อยากทราบว่า...นิยายใครบ้างที่เขียนมาจากชีวิตจริง?
ตั้งกระทู้ใหม่
แล้วเนื้อหาเกี่ยวกับอะไรบ้าง หรือดัดแปลงอะไรมากน้อยขนาดไหน แล้วเตรียมตัวอะไรบ้าง
พอดีหนูมีแผนที่จะเขียนนิยายแนวนี้ค่ะ555 แต่เวลาไม่พอ //ดองยาวๆ
เลยอยากรู้ว่ามีใครเขียนแนวนี้บ้าง
ส่วนนิยายที่หนูคิดจะเขียน เอาพล็อตมาจากชีวิตแม่คะ //พอฟังแม่เล่าอดีตของตัวเองทีไรก็รู้สึเศร้าค่ะ สงสารจริงๆว่าทนอยู่ได้ไงอะไรแบบนี้555
ถ้าใครเป็นลูกสาวในครอบครัวคนจีนหัวโบราณก็จะทราบดีคะ ว่าเป็นแบบไหน ส่วนแม่ของเราอยู่ในครอบครัวที่จนมากในสมัยก่อน โดนพ่อตัวเองเกลียด โดนด่าทุกๆวัน ไม่มีโอกาสเรียนหนังสือ เหมือนน้องๆของตัวเอง พอได้แต่งงานก็ไม่ได้มีโอกาสแต่งกับที่ตัวเองรักอีก ขอปิดชีวิตหลังจากนี้ค่ะ555 มันเยอะไป //บางทีเราก็แอบสงสัยนะ ว่าตอนนี้พ่อกับแม่รักกันหรือเปล่า
แต่พวกนางก็ให้ความรักกับเราเพียงพอนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วง// ใครมันจะไปอยากรู้เรื่องครอบครัวของแกฟะ
1,749
views
13 ความคิดเห็น
เราเขียนส่วนหนึ่งมาจากชีวิตจริง...แบบเคยเป็นนักดนตรี เป็นนักกีฬา ส่วนใหญ่จะเอามาเป็นคาแร็กเตอร์ซะมากกว่า ส่วนสถานการณ์ในเรื่อง พล็อตต่างๆก็ปรับไปตามความเหมาะสม จากประสบการณ์บ้าง จากเรื่องเล่าบ้าง
เราว่าไม่ผิดนะที่จะเอามาจากชีวิตจริง แต่ต้องมองในระยะยาวว่าเราจะยึดพล็อตนี้ไปจนจบได้หรือเปล่า พล็อตตัวละคร พล็อตเรื่อง อาจจะหยิบมาเพื่อปรับใ้ช้น่าจะดีกว่า ถ้าจะยกมาทั้งหมด... คือเราไม่ใช่เจ้าของเรื่องจริง เราไม่รู้หรอกว่ากว่าเราจะผ่านจุดๆนั้นมาได้ มันลำบากยากเข็นขนาดไหน
ทำการบ้านเยอะๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เขียนได้ค่ะ แนะนำให้อ่านสงครามชีวิตโอชิน เผื่อเก็ทไอเดียอะนะ
โอ้วเราเคยดูอยู่นะ...เรื่องนี้นางเอกน่าสงสารมาก(ก.ล้านตัว)
ย่าเราชอบดูมาก เราเลยนั่งดูด้วยค่ะ55
มีอยู่แล้วค่ะ บางส่วนของชีวิตแต่ละคนจะถูกค่อยๆ ยำใส่ลงในนิยายของตัวเอง เพราะเวลาเขียนแล้วนักอ่านจะรู้สึกและสัมผัสได้เองว่าทำไมบทนี้มันกินใจจัง ทำไมมันเหมือนจริงมาก เพราะนักเขียนถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตบางส่วนลงไปด้วย ;)
จะเขียนอะไรก็ลุยโลดเลยค่ะ อิสระและตัวอักษรอยู่บนปลายปากกา... ^^
อ่อ ไอบทที่ดราม่าแล้วนางเอกขับมอไซค์ออกไปยืนตากฝนน่ะหรอ ถามจริง ชีวิตจริงคุณทำแบบนี้จริงๆหรอ? มันบ้ามากเลยนะ
เรื่องจริงในส่วนที่อยากพูดถึง
เรื่องจริงที่ไม่อยากพูดถึงก็จะไม่ใส่ลงไป
แปลว่าเราจะไม่มีโอกาสได้เห็นว่าคุณตุลาเคยติดคุกมาก่อนนะครับ
ศพที่เเล้วก็เล่นมุกเเบบคุณนี่เเหละครับ
จริงจังหรือเปล่าเนี่ยะครับ
คุณอยากตายเเบบไหนล่ะครับ?
#ลับมีดเตรียมทำกับข้าว
เมนูที่ไม่ต้องใช้มีด
คุณอยากลงไปว่ายในน้ำเดือด
หรือน้ำมันร้อนๆดีครับ?
#เมนูย่างก็น่าสนนะคุณ
หะ..ห...โหดร้าย
//แปลงเป็นกุหลาบ
คุณกุหลาบดำ จับมือแท็กทีม
ไม่มีเลยค่ะ เพราะไม่อยากสร้างปมให้ใครได้รู้ และไม่อยากเอ่ยถึงอีกด้วย
ผมเขียนอยู่ครับ เป็นเรื่องของตัวเองนี่แหละ
ผมคิดเรื่องหลักขึ้นมาเรื่องหนึ่ง และหยิบเอาเรื่องจริงของตัวเองมาเป็นเรื่องรอง
มีการปรับเรื่องหลักเล็กน้อยเพื่อให้มันสอดคล้องกับเรื่องรอง
มีการปรับเรื่องรองเล็กน้อยเพื่อให้มันส่งเสริมหลักให้มันดำเนินไปได้
ผมเอาตัวเองเข้าไปเป็นตัวละครในนิยายด้วย เป็นตัวละครสมทบ ไม่ใช่ตัวละครหลัก แต่เป็นกุญแจไขความหลับสำคัญของเรื่อง
เรื่องที่ผมเล่ามันเกี่ยวกับความรักครับ มันจึงไม่ค่อยดราม่าอะไรขนาดนั้น แค่มุมมองของเด็กคนหนึ่งที่แอบรักใครสักคนและไม่มีทางสมหวัง อย่างน้อยๆ ได้สมหวังในโลกนิยายก็ยังดี
ช่วงนี้เขียนอะไรงงๆนะ แต่ไอความหลับนี่เห็นด้วย คิดว่าพล็อตนี้อ่านไปแล้วน่าจะหลับอยู่เหมือนกันนะ
ถือว่าเป็นข้อดีไป ดีกว่าอ่านแล้วหงุดหงิดจนต้องมาโวยวายทีหลัง
ตามนั้น
แง เราเข้าใจจขกท.เลยค่ะ แม่เราเป็นครอบครัวคนจีน มีเรื่องกับพ่อเราตอนเรายังเล็กๆอยู่พอตัว เป็นดราม่าละครน้ำเน่าเลย5555 เราก็เคยสงสัยนะคะว่าเขาเคยรักกันมั้ยก่อนหน้านี้ แต่พอโตขึ้นก็รู้สึกได้ว่า แค่เราสัมผัสความรักที่เขายังมีให้เราก็ถือว่ามีค่ามากๆเลย แต่ของเราพ่อแม่แยกทางกันนานแล้วค่ะ55
สู้ต่อไปค่ะ ชีวิตมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ// เราจะจับมือไปด้วยกัน
ผม เกลียด พล็อต ที่ พูด ถึง การ ไม่ ฟัง ความ เห็น ชอบ จาก ผู้ หญิง
อ่านตอนเเรกเข้าใจ อ่านอีกรอบเเล้วผมงง
ข่มขืน ทำร้ายร่างกาย แต่งกับคนที่ไม่ได้รัก ทำเหมือนผู้หญิงเป็นของเล่น จากนั้นก็เอาไปทิ้ง ทำลายความฝัน ไม่ให้เกียรติ ฯลฯ
อ้อออออ---//อ่านตอนเเรกก็เข้าใจถูกเเล้วเอ็งจะตีความให้ยุ่งยากทำไมฟร่ะ
เขียนอยู่นะคะ ใส่ลงไปในตัวเอกด้วย เป็นsad storyด้วย เหมือนอยากระบายผ่านตัวละครนึงที่เราสร้างขึ้นมา แล้วจะเขียนได้ดีในพาร์ทนั้นๆ แต่มีดัดแปลงบ้าง(เล่าหมดมันเจ็บ555555) พอมีรีดเดอร์มาเห็นใจตัวละครนั้นก็เหมือนได้รับกำลังใจทางอ้อมด้วยค่ะ
เราเคยเขียนอยู่นะฮะ แต่ไม่ได้ลงในเด็กดี
เราก็เอาชีวิตจริงยำๆกันกับจินตนาการของเรานั้นแหละ
เรื่องไหนอยากใส่ก็ใส่เรื่องไหนไมอยากใส่ก็ใส่จินตนาการลงไป
ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านไปๆมาๆคนอ่านสามพันกว่า //OMG!!!
แต่สุดท้ายก็แต่งไม่จบ อิอิ //อีกุหลาบเลวแกทิ้งคนอ่าน
ผมเคยเอาชีวิตจริงของตัวผมกับแม่มาแต่งเป็นนิยายออกแนวแฟนตาซี ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือนักอ่านร้องไห้กันบาน แต่ไม่ค่อยมีคนอ่านเนื่องจากมันอยู่แนวนอกกระแสมากเกินไป แต่ถ้าเอาไปขายอาจจะมีคนซื้อก็ได้ ตอนนี้กำลังแก้ไขอยู่
ของเราไม่ได้มาจากโครงเรื่อง แต่เป็นฉากบางตอนที่เกิดขึ้นในชีวิตแล้วรู้สึกว่าถ้าใส่ไปในนิยายมันจะดูสมจริงขึ้นค่ะ อย่างนิยายเรื่อง สามี ยอมให้ข้ากุมถุงเงินซะดีๆ นี่บางส่วนก็เอามาจากวิชาเศรษฐศาสตร์ที่เรียนอยู่ในปัจจุบันเช่นกัน เรียกว่าประยุกต์ใช้ได้ทุกเรื่องเลย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?