
มันเป็น Web Novel นะครับ ต้องเข้าใจว่าคนที่เขียนส่วนใหญ่ทำเป็นงานอดิเรก หรือก็คือทำเล่นๆ ซึ่่งส่วนใหญ่เป็นเด็กวัยรุ่น นักอ่านก็เช่นกัน ดังนั้นนักเขียนที่ต้องการลงทุกวัน แต่เวลาของเขามีน้อย ก็จะทำให้แต่ละตอนสั้น หากจะให้มันยาวทุกตอนคงจะรีบลงไม่ได้
ทำไมถึงไม่เขียนให้ยาวๆแล้วค่อยลง?
เพราะนักเขียนส่วนมากทำเป็นงานอดิเรกครับ ทำเพราะสนุก การอัพทุกๆวันอาจจะสนุกสำหรับเขาจะให้ลดความสนุกของตนเพื่อคุณภาพได้ยังไง? เพราะพวกเขาไม่ใช่นักเขียนอาชีพ เขียนเพื่อความสนุกของตนเท่านั้น
"นิยายสนุกๆดีๆก็มีครับ แน่นอนว่านิยายกาว(?)ก็มี นิยายแย่ๆก็มี"
ว่าด้วยปัญหางานเขียนสั้นเกินไป และนิยายเกิดใหม่ต่างโลกล้นตลาด.
ส่วนแนวเกิดใหม่ต่างโลกที่เกลื่อนตลาดอยู่นั้น บ้างก็เพลินนะครับ บ้างก็...ขอไม่พูดถึงแล้วกัน...
เอาเป็นว่า แนวแฟนตาซีที่ไม่ใช่เกิดใหม่ต่างโลกก็มีเยอะ อย่างเช่นของผมนี่ไง (เนียนโฆษณาแปป)
[ เอาจริงๆผมก็คิดว่ามันสั้นไปเหมือนกัน แต่มันก็อ่านเพลินๆได้ สั้นจะอ่านได้เรื่อยๆ และหากอัพทุกวันก็จะอ่านได้ทุกวัน จะว่าไงดี เหมือนกับกิจวัตรประจำวันไรงี้ ไม่ใช่ทุกคนที่อยู่ที่นี้จริงจังกันหมด - ผมคิดงั้นครับ ]
[ แล้วก็ อันนี้เป็นเนื้อหาของเม้นที่ผมตอบคนคนหนึ่งไป เอามาทำเป็นกระทู้ครับ ]
18 ความคิดเห็น
ครับ บางทีคนอ่านก็ต้องเห็นใจเหมือนกันครับ ไม่ใช่ว่าจะได้เเต่เขียนนิยายอย่างเดียวทุกวัน คนเราก็ยังมีภาระหน้าที่อย่างอื่นให้ทำอีกเยอะครับ การเขียนนิยายสำหรับผมก็ถือเป็นงานอดิเรกเหมือนกันครับ ผมสัญญาเเล้วว่าผมจะไม่คิดตังกับทุกเรื่องที่ผมเขียน(เว้นเเต่ใครจะซื้ออะนะคิคิ)
Да, товарищ.
ใช่เลยสหาย!
ครับ สหาย ตามนั้นล่ะครับ
มีคนบอกของเด็กดีสั้นแล้ว ลองไปเจออ่านนิยายจีนในเว็บเถอะ บทหนึ่งสั้นมาก ล่อไปห้าหรือสิบตอนเลย
ขนาดทำมือขายเอง เวลาลงเว็บกับทำเล่มตอนยังไม่เท่ากันเลยค่ะ
ในเว็บก็ลงทีละ 1,500 - 3,000 คำ ถ้าทำเล่มก็ค่อยเอามารวมกันตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก
จริง ๆ เคยลงยาว ๆ นะ แต่พอติดเหรียญขาย....
ก็โดนด่าว่าแพงกว่านิยายจีนแปลไทยในเว็บหนึ่ง TvT
เราก็เลยตัดตอนให้พอ ๆ กับนิยายแปลแล้วติดเหรียญเท่ากันแทน
ซึ่งมันก็สะดวกนะ เวลากลับมาอ่านทวนมันอ่านง่ายดี
ไม่ต้องเลื่อนหาจุดที่จะแก้นาน ๆ ให้ปวดตาด้วย
ผมก็คิดอย่างนั้นนะ ช่วงระหว่าง 2500 กับ 8000 ตัวอักษรก็ถือว่าดีเเล้วสำหรับผมนะ
ปกติหนึ่งตอนของเรา 9,000 คำก็จบประเด็นได้แล้วค่ะ ถ้ายาวกว่านี้มากเราว่าควรแบ่งสองตอนจะได้แยกประเด็นได้ง่าย ไม่งั้นหนักสมองไปนะ (นี่มองในมุมคนอ่านด้วย)
แต่ลงเว็บก็อีกเรื่องหนึ่ง ยาวไปปวดตาไม่พอ อ่าน ๆ หยุด ๆ ไม่ได้อีก แถมปวดนิ้วโป้งด้วย
ตอนผมตั้งขาย ผมก็โดนด่าว่าแพงเหมือนกันครับ แต่จากที่ผมลองแล้ว ตั้งแพค 50 บาท กับ 75 -80 บาท คนซื้อพอกัน ถ้านิยายของเรามีค่าพอในสายตานักอ่าน เขาซื้ออยู่แล้วครับ ลองถามว่าเงินแค่ 80 บาทมันเยอะไหม ไม่เลยนะ กินกาแฟนแก้วเดียว กินข้าวมื้อเดียวเอง ถ้าเขาชอบนิยายเราจริงๆเขาสนับสนุนแน่นอน ส่วนมากคนที่ด่าแพงไม่ค่อยซื้อเท่าไหร่ครับ
จริง ๆ เราไม่มีปัญหากับจำนวนคนซื้อนะคะ เพราะถือว่าเป็นอิสระในการเลือกซื้อของนักอ่าน
แต่ที่เขาว่ามามันสะเทือนใจน่ะ อ่านแล้วจิตตก TvT
ปล.ที่มีปัญหานี่เว็บอื่นนะคะไม่ใช่เด็กดี ตอนนั้นเราแบ่งขายตอนละ 9 บาทน่ะ ในเด็กดีระบบคำนวณให้เท่าไหร่เราก็แก้เป็นเลขกลม ๆ แล้วขายเท่านั้นเลย ก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไร
ทุกคนเขามีงานมีการทำค่ะ ไม่ใช่นักเขียนอาชีพ อย่างที่เจ้าของกระทู้บอกเลยค่ะ นักเขียนในที่นี้ มีทั้งนักศึกษา มีทั้งทำงาน บางที ก็มีคนที่ไม่ได้หยุดทำงาน ก็มีเหมือนกันนะคะ อาชีพนักเขียน มันคงไม่ได้มีรายได้ ออกมาบ่อยๆนะคะ เราเข้าใจค่ะ ตรงจุดนี้ เพราะบางที คนอ่านก็ไม่ได้มาซื้อนิยายเราออกบ่อยๆนะคะ อย่าลืมนะจุดนี้ คนอื่นเขาก็ต้องหาอาชีพอื่น มาทำเลี้ยง ลูกเมียของตัวเอง ถ้ายิ่งคน ที่เป็นเสาหลักของครอบครัว เขาก็ต้องหาอาชีพอื่น ที่มันมั่นคงกว่าทำ ถูกไหมคะ จะมามัวยึดหลัก อาชีพนักเขียน มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ
และอีกอย่างหนึ่งอ่ะนะ จะบอกให้รู้ ที่นี่เด็กดี เขารับทุกคนค่ะ ที่จะมาแสดงความสามารถของตัวเอง ลงในเว็บแห่งนี้
ใครที่อยากใส่จินตนาการของตนเองลงไป ก็ใส่ไป ก็ไม่มีใครว่าอะไร ทุกคนเขามีศักยภาพพอค่ะ ไม่ใช่มาชี้ด่ามั่วซั่ว นึกจะเขียนด่าอะไรลงไป ก็เขียนตามอารมณ์ตัวเอง เป็นหลักเป็นใหญ่ เอางี้ดีกว่า เรียกว่าเอาอารมณ์ของตัวเองเป็นใหญ่ ทุกคนต้องเขียนงั้นงี้ เพื่อบอกว่าตัวเอง มีคุณภาพสูงมากมาย จนมาทับถมคนอื่นเขา ว่ามีคุณภาพต่ำงั้นงี้ โถ่เอ้ย! อย่ามาพูดว่าตัวเองจริงจังไปหน่อย ก็ไม่แตกต่างจากคนอื่นเขาหรอกค่ะ โปรดมองความจริงด้วย อย่าเพ้อเจ้อ อย่ามองโลกสวย ให้มันมากนัก มองตามความเป็นจริงบ้าง ไม่ใช่เอาตรรกะของตัวเองเป็นใหญ่ในที่นี้ ที่นี้เขา อยากเขียนอะไร ก็เขียนไป ไม่มีใครเขากะเกณฑ์หรอกนะ
โปรดมองโลกแห่งความเป็นจริงบ้าง ไม่ใช่หลับหูหลับตา ว่าคนอื่นเขาไปทั่ว แค่นี้แหละค่ะ ที่อยากจะบอก //พอเขียนก็มีอารมณ์ขึ้น เหมือนกันนะเนี้ย5555
ใจเย็นน้า ๆ ^^
คร้าาาา เมื่อคืนนี้ เราไปเจอมาค่ะ คอมเม้นนั้น มันพาดพิงมาถึงเราไงคะ เราเลยขึ้นเลยค่ะ ถึงแม้เราจะเขียนสั้น แต่เราก็ใส่เนื้อหาเน้นๆเลย ไม่มีน้ำ ให้คนเขาคั้นเล่นหรอกค่ะ คอมเม้นนั้นมันเขียนมาแบบ อิจฉาคนอื่นเขาค่ะ ทางเด็กดี เขาก็ไม่ได้ตั้งกฏกติกาเสียหน่อย ว่าให้เขียนเท่าไหร่ แหม มาเขียนแบบนี้ มันก็น่าเดือดเหมือนกันนะ
เข้าใจค่ะ
แต่ไม่ต้องเก็บพลังงานลบมาใส่ใจหรอกค่ะคุณลิน
แฟนคลับที่รักเรายังมีอีกเยอะ
เราทำให้ดีที่สุดของเราก็พอแล้ว เนอะ
กอด ๆ
ขอบคุณมากเลยนะคะ กอดๆๆตอบ
ตอนแรกเฉยๆ เรามองกระทู้นี้ด้วยความเป็นกลางเพราะเรายังไม่ได้ลงนิยาย พออ่านเม้นท์ไปอ่านเม้นท์มาแล้วขึ้นตามเลย คล้อยตามเฉยสงสัยอินจัด5555
เราบอกตรงเลยว่า เราไม่ได้เขียนสั้นเหมือนกันทุกเรื่องนะคะ มีอยู่หลายเรื่องเลยล่ะ ที่ตอนหนึ่ง เขียนยาวมากๆๆเลย และเรื่องที่เราเขียนสั้น เป็นเพราะว่าเรา แบ่งเป็นpartไปค่ะ และก็มีคอมเม้น ของนักอ่าน ที่มีส่วนด้วย ที่เร่งให้เราเขียนลง อัปให้ค่ะ อย่างเช่น รอนะคะ รอนานแล้ววว รอคร้าาาา อะไรพวกนี้ด้วยค่ะ
เราก็เคยโดนว่าว่าแต่ละมันสั้นไปจนลบนิยายทิ้งไปเฉย ๆ สุดท้ายก็มาคิดได้ ว่าเราเขียนนิยายเพื่อความสนุกของตัวเองนิ
ไม่ใช้ว่าจะทำอะไรไม่เห็นหัวคนอ่านนะ แต่เขียนเอาตามที่เราสะดวกดีกว่า คิดเสียว่าคนอ่านเป็นเพื่อนที่เราเอานิยายมาให้อ่านกันสนุก ๆ ไม่ใช่เจ้านาย เขาไม่ได้จ่ายตังค์เรา เพราะงั้นอย่าไปเต้นตามจังหวะที่เขาต้องการเลย
ว่างก็เขียน มีเพื่อนคนอ่านมาช่วยกรี๊ดลูกชาย ลูกสาวบ้างประปราย ตอนนี้เลยมีความสุขมาก
บอกเลยว่า ตอนที่เราเขียนคอมเม้นที่1 โมโหจนปวดหัวเลยค่ะ และหน้าร้อนผ่าวไปหมดเลย มาเขียนแบบนั้นได้ไงกัน
เข้าใจเลยค่ะ ยิ่งถ้าบอกว่าตอนสั้นเพราะอยากปั่นวิวนี้แบบ
มันน่าเดือดไหมคะ เราไม่ได้มีเจตนาเสียหน่อย และอีกอย่างหนึ่งอ่ะนะ มันเป็นสิทธิ์ของเราป่าวคะ ที่เขียนกี่หน้า ก็ได้น่ะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ เหมือนมาบอกชี้แจงว่า คนอื่นเขาขี้โกง เขียนสั้นแบบนี้ หวังจะปั่นวิวสิท่า ทำนองแบบนั้นเลยค่ะ เราก็จะอยากถามเหมือนกันว่า มันเขียนยาวๆแล้ว มีเนื้อหาแค่นั้นกันเชียว มีอะไรน่าดึงดูดใจบ้าง ที่ทำให้คนอ่านติดใจ ติดตาม
เราว่านะคะ คนอ่านที่เข้ามาติดตามนั้น ไม่ใช่เพราะว่า เนื้อตอนสั้น หรือเนื้อตอนยาวหรอกค่ะ มันขึ้นอยู่กับว่า เนื้อเรื่องคำโปรย น่าติดตามแค่ไหนนั้นมากกว่า แล้วเนื้อเรื่องที่เราคิดขึ้นมา น่าติดตาม ชวนให้ลุ้น สนุกไปด้วยกันมากกว่าค่ะ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเนื้อหาตอน สั้นและยาวหรอกค่ะ ถ้าเขารู้จักการใช้หลักการให้ดี มันก็จะดีตามไปเองแหละค่ะ
นักเขียนเขียนเป็นงานอดิเรก แต่ใจก็หวังผลลัพธ์ที่ดีกว่าความเป็นจริง
ไม่มีเวลาเขียน เขียนได้แค่สั้นๆ ก็ตัดพ้อว่านักอ่านที่อยากอ่านยาวๆ ไม่เห็นใจ
เขียนเป็นงานอดิเรก ว่างบ้าง ดองบ้าง แต่หวังว่านักอ่านจะเพิ่มพูน ไม่หนีไปไหน
เขียนยาวแต่นานๆ ลงที ก็หวังว่านักอ่านจะรอคอย
เขียนเพื่อความสนุกของตน แต่ก็น้อยใจทุกครั้งที่นักอ่านไม่สนุก (และไม่อ่าน) ด้วย
ทั้งที่ความจริงแล้วมันก็ต้องใจเขาใจเรา นักอ่านชอบอ่านแบบไหนก็จะอยู่กับนักเขียนแบบนั้น
นักอ่านที่ชอบตอนสั้น ลงทุกวันก็จะอยู่กับนักเขียนที่ลงสม่ำเสมอ
นักอ่านที่ชอบยาวๆ แต่ลงบ่อย ก็จะอยู่กับนักเขียนที่มีงานstock
นักอ่านที่ชอบอ่านยาวๆ จะเร็วหรือช้าก็ได้ ก็จะอยู่กับนักเขียนที่เขียนยาวๆ
...เป็นต้น
ดังนั้นอย่าหวังเลยว่าจะให้นักอ่านมาเข้าใจ ตราบใดที่ตัวเองยังไม่เข้าใจนักอ่าน ควรยอมรับว่านักอ่านมีหลายประเภท และประเภทที่แตกต่างกับลักษณะงานเขียนของเราก็จะจากเราไป โดยที่ตัดพ้อรั้งไว้ก็เท่านั้น
อืมๆ ผมเห็นด้วยๆ
เห็นด้วยๆ ปากว่างานอดิเรก ไม่จริงจัง แต่ในใจอยากได้จำนวนคนอ่านระดับอลังค์ พอคนอ่านทวงพอคนอ่านว่าก็วนลูปเดิม ฉันจะอินดี้ ฉันจะเขียนเท่านี้ ฉันจะนานๆลงที ทำไมไม่เข้าใจฉันบ้าง มันงานอดิเรกของฉัน
มัน...น่าสมเพศ
ถ้าจะเขียนนิยายเพื่ออดิเรก แต่ดันมากังวลคนอ่านน้อยหรือไม่มีคอมเม้นเนี่ย มักจะเป็นพวกสับสนตัวเอง ไม่เข้าใจเป้าหมายของตัวเองว่าเขียนนิยายเพื่ออะไร ก็ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเอง แต่ถ้าไม่เข้าใจตัวเอง ใครจะช่วยนักเขียนรายนี้กันล่ะ
จริงมั้ย
เขียนแบบเป็นงานอดิเรก...
...งั้น
ก็เอาความเห็น คำวิจารณ์ แบบงานอดิเร๊ก-อดิเรก
ไปละกันนะครับ
ไม่จริงจังมา ก็ไม่จริงจังตอบ
แบบ
เอ็งมาแค่นี้ จะเอาผลตอบรับ-คำติชมแบบโปร? แบบพรีเมี่ยม?
ไม่มั้ง
เอาแบบงั้น ๆ //ธรรมดา ๆ //ห่วย ๆ //กลับไปเขียนมาใหม่ไป๊
ดีกว่ามั้ง
เอาเป็นว่าเลิกละเมอก่อนดีกว่าไหม
ตามนี้นะ
ทำเป็นงานอดิเรก ไม่ได้หมายความว่า ไม่ตั้งใจครับ
คนที่ต้ังใจทำผลงานดีๆออกมาเพราะความสนุก ก็ถือเป็นงานอดิเรก
"ก็เอาความเห็น คำวิจารณ์ แบบงานอดิเร๊ก-อดิเรก ไปละกันนะครับ"
"ไม่จริงจังมา ก็ไม่จริงจังตอบ"
ซึ่งนั่นแสดงถึงความไม่ตั้งใจวิจารณ์สินะครับ แสดงว่าคุณไม่เข้าใจความหมายของคำว่า งานอดิเรก แล้วครับ
อีกอย่างการวิจารณ์งานเขียนเพื่อความสนุก ก็วิจารณ์อย่างสนุกได้เช่นกัน
ที่ผมต้องการจะพูดคือ คุณภาพงานไม่ใช่ระดับของสำนักพิมพ์ทุกงานเขียน ดังนั้นเลยไม่ต้องไปเครียดกับ แนวเกิดใหม่ต่างโลก ที่กำลังเกลื่อนตลาด
ก็ต้องมีความรับผิดชอบระดับหนึ่ง ไม่ใช่หงายการ์ด'งานอดิเรก' ตลอด
ถ้าเรื่องเนื้อหาไม่เหมาะสม 18+ 20+ ก็ต้องควบคุมครับ มันเป็นกฏ โดนแบนไปซะก็ดีแล้ว
คนเขียนต้องรับผิดชอบเนื้อหาที่เขียน(ความเหมาะสม) - อันนี้เห็นด้วยครับ
แต่หัวข้อที่ผมพูดคือ
-ด้านความยาวของตอน
-ด้านนิยายเกิดใหม่ต่างโลกเกลื่อนตลาด
-ด้านคุณภาพงานเขียน เช่น ภาษา สำนวน เนื้อเรื่อง
-ด้านอื่นๆ ที่เกี่ยวกับคุณภาพงาน
ซึ่งเรื่องแบบนี้คนอ่านสามารถติชมกันได้
แต่ปัญหาก็คือคนอ่านบางคนไม่พอใจสถานการณ์ปัจจุบันของเว็ปเด็กดี(ด้านความยาวของตอน ด้านคุณภาพงาน) เครียดเพราะงานเขียนไม่อยู่ในระดับสำนักพิมพ์ แบบนั้น
ข้อความที่ผมพยายามจะสื่อก็คือ นิยายดีๆก็มีครับ แต่จะให้ทุกงานเป็นคุณภาพเหมือนสำนักพิมพ์ไม่ได้
ก็เลยพยายามจะบอกว่า "ไม่ต้องไปเครียดกับนิยายคุณภาพแย่ๆพวกนั้น"
การหงายการ์ดงานอดิเรกนั้นไม่จำเป็นครับ เพราะหลายคนทำมันเป็นงานอดิเรกจริงๆไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ
[ ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของผมครับ ]
เห็นนักเขียนบางคนบอกว่าเขียนสนุกๆ เป็นงานอดิเรก แต่พอลงแค่ตอนแรกมีกระจิ๊ดเดียวก็เรียกร้องอยากได้คอมเมนต์อยากได้คำวิจารณ์ ดูจริงจังมาก แล้ว-ที่บอกว่าเขียนเล่นๆ งานอดิเรกเมื่อตอนที่แจ้งไว้ในหน้าบทความคืออะไร
ใครๆก็อยากได้ข้อติชมเป็นธรรมดาครับ หากทำเล่นๆ แล้วต้องการให้คนคอมเม้นคนวิจารณ์ มันก็ไม่แปลก
งานอดิเรก (น.) Hobby (n.) an activity done regularly in one's leisure time for pleasure.
เอามาจาก Google Definition.
แปลเป็นภาษาไทย - กิจกรรมที่ทำเป็นประจำของบุคลหนึ่งในยามว่างเพื่อความสนุก
การเขียนเป็นงานอดิเรกทำเพื่อความสนุกไงครับ
เรียกว่าเอาแต่ได้สินะ
เอาแต่ได้? ไม่เข้าใจว่า อย่างไร ครับ
งานอดิเรกทำเล่นๆเพื่อความสนุก / ไม่เสียอะไรเลย - เอาแต่ได้
อยากได้ผลติชมของคนอ่าน / ไม่เสียอะไรเลย - เอาแต่ได้
แบบนี้เหรอครับ?
ถ้าเป็นแบบนั้น อยากทราบว่า
การทำเพื่อความสนุกมันจำเป็นต้องตั้งใจแบบอาชีพนักเขียนจริงเหรอ?
แล้วการทำเพื่อความสนุก เขียนเล่นๆมันต้องไม่หวังคำติชมหรอ?
11-3 ถ้าบอกว่าใช่จะตอบว่าอะไรล่ะนั่น เขียนเล่นๆขำๆ จะหวังคำติชมเยอะๆอะไรเยอะๆ
ก็เข้าใจนะว่าอยากหาคนมีอุดมการณ์ร่วมกัน แต่หวังเยอะ ก็ต้องทุ่มเทกับมันเยอะมากเหมือนกัน จะอ้างว่าเขียนขำๆแต่อยากได้เม้นต์เยอะๆมันก็ดูจะราคาไม่สมเหตุสมผลไปหน่อย
การเขียนเป็นงานอดิเรก คือไม่ทำเป็นอาชีพ แต่ทำเพื่อความสนุกครับ
ข้อแรก
"หากตอบว่าใช่จะตอบว่าอะไร"
ตอบว่า - คุณคิดผิดครับ แล้วก็อธิบายเหตุผลของผม
ข้อสอง
"อ้างว่าเขียนขำแต่อยากได้เม้นต์เยอะๆ"
การเขียนขำๆนั้นไม่จริงเสมอไป งานเขียนที่เป็นงานอดิเรก-ไม่ใช่งานเขียนที่ไม่ตั้งใจทำ หรือทำขำๆ
มันเป็นกิจกรรมยามว่างเพื่อความสนุก หลายคนตั้งใจเขียนเพื่อความสนุก-ก็ยังเป็นงานอดิเรกครับ แต่ถ้าทำเป็นอาชีพ(สนุกกับงานได้เช่นกัน)ก็จะไม่ใช่งานอดิเรกแล้วครับ
ข้อสาม
"ราคาไม่สมเหตุสมผล"
ขอยกตัวอย่าง งานอดิเรกถ่ายภาพ ทำเพื่อความสนุก แต่ก็หวังให้ภาพขายได้ ก็ไม่สมเหตุสมผลเหรอครับ?
มันเป็นงานที่ทำเพื่อความสนุก(เขียนหลายรอบแล้วคำนี้) การเขียนก็หวังจะให้ได้คอมเม้นต์ก็เป็นเรื่องปกติครับ เหมือนกับการเล่น ที่ต้องการให้เพื่อนมาเล่นด้วยนั่นแหละ
คิดเหมือนความเห็นที่10 หงายการ์ด "งานอดิเรก" อยู่สินะ ที่บอกว่าเอาแต่ได้ก็เพราะเขียนเล่นๆ แต่ก็เอาแต่หวังว่าจะได้การตอบรับดีๆตอบแทน คำติชมเอย วิจารณ์เอย คอมเมนต์เอย พอได้รับคำติชมด้านลบมา ก็อ้างงานอดิเรก มีการมีงานทำ ไม่ว่างเขียน ความยาวมันก็ยาวได้แค่นี้ สั้นๆ คุณภาพก็ได้แค่นี้ ไม่ได้ดีเด่อย่างมืออาชีพ ทำไมคนอ่านไม่เข้าใจ เรียกร้องให้คนอ่านมาเข้าใจเหตุผลร้อยแปดของตัวเอง ซึ่งมันดูย้อนแย้งเหลือเกิน
ไม่เรียกว่าเอาแต่ได้จะให้เรียกว่า...?
ข้อหนึ่ง
ถ้าพูดถึงคอมเม้นที่ 10 มีเนื้อหานี้อยู่ด้วยครับ
「 ข้อความที่ผมพยายามจะสื่อก็คือ นิยายดีๆก็มีครับ แต่จะให้ทุกงานเป็นคุณภาพเหมือนสำนักพิมพ์ไม่ได้
ก็เลยพยายามจะบอกว่า "ไม่ต้องไปเครียดกับนิยายคุณภาพแย่ๆพวกนั้น" 」
หมายถึงไม่ต้องไปเครียดกับ นิยายคุณภาพแย่ๆของคนอื่น
ข้อสอง
"พอได้คอมเม้นด้านลบมา ก็อ้างงานอดิเรก มีงานทำ ไม่ว่างเขียน"
เป็นความจริงที่ข้ออ้างแบบนี้ถูกใช้ แต่ไม่ใช่ทุกคน บ้างก็เป็นข้ออ้าง บ้างก็ขอโทษและพยายามปรับปรุง
ผมว่าคุณควรมองให้รอบด้านกว่านี้นะครับ
ข้อสาม
"ไม่เรียกเอาแต่ได้จะให้เรียกว่า...?"
สำหรับคนที่ตั้งใจเขียนเพื่อความสนุกเป็นงานอดิเรก - "มือสมัครเล่น"
สำหรับคนที่ตั้งใจเขียนเพื่อให้คนเม้นเยอะๆ ได้รับคำติชมดีๆ - "มือสมัครเล่นที่หวังสูงๆ"
คคุณภาพตอนนี้มันไม่ได้อยู่ในระดับสำนักพิมพ์อยู่แล้วแต่ที่แย่คือมันยังไม่อยู่ในระดับเดียวกับนิยายเว็บเมื่อหลายๆปีก่อนนู้นเลย เดี๋ยวก็จะมีคนหงายการ์ด "คุณภาพมันขึ้นอยู่กับรสนิยมมาอีก" ทั้งๆทักษะการเขียนการบรรยายนั้นมันไม่ดีซักนิด
เป็นเรื่องปกติของเว็ปโนเวลครับ น่าเศร้าที่ข้อนี้เป็นความจริง
แต่ก็ยังมีผลงานที่สนุกอยู่นะครับ จุดประสงค์ของกระทู้นี้คือ ไม่ต้องไปสนใจงานคุณภาพแย่ที่คุณไม่ชอบครับ
ไม่ผิดครับที่อยากได้ แต่อย่าเอาข้ออ้างว่า "แค่เขียนเล่นๆ" มาบังหน้าครับ
เขียนดี แม้เขียนเล่นคนก็พร้อมติชม
มีความตั้งใจ แม้เขียนเล่นคนก็พร้อมเอาใจช่วย
ใส่ใจ แม้เขียนเล่นคนก็พร้อมสนับสนุน
ทุกอย่างเป็นไปตามที่พูดครับ
แต่ดันเปิดขายกันหลายคน อยากดังอยากได้คอมเมนต์ยังพอโอเค แต่อยากได้เงินนี่ยังเป็นงานอดิเรกอยู่เหรอ มันก็คือๆเดียวกับนักเขียนอาชีพน่ะแหละ
ยังเป็นงานอดิเรกครับ
เช่นตัวอย่างงานถ่ายภาพ ทำเป็นงานอดิเรกแต่ยังเป็นรายได้เสริมครับ
ปัญหาอยู่ที่คุณภาพของงาน หากเขียนดี เขียนสนุกก็ว่าไป แต่ถ้าเขียนแย่ๆก็ไม่ต้องซื้อครับ ภาพถ่ายที่ยกตัวอย่างก็เหมือนกัน ไม่สวยก็ไม่ต้องซือ
เดิมที กท. นี้มีจุดประสงค์ให้ไม่ต้องสนใจงานคุณภาพแย่ที่ตนไม่ชอบ เพราะยังมีงานคุณภาพดีอื่นๆครับ
ผมเขียนเป็นงานอดิเรกก็จริง แต่ก็ใส่ใจเนื้อหาและพยายามสุดความสามารถนะ เรื่องความต้องการของนักอ่านผมไปกะเกณฑ์ไม่ได้ก็จริงแต่ผมยังใส่ใจและนึกอย่างง่าย ๆ ใจเขาใจเราว่าถ้าเราตามอ่านนิยายในเว็บสักเรื่องก็อยากอ่านเรื่อย ๆ จะมีให้อ่านเรื่อย ๆ ก็แค่ต้องโพสท์ให้สม่ำเสมอ แต่จะทำแบบนั้นได้ผมต้องมีเนื้อหาที่แต่งเรียบร้อยแล้วมากพอสมควรด้วย ของแบบนี้อาศัยการคิดคำนวณธรรมดากับความใส่ใจ ใจเขาใจเราก็เท่านั้นเอง
ผมน่ะใช้เวลาแต่งนานเลยนะเพื่อให้ได้เนื้อหามากพอและเรื่องนิ่ง ทุกวันนี้ถึงได้ทยอยโพสท์+โฆษณาเรื่อย ๆ ไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไร ทั้งหมดนี้เพราะคิดคำนวณไว้ถี่ถ้วนแล้ว
แต่กับคนอื่นผมไม่ทราบด้วยหรอกครับ ถึงจะทำเป็นงานอดิเรกและตั้งใจทำก็จริง แต่คง "ใจร้อน" ไม่มีการวางแผนคิดคำนวณอะไรซับซ้อน วันนี้นึกออกเขียนเยอะก็อัพ ผ่านไปสามสี่วันยังคิดไม่ออกก็ดองไว้อีกพักใหญ่ ไม่ก็เขียน ๆ ไปแล้วปิดตอนรีไรท์ ฯลฯ สารพันปัญหา แต่หลัก ๆ เพราะขาดความสม่ำเสมอไม่ใช่หรือ ? แล้วมันจะแปลกอะไรเหรอครับที่ถูกว่าเข้าให้แบบนั้น ?
เราเห็นด้วยกับความเห็นนี้นะ
เอาเรื่องคำถูกคำผิดที่เป็นพื้นฐานก่อนเลยดีกว่า
เหมือนกับการขับรถ ถ้าเบรคหน้าเบรคหลังมั่วมันก็คว่ำ
นิยายก็เหมือนกัน ถ้าทำผิดๆมั่วๆ มันก็ล่ม
อุ๊ยแย่เลย เราทำเป็นอาชีพหลัก 555
"ที่นี่ไม่ใช่นักเขียนอาชีพทุกคน หลายคนทำเพราะสนุก เขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขา " ไม่รู้ว่าเอามาบอกใคร นักอ่านทั่วไปหรือคนในบอร์ด
แต่ถ้าบอกนักอ่านอันนี้ผมก็คงต้องบอกว่า ที่นี่ก็ไม่ได้มีนักอ่านแค่กลุ่มเดียว เขาจะเมนต์อะไร จะไม่ชอบหรือไม่อ่านเรื่องของคุณมันก็เรื่องของเขาเหมือนกันครับ ใช้มาตรฐานเดียวกันบังคับความคิดกันไม่ได้ มีแค่จะรับฟังหรือปิดกั้นไปแค่นั้นเอง
สุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับจุดประสงค์ของการเขียนตั้งแต่แรกนั่นแหละว่าเขียนทำไม ถ้าตั้งใจเขียนตอนต่อตอน เขียนเพราะตัวเองสนุกที่ได้เขียน แบบนี้ถ้านักอ่านเขาไม่ชอบก็ต้องยอมรับสภาพ เพราะตัวเองตั้งใจทำแบบนี้ มีเป้าหมายแบบนี้ คือหวังได้แต่เรียกร้องไม่ได้
เปรียบเทียบกับงานอดิเรกประเภทอื่น สมมุติให้เป็นการทำอาหาร ตัวเองทำเพราะสนุกใส่ทุกอย่างที่คิดว่าจะอร่อยลงไป แต่ไม่เคยเปิดตำราอาหาร ไม่เคยตั้งใจจริงจังเลย ทำเสร็จเอาไปให้คนอื่นทานก็คงหวังจะให้คนทานรู้สึกอร่อยได้ แต่ถ้าเขาคายทิ้งเพราะมันห่วยจะไปเรียกร้อง แก้ตัว หาข้ออ้างไปมันก็ไม่ใช่เรื่อง
อันนี้ เขาเอามาจากคอมเม้นคนๆหนึ่งค่ะ จากกระทู้อันที่แล้ว ที่ได้พูดคุยกัน แล้วเอามาทำเป็นกระทู้ค่ะ (เรามาอธิบายเฉยๆ จะได้เข้าใจตรงกันค่ะ)
นัั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่ั่นคือสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อนั่นแหละครับ
เพราะใครจะเขียนก็ได้ ดังนั้น "เขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขา" หากเราไม่ชอบก็ปล่อยเขาไปไงครับ งานดีๆอื่นๆก็มีอีกเยอะ
จากงานอดิเรกทำเล่น ๆ เเต่พอเเต่งเเล้วมาถึงจุดหนึ่ง ก็ต้องการความคาดหวังที่มากขึ้น เพราะด้วยเเรงตอบสนองของเเฟน ๆ
อันนี้คงไม่มีใครกล้าปฎิเสธ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?