คิดว่าเขียนให้คนอ่าน เกลียดกับรักตัวละคร อันไหนยากกว่ากัน
ตั้งกระทู้ใหม่
The number one
19 มี.ค. 62 เวลา 22:49 น.
794
views
19 ความคิดเห็น
รักยากกว่าครับ ไม่ต้องไปดูถึงตัวละครเลยดูชีวิตจริงก็ได้ผมว่าผมเกลียดคนอื่นมากกว่ารักคนอื่นนะครับ//ชีวิตแลดูเศร้าๆ
จริงครับ บางคนแรกเห็นก็มีอคติแล้ว ถถถ
เขียนให้คนรักง่ายกว่าค่ะ
ตอบค่อนข้างยากนะ
ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า
การเขียนให้คนเกลียดนั้นง่ายกว่า
ตรงที่ว่า เขียนออกมาแนวไหน ถ้าเป็นคนเลวอันนี้เกลียดได้ง่ายแน่นอน
แต่ถ้าเขียนให้เป็นคนดี
คือแบบ บางคนพอเห็นว่าดี ก็รู้สึกรำคาญจนอาจถึงขั้นเกลียด
เพราะบางทีมันหาความพอดียาก
ดีไปก็เกลียด ร้ายไปก็เกลียด เอาใจจริตคนยากเหมือนกัน
แต่ถ้าเขียนให้รัก มันรักแบบไหน 100% เหรอ แบบนี้คงยาก
เพราะมีคนรักย่อมมีคนเกลียด
สรุป เลือกเขียนแบบให้คนเกลียดน่าจะง่ายกว่า นี่เป็น คหสต นะ
เขียนให้คนรักไม่ยาก แต่คนเกลียดนี่น่าจะยากหน่อย ทว่าเราก็ทำมาแล้ว นางช่างร้ายได้ใจ5555
เคยเขียนจนคนอ่านเกลียดเราป๊ะล่ะ 5555
แล้วตอนนั้นเป็นรักใสด้วยนะ งอแงหนักมาก ถถถ
เขียนให้รักยากกว่าเยอะครับ
รักมันเหมือนสิ่งที่อยากรับเข้ามา อยากให้กำลังใจ เพราะงั้นแล้วมันต้องว่าด้วยจริต วิธีคิด การกระทำ ที่ต้องโดนใจผู้อ่านด้วย และส่วนใหญ่ต้องเป็นการบวกที่ไม่เกินเลย (แหม่... พูดแล้วก็นึกถึงมังงะเรื่องทีชื่อ DINER นั่นนางเอกก็เป็นคนดีนะ แต่ผู้อ่านรักไม่ลงเพราะดีแบบไม่ดูบรรยากาศจนเป็นเรื่องแย่)
ส่วนเขียนให้เกลียดนี่ผมว่าทางเลือกเยอะกว่าให้เพียบเลย แค่ประพฤตตัวขัดใจก็เริ่มคะแนนติดลบแล้ว
ยิ่งถ้าตัวละครเอกได้รับความนิยมจากผู้อ่านมาก ๆ ล่ะก็ ลองส่งตัวละครที่อยากให้เกลียดไปยียวน ไปป่วน ไปหมิ่นหยาม ไปบูลลี่ดูสิครับ แป๊บเดียวเท่านั้นล่ะ เสียงด่าตัวละครลอยมาเรียงคอมเม้นต์เอาง่าย ๆ
คิดว่าพอกัน แต่ประสบการณ์ที่เจอมาส่วนใหญ่จะเป็นกลียดยากกว่า ยกตัวอย่างเกมมือถือเกมหนึ่งที่งอกตัวละคร S ออกมาแล้วใส่บทให้คนเกลียด แต่ไปมามีแต่คนรักจนได้กลายเป็น SSR
ของเราก็มีแนวๆ นี้ค่ะ พยายามเขียนตัวละครหนึ่งออกมาให้คนไม่ชอบ แต่คนกลับชอบกันซะได้ เลยคิดว่าถ้าจะเขียนให้เกลียดอย่าใส่เหตุผลในการกระทำ ทิ้งความสมเหตุสมผลไปซะ ให้ตัวละครทำเพราะอยากทำพอ (แต่เผลอๆ อาจมีคนชอบ และเราไม่สามารถทิ้งความสมเหตุสมผลได้...)
ประเด็นนี้มันไม่ใช่เรื่องของความตั้งใจของคนเขียนครับ
เราต้องเขียนตัวละครให้เป็นคนที่สุดมากกว่า ส่วนใครจะรักใครจะเกลียดก็เรื่องของเขา
เป้าหมายมันไม่ควรอยู่ที่เจตนาของคนเขียนเลยครับ เพราะคนอ่านคือคนตัดสินใจครับ
อ่านแล้วจะตีความอะไรมันก็เรื่องของเขาแล้ว แถมแต่ละยุคพื้นฐานความคิดก็ต่างกัน
ทำดีให้ตายก็หมั่นไส้ได้ เลวมากชั่วเกินเยียวยาแต่มีสเน่ห์ก็เพียบ
อะไรยากกว่าง่ายกว่า บางทีมันฟลุ๊คกันได้ครับ บางทีไม่ตั้งใจแต่มันปังมีถมเถครับ
ขอบคุณครับ
ตอบได้มีปัญญามาก555 ไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรละ โคตรหล่อ555
เขียนให้นักอ่านรักง่ายกว่า ด้วยที่ชอบเขียนบุคลิกแบบพระเอกหนังไทย การตัดสินใจแบบคนดี และการกระโดดเข้าช่วยเหลือแบบฮีโร่ ยังไง ยังไง คนก็ต้องชอบ
คนอ่านจะไม่ชอบก็ตรงโชคดีเกินไปเนี้ยแหละ
เหมือนผมเลย
เอ้อะ แต่เราไม่ชอบพระเอกหนังไทยนะ 555
รักครับ
สำหรับรักจะยากกว่าค่ะ
เราเป็นนักอ่าน แค่ตัวละครพูดจาแปลกๆเรารู้สึกว่าไม่ชอบเลยค่ะ ทั้งๆที่ผู้เขียนไม่ได้ต้องการที่จะเขียนให้ตัวละครเป็นแบบนั้น
เรื่องเขียนให้เกลียดไม่ต้องเขียนบรรยายว่าตัวร้ายทำอะไร แค่เขียนบทพูด คนอ่านยังรู้เลยว่า ตัวละครนี้ร้ายจริงๆ
ผิดกับเขียนให้ตัวละครรัก คือบรรยายแล้วบรรยายอีก ชักแม่น้ำทั้งห้า ที่เราเคยอ่านบางเรื่อง พระเอกร้ายช่วงแรก เขียนแค่บทเดียวคนคอมเม้นเกลียดกันเป็นว่าเล่น พอหลังๆเริ่มเปลี่ยนแต่มันก็ลบล้างที่เคยทำไม่ดีเอาไว้ไม่ได้
ป.ล.ไม่รู้ว่านิยายจีนนั่นมีคนเอามาแปลหรือยัง แต่เราไม่ชอบพระเอกเหมือนกัน ให้นางเอกกินยาแท้งลูกเพราะคิดว่านางเอกเป็นคนไม่ดีในตอนแรก ตอนหลังมาทำดี คือแบบ แกฆ่าลูกของเราไปแล้วจะมาให้ดีด้วยอะไรคะ แต่ตามอ่านเพราะชอบนางเอกเรื่องนี้ นางแกร่ง นางไม่ใช่คนงี่เง่า นางตลกด้วยค่ะ
เราว่ารักยากกว่าค่ะ
มันไม่ใช่แค่ว่าทำดีแล้วคนจะรัก แต่ทัศนคติต้องไปด้วยกันกับคนอ่านได้ด้วย
มันต้องมีความเท่ มีเสน่ห์ดึงดูดบางอย่าง
ถ้าทำได้ไม่ถึง คนอ่านก็อาจจะแค่เฉยๆกับตัวละคร ไม่ได้รักอะไรมากมาย
แต่ตัวละครที่คนอ่านเกลียด ให้ทำชั่ว ไร้เหตุผล งี่เง่า ก็ใช้ได้แล้ว แต่คนเขียนอ่ะจะหักใจเขียนถึงขั้นนั้นได้หรือเปล่า 555
น่าจะพอ ๆ กัน ขึ้นอยู่กับคนอ่านด้วยฮะ
แต่ยากสุดคือ เขียนให้จบเนี่ยแหละ ตอนหนึ่งกว่าจะเข็นออกมาได้555 //กัดผ้าสะอื้น
อันนี้คงอยู่ที่ฝีมือคนแต่งแล้วค่ะ แต่สำหรับเราน่าจะเป็นรักที่ยากกว่าค่ะ คนเราจะเกลียดใครสักคนนั้นเป็นเรื่องง่ายค่ะ ถ้าเราบอกว่านายเอแกล้งนายบีอย่างนู้นอย่างนี้ แค่นี้คนก็เกลียดแล้วค่ะ แต่การทำให้คนรักดูยากมากเหมือนกับการบอกให้เราขำทั้งที่เศร้านั้นแหละค่ะ ตราบใดนะคะที่คนเขียนไม่ยอมบอกประวัติหรือสาเหตุที่ทำให้ตัวละครนั้นเป็นแบบนี้ก็จะไม่เกิดอารมณ์ที่เรียกว่า 'สงสาร' ขึ้นมา
อย่างเช่นนายเอชอบแกล้งนายบี เราก็จะบอกประวัตินายเอในตอนต่อมาว่าเพราะเขาขาดคนรักคนเอาใจใส่ ถูกกลั่นแกล้งจากครอบครัวเลยคิดว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องปกติที่คนทำ อย่างนี้ก็จะมีคนสงสารขึ้นมา แต่ก็แค่สงสารไม่ถึงขั้นรัก คนเราชอบอคติตัวร้ายไปก่อนจะได้รู้ประวัติเขาแล้วค่ะ
เขียนให้เกลียดยากมากค่ะ เรื่องของเรานางร้ายยังมีคนเชียร์มากกว่านางเอก๕๕๕
เขียนให้เกลียดยากมากครับ
น่าจะขึ้นอยู่กับลักษณะนิสัยของตัวละคร ตัวดีมักจะมีคนชอบ ตัวร้ายมักจะมีคนเกลียด
มันเป็นธรรมดา
แต่ถ้าเป็นตรงกันข้ามคือ ให้ตัวร้ายมีคนชอบ ตัวดีมีคนเกลียด อันนี้ยากกว่าเพราะผิดธรรมชาติ
ถ้าคนเกลียดตัวละครเราแสดงว่าเราแต่งแล้วดี อินขนาด 555
พยายามแต่งให้ดี แต่คนอ่านดันรำคาญ แล้วพาลเกลียดไปเลยก็มีครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?