ระบาย+กังวลเกี่ยวกับต้นฉบับ

สู้ๆ น่า (เป็นกำลังใจครับ)

ไม่ได้วางโคลงเรื่องเอาไว้ก่อนหรือคะมันถึงได้งอกออกมาขนาดนั้น ของเรากำหนดตอนและชื่อตอนเอาไว้ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องเลยด้วยซ้ำงอกได้เต็มที่ก็ 10 - 20 ตอนเท่านั้น แต่กรณีของคุณ จขกท. มันงอกไปกว่า 600 หน้าเลยนะนั่น อีกอย่างถ้าเป็นนักเขียนหน้าใหม่เต็มที่ก็ไม่น่าจะเกินสองเล่มที่ทาง สนพ. จะรับไหว ถ้า 1000 หน้านี่น่าจะ 4-5 เล่มเลยนะคะ

เข้าใจความกังวลของจขกท.

ตลาดสื่อสิ่งพิมพ์ยุคปัจจุบันนี้

นิยายเล่มหนา/หลายเล่มจบมีต้นทุนสูง

ยิ่งการแข่งขันสูง ไหนจะพฤติกรรมคนอ่านที่ซื้อเล่มน้อยลง อ่านในเน็ตมากขึ้นอีก

ที่แนะนำได้คงมีเพียง เราต้องแยกให้ออกว่า

สิ่งไหนเราควบคุมได้ สิ่งไหนควบคุมไม่ได้

แล้วปล่อยเรื่องที่เราควบคุมไม่ได้ลง

เพราะเป็นกังวลไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาเลย

นอกจากสุขภาพจิตที่ย่ำแย่ลงเท่านั้น

อย่างสถานการณ์นี้

สิ่งที่เราควบคุมได้คือปริมาณหน้า

ลองเกลาพล็อตเรื่องดูดีมั้ย

อาจต้องตัดปมบางอย่าง เหตุการณ์บางช่วง

ที่ดูแล้วสามารถตัดออกไปได้โดยที่อรรถรสในเรื่องไม่เสียออกไป

หรือแก้ไขการใช้คำ พวกค้ำซ้ำ พรรณาโวหารตรงไหนที่มากไป อาจตัดให้กระชับขึ้น

เพื่อให้ปริมาณหน้าตรงตามที่ตกลงกับสนพ.ไว้ เป็นการพยายามรักษาโอกาสตีพิมพ์ไว้ตามเงื่อนไขเดิม

ส่วนสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้

คือการตัดสินใจของทางทีมสนพ.

สิ่งนี้ควรปล่อยวางมันลง

เพราะเราไม่สามารถแก้ไขเปลี่ยนแปลงใดใดได้ในจุดนี้

เป็นกำลังใจให้นะ

แอบปาดมา เก็บทุกเม็ดทุกรายละเอียด

ตัดฉากต่อสู้ เช่น สู้กันสามกระบวนท่า ก็ล้มคู่ต่อสู้ได้มิยากเย็นนัก

บทสนทนา เยอะจริง ยาวด้วยเพราะพูดเสร็จต้องบรรยายรีแอคสีหน้าท่าทางความนึกคิดอีก ตัวไหนไม่ใช่ตัวหลักข้ามๆไปได้ อาจจะแค่สนทนากันเพื่อสิ่งหนึ่งนำไปสู่สิ่งหนึ่ง ก็พอเข้าใจได้(แต่จริงๆชอบให้ลงรายละเอียดนะ คืออันนี้สุดวิสัย)

หวังว่าจะเป็นประโยชน์55

ตอนนี้สนพ.บอกถ้าเขียนจบจริงๆแล้วค่อยส่งไปให้เช็คดูอีกที ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไปค่ะ

แต่ก็หวังว่าจะจบด้วยดีนะ

ปกติเวลาเขียนออกมาช่วงแรกๆ เราจะเรียกมันว่าฉบับร่างค่ะ ส่วนฉบับจริงของเรานั้น เราจะตัดออกเหลือแค่ 1 ใน 3 ของฉบับร่าง หรืออาจจะน้อยกว่าด้วยซ้ำไปค่ะ

ลองทำตามข้อแนะนำหลายๆ ท่านดูค่ะ

สภาพวะเดียวกันค่ะ 555

สู้ๆนะคะ

ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี

ส่วนตัวไม่อยากให้ตัดเนื้อหาใดๆ

ถ้า 1000 หน้าก็คือ 1000 หน้าที่ซึ่งมีสำนวนที่เป็นเอกลักษณ์ของเรา กลัวว่าถ้าตัดเนื้อหาทิ้งจะทำให้ซิกเนเจอร์ของนักเขียนจะหายไป

ก่อนเซ็นสัญญาทางสำนักพิมพ์จะประเมินจำนวนหน้าคร่าวๆเพื่อจะระบุไว้ในสัญญา

ของนักเขียนน่าจะเซ็นสัญญา 2 ฉบับ (สำหรับหนังสือ 2 เล่ม) เพราะ 500หน้า A4 คงมีเนื้อหาราว 700 หน้าA5 ไม่เหมาะที่จะตีพิมพ์เล่มเดียว

ตอนนี้นักเขียนไม่ต้องพยายามตัดอะไรนะครับ เขียนสำนวนของตัวเอง เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด หากจะตัดอะไรก็ขอให้เกิดจากการที่นักเขียนอ่านแล้วไม่ชอบ

พอเขียนจบแล้วรีบเอาไปให้สนพดู คิดว่าน่าจะมีการแก้ไขสัญญาใหม่

ปล. เก่งมากนะครับ ที่เขียนได้ 1000หน้า

ฟ้อนต์14 ไม่เว้นบรรทัดนี่ไม่น้อยเลย :)

เราอยากให้คุณวางความกังวลนั้นลงไปก่อนที่จะได้รับคำตอบจากสำนักพิมพ์จริงๆ

ก่อนอื่น คุณต้องไปอ่านทวนก่อน ฉากไหน องค์ประกอบไหนที่ไม่มีผลต่อการตำเนินเรื่องก็ตัดออกไปก่อน แต่อย่ามากเกินไป เพราะถ้ากระชับเกินไป มันอาจจะทำให้อ่านไม่รู้เรื่อง

เราคัดมาให้เขาในระดับหนึ่ง ต่อไปก็หาแนวทางร่วมกันกับเขา เขาแนะนำให้ตัดตรงไหน หรือเก็บตรงไหนไว้ ก็ค่อยว่ากันอีกที ถ้าสนพ.มีเวลามากพอนะ

แต่ส่วนใหญ่เขาก็มีคิวตรวจหนังสือจนยุ่งไปหมด คงน่าจะเห็นต้นฉบับหรือฟังปัญหาของเราแล้วตัดสินใจเลยมั้ง หาข้อสรุปภายในวันเดียวจบเลย ยิ่งมีเรื่องการลงทุนเข้ามาเกี่ยวด้วย ก็ต้องคิดว่าทำไปแล้วคุ้มมั้ย จะขายได้เท่าไร คำตอบที่เขาให้มาก็อาจจะไม่เป็นไปตามไปเราหวังไว้

อยากให้ทำจนถึงที่สุด แต่ก็ต้องเผื่อใจรับผลที่ตามมาให้ได้นะ ถ้าพลาดโอกาสนี้ ก็ค่อยหาวิธีอื่นๆต่อไป

อย่าคิดมากจนจิตตกนะ

ไม่แน่ใจว่าสรุปบอกสนพ ไปหรือยังคะว่าจำนวนหน้าเท่าไหร่

ส่วนตัวเรามองว่าคุยกับสนพ ก่อนก็ดีว่าเขารับได้มากน้อยแค่ไหน เผื่อต่อรองจำนวนหน้าได้ เช่น จาก 1,000 ที่คุณมี ส่วนสนพ ต้องการ 500 อาจลงตัวกันได้ที่ 800 เป็นต้น ยังไม่อยากให้ตัดทันที เพราะการตัดโดยไร้จุดมุ่งหมายมันอาจทำให้เสียเวลาเอาได้

เคยตอบเกี่ยวกับเรื่องการลดจำนวนหน้า แต่หากระทู้นั้นไม่เจอแล้ว เลยเอาที่เก็บไว้หน้าเพจตัวเองมาให้เป็นไอเดียค่ะ

https://www.facebook.com/220255331501234/posts/984568491736577?sfns=mo

ปกติถ้าเป็นอย่างนี้มันจะมีอยู่สองวิธี

ทางเลือกแรก ทางสำนักพิมพ์จะตัดเนื้อหาของเราออกไปเพื่อลดต้นทุนหน้ากระดาษ แน่นอนว่าเจออย่างนี้ต้องเจ็บปวดใจ

ทางเลือกที่สอง ทางสำนักพิมพ์ขายเป็นเรื่องคู่สองเล่มจบ

ดังนั้นไม่ต้องกังวลหรอกครับ

อย่างแรกต้องคารวะสามจอก เก่งมากกกกกกกกกก! ความ1000หน้านั้น เราแค่วัน5หน้าa4ก็จะร้องไห้แบบลากเลือดแล้ว55555 //แนะนำให้เกลาและตัดฉากที่ไม่สำคัญออกไป ตัดบทสนทนาบ้างค่ะ คู่พระ-นางพูดมากไม่ดี55555เดะหลุดคาแรคเตอร์ค่ะ

เมื่อวานผมลืมบอกไปอีกอย่างหนึ่งว่า ถ้าเกิดทางสำนักพิมพ์ตัดเนื้อหานิยายของเราออกไปจริงอย่างที่ผมสันนิษฐาน ตัวนักเขียนควรเก็บต้นฉบับเอาไว้เผื่อเราจะนำไปขายเป็นอีบุ๊คในอนาคตหลังจากหมดสัญญาทางสำนักพิมพ์แล้ว จะได้เขียนตัวใหญ่ให้ชัดเจนไปเลยว่า "ฉบับนี้คือต้นฉบับแท้ ไม่มีการตัดเนื้อหาออกไป สำหรับใครที่อยากอ่านเนื้อหาฉบับเต็ม แต่ไม่ต้องห่วงว่าจะมีเนื้อหาอะไรเปลี่ยนแปลง เนื้อหาทุกอย่างยังคงเดิม" (อย่าลืมเขียนอย่างนี้แปะไปด้วยนะเผื่อจะทำให้นักอ่านสนใจอยากจะซื้อซ้ำอีกครั้งหนึ่ง นักเขียนบางคนทำแบบนี้เหมือนกัน ก็มีนักอ่านมาซื้อซ้ำด้วยนะ)