ไม่นึกว่าการจบแบบไม่สวยจะมีผลกับนิยายขนาดนี้
ตั้งกระทู้ใหม่
คือเราเป็นนักเขียนนิยายเรื่องหนึ่งในเด็กดีนี้แหละค่ะ แต่ขอมาแบบไม่ใช่ไอดีตัวเองกลัวถูกว่า(ฮา) เนื่องจากเราปูทางนิยายของตนเองจนมาถึงฉากจบ ซึ่งฉากจบของเรานั้นเป็นฉากจบแบบ แบดเอนท์ หลังจากที่เราลงไปปุ๊บยอดเฟบหายไป20กว่าคนทันที ซึ่งมันจะมีความรู้สึกเล็กๆว่ามันไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอ ? ถึงได้เลิกติดตามกัน ถึงแม้จะรู้ว่าอาจจะไม่ใช่แนวที่เขาอ่านก็เถอะ แต่ก็แอบน้อยใจอยู่ดีเพราะทุกๆครั้งที่อัพยอดวิวก็จะค่อยๆตก ค่อยๆตกเรื่อยๆจนกลัวว่าถ้ามาถึงวันที่ได้ตีพิมพ์จะมีคนซื้อนิยายเราไหม Q Q ตอนนี้คือกลัวไปหมดกลัวว่าเรตติ้งตกแบบนี้แล้วถ้าตอนขายจะไม่ยิ่งกว่าเหรอ มากๆเลย ตอนนี้ก็เลยไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไงดีเลยค่ะฮืออออ
ศรีจันทร์
13 มี.ค. 62 เวลา 18:52 น.
1,258
views
21 ความคิดเห็น
ให้กำลังใจค่ะ
เราเป็นคนนึงนะคะที่อ่านฉากแบดเอนด์ไม่ค่อยได้เพราะค่อนข้างบ่อน้ำตาตื้น 555+
คิดว่านักอ่านอาจจะจิตตกเลยไม่เข้ามาอ่าน ฟีลแบบ "ขอเวลาทำใจสักพัก" อะไรแบบนี้มั้งคะ
ส่วนเรื่องจะมีคนซื้อมั้ย เราคิดว่ามีแน่นอนค่ะ ถึงจะมีคนไม่ชอบดราม่าจบไม่สวยแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนชอบนะคะ คิดในแง่ดีเข้าไว้ค่ะ
ส่วนเรื่องจะจัดการกับตัวเองยังไงนั้น เราคิดว่าทำใจให้สบายเถอะค่ะ ถ้าเขียนแล้วกังวลก็หยุดไปสักพักก็ได้ รออารมณ์คงที่แล้วค่อยมาเขียนใหม่ยังไม่สาย ชเื่อว่านักอ่านที่ชื่นชอบนิยายของคุณยังรอได้เสมอค่ะ
บางคนพอนิยายจบปุ๊ปก็ถอนเฟบปั๊ปค่ะ อาจจะไม่ใช่เพราะฉากจบ
เราก็ไม่ทราบหรอกนะคะว่านิยายคุณมีจำนวนคนอ่านคนเฟบอะไรเท่าไร เราเชื่อจำนวนที่ยอดคนอ่านต่อตอนมากกว่าคนเฟบค่ะ เพราะส่วนใหญ่เฟบไว้ไม่มาอ่านเสียเยอะ แต่จะมีคนอ่านมากน้อยเพียงใดเราก็คิดว่า การแพ็คนิยายขายหรือทำอีบุ๊คขายสำหรับเราไม่ต้องลงทุนอะไรนอกจากลงแรงตัวเอง ปกวาดเอง จัดหน้าทำเองจะขายได้กี่มากน้อยก็ไม่ได้มีผลอะไรคงเพราะเรามีงานประจำจนไม่ได้คิดว่าจะมีรายรับมากมายจากงานอดิเรกละมั้งคะ
ส่วนการพิมพ์เล่มขาย เปิดพรีก็ต้องพิมพ์ตามยอดคนโอน+/-เล็กน้อยอยู่แล้ว ก็ถ่วงระยะเวลาส่งเล่มจริงยาวๆ เพื่อประเมินยอดพิมพ์ค่ะ
บางคนพอนิยายจบปุ๊ปก็ถอนเฟบปั๊ปค่ะ อาจจะไม่ใช่เพราะฉากจบ//จริงค่ะ เจอ 10 %
ทำใจร่มๆค่ะ อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด
อะไรๆก็เป็นได้
ทำสิ่งที่คิดว่าเรา....สบายใจที่สุดเลยค่ะ ...
ทำเหมือนทำงานอิสระ ไม่ขึ้นกับใคร แต่ไม่สุดโต่งเกินไป
ถ้าตามใจคนอื่น จนเสียตัวตน ก็ขอให้ถอยมาก้าวหนึ่ง ....หยุดเดินก็ได้อ่ะ...ทุกอย่างมันอนิจจัง
//ไม่ชวนบวชนะ ^^
ชอบตรงประโยคสุดท้ายนี่แหละค่ะ
เราคิดว่า กดเฟบ.เพื่อเก็บนิยายเรื่องนั้นไว้อ่านต่อ ตามอ่านตอนที่ค้างไว้ในตอนที่นักเขียนอัพตอนใหม่ บางคนพออ่านจบแล้วก็ถอนเฟบ.
ส่วนเรื่องตอนจบมันก็แล้วแต่คนเขียนจะออกแบบอยู่แล้ว มันไม่ใช่ว่าไม่ดีนะ แค่บางคนรับไม่ได้ก็เท่านั้นเอง เราไม่อยากให้คุณคิดมาก กลัวคุณจะเปลี่ยนตามคำเรียกร้องจนไม่เป็นตัวเอง มองไปที่คนที่ยังติดตามนิยายเรื่องนั้นของคุณเถอะ แล้วคิดไปว่าเขาติดตามนิยายของคุณเพราะอะไร
เป็นเราก็ดีใจนะที่มีคนติดตามมากขึ้น แต่พอเห็นว่ามียอมติดตามน้อยลงก็ใจหาย ขณะเดียวกันก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของเขา เขาก็คงจะมีเหตุผลที่ต้องถอนเฟบ.ไป หนึ่งในนั้นอาจจะมาจากองค์ประกอบในเรื่อง สำนวนการเขียนหรอ เนื้อเรื่องหรอ อันที่ปรับได้ก็ปรับไป มันจะเกิดผลดีต่อตัวคุณ เช่น พัฒนาฝีมือการเขียน หรือด้านความนิยม สร้างความสุขให้คนจำนวนมากขึ้น มีโอกาสตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์หลายๆแห่งที่คลิ๊กกับแนวเรื่องของคุณ รวมไปถึงยอดขายด้วย
ใครๆก็เขียนนิยายได้ แต่การทำให้คนชอบนิยายของเรานั้นยากกว่า
ปล. ขณะที่เขียนปวดไมเกรนนิดหน่อย อ่านไม่รู้เรื่องก็ขออภัย
หายไวๆนะคะ
"แค่คนบ้างรับไม่ได้ก็เท่านั้นเอง"
ตรงนี้ครับที่อ่านไม่รู้เรื่อง
แค่นี้ก็อ่านไม่รู้เรื่องแหม
ต้องตัด ไม้โท ออกไป แล้วเพิ่มคำว่า คน เข้ามาแทนสินะ
ทีคุณพูด เอ้า อา ใอ้ อำ อัง ใอ ยังมีคนฟังรู้เรื่องเลย
ฮ่าๆๆ
อันนั้นผมแค่กะจะเน้นคำว่า อู้ อู้ เท่านั้นเอง
อ๋อเหรอ จะแถหรือคะ ระวังสีข้างถลอกหมดนะ
ที่บอกว่าอ่านไม่รู้เรื่อง มันก็แค่สะดุดตรงครั้งแรกเท่านั้นเอง ก็กลับมาอ่านรอบสองก็ได้แล้ว
แล้วที่ผมบอกไป ก็แค่แจ้งให้เจ้าของคอมเมนท์รู้จุดผิดพลาดเท่านั้น ก็กะเอาฮา ไม่ได้ซีเรียสอะไรเลยนะครับ
ส่วนเรื่องแถนั่นน่ะ หมายถึงอันนี้หรือเปล่า
มันก็แค่มุขเอาฮาเฉยๆ นะ
เราไม่ได้ซีเรียสค่ะ ถ้าไม่ขำไม่มีทางต่อล้อต่อเถียงกับคุณแน่นอน เอ หรือพูดมันดูซีเรียสจริงๆ
ไว้คราวหลังจะลองพิมพ์ให้มันไม่ดูซีเรียสนะคะ
หรือต้องต่อท้ายด้วย อิอิ มันถึงจะดูไม่ซีเรียสอ่ะ อิอิ
ขอบคุณที่เตือนนะ แก้คำผิดแล้ว
ที่จริงจะเขียนยังไงก็ได้ ไม่ใช่คนคิดมากอยู่แล้ว
ปล.คุยอะไรกันเนี่ย ตกใจหมดเลย
เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ เราว่าเรื่องนี้มันก็มีปัจจัยมากมาย ในเมื่อเราปูทางมาแบบนี้คนติดตามหากอ่านจนจบเขาจะเข้าใจและไม่กดเลิกติดตามง่ายๆ เรามองว่าส่วนมากที่กดเลิกติดตามคือนักอ่านดอง พอเห็นคอมเม้นว่าจบไม่ดีก็กดติดตามออกค่ะ บางคนไม่ชอบดราม่า บ้างก็เกิดความขี้เกียจอ่านนิยายแล้วก็กดเลิกติดตามไป
เราเข้าใจนะว่าเห็นยอดติดตามลดลงก็จะวูบๆในใจ เพราะนิยายเราลงแต่ละตอนทียอดลดลงเกิน20 ล่าสุดก็ลดไป30กว่าๆ (แค่1ตอนนะ) ลงทีลดที หลังๆก็จะปลงๆหน่อย มานั่งลุ้นว่าไม่ให้ถึง100 พอ 55
นั่งลุ้นเหมือนกันเลยค่ะ
ถอนเฟบเหรอ มีทุกวัน นั่งดูทุกวันจนชินตา แต่เราไม่เคยอะไรกับการเฟบอยู่แล้ว เลยไม่กังวล อยากถอนก็ถอน เพราะถ้าพุ่งความสนใจไปที่มัน จิตใจไปผูกไว้ที่มัน คุณมีความสุขเหรอ ปล่อยไปเถิดค่ะ
ส่วนเรื่องตอนจบ อันนี้มันเป็นสิ่งที่นักเขียนแต่ละคนกำหนดเอง เวลาเราอ่าน แม้จะขัดใจ แต่เราว่า นักอ่านเขาเคารพในการเขียนของคุณอยู่แล้วค่ะ
นักอ่านเขาคงไม่ได้กดเฟบคุณแค่เรื่องเดียวหรอก พอเห็นว่าจบแล้วก็ถอนไป มันเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก อย่าไปคิดมากเลยค่ะ
คนจะซื้อ เขาซื้อเพราะมันถูกจริตค่ะ จะจบแบบไหนย่อมต้องรับได้ เราซื้อนิยายมาอ่าน แม้จะรู้ว่าตอนจบมันขัดใจ แต่เราก็ซื้อ เพราะเราชอบและมันถูกจริตจริงๆ
เราขอตอบในสองสถานะคือคนที่ไม่ชอบอ่านแบดเอนด์เลย กับ คนเขียนนะคะ
- ในฐานะคนที่ไม่ชอบอ่านแบดเอนด์ เราไม่ชอบแบดเอนด์เพราะรู้สึกว่าเสียเวลาอ่านค่ะ แบบบางเรื่องมีมาเป็นห้าสิบหกสิบตอน ติดตามมาแรมปี แต่จบแบดแบบ ตายจาก หรือไม่ได้คู่กัน อย่างไม่มีเหตุผลที่เหมาะสม กับหลายๆเรื่องที่อ่านมาถึงตอนจบแล้วแบดเอนด์เราจะรู้สึกว่า ถ้าจะจบแบบนี้ก็มีสามตอนก็พอ และอีกฟีลนึง คือเรารู้สึกว่าตอนจบที่มีความสุขเป็นรางวัลของคนที่ติดตามอ่านมาเนิ่นนานค่ะ ส่วนมากคนเราอดทนทำอะไรมาก็ย่อมอยากได้รางวัล และถ้าจะจบแย่ ๆ ปกติชีวิตจริงก็เป็นงั้นอยู่แล้ว ถ้าจจบแบดเอนด์แล้วคนจะชื่นชมอย่างสวยงาม ก็คือต้องไม่จู่ๆก็แบด ต้องมีน้ำหนักเหตุผลซัพพอร์ตมาทั้งเรื่องว่าทำไมต้องแบด เช่น ข้างหลังภาพ คู่กรรม แต่นั่นแหละคนที่ชอบแบดเอนด์ก็มีแค่จะมีน้อยหน่อย
(แต่นัยยะเดียวกัน บางเรื่องเนื้อหาก็ปูมาแล้วว่าต้องแบดดเอนด์ ถ้าจบไม่แบดเอนด์ ก็ต้องซัพพอร์ตน้ำหนักมากๆ ว่าทำไมไม่แบดล่ะเนี่ย ไม่งั้นก็แย่เหมือนกัน)
- ในฐานะคนเขียน เราแนะนำว่า ให้คุณลองถามตัวเองว่าทำไมคุณถึงเลือกจบแบดเอนด์ เอาสนุก เอาสะใจ แก้เผ็ดคนอ่าน หรือว่าคุณวางแผน ทบทวน และเตรียมพร้อมมาตั้งนานแล้วว่าจะจบแบดเอนด์ เหตุผลทุกอย่างคุณวางไว้ซัพพอร์ตตรงนี้แล้ว ถ้าเป็นอย่างหลัง คุณก็ทำตามที่ตัวเองตั้งใจตั้งแต่ต้นเถอะค่ะ
ซึ่งคำว่าจบแบดเอนด์ของคุณ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจบยังไง แต่ถ้ามันสมเหตุสมผลตามที่ตั้งใจวางไว้แล้ว มันก็คงเป็นจุดจบเรื่องที่ดีที่สุด
ส่วนเรื่องคนเฟบ ไม่ต้องสนใจมันหรอกค่ะ ในเมื่อเราวางแผนมาแบบนี้แล้ว คนถอนเฟบกันเป็นประจำ เราเองแทบไม่ดูจำนวนเฟบเลย
มันเป็นเรื่องปกติค่ะที่คนจะไม่ค่อยชอบเรื่องที่จบแบดเอนด์ แต่ถ้าเราตัดสินใจดีแล้วก็ต้องมุ่งหน้าไป เชื่อมั่นในการวางแผน เชื่อมั่นในตัวเองค่ะ ถ้าคุณคนเขียนตั้งใจแล้วว่ามันต้องจบแบบนี้ มันก็คือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วสำหรับงานของคุณ
แต่ถ้ารู้สึกว่า เอออ แบบนี้น่าจะไม่ค่อยดีนะ คุณคนเขียนก็แคร์คนอ่านอยู่พอควร ฟีดแบคที่สะท้อนกลับมาก็มีผลกับคุณมาก (ดูได้จากที่คุณสังเกตวา่าเฟบลดลงจำนวนแค่ไหน แสดงว่าคุณน่าจะแคร์พอสมควร)
คุณแคร์ฟีดแบคคนอ่าน แต่ก็ยังอยากจบแบดเอนด์ด้วย แนะนำให้จบแบดเอนด์นั่นแหละค่ะ แต่ต่อตอนพิเศษเพิ่มเข้ามาแก้ปมให้มันไม่แบดเอนด์แล้ว คือเจอกันคนละครึ่งทาง คุณได้ใจคนอ่าน(ที่ไม่ชอบแบดเอนด์) กลับมา ส่วนคุณก็ได้เขียนฉากที่อยากเขียน
ข้อควรระวังอีกข้อสำหรับการจบแบดเอนด์ คือคนอ่านหลายๆคนที่เขารับไม่ไหวกับแบดเอนด์ เขาจะจำชื่องานเขียนที่จบแบดเอนด์ไว้เลยค่ะ แบบระแวง กลัวแล้ววว และจะเลือกหลีกเลี่ยงงานเขียนเรื่องอื่น ๆ ของนามปากกานี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าเรื่องอื่นคุณไม่จบแบดเอนด์ ก็อาจจะต้องมีการจั่วหัวหรือบอกใบ้หน่อยว่า ไม่แบดนะ ตามต่อได้เลย ไม่งั้นอาจจะโดดร่มหายไปกันหมด
ทั้งนี้ทั้งนั้นทั้งหมดนี่เป็นเพียงความคิดเห็นของเราที่เป็นคนนอก ขอให้คุณเดินบนเส้นทางนักเขียนอย่างมีความสุขนะคะ
ถ้ามันสมควรจบแบบแบดเอนด์ ก็ให้มันเป็นแบดเอนด์ไปเลยครับ ถ้าสมควร แต่ดันไปทำให้มันเป็นแฮปปี้เอนด์ บางทีอาจโดนหนักกว่านี้
ลืมบอก
ให้เขียนเอาใจคนอ่าน ไม่ใช่เขียนตามใจคนอ่าน
ใช่ค่ะ เราก็บอกว่าให้เขียนตามที่อยากเขียน ถ้าวางแผนมาดีแล้วว่าอยากให้จบยังไงก็เขียนแบบนั้นนั่นมันดีที่สุดแล้วสำหรับเรื่องนั้น ตามที่เขียนไว้ด้านบน มันอาจจะยาวหน่อย แต่อยากให้อ่านอย่างละเอียดครบถ้วนค่ะ
ส่วนเรื่องการแนะนำให้ต่อตอนพิเศษ นั้นก็แล้วแต่ดุลพินิจของเขาอีกเช่นกัน เพราะบางครั้ง จขกท อาจจะรู้สึกเคว้งคว้างอยู่ก็เป็นได้ เราเลยเสนอความคิดเห็นหลาย ๆ ทาง หลายๆความรู้สึกเพื่อซัพพอร์ตเขา ไม่อย่างนั้นไม่พิมพ์ย๊าวยาวขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่สุดท้ายแล้วมันก็อยู่ที่เขาลือกค่ะ ถ้าวางแผนมาดีแล้ว ก็จบแบบที่ตั้งใจย่อมดีที่สุด เพราะเขาวางแผน วางเรื่องมาแล้วแบบนั้น เหมือน ข้างหลังภาพ ไททานิค โรมิโอแอนด์จูเลียต
แล้วก็ เอาใจกับตามใจ ในความเข้าใจของเราคือความหมายแนวเดียวกันนะคะ
อ๋อ ครับ ผมไล่อ่านจนหมดแล้ว เห็นด้วยเหมือนกัน
ส่วนเรื่องจบแบบแบดเอนด์นั้น อันนี้ผมก็กำลังกำกังวลอยู่เหมือนกัน เพราะนิยายตัวเองก็จะจบแบบนั้นอยู่แล้ว เพียงแต่ส่วนที่เป็นแบดเอนด์น่ะ อยู่ในช่วงไคลแม็กซ์ ผมกลัวคนอ่านจะเลิกติดตามไปก่อน เพราะกว่าจะมาเฉลยปมต่างๆ แล้วสรุปออกมาว่าไม่ใช่แบดเอนด์ที่น่าเศร้าอะไรขนาดนั้น เผลอๆ อาจเป็นแฮปปี้เอนด์ก็ได้ ซึ่งมันก็ต้องใช้เวลาไปอีกราวๆ 20-30 หน้ากันเลยทีเดียว
หนักกว่านั้นเลยคือ มันมีภาคต่อครับ(ผมวางโครงเรื่องไว้แล้ว) ซึ่งจะเป็นภาคต่อที่จะจบแบบแฮปปี้เอนด์เพื่อไม่ให้เกิดเป็นแบดเอนด์สำหรับตัวละครและคนอ่านอีกรอบ
เห็นว่าคุณบอกว่า เขาจะจำนามปากกาเอาไว้ด้วย ผมนี่ถึงกับขยี้ตาเลย จบกันภาคต่อ
พอดีปิดคอมแล้ว ขอตอบแบบนี้นะคะ คือว่าเรื่องจำนามปากกานี่ อาจจะเป็นแค่บางคนค่ะ แต่ถ้าคุณตั้งใจว่าจะเขียนให้เป็นภาคต่ออยู่แล้ว โดยปกติคนจะทายอยู่แล้วในใจค่ะว่า อาาา ภาคต่อ = ยังไม่หมดหวัง คนจะตามไปอ่านอยู่แล้วค่ะ ยิ่งถ้าจบจบทิ้งไว้ขยี้ๆ คาใจมากๆ หรือแบดเอนด์แบบน่าลุ้น คนจะตามอ่านต่ออยู่แล้ว แต่คุณต้องทำให้คนอ่านรู้ว่า มันมีภาคต่อนะทุกคนนน คุณอาจจะต้องทิ้งท้ายในทอร์ค หรือว่าในเรื่องก็ได้ที่ปูไปถึงภาคสองว่า เฮ้ยมันไม่ได้จบแค่นี้นะ อย่าเพิ่งลาขาด (ถ้าในทอร์คจะพูดออกมาได้ง่ายกว่า)
(ขออนุญาตยกตัวอย่างของเรานะคะ คือเราเคยเขียนแบบที่ปมแน่นๆ เรื่องยาวมากพอสมควร ตัวละครสิบกว่าคนแต่เด่นทุกคน โดยลากปมทั้งหมดมาบรรจบกันในตอนที่เป็น End ของ เซคเตอร์1 คือไคลแมกซ์นั่นแหละ หักมุมสามตลบในตอนเดียว ค้างคาและแบดมากพอสมควรสำหรับรดับน้ำหนักของเนื้อหาเรื่อง แต่คือทุกคนรู้อยู่แล้วว่า มันมี เซคเตอร์ 2 รออยู่ คนก็จะเครียดๆกันนิดนึง แต่ก็จะรอ เพราะเขารู้ว่ามีแต่ให้ขมวดจบครึ่งแรกให้ลุ้น )
แต่ถ้าคุณรู้สึกว่าแบบนั้นเผยไต๋เยอะไปไหมนะ ก็อาจจะ ต่อท้ายว่า end or tbc ? แค่นี้ก่อนก็ได้ ให้คนอ่านได้ตอบกลับมา ซึ่งโดยมากก็น่าจะขอให้ tbc เถอะ เพราะกำลังลุ้น และจากนั้นไม่นาน (ไม่ควรเกิน 3-7วัน) คุณเอาตอนจั่วของภาคต่อมาลง เรียกน้ำย่อย คนน่าจะฟีดแบคกลับมาโอเคนะคะ ถ้าวางสเต็ปราวๆนี้นะ
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง แต่ถ้าสนใจก็ลองเอาที่เราแนะนำไปใช้ได้เลยนะคะ
ขอให้คุณมีงานเขียนที่สนุกตรงใจคุณและคนอ่านนะคะ สู้ๆ
ความสัมพันธ์ของนักเขียนกับคนอ่านก็เหมือนคนรักนะคะ บางทีพอเราอยู่ด้วยกันมานานๆ พอมาถึงจุดที่อีกฝ่ายมองว่าสิ่งที่เราเป็นมันไม่ใช่ จะเลิกรากันไปก็เป็นธรรมดา มันอาจจะไม่ได้หมายความว่างานของเราจบแบบนี้แล้วจะกลายเป็นงานเขียนที่ไม่ดีค่ะ งานคลาสสิกโลกหลายเล่มมีแต่ความทุกข์ระทมแถมยังจบไม่ดีก็ยังมีคนอ่านได้ อย่าเพิ่งคิดมากเลยค่ะ
ิอีกอย่างคือ...คนอ่านบนอินเทอร์เนตเนี่ยเค้าเสพงานเหมือนฟาสต์ฟู้ด คือพอจบกันไปแล้ว ก็ตีจากไปเลยก็มีค่ะ ยิ่งพอเป็นเรื่องที่อัพจบแล้ว มันจะมีทั้งบางส่วนที่ถอน fav. ไป แต่ก็อาจจะมีคนอ่านเพิ่มขึ้นอีกกลุ่มคือคนที่ชอบรอให้นิยายจบแล้วอ่านทีเดียวค่ะ
ใช่ค่ะ เราเห็นด้วยกัยความคิดเห็นนี้ ถ้าคุณวางแผนมาอย่างดีแล้วว่าจะจบแบดเอนด์ ก็จบแบดเอนด์ไปเถอะค่ะ งานเขียนมากมายที่ดัง ๆ ก็จบแบบ โศกนาฎกรรมกันเยอะแยะ
ถอน Fav นี่ไม่ได้แปลว่าเพราะจบดีหรือจบไม่ดีหรอกครับ บางทีเพราะเขาเห็นว่าจบแล้ว เขาก็เลยถอน เหมือนดูหนังพอรู้ว่าหนังจบ ไม่มีเอ็นเครดิตแล้วก็ลุกจากที่นั่งนั่นแหละครับ
แต่ถ้าเขาคอมเม้นท์มาโวยวายนั่นแหละ แปลว่าเขาไม่ชอบจริงๆ
มันอาจจะไม่ใช่เพราะจบแบบ bad ending ก็ได้นะคะ ดังนั้นอย่าเพิ่งไปคิดในแง่ลบ
จากที่ฟังมา บางคนเขาอ่านจบก็ชอบถอนเฟบออกแล้วเปลี่ยนไปกด Bookmark แทน อันนี้ฟังมาจากแฟนคลับของตัวเองเลย กรณีของคนที่แจ้งตีพิมพ์นิยายก็จะโดนแบบนี้เหมือนกันค่ะ
ตัวละครที่ชอบมาตายหรือจบไม่สวย ยังไงมันก็อารมณ์เสียครับ
ถึงนิยาย ละคร อนิเมะจะดี แต่ตัวละครที่เราอวยดันจบไม่สวย ก็มีสิทธิ์โดนคนอ่านเทได้
แต่ก็อาจเป็นเหตุผลอื่นก็ได้นะ เช่น เห็นว่าเขียนจบแล้วก็เลยถอนการติดตาม
ในฐานะคนอ่านเราแล้วแต่การตัดสินใจของคนเขียนค่ะ
ในฐานะนักเขียนเราก็เหมือนคุณเลยค่ะ จบไม่สวยแล้วนักอ่านถอนเฟบไปกันแบบน่าใจหายเลยทีเดียว ฮือ
เคยโดนถอนแล้วเหรอครับ
เคยค่ะ แต่ว่านักอ่านคงมีเหตุผลของเขา ส่วนเราก็คงทำได้เพียงเขียนให้ดีที่สุดต่อไป 55
นิยายบางเรื่องแม้จะจบแบบ sad ending แต่ถ้านักเขียนเขียนดี ถ่ายทอดความรู้สึกได้ราวกับนั่งดูฉากนั้นพร้อมๆกันกับตัวละคร มันก็จะตราตรึงใจคนอ่านนะคะ อย่าง “ในฝัน” หรือ “คู่กรรม” อะไรแบบนี้
เคยเจอแบบเขียนปูมาว่า ตัวเอกป่วยตายแน่ๆ รักษาไม่หาย แต่ดันมีปาฏิหาริย์แบบเว่อร์มากๆ(ชนิดที่อ่านไปแล้วขยี้ตาตัวเอง) ให้ตัวเอกรอด อันนั้นก็ไม่สมเหตุสมผล เลยออกจะแหยงๆที่จะอุดหนุนนักเขียนคนนั้นอีกครั้ง
งานเขียนทุกชิ้นก็เป็นลูกรักของนักเขียนคนนั้นอยู่แล้วค่ะ บางครั้งถ้าเรื่องมาถึงจุดที่ต้องปล่อยเขาไป...ก็ต้องให้มันเป็นไปจ้ะ :)
ส่วนเรื่องถอน fav เสนอว่า อย่าคิดเยอะค่ะ เหตุผลที่เราเขียนนิยายก็เพราะเราชอบเขียน อยากให้ความบันเทิงกับคนอ่าน ถ้าวันนึงคนอ่านเขาบ๊ายบายเราไป ก็เป็นเหตุผลของนักอ่าน ซึ่งมีร้อยแปดอย่าง เช่น หนังจบแล้ว เผลอกดออก ไม่ชอบตอนจบ งอนคนเขียน แม่ให้เลิกอ่านนิยาย มีลิสต์นิยายต้องอ่านเยอะแล้ว ฯลฯ ถ้าใส่ใจมาก เราจะเครียดค่า ^^
เขียนงานดีๆเดี๋ยวเขาก็ตามนามปากกาของเรา แล้วมากด fav กับเรื่องใหม่เอง ^^
นี่ไง คนที่มาแนวทางเดียวกับเรา
คุณจขกท คาดหวังอะไรจากการเขียนคะ
คือ ถ้าหวังยอดวิว หวังจำนวนเงินที่จะได้จากงานเขียน การจบแบบแบดเอนด์น่าจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีนัก
การจบสมหวังและไม่สมหวังแล้วคนถอนตัว ไม่ได้บ่งบอกว่างานเขียนนั้นดีหรือไม่ แต่ประเด็นอยู่ที่ มันอาจไม่ตรงกับรสนิยมคนอ่านก็เป็นได้ เขาจึงจากไป (แต่ก็อาจเหมือนหลายท่านที่บอกว่า อาจไม่เกี่ยว คนเรามีเหตุผลในการถอนตัวเป็นพันล้านอย่าง)
แต่ถ้าไม่คาดหวังยอดวิว คาดหวังผลงานที่เป็นตัวของตัวเอง ก็ให้มันเป็นไปตามที่คุณจขกท วางแผนนั่นแหละ แบดเอนด์ก็แบดเอนด์ นี่คือ ความคิดที่กลั่นกรองจากสิ่งที่คุณจขกท พยายามมา คุณจขกท ได้รับความภูมิใจ ความโล่งใจ ความสบายใจ ความสุขใจ ที่เขียนมันจนจบลงได้แล้ว ส่วนอื่นๆ ถือว่าเป็นกำไร ถ้ามันจะได้ยอดวิวมาน้อยลง ก็เสมือนขาดทุนกำไร ไม่ได้ขาดทุนจริงค่ะ
นี่เป็นสิ่งที่ต้อง Trade-off ไม่มีใครได้ทุกอย่างดังใจเสมอไป บางครั้งเราต้องเลือก
เราชอบอ่านทั้งแบดเอน แฮปปี้เอนก็ชอบ แต่เราชอบที่มันสมเหตุสมผลมากกว่า
มีหลายเรื่องที่จบแบด นักเขียนก็จะสร้างตอนพิเศษมาตอนนึง ตอนนั้นพวกเขาได้อยู่ร่วมกันมีความสุข ตายกันแบบสงบๆ แก่ตายไปด้วยกัน
เราว่ามันเป็นอะไรที่เข้าถึงใจคนอ่านนะคะพวกดราม่าอ่ะ ถ้านักอ่านเสียใจมากๆแสดงว่าเขารักตัวละครนั้นจริงๆ
ไม่หรอก ถอนเฟบเพราะมันจบบริบูรณ์ต่างหาก
จะได้ไม่เผลออ่านซ้ำอีกรอบ๕๕๕๕
เพราะเราชอบทำแบบนั้น
ยกเว้นเรื่องโปรดจริงๆ แบบถ้าออกเล่มจะซื้อมาอ่าน เราจะเฟบค้างไว้
เปลื่ยนชื่อเปลี่ยนรูปใหม่จนเกือบจำไม่ได้
ช่วงนี้งอนโลกมนุษย์อยู่ค่ะ ๕๕๕ เลยเปลี่ยนหมดเลย
งอนชาวโลกและรอบตัวสินะคะ แค่งอนยังดีค่ะ เดี๋ยวหายก็น่าจะโอเคขึ้น แต่อย่าเพิ่งเบื่อโลกเลยเดี๋ยวไม่ได้อ่านนิยายสนุกๆ
ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมหนอยเหมือนมนุษย์เมนส์เลยค่ะ สงสัยเป็นเพราะโปรเจ็คต้องจบในสัปดาห์นี้ แล้วแบบฟังกชั่นนึงอยู่ดี ๆ ก็ติดบั๊คมาตอนใกล้เสร็จ แก้จนหัวหมุนแทบปาเครื่องคอมทิ้ง ปาทิ้งเลยดีมั้ยเนี่ยยยย!?
นอกจากนั้นยังไปหาเรื่องแม่ค้าที่ให้คนรู้จักแซงคิวเราที่รอมานาน คนที่ขึ้นรถตู้แซงคิวเราหน้าด้าน ๆ เราว่าพวกนั้นจนน้ำตาคลอหนีเลย
เหมือนสถานะพร้อมวอร์ชาวบ้านตลอด ติดบัพ [ready for war เวลาคงเหลือ --:--]
ต้องขอโทษที่บู้มลงกระทู้ก่อนของเราไปด้วยนะคะ
ไม่รู้จะโทษอะไรโทษที่บัพมันไม่หมดละกัน
โอ๋ๆ ไม่เป็นไรค่ะ ชีวิตแค่โดนทำร้ายเนอะ
บางทีเจอคนตัดหน้า เจอคนแซงคิว นี่แทบจะแว๊ดใส่แต่ก็ไม่อยากตะโกนออกไปให้คนอื่นเขารูสึกไม่ดี คนผิดมันแค่คนๆ เดียว บางทีช่วงอารมณ์บูดก็ดันเจอคนใจดีก็ซึ้งใจแทบน้ำตาเล็ด อาการเหมือนมนุษย์เมนส์จริงๆ แหละค่ะ
ช่วงนี้เรายิ่งเจอเพื่อนร่วมงานขิงใส่สารพัด แปลกดีที่บางครั้งก็กลับมองอย่างปลงๆ ว่าเออ...ช่างมันเหอะ เดี๋ยววันหนึ่งมันก็ตายเหมือนเรา
เราโอเคกับการจบแบบคุณนะคะ แต่ต้องดูเนื้อเรื่องประกอบ ถ้าต้องจบแบบนี้เราโอเค
แต่อาจจะมีช่วงหน่วงค่ะ ซึ่งแก้โดยอ่านเรื่องใหม่ค่ะ555
เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ต้องคิดมากค่ะ กอดๆๆ
ไม่ใช่คุณคนเดียวค่ะ
ตอนฉันเปิดตัวว่าเรื่องปัจจุบันที่แต่งอยู่จะเป็นแนวฮาเร็ม ยอดเฟบก็หายวับ พร้อมคอมเม้นบอกลา
ส่วนเรื่องที่จบไปแล้วของเรามันก็มีบ้างที่ยอกเฟบลดลง ก็เรื่องมันจบไปแล้วอ่ะ ไม่ได้อัพต่อแล้วด้วย ยอดเฟบลดลงไม่แปลกนะ คิดว่า
เป็นธรรมชาติครับ
ผมคิดว่าการจบแบบแบดเอนท์ก็เป็นการจบแบบสนุกไปอีกแบบนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?