(กระทู้เก็บข้อมูล) คิดว่าเด็กที่หวงพ่อแม่จะมีพฤติกรรมยังไงได้บ้างคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
โดยเด็กในที่นี้จะหมายถึงกี่ขวบก็ได้ค่ะ ตามลำดับขั้นของช่วงวัยตั้งแต่เบบี๋ยันเรียน ม.ต้นเลย ใครอยากแชร์ช่วงไหนก็ได้นะคะ
0-3 ปี (ก่อนอนุบาล)
3-6 ปี (ช่วงอนุบาล)
7-12 ปี (ช่วงประถม)
13 - 15 ปี (ช่วงมัธยมต้น)
โดยทีเราคิดได้จะมีพวก งอแง กรีดร้องเวลามีคนเข้ามาใกล้พ่อ/แม่ ทำตัวก้าวร้าวใส่คนอื่น ประมาณนี้ค่ะ น้อยมากเลย เลยอยากได้ข้อมูลอื่นจากเพื่อนๆว่าจากประสบการณ์ที่รู้จักหลาน ลูก เด็กที่รู้จัก หรือตอนที่ยังเด็ก คิดว่าเด็กหวงพ่อแม่จะมีพฤติกรรมอะไรบ้างค่ะ
ขอบคุณค่ะ
The_Empress
20 เม.ย. 62 เวลา 14:53 น.
850
views
10 ความคิดเห็น
ช่วงอนุบาล จะเป็นพฤติกรรมแบบตัวอิจฉา ใครอยู่ใกล้พ่อแม่จะมาแทรกกลาง เช่นนั่งคุยกันอยู่ก็จะมานั่งคั่น น่าจะประมาณนนี้
พฤติกรรมแบบตัวอิจฉา ขอบคำนี้จังค่ะ 555555
เราคิดว่าเค้าจะ insecure กับความคิดที่ว่าจะเสียพ่อแม่ไป พ่อแม่ไม่สนใจ ก็เลยจะพยายามดึงความสนใจพ่อแม่ตลอด
ก็น่าจะเป็นแนวเรียกร้องความสนใจ จะเป็นคนเยอะๆ หน่อย พ่อแม่ต้องคอยดู (คนอื่นดูไม่ได้ด้วย ไม่ยอม lol) บางคนถึงกับให้พ่อแม่ป้อนข้าวทั้งๆ ที่โตมากแล้ว ไม่ป้อนไม่กิน แล้วถ้านางพยายามเรียกร้องความสนใจแล้วพ่อแม่ยังไม่สน ทีนี้ล่ะ มีตั้งแต่งอนไปจนถึงกรี๊ดบ้านแตก lol แต่ยังไม่เคยเจอไปถึงขั้นทำร้ายตัวเองนะคะ สำหรับเด็กๆ
โอ้ ขอบคุณมากเลยค่ะ ที่เคยเจอนี่เจอแบบกรี้ดห้างแตกจะเอาของเล่น 555555
ลืมถาม ถามตอนนี้ทันมั้ย 55 จะเอาหวงแบเด็กปกติที่มีโอกาสเกิดขึ้นได้ หรือเด็กป่วยมีปมคะ อันที่เราบอกไปนี่คือเด็กมีปมนะคะ และปมชัด มากกกก lol
ทั้งคู่เลยค่ะ ^^
ปกติแล้วคนเรามีความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแต่เด็กนะคะ เรารู้ได้ว่าอันไหนเป็นของเราอันไหนไม่ใช่ของเรา ยิ่งช่วง 2-3 ขวบนี่มักรู้สึกว่าตัวเองเป็นเจ้าของเกือบทุกอย่าง ทำให้มักจะมีพฤติกรรมการแย่งของ หวงของ หรือทวงคืนอย่างรุนแรง เพราะเด็กวัยนี้ยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้ อันนี้เป็นความปกติที่สามารถบอกสอนและเรียนรู้ได้ค่ะ ไม่ได้เป็นเรื่องผิดแปลกอะไร : )
ช่วงก่อนอนุบาล จะหวงพ่อแม่ขั้นสุด ไม่ว่าจะเป็นของอะไร เสื้อผ้า รองเท้า ใครหยิบ ใครจับคือร้องไห้แผดเสียงดังเลยก็มี เพราะยังอยู่กับบ้าน เจอแต่พ่อแม่ เว้นซะแต่มีพี่น้อง หรือเพื่อนบ้านในระแวกเดียวกันที่มีเด็กวัยเดียวกัน
ช่วงอนุบาลจะหวงของเล่น หรือของของตัวเอง จะเป็นช่วงที่ได้เจอเพื่อนจากการไปโรงเรียน เป็นช่วงเลียนแบบพฤติกรรม จะตั้งคำถามมากเป็นพิเศษ
ช่วงประถม เป็นช่วงที่ฟังรู้เรื่อง โต้ตอบหรือสอนแบบมีเหตุมีผลได้ ช่วงนี้เป็นช่วงอยากรู้อยากลอง เจอเพื่อนหลากหลายมากขึ้น พ่อแม่ยังมีบทบาทอยู่บ้างจากกิจกรรมของโรงเรียนบางโรงเรียน เช่น วันสำคัญต่างๆ วันพ่อ วันแม่ วันประชุมผู้ปกครอง จะเริ่มห่างจากพ่อแม่บ้างแล้ว
ช่วงมัธยม เป็นช่วงติดเพื่อน พ่อแม่หลายคนตัดสินใจส่งลูกไปเรียนโรงเรียนประจำช่วงนี้เพราะอยากให้ลูกได้ลองใช้ชีวิตด้วยตัวเอง วัยนี้จะค่อยๆห่างจากพ่อแม่มากขึ้นเพราะคิดว่าโตพอจะตัดสินใจเรื่องต่างๆเองได้ จะเชื่อเพื่อนซะมากกว่า
ขอบคุณค่ะ เราอยากทราบเพิ่มเติมเกี่ยวกับพฤติกรรมมีปัญหาที่เด็กจะทำน่ะค่ะว่าพอจะมีอะไรบ้าง
มันก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าพ่อแม่ทำอาชีพอะไรด้วยนะคะ แบบว่าเป็นนักธุรกิจแต่มีเวลาว่างพอจะเลี้ยงลูกเอง ไปรับลูกที่โรงเรียน ความก้าวกร้าวก็จะเป็นแบบหนึ่ง เป็นนักธุรกิจที่พ่อแม่ไม่มีเวลาให้ เด็กก็จะเป็นอีกแบบหนึ่ง พ่อแม่รับข้าราชการ พ่อเป็นทหารตำรวจ แม่เป็นครูพยาบาล...มันขึ้นอยู่กับการดูแล การเลี้ยงดูของพ่อแม่ค่ะ หรือถ้ามีใครที่อยู่รอบตัวเด็ก เสี่ยมให้เด็กมีพฤติกรรมก้าวกร้าวก็อีกแบบหนึ่ง อย่างสมมุติว่าบ้านมีคุณย่า แล้วท่านเกลียดแม่ เสี่ยมว่าแม่ไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้ เด็กก็จะหวงพ่อมาก เวลาแม่ไม่อยู่จะด้วยสาเหตุการตายหรือหย่าร้าง ผู้หญิงคนใหม่ของพ่อก็จะโดนเด็กเกลียดแบบขั้นสุด
ขอบคุณมากค่ะ
ถ้าเป็นลูกชายที่หวงแม่ แต่เกลียดพ่อจะมี Odipus Complex
ถ้าเป็นลูกสาวที่หวงพ่อ แต่เกลียดแม่จะมี Electra Complex
Odipus Complex มาจากโอดิปุสที่ฆ่าพ่อตัวเองตายแล้วเอาแม่มาทำเมีย
ตัวเองกับแม่มีลูกชายกับลูกสาวด้วยกัน 4 คน
โอดิปุสฆ่าพ่อตัวเองตายและเอาแม่มาทำเมียด้วยความไม่รู้
ไม่รู้ว่าชายชราที่ตัวเองฆ่าตายเป็นพ่อแท้ๆ
ไม่รู้ว่าราชินีม่ายที่ตัวเองเอามาทำเมียเป็นแม่แท้ๆ
แต่มารู้ทีหลังก็ตอนที่ลูกชายกับลูกสาวของตัวเองที่เกิดจากแม่โตเป็นหนุ่มสาวกันหมดแล้ว
จุดจบของโอดิปุสโคตรจะอนาถมาก
ถ้าเป็นของไทยก็จะเป็นนิทานพื้นบ้านเรื่อง "พระยากงพระยาพาน"
เป็นนิทานพื้นบ้านของจังหวัดนครปฐม
ซึ่งเป็นที่มาของพระปฐมเจดีย์กับพระประโทณเจดีย์
พระยาพานโชคดีกว่าโอดิปุสตรงที่
พระยาพานมีเทวดาลงมาปลอมตัวเป็นแมวแม่ลูกอ่อนมานอนขวางหน้าประตูห้อง
ทำให้พระยาพานได้รู้ความจริงจากพระมเหสีของพระยากงซึ่งก็คือ แม่แท้ๆของพระยาพาน
พระยากง คือ พ่อแท้ๆ
กลับโกรธยายหอมที่เลี้ยงดูตัวเองมาตั้งแต่แบเบาะจนเติบโตเป็นหนุ่มจนถึงขั้นฆ่ายายหอมตาย
สุดท้ายก็สร้างพระปฐมเจดีย์กับพระประโทณเจดีย์ขึ้นมา
เพื่อชดใช้บาปกรรมที่ฆ่าพระยากง พ่อแท้ๆกับยายหอม ผู้มีพระคุณตาย
คนเฒ่าคนแก่เชื่อกันว่าทุกวันนี้ พระยาพานยังคงชดใช้บาปกรรมอยู่ในนรก
ไปจนกว่าพระปฐมเจดีย์จะหักพังลงมาทั้งหมด
ศาสนาพุทธเชื่อว่าฆ่าพ่อแม่ ฆ่าผู้มีพระคุณเป็นบาปกรรมหนัก
ส่วน Electra Complex มีที่มาจากมหากาพย์อีเลียดของโฮเมอร์
พอจะยกตัวอย่างพฤติกรรมที่เป็นปัญหาของเด็กที่หวงพ่อแม่ได้ไหมคะว่ามีอะไรบ้าง
แล้วแต่คนนะ เกี่ยวกับการรับรู้ความรู้สึกของผู้อื่นและให้ความสนใจ
เด็กบางคนแค่4ขวบก็เห็นใจ รับรู้ความเจ็บปวดคนอื่นได้
แต่เด็กบางคน12-17แล้ว ก็ยังไม่รู้เลย
ในทางกลับกัน เด็กที่3-4ขวบบางคนกลับดูเป็นผู้ใหญ่มาก พูดถึงบุคคลอื่นๆโดยที่ผู้ใหญ่บางคนยังไม่เข้าใจ และดูอัฉริยะ
เพราะงั้น มันขึ้นอยู่กับจขกท. ยิ่งเด็กและคิดแบบผู้ใหญ่เท่าไหร่ ยิ่งฉลาดมากขึ้นด้วย
พอจะยกตัวอย่างพฤติกรรมที่เป็นปัญหาของเด็กที่หวงพ่อแม่ได้ไหมคะว่ามีอะไรบ้าง พอดีเราโฟกัสตรงนี้น่ะค่ะ
อ้าว เบลอหรอวะ อ่านจากหวง เป็นห่วง 555
ถ้างั้นไม่มีครับ พ่อแม่เป็นของเราอยู่แล้ว จะหวงทำไม แต่จะมีกรณีที่ต้องการความรัก อาจจะเป็นการแย่งชิงระหว่างพี่กับน้อง เรียกร้องโดยการร้องไห้ ใช้ความรุนแรง ทุกวิธีที่คิดได้เพื่อเป็นจุดความสนใจ
ร้องไห้, ตีคนอื่น รวมถึงผู้ปกครอง, ทำลายข้าวของ, ขัดคำสั่ง ประชดประชัน, พูดมาก อวดฉลาด, แกล้งทำเหมือนตัวเองเป็นผู้วิเศษ, ทำสิ่งที่ผู้ปกครองเห็นว่ามหัศจรรย์หรือชื่นชอบ, หรืออาจต้องเรียกร้องความสนใจจากผู้อื่นแทนผู้ปกครอง
ขอบคุณมากค่ะ
เด็กที่หวงพ่อแม่มากๆ เราเคยอยู่หลังเดียวกับน้องผู้ชายวัยอนุบาลกับน้องผู้หญิงขวบสองขวบ น้องผู้ชายนี่ออกแนวติดแม่คือตอนกลางคืน(แบบจะเที่ยงคืนตีหนึ่ง) แม่จะออกห้องไปชงนมหรือไปห้องน้ำ น้องตื่นเลยแล้วเดินไปเปิดประตู แต่ตรงประตูมีไม้กั้นที่ผู้ใหญ่ข้ามได้ น้องเปิดค้างไว้แล้วมองหาแม่ ถ้าไม่เจอก็ร้อง ส่วนน้องผู้หญิงก็ไม่อะไรมากเท่าไร พอกลางวันพวกเขาก็อยู่กับแม่ตลอดแต่ก็โอเคถ้ามีพี่หรือญาติมาเล่นด้วย พ่อไม่อยู่ด้วยเฉยๆ แต่ถ้าแม่ไม่อยู่ทั้งคู่ร้องกันลั่น น้องผู้ชายไปเรียนก็ไม่งอแงนะที่ต้องแยกกับครอบครัว แต่พออยู่บ้านร้อวไม่อยากให้แม่หาย
เด็กวัยอื่นเราไม่เห็นเขาติดพ่อแม่หนักนะ ยิ่งโตยิ่งห่าง ที่ติดก็แค่ต้องนอนเตียงเดียวกันต้องกอดกันเฉยๆอ้าว นี่ไปแนวติดพ่อแม่ซะงั้น ส่วนหวงนี่คือไม่อยากให้คนอื่นยุ่งสินะ น้องผู้ชายเขาไม่ชอบให้ใครแตะผ้าห่มกับหมอนของแม่ แล้วก็ไม่ชอบให้ใครยุ่งมือถือแม่ แบบเขายุ่งได้คนเดียวชาร์จแทนได้คนเดียว(สรุปหวงแม่หรือมือถือเนี่ย) ส่วนน้องผู้หญิง แม่ไปคุยกับใครก็จะตามไปยืนด้วยแล้วก็จับมือแม่ไว้
5555555 ชอบตรงชาร์ตมือถือแทนแม่ได้คนเดียว ดูน่ารักอะ ขอบคุณนะคะ
ลูกสาว3-6 ไม่ให้แม่คุยกับเด็กที่เพิ่งรู้จัก ให้เด็กไปคุยกับพ่อแม่ของเขาเองค่ะ มีแม่ก็ไปเล่นกับแม่เธอสิ นี่แม่เรา แล้วก็จะน้อยใจไปเลยค่ะ เกาะแม่ไม่ปล่อย
ตอนนี้นางหกขวบครึ่งหวงแม่ ห้ามแม่คุยกับใครที่เขาไม่รู้จัก ถ้าคนที่เขาไม่รู้จัก เขาจะเดินมาฟัง
ไปเที่ยวก็ห้ามเอางานมาทำ บอกว่าเวลาเที่ยวต้องเที่ยวกับหนู ต้องเล่นกับหนู เท่านั้น
ห้ามใครนอนใกล้แม่แม้กระทั่งหมาที่บ้านค่ะ
หมาที่บ้านห้ามมานั่งตักแม่ นางจะโกรธน้องหมาที่บ้านไปเลย
ช่วงที่เพื่อนๆในห้องลูกสาวมีน้องกัน ลูกสาวกลับมาเล่าให้ฟังแล้วมีความสุขมาก เพราะว่าเขาไม่มีน้องมาแย่งคุณแม่
ผ่านไปอาทิตย์นึง นางกลับมาใหม่ บอกว่า หนูมีน้องก็ได้ค่ะ แต่ห้ามนอนกับคุณแม่ ห้ามมาใกล้กัน ห้ามคุณแม่เลี้ยงดูน้อง ห้ามไปยุ่งกับน้อง เอาน้องให้คุณยายเลี้ยง คุณแม่อยู่กับหนูพอค่ะ
ลูกสาวเป็นคนหวงแล้วก็ติดแม่ คงเพราะเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวด้วยค่ะ
โอ้ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เม้นนี้อธิบายเข้าใจง่ายและเห็นภาพมากๆเลย หวงแม้กระทั่งกับน้องหมา น่าเอ็นดู๊๊วว
ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ ^^
อาจจะมีคนบอกว่า ลูกเธอหวงไปหรือเปล่า แต่เรารู้สึกดีเวลาเขาหวงนะคะ ถึงบางทีเราจะงานยุ่งมาก แต่ถ้าเขามาอ้อน ต้องพับงานไปก่อน ถ่างตาทำตอนเขานอนก็ได้ค่ะ
ชอบเวลาเขามาหวง จริงๆแล้วเป็นแม่ติดลูกค่ะ ฮ่าๆๆๆ
น่ารักจังเลยค่ะ ทั้งคุณแม่ทั้งคุณลูกสาวเลย
อ่านคอมเม้นนี้แล้ว ต้องยอมรับแล้วล่ะ ว่าหวงจริงๆ
จิตแพทย์ว่าไง? เพราะผมค่อนข้างสงสัย
จริงๆแล้วผมต้องถามว่านักจิตวิทยาว่าไงมากกว่า เพราะผมไม่เคยเชื่อจิตแพทย์
หรือจะแพทย์เด็กก็ได้
จิตแพทย์และนักจิตวิทยา มีความคล้ายคลึงกันค่ะ เพราะแพทย์ต้องเรียนด้านจิตวิทยามาเช่นกัน เราก็เรียนมาแต่ไม่ได้เจาะจงไปเป็นแพทย์
เป็นเรื่องปกติของเด็กค่ะ เด็กแต่ละคนนิสัยแตกต่างกัน เพื่อนลูกสาวบางคนไม่หวงแม่เลยก็มีค่ะ หลักๆคือคนเป็นแม่จะรู้จักลูกดีที่สุดค่ะ ความหวงของเด็กที่เป็นพี่น้องกันยังแตกต่างกันเลยค่ะ อยู่ที่ว่าเราจะเข้าใจในตัวเด็กมากแค่ไหน
เราพูดในเคสของลูกสาวเราเอง เพราะเขาเป็นเด็กหวงแม่ค่ะ
ลูกสาวเราไม่หวงแม่ตอน0-3ขวบนะคะ เราเลยบอกไม่ได้ว่าอาการหวงของเขาเป็นอย่างไร
ผมจำได้ว่าผมเคยติดแม่ครั้งนึง เป็นช่วงสั้นๆที่จำแทบไม่ได้ แต่คิดว่าน่าจะเกิดจากการภูมิใจในตัวใครสักคนมาก จึงเกิดอาการเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ คิดว่าบุคคลนั้นของตนวิเศษหรือดีกว่าใครๆ เป็นแฟนพันธ์แท้ เป็นไอดอลในดวงใจและอยากรู้เรื่องของคนๆนั้นไปหมด คุยกับใครก็ตามไปฟัง ฉันต้องรู้เรื่องของคนๆนี้มากกว่าคนอื่น และจะคอยปกป้องไอดอลคนนี้จากทุกคนที่มาว่าร้ายเขา
และแม่ผมก็เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเหมือนกัน จำได้ว่าสาเหตุที่ผมเป็นอย่างนั้นคือคิดว่าแม่เป็นผู้ใหญ่และแข็งแกร่งมากที่สามารถเลี้ยงเราด้วยตัวคนเดียวได้ เรารู้หมดว่าเราไม่มีพ่อเพราะอะไร ยิ่งเรารู้ว่าแม่เป็นเพศหญิงที่สวย ทั้งฉลาด ทั้งเก่งต่างๆนาๆ เรายิ่งภูมิใจเข้าไปใหญ่
แต่ของผมต่างจากลูกคุณที่ว่า ผมไม่ได้รู้จักตัวตนหรือความสามารถของแม่ผมจริงๆ ทุกสิ่งที่ผมคิด50%เป็นสิ่งที่ผมมโนขึ้นมา ผมอาศัยอยู่กับตายายมาตั้งแต่เด็ก และพวกท่านกล่าวว่าแม่ผมบางครั้ง ซึ่งในสายตาผมยังไงแม่ก็เป็นดี ยังไงก็รักและเป็นแม่ของผม มันเลยสร้างความภาคภูมิใจเกินเหตุขึ้นมาเพื่อปกป้องภาพลักษณ์ท่านในใจ
แต่ของคุณคือความแท้จริง ลูกของคุณรู้จักตัวตนของคุณจริงๆมาตั้งแต่เกิด ผมดีใจด้วย^^
ส่วนเรื่องไม่แบ่งปันรักให้ใคร มันก็เป็นธรรมชาติของเด็กอย่างว่านั่นแหละ ไม่สิ ของทุกคน กลัวจะกลายเป็นหมาหัวเน่า ผมเคยผลักน้องที่เพิ่งเดือนเดียวตกฟูกด้วยล่ะ 555
เป็นเรื่องปกติของเด็กจริงๆ เรายังเคยอิจฉาน้องชายเพราะว่าแม่รักน้องชายมากกว่าเลยค่ะ แต่เพราะนั่นคือเด็ก
เคยน้อยใจคุณแม่ที่ซื้อชุดแบบเดียวกันเหมือนกับพี่สาว เป็นคนกลางนี้หัวเน่ามากมายค่ะ
แต่ตอนนี้คือ คุณพ่อคุณแม่มีอะไรให้ที่เราได้น้อยกว่า เราก็ตามใจท่านเลย ไม่ได้น้อยใจนะคะ เหมือนเราโตแล้วก็เข้าใจความรู้สึกของพวกท่านด้วย
เราเห็นด้วยที่คุณบอกว่า ไม่ว่าคุณตาหรือคุณยายจะกล่าวว่าแม่ของเรายังไง สำหรับลูกแม่คือผู้หญิงที่ดีที่สุดจริงๆค่ะ
ว่าแล้วเราก็นึกอีกเรื่องขึ้นมาได้
ลูกสาวจะไม่ยอมถ้าใครบอกว่านางหน้าเหมือนคุณตาหรือว่าพี่สาว(คุณป้า) นางจะยืนยันหนักแน่นว่า “หนูหน้าเหมือนคุณแม่ค่ะ” ‘และคุณแม่หน้าเหมือนหนูเท่านั้นค่ะ’ทั้งๆที่หน้าตาก็คล้ายกันหมด แต่ในความคิดลูกสาวคือ หนูต้องเหมือนคุณแม่ เพราะคุณแม่คลอดหนูออกมา เราคือคนๆเดียวกัน
ยิ่งที่โรงเรียนสอนว่า ตอนเขาอยู่ในท้องจะได้รับสารอาหารจากตรงสะดือ นางก็อวดทุกคนในบ้านว่า คุณแม่หนูให้อาหารหนูตั้งแต่หนูอยู่ในท้องเลยค่ะ หลักฐานคือสะดือ แล้วก็โชว์ โชว์ไม่ว่าเที่ยวไปบอกคนอื่นว่าแม่ของหนูเท่านั้นที่จะให้อาหารหนูตรงนี้ได้ คุณตา คุณยายไม่ได้จากคุณแม่หนูค่ะ หนูคนเดียวเท่านั้น
โอ๊ยยยยยยย....ลูก ย้ำอะไร แต่มันเป็นความน่ารักของเด็กๆที่เรารู้สึกว่าเราต้องตักตวงความใสซื่อของเขาให้มากที่สุด
เด็กจะเห็นพ่อแม่เป็นไอดอลจริงค่ะ ไม่แน่ว่าพอลูกสาวเราโตอายุยี่สิบ นางอาจจะจำไม่ได้แล้วก็ได้ว่าเคยมีอาการหวงแม่ อาจจะเป็นเราที่ติดลูกมากกว่าค่ะ
โอ๋ๆ 555 ถึงเป็นอย่างนั้นเขาก็ไม่ลืมนะ ว่าเขามีแม่คนเดียว ถ้าหากแม่เป็นอะไร ไม่มีใครดูแล แม่ต้องมาก่อนเสมอ เหมือนผมที่ย้อนอดีตไปถึงยามเด็กทุกครั้งที่ท่านดูแลเราและเล่นกับเรา
ผมเชื่อว่าลูกของคุณโตขึ้นมาเป็นคนดีนะ และต้องเป็นเด็กฉลาดด้วยแน่ๆ เหมือนแม่ของเขา
ดีดดิ้นตอนเจอกระทู้นี้!!?
!? ดีดดิ้นทำไมอ่า?
มันเป็นอาการชอบเสพข้อมูลเชิงพฤติกรรมมนุษย์โดยธรรมชาติของผมครับ--เเค่ก
อ่อ ค่ะ 55555
ไม่รู้ตอบช้าไปไหม แต่ตอนเด็กพฤติกรรมเรารุนแรงมาก ถึงขั้นกระโดดถีบพี่ชายต่างพ่อเวลาเขาเข้าใกล้แม่ เก้าอี้ว่างมีก็ไม่นั่ง ต้องนั่งตักแม่เท่านั้น แยกห้องนอนครั้งแรกตอนป6ก็ร้องไห้จนป่วย เป็นแบบนี้ถึงม.2 =_= ดีที่ได้อ่านหนังสือเล่มนึง เขาเขียนดีมากจนเราหายบ้า
ยังทันค่ะ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาแบ่งปันเรื่องราว ><
ชอบเข้ามาเด็กดี อ่านความคิดน้องๆ อ่านไว้ดูพฤติกรรมลูกเตรียมพร้อมก่อนนางโตมากกว่านี้ค่ะ
ทำไมรู้สึกสะใจกับคำว่ากระโดดถีบ.....
ประสบการณ์ส่วนตัว
เราเป็นลูกคนเดียวหวงพ่อแม่มาก
พอพ่อแม่แยกทางกันเป็นจุดเริ่มต้นแห่งไม่ปกติเลย
พ่อเราเป็นพวกเจ้าชู้ ผู้หญิงเข้ามาเป็นประเภทแบบชอบไม่ลง เราจะก้าวร้าวสารพัดเลย จนผู้หญิงหนี เราไม่ให้ผู้หญิงคนไหนมาแทรกกลางระหว่างพ่อกับเรา ไม่ให้พ่อสนใจคนอื่น ตอนหลังมาลดลง แตถ้าพ่อมีลูกใหม่ เราจะฆ่าลูกใหม่กับเมียพ่อ เราบอกแบบนี้ตอนนั้นประถมเอง
ส่วนแม่เราก็แฝงฤทธิ์ใส่ผู้ชายทุกคนที่ญาติแนะนำให้แม่ แต่ละคนกระเจิงหมด รวมถึงญาติที่พยายามแนะนำให้แม่เราแต่งงานใหม่
เพราะละครสมัยก่อนแบบคนที่เป็นลูกเมียหลวง หรือลูกติดมักโดนรังแก เราเลยกลัว แทนที่จะโดนรังแก เราเลยรังแกคนอื่นก่อน เราไม่เปิดใจรับใครทั้งนั้น เราไม่ชอบ ชอบฝันบ่อยๆ ตอนเด็กๆ ว่าพ่อแม่มีครอบครัวใหม่แล้วลืมเรา
เราไม่ยอมที่จะถูกลืมง่ายๆ หรอก
เราจะทำให้ทุกคนจำเราจนวันตายเลยล่ะ ไม่ว่าจะกลัวเรา เกลียดเรา อย่างนั้น ๆ ก็ลืมเราไม่ได้แล้วใช่ไหมล่ะ
ตอนนี้24 แล้วยังหวงอยู่แม้เราอยู่กทม พ่ออยู่ชม แม่อยู่ชร เราก็โทรหาทั้งคู่สลับกันวันละ 3-4ครั้ง คอยเช็คยิ่งกว่าแฟนอีก
ผลสรุปคือ เราเป็นพวกยันเดเระ ทุกวันนี้พ่อแม่สนใจแต่เรา
ถ้าพ่อแม่เราชมคนอื่นดี เราต้องทำให้ดีกว่า เราต้องชนะคนที่พ่อแม่ชมทุกวิถีทาง เราต้องเหยียบอีกฝ่ายให้แพ้อย่างราบคาบเราถึงจะพอใจ ใครบอกให้ทำตัวเด่นให้้พ่อแม่เราชมล่ะ
นี่แหละคือสิ่งที่ผมกลัวมันจะเกิดขึ้นกับเด็กทั่วไป รู้มั้ยผมก็ไม่ชอบเวลามีผู้ชายมายุ่งกับผู้หญิงที่ตัวเองชอบเหมือนกัน แต่ทุกอย่างมีทางออก
ผมจะทักไปนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?