ทำไงดี
ตั้งกระทู้ใหม่
ซึ่งเมื่อก่อนเราเคยเป็นคนร่าเริงมาก มีเพื่อนเยอะ แต่ตอนนี้พอจบม.6เพื่อนแยกย้ายไปเรียนตจว.กัน จนไม่ได้เจอ และบางคนก็ไม่ได้คุยไปในที่สุด
จนเรานิสัยเปลี่ยนไป ไม่กล้าเข้าสังคม ไม่กล้าคุยกับคนแปลกหน้า และกลายเป็นคนพูดติดอ่าง
เก็บตัวมากขึ้น แม่ก็ชอบด่าเรา ว่าเราเหมือนคนปัญญาอ่อน ญาติเราก็ด่าเรา ไม่รู้ว่าเราทำอะไรให้หรือว่าเราไม่มีประโยชน์ เราจะทำไงดี รู้สึกว่าชีวิตตัวเองไร้ค่ามากเลย
เราท้อกับชีวิตมาก ไม่รู้จะปรึกษาใคร กลัวคนว่าเราเป็นบ้า อยากตายมาก อยากจะฆ่าตัวตาย แต่ก็กลัวบาป
8 ความคิดเห็น
สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ใจเย็นๆนะคะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ:)
ไปปรึกษาหมอแผนกจิตเวชได้นะ ช่วยได้จริงๆ
อย่าอาย ถ้าไม่อยากไปคนเดียวหาคนไปเป็นเพื่อนก็ได้
คนเรามันก็เคยคิดที่อยากจะฆ่าตัวตายละนะครับ แต่ควรเห็นว่าชีวิตเรามีค่าไม่ควรเห็นว่ามันไร้ค่า ไม่มีใครเกิดมาแล้วไม่เคยท้อบ้างละครับ ผมเองก็เคยท้อและยืนยัดต่อไป ฉะนั้นเราท้อได้นะครับแต่อย่าถอย ห้ามฆ่าตัวเองเด็ดขาด ที่ผมพูดมาคงจะทำให้คุณเบาใจลงได้ไปเปราะหนึ่งบาง ยังไงก็สู้ๆนะครับ^^
ปรึกษาหมอค่ะ เพราะพี่ก็เคยเป็น อาการณ์แบบนั้นเลย ตอนที่เป็นดันมาเป็นช่วงปิดเทอมอีก ทำให้เก็บตัวหนักมาก ปิดประตูปิดหน้าต่างมือๆ เช้าจรดเช้าวันถัดไปเลย เพื่อนๆทักเฟซหาไม่อ่านไม่ตอบ เพื่อนมาหาก็ออกไปเจอหน้าแป๊บเดียวแล้วกลับเข้าห้อง วันนึงกินข้าวแค่วันละมื้อ ไม่เคยกินข้าวนานสุดช่วงนั้นก็ 2 วันเลยค่ะ แถมช่วงนั้นหลับยากมาๆ ตีสองตีสามกว่าจะหลับลง แล้วพอเจ็ดแปดโมงก็ตื่นแล้ว พอเปิดเทอม เจอใครก็ไม่อยากคุยด้วย เรียนได้ไม่นานก็มีความรู้สึกเวียนหัว ก็นึกว่าไม่สบาย ป่วยทั่วๆไปเลยไม่ได้ไปเรียน 4 วัน เข้าวันที่ 4 แม่ก็พาไปหาหมอ สรุปโรคเคลียดเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้า ก็ได้ยามากินเดือนนึงเต็ม ทั้งยาปรับฮอร์โมน ปรับเคมีสมอง ยาลดความเคลียด
ยาคลายกล้ามเนื้อ ยานอนหลับ แต่ยอมรับเลยว่าช่วงที่ทานยาคือดีขึ้นเยอะ เริ่มคุยกับเพื่อน เริ่มกลับมาเข้าสังคม ยานอนหลับที่ทานก็ทำให้หลับง่ายขึ้น ทุ่มสองทุ่มก็หลับแล้ว หาหมอเถอะค่ะ
เราแนะนำให้พบจิตแพทย์อ่ะ เราก็เคยท้อแท้ไปหมด เลยลองไปหาดูคุณหมอจะให้คำแนะนำดี ๆ อีกมาก
โรงบาลรัฐก็มีนะคะ ลองาเวลาไป คลินิกสุขภาพจิต แต่คิวอาจนานหน่อยแต่ไม่ต้องเป็นห่วงว่าคนจะว่าบ้าหรอก เราขอมอบกอดออนไลน์ให้ ช่วงเวลาแบบนี้
ถ้าคนเรายังเห็นคุณค่าของชีวิต
ก็สมควรที่จะมีชีวิตอยู่ครับ
ลองมองย้อนกลับไปซิครับ
แม่เลี้ยงเรามา
เขาย่อมคาดหวังในตัวเราบ้างก็ไม่แปลก
.
.
แล้วแต่จะตัดสินใจครับ
ตอนนี้ผมก็อยากตายเหมือนกัน..เบื่อขีวิตขึ้นทุกทีแระ...แต่ก็กลัวบาปเหมือนกัน..บุญก็ไม่ค่อยจะทำซ่ะด้วย...
-ก็ต้องสู้เท่านั้นครับ..ไหนๆก็เกิดมาแล้วก็ต้องสู้..ไม่ต้องไปวิ่งหาความตายหรอกครับ..ถึงเวลาเด่วมันก็มาหาเราเองครับ..
-ตัวเราจะมีค่าหรือไม่มีค่าสำหรับคนอื่นนั้น.บางทีมันเป็นแค่มุมมองของเขา..ถ้าเราจะเจอคำพูดคนอื่นที่อาจจะทำร้ายจิตใจเรา..บางทีก็ห้ามไม่ได้..
-คนแรกที่จะให้กำลังใจเราได้ดีที่สุดเมื่อยามที่เราเจอปัญหา..ก็คือ ตัว จขกท. เองน่ะครับ....
ไม่ต้องไปสนคำพูดคนอื่นครับ..เหนื่อยก็ต้องพักครับ..หายเหนื่อยแล้วค่อยไปต่อครับ...เครียดก็ต้องหาสิ่งที่เราชอบทำ..สิ่งที่ทำแล้วมีความสุข ที่ทำให้เราผ่อนคลาย..ทำแล้วไม่เดือนร้อนคนอื่นก็ทำไปเลยครับ..
-ยังไม่บ้าหรอกครับถ้ายังรู้ตัว..เพราะคนเป็นบ้าเขาไม่รุ้ตัวเองว่าเป็นบ้าหรอกครับ
-ผมก็อยากฆ่าตัวตายเหมือนกันกับ จขกท..ครับ
-เอางี้จิครับ..ถ้าว่างๆค่อยไปตายครับ..ต้องว่างจริงๆน่ะครับค่อยตาย..ก็คือถ้าเกิดชีวิตเรามันไม่มีปัญหาอะไรเลยแก้ไขได้หมดแล้ว..ไม่มีอะไรให้มาต้องคิดต้องทำหมดภาระแล้วจริงๆ..ค่อยมาคิดฆ่าตัวตายครับ..
-ถ้าจะตายไม่ต้องคิด..ถ้าคิดก็อย่าเพิ่งตายครับ..ยังไม่ถึงเวลาครับ
-ต้องหัดให้กำลังใจตัวเองครับดีที่สุด...สมมุติถ้าคนทั้งโลกจะทำร้ายจิตใจเราก็ต้องปล่อย มันห้ามไม่ได้ครับเพราะไม่ใช่ตัวเราเอง เพราะคนอื่นเขาไม่รุ่กับสิ่งที่เราต้องเจอครับ...แต่ยังงัยก็ขอให้ยกเว้นตัวเราเองน่ะครับ.อย่าดูถูกตัวเอง..อย่าว่าตัวเราเอง.อย่าตัดกำลังใจตัวเราเองครับ..ถ้าเกิดว่าเรายังดูถูกตัวเราเอง..มันก็คงไม่แปลกที่คนอื่นจะมาดูถูกเราครับ..
- มีโอกาสไปพบหมอได้ก็น่าจะดีครับ..ถ้าผมมีเงินก็อยากจะลองไปหาหมอบ้างครับ..แต่ไม่มีสักบาท..ผมก็ยังพยามจะไม่ฆ่าตัวตาย.ตามใดที่ยังห้ามตัวเองได้ครับ..
...จขกท..ยังมีผมเป็นเพื่อนตายยุ่น้ะครับ..อย่าเพิ่งฆ่าตัวตายน่ะครับ..อยู่เป็นเพื่อนตายกันก่อนครับ..
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?