**ช่วยวิจารณ์ฉากนี้หน่อยค่ะ อยากแก้ไขมากตอนนี้ รบกวนทุกคนช่วยแนะนำให้หน่อย**
ตั้งกระทู้ใหม่
ชื่อเรื่อง: Pastel la รักหวานใสสีพาสเทล
คำโปรย: น้ำแข็งใสคู่รัก!? นอนกอดกันทุกเช้า!? แต่เราไม่ได้รักกันสักหน่อยนี่คะ เข้าใจไหมว่าสามีภรรยาที่ไม่ได้รักกันน่ะ!!?
เราเขียนแล้วรู้สึกว่าตัวเองรวนๆ สติสตางค์เตลิด(?) ไปไกลมากเลยอะค่ะ เลยอยากทราบความเห็นของหลายๆ คน ลองเข้าไปอ่านก่อนได้นะ เป็นแนวโรแมนซ์-เบาสมองมาก บทนำแค่บทเดียวค่ะ 555
**เราอยากให้แนะนำเรื่องการบรรยาย**
ถ้าอ่านแล้วมีความรู้สึกว่า "อิหยังวะ" มาบอกกันได้ทันทีนะ ยินดีรับฟังและแก้ไขเสมอ
โมจิย่างร้อนๆ
16 เม.ย. 62 เวลา 16:40 น.
884
views
12 ความคิดเห็น
ผมจะช่วย แต่ขออย่างหนึ่ง เปลี่ยนโปรไฟล์ให้หน่อย ผมไม่ชอบหน้าตัวการ์ตูนคนนี้เลย
แล้วควรเปลี่ยนเป็นแบบไหนดีคะ?
มันคือตัวละครอะไรเหรอ
แบบน่ารัก สงบๆ ใสซื่อ
นั่นสิ หมายถึงโปรไฟล์ตรงไหนคะ นิยายหรือ ID
ไอดี(มุงจะกำหนดจำนวนตัวอักษรทำไมวะไอ...)
โอ้! รับทราบ จะลองเปลี่ยนให้ละกัน
ขอบคุณมาก
คุณเอฟ คุณช่างมีปัญหาเสียจริง
หรือคุณอยากมีอีกคน?
เปลี่ยนละค่ะ ปล.ถ้าคุณไม่วิจารณ์ตามที่กล่าวไว้ แปลว่าเป็นพวกขี้โม้แหลกลานนะ 555
ผมไม่เคยผิดสัญญาอยู่แล้ว
อ๋อค่ะ นึกว่าเป็นพวกชอบหนีอะไรงี้ ดีนะที่ไม่หนีน่ะ
ถ้าฟันแล้วหนีอะใช่อยู่
อ๋อ เอาฟันเคี้ยวก้นติดขี้ของแพะ ^^
เดี๋ยวไป อาบน้ำก่อน
โอเค 5555
มีแค่บทนำจะให้วิจารณ์อะไรเหรอครับ - - ถ้าเรื่องพล็อตก็เดิมๆไม่มีอะไรใหม่ แต่ก็ยังมีคนอ่านอยู่ ส่วนอย่างอื่นก็ดีนะครับ ถ้าจะให้แก้ก็คงต้องเขียนให้เข้าใจง่ายกว่านี้ บางครั้งดูเหมือน จขกท จะพยายามใส่มุกเข้าไป แต่ว่ามันก็เอิ่ม.. มันก็เลยทำให้บทสทนาไม่สุดสักทาง จะเครียดก็ไม่เครียด จะเฮฮากาวๆก็ไม่ใช่ ถ้าจะให้แนะนำ ผมว่าควรปูปมนางเอกและพระเอกก่อนครับ เช่นอารมณ์ประมาณว่า นางเอกไม่อยากแ่งแต่จู่ๆก็รู้ว่าครอบครัวตัดสินใจกันไปแล้วอะไรแบบนี้ อิมแพ็คมันเบามากครับ อ่านไปไม่อินเลย วิจารณ์ในฐานะนักอ่าน
จุดประสงค์อยากให้วิจารณ์ตรงการบรรยายค่ะ ขอบคุณมากนะคะ เราจะพยายามแก้ตามคำแนะนำค่ะ
งั้นเขียนกำกับไว้ด้วยว่าเน้นที่การบรรยายเป็นหลัก คนที่เข้าไปช่วยดูเขาจะได้เพ่งสมาธิไปที่จุดนั้นจุดเดียวครับ แล้วคุณภาพการออกความเห็นจะดีขึ้น
ค่ะ ขอโทษค่ะ
อย่างแรก เรามองว่าการใช้คำมันดู พยายามมากแต่คือมันไม่สุดอ่ะเธอ มันดูปุบปับ คืองี้ มันพรวดๆ ตู้ม ขึ้นใหม่ แต่เราไม่เคลียร์กับบทพูดเก่า เราแนะนำว่าลองใช้อารมณ์สื่อให้มากๆ แต่ชัดเจน ให้คนอ่านเข้าใจตัวละครในระดับหนึ่ง
เธอต้องปลุกตัวเอง ขับเคลื่อนด้วยความมีชีวิตชีวาและอารมณ์ ทำในสิ่งที่ควรจะให้เป็น เหมือนเวลาต่อสู้ก็ต้องหนักแน่น ต่อยเป็นต่อย ถีบเป็นถีบ
เธอจะสังหารศัตรูได้ หากจรดหอกและทิ่มแทงอย่างคมเฉียบและถูกต้อง รวดเร็ว รุนแรง เข้าจุดตาย เหมือนเวลาทำนิยายใช้คำให้ตรงจุด
ราวๆ นี้
ขอบคุณมากนะคะ ต้องบิ้วตัวเองมากกว่านี้แล้ว ชอบการเปรียบเปรยที่ยกมาค่ะ T T
เข้าใจที่พูดใช่ไหม อ้อ จริงสิ ทวนคำให้ดูไปกันได้ด้วยนะ บรรยายบรรยากาศ สถานที่ การตกแต่งอะไรก็ว่าไป
โอเคค่ะ คุณเฮ็งก็พยายามเข้านะคะ เห็นตั้งกระทู้เหมือนกัน
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอใช้งานหน่อยนะ555
ช่วยตรวจนิยายในทู้แบบละเอียดทีสิ ครั้งแรกคำวิจารณ์เธอมันไม่ถึงใจ555
https://www.dek-d.com/board/view/3920266/1/
เอ๊ะ แต่เราบรรยายแย่มากอะนะ แถมยังไม่มีประสบการณ์วิจารณ์ อ้อ ปล.ถ้าคุณอยากได้คำวิจารณ์แบบจริงจังจริงๆ ต้องสื่อออกมาตามตรงกว่านี้นะคะ เพราะถ้าไม่สื่อออกมา คนอื่นจะยังมีความเกรงใจ ถ้ามุ่งมั่นแบบนี้เราจะวิจารณ์ตามตรงเลยก็ได้ แต่แบตฯ จะหมด รอไปก่อน 555
อื้อ รอได้ ขอแบบตรงๆ ชี้ชัด จับประเด็น เอาตัวเธอเป็นมาตรฐานก็ได้ กระซวกไส้หนักๆ ฉันก็ผ่านมาแล้ว
ซ่อยอ้ายแหน่555
ไม่เคยวิจารณ์ใครด้วยสิ
ขวากหนาม ไม่ใช่ ขว้ากหนามนะคะ
เข็นครก ไม่ใช่เข็นโครก
มีคำอื่นอีกแต่เราก็ไม่แน่ใจ คงต้องเปิดพจควบคู่
เปิดมาอันแรก คฤหาสน์ใหญ่ แล้วไปโฟกัสที่ห้องรับแขกคุยกัน มันเลยเหมือนไม่เห็นบรรยากาศของบ้านว่าเป็นเช่นไร
น่าจะบอกนิดนึงพอให้เห็นภาพอ่ะค่ะ แล้วต่อไปไม่ต้องอธิบายซ้ำก็ได้
เอาแค่นี้เนอะ อันอื่นให้คนอื่นช่วยเหลือแล้วกัน เราไม่เคยวิจารณ์อ่ะ
โอเคค่ะ เดี๋ยวเราจะเพิ่มการบรรยายบรรยากาศรอบๆ คฤหาสน์เข้าไปด้วย ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ ;;
สารภาพตามตรงว่าบทนำไม่ดึงดูดเลย
อาจเกริ่นเรื่อง นามสกุลของทั้งสองคนก่อน แล้วทำไมถึงจะต้องมาเป็นทองแผ่นเดียวกัน
เช่นตระกูลนี้เป็นเจ้าสัว อีกตระกูลเป็นผู้ดีเก่าอะไรประมาณนี้
ที่บ้านสนิทสนมกันขนาดนี้ ทั้งสองไปได้เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ไม่รังเกียจกัน ไม่จำเป็นต้องบิ้วว่าเผลอกลิ้งไปนอนกอดอะนะ
เข้าใจแล้วค่ะ จะลองเพิ่มเติมตามคำแนะนำให้เข้าไปด้วย ขอบคุณนะคะ ส่วนที่ให้กลิ้งกอดกันคือเขาบอกตลอดอะค่ะว่าไม่ชอบกัน ยังไงก็ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ 555
คำโปรย ให้ความรู้สึกเหมือนเด็กหญิงเจ้าอารมณ์เกินไป นักอ่านชายอาจชอบ(ซึ่งผู้ชายไม่ค่อยอ่านแนวนี้) แต่นักอ่านหญิงอาจไม่
ข้อมูลนิยายเบื้องต้นอย่าใส่"หรือเปล่า" ไม่งั้นนักอ่านจะสงสัยว่า"ควรอ่านต่อดีหรือเปล่า?"
-นึกคฤหาสน์ไม่ออกว่าเป็นแบบไหน คฤหาสน์มันกว้างใหญ่ทุกหลัง
-อ่านไปได้นิดนึงแล้วรู้สึกชอบ แก้จากอุ้มหลานเป็นเหลน
-ยายนอกจากหัวรั้นแล้ว ยังเป็นคนหยาบคายด้วย จากประโยคเลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเท่าลูกหมา
โดยรวมแล้วสนุกดี ถ้านิยายสนุกก็หมายถึงเป็นนิยายที่ดีแล้วล่ะ
-เพียงแต่ต้องหาสำนวนตัวเองให้เจอ เขียนต่อไป เวลาเขียนคำ ประโยคหรือจินตนาการอะไรสุดโต่ง เข้าใจว่าเป็นการสร้างอารมณ์ แต่ต้องไปในทางเดียวกันทั้งหมด ไม่งั้นผู้อ่านก็จะตัดอารมณ์สลับไปสลับมาเช่นกัน
-เหตุผล ต้องหนักแน่นกว่านี้ ต้องเป็นเหตุผลที่ต้องแต่งเท่านั้น ไม่ใช่เป็นเพียงแค่อารมณ์ของย่ากับยาย หวังว่าจะเห็นในบทต่อไป จะคอยติดตาม:-)
END.
ค่ะ คาแรคเตอร์นางเอกมีความเจ้าอารมณ์อยู่ รอคำแนะนำอื่นๆ ค่ะ 55
โอ้ ขอบคุณนะคะ ลืมเลยว่าต้องเหลน
อีกเรื่อง ผมชอบรูปโปรไฟล์นี้มากเลยล่ะ เหมือนอ่านใจผมออก
ว้าว ขอบคุณนะคะ จริงๆ เราแอบคิดว่าคุณจะด่า แถมสับละเอียดยิบเพราะมันยังไม่ดีพอ แต่ท่าทางคุณจะชอบพล็อตประมาณนี้เลยสินะ 555
เราต้องแก้ไขตามคำวิจารณ์อีก คงต้องเริ่มบทนำใหม่เลยล่ะค่ะ ขอบคุณที่ช่วยอ่านและชี้แจงข้อเสียนะคะ
ส่วนโปรไฟล์ มันเป็นรูปแรกๆ ตอนสิงบอร์ดที่เราเคยใช้ค่ะ เราก็ชอบภาพนี้นะคะ ส่วนตรงใจคุณได้อย่างไร เราเองก็ไม่ทราบ 555
ผมยังจำคุณได้เสมอ คุณAlice
นั่นน่ายินดีสินะ
เราไม่รู้ว่าคุณเจ้าของกระทู้ถนัดแต่งแนวนี้ ชอบอ่านแนวนี้หรือเปล่า เพราะเท่าที่เราอ่าน แม้จะตอนเดียว และไม่ยาวเท่าไหร่ เรารู้สึกเหมือนมันไม่ค่อยเหมือนชีวิตปกติ คือจะแฟนตาซีก็ไม่ใช่ จะแนวใช้สำนวนแบบนิยายจีนก็ไม่ใช่ เหมือนยังไม่เข้าใจว่าดีเทลของผู้ใหญ่รุ่นคุณย่าคุณยาย รุ่นพ่อแม่ และรุ่นหลาน ซึ่งเป็นเด็กวัยรุ่น สิบแปดสิบเก้า...เป็นยังไง, คำผิดก็ค่อนข้างเยอะ, บทสนทนาก็แปลกๆ
"สิบแปดแล้ว นับว่าหลานโตมากแล้วนะพิณ"
=> "สิบแปดแล้วแม่พิณ หลานฉันโตแล้ว" -->อาจจะอธิบายเพิ่มว่าสิบแปดของรุ่นคุณย่าคุณย่ามันโตแล้วจริงๆ ย้อนแย้งกับความคิดรุ่นพ่อแม่ที่สิบแปดสมัยนี้ยังทำอะไรไม่เป็น จุดนี้สามารถแจงให้เห็นว่าเรื่องการแต่งงานมันเป็นเรื่องใหญ่มาก! มากถึงขนาดที่ว่าจะดูแลบ้านยังไง ดูแลสามียังไง ไม่ใช่ว่าแค่แต่งงานกัน สองบ้านได้ดองกันแล้วคือจบ
ดูเหมือนต้องทำการบ้านมากกว่านี้นะคะ
ปล.เราเองก็ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ แค่เราเขียนเรื่องพล็อตประมาณนี้มาเหมือนกัน
อย่างที่คุณเจ้าของเมนต์บอกมาเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ตาสว่างเลยเรื่องความมีชีวิตชีวา จะลองแก้ตามที่ชี้จุดค่ะ
อย่าว่างั้นงี้เลยนะคะ
https://writer.dek-d.com/young-energy/writer/viewlongc.php?id=1696460&chapter=3
เราไม่ได้บอกนะว่าของเราดี แต่น่าจะพอเป็นตัวอย่างได้บ้าง
มูสความอบอุ่นของผู้ใหญ่ในครอบครัวก็สำคัญ
อาจจะใส่ความเป็นตัวเองลงไป เช่น คุณย่าชอบจู้จี้อย่างนี้แหละ แต่ท่านก็มีเหตุผลพอที่จะยืนยันว่าเด็กสองคนต้องรีบแต่งงานกันซะ สิบแปดนี่แหละกำลังดี ไม่ก็โพล่งไปเลยว่าฉันรอไม่ไหวแล้ว! จะให้คนแก่ๆอย่างฉันรอไปถึงเมื่อไหร่! อย่าให้ฉันต้องจ้างแต่งเลยนะแม่พิณ...
โอ้มายก้อด! สมเป็นคุณย่าจังค่ะ เอ๊ยย... ไม่ใช่สิ ชัดเจนมากค่ะ ต้องเพิ่มความมีมิติ ความสมจริงสินะคะ >< #หลงรักคุณย่าเท่ๆ เพราะประโยคของคุณไปแล้วค่ะ 5555
ถ้าเสร็จจากแก้บทนำของเรื่องนี้เมื่อไหร่ เราจะลองเข้าไปซึมซับตัวอย่างมานะคะ ^^
สู้ๆนะคะ รออ่านอยู่
จุดที่1. หากต้องการเพิ่มในส่วนของการบรรยายคุณอาจใช้การบรรยายด้วย 'ความหมาย' แทนการบอกตรงๆ
เช่น '...ณ คฤหาสน์อันกว้างใหญ่' เป็น ใจกลางที่ดินหลายสิบไร่...มีเคหะสถานขนาดใหญ่ที่มีความโอ่อ่าหรูหราตั้งเด่นอยู่
จุดที่2.และ3. เป็นเรื่องของการ 'สลับตำแหน่ง' ก่อนหลังในการเลือกบรรยาย เช่น
ภายในห้องโถงรับรองแขก หนุ่มสาวคู่หนึ่งนั่งเคียงกันด้วยท่าทีเกร็ง ๆ ...นั่นเพราะเวลานี้กำลังมีการพูดคุยที่สำคัญมาก ๆ เกิดขึ้น ท่านหญิง(...)จากตระกูล(...)นั่งอยู่ฝั่งซ้าย และท่านหญิง()จากตระกูล()ได้นั่งอยู่ที่ฝั่งขวา
โอ้ ขอบคุณค่ะ อุส่าชี้แจงจุดที่ควรแก้ไขด้วย เราจะนำไปปรับปรุงให้เกิดประโยชน์ที่สุดนะคะ T T
ผมจะขอข้ามในส่วนที่เป็นประเด็นซ้ำๆไปนะครับ
ขอข้ามส่วนที่เป็นคำผิดไปด้วยนะครับ
ได้เลยค่ะ
ทราบแล้วค่ะ
อ่านมาถึงตรงนี้ต้องขอชมว่าคนเขียนมี 'ไอเดียในการสร้างเหตุการณ์ที่ดีมาก' ครับ เพียงแค่อาจติดขัดเรื่องการบรรยายเพื่อให้คนอ่านเข้าถึงเนื้อหา
เข้าใจแล้วค่ะ รู้สึกว่ามันไม่ค่อยมีพลังเหมือนกัน พอถูกชี้จุดเลยเข้าใจว่ามันต้องแก้ไขส่วนนั้น
ค่ะ เรามีไอเดียเล็กๆ น้อยๆ และย้ำคิดตลอดเวลา แต่ไม่สามารถระบายหรือเขียนสื่อออกมาเป็นตัวอักษรได้ เพราะการเขียนของเรามันยังอ่อนหัดมาก คุณช่วยแนะนำได้ดีค่ะ ขอบคุณมากค่ะ เราเองก็อ่านคอมเมนต์อื่นแล้วเห็นเส้นเรื่องกับ Story ชัดตามไปด้วยเช่นกัน จะลองนำไปแก้ไขให้สุดฝีมือเท่าที่จะทำได้ค่ะ ^^
อ่านไปประมาณครึ่งหน้ากระดาษA4 แต่ผู้เขียนแสดงให้เห็น 'พล็อต' 'ปมปัญหา' และ 'ธีม' ได้ค่อนข้างชัดเจนมากครับ มีความสามารถในการ 'ตรึงคนอ่าน' ด้วยการ 'วางแผนก่อนเขียน' ที่ดี(ภายในประมาณครึ่งหน้ากระดาษA4นี่นะครับ ส่วนอื่นยังไม่รู้เพราะยังอ่านไม่ถึง) แต่ปัญหาหลัก ๆ เลยคือการ 'เรียบเรียง' และ 'การบรรยายที่ไม่สามารถส่งความพิเศษนี้ไปให้ส่งถึงคนอ่านได้'
จริงอยู่ที่มันอาจไม่ได้เป็นพล็อตที่แปลกแหวกแนวอะไร เพียงแต่ 'ไอเดียในการสร้างเหตุการณ์ให้น่าติดตาม' ของคุณทำได้ดีมากครับ ถ้าอ่านไปอีกหน่อยแล้วเจอ 'จุดไคลแม็กซ์' ที่ไม่ธรรมดา บทนำนี้จะมีความสมบูรณ์สูงมาก
โอ้ ศิลปะในการสอนของคุณอยู่ระดับสูงจังค่ะ มีความติแล้วต้องเผยให้เห็นข้อดีด้วย ฮ่าๆ ส่วนตัวมองเห็นจุดที่ยังได้อยู่ของตัวเองแล้วรู้สึกว่าอยากแก้ไข อยากพัฒนาจังค่ะ เราคงต้องไปลองคิดจุดไคลแม็กซ์สำหรับตรึงและกระชากคนอ่านเข้าตอนที่สองซะแล้วสิ
ในส่วนบทสนทนา 'การอ่านออกเสียง' จะช่วยได้มากครับ แต่ถ้าทำแล้วยังไม่ดีขึ้น ขอให้กลับมาพักที่จุดเริ่มต้นก่อนครับ ลองคิดในมุมมองของตัวเองดู ว่าคำพูดแบบนี้ในสถานการณ์แบบนั้น เป็นคุณคุณจะพูดยังไง การพูดแบบไหนมากไป น้อยไป พยายามทำให้เรียบง่ายและลดการปรุงแต่งให้มากที่สุด
ไม่ได้เข้าไปอ่าน แต่เห็นคุณจขม แคปหน้าจอมาให้ แค่สงสัยว่าท่านยายท่านย่าคุยกันเรื่องลูกชายลูกสาวของตระกูล งั้นลูกชายลูกสาวนี่เป็นพ่อแม่ไม่ใช่หรือคะ ก็น่าจะเป็นวัยกลางคนมากกว่าหนุ่มสาวนะ
ปล.1 ย้ำว่าไม่ได้อ่าน แค่เห็นสองสามบรรทัดแรก เป็นภาพที่คุณจขม แคปมา
ปล.2 “หารือ” เขียนงี้ค่ะ “ลือ” นี่เล่าลือค่ะ อ่านผ่านๆ ยังงงว่าย่ายายช่างเม้าธ์เหรอ ลืออะไรกัน
ค่ะ ขอบคุณ เราจะนำไปพิจารณา
#9-16 ไม่เป็นไรค่ะ เราเข้าใจว่ามันลำบากที่จะกดเข้าไปอ่าน ทั้งๆ ที่คุณภาพงานของเรามันยังไม่สมควรที่จะอ่านด้วยซ้ำ ถ้าคุณเล็งเห็นจุดด้อยที่ควรปรับปรุงจากการอ่านผ่านรูปแคปสามารถวิจารณ์ในส่วนนั้นได้เลยค่ะ ไม่ได้อ่านไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ยินดีเสมอ ^^
อ้อ ลืมบอกไป ไม่ใช่ลูกสาวลูกชายนะคะ เราอาจจะเขียนผิดหรือเปล่าไม่รู้ แต่ตามพล็อตคือย่ากับยายคุยกันเรื่องการแต่งงานของหลานชาย-หญิงจากสองตระกูลค่ะ เอ...เราว่าเราต้องเขียนผิดแล้วแหงๆ ... ขอบคุณอีกรอบน้า
อ่านจบแล้วครับ ไอเดียปิดตอนยังไม่มีผลกระทบรุนแรงเท่าไรนักถ้าเทียบกับที่ปูมา แต่ในความเป็นจริงคุณไม่จำเป็นต้องกังวลกับส่วนนี้มากครับ ถ้าคิดหาเหตุการณ์ปิดตอนที่มีผลกระทบแรง ๆ ไม่ได้จริง ๆ แนะนำว่าให้ทำตรงข้ามแทนครับ ปิดตอนให้เรียบง่ายที่สุดตามที่นักอ่านพอจะเดาได้ เช่น การปิดตอนที่สุดท้ายทั้งคู่ก็ต้องแต่งงานกัน แล้วใช้การตั้งคำถามเอาว่า 'แล้วแบบนี้มันจะเป็นอย่างไรต่อกันแน่นะ?' แต่ไม่ควรถามตรงๆโดยการบรรยายนะครับ ในส่วนนี้นักเขียนต้องซ่อนเอาไว้แล้วให้นักอ่านเกิดการตั้งคำถามด้วยตนเอง
จบแล้วครับ
ขอบคุณมากๆ สำหรับการสละเวลาและคำแนะนำค่ะ อ่านทุกประโยคข้างต้นของคุณแล้วเช่นกัน : )
9-19 — อยู่ตปท ค่ะ พาพ่อแม่เที่ยว ตอนรอเขาเข้าห้องน้ำถึงได้มีเวลาเปิดดูเล่น
อ้อ เข้าใจแล้วค่ะ 55
บทนำก็ดีนะตัวเอง เป็นการเริ่มต้นได้ดี
จะ...จี้จังน่ารักจังเลยค่ะ อยากกอด TT แต่สรุปแล้วการบรรยายของเราไม่ได้เลย ว่าแต่คุณแมวจี้จะวิจารณ์อีกคนด้วยก็ได้นะ
รออ่านของตัวเอง น่าสนใจดี คำโปรยน่าสนใจมากๆ
ค่าาา ช่วยเยียวยาใจจริงๆ
โอ้หู้ววว อย่าส่งแมวแบบนี้มาสิคะ มันน่ากลัวววว
เอ๊ะ น่ารักออกนะ
ปล.ท่าทางจะกลัวจริงๆ ขอโทษนะคะ ไม่ส่งแล้วค่ะ
นี่เหรอน่ารัก ถ้าอากัปกิริยาอย่างอื่นก็ว่าไปอย่าง อย่างนี้ไม่ไหวอ่ะ ยังไงก็สู้ๆนะคะ
ค่าาาา ฮึบๆ สู้ตาย พร้อมส่องรูปเจ้านาย #เราคือทาส อะฮิฮิ
แต่เราแอบดูคำโปรยข้างบน รู้สึกว่าตัวเองดูใส่อารมณ์เกินไปนะ แอคติ้ง ให้ลดลงหน่อยค่ะ แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้ว
อืม... นั่นสิคะ คงต้องแก้จริงๆ
เขียนให้ดูด็อบลงหน่อยค่ะ อาจพูดถึงตัวละครว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง และเขียนอารมณ์ตัวละครนำ ว่ารู้สึกอย่างไร
ขอบคุณมากค่ะ
จ้าาา เราแนะนำได้เท่านี้นะ เพราะที่เหลือ พวกเขาก็วิจารณ์กันหมดแล้ว สู้ๆนะคะ
#เเวบมาเเปะไว้ก่อนเเล้ววิ่งเข้าไปลั้นลากระทู้อื่นต่อ #ดองไว้กี่กระทู้เเล้วน้า~(?)
รอมากี่กระทู้แล้วน้า...
สงสัยคงเลือกตั้งเสร็จก่อนคุณกลับมา 55
ลองเขียนแก้ตามที่แนะนำกันมาแล้วนะคะ คือเราเพิ่มฉากบรรยายบริเวณคฤหาสน์เข้าไป จากที่เขียนไปว่าแค่คฤหาสน์กลางกว้าง
แนวคิดเดิมค่อนข้างดีอยู่แล้วนะครับ ในแนวคิดเดิมจะแบ่งได้เป็น 4 หลัก
1. การไล่ลำดับ 'การโฟกัสภาพ' จาก 'ภาพกว้าง' ซูมไปสู่ 'ภาพแคบ' อย่างรวดเร็วและกระชับ(เพียงแค่ว่ามันกระชับเกินไปเยอะเท่านั้นเอง)
2. จุดประสงค์ของย่อหน้านี้ '...ณ คฤหาสน์...' มีเพื่อบอกให้รู้ว่าที่แห่งนี้คือ 'ที่ไหน' และ 'เมื่อไร' เพราะฉะนั้นตัวนักเขียนควรหลีกเลี่ยงการบรรยาย 'แบบละเอียดเกินจุดประสงค์ความต้องการ'
3. เรื่องของการควบคุม 'จังหวะในการเล่าเรื่อง' เพราะส่วนนี้ยังเป็นเพียง 'การอธิบายสภาพแวดล้อมที่ไม่ได้มีส่วนสำคัญกับเนื้อเรื่อง' ฉะนั้นคนเขียนจำเป็นต้องรีบพาคนอ่านข้ามช่วงนี้ไปให้เร็ว ๆ ครับ
4. มีการ 'เบลอ' โดยคนเขียนเลือกใช้คำว่า '...คฤหาสน์กลาง' ในตอนแรกเริ่ม ลองนึกภาพตามง่าย ๆ ว่าเราต้องการถ่ายภาพตัวเองกลางฝูงชน ด้วยเทคโนโลยีของกล้องสมัยนี้จะมี 'ฟังก์ชั่นการเบลอด้านหลัง' เอาไว้อยู่ คือมันจะเบลอทุกอย่างนอกจากเรา แล้วทำให้ภาพนี้เกิด 'จุดรวมสายตา' ขึ้นมาตามที่เราต้องการจะนำเสนอ
ตัวอย่างเทคนิคการ 'เบลอ' สำหรับนิยาย
ในฉากถ่ายรูปหมู่ของทีมกีฬาประเภทหนึ่ง มีตัวละครหนึ่งตัวที่เราต้องการเล่าถึง และเราจะ 'เบลอ' ตัวละครตัวอื่นกัน
กิติยายืนเรียงแถวหน้ากระดานร่วมกับลูกทีมคนอื่น ๆ เพื่อถ่ายรูปหมู่ ในขณะที่ทุกคนนอกจากกิติยาพากันทำหน้าเบิกบานยิ้มระรื่น บางคนยกถ้วยรางวัลชูขึ้นเหนือหัว แต่มีเพียงเธอคนเดียวที่ทำหน้าตาเหมือนคนจะร้องไห้
หากถามกิติยาว่าเธอดีใจเกินไปอย่างนั้นหรือ ไม่!...เธอคงตอบเสียงดังว่า 'ไม่ใช่' อย่างแน่นอน
.
.
.
สุดท้ายผมอยากย้ำว่าตัวคนเขียนมี 'ไอเดียในการนำเสนอที่ดี' อยู่แล้วครับ เพราะฉะนั้นอยากให้คุณ 'เลือกเก็บ' ส่วนดี ๆ นั้นไว้ และที่สำคัญมากอีกเรื่อง คือคุณมีความ 'ตั้งใจจริง' เพื่อพัฒนางานเขียน อาจจะลำบากหน่อย แต่ความตั้งใจนั้นจะตอบแทนคุณแน่นอนครับ...พยายามได้ดีมาก
ค่ะ ทราบแล้วค่ะ จะแก้ไขอีกรอบ คราวนี้ต้องบรรยายพอสังเขปสินะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?