พูดแลกเปลี่ยนความคิดเห็นค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
Thira2535
21 เม.ย. 62 เวลา 08:08 น.
848
views
21 ความคิดเห็น
ธรรมดามากเลยค่ะสำหรับเรา
เดี๋วกดเฟบเดี๋ยวถอนเฟบ
มันไม่ได้ทำให้ท้อหรือรู้สึกแย่เลย
มีความสุขกับการแต่งมากกว่า
จริง ๆ ก็ชอบทุกเรื่องที่แต่งแหละค่ะ
แต่ถ้านักเขียนทุกท่านคิดแบบคุณ
เราว่าจะไม่มีการดอง การเสียใจ หรือท้อแน่นอนค่ะ
ถ้าแต่งตามความต้องการของคนนั้นทีคนนี้ทีคงเป็นเราที่ไม่สนุกกับการเขียนเนอะ
ใช่ค่ะ เราต้องแต่งตามจินตนาการของเรา
แต่ก็มีบางครั้งเช่นกันที่เม้นของผู้อ่านมีส่วนช่วยในการเสริมจินตนาการ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ความสุขและสนุกนั่นแหละค่ะที่ดีที่สุด
เหมือนเวลาเล่นเกมส์ หรือกีฬาที่รัก ทั้งสนุกและมีความสุข
แต่ก่อนก็failอยู่บ้างแหละค่ะ แต่พอนานเข้าก็เริ่มปลงกับเรื่องพวกนี้ไปแล้ว มันเอาแน่เอานอนไม่ได้นี่เนอะ
ทุกวันนี้ไม่ดูยอดfavเลยค่ะ
ใหม่ๆก็เป็นค่ะ เดี๋ยวนี้ชิน
อย่าเอาใจไปผูกกับเรื่องที่ควบคุมไม่ได้ค่ะ...//เดี๋ยวพลังในการแต่งนิยายจะหายหมด
แต่งนิยาย สร้างผลงานไปเรื่อยๆ //สู้ไปด้วยกันค่ะ
ขณะแต่ง ก็สู้กับตัวเองว่า....ท้อไม่ได้นะเธอ ....ท้อไม่ได้
ไม่ท้อค่ะ
เคยเป็นแค่ช่วงแรกๆ ที่จิตใจยังอ่อนไหวและยังไม่เข้าใจธรรมชาติของนักอ่านค่ะ
ตอนนี้เราสะดุ้งน้อยลงมากแล้วเมื่อเห็นคนอันเฟ้บ
แต่ก็ยังอยู่ในช่วงฝึกฝนให้สตรองกว่านี้ค่ะ
เขียนในแบบที่เราอยากเขียน มีแนวทางในแบบของตัวเองก็พอแล้ว ส่วนเรื่องอื่นเป็นแค่ผลพลอยได้ค่ะ :)
สตรองนิดหน่อยแล้วค่ะ สองเรื่องแรกคนอ่านน้อยเหมือนกัน ก็แต่งจนจบหลังๆมาไงก็ไม่รู้ คนอ่านมากกว่าเรื่องใหม่อีก
ดีใจด้วยนะคะ แล้วสักวันเราจะแกร่ง สู้ๆ จ้า
เรามีความสุขที่ได้เขียนมากค่ะ เป็นการฝึกเขียนภาษาไทยไปด้วย
ถ้ามีนักอ่านมาติดตามก็ดีใจมากแต่ถ้าถอนออกเราก็เข้าใจค่ะ
แต่ก็ไม่ท้อนะคะพยายามเขียนต่อไปเพื่อคนที่ติดตามจะได้อ่านต่อค่ะ^^
ต้องคิดถึงจิตใจคนที่ตามแม้จะ ต้องคิดถึงจิตใจคนที่ตามแม้favแค่หนึ่งคนก็ตาม ขอบคุณมากนะคะ
ส่วนตัวไม่เฟลเท่าไรเวลายอดเฟฟน้อย แต่หงอยนิด ๆ เวลาคนถอนเฟฟค่ะ (ฮา) เรื่องปกติล่ะนะ เราเองก็เขียนต่อไปตามปกติ แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดไปสักอย่าง เหมือนเป้าหมายของเราอยากจะเป็นนักเขียนที่ถ้าใครได้ลองอ่านผลงานแล้ว จะอยากต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ แต่ในความเป็นจริงเราก็รู้ว่ามีคนชอบก็ต้องมีคนอ่านแล้วไม่ถูกจริต
/นอกเรื่องนิด ๆ อีกตัวเลขที่มีผล คือเลขกดให้กำลังใจ ต่อให้เขาไม่เมนต์ แต่ถ้ามีคนกดให้กำลังใจ ก็จะรู้สึกว่ามีคนมามอบกำลังใจให้ค่ะ ความรู้สึกแง่บวกก็จะเพิ่มขึ้นมา
ปล. จริง ๆ เรื่องที่ชอบมาก แต่ยอดเฟฟน้อย มักจะเป็นเรื่องของคนอื่น ขนาดนักเขียนไทยที่ดังแล้ว เรื่องที่เขาดัง ยังไม่ใช่เรื่องที่เราชอบเลยค่ะ เราชอบเรื่องที่ไม่ดังของเขา เฟลในฐานะแฟนคลับ อยากมีความรู้สึกชอบเหมือนมหาชนมากกว่านี้เหมือนกันนะ YvY
เหมือนกันค่ะแต่นี่ไม่เม้นท์ไม่กดด้วยเลยไม่รุว่าเราผิดอะไร เขาไม่ชอบตรงไหน
นิยายที่เรารักมาก
กับนิยายที่ทำให้เราดัง
อาจไม่ใช่เรื่องเดียวกันอะค่ะ
เฉียบค่ะ คุณสมเหมียว
ว่าแต่จะมีวันนั้นไหม
รักทุกเรื่องเลยค่ะ อีก2เรื่องผลตอบรับค่อนข้างโอเค แต่เรื่องสุดท้ายจะเป็นเรื่องของตัวละครที่มีปมไม่กล้ายอมรับความจริง รีดอาจรำคาญ
ของเรายังไม่ได้ลงนิยายในเว็บมาก เลยจะมีอารมณ์แค่ว่ายอดเฟบน้อยจัง
แต่พอนานๆเข้าก็ชินแล้วค่ะ
ไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ยอดเฟบน้อย เพราะปกติแค่ลงนิยาย ไม่ได้โปรโมทที่ไหน ถ้าไม่ใช่คนที่ตามนิยายแนวนี้ ก็จะหาเรื่องที่เราแต่งยากหน่อย
ถึงจะยอดเฟบน้อยแต่เราก็ดีใจที่ได้เขียนแนวที่เราชอบมากกว่า
เคยลองเขียนนิยายตามกระแสที่มีช่วงนั้น ยอดเฟบเพิ่มขึ้นแต่เรากลับรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวเองเลย
สุดท้ายก็กลับมาวนสไตล์ของตัวเองค่ะ : )
ชื่นชมเลยค่ะ
ของเรามีค่ะ แต่งให้กับตัวเอง เป็นของขวัญแด่ตัวเอง ใครไม่ชอบก็ไม่เป็นไร เราชอบก็เพียงพอแล้ว เราเขียนเป็นภาคค่ะ เรื่องนี้มีอยู่สองภาค ภาคที่1เขียนตามความชอบของเราเลย เอาอย่างอื่นมารวมผสม แบบพอเหมาะ ภาคสองก็เขียนต่อจากภาคที่1 เป็นเรื่องของนางเอกกับพระเอก ที่ต้องเคลียร์ใจกัน และพอเขียนเรื่องนี้จบนานแล้ว เราเกิดคิดถึงมัน เลยย้อนกลับไปอ่านนิยายเรื่องนั้น แล้วเราก็รู้สึกว่าตัวเองผูกพันกับมันมาก เลยอยากเขียนต่ออีก เราเลยเขียนแยกออกมา เป็นซีรี่ส์เลยค่ะ ทุกวันนี้ที่เราเขียนนิยาย เป็นความชอบของตัวเองเท่านั้นค่ะ ไม่ได้มาเขียนนิยาย เพื่อตามกระแส หรือพวกตลาด และเราก็ไม่เขียนตามใจผู้อ่านค่ะ ใครชอบก็อ่านต่อ ใครไม่ชอบก็กดอันเฟบไป ก็จบ ตรงจุดนี้ เราไม่เคยคาดหวัง ให้ใครมาชอบผลงานของเรา เราแค่ได้เขียนก็พอใจแล้ว ไม่หวังอะไรมากมาย
กอดที มีกำลังใจขึ้นมากเลยค่ะ
กอดค่ะ กอด โอ๋ ไม่ร้องนะคะ คนเก่ง อิอิ
มันก็ควรเป็นอย่างนั้นนะครับ เพราะเรา ๆ คนเขียนก็ต้องมีแผนการดำเนินเรื่องในส่วนหลัก ๆ อยู่ก่อนแล้ว เพียงแต่ต้องซื่อสัตย์กับตัวเองเหมือนกันนะว่าอยากเขียนไปจนถึงระดับไหน เช่นว่าพอใจจะเขียนเฉย ๆ หรือหวังว่าจะเขียนขาย เพราะถ้าเป็นอย่างหลังก็ต้องทำการบ้านเรื่องความต้องการของนักอ่านแล้วปรับปรุงทักษะการเขียน+หาอ่านนิยายในตลาดที่ได้รับความนิยมเพื่อดูว่า "อะไร" ที่เป็นจุดขายของนิยายเหล่านั้น อย่าลืมนะครับซื่อสัตย์กับความต้องการของตนเอง
ไม่ค่อยมีคอมเม้นท์เลยไม่รู้ว่านักอ่านชอบไม่ชอบอะไรเลยค่ะ เลยเอาตามที่ตัวเองคิด
ของเราเจอแบบนี้ตอนแรกก็เฟลค่ะ เจ็บมาเยอะ แต่ๆหลังมันคือการกระตุ้นให้ไฟลุก "ถอนเฟบเพราะตอนนี้มันไม่สนุกใช่ไหม ด๊ายยยย...ตอนหน้าฉันจะเขียนให้พีคจนร้องขอชีวิต"
เราคงอ่านแล้วฟินคนเดียวบางตอนเราว่าฟินแล้ว ถอดfavเฉย สงสัยไม่ถูกจริตกับตัวละครของเรา
ชินแน้ววว ที่โดนถอนเฟบ หลังๆคือไม่สนใจ ไม่ดูยอดเฟบเลย เมื่อเราไม่รู้=ไม่เจ็บ55555555555
ก็มีค่ะที่รู้สึกท้อ ๆ เวลาเฟบลด แต่ก็สร้างกำลังใจให้ตัวเองเขียนให้จบ ถ้าเรื่องไหนเราเขียนจนอิน ก็จะเขียนจนจบเพื่อพาตัวละครไปถึ่งจุดหมายให้ได้ค่ะ
เรื่องนี้อินมากค่ะ
ก็มีนะคะ แต่เรื่องนั้นเป็นฟิคชายหญิงเฉพาะกลุ่ม แต่งเอาสนุก อยู่หมวดเล็กๆแต่งตลกโปกฮาไปเรื่อย มันขำดีทุกคนดูแฮปปี้ แต่งแบบไม่หวังยอด นานน้านนจะมีคนนอกหลุดมาอ่านสักที รวมๆคือสนุกนั่นแหละค่ะ^^
ไม่ได้รู้สึกfailก็ดีแล้ว ไรท์ควรรู้สึกเสียดายแทนคนที่เลิกตามแทนนะ ที่พลาดเรื่องสนุกขนาดนี้555
เขินจัง
ไม่เคยเฟลครับ
มีคนพูดเหมือนกันว่า ผมเขียนนิยายนอกกระแส ทำให้มีคนอ่านน้อย ทำไมไม่ลองเขียนแนวที่นิยมกว่านี้บ้างล่ะ
ผมก็แค่คิดว่า นอกกระแสแต่มีคนตามอ่าน เกินความคาดหมายที่ผมคิดเอาไว้ไกลโขละครับ (ตอนแรกคิดแบบ Worst case ว่าไม่มีใครอ่านด้วยซ้ำ)
ทุกวันนี้มีความสุขดีครับ (^^)
งานเรียบร้อยแล้วหรือคะ
ยังครับ จะเสร็จจริงๆคือพรุ่งนี้
แต่วันนี้ผมคงอยู่ช่วยเขาได้เป็นวันสุดท้าย พรุ่งนี้ต้องกลับกรุงเทพละ
เมื่อคืนนี้ ทำไมไม่มาอ่ะ เค้ารออยู่ตั้งนาน
งานยังไม่เสร็จครับ กว่าโน่นนี่จะเรียบร้อยก็ร่วม 5 ทุ่มแล้ว
โหหห ทำไมนานจัง เรารู้สึกนอยด์เป็นอย่างมากเลย รอตั้งนาน ง่วงนอนก็ง่วง รออยู่ตั้งนานไม่มา เราเลยตัดสินใจเข้านอนเลย งือออ
โอ๋ๆ น่าฉงฉาน
คิดถึงกันขนาดนั้นเชียวหรือ น่ารักที่สุด
งอนแล๊ววว
ไม่ง้อน๊า
ไม่เคยท้อครับ ต่อให้มีวิวเดียวก็สู้555 ผมเป็นพวกหัวดื้อ แม้จะไม่มีทางไปต่อผมก็จะสร้างขึ้นมาให้ได้ ลองได้ปักใจทำอะไรแล้วยากที่จะล้มเลิก
สู้ๆ นะครับ^^
อุดมการณ์แรงกล้ามาก ขอทำตามด้วยคนค่ะ
เป็นจิ ลงตอนล่าสุดคนน้อยจัง ตอนเก่า ๆ ทำไมเยอะกว่านี้นี่นา
ลงหลายช่องทางยิ่งมีข้อเปรียบเทียบ ลงที่นี่คนน้อย ลงที่นี่คนเยอะ ลงแบบนี้คนสนใจแบบนั้น
โอย เยอะแยะไปหมดที่จะทำให้คิดมากมาย
ทางที่ดีตั้งเป้าหมายไว้ที่ลงให้จบ หรือ ลงถึงตอนที่เท่าไหร่ เราก็ทำไปจนกว่าจะถึงเป้าหมาย
รายทางไม่ต้องไปสนใจมาก ยึดถือโกลที่ตัวเองทำได้เป็นหลัก
ถ้าไปผูกกับคนอ่าน คนเฟบ ต้องมีเท่านั้นเท่านี้
มันจะเครียด แต่ถ้าโอเคสุดกับทางนี้ก็ต้องยอมเครียดแหละฮะ
ตอนนี้มองแค่เนื้อเรื่องของตัวเอง แต่งตามไลน์ที่วางไว้ก็ไม่เครียดค่ะ เพราะชอบแนวนี้ไว้ทำขายไม่มีคนซื้อค่อยเครียดค่ะ
มีอยู่เรื่องหนึ่งค่ะ.. เป็นเรื่องที่ปั่นมากๆ ใส่ทุกอย่างที่ชอบจนเริ่มงง พล็อตก็ไม่ได้วาง เขียนออกทะเลไปเรื่อยๆ~
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?